Meer Dan Dansen Met Alies - 2

Het voelde alsof ik een week boven m’n stand had geleefd, deze afgelopen week. Alsof ik ouder was, dan dat ik eigenlijk was. En of dat nou perse met Sandra te maken had die mij ook ouder had ingeschat, en waardoor ik in een zin ook zeker ouder was geworden, durfde ik niet helemaal te zeggen. iedereen werd ouder. Niet alleen ik. Mirjam was wat dit betreft al ouder, maar haar sprak ik niet meer. Na onze thuiskomst op school gingen we uit elkaar. Dat was niet makkelijk. Heel even daarvoor waren we nog even alleen. We hadden een minuutje nog tegenover elkaar gestaan terwijl de lage zon fel bleef schijnen alsof er niets aan de hand was. ja, het was kort en opvallend, maar zwijgend hadden we elkaar aan gekeken. Ik wilde haar van alles zeggen, en van alles vragen. Haar nog 1 laatste keer vertellen dat ik van haar hield en dat ik meer voelde voor haar dan alleen een verliefdheid. Maar zo ver kwam het niet. Meerdere keren zag ik haar gestalten maken mij iets te zeggen op haar beurt. Maar ook bij haar kwam het niet zo ver. Haar vader had ons gegroet en haar mee genomen, niet veel later. En het was voorbij. Met jeukende vingers had ik bijna het hele weekend met m’n telefoon in m’n handen gezeten om haar toch wat te sturen. Maar het had net zo goed iets voor Sandra kunnen zijn, wat ik verzon te sturen. Ik wilde haar ook wat sturen, maar wist echt niet wat. Misschien maar beter omdat ook gewoon af te sluiten nu. En zodoende gebeurde dat ook. Min of meer dan. Want er ging geen minuut voorbij, zonder dat ik aan de 2 dacht, en vooral aan Mirjam. Alleen maar Mirjam op den duur. En zo was ik dus ook weer terug bij af. Ik was niet ouder geworden. Ja, een paar daagjes hooguit. Maar in m’n kop was ik nog hetzelfde puberende jongetje wat moedeloos verliefd bleef op dat rare knappe meisje. Hat was niet meer hetzelfde als voorheen, dat was zeker, maar uiteindelijk zat ik gewoon weer op school met dezelfde mensen, en dus ook met Mirjam. Het eerste uur Duits gebeurde ook gewoon weer, maar naast haar zou ik niet meer zitten. Ik zat naast Jermo achter Patricia en Melissa. Alsof dat nu normaal was. ik moest wel lachen om Jermo, die Melissa gevolgd was op de afgelopen buitenlandse reis naar Parijs, maar daar helemaal niets bereikt had. ik snapte hem wel om voor Melissa te gaan, maar Patricia was toch echt de leukste van de 2. Maar als Melissa zich dan even omdraaide en mijn ogen gelijk kansloos naar haar boezem werden getrokken, was ik dat ook even vergeten weer. Patricia zag dat ook, en dat was gewoon pijnlijk. Melissa leek het wel leuk te vinden. Ik negeerde haar steeds meer, omdat ik dan meer aandacht kreeg. Dat patroon was me bij haar in ieder geval goed duidelijk. Maar tegelijkertijd schrok het Patricia een beetje af. Hoe meer aandacht ik kreeg van Melissa, zonder daar om te vragen, maar mij hoorde je niet klagen, hoe minder haar best Patricia dan deed om Melissa te beconcurreren. Alsof ze dacht kansloos te zijn tegenover Melissa. Jermo vrat zichzelf dan op, en ik ging stilletjes door op deze manier. Al had ik er dus 3 mensen mee… inclusief mezelf. Maar ik ging gewoon door. Mirjam zou verleden tijd zijn, en na afgelopen week had ik wel meer behoefte aan een vriendinnetje. Of iemand waarmee ik dan intiem kon zijn. Ik was nog maar 17, en wist bij God niet hoe of wat. Maar dat verlangen was er wel. En dat groeide ook zo ontzettend hard de laatste tijd. Alles kon me triggeren. Later die dag bij Nederlands, waar ik een ander plekje moest zoeken vanwege Mirjam ook weer, viel mijn gehoor op het gegiechel van Jaden, waar ik nu een stukje dichterbij zat. Het gesmoes was niet te horen, maar ik kwam er al snel achter dat ze het over mij hadden. Zij en een vriendin van haar, die er dan opeens ook wel mag wezen. Want ik dacht me in dat ze het over het moment hadden waarin ik zo eerlijk was tegen Jaden, daar in Duitsland, daar onder de douche. En dan kreeg ik wel zin. Zin in hoe het misschien ook had kunnen gaan daar in Duitsland. En niet alleen wat Jaden betreft. Daar in Duitsland… waar ik naar terug verlangde. Niet van wege Jaden hoor. en zelfs niet vanwege Sandra. Nee, gewoon vanwege Mirjam dus. Wat had ze me toch gek gemaakt daar. En daar was ik duidelijk nog herstellende van, want ik verlangde er zo naar terug.

Het ging wel aanvankelijk. Pas toen we in de buurt van de Herfstvakantie kwamen, en we ook steeds meer cijfers ontvingen, kreeg ik het moeilijker. Mirjam was een beetje alleen achter gebleven en zat bijna bij iedere les naast een leeg tafeltje. Ik had het zowaar makkelijk andere mensen te vinden, wat dit betreft. Maar haar cijfers vielen keer op keer tegen. En werden ook steeds slechter. Door de leraar werd het door de klas geroepen, zoals bij ieder ander, maar bij haar had ik het gevoel dat dan de hele klas haar veroordeelde. Wat helemaal niet zo was. niemand kon het zelfs wat schelen, net als dat de rest mij niet kon schelen. Maar Mirjams cijfers deden er dus wel toe. Ik vond het erg ook. Ik voelde me zelfs een beetje schuldig. En tegelijkertijd dacht ik zo ook m’n gelijk te halen. ,,Zie je wel, ze is niets zonder mij.” Een nare gedachte die ik probeerde te weren, wat nooit lukte. Ik vroeg me tegelijkertijd ook vaak af hoe het verder met haar zou gaan. Of ze thuis ook zo alleen zou zijn, of dat ze misschien al een ander heeft. Of ze ieder weekend liep te beesten in Rotterdam of Dordrecht… ik wilde het misschien wel niet weten ook. En ik had het idee dat als het op school minder zou gaan, ze misschien wel meer die kant op zou trekken. En dat wilde ik echt niet. Ondertussen toch wel een tijdje alweer nu dat ik haar niet gesproken had, en nog steeds bepaalde ze bijna ieder moment in mijn leven. Ik had haar al een paar keer geschetst ook ondertussen. Niets vunzigs, maar gewoon in haar schoonheid die ze nog altijd had. soms verbrandde ik het dan, maar steeds minder. Op school had ik haar laatst getekend, tijdens aardrijkskunde op maandag het achtste, waar ze toen ooit… ach, ja ooit… nou goed. Het kwam me nu duur te staan in ieder geval. Tom zat voor me met nog een ander druk ventje, die echt nog heel jong was, wat dit allemaal betreft, en hij graaide mijn tekening weg. ,,Yo, Darry-Harry, wat ben je aan het doen man?’’ riep hij dan hard. Tom dus. De leerkracht was net even kopietjes maken… ,,Niets, geef terug, idioot.’’ Snauwde ik dan een beetje chagrijnig. ,,Hey, niet zo doen he.’’ Lachte hij dan. ,,Mooi hoor.’’ zei hij dan ook gemeend daarna. Hij had ondertussen al de volledige aandacht van de klas op zich gevestigd, met mijn hulp... Daar hield hij wel van. Inclusief Mirjam dus ook. Zij zag het meteen. Weken lang hadden we elkaar niet aan gekeken. Ik keek wel naar haar, maar als ze dreigde terug te kijken, keek ik snel weg. En andersom… maar nu keek ze me wel aan. Als Tom niet zo druk was geweest en even een seconde de tijd had genomen om goed te kijken, kon hij het meteen zien. Ik had haar getekend. En zo mooi ook. Ze was mooi, dus haar lelijk te tekenen lukte me dan ook niet meer. Maar ze keek me aan. Slopend. Bedrukt. Ik moest er van slikken. Ze had haar lange haren in een staart gedaan en ze zag er eigenlijk erg moe uit. Niet zoals op m’n tekening. Het was duidelijk dat ze niet lekker in haar vel zat. Ik wilde naar haar toe gaan en iets tegen haar zeggen. gewoon maar iets. Maar ik moest het mezelf niet meer aandoen. Ik wist als geen ander dat ze prima in staat was mij te bespelen. En daar waren ondertussen echt wel wat grenzen voor overschreden. En dit kon dus ook zomaar weer een manier van haar zijn, om mijn aandacht te trekken. Net als dat mijn tekening hier in de klas eigenlijk een manier was om haar aandacht te trekken. De kans bestond immers, met Tom voor me, dat dit zou gebeuren. Ik was niet achterlijk. Gewoon een beetje naïef nog.

