Rode Kruis Collecte - 4

De uitnodiging

Vier weken nadat Bernadette haar collectebus inleverde viel er een brief van het Rode Kruis in de bus. Het was een uitnodiging om naar de feestelijke slotavond van de collecte-campagne te komen. Een uitnodiging voor mejuffrouw Bernadette van Gaalen wel te verstaan, omdat ze één van de tien succesvolste collectanten was. Marijke, Bernadette's moeder, was zo trots als een pauw. Misschien had ze nog wel liever gehad dat zij zo'n hoge score had behaald, maar een dergelijke prestatie van haar dochter was voor haar toch ook een succes waar ze supertrots op was. Bernadette vond het weliswaar leuk om naar een dergelijke avond te gaan maar was veel minder prestatiegericht dan haar moeder. En al helemaal niet als het ging om opgehaalde collecte-gelden. Dat er ook een prijs voor de meest succesvolle collectanten zou zijn wist Bernadette op dat moment echter nog niet.

Bernadette ontving een VIP-kaart voor de slotavond die op televisie uitgezonden zou worden en waar onder andere Marco Borsato, Sita en Bl›f zouden optreden. Haar ouders hadden de mogelijkheid om zogenaamde relatiekaarten voor het spektakel te kopen maar zelfs in de voorverkoop kwamen deze al uit op 300 euro per kaart. En dat was voor Bernadette's ouders een beetje teveel van goede. Weliswaar was het allemaal voor het goede doel, maar 600 euro voor een avondje toeschouwer zijn bij een televisieshow was gewoon, financieel gezien, geen haalbare kaart.

Bij het VIP-arrangement hoorde ook een taxi die Bernadette naar Aalsmeer zou brengen waar alle festiviteiten plaats zouden vinden. Bernadette had zich op de grote dag gekleed in een stijlvol rokje met daarboven een satijnen bloes en een bijpassend colbertje. Super chique voor haar doen, maar ja, zo vaak kom je tenslotte als normale burger niet op televisie.

Aangekomen in Aalsmeer werden de succesvolste collectanten in eerste instantie ook als echte VIP's behandeld. Er werd uitgelegd dat de prijzen voor de 10 meest succesvolle collectanten verloot zouden worden onder de kandidaten en dat na afloop van de verloting een diner voor hen was geregeld.

Redelijk zenuwachtig liep Bernadette achter de andere kandidaten aan naar de grote zaal waar het allemaal zou gaan gebeuren. De tien kandidaten kregen stoelen aangewezen op het podium. Bernadette had al wel gezien dat alle kandidaten vrouwen waren en op één na allemaal een stuk ouder. Die ene, die nog niet de veertig was gepasseerd, was ook nog vrij jong. Bernadette schatte haar leeftijd op een jaar of twintig.

De organisatie had Linda de Mol ingehuurd voor de presentatie van de show. Bernadette had vlak voor de show even kennis met haar mogen maken. Niets meer dan dat overigens.

Linda de Mol opende het feestelijke slot-gala.

"Van de ruim twintigduizend collectanten is het meeste geld opgehaald door mejuffrouw Bernadette van Gaalen". "Zij wist in totaal maar liefst 1.732,10 euro op te halen".

De camera's zoemden in op Bernadette die kleurde van al deze aandacht. Zij had nu haar 15 seconden van eeuwige roem.

"Maar zoals de regels voorschrijven worden de prijzen eerlijk verloot onder de 10 meest succesvolle collectanten", vervolgde Linda.

Nadat Linda de Mol, richting het publiek, buiten het oog van de camera's, had aangegeven welke bedrijven de prijzen voor de meest succesvolle collectanten beschikbaar hadden gesteld, werd de loting aangekondigd.

"Onze notaris zal nu de loting verrichten".

"De derde prijs, een week naar keuze naar Londen of Parijs voor vier personen, is gevallen op mevrouw Bartels uit Wychen".

Een dolenthousiaste vrouw stond op en rende naar Linda toe. Bernadette werd bijna misselijk van de manier waarop de vrouw de prijs in ontvangst nam. "Wat een inhalige trut", dacht ze.

