Ik had eigenlijk een andere titel voor het verhaal moeten nemen, dus daar ga ik nog naar op zoek. Maar dit is dus het vervolg op Wingwoman.

Veel plezier en nog bedankt voor de reacties zover!

Wingwoman 5:

Zo veel vragen nog. En ik zat hier maar in een vrij eenvoudige hotelkamer van een oud pand midden in Duitsland. Ver van huis en ver van alles wat bekend was. want ook al zat ik hier niet alleen, zij was verre van bekend meer. Ik had moeite met Mirjam. Ze was hier nog steeds dus. De nacht werd steeds donkerder en later. Ze zei niets. Ze zat enkel met de rug tegen de muur op het bed, en ik zat voor haar met de rug naar me toe. Niet gericht naar de televisie, die wel aanstond, maar zou er net naast kijken. Niet dat zij dat kon zien vanaf daar. Maar ik was aan het denken. Ik keek soms stiekem over m’n schouder, en dan zag ik haar naar haar eigen handen kijken die ze in 1 geslagen had en voor haar had liggen op het bed. Zo had ze best wel lange armen. Ik keek haar niet aan, en ik denk niet eens dat ze mij dan zag kijken. Zij was ook helemaal in gedachten verzonken, zo te zien. We zaten samen op een hotelkamer. Dan had het ook zo anders kunnen zijn. Maar niet bij ons. Ik begon me steeds meer te beseffen dat zij toch niet dat meisje was, wat ik haar verlangde te zijn. Als ze echt zo geweldig was, als dat ik altijd dacht, dan zaten we nu niet samen alleen op een hotelkamer op deze manier. Eigenlijk, sinds ik haar eerlijk verteld heb dat ik nog steeds veel voor haar voel, en zij mij zei dat ze dat niet als hetzelfde ervaarde, keek ik meer naar andere meiden. Dat kwam niet door haar met dat ze zei wat voor mij te regelen. Daar had ik eigenlijk nog niets van terug gezien. Maar dat hoefde ook niet. Ze had me uiteindelijk wel aan een meisje geholpen. En dat wist ze niet eens. Sandra uit Moldavië. Wie had dat nou kunnen denken. Ik had met haar hier moeten zitten. Moeten liggen. Of moeten vrijen misschien wel. Dat zou pas een mooi verhaal geweest zijn. Maar, nee, ik zat hier met Mirjam, die ik mishandeld had. Zo voelde het nog steeds een beetje wel. Al zag zij het zo niet. Maar dat was echt haar probleem. ,,Ik kleed me even aan.’’ Zei ik uit het niets en stond op en liep naar de badkamer nadat ik wat kleren uit m’n tas gepakt had. Ze had niet gereageerd, en keek ook niet op verder. Irriteerde me dan ontzettend aan haar. Zo uit op aandacht. Mijn aandacht. De badkamer was kil. Ik stond even stil bij het zien van m’n spiegelbeeld. Ik wilde mezelf slaan. Ik wilde die persoon in de spiegel slaan die maar niet wilde realiseren dat het allemaal anders kon. Ik hoorde van de gang gelach komen van Tom en Jaden, gevolgd door een zeurende Richard. Die hadden nog lol. Wat hadden wij nog? Niet eens elkaar zo. Maar de deur werd achter me open gedaan. Via de spiegel keek een fractie later in de rustige ogen van Mirjam, die zowaar even naar me glimlachte. ,,Ik trek Danny niet.’’ Zei ik haar toen. ze reageerde er nauwelijks op en deed alleen een stap dichterbij. Ik voelde haar handen op m’n blote schouders en daarna haar wang die ze tussen haar handen tegen me aandrukte. Ik sloot m’n ogen en haar aanraking… ja, haar aanraking liet me zweven alsof ik geen zorgen had. Wat erg… ik hoorde haar zuchten en ze leek zich te berusten in de situatie tegen mijn brede schouders. Ik zag haar ook niet meer in de spiegel zo. Ik sloot m’n ogen en voelde me een beetje duizelig worden. Maar ik opende m’n ogen meteen weer toen ik haar stem hoorde, en stond gelijk scherp. ,,Als je wilt dat ik Danny dump, moet je dat gewoon zeggen. je bent m’n beste vriend. Ik vertrouw je.’’ Ze klonk elke keer steeds gekker. Ik draaide even met m’n ogen, wat ze niet kon zien natuurlijk. ,,Je weet wat je te doen staat.’’ Zei ik haar doods. Ik draaide me vervolgens om, en zij bleef gewoon zo staan. Ik kon vervolgens m’n armen om haar lichaam heenslaan, wat zich niet bewogen had. Ze was zo stil. Ze huilde niet. Dat scheelde. Maar ik had haar juist nu van me af moeten duwen. Maar ik trok haar tegen me aan. Juist.

,,Het is laat. Ga nou maar slapen.’’ Zei ik rustig nadat ik het stilzwijgen zat was geworden. Ze keek naar me op en me aan. ,,Hier?’’ vroeg ze dan nog een keer. En ik keek even weg. Omdat ik twijfelde. Wat zeg je tegen de vrouw van je dromen als ze je vraagt bij te slapen, terwijl je weet dat ze morgen je weer zal kwetsen? Je zegt dan niets. Je knikt enkel, en gaat haar voor naar het bed. Althans. Dat deed ik dan. Ik liet zonder pardon m’n handdoek op de grond vallen voor het bed, en boog voorover om m’n boxershort aan te trekken. Het kon me niet schelen dat ze achter me stond. Ze had ondertussen al wel meer gezien en aangeraakt dan dat ik haar nu liet zien. Ik vond het aan de ene kant jammer dat ik geen schaamte kende op dit moment. Dat betekende ook dat er totaal geen spanning aanwezig was. ik ging liggen op het linker gedeelte van het bed, en kroop onder de dekens, om toe te kijken hoe Mirjam vertwijfeld voor het bed bleef staan. Ik ging haar niet vragen. Niet smeken. Ik deed het licht uit naast het bed en zette de tv uit, waardoor het even pikkedonker was. op de gang was ook geen gerumoer meer te horen. ,,er brandt nog licht op m’n kamer. Ben zo terug.’’ Hoorde ik haar dan zeggen, terwijl ik met m’n rug naar haar toe lag. Ze kwam vast niet terug. Maakte ook niet uit. Ik zuchtte en kneedde het kussen onder m’n hoofd en probeerde gewoon maar snel in slaap te vallen. En ik viel ook in slaap. Snel ook. Maar ook kort. Ik werd wakker toen ik de deur hoorde, en even later brandde het licht zelfs. Ik was te moe om het al ochtend te laten worden, en keek toch even om wat er precies gebeurde. Maar ze was terug gekomen. Ze had haar hand nog op de lichtknop en keek me met een lach aan. Haar haar had ze met een elastiekje in een knotje gezet op haar hoofd, waardoor haar slanke hals mooi zichtbaar was. maar er was zoveel meer zichtbaar. Ze droeg enkel ondergoed. Zwart ondergoed. Ik draaide me verder om. Haar lach. Die lach. Haar borsten werden ietsjes opgedrukte en op haar slanke buik waren goed de contouren te zien van iemand die haar best had gedaan slank te blijven. Ze was sportiever dan je misschien zou verwachten. Maar niet als je haar nu zo zag. ,,Ik dump hem morgen. Als ik nu bij je mag slapen.’’ Zei ze dan fluisterend en ze deed het licht weer uit. Ik wilde niet nu aan hem herinnerd worden nog zo. En ik deed mijn lampje dan ook snel aan. ,,Nee, eerst dumpen. Anders heeft hij jou al straks gedumpt, en dan… je weet wel.’’ Zei ik toen. verklaar me gek, maar ik wilde niet nog eens gebruikt worden door haar. En ik had immers al laten zien dat als ik echt kwaad was, ik ook echt kwaad kon. Misschien zat er dan toch nog wat positiefs aan mijn agressieve uitval van gisteren. Ze zat nog niet op het bed, toen ik het haar zei. Ze keek me vertwijfeld aan, of ze wilde zeggen van; ,,zie je niet hoe ik er voor je bijloop nu. We kunnen andere dingen doen nu.’’ Maar zo makkelijk was ik niet. Niet meer dan. Ja, daar stond ze dan. En zo mooi en zo sexy had ik haar nog nooit gezien. Maar ik was niet meer die jongen die niets anders had dan haar. Vandaag had al gebleken dat ik veel meer in m’n mars had. Al wist ze dat niet, kon ze het vast aan m’n uitstraling voelen. Ik had het zelfvertrouwen om haar nu nog terug te sturen en te zeggen dat ze terug mag komen als ze haar mobieltje bij had. En dat deed ze. ,,Laat maar zien.’’ Zei ik streng. Ze zuchtte en typte toen het een en ander, en gooide daarna de mobiel naar mij toe. En ik zag het. Ze had hem gestuurd hem nooit meer te willen zien. En Net voordat ik haar haar telefoon wilde terug geven zag ik hem nog online komen. En hij begon me toch hard te schelden tegen haar. Ik wilde het haar niet laten zien. Ik begreep best dat ze moeite had zich over iemand heen te zetten. Als iemand dat begreep, was ik het wel. Dus dit zou haar pijn doen. ,,Goed. Zei ik dan, en legde haar telefoon aan mijn kant onder het bed, en deed m’n lampje daarna weer uit, en keerde haar alsnog m’n rug toe. Ze kon daar wel mooi sexy wezen en staan, maar hiernaast lag nog altijd Alice, en ik had vanmiddag iemand anders ontmoet. Slapen mocht ze hier best. Gewoon slapen. Ze had gedaan wat ik van haar gevraagd had. En doordat het nu eens andersom was, voelde ik me sterk genoeg om haar niet de dekens onder te trekken en haar te laten zien wat ik misschien wel of niet allemaal kon. Maar ik hoorde haar weglopen in het vervolg. Zonder dat ze eerste haar telefoon kwam pakken. ik sliep vannacht alleen. Moeilijk wel, nu zo, maar misschien wel beter ook. Voelde me nog rot ook omdat ze haar best had gedaan… maar dat mocht ook wel een keer. Dat zij haar best eens voor mij zou doen dan.