Ze stond me denk ik ook op te wachten na school deze dag. Maar ik had met Jermo afgesproken. We moesten gesprekjes voorbereiden voor Duits en dat dan met een groepje, voor of achter je, uitwerken verder. En aangezien dat met de dames was, waar Jermo mij voor ‘nodig’ had, en wat hij zelf ook had opgezet, wilde hij daar ijverig voor aan de slag. Jermo woonde hier om de hoek en zodoende zou ik mijn fiets ook laten staan. Mirjam stond bij de fietsenstalling, waar ze anders nooit wat had te zoeken, en met pijn in m’n hart liep ik dan ook met Jermo de andere kant op. Zoals ze daar dan stond, alleen en met haar armen om haar heen geslagen in de wind die toch een beetje guur was. ik had niet echt medelijden meer, maar wel met haar te doen. Voelde me zelfs een beetje verantwoordelijk. Maar, ja… eigen schuld, dikke… nee… nee, wacht. Ik moest me ook weer niet gaan aanstellen nu. Ik heb deze keuze zelf gemaakt met duidelijke redenen en daar zou ik me aan houden ook. Ja, ik had met haar te doen, maar al die tijd hiervoor had zij juist met mij te doen moeten hebben. En dat was nooit zo. En daar draaide dit om. Schluss! Jermo was alleen thuis die middag verder, en voor we het wisten stonden Patricia en Melissa dan ook op de stoep. Was het idee van Patricia overigens. Wat ik wel leuk en spannend vond. En zo vergat ik Mirjam opeens weer heel snel. Het werd een rare middag. Een korte middag ook. We waren immers laat uit school vandaag. Jermo woonde bij zijn ouders en oudere broer in een oud herenhuis. Deze buurt stond daar wel bekend om. Vandaar ook de school natuurlijk… maar goed, dat deed er verder ook niet toe. We zaten comfortabel daar, en zeker toen de dames erbij kwamen. Patricia leek het wel een goed idee te vinden, om op voorhand al te oefenen, aangezien we voor de klas moesten. Wat dat betreft leek ze een beetje op Jermo. Want eenmaal binnen zocht zij mij gelijk op, en Jermo Melissa. Jermo vond dit ook een uitstekend idee namelijk. Ja, en het was ook gewoon gezellig en leuk, en we moesten veel lachen om elkaars Duits. En ik had het ook ontzettend naar m’n zin met Patricia eerlijk gezegd. Maar na een kwartiertje wilde Melissa wisselen. Ik dacht dat ze Jermo een beetje zat was, die te veel z’n best deed, en dat ik dan maar met Jermo door moest, wat ook eigenlijk de bedoeling was. maar ze kwam een beetje brutaal Patricia vertellen dat zij weg moest, en enigszins verrast zat ik nu in het Duits te communiceren met Melissa. En dat was ook zeker geen straf… Patricia keek wel een beetje beteuterd. En Jermo ook. Jermo vroeg me later ook in de keuken, of ik wat rustiger aan wilde doen. ,,Ik vind haar echt leuk man.’’ Zei hij dan een beetje dringend, op fluistertoon, omdat de dames in de kamer zaten nog. ,,Ja, ik weet wat je leuk vind.’’ Lachte ik dan, net iets te hard, en zeker niet per ongeluk. ,,Stil, gek.’’ Fluisterde hij dan snel. ,,Gast, serieus. Ik doe echt helemaal niets.’’ Zei ik hem dan. ,,Dat zie je toch wel?’’ ,,Ja. Wel… maar, kom op.’’ Zei hij dan. Ook lekker duidelijk. ,,Dude, ik meen het.’’ Voegde hij er dan lachwekkend aan toe. ,,Ja, ik ook.’’ Zei ik hem toen dringend. ,,Maar je wilt me er steeds bij hebben, en dan vertel je me nu op te krassen, of wat?!’’ Vroeg ik hem weer wat harder. ,,Alles goed daar?’’ kwam er dan ook uit de kamer. En Jermo kon er niets aan doen, maar ik was wel wat prikkelbaarder dan anders, sinds we terug uit Duitsland waren. Hij keek me dan ook met grote ogen aan, alsof ik gek geworden was. ik schudde m’n hoofd en had hier niet meer zo’n zin in. Ben misschien een heel klein beetje een drama-queen ook wel… ,,Luister dames…’’ en ik klapte m’n handen samen en stond voor ze in de kamer. ,,Ik vind jullie erg aardig, maar ik ben niet zo heel lekker, en het word al laat.’’ En ik pakte m’n jas die over een stoel hing. ,,Uhm… jah.’’ Zei ik dan eerst achteloos. ,,Melissa… Jermo vind je leuk. En uhh… geef hem wat aandacht, joh.’’ Zei ik dan, wat ongetwijfeld snerend was voor hun alle drie, maar ik gaf er geen fuck meer om. En liep dan ook weg. Buiten lachte ik er al om. En Jermo maar schelden op de WhatsApp. Direct al…

Maar ook hun was ik zo weer vergeten. Want daar stond ze hoor. onberoerd gebleven in de tijd dat ik bij Jermo was. ik liep haar echter voorbij alsof ik haar niet zag, maar dat begon meteen te steken. Op dezelfde plek bij de fietsenstalling stond nog altijd Mirjam, die er vanuit was gegaan dat ik vroeg of laat toch wel m’n fiets kwam halen. ,,Wat doe je hier?’’ vroeg ik haar maar, met onderdrukte woede, wat hoorbaar was in mijn toon. ,,Ik wil met je praten.’’ Zei ze me toen zachtjes. Ze keek me niet aan. ,,Ik niet met jou.’’ Zei ik koud. ,,Weet ik.’’ Zei ze gelijk al. Maar ik liep door en pakte m’n fiets. ,,Hoe laat komt je vader?’’ vroeg ik haar met de fiets in de hand. Het waaide hard en het werd al donker. Het was guur en ze had het koud. ,,Heb gezegd dat ik met jou wat ging eten.’’ Zei ze me toen. zo stom. Ik stapte op m’n fiets, en wilde gewoon vertrekken. Haar hier achterlaten. ,,Nee, wacht nou. Alsjeblieft…’’ klonk het enkel moedeloos. Zo moedeloos dat ik m’n hoofd liet zakken. Ik deed m’n rugzak draaien en op m’n buik en knikte naar haar. ,,Stap op.’’ Het was een klein stukje fietsen nog naar m’n huis. Langzaam naderde ze voorzichtig en ging ze zitten met beide benen aan de rechterkant van de fiets. Het koude staal van mijn ouder bagagerek was ongetwijfeld onaangenaam. ,,Dankje.’’ Zei ze nog zacht. Maar ik fietste niet naar huis. Ik fietste richting de brug naar Zwijndrecht. Helemaal de andere kant op. En het duurde even voordat ze het doorhad. Ze had ook haar hoofd tegen m’n rug gelegd en ik denk ook de ogen gesloten. Het was koud, maar vanaf het moment dat ze haar hoofd had neergelegd voelde ik daar niets meer van. Ik ging haar thuisbrengen. Ik had geen zin in weer een gesprek met het zelfde einde. Ik zag de bui al hangen. Letterlijk ook. Toen de eerste druppels vielen, fietste ik nog langs de kade in Dord vlak voor de brug. Ze kwam er achter, dat ik de andere kant was op gefietst. Vroeg of laat zou ze daar toch wel achter zijn gekomen, want ze moest afstappen voor de trap van de brug omhoog bij het skatepark. En ze protesteerde natuurlijk wel. ,,Nee, doe nou niet zo.’’ En: ,,Darren, nee. Dat is harstikke ver.’’ Nadat ik haar eerdere protesten had genegeerd en ze langzaam toegaf. ,,Mirjam? Zou je me wat gaan vertellen wat ik nog niet eerder gehoord had? en denk goed na, voordat je antwoord geeft.’’ Zei ik haar toen ze alweer achterop zat en we op de brug fietsten. Ze zuchtte hard. ,,Nee…’’ en dat was dat. Ze was stil vanaf hier. Door Zwijndrecht heen en door de Polder naar het pittoreske Heerjansdam. Verdomme een uur fietsen met haar zo achterop… hier woonde echt alleen maar rijkelui. Op het eerste gezicht dan. Kwam meestal niet verder dan de straat waar zij woonde. En nu ook niet. We waren zeiknat. ,,Kom even binnen. Het regent. Je word nog ziek. En m’n ouders vinden het ook leuk je weer te zien.’’ Zei ze op de oprit. Het huis zag er donker uit. ,,Zijn ze wel thuis?’’ vroeg ik dan ook. Ook de oprit, waar wij stonden, was namelijk harstikke leeg. ,,Toe nou…’’ zei ze dan smekend en keek me bijna oprecht aan. Ik zuchtte nu zelf hard door m’n neus. De druppels vlogen er van af. Ze lachte er om. Omdat ze dacht dat ik toe zou geven misschien. ,,Nee.’’ Zei ik enkel.

Ik was die avond veel te laat thuis, moest dan nog eten en huiswerk maken en dan de volgende dag weer vroeg op school zijn. Verre van ideaal dus allemaal. Ze had haar belofte gebroken en weer contact gezocht. En wat was ik daar blij om! Stiekem dan. Ze dacht nog aan me. Maar op de weg naar huis voelde ik me alweer rot. Wilde niet meer aan haar denken. Ik werd gelukkig, thuis, een handje bij geholpen. Eerst door Jermo. Had natuurlijk helemaal niet meer gereageerd en toen ik op m’n telefoon keek had ik berichten van hem en ook van een onbekend nummer, wat ik maar negeerde nog. Eerst hij maar, dacht ik nog. Hij had een grote mond, en kon goed schelden dus. Maar het eindigde met een excuses. En daar moest ik zo hard om lachen. ,,Nee, man. Ze vind jou leuk.’’ Had hij dan ook gezegd en: ,,Heb haar je nummer gegeven. Ben zo fucking triest.’’ Dat laatste over hem zelf. Ja, wat moest ik daar nou mee. Ik stuurde hem een duimpje terug. Ik was ook echt een typhuslijer op dit soort momenten. Hij stuurde daarop ook een duimpje terug en daarna legde ik hem wel uit dat het goed was zo, en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar het andere berichtje luidde: ,,Hey, met mij. Hij doet maar, joh. Ik vond jou al leuk.’’ En zag al aan de foto dat het Melissa was. vond ik vet. Echtwaar, zij was zo ontzettend knap, en niet alleen vanwege haar borsten hoor, maar zij was ook zo veel te hoog gegrepen. En dat ik dan Jermo hiermee een loef kon afsteken, was eigenlijk wel heel erg lekker. Jermo is aardig, maar hij gebruikte mij ook gewoon, weet je. En zo kon ik met Melissa 2 vliegen in 1 klap slaan. Mirjam gaat dit namelijk ook niet leuk vinden. Enkel Patricia gaf me nog wat zorgen, want zij was gewoon lief, en duidelijk was dat zij mij ook wel leuk vond. Net als ik haar overigens. Maar ja, ik was haar niets verschuldigd verder en zou maar even de klootzak moeten zijn, wilde ik nog een leuk jaar hebben hier. Ik liet m’n huiswerk dan ook een keer liggen en ging lekker op de bank liggen appen met Melissa. ,,Vind je ook leuk.’’ Zei ik zelfs meteen al terug. Maar ik probeerde verder m’n cool wel te behouden en liet haar voornamelijk het woord voeren. En soms reageerde ik dan even expres wat te laat, om te zien dat ze dan moest vragen wat ik allemaal aan het doen was. misschien verkeerd, maar om zo’n meisje als Melissa zo te bespelen, voelde eigenlijk heel erg goed. Melissa was misschien wel voor velen de perfecte vrouw om te zien. Lang, slank, grote borsten, een ontzettend knap gezicht ook nog, en dan dat lange donkerblonde haar van haar… ik zeg wel een vrouw, maar ze was pas 16. Jonger dus. Een paar maanden of zo, denk ik. En dat maakte verder ook niet uit. Maar ze leerde me dat als ik me kil opstelde naar een type zoals zij was, ik haar kreeg. Misschien gek, en misschien zit ik er ook wel gewoon naast… maar Melissa, het mooie, toch ook wel populaire meisje, wat nooit aandacht te kort kwam, hunkerde zo naar de aandacht van iemand die het dan niet wilde geven. Niet dat ik alle meiden nou op typen wist te beoordelen, maar Mirjam was eigenlijk ook zo. En misschien heeft iedereen dat wel in zich, en niet alleen meiden, maar bij Melissa was het net iets erger. En dat gebruikte ik. Want hoe knap Mirjam ook was, zij bleef wel op afstand als ze mij dan met Melissa zag, wat vanaf deze maandag de rest van de week elke pauze was, en als het kon bijna elke les ook, die ik met haar volgde. Mirjam zakte steeds verder weg, Jermo wilde niets meer van me weten en Patricia was gewoon Patricia, en die kreeg ik er soms gewoon bij. Die vond het nog steeds leuk om met me om te gaan op school, en Melissa leek dan ook niet door te hebben dat haar vriendin mij ook leuk vond, en andersom.