"De tweede prijs, en dat is een vakantie voor twee weken en voor twee personen naar Bonaire, gaat naar mevrouw de Grave uit Purmerend".

Een bijna door tranen overmande vrouw van dik in de vijftig holde naar Linda de Mol toe om diep geëmotioneerd haar prijs in ontvangst te nemen. Ze bleef maar zeggen dat ze het niet kon geloven. En hoe geweldig ze Linda de Mol wel niet vond. Bernadette walgde van dit soort gedrag. Dat slijmerige hielenlikken, jakkk...

"En ten slotte de winnaar van de hoofdprijs, een gloednieuwe auto". "De auto gaat naar... ". Even hield Linda de Mol het publiek en de kandidaten in spanning. "De auto gaat naar mevrouw van Amerongen uit Waddinxveen".

De gelukkige prijswinnares sprong op uit haar stoel en kon haar tranen amper bedwingen. Het naar binnen rijden van de auto werd prominent gefilmd en ook de emotionele winnares werd volop in beeld gebracht. Linda de Mol wist dat de cameramensen juist uit waren op zulke emotionele momenten en ze deed zeer professioneel een stapje naar achteren zodat de camera's de tranen goed in beeld konden brengen. Van de zijkant kreeg Linda de Mol een seintje dat het genoeg was geweest en dat ze weer in beeld moest komen. Linda liep naar de vrouw toe en overhandigde haar een zakdoek. Deze werd direct gebruikt voor een weinig smakelijke lediging van haar volgelopen neusholtes.

"Hoe voelt u zich nu, bij het winnen van zo'n grote prijs?"

"Ja, dit is echt ongelofelijk, dat ik dit mag meemaken", was het weinig originele antwoord van de vrouw.

Ze kreeg de sleutels van de auto overhandigd en ze mocht zelf de auto de studio uit rijden.

Linda nam het woord weer.

"En voor de overige zeven kandidaten heb ik nog een verrassing". "Zij krijgen allen een lang weekendverblijf voor maximaal acht personen aangeboden in een bungalowpark naar keuze".

"Toch leuk, een weekendje Center-Parcs", dacht Bernadette. En in haar hoofd ontsponnen zich al aardige ideeën om dat weekend op een heel aangename manier in te vullen.

Na de prijsuitreiking werden de succesvolle collectanten van het podium gehaald en naar een restaurant in de nabije omgeving gebracht. Bernadette baalde hier eigenlijk van want ze was liever in de opnamestudio gebleven waar één van haar favorieten, Bl›f, zou optreden. Maar helaas had ze in deze geen stem.

Tijdens het georganiseerde etentje werd al snel duidelijk dat de oudere dames absoluut geen aandacht hadden voor de twee jongere vrouwen in hun gezelschap. Bernadette kwam aan tafel gelukkig naast de andere jongere in het gezelschap te zitten. Haar naam was Sandra en ze bleek ook pas 21 jaar oud te zijn. Weliswaar was Sandra 5 jaar ouder dan Bernadette maar ten opzichte van alle andere vrouwen in het gezelschap was ook zij nog een jonkie.

Het klikte wel tussen Bernadette en Sandra. Als jongelingen waren ze natuurlijk wel tot elkaar veroordeeld, maar ondanks dat, lagen ze elkaar wel qua persoonlijkheid. Hun gesprekken hadden dan ook een heel andere inhoud dan die van de overige acht vrouwen. Vriendjes en sex werden openlijk besproken terwijl de oudere vrouwen het alleen maar hadden over "hun" prestaties tijdens de collectes, hoe succesvol hun echtgenotes waren en hoe goed hun kinderen wel niet presteerden op allerlei gebieden.