Ik was er vroeg uit die ochtend. Vandaag zou ik wel gewoon mee gaan met de groep. Ik voelde me best wel goed ook. Nog voor het ontbijt, ver voor het ontbijt, rond 5 uur, liep ik al over de gang heen op zoek naar Sandra. Ik wist alleen dat ze dienst had, maar als wat of waar precies, wist ik verder ook niet. Voor de schoonmaak was een hele aparte ploeg, maar ik vond haar al snel bij de receptie, waar ze achter de computer bezig was met administratief werk. Dat moest natuurlijk ook gedaan worden. Buiten was het nog donker en werd het heel langzaam een beetje licht en dus kreeg ik respect voor het feit dat zij al hard aan het werk was op een moment als deze, en het haar ook nog lukte er zo goed uit te zien. Ik groette haar dan ook beleefd en zij lachte gelijk naar me en groette me terug. Zachtjes en stralend. Gisteren was echt magisch. Hoorde gewoon bij vakantie vieren, als je het mij vraagt. Een beetje romantiek. En wat kon Duitsland dan opeens romantisch zijn zeg. Wat kon Moldavië dan opeens romantisch zijn. Had het nog even opgezocht, maar dat lag echt een pokken end hier vandaan nog. Het Ontbijt was van 8 tot 10, dus dat duurde nog even. Maar had op deze manier wel 3 vrije uren voor mezelf nog, of met Sandra. Ik hoefde niet zo veel te slapen. Niet altijd. Ik bleef even ongemakkelijk staan bij de balie, terwijl zij gewoon doorwerkte en begreep niet veel later ook wel dat zij dus inderdaad aan het werk was, en geen tijd voor mij had. jammer, maar dus begrijpelijk. Ik vroeg haar nog in gebroken Engels hoe laat het zwembad openging. Engels lag haar toch beter dan Duits, en dat gold dubbel voor mij. ,,twenty-four’’ zei ze echter vlotjes, en dat vereiste geen verdere uitleg. Verbaasd keek ik haar even aan. Ik was waarschijnlijk de enige die op was, en kon dan eindelijk rustig even zwemmen. ,,You join?’’ vroeg ik haar nog wel even voorzichtig brutaal. ,,No.’’ Lachte ze dan maar ze keek me wel na toen ik via de hoofdtrap weer naar boven liep, met een zeer uitdagende lach. Ik pakte daarna maar de achtertrap en kwam daar in de badruimte aan die nog donker was. via de ramen kwam al voorzichtig een klein beetje licht naar binnen, maar het was inderdaad nog allemaal open en functioneel. Er hing enkel een briefje met tijden waarop wekelijks onderhoud gehouden werd en dat het licht uit moest als je de laatste was. vandaar dat het donker was dus. Ik had het licht gevonden en het water lag er stil bij. Prachtig om te zien. Er hingen nog wat ‘tropische’ versieringen zoals palmtakken en neppapegaaien onder het plafond, maar voor de rest was het toch vrij simpel. En vrij blauw. Alles was blauw. Muren, vloeren en het bad zelf natuurlijk. Alleen de ligstoelen waren van gevlochten hout. Het water was warm en al snel trok ik m’n eerste baantjes. Het was echt niet groot. Een heel hotel vol gasten zou niet eens in de ruimte passen, laat staan het bad. Maar het was wel lekker. En ik was aangenaam verrast, toen ik vergezeld werd door Jaden, die in eerste instantie wel even beteuterd keek toen ze zag dat ze het bad niet voor haar zelf had. zij wist dit dus al, want zo zei ze gelijk al; ,,Hoopte dat niemand dit wist.’’ En ze lachte vervolgens wel naar me. ,,Mag ik erbij, vroeg ze dan nog voorzichtig en ik knikte en keek vervolgens toe hoe ze haar kleren uittrok en enkel een blauwe bikini aan had. schutkleur zal ik maar zeggen. Jaden viel een klein beetje uit verhouding ook. Maar in de minst erge variant. Zeker zo in haar bikini, die niet alleen blauw was maar ook wit en alles wat daar tussenin zat, was duidelijk te zien dat ze best wel een flinke voorgevel had. en haar lichaam verder was best wel iel. Mooi slank en zeer mooi gevormd ook zo. Wilde haar best tekenen ook wel, als ik erover na dacht. Maar zou waarschijnlijk een close-up worden van die prachtige rondingen van haar… zou ze vast niet waarderen dan. En was blij dat ze snel het water in kwam, en ik die rondingen niet meer zag, en gelijk al weer helderder kon nadenken. Als ik mooie borsten zag, vergat ik gelijk de rest. Bizar, dat puberen.