Ja, ik had zelfs een date met Melissa die zaterdag. Een beetje progressief koffie drinken was aanvankelijk het idee, in een lunchroom in het centrum. En dat was een goed idee. Ze had zich helemaal opgemaakte en haar krulde dan ook wat meer dan normaal, haar ogen leken wat groter dan normaal, en het strakke truitje wat ze droeg… nou, ja, haar borsten waren altijd wel aanwezig. niet dat het van die basketballen waren, of iets, maar zeker voor haar leeftijd waren haar shirtjes en truitjes altijd goed gevuld. Ze had een lange jas aan, die ze dan net had uitgedaan, en zelfs in die jas, zag je haar figuur veranderen op borsthoogte. Zo groot waren ze ongeveer… doet er ook niet toe. Maar wel een beetje. Om haar pols had ze een heel duur horloge en die glinsterde net als haar ogen, die ze bijna continue op me hield. Ik liet haar nog altijd het woord doen en het een na het andere onzinnige hoorde ik aan, en begon me ook steeds vervelender te gedragen naar haar, door dit. En dat voerde haar alleen maar nog meer van dit gedrag te uiten. En dat leidde natuurlijk ook weer ergens toe. ,,Vind je me wel echt leuk?’’ vroeg ze me dan ook onzeker, toen we buiten stonden en nog even een wandelingetje zouden maken. Ik gniffelde even om haar. Ik was zo dom bezig. Je kon haar eigenlijk niet, niet leuk vinden. ,,2 dingen.’’ Zei ik haar toen, en lachte nu voor het eerst naar haar en pakte haar hand en trok haar mee de stad in. Ze voelde zich denk ik gelijk al beter. Ik was niet de persoon die zich moest gedragen als een eikel. Dat wilde ik niet, en dat kon ik ook niet zo goed dan. Dat hoefde ook niet, ik kon best leuk zijn. En ik zou dan ook gewoon eerlijk tegen haar zijn. ,,Nee, 3 dingen zelfs.’’ Lachte ik nog naar haar. ,,Wat dan?’’ vroeg ze een beetje ongeduldig toen we naar de markt toeliepen. Maar ze keek alweer zo vrolijk, nu ik wat meer lachte naar haar, en dat voelde zo goed dan. Zo makkelijk kon het soms zijn. ,,Okay… en laat me even, want ik weet niet of ik het in de goede volgorde vertel…’’ begon ik toen, vertwijfeld zoals ik kon zijn, en wat zij nu voor het eerst zag. Maar ze luisterde aandachtig en hield haar mond verder ook. En ondertussen werd ik door Jan en Alleman aangekeken omdat ik met haar aan m’n zijde liep… ,,Ten eerste, vind ik het moeilijk om affectie te tonen naar je. Ik heb daar gewoon in het algemeen wat moeite mee. Dat komt ook door een nare ervaring.’’ Zei ik haar rustig, en doelde natuurlijk op Mirjam. Meende dit ook hoor. de ervaring hoefde ik haar niet uit te leggen, daar leek ze zich wel wat bij voor te kunnen stellen. Het woord ‘’Affectie’’ moest ik wel uitleggen daarna. ,,Ah, dat is zo lief.’’ Merkte ze dan daarna kinderlijk op, toen ze het in zijn geheel begreep, en met name doordat ik het zo knullig vertelde denk ik. Ook een manier om in de smaak te vallen. Daar kwam ik goed weg, want ze vroeg er niet op door. Waarschijnlijk had zij ook wel zoiets meegemaakt. Wie niet eigenlijk… kan ik me zo voorstellen dan. ,,Okay, ten tweede…’’ lachte ik toen nog om haar opmerking. ,,Uhm, wat was het ook weer.’’ En zij lachte dan weer om mij. ,,Oh ja!’’ zei ik al snel. ,,Uhm…’’ begon ik echter wel voorzichtig. ,,Het viel me op dat als ik me wat afstandelijk gedroeg, je mij meer aandacht gaf.’’ Zei ik echter wel vrij duidelijk. Ze lachte er om. Maar ze zei niets. Alsof ze het wist. ,,En dat heeft ook met dat derde punt te maken. Want eigenlijk ben je veel te mooi voor me, en zo dacht ik je nog even te behouden voordat je dat doorkreeg.’’ Hier kwamen m’n toneelkunsten goed van pas. Was deels waar wel, maar de manier waarop ik het voorzichtig kon brengen liet haar eigenlijk kansloos en haar reactie was dan ook min of meer wel te raden. Ze stopte en ging voor me staan. Ze keek me aan. Lief en vertwijfeld ook wel een beetje. Ze pakte m’n handen en ging op haar tenen staan en kuste me toen. Zomaar. Al die jaren was ik nooit zomaar gekust door een meisje. Niet terwijl ik nuchter was dan, ten minste, en nu lukte het me in het eerste blok van het jaar al om 4 meisjes te kussen. ,,Ik wil je aandacht omdat ik je leuk vind.’’ Zei ze me daarna. ,,En ik ben niet te mooi. Verre van.’’ Zei ze daarna onzeker. Ja, ze was toch 16 nog altijd, en dus standaard onzeker. Maar ik kuste haar toen snel terug. Wat ik eigenlijk niet gepland had. ,,Ik heb al een heel ander beeld van je gekregen in de tussentijd.’’ Zei ik haar nu, zonder te acteren. En ik lachte naar haar. ,,Ik ook van jou.’’ Zei ze scherp, wat ook zo waar was. we liepen door, en eindigden bij Merz, het café waar ik m’n avondje had met Emma toen. dat leek al weer zo lang geleden. Hier namen ik en Melissa nog een kop koffie terwijl in het rommelig ogende café wat in het donker zaten en het nog eens over deden. We waren nog kinderen misschien, maar we kwamen een heel eind. Ik hoefde niet meer bot te doen om haar aandacht te krijgen, en zo kraamde zij ook geen onzin uit, en leken we elkaar nog best te liggen ook. Had geen moment aan Mirjam gedacht. Ja, nu dan even. Maar verder niet.