Gaandeweg het diner voelde Bernadette een been tegen haar been aan wrijven. Dit kon alleen Sandra's been zijn want zij zat tenslotte links van haar. De aanraking was maar heel even. Bernadette keek Sandra aan en laatstgenoemde beantwoordde haar blik met een knipoog. Niet veel later was dat been weer terug, alleen nu langer. Bernadette besloot haar been niet terug te trekken en af te wachten wat er verder zou volgen. Even later voelde Bernadette dat Sandra haar hand op haar been legde. De rillingen liepen reeds door Bernadette's lichaam. Sandra's hand zocht zich een weg naar boven, onder de rand van haar rokje door, op zoek naar haar kruisje. Niet al te veel later had de hand de randen van haar slipje bereikt. Bernadette deed bijna automatisch haar benen verder uit elkaar om Sandra's hand maar geen excuses te geven om te stoppen. Bernadette voelde hoe twee vingers onder haar slipje kropen en haar kutje begonnen te masseren. Bernadette ging iets verder onderuit zitten zodat de masserende vingers meer speelruimte kregen. Bernadette voelde één vinger in haar gleufje glijden. Opnieuw ging een wellustige siddering door haar lichaam. Ze werd hier tussen het hoofdgerecht en het toetje op een vreselijk lekkere wijze gevingerd. Dit toetje was echter vele malen lekkerder dan het toetje, wat nog op het menu stond, ooit kon zijn. Bernadette had moeite om niet te gaan kreunen. Haar adem werd wel onregelmatiger maar door het kakelende geluid wat de anderen produceerden viel dit nauwelijks op. Bernadette voelde de spanning in haar lustgrotje groeien. Haar kutspieren spanden zich om Sandra's vinger, alhoewel deze natuurlijk niet voldoende volume had om deze spanning ook echt te voelen. Bernadette sloot haar ogen en liet het orgasme over zich heen komen. Een orgasme dat kort maar heel intensief was.

Bernadette opende haar ogen en kwam langzaam weer op adem. Ze keek bijna verliefd naar Sandra die haar net heerlijk had laten klaarkomen. Sandra had inmiddels haar vinger uit Bernadette's kutje gehaald en stopte deze heel demonstratief in haar mond. Ze genoot van de smaak van Bernadette's liefdesgrotje en toverde een glimlach op haar gezicht. Er werd niet gesproken, blikken zeiden meer dan woorden.

Bernadette verstoorde deze bijna idyllische rust. Ze moest even naar het toilet om de spanning op haar blaas te verminderen. Stiekem hoopte Bernadette dat Sandra haar zou volgen naar het toilet, maar haar wens kwam helaas niet uit.

Toen Bernadette terugkwam in het restaurant was Sandra verdwenen.

"Weten jullie waar Sandra is?".

De andere vrouwen hoorden haar vraag niet eens, zo druk hadden ze het met het uitwisselen van de laatste roddels.

Bernadette zag op de plaats waar ze net gezeten had, een klein, opgevouwen papiertje liggen. Ze opende het briefje.

EIGENLIJK VERDIENDE JIJ DE HOOFDPRIJS. HELAAS GING DIE NAAR EEN ANDER. IK VOND DAT JE DAAROM WEL EEN EXTRA PRIJSJE VERDIENDE. IK HOOP DAT JE HET LEKKER VOND.

XXX

SANDRA

Bernadette besloot het culinaire toetje te laten voor wat het was. Ze had haar toetje tenslotte al ruimschoots gehad. Ze wende zich tot de aangewezen party-manager van het Rode Kruis en gaf aan dat ze naar huis wilde. Een taxi werd snel geregeld en Bernadette werd keurig naar huis gebracht. Heel de terugreis voelde ze een onbeschrijfelijk gevoel in haar onderbuik. In haar gedachten fantaseerde ze wat er allemaal nog had kunnen gebeuren als Sandra niet was weggegaan.

"Mejuffrouw, we zijn er".

Bernadette schrok wakker. Voor haar gevoel zat ze net een paar minuten in de taxi maar feitelijk had ze ruim een half uur op de achterbank van de limousine gezeten.

Bernadette stapte uit de taxi en liep het tuinpad op. Haar vader stond haar in de deuringang al op te wachten.

"We hebben je op TV gezien", zei hij trots.

Bernadette hoorde het allemaal nog maar half. Ze was eigenlijk best moe. Enerzijds door de spanningen van de televisie-uitzending en anderzijds door hetgeen Sandra in het restaurant met haar had uitgespookt, was het grootste deel van haar energie gewoon verdwenen. Bernadette dook haar bed in en binnen een paar minuten viel ze in een diepe slaap.