Zij zwom haar baantjes en ik zat ondertussen in het midden van de lengte tegen de muur aan en liet me wat achterover zakken met m’n hoofd op de rand, en sloot m’n ogen. Het zachte gekabbel van Jadens slagen werkte rustgevend. Ik keek soms wel naar haar hoor. als ze net voorbij was gezwommen. Zag nu niet veel, maar ze trok me wel aan. Ze zat al een tijdje bij me in de klas. Haar ouders waren dus Amerikaans, maar werkten al weet ik veel hoelang in Nederland. Kon aan haar Nederlands ook niet horen dat ze Amerikaanse was. Aan haar Engels hoorde je dat wel goed. Alhoewel ik haar aardig vond, kende ik haar niet goed verder. En eerlijk gezegd was ik ook liever alleen hier nu op dit moment, ook al was ze nog zo mooi. Ik had nog altijd veel te overdenken. Maar erger was nog, dat rond half 6 Sandra even kwam kijken… ze lachte naar me, en deed net alsof ze gewoon even kwam controleren of er iemand was op dit tijdstip, maar ik durfde wel te geloven, dat als Jaden hier niet was, ik wellicht een kusje kon krijgen van haar. Jaden keek ook om toen ze haar hoorde, maar reageerde verder op geen enkele manier op haar. ,,Is geen Duitse, volgens mij.’’ Wist ze me wel te melden, toen Sandra weer met een verlegen lach was weg gelopen. ,,Oh?’’ vroeg ik dan maar, en wist natuurlijk vele malen beter. Maar Jaden reageerde er serieus op en onderbrak haar baantje door naar me toe te zwemmen en op zeer gepaste afstand naast me tegen de muur te komen staan. Jaden was net zo oud als mij en Mirjam. Hadden niet echt uitschieters in onze eigen klas. Maar op het gebied van omgang, leek ze nog wat jonger te zijn. Ook zoals ze zich kleedde. Nog echt een schoolmeisje om te zien dan. Maar zo in bikini was van dat beeld niets meer over. Totdat ze begon te praten. Ik begreep Tom wel hoor. ze was makkelijk te benaderen nog en reageerde bijna overal wel op, zoals ze nu ook gedaan had. en dan was ze nog een beetje goedgelovig ook, zal ik maar zeggen. leuk om een beetje te foppen en te plagen en zo. Maar ik was Tom niet, en kon dat ook niet zo goed. ,,Waarom ben je eigenlijk zo vroeg?’’ vroeg ze mij toen ik eigenlijk niet meer gereageerd op dat ze zichzelf nog een keer herhaald had over Sandra, die zij niet kende. ,,Lekker wat vrije tijd.’’ Zei ik alleen en draaide m’n hoofd over de rand naar haar toe en gaf haar een glimlach. ,,Jij?’’ vroeg ik er na. ,,Ja, zelfde.’’ Lachte ze verlegen. ,,Hebben jij en Mirjam nou?’’ vroeg ze daar dan direct op. Alsof het al een aantal keer besproken was tussen haar en een ander, en ze nu haar kans schoon zag haar nieuwsgierigheid te uiten. Ze was te nieuwsgierig. ,,Nee, hoezo denk je dat?’’ vroeg ik dan spelende serieus, want wist natuurlijk heus wel dat het overduidelijk was, dat er hoe dan ook iets was tussen mij en Mirjam. Ook voor buitenstaanders zou dat duidelijk zijn. Maar wilde niet dat buitenstaanders dat zouden denken. ,,Nou, jullie trekken zo veel met elkaar op.’’ Zei ze toen een beetje verwaand. ,,Jij en Tom ook.’’ Zei ik haar toen snel terug, en werd zelfs een beetje nijdig van binnen. Niet dat Jaden daar wat aan kon doen, maar het zat me nog een beetje dwars dus. ,,Ja, dat is waar.’’ Zei ze toen zachtjes. ,,Dus er is wat tussen jou en Tom?’’ stelde ik toen min of meer vrij, met een gulle plagende lach. ,,Uh… Nee, dankje.’’ Zei ze toen zelfs een beetje arrogant. ,,Nou, gelukkig maar.’’ Zei ik haar daarop, waarna ze even nadenkend om haar heen keek. ,,Hoezo?’’ vroeg ze dan ook niet veel later. En ik was gewoon een beetje baldadig of zo, maar ook ik werd ouder, en durfde steeds meer. ,,Is fijn om te weten dat een lekker wijf nog single is.’’ Zei ik dan zo droog als ik maar kon wezen, en gaf haar nog een glimlach om haar vervolgens voorbij te zwemmen. Ik denk niet dat iemand eerder zoiets tegen haar gezegd heeft, want ze was compleet overrompeld en wist ook niets te zeggen of te uiten op een andere manier. Ik moet toegeven dat dat wel leuk was. waren er anderen geweest, had ik het niet gedurfd hoor. daar was ik te laf voor. Maar zo 1 op 1, vond ik dat wel iets spannends hebben.

Ik stond lekker nog even het chloor van me af te douchen en was best wel opgewonden ondertussen. Een zwembad is in mijn optiek altijd wel lustopwekkend. Zeker met zo’n meisje erbij. Maar ze was me niet veel later gevolgd, en terwijl er een tent in m’n broek stond. En dus wendde ik me snel van haar af, en keek even over m’n schouder heen naar haar. Haar haren had ze met beide handen nog een keer over haar hoofd heen gekamd naar haar schouders, en ik had dat goed gezien. Ik had het idee dat ze eigenlijk veel te knap voor me was. net zoals Sandra dat ook was. en Mirjam ook eigenlijk… maar ik begon te leren dat ik die onzekerheid kon compenseren met brutaliteit en een grote mond. Dat maakte indruk blijkbaar. Heus niet op iedereen, maar wie weet, kon ik er wel wat mee bereiken. Ooit eens. Of nu al… ,,Vind je me echt lekker?’’ vroeg ze me voorzichtig. Als ik nu echt lef had, draaide ik me gewoon om en dan gaf ik een visueel antwoord, wat zeer duidelijk zou zijn. Nee, daar was ik nog te laf voor. Seks is nog zo nieuw voor me. In porno was het makkelijk, dan zat ze meteen op haar knieën. Maar nu zou ze misschien schrikken en voor je het weet sta je bekend als de viezerik. Ja, het echte leven. Bijna net zo leuk als het leven op internet. ,,Ja, hoor.’’ Zei ik dus maar droog en ongeïnteresseerd. En ik douchte gewoon verder, en liet haar zo weer stil, waar ik voorzichtig om moest grijnzen. Is ook gewoon grappig zo. Ik had al gezegd dat we op zo’n leeftijd zaten waarop de meiden uit m’n klas zich verder hadden ontwikkeld op bepaalde gebieden, maar dat gold natuurlijk ook voor ons jongens. Ik werd min of meer toch langzaam volwassen onderhand, en voelde me veel sneller aangetrokken tot meiden. En bij mij uitte dat dus in baldadigheid. Tot nu toe dan. ,,Vind je jezelf niet lekker dan?’’ vroeg ik droog terug, toen ze niet meer gereageerd had, maar daar gewoon stil had gestaan. En daar had ze natuurlijk ook geen antwoord op verder. Ze was nog echt een meisje. ,,Laat ik het zo zeggen… ik kan niet weg nu zolang jij hier nog staat. Als je begrijpt wat ik bedoel?’’ merkte ik dan toch op, en wilde haar toch die hint geven dat ik opgewonden was. maar dan maar op deze manier, die me nog wat fatsoenlijk liet lijken. ,,Hoe bedoel je?’’ vroeg ze weer. Ik lachte erom, maar wist ook niet goed te reageren meer, eerlijk gezegd. Ze was toch weer anders. Anders dan Mirjam en Emma of Patricia en Melissa. Anders dan Sandra. Ik begon een beetje ongemakkelijk te lachen. ,,Of je moet je ogen dichtdoen, zodat ik weg kan lopen.’’ Zei ik toen nog maar een keer iets in die zelfde trend. Het water was al gestopt ondertussen, en ik wilde die niet nog een keer aandrukken. Ze keek me zo dom aan. Ergerde me er zelfs aan, maar ja, eigen schuld. Had ik haar maar met rust moeten laten. ,,Ik ben hard, Jaden.’’ Zei ik toen maar gewoon recht door zee. ,,Oh!’’ zei ze toen eerst hard. Daarna schoot ze gelukkig in de lach. ,,Zeg dat dan.’’ En ze liep daarna vrolijk weg. Niet de reactie waar ik misschien stiekem op gehoopt had, maar het moment bleef zo wel spannend. Erg vond ze het dus niet. Erg geïnteresseerd was ze ook niet, maar wie weet bleef het hangen bij haar. En wie weet wat dan…

Aan het einde van een zonnige ochtend zaten we weer in het busje op weg naar Bad… uhm, ja, nog iets. Te veel klinkers achterelkaar om er ook maar duidelijk iets van te maken. Een plaatsje wat begon met Bad in ieder geval, het lag in de buurt, maar daar hadden ze er zat van natuurlijk. En het was maar een halfuurtje rijden en we stopten bij het plaatselijke Keizerlijk paleis, midden in dit stadje. Dat was andere koek. We moesten in willekeurige koppeltjes even rondlopen in en over het gigantische complex, en de opdracht maken die er bij hoorde. Zowel geschiedenis als Theater kwam hier aanbod. Het was een soort openbare bestemming geworden. Het paleis lag op een verhoging en daarachter een grote tuin met nog 3 andere grote oude gebouwen. Deed me een beetje aan Versailles denken, maar dan in het klein. En dan nog was het echt wel gigantisch. Ik was met Hanna verloot, wat spannend was natuurlijk. Want bij haar durfde ik niet brutaal te zijn. Zij was ook veel te mooi voor me. En ouder. Ja, een jaar, maar toch. Ze gedroeg zich ook zo. Niet zo zeer ouder, maar eerder dat ik dan jonger was, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was meteen van haar onder de indruk, maar hield me toch vooral bij de opdracht. En zij ook. Hanna volgde wel theater, en wat meer in die hoek. En het paleis zelf was ook helemaal ongebouwd tot een klassiek theater. Met balkons en al, waren de zalen gevuld met 2 persoons tafeltjes. Ik had nog zooit zoiets indrukwekkends gezien. Ik was niet zo van het theater of van andere soorten drama in welke zin dan ook. Kunst is te subjectief voor mij. Ik volgde haar dan ook, en zij nam ook zelf het voortouw. En zo was de lol er wel snel vanaf, eerlijk gezegd. Ik had gewoon niet zo veel te vertellen, en durfde ook echt niet tegen haar in te gaan. Daarnaast was het wel leuk om achter haar te lopen. Ze was heel dun. Lang en dun. Niet zo maar slank. En haar billentjes waren dan ook klein maar wel mooi rond. Dus daar liep ik graag achteraan. Zij moet ook wel weten dat ze lekker is, en dat ik dan als iemand die een jaar en een niveau lager zat, zeker naar haar moest kijken. Het maakte niet uit. Mij niet, en haar niet. Alice zat lekker te chillen in de uitgestrekte tuin op een stalen bankje in de warme zon. Ze had een grote Groene zonnebril op en een aantal keer hadden we haar al gepasseerd, en vroeg ze ons of het allemaal lukte. Ik zou het haast vergeten, maar vroeg me stiekem wel af wat er door haar heen was gegaan toen ze mij op de grond zag liggen. Ze heeft er ook niet over gezegd meer, en leek het zelf ook al vergeten te zijn. Alsof er ook niets gebeurd was. En er was misschien ook wel niets gebeurd... Mirjam was een koppeltje met Tom, wat ik eerste instantie niet erg vond. Tom zou te druk voor Mirjam zijn, dat wist ik zeker. Maar aan het begin van de middag, begon Tom Mirjam te plagen, en zij op haar beurt leek daar ook groot plezier in te hebben. Dat liet mij dan met een zuur gezicht doen kijken… Hanna had me ondertussen ook al alleen gelaten. De opdracht was af, we zouden niet veel later verder gaan. Hadden nog een uurtje voor ons zelf hier, en ik zocht dan ook de verdere eenzaamheid op. Ik en Mirjam hadden een hoop te bespreken nog, maar zoals ik haar flauw hoorde lachen terwijl Tom met haar bezig was, durfde ik hun niet te verstoren. Wat meer uit het zicht, in een plekje onder de nog warme zon, vond ik een eigen bankje en sloot ik, dan maar, m’n ogen voor een uurtje. Kon ik nog wat slaap inhalen en even met mezelf in discussie raken; wat wel en wat niet te doen.