Ze was met de bus naar de stad gekomen. Ze woonde op een ander eiland hier vandaan. Enigszins verliefd liep ik naar huis die dag. Zo gek. En die avond kon ik dat Bas en Maarten vertellen. Aan de bar bij Cindy, die haar haar blond had geverfd en korter had laten knippen. Ze was nog lekkerder zo, als je het mij vraagt. Maar het was goed gekomen met mij en m’n maten. Al vrij snel nadat ik ze toen de huid had vol gescholden. En ze waren ook oprecht blij toen ik ze vertelde over Melissa, die ze natuurlijk kenden. ,,Hoe ziet ze er nu uit, ze was toen altijd al lekker?’’ vroeg Bas dan ook, en zodoende keek zelfs Cindy op een gegeven moment met ons mee. Ik zat op te scheppen over een meisje. Had ik nog nooit eerder gedaan. Kon ook niet eerder. En over Sandra zei ik maar niets. Tegen niemand. Ik had het idee, dat het leven me gewoon even tegemoet kwam. En zondag wilde Melissa weer afspreken. Ik had haar al verteld dat ik alleen woonde, en ze wilde wel zien waar ik woonde. Zo vond dat stoer, maar ik hoopte dat ze er hele andere gedachtes bij zou ontwikkelen… Ik nodigde haar dan ook graag weer uit. Ze droeg hetzelfde als gisteren. Dat vond ik niet erg. Wat verlegen had ze aangebeld en stond ze nog voor me toen ik opendeed en haar ook uitnodigde verder te komen. Het was bij mij altijd wel een beetje donker in huis, en nu ook, ondanks dat de zon scheen. Ze keek een beetje vertwijfeld om haar heen nadat ik haar jas had aangenomen en ook ik wist niet zo heel goed wat te doen. ,,wil je wat drinken?’’ vroeg ik haar eerst. Dat wilde ze wel. een glas water voor haar. ,,Buiten zitten maar?’’ vroeg ik haar toen nog vertwijfelder als dat ik al over kwam. ,,Beetje koud misschien.’’ zei ze toen ook. ,,Heb je geen televisie, of Netflix?’’ vroeg ze me toen. en ik moest m’n hoofd schudden. ,,Oh… Nou… Wil je praten dan?’’ vroeg ze daarna. Er zat niets anders op. Gek dat we gisteren totaal geen ongemak voelde, nadat ik eerlijk was geweest dan, en nu weer wel. Ze ging op de bank zitten, en ik bleef nog staan. Ze keek ongemakkelijk om haar heen. ,,Is er iets?’’ vroeg ze me dan ook. ,,Nee, hoor.’’ zei ik snel. ,,Je staat nog…’’ merkte ze dan op. ,,Oh ja.’’ Lachte ik dan een beetje dom. En ik ging nerveus naast haar zitten. Ze lachte hier dan wel om. Ze zat recht tegen de leuning aan met haar handen op haar schoot gevouwen om haar glas water. Ik keek naar haar. Naar haar gezicht, en toen ook even naar haar borst. Ze zag het en ik keek snel weer weg. Ze lachte weer. Stil, maar ik zag het. ,,Mag ik weer eerlijk zijn?’’ vroeg ik haar daarop. ,,Graag zelfs.’’ Zei ze dan. Dat vond ik wel al leuk aan haar, ze was helemaal niet zo moeilijk en zo 1 op 1 was ze zelfs leuk. Echt leuk dan, bedoel ik. Ik liep al een beetje rood aan, maar had wel een vraag. ,,Dit is best wel nieuw en zo voor mij.’’ Begon ik wat onzeker en zeer vertwijfeld. Ze keek me vriendelijk aan met een glimlach. Ze kon elk moment het woord ‘’schattig’’ weer gaan gebruiken voor m’n gevoel. Maar ze zei het niet. Ik begon met m’n handen te draaien in de lucht voor me. En ik wilde wel wat zeggen, maar dat lukte echt totaal niet. Ze lachte harder. ,,Voor mij is het ook nieuw.’’ Zei ze net op het moment dat ik wat wilde vragen. Maar ik denk niet, dat ze ook maar een idee had, wat ik wilde vragen. Ik was gewoon nieuwsgierig hoor. ,,Nou, ik ben gewoon nieuwsgierig, hoor…’’ Zei ik haar dan ook. ,,Maar ik voel me rot, als ik je niet aan kan kijken. Snap je?’’ zei ik haar toen, ratelend. Ze schoot in de lach. ,,Wat?’’ vroeg ze dan ook verdwaasd met een brede lach, en ze had dus totaal niet door waar ik het over had al. En ik zweeg. ,,Zeg nou.’’ Lachte ze dan. Maar, ik realiseerde me dat ik het eigenlijk niet kon zeggen. ik wilde haar vragen of ze het vervelend vond dat ik, en andere jongens, meteen naar haar borsten keken. Maar waarom zou ik dat vragen? Ik spoorde niet. ,,Nee, laat maar. Ik uhh… weet het ook niet.’’ Zei ik dan maar nog en deed alsof ik ook gewoon compleet gek was. Je kan eerlijk zijn, maar je kan ook te eerlijk zijn.

Maar het was leuk zo, die dag. Niets geks, een beetje gekletst en daarna nog de stad in geweest. Niet gekust of gezoend, of iets anders in die trend. Het leven was gewoon doorgegaan en de gekte van Duitsland lag ondertussen alweer ver achter ons. Of… Nee, toch niet. Op school waren de verhoudingen wel wat veranderd. Dagelijks voelde ik hoe Mirjam naar me keek, en zag ik haar dan nog altijd wegkijken als ik dan naar haar keek. En andersom. Je zou kunnen zeggen dat daar niet zo veel in veranderd was. maar op school, en zeker in de pauzes, zochten ik en Melissa elkaar vaak op, en ook steeds vaker zonderde we ons dan af van de rest. Het was leuk om samen met haar te zijn. En nog leuker om te zien, dat als we dan in de grote pauze naar het park aan de overkant liepen, dat we dan op een afstandje gevolgd werden. Ik vond het leuk om te denken dat Mirjam gesloopt werd door het idee dat ik met een ander was. dan wist zij ook hoe dat voelde. Maar ik kreeg m’n zin niet. Ik was niet van Mirjam af. Voor de herfstvakantie hadden we nog een belangrijke toets week, en mijn cijfers waren nog altijd goed. Ik hoefde me dan ook geen zorgen te maken. Ik had me opgegeven om bijles te geven, en hoefde dan sommige uren niet meer te volgen van dat vak. Win-win, want ik kreeg er ook studiepunten voor. En leerlingen die dan niet goed waren in dat bepaalde vak, hoefden dan ook minder lessen te volgen, maar kregen dan wel 1 op 1 les. En had zo een jongen uit HAVO 3 voor geschiedenis, en een meisje uit HAVO 5 voor Nederlands. Beide vakken, waarin ik ook echt in uitblonk. Gek genoeg, want ik kon zo Dords praten, dat het Nederlands ver te zoeken was. maar dat was niet het probleem wat ik tegenkwam bij Nederlands. Nee, want dat was Mirjam dus. In een eigen lokaaltje wat we daarvoor gekregen hadden, zat ze al op me te wachten. Toen ik in de deur bleef stilstaan, lachte ze me al tegemoet. Ik draaide me om en liep weg. Gehaast kwam ze me achteruit. ,,Nee, wacht nou.’’ Riep ze me dan weemoedig terug. Een aantal anderen op de gang keken even op. ,,Je moet me helpen. Anders haal ik m’n diploma straks niet. En meer wil ik echt niet.’’ Zei ze er achteraan, maar een stuk zachter. Ze was in ieder geval eerlijk, en ik wist waarvoor ik kwam. Ik draaide me om en knikte, en stilzwijgend liep ik haar achterna het klaslokaal in, en gingen we tegen de muur bij de hal zitten, achter in het lokaal, waar we ook niet gezien konden worden. Zij had haar spullen hier al liggen, en ik twijfelde nog een beetje. ,,Okay, kijk dit snap ik niet.’’ Zei ze gelijk, zonder te vragen hoe het met me ging. Maar goed, ik had ook gezegd dat ik dat niet wilde natuurlijk, maar het voelde wel gek. ,,Okay.’’ Zuchtte ik dan ook overdreven en legde het haar nogmaals uit en zodoende kwamen we best een eind in een uur. Toen de bel ging, en dit was niet aan het einde van de dag nog, vroeg ze me nog even te blijven zitten. ,,Kunnen we een keertje samen pauze houden weer? Even praten. Is zo lang geleden.’’ Zei ze dan zachtjes en ze keek me dan zo lief aan. Ik wist dat dit verkeerd was… maar bleef toch zitten. Ik had Melissa nooit verteld over mij en Mirjam, maar ze had al wel door dat er iets speelde, net als dat de rest van de klas dat door had. maar ze had er ook nog nooit naar gevraagd. En dus zou ik het haar niet vertellen ook.

Ze had me wel geappt. Waar ik was en bleef. Net als ik wist zij natuurlijk ook niet dat ik het afgelopen uur Mirjam onder m’n hoede zou nemen. Ik appte haar dan ook terug met dat ik nog even door bleef gaan met de bijles. Ik loog keihard voor m’n gevoel. Mirjam zag het ook gewoon. Ze zat naast me en leek er even om te kunnen lachen, maar toen ik haar aankeek, keek ze me juist bloed serieus aan. ,,Waarom lieg je tegen haar?’’ vroeg ze dan ook, lichtelijk gemeen in mijn ogen. Ik haalde m’n schouders op. ,,Kan ook gaan.’’ Zei ik dan wat droog. ,,Nee, is goed zo.’’ Zei zij dan weer snel. Ze pakte uit haar tas een pakje drinken, en ik een flesje uit de mijne. Maar drinken kon ik eigenlijk niet. Eten al helemaal niet. Ook zij pakte niets te eten, terwijl we over de gang hordes leerlingen hoorden lopen richting de aula en de kantine. ,,Ik denk veel aan je.’’ Zei ze zacht. Het deed me doen gniffelen. Cynisch. ,,Nee, echt.’’ Zei ze dan ook toen ze dat zag. Mijn hand lag op tafel, en daar legde zij haar hand op. Ik trok m’n hand langzaam weg. ,,Wat wil je?’’ vroeg ik haar bedrukt. ,,Niets.’’ Zei ze dan. ,,Wat we hadden.’’ Gaf ze toen toch toe. ,,Dat kan niet meer, dat weet je.’’ Maakte ik haar dan ook duidelijk. En ze zei ook dat ze dat wist. ,,Is Melissa je vriendin?’’ vroeg ze me toen. ,,Snap ik wel hoor, ze is mooi.’’ Zei ze nog voordat ik kon antwoorden. ,,Ja, ze is zeker mooi, maar niet m’n vriendin.’’ Zuchtte ik dan. ,,Wil je dat? Zeker wel, zeker.’’ Zei ze dan. Ze was zo op zoek naar antwoorden… ,,Ik weet niet.’’ ,,Ze is harstikke knap toch.’’ Zei ze dan. ,,Wil je dat, of zo?’’ vroeg ik haar toen maar wat korter af. Ze schrok ook nu. ,,Sorry.’’ Zei ze dan lief. ,,Darren… ik mis je.’’ Zei ze echter alweer vrij snel. Ik schudde met m’n hoofd. ,,Wat mis je?’’ vroeg ik haar en keek boos weg. ,,Gewoon… hoe je me laat lachen. En… je weet wel, toch?’’ bracht ze wat verslagen uit. Ik knorde een enkele keer, en dat was mijn antwoord. ,,Je kan wel boos doen, maar ik kan er toch ook niets aan doen dat ik niet hetzelfde voor jou voelde als wat jij voor mij deed!’’ m’n ogen werden even groot, en deze zag ik dan ook niet aan komen. Ze keek me plots boos aan. Ze was het blijkbaar zat. ,,Nee, dat klopt.’’ Zei ik dan wel nog rustig. Zo rustig dat ik haar nog kwader voelde worden. ,,En vrienden wil je ook al niet zijn, want dat lukt je niet. Zo zielig.’’ Zei ze vervolgens zelf rustig en provocerend, en nu werd ik een stuk kwader. Van binnen dan. Ik wilde me niet uiten. ,,Dan maar lovers…’’ zei ze nog… ik wilde wel reageren, maar wat zei ze nou eigenlijk. ,,Nee, dat kan je vast ook niet…’’ pufte ze moedeloos. M’n hart ging tekeer. Ik was weer lekker kwaad op haar geworden, maar dat laatste wat ze zei… ,,Wat bedoel je?’’ vroeg ik haar dan toch ook nog rustig. ,,Oh, als het over seks gaat, wil je me wel horen…’’ concludeerde ze dan teleurgesteld. Ik haalde m’n schouders op. ,,Ja. Inderdaad.’’ Zei ik dan droog. Kon er ook niet meer van maken dan het al was. en ze zuchtte en gniffelde dan vervolgens weer. We waren nauwelijks te volgen. Ook elkaar konden we niet volgen meer. En het resulteerde in een simultane moedeloze zucht, waar we dan ook nog beiden om moesten lachen. ,,Het is misschien gek.’’ Begon ze toen weer. ,,Maar ik vraag me al een tijdje af, hoe het zou zijn om seks te hebben met jou.’’ Zei ze toen voorzichtig. Ze durfde me niet eens meer aan te kijken nu. Ik slikte. En dat hoorde ze, en ze gniffelde. ,,Waarom?’’ vroeg ik haar. Ze hield haar schouders op. ,,Denk dat het anders is. Dat ik dan niet gebruikt word, of zo.’’ Zei ze zacht. Ze was zo triest. Zo… ik had met haar te doen. Al jaren hoor, wat dit betreft. ,,Alleen maar omdat ik een dikke pik heb zeker.’’ Lachte ik toen naar haar, om haar uit deze bui te halen. Ze draaide haar ogen naar me toe, en daarna zag ik haar mond krullen en ze begon er ook om te lachen. ,,Ja, dat is het.’’ Zei ze dan ook giechelend, en ze straalde weer even gelukzaligheid uit. Heel even dan. Ze humde daarna alweer in gedachten. ,,Je bent ook echt groot.’’ Zei ze dan nog een keer. En ik nu hard lachen. ,,Vind ik echt zo lekker om te horen.’’ Zei ik haar maar daarop. En gniffelde weer even. ,,Ben je hard?’’ vroeg ze me toen zachtjes. En het lachen was me vergaan. De ernst was opeens terug. Ik dacht nog even aan Melissa, maar die was nu zo ontzettend ver weg. En dus knikte ik.