Maar het kon ook niet anders eigenlijk, dat ze me na 5 minuten alweer gevonden had. zonder wat te zeggen ging ze naast me zitten, en nog voordat ik m’n ogen had opengedaan wist ik al dat Mirjam het was. de manier van lopen en zelfs haar manier van gaan zitten, kwam te bekend voor. Ik opende m’n ogen, zette m’n zonnebril op m’n voorhoofd en lachte haar tegemoet. ,,Hoe ist?’’ Vroeg ik haar alleen snel en probeerde vriendelijk en normaal over te komen, en ook een beetje alsof alles vergeten en dus okay was. ,,Ja, goed hoor.’’ zei ze zelf dan zachtjes en lief, en ook zij oogde okay. Zij oogde altijd okay… Zo mooi als ze was, is ze nog steeds. ,,Met jou?’’ Vroeg ze lief door. ,,Ja, ook hoor.’’ en ik bleef haar even met een glimlach aankijken om vervolgens weer m’n gezicht naar de stralende zon te richten. Het was echt lekker weer voor de tijd van het jaar. Hier wel. Hoorde van Emma dat ze daar zware buien gehad hebben. Barcelona is ook niet alles dus. ,,Danny nog gesproken?’’ vroeg ik haar, nu ik toch anderen er bij aan het betrekken was, zonder haar aan te kijken. Ik voelde elke ongemakkelijke beweging van haar aan het bankje. Ik wist hoe ze kon reageren. Op elke situatie. Ik kende haar te goed. Ze wreef ongetwijfeld nu met haar ene hand over haar andere ellenboog en ze keek er dan bij naar de grond, alsof ze op zoek was naar een antwoord, wat daar misschien wel zou liggen. En even spiekte ik dan ook toen het stil bleef, en inderdaad, zo zat ze er bij. Het was een gevoelig onderwerp. Maar niet alleen voor haar natuurlijk. Maar ik deed alsof er niets aan de hand was nog en alsof alles bespreekbaar was, en kon me zowaar cool houden bij haar. ,,Nee.’’ Zei ze zacht. Meer niet. ,,Hij zei vreselijke dingen over je.’’ Zei ik haar daarop, min of meer vragend. ,,Ja, weet ik.’’ Zei ze dan sip en nog altijd heel zacht. ,,Waarom?’’ vroeg ik haar dan ook. Ik keek haar nu wel even aan. Als ze het me toe stond dan, want zij had moeite met het aankijken van mij. Ze haalde dan ook alleen haar schouders op en keek verder naar de grond. Naar haar voeten, die ze ongemakkelijk over elkaar wreef door het grind rondom dit ene bankje. Ze maakte zich steeds kleiner, leek het wel. typisch. Ik schudde met m’n hoofd en zei er verder niets over. Ze zoekt het zelf maar gewoon uit. ,,Ik heb gisteren een meisje ontmoet.’’ Zei ik haar toen maar, en toen had ze opeens wel de volledige aandacht erbij. ,,Echt?’’ vroeg ze dan voorzichtig en ze keek me enigszins verongelijkt aan. ,,Ja, die met dat donkere haar in het hotel, weet je wel? Die serveerster.’’ Zei ik dan maar om het makkelijk te houden. ,,Maar die is harstikke oud, toch?’’ Zei ze toen eerst. ,,Niet.’’ Zei ik dan nog. ,,Nou, wel ouder.’’ ,,Ja, dat is wat anders.’’ De discussie ging niet over dat waar ik het over wilde hebben… ,,Ik heb haar gekust. En getekend. Niet in die volgorde hoor.’’ Lachte ik haar en probeerde een beetje op te scheppen en haar zo ook jaloers te maken. Nu wel. omdat ze over haar leeftijd begon. Ik had eerlijk waar geen idee hoe oud Sandra was, dacht een jaar of 19, en dat is ouder, maar niet te oud, toch. Maar goed… ,,Oh.’’ Zei ze nog enkel zacht, en teleurgesteld. ,,Nou, fijn.’’ Probeerde ze lief te zeggen en ze lachte er ook als een boer met kiespijn bij, maar het kwam er toch vooral een beetje verbitterd uit. ,,Komt eigenlijk door jou.’’ Zei ik haar dan ook nog om het nog eens extra te laten steken. ,,Bedoelde je dat toen?’’ vroeg ik haar dan ook nog, een beetje dommig. ,,Nee… maar, is ook goed, toch.’’ Zei zij dan wat vluchtig en ze wilde het er niet over hebben, denk ik. Ik vond het aan de ene kant mooi om te zien dat ze het moeilijk vond om te horen dat ik een ander had. ,,Nee, is volgens mij niet goed. Maar ik weet eigenlijk ook niet of het wel beter gaat worden.’’ Reageerde ik dan, en hoefde dat haar niet uit te leggen. Ze wist, net als ik dus, dat wat wij hadden misschien wel nooit echt op te lossen is. Ze wilde me niet, maar ze werd jaloers als ze me met een ander zag. Wat moet ik daar dan mee? En wat zou zij eigenlijk met mij moeten?