Ik voelde haar hand even later op m’n dij. Haar vingertoppen raakten per ongeluk al de staaf die aan de binnenkant was komen te liggen. Ze keek weg, lachte even stiekem, en liet haar hand toen zo verder naar binnen glijden, en ze pakte hem beet. Met haar palm duwde ze er zachtjes op, en ik sloot m’n ogen en kreunde even zachtjes. Het voelde zo lekker. ,,Ben je nog maagd?’’ vroeg ze me zachtjes, terwijl haar hand over de lengte begon te glijden. Ik knikte trillend. Zij lachte. ,,Al wel een keer gekomen.’’ Wilde ik haar dan wel eerlijk zeggen. ,,In Duitsland?’’ vroeg ze me toen, en ik knikte. ,,Dat meisje langs de kant van de weg zeker?’’ vroeg ze toen ook alsof ik het haar al verteld, en ik knikte weer. Ze kende me gewoon goed. Ze gniffelde er om. Ze kneep zo lekker in dat stuk warme vlees. Ze draaide zich naar me toe en boog wat over me heen, terwijl haar hand door bleef kneden en wrijven. Ze naderde met haar gezicht m’n oor, en het kippenvel sprong op in m’n nek. ,,Ik wil een man van je maken.’’ Fluisterde ze dan zwoel. ,,Daar denk ik zo vaak aan…’’ Ze ging echt veel te ver nu, maar wat was ik blij dat ze dit deed. En dit zei. Ze maakte me helemaal dol. En dat gaf even niet. Hier had ik al duizenden keren over gefantaseerd, en dacht ook even dat het weer een fantasie was. ,,En dan moet jij van mij een vrouw maken…’’ Speelde ze er nog lispelend achteraan, en ze nam weer wat afstand en keek me zwaar onder de indruk aan. Haar hand bespeelde nog altijd mijn instrument onder tafel. ,,Je bent toch al…’’ en ze legde haar andere hand op m’n mond, wat me wel meteen leek te sederen. ,,een echte vrouw.’’ Zei ze dan ook nog. Ze had blijkbaar nogal het een en ander uitgedacht. ,,Als lovers?’’ vroeg ik haar dan. En ze knikte. ,,Niemand hoeft het te weten.’’ Stelde ze dan nog een zacht. Ze moest toch weten dat ze een gevaarlijk spel speelde. Mijn hart stond namelijk nog altijd op het spel. Ik hield van haar. Ik deed toch niet voor niets al zo lang zo moeilijk om haar maar proberen te vergeten… maar tegelijkertijd was ze ook nog nooit zo brutaal geweest, dus kon ze het ook niet weten. ,,Zou je me beffen?’’ vroeg ze me fluisterend, en ze kneep net wat lekkerder in de pik ook, op dat moment. Ik knikte. Huiverend. ,,Totdat je geen stem meer overhoud.’’ Wist ik nog wel te grijnzen. ,,Dat lijkt me lekker.’’ Zei ze dan, een tikkeltje verlegen ook weer. Nog altijd, zijn we nog zo jong. Ik schoof m’n stoel ietsjes naar achteren, en keek even naar m’n kruis, waar haar slanke arm eindigde in een kundige hand. Het ziet er nu al zo geil uit, hier in een leeg klaslokaal, waar we eigenlijk nog niets doen. Maar de bel ging alweer. Van schrik stond ik op, en greep naar m’n lul en draaide die omhoog, zodat die verstopt zat onder m’n riem en m’n T-shirt. En zij maar lachen. Ze boog nog wel naar me toe en gaf zomaar nog een kus op m’n gulp. ,,Fijn dat we even konden praten.’’ Zei ze dan wat gemeen nog. En toen ze weg was, landde ik ook weer snel op aarde. Ik voelde me gelijk al schuldig naar Melissa toe, die nog eens gevraagd had waar ik was, en of ze me dan niet kon vergezellen bij de bijles. Heel even speelde het idee op van die 2 samen in dit over geile momentje… maar nee, ik voelde me toch vooral schuldig. Die kut Mirjam ook. Dit was gewoon een maniertje van haar om haar zin te krijgen. En ik was er zomaar ingetrapt…

Ik zou die avond met Melissa afspreken. Ze wilde weer langskomen. Ze zou haar tablet meenemen, en dan konden we NetFlix gaan kijken. Ze deed er een beetje geheimzinnig over, en ik begreep het dan ook niet helemaal. Maar ik moest afzeggen. 1 van m’n bijles studenten had gevraagd of ik tegen betaling extra les wilde komen geven buiten school om. En daar kon ik geen nee tegen zeggen. dus moest ik Melissa teleurstellen en zat ik alweer op de fiets richting Heerjansdam. De betaling zou hoogstwaarschijnlijk niet in euro’s zijn… dat hoopte ik dan maar. Mirjam deed open en liet me binnen. Ze had weer haar zin gekregen… Ze leek wat nerveus, maar tegelijkertijd had ze zich mooi gemaakt. Ik zat dus goed. En tegelijkertijd ook ontzettend fout. Maar daar dacht ik maar gewoon niet aan. Haar ouders waren niet huis. Het ging er dus steeds beter uit zien. Ik deed m’n jas uit en hing die op, en draaide me om naar Mirjam die ontzettend dichtbij stond. ,,Je bent gekomen…’’ zei ze dan zacht. Ik lachte er om. ,,Ik heb je nog nooit laten zitten, toch?’’ vroeg ik haar oprecht. ,,Alleen laatst.’’ Zei ze dan gelukkig eerlijk. ,,Maar je bent er weer.’’ Zei ze er snel achter aan en ze ging tegen me aan staan en sloot me in haar armen. Ik legde een hand op haar rug en eentje op haar hoofd en trok haar net zo warm tegen me aan als dat zij deed. Vervolgens nam ze me zwijgend aan de hand mee naar boven. Ik was al zo vaak hier naar boven gelopen maar nog nooit zoals nu. Alles zag er anders uit, maar was hetzelfde. Ik werd zelf ook nerveus en de trap leek oneindig lang te zijn. Op de overloop keek ze even over haar schouder heen en ze lachte naar me. De zoldertrap leek minstens zo lang te zijn, en daarboven stond ik dan uiteindelijk in haar kamer, zoals nooit te voren. Ik was al enorm opgewonden. M’n hart ging tekeer, en ik moest al door m’n mond ademhalen. Wat ze natuurlijk zag. En waar ze zich een beetje zorgen om maakte. Ze vroeg me te gaan zitten, terwijl ze haar boeken op haar bureau klaar legde. ,,Moet wel lijken alsof we ook wat gedaan hebben.’’ Zei ze dan zachtjes, en daarna stapte ze op me af, en zette ze zonder pardon haar knieën naast me op bed, greep ze m’n hoofd en liet ze haar handen door m’n haren woelen, en drukte ze me kussend achterover op haar zachte bed. Compleet bevangen door haar, zoende ik terug, en als snel tongden we elkaar wild. Ik was niet meer de enige die door m’n mond moest ademen. Ik had haar lichaam al tegen dat van mij gedrukt, en heel voorzichtig had ze al bewogen vanuit haar heupen, en reed ze met gevoel over mijn gezwollen kruis heen. m’n hand op haar rug, voelde voorzichtig onder haar shirtje, wat ik al eng vond, terwijl ik m’n andere hand op haar been had. Toen m’n hand wat verder over haar rug gleed, aarzelde ze niet, en kwam ze overeind en trok ze zo haar shirt uit. M’n mond viel open. Zwoel keek ze op me neer met haar lange haren langs haar gezicht en over haar schouders. Ze had een witte bh aan met een zwart patroontje erop en die hielden haar kleine borsten nog tegen haar lichaam aan. Haar lichaam wat bewoog door haar ademhaling. Haar platte buik en slanke heupen. Ze straalde een en al seksualiteit uit nu, en ze vond het meer dan prima dat ik onder haar lag en haar zo bekeek. Ik legde een hand op haar buik. Min of meer per ongeluk. Ze keek er naar. M’n hand lag dicht bij haar broekrand. Ik slikte ook, toen ik dat door had. ,,We hebben alle tijd nog…’’ zei ze dan zachtjes en ze pakte m’n beiden handen en sloeg die naast me neer in het bed en kneep onze vingers samen. Haar bijna compleet blote lichaam wreef over mijn nog compleet bedekte lichaam, maar bracht m’n shirtje al wel wat hoger op. Ze zoende me argeloos gepassioneerd door. Haar ogen gesloten. Die van mij soms ook. Haar tong krulde diep m’n mond in, maar kon wat mij betreft niet diep genoeg in. Als ik het soms terug deed, moest ze even stoppen. Zij had meer moeite met iets diep in haar mond te nemen. Maar dat wist ik eigenlijk al. Al snel lagen mijn handen weer op haar rug, en had zij die van haar op m’n hoofd terug. We zoenden maar gewoon door, en leken ook niet anders te willen. De huid op haar rug voelde zacht aan. Het was zo intiem om m’n handen op haar blote huid te hebben op een plek zoals haar rug. M’n handen gleden over de hele lengte heen en dus ook over haar bh bandje, waar ik een keer plagend aan had getrokken. Gewoon omdat ik ook niet zo goed wist wat precies te doen. Die keer had ze m’n handen zo op haar kont gelegd, maar dat durfde ik zelf niet te doen nu. Soms kwam ik met m’n handen bij haar heupen, en had ik haar slanke lichaam even beet, en dat vond ik al spannend. Haar kruis schuurde overigens onvermoeibaar, maar tergend langzaam over dat van mij heen, en helemaal geobsedeerd, bleef ze me maar zoenen en tongen. Dromerig keek ze tot slot op. Ze lachte wat bedwelmd en liet me toen toch even los. ,,Dit is lekker.’’ Zei ze dan onschuldig. Ik knikte enkel, en was nog wat onder de indruk van haar. Dit alleen al, wat in mijn hoofd altijd nog maar onschuldig voorspel zou zijn, was nu al zoveel heftiger dan dat ik het me ooit had kunnen voorstellen. ,,Je bent zo lekker.’’ Zei ik haar wel zachtjes. Ze gniffelde en kuste me op m’n hoofd en ging toen half naast me liggen, met haar rechter been nog over mijn benen heen.