We hadden nog een halfuurtje. ,,Als ik mag, wil ik je nog wat vragen?’’ vroeg ik haar heel voorzichtig. Ze gniffelde er om. ,,Tuurlijk mag dat.’’ Zei ze dan ook lief. Als ik me voorzichtig opstelde, bloeide zij meteen weer op. Als ik maar deed alsof me iets dwars zat, kon ik alles uit haar trekken, als ik dat wilde. ,,Alleen ja, of nee antwoorden. Goed?’’ en ze knikte nog alsof wat ik zou vragen, over van alles en nog wat kon gaan. En ik verzamelde wat moed. Want dit kon nu weer even goed komen, en dan ging het later weer fout… en dan zouden zij en ik de rest van het jaar zo doorgaan, en daar had ik geen zin in. ,,Ik wil gewoon wat duidelijkheid…’’ begon ik aarzelend. ,,Is wel zo eerlijk.’’ Zei ze toen zelfs zomaar. ,,Okay…’’ had gewoon vragen. Meer niet. Maar de antwoorden, daar was ik bang voor. Of het nou ja of nee zou zijn. Hing van de vraag af natuurlijk. Ik draaide me wat meer naar haar toe, en begon zachtjes de eerste vraag te stellen. ,,Stoort het je niet, dat ik verliefd op je ben?’’ vroeg ik haar toen. ze lachte er om. ,,Alleen ja of nee?’’ vroeg ze nog. Het was zo gek. Alsof ik nu met een ander persoon aan het praten was. alsof het nu wel leuk vond om dit te doorgronden, terwijl ze net nog zo zat te doen en te twijfelen en zo… Maar ik knikte. ,,Ja.’’ Zei ze dan kordaat. Ik probeerde me niet te uiten. ,,Okay…’’ zei ik alleen in de aanloop naar de volgende vraag. ,,Het stoort me niet, he.’’ Zei ze toen eerst nog. Ik bleef even stil. ,,Je zei ‘’ja’’, toch?’’ en ze knikte. ,,Je vroeg of het me niet stoort’’. Wees ze me er toen bijdehand op. En ze lachte erom. En ik had ook een reden om te lachen dus. Maar liet het niet blijken. Ik was juist een beetje geschrokken toen ze ‘’ja’’ zei. Omdat ik m’n eigen vraag niet goed gesteld had. Maar goed, ze vond het dus niet erg dat ik verliefd op haar was. interessant. Maar niet helemaal verassend meer. En tegelijkertijd ook een beetje ongeloofwaardig. En dus had ik eigenlijk ook geen duidelijk antwoord gekregen, maar dat kwam dus omdat mijnv raag veel te oppervlakkig was. ,,Ik zal op m’n vragen letten.’’ Zei ik haar toen met glimlach. Ze gniffelde dan weer. ,,Nee, hoeft niet.’’ Zei ze lief en legde ook haar hand op m’n knie. Ja, nu was allen weer helemaal anders… kon geen vat op haar krijgen. ,,Denk je dat je in de toekomst, vroeg of laat…’’ En ik haalde voorzichtig haar hand van m’n knie af… ,,Misschien toch iets voor mij zou kunnen voelen?’’ vroeg ik haar toen heel voorzichtig. ,,Nee.’’ Zei ze toen vrij duidelijk. Ik nam m’n eigen vraag nog even door, of ik misschien weer iets geks gesteld had, maar dat was niet zo. Ik wilde nog een vraag stellen, maar ze viel me in de rede. ,,Weet je, ik voel al wat voor je, dus, nee.’’ Ze hoefde van mij haar antwoorden niet uit te leggen, maar ook nu was ik wel blij dat ze het deed. Al maakte het me wel een beetje in de war. En onzeker ook. Ik vertrouwde het niet. Ik was ook bang dat ze een spelletje speelde. Om me verliefd op haar te laten blijven door dit te zeggen. Want ik werd weer helemaal dolverliefd op haar zo. Ik was zo makkelijk… ,,Wil je mij nog wel aan een ander helpen dan, of was dat gewoon onzin, weet je, toen met Emma?’’ vroeg ik haar daarna, zonder om eerst op haar toelichting te reageren. ,,Nee, en nee.’’ Zei ze weer duidelijk. Moest ik dan zelf even plaatsen nog. ,,Nee, je wilt me niet aan een ander helpen des, en nee, dat was geen onzin.’’ Somde ik het dan hardop op, en zij knikte. ,,Precies.’’ Zei ze rustig. Ik krabbelde even aan de achterkant van m’n hoofd. Ze bleef me maar gek maken. ,,Ben je me nog van plan te kwetsen?’’ vroeg ik haar daarna wat directer, en mijn toon was misschien zelfs een beetje dreigend. Was ook een vraag die ze niet kon beantwoorden. Maar ze deed het wel. ,,Ja.’’ Zei ze dan, en ze wilde het direct gaan uitleggen, maar die kans kreeg ze niet. ,,Nee, het is goed. En het geeft ook niet. Is zelfs logisch.’’ Zei ik haar dan ook snel. Als je haar antwoorden op een rijtje zette was dat inderdaad logisch. In mijn opzicht wel. Ik stond rustig op en keek even om me heen, alsof er niets aan de hand was en rekte me ook even goed uit. Ze keek me wat ongerust aan. ,,Begrijp me niet verkeerd Mirjam, ik geef om je en ik hou van je, echt waar, maar ik kan niet nog een keer, en wil niet nog een keer gekwetst worden door je.’’ Zei ik haar vrij moedig als dat ik was zowaar, en stak m’n hand uit en trok haar even later ook overeind, alsof zij en ik nu gewoon vrienden waren vanaf nu. Alsof dat zomaar kon. ,,Laten we maar terug gaan.’’ Zei ik dan ook alsof er niets aan de hand was. ,,Wacht nou. Wat bedoel je?’’ vroeg ze nog wat moedeloos terwijl ik haar al voor was gegaan. ,,Dit tussen mij en jou moest stoppen. Je weet hoe ik erin sta, en ik weet nu ook hoe jij erin staat, en dit gaat keer op keer fout zo, dus stop ik er gewoon mee.’’ Het koste me moeite, heel veel zelfs, meer dan dat ik liet zien. Veel meer. ,,Als we thuis zijn, gaan we gewoon elk onze eigen kant op, en beginnen we maar overnieuw of zo.’’ Zei ik haar wat arrogant, alsof het zo simpel was. ,,Je kan me dit niet aandoen…’’ mekkerde ze dan nog een beetje zielig alsof ik haar wat aandeed. Maar dat zou ik toch niet begrijpen.. Ik keek haar enkel scherp veroordelend aan, en het legde haar meteen het zwijgen op. Ja, ze had mij al zoveel aangedaan, en dat vergat ze te makkelijk. Nu niet meer.

Alice verzamelde iedereen aan de achterkant van het paleis en vanaf daar liepen we terug naar de stoffige parkeerplaats waar je voor een euro per uur kon staan. In de auto deelde ze broodjes uit, die ze min of meer, had gestolen van het buffet vanochtend, en dat bewees nog maar eens hoe cool ze wel niet was. Met zonnig weer en het prachtige landschap buiten de dorpjes om was het zeker geen straf om dan passagier te zijn in een busje waar het net nog wat warmer was, en waar dan Jaden niet veel later zich ontdeed van haar truitje, en ze te bewonderen was in een strak shirtje. Ik zat weer op m’n plek links achterin, en op het moment dat Jaden haar armen de lucht in deed, werd ik meteen aangetikt door Tom, die met zijn lange armen Mirjam achterlangs wist te passeren. Een verergerde zucht ontschoot haar, en de blik die Tom me toen ook nog eens wist te geven was geniaal. Hij trok zich van niets en niemand wat aan, op de minst vervelende manier, en leek dan ook altijd overal mee weg te komen. Zo juist kreeg hij Mirjam nog aan het lachen, en nu was hij haar op een andere manier aan het pesten. Hij wist dan ook niet beter. In ieder geval waren ik en Tom jaloers op Richard nu, die bijna troosteloos uit het raam tuurde de rit lang, en dus niet wilde zien wat naast hem zat. Pas toen we stopte in Porta Westfalica, wat weer een halfuurtje rijden was, kon ik Jaden beschouwen in haar nog onschuldige voorkomen. Wilde haar aanraken. Zeker na vanochtend. Niet eens zo zeer iets onsmakelijks, maar wilde haar handje wel vasthouden of zo, of m’n arm om haar heen slaan. Ook omdat ze aardig was wel, maar toch wel vooral om dat ze… jah, lekker was. kan wel doen alsof ik zo heilig ben en meiden niet beoordeel op hun uiterlijk, maar dat is toch het eerste wat je ziet en dus ook het eerste wat te beoordelen valt. En Jaden was gewoon sexy. Ze wist het zelf alleen niet, en dat maakte haar nog lekkerder zelfs. Vanuit dit dorpje, wat vrij oud was, en ook wel mooie architectuur bevatte, liepen we de rivier over naar de berg waar ik ook vanuit m’n kamer op uit keek. Alleen waren we een stukje verder nu. Op het punt waar de berg even ophield voor de rivier, en aan de andere kant weer door ging. Wat boven op de hoek, waar we nu ook zo op uit keken vanuit het dorp, stond dan 1 of ander gigantisch monument van de des betreffende keizer, die hier in de buurt bijna overmatig veel werd geëerd. ,,Heb het nog opgezocht, maar zo bijzonder was hij niet.’’ Zei Richard mij, toen we over de brug liepen. Voor ons liepen Tom en Jaden. Zij hadden lol. Daarvoor Alice en Hanna, en achter ons Mirjam. Met haar armen om haar heen, had ze zich weer afgezonderd. Richard was wel heel erg van de geschiedenis, zo bleek al, wat ik wel kon waarderen. We moesten die berg nog op, en door met hem in discussie te gaan over Duitsland en haar geschiedenis, vergat ik dat zielige meisje achter me vrij gemakkelijk. Het was rond een uur of 4 dat we ook daadwerkelijk boven aankwamen, en hadden er veel langer over gedaan dan dat de bedoeling was. en we moesten nog terug ook straks. Maar, hier was niet zo veel te beleven ook. Dat monument was echt gigantisch groot wel, maar niet goed onderhouden. Zo fan waren ze dan ook weer niet. De informatieborden waren niet te lezen en dus waren we blij dat we Richard hadden die ons dan maar het een en ander wist te vertellen. Dan kroop hij opeens helemaal uit zijn schulp liet hij zijn waarde zien aan de groep. Erg pienter. Ook hier hadden we even wat tijd voor ons zelf. Nu maar een kwartiertje. En ik was zelf een hoek opgelopen om even over de rand van het uitzicht te genieten en net als bij het paleis werd ik dan niet veel later opgezocht door Mirjam. Ik hoorde haar voetstappen en hoe ze naar me keek en bleef kijken, toen ze gestopt was op ongeveer 2 meter achter me stil was gaan staan. Ik voelde haar blik in m’n rug. Even schoot de gedachten door me hoofd, dat ze zich misschien zodanig gekwetst voelde nu dat ze me over de rand zou duwen. Maar dat spookte maar heel even door m’n hoofd. Want langzamer zette ze een stap dichterbij en kwam ze zelfs naast me staan. ,,Mooi.’’ Zei ze dan enkel zacht, en ik was op m’n hoede. ,,Ja…’’ zuchtte ik, en voordat ik het wist keek ik nog voordat ik het zei al naar haar, en had ik het niet over het uitzicht zoals zij. Ze keek terug, gniffelde even lief, en pakte toen m’n hand zomaar. Ik kreeg het meteen warm, en voelde weer van alles voor haar. Werd zelfs opgewonden. Ik strekte m’n vingers nog en wellicht kon ze zo merken dat ik niet haar hand perse wilde vastpakken. Maar ik trok m’n hand ook niet terug, en dus kneep zij er juist extra in. Het had godverdomme zomaar een romantisch momentje van deze trip kunnen zijn, als zij en ik gewoon verliefd op elkaar waren. Als normale mensen. We hadden hier als stelletje kunnen staan. Als het aan mij lag wel dan. Ik kneep uiteindelijk ook terug in haar hand. Ja, wat moest ik anders. Het voelde zo goed om haar palm in de mijne te voelen. Hoe ze er stil bij lachte en vervolgens weer over het brede uitzicht heen keek. Alsof we de nieuwe heersers van de wereld zouden zijn en al onze problemen tot het verleden behoorden. Zij en ik. Maar zo was het natuurlijk niet. En zo zou het ook nooit worden. Ik drukte m’n lippen tegen elkaar, en zei het haar ook. ,,Doe dit nou niet.’’ En trok toen wel langzaam m’n hand terug omdat ook zij haar grip verloor na mijn woorden, en keerde haar de rug toen en liep naar de groep terug. Ik kan het eigenlijk niet goed uitleggen. Maar ik was nog verliefd op haar. Zo snel verandert dat niet natuurlijk, maar gedrag… ik kon er niets mee. Als ik me afsloot van haar, zocht ze me op, en ik gaf ik haar aandacht, dan kwetste ze me. Ik zag het patroon wel, maar zij niet. En dat maakte het allemaal een beetje pijnlijk.

We waren dan de rest van de dag in Minden geweest. Was mooi. Maar het boeide me al lang niet meer. Ik was een beetje uit m’n doen. Alice had haar best nog gedaan, en in een mooi Gasthaus hadden we ons afsluitende diner, waarin ze ons bedankte en wij haar. Ja, Alice was wel cool. Morgen moesten we om 11 uur de kamers uit, maar het weer zou ook morgen lekker zijn, en als alles in de bus ligt, mochten wij nog een beetje rondkijken in de buurt van het hotel, en zelfs nog zwemmen. Had ze geregeld. Zomaar. Ik wilde eigenlijk gewoon naar huis, al was het wel lief dus van haar. Die avond ging ik vrij stil naar m’n kamer en nam ik snel een warme wat deprimerende douche. En toen ik de douche uitkwam, met m’n handdoek om m’n middel, keek ik wel gek op toen Mirjam daar zomaar op m’n bed lag tv te kijken. Ik zuchtte even overduidelijk en liep op haar af. ,,Ik meende het. Misschien is het leuk voor jou, maar ik wil dit niet meer. Ik kan dit niet.’’ Ik ging op de rand zitten en zij zei helemaal niets. Ze reageerde niet eens. Ze zapte gewoon naar een ander kanaal. Het was allemaal Duits, dus ze zapte nog een keer. Ik keek naar haar om, en toen keek ze me zomaar aan en ze lachte vriendelijk. ,,Wat is er dan?’’ vroeg ze me, en ze keek weer naar de tv. Ik viel stil. Toen hoorde ik haar gniffelen. ,,Als je denkt dat dat het beste is, wil ik daar best aan mee doen.’’ Zei ze toen toch, en ze zette de tv uit. Ik draaide me nek weer om en zag haar toen overeind komen. Ze leek gespannen, maar ze keek me toch eerder wat uitdagend aan. ,,Kom.’’ Zei ze dan tegen me. ,,Mirjam…’’ ,,Sst. Stil. Ik vind het best. Echt waar. Maar we moeten toch nog een dag met elkaar opschieten, dus waarom niet dan?’’ Zei, en vroeg ze me verlegen. ,,Waarom wat niet?’’ Vroeg ik haar nog. Ze suste me weer, en ze kroop verder op me af. Ze legde haar handen op m’n blote schouders, en begon me te kussen. Haar ogen waren open, net als die van mij. Ze lachte weer. ,,Gewoon stil zijn.’’ Zei ze toen nog en ze trok aan m’n schouders en gaf me zo weer aan me alsnog om te draaien. Ik draaide me om. Alles wat ik vanmiddag wilde en gezegd had over haar, was ik alweer vergeten. Eenmaal omgedraaid voelde ik meteen haar hand op m’n handdoek waar een tentje stond opgemaakt. Ze suste me nog een keertje en duwde me toen achterover. Ze lachte me nog gespannen tegemoet toen ze m’n handdoek langzaam begon weg te trekken. Het lachen was mij al vergaan. Dit was veel te spannend om hier nog om te kunnen lachen. De handdoek trok ze speels weg en gooide ze op de grond, en ik lag naakt voor haar. Naakt en ontzettend hard. Ze lachte er om. Er naar. En toen naar mij. Ze kroop ietsjes naar achteren en ging toen heel langzaam liggen. Op haar buik. Ze trok zomaar m’n benen ietsjes uit elkaar en klom er half over heen. Op centimeters afstand van wat ik al tijden voor haar had laten liggen, keek ze me dan nog een keer uitdagend aan. ,,Vind je vast niet erg, toch?’’ vroeg ze me dan, en ze legde haar hand op de schacht net boven de ballen en liet haar hand naar boven glijden naar de eikel die bij m’n navel lag. En zag haar dan toch lachen… stil, maar uitdagend. Ze liet haar hand terug glijden naar de basis en pakte hem toen daar stevig beet. Haar vingers konden de schacht daar niet omsluiten. Ze richtte hem op en daarna naar haar toe. Het kon allemaal makkelijk blijkbaar. Zomaar. Haar hand kneedde zachtjes in de dikke schat. ,,echt heel groot…’’ fluisterde ze hijgend en ze keek er even scheel naar voor de lol, en lachte vervolgens wat harder. Ze vond het ook spannend. ,,Heb dit nog nooit gedaan.’’ Zei ze me daarna, en lachte er weer om. Ze leek wel dronken. Maar ze trok de pik nog verder naar haar toe en drukte toen zomaar de eikel tegen haar lippen aan. Ze had de ogen gesloten en zag mijn mond dan ook niet openvallen. Ik vroeg me af wat ze precies nog niet eerder had gedaan. Maar speels als dat ze hier lach, opende ze haar ogen, en zag ze me in bewondering naar haar kijken. Ze gniffelde er om en opende haar mond voorzichtig en raakte met het puntje van haar tong het puntje van m’n piemel aan. Ik kon het weer haast niet volgen. Zomaar, helemaal uit het niets doet ze dan weer zo iets brutaals. Maar ik kwam toch iets overeind, en keek nog even goed. Ik twijfelde meteen of het wel zo slim was, nu, om haar, dan, vanaf morgen te negeren en zo… haar duim bewoog over de schacht heen en liet me zachtjes hijgen terwijl ik een druppel speeksel op m’n eikel achter gelaten zag worden. Haar andere hand kwam er toen bij en met haar wijsvinger drukte ze op de druppel en liet ze daarna haar vingertopje even over de eikel glijden. ,,Wacht nou even…’’ hijgde ik toen toch nog, en ze wachtte ook. ,,Niet goed?’’ vroeg ze eerst nog wat geschrokken. Hoe kon zij nou onzeker zijn nu nadat ze zo veel zelfvertrouwen toonde al deze tijd. ,,Nee, ik bedoel jawel…’’ en ze kneep zonder dat ze het door had nog een keer lekker in de pik die voor haar stond en bijna boven haar uit torende. Ze lachte dan ook naar me, toen ik niets meer zei daarna, en ze opende haar mond en liet de eikel kennis maken met haar warme mondje… ik wist niet wat me overkwam. Wat ik toch voelde! Ze kokhalsde al snel echter, en gefascineerd bleef ze naar de paal in haar hand kijken, terwijl de eikel langzaam langs haar lippen gleed weer terug naar buiten. Een draadje speeksel brak toen ze de pik weer recht om hoog zette. Ik hijgde hard. ,,Sorry hoor.’’ zei zij dan daarna. Ik kwam verder overeind. ,,Waarom zou je me dit niet de rest van m’n leven kunnen geven?’’ vroeg ik haar hijgend. Ze lachte naar me en dacht er nog over na ook. ,,Omdat ik je ga kwetsen.’’ Zei ze dan droog, om mijn woorden te gebruiken, en ze liet haar tong direct daarna een stukje over de schacht glijden. ,,Voelt een beetje gek.’’ Zei ze dan daarover. ,,Voelt goed.’’ Zei ik haar alleen totaal gefocust. Ze lachte dan ook naar me. Ik trok haar iets overeind zodat ik haar kon zoenen en onderwijl liet zij haar hand zachtjes over de paal glijden terwijl ze op haar andere hand steunde. ,,Het maakt me niet uit meer…’’ zei ze tussen het zoenen. ,,Wat niet?’’ vroeg ik haar dan. ,,Niets maakt me nog wat uit. Het maakt me niet uit wat je denkt nu en wat ik denk. We zijn nu alleen, en ik wil je dit gewoon geven.’’ Hijgde ze fluisterend. ,,Ik ben nog nooit gekomen.’’ Zei ik haar toen wat in paniek. En ze schoot dan ook in de lach, maar kuste me er direct na. ,,Ik heb nog nooit iemand gepijpt. Dus wat maakt het uit…’’ zei ze dan en lachte door op een uitdagende manier. ,,En dan nog… ik bedoel ik heb ook nog nooit een orgasme gehad.’’ Zei ze me daarna, met een wat minder overtuigende lach. ,,Maar, je hebt al wel seks gehad toch?’’ vroeg ik haar toen maar. Zou het echt geweldig vinden als ze nog maagd zou zijn… ,,Ja, dat wel hoor.’’ zei ze echter nuchter. ,,Oh… maar… nou, laat maar.’’ Ze gniffelde. ,,Is anders bij ons, he.’’ Zei ze toen wat ongemakkelijk maar met een glimlach. Ja, dat wist ik wel. soort van dan. ,,Maak je daar maar niet druk om. Zie dit ook maar als iets wat ik voor jou kan doen om het goed te maken.’’ En dat vond ik naar om te horen, eerlijk gezegd. Ze ging weer liggen, en legde beide handen op de pik en begon er zachtjes en draaiend aan te trekken. ,,Kom maar gewoon dan.’’ Knipoogde ze. Ik wist het niet meer. Haar handen voelden zo goed. Ze lag daar zo mooi. Die Mirjam die ik al jaren vereerde. Zo maar op haar buik voor me met m’n pik in haar handen… ze had hem zelfs in haar mond gehad!

,,Hey! Waar denken jullie in hemelsnaam mee bezig te zijn?!’’ Oh, fuck! We hadden niet eens door dat we niet meer alleen waren. Met grote kwade ogen kwam Alice binnen. Mirjam had de deur opengelaten en iedereen die over de gang had gelopen had ons zomaar kunnen horen. Niet kunnen zien, maar zeker wel kunnen horen, ook al waren we nog zo stil. Alice had ons immers gehoord. Mirjam liet de pik snel los en sprong overeind. ,,Naar je kamer. nu!’’ Zei Alice dan hard nog. Jammer dat ze ook niet nu gewoon cool was. ,,Zo jongens, dat ziet er lekker uit. Ik doe mee.’’ Had ze dan kunnen zeggen… nee, natuurlijk niet. Ik greep om me heen naar de dekens terwijl ik Mirjam bijna van bed zag donderen. Was echt bang dat Alice ons zou vermoorden. Ik greep keer op keer mis, en draaide me maar gewoon van haar af. Mirjam viel vervolgens alsnog, maar in de hal naar de gang toe, en weg was die. ,,Beste vrienden dus. Ja, en nu geloof ik dat dus ook al niet meer.’’ Zei ze toen venijnig en ze liep weg. Ik slikte even en werd misselijk. En ik was tegelijkertijd nog nooit zo opgewonden geweest. Niet zo zeer doordat we betrapt waren, hoor, maar gewoon alles. Op de gang hoorde ik vervolgens wat rumoer en wat gelach. Het was denk ik al bij meer bekend. Misschien al wel voordat Alice er achter kwam… ik had met Mirjam te doen al. En wilde haar terug ook. Wilde dat ze door zou gaan, maar misschien durft ze zoiets wel nooit meer na vandaag. of niet bij mij dan meer. Want morgen zou alles anders worden dan. Dat hield ik mezelf nog steeds voor. Het was zwaar frustrerend. Op meerdere gebieden raakte ik zwaar gefrustreerd. Ik wilde de hand niet op mezelf leggen, maar moest me daarvoor met alle macht in houden. Tegelijkertijd wilde ik veel meer duidelijkheid van Mirjam hebben. Ik was het pad compleet kwijt en wandelde maar wat doelloos rond in een bos vol verloren idealen. Wie was zij toch en waarom deed ze dit met me? En wie was ik en wat ik deed ik met haar? Het ging al lang niet meer alleen om mij. Ik was niet meer alleen die jongen die dat meisje volgde en die niet door haar gezien werd. Nee, daar waren we ondertussen al lang voorbij! En toch voelde het niet zo. Ik begrijp het verder ook niet goed, en weet ook niet wat ik er nog aan kan veranderen. Maar slapen deed ik die nacht niet. Ik stuurde Mirjam nog wel een berichtje, maar reageren deed ze niet. Ik was bang dat ze aan het huilen was of iets… ze was mentaal niet de allersterkste. Niet, dat ik dat wel was, maar ik durfde de volgende ochtend Alice gewoon nog aan te kijken alsof er niets aan de hand was. Aan het ontbijt was het zo ontzettend stil. En Sandra liep ook nog in de bediening die ochtend. Toen ik voor de tweede keer van het buffet wilde pakken, kwam ze naar me toe, en gaf ze me een briefje. Er stond een tijd op en een zelfgetekende plattegrond. Duidelijk. Niemand die het zag. Zij wist dat ik vandaag weg ging. En ze wist niets verder. Ik had als eerste m’n tas in de bus gelegd, en kon niet wachten om even alleen met Sandra te zijn. Kon ik de rest vergeten, en wilde haar ook nog zien en ‘spreken’ voordat ik haar nooit meer zou zien. Ik was ook te vroeg. 12 uur had ik er moeten zijn, en het was nu half 12. Met een pijl had ze op het papiertje aan gegeven dat ik om het hotel moest lopen en stond in een halletje met een deur. Ik klopte op de deur en verrast deed ze open. ,,Not ready…’’ zuchtte ze maar ze liet me wel binnen. Ze had een handdoek om en ik werd meteen gegrepen door haar schoonheid. Ze was zo mooi.