,,Ik wou dat ik nog maagd was.’’ zei ze me toen. ze fluisterde. Ik keek haar aan en lachte naar haar. ,,Ik ook.’’ Zei ik toen. en dat kwam er natuurlijk zo verkeerd. Maar ook hier lachte ze nu weer om. ,,Ja, echt he.’’ Zei ze dan zelfs. ,,Konden we samen alles ontdekken.’’ Voegde ze er aan toe. Maar zoals ooit iemand haar dat ontnomen had, zou zij zelf mij dat misschien wel ontnemen. Dat ik ooit met een ander lig waar ik dan helemaal weg van ben, en waar ik dan niet samen maagd mee kan wezen. Als dat wenselijk is dan hoor, klinkt ook wel een beetje gek zo, nu ik er over nadenk. Maar goed, aan de andere kant lag ik hier nu wel met iemand waar ik al helemaal gek van was. het was nu niet de tijd om na te denken. Dus kroop ik op mijn beurt nu even een stukje over haar heen, en kuste ik haar zachtjes op de mond. De adrenaline gierde door m’n lichaam heen. ze keek me zo lief aan. En ze lag daar nog zo mooi. Altijd. ,,Wat wil je doen?’’ vroeg ze me toen. ,,Waar verlang je naar?’’ haar woorden troffen mij zo diep, en zo rustig en gemeend zoals ze het me hier nu vroeg, kreeg ik het idee dat ik haar echt van alles kon vragen. Maar ik wist helemaal niets te verzinnen. Ik voelde uiteindelijk haar hand over m’n buik gaan. Zonder m’n riem of gulp lost te maken, wist ze haar smalle arm m’n broek in te werken en voelde ik haar vingers m’n pik even kort aftasten voordat ze die er om heen vouwde en ze me daar zomaar begon af te trekken. Ze keek me aan. Al die tijd. En ik haar. Alleen als ik even kreunde, sloot ik m’n ogen. Ze kon maar minimaal bewegen, maar met haar hand zo halverwege m’n schacht, kreeg ze me toch helemaal gek. Net toen ik dacht klaar te komen, sprak ze tegen me, en verloor ik het moment. ,,Kom maar.’’ Had ze fluisterend gezegd. Ze trok misschien net 5 minuten. Of al 5 minuten. Weet niet wat lang is. Ik gniffelde en bood haar m’n excuses aan met die glimlach. Ze begreep het eerst niet. ,,Doe ik het niet goed?’’ vroeg ze toen ook vluchtig onzeker, en ik schudde ook snel m’n hoofd al. ,,Gewoon spannend denk ik.’’ Lachte ik ongemakkelijk. ,,Ja, duurt wel lang ook.’’ Zei ze toen. ,,Echt?’’ vroeg ik toen helemaal onzeker. Maar ze kwam er al wat van terug. ,,Nou meestal… nou, laat maar.’’ Zei ze toen. en ik wilde het ook niet horen, en het was al duidelijk. Maar met Sandra kwam ik zo klaar toen. maar die had ook wel wat meer zelfvertrouwen en twijfelde ook niet, waar Mirjam dat dus wel deed. ,,Moet ik stoppen dan, of juist door gaan?’’ vroeg ze me toen ook nog. ,,Wat je wilt.’’ Zei ik toen. dat bleek niet het goeie antwoord te zijn. ,,Ik bedoel… Ik weet niet of je het erg vind, dat het lang duurt?’’ ,,Nee, nee. Helemaal niet hoor.’’ zei ze dan gelijk lief, en ze lachte gemoedelijk naar me. ,,Misschien wel logisch, dat het bij jou wat meer moeite vereist.’’ Zei ze toen zowaar bijna zakelijk. Haar hand zat nog in m’n broek, maar door dit getwijfel was het bloed er wel een beetje uitgelopen al. En dat weerhield haar vervolgens een tweede keer door te gaan. ,,Wil je niet meer?’’ vroeg ze dan ook gelijk onzeker. ,,Ja wel…’’ zuchtte ik dan wat moedeloos met een glimlach. Maar ik wist verder ook niet zo goed waarom ik slap werd nu. En dus haalde ze haar hand wel uit m’n broek nu en draaiden we van elkaar af. Roerloos lagen we daar even. Alle passie was plots weg. Ik had het idee dat ze teleurgesteld was in me. Dat ik niet aan haar verwachtingen kon voldoen nu. En dat mijn kans dan ook verkeken was. Al hadden we het ook even heel intiem gemaakt, leek dat al weer vergeten te zijn. Ze trok even later ook haar shirt weer aan, en ging recht op zitten. Terwijl ik daar nog lag, ging ze zelfs even naar beneden, en lag ik helemaal alleen op haar bed. Ik voelde me gelijk alweer machteloos. Alsof ik niets meer voor haar was nu, zo had ze me laten liggen. Ik stapte dan ook maar weer op, op een gegeven moment. Ze zat beneden gewoon in de kamer televisie te kijken. Ik brak van binnen. Ik moest zelfs huilen op de fiets… niet omdat vanavond niet gelukt was… maar omdat ik er blijkbaar gewoon weer ingetrapt was. hoe kon ze daar nou mij zo achterlaten en dan rustig tv gaan kijken? Ze zei zelfs geen gedag…