Maar ze was niet klaar. Ik stond in een stoffig en klein kamertje. Het bleek haar kamer te zijn. Een klein bed, een klein keukentje, en een kleine badkamer. Veel rommel op de grond en op de tafel die er ook nog net in paste. Ik wist niet zeker of dit helemaal correct was. dat zij hier zo woonde, bedoelde ik dan. Maar het gaf ook niet. Niet mijn zaken verder. Zeker nu niet. Ze had me naar haar bed begeleid, de enige plek waar ik kon zitten ook, en ze liep snel terug naar de badkamer waar ik haar hoorde rommelen voor een kwartiertje. De klok had nog geen 12 uur geslagen en ze stond al voor me. M’n adem had ze meteen ontnomen. ,,Before you go… I want to give you something to remember.’’ Het klonk ingestudeerd, maar ze zei het gevat en onder de indruk van de situatie zelve. Ze had al haar best gedaan op haar zin, maar hoe ze nu zo voor me stond, bleek dat ze nog veel meer haar best had gedaan. Ik voelde me bijna schuldig. Ik had helemaal niets voor haar. Ze leunde met een slap handje tegen de hoek van de muur en keek verlegen lachend op me neer. Ze had zich mooi gemaakt voor me. En hoe! Haar benen waren bloot. Haar armen waren bloot. Haar hals was bloot… een stukje buik was zelfs bloot. Klein stukje maar hoor… oh, maar wat ze wel aan had… ze droeg een mooi wit slipje, zag er zacht uit. Mooi versierd. Ze droeg lingerie… een buste die nog net haar navel bedekte en alles daarboven tot haar hals. Haar kleine borsten werden zo toch iets toonbaarder omdat ze lichtelijk naar boven werden gedrukt. Ik slikte er van, en daar lachte zij om. ,,You like?’’ vroeg ze toen nog verlegen. Ik knikte snel. Haar lange donkere haren had ze in een kinderlijk gevlochten staartje gedaan en lag over haar ene schouder heen naar voren. Ze wandelde langzaam op me af en ging bij me op schoot zitten. Zonder pardon begon ze me te kussen, en zo, stelde ik me voor, moest vakantieliefde zijn. Ze pakte voorzichtig m’n gezicht beet en begon me feller te kussen. En ik haar ook terug terwijl ik heel voorzichtig m’n handen op haar rug legde. Ze wist niet hoe onervaren ik was, en ik wist niet goed hoe ik dat moest verstoppen nu nog. Maar het leek haar ook weinig te deren. Ze kuste m’n hals even, terwijl ze haar knieën verder naast me zette, en toen ik haar zonder pardon met haar kruis over dat van mij voelde rijden, stopte ze ook nog eens haar tong in mijn mond. Ik kreunde en liet me achterover vallen. In 1 klap liet ze al mijn frustraties verdwijnen. Ik schokte helemaal en voelde me hemels. Ze zoende door en reed ook door, en ze had niet door dat ik al klaargekomen was… ik eerst ook niet zo goed. Ik voelde me bijna euforisch, en uiteindelijk stopte ze met kussen en zag ze me nog trillen en hijgen… Ze lachte er even om. ,,Oh…’’ zei ze dan ook met een handje voor haar mond. ,,So sorry…’’ hijgde ik en liet m’’n hoofd achterover vallen in totale extase. Het was zo snel gebeurd. Maar zo lekker ook… dit had ik dus tot nu toe gemist. Ik wist nu hoe het voelde om klaar te komen. En dat was wat, zeg. Maar dat was maar 1 ding. Want ik had het niet zelf gedaan. Wist niet zeker of dit gold als m’n ontmaagding, maar mij maakte het niet uit. ,,Is okay.’’ Zei zij nog lief, en ze klom van me af. ,,No, you are just too pretty. I’m so sorry. I…’’ En ze legde haar vinger op m’n mond. Haar hand draaide over m’n buik heen. ,,Is compliment.’’ Zei ze toen zachtjes, en nog altijd zo lief. Haar hand zakte af naar m’n kruis en daar tastte ze nog even af wat ze misschien wel wilde hebben. Het idee dat een vrouw als Sandra zo haar best had gedaan voor mij, was nieuw. ,,Big…’’ Zei ze nog enkel zacht in m’n oor. ,,I never…’’ en ze suste me weer. ,,Is okay.’’ Zei ze dan weer. ,,Keep contact?’’ vroeg ze me nog. En ik knikte meteen. ,,You can drive, if you want. To here.’’ Ging ze door op dat heerlijke accent van haar. Het kon haar niet eens wat schelen dat ik haar geplande romantische momentje zo snel had beëindigd. ,,Can’t drive yet. But if I can, I will…’’ hijgde ik nog een laatste keer. ,,Wait, how old are you?’’ vroeg ze toen opeens wat verschrikt, en ze nam gelijk al wat afstand. ,,Seventeen.’’ Zei ik dan ook wat voorzichtig. Haar ogen werden plots groot. ,,You?!’’ vroeg ik toen snel maar. ,,Uhm… Twenty…’’ begon ze en ze kwam er verder niet op... Zo moeilijk was tellen ook weer niet. Maar 20 zou okay zijn. Als ze er niets achter aan wilde zeggen dan, wat haar uiteindelijk wel lukte. ,,…six.’’ En toen werden mijn ogen ook groot. ,,I know…’’ zei ze toen gelijk. Shit, ze was bijna 10 jaar ouder. ,,This was your first time?’’ vroeg ze toen ook alsof ze me nu dus pas begreep, en wees een beetje nerveus naar m’n kruis. En ik knikte dan ook net zo nerveus. ,,Oh, my God, you are too young.’’ Zei ze dan wat paniekerig en ze stond snel op. ,,But, wait.’’ Riep ik haar snel toe. ,,But I liked it…’’ bracht ik aarzelend uit, terwijl daar niet over te aarzelen viel. ,,No… understand, to young.’’ Zei ze dan weer. ,,Not… uhm… eighteen!’’ en ik schoot in de lach. ,,Who cares?’’ vroeg ik haar dan ook nonchalant. Maar ze wilde er niets van weten. Ze wees me letterlijk de deur al namelijk. Ik kwam overeind. Met moeite. M’n pik voelde een beetje raar aan. Gevoelig. En ik liep dan ook een beetje raar in het begin. ,,I’m sorry.’’ Zei ik haar nog. Ze keek me niet eens aan meer nu… ik vond dat wel een beetje overdreven eerlijk gezegd. Het zat me ook niet mee, met de vrouwen, dus. Maar ja, wie had gedacht dat zij 26 zou zijn, zeg. Ik niet. Wel in de 20, maar dat we 10 jaar zouden schelen, had ik niet kunnen raden. Enigszins opgelucht wel, verliet ik haar kamer. Niet dat het me niet dwars zat, maar ik was toch een frustratie kwijt. De grootste misschien wel van al m’n frustraties. In ieder geval de gene die me het meest deed doen oplcuhten. Maar zo makkelijk was ze nog niet van me af. Terwijl de rest de bus aan het inladen was, pakte ik mijn tas er snel uit, en zocht ik de tekening die ik van Sandra had gemaakt. Mirjam kwam naar me toe, juist op dat moment, en sprak me er op aan. ,,Je hebt het echt gedaan…’’ zei ze dan wat moedeloos, terwijl ze de tekening zag. Maar ik had nu geen tijd voor Mirjam. Als ze toch wist wat er net gebeurd was… M’n broek plakte nog helemaal, dus misschien had ze wel gezien dat ik een beetje gek liep. Maar meer dan dat zou haar niet zo snel duidelijk worden, denk ik. Maar goed! Ik maakte haast terug naar dat achtergelegen kamertje en klopte op de deur. Ik hoorde niets en kreeg ook geen gehoor verder. Ik bleef kloppen voor een minuutje. Ik had voor de zekerheid een pen mee genomen, omdat ik dit wel een beetje verwachtte en pende snel wat op de achterkant van de tekening en schoof die maar onder de deur vandaan. Ik wist dat ik haar misschien nooit meer zou zien en dat ze wellicht maar een kleine rol zou spelen in mijn nog lange leven, maar ik wilde gewoon niet dat het zo zou eindigen. Ik wist niet of ze wel op haar kamer was nog, maar liet het achter me. Ik stuurde haar ook nog een berichtje, maar ook daar kreeg ik geen reactie op. Het tergde me. En wat was ik dan ook blij, dat toen we wegreden, Sandra daar stond aan het eind van de weg. Tom zag slechts een lekkerwijf staan, en de rest zou haar waarschijnlijk helemaal niet zien staan. Maar ze stond daar niet voor niets. Ze zwaaide niet, maar keek enkel naar het voorbij rijdende busje en maakte ook contact met mij. Ze had de tekening zowaar in haar handen en toen we voorbij reden, bleef ik achterom kijken en zag ik haar de straat op lopen. Ik liet iemand achter voor m’n gevoel… Mirjam had het nu wel door ondertussen, al keek Tom ook nog steeds. ,,Lekker hoor.’’ zei hij dan ook nog ongevoelig. ,,Ja…’’ merkte ik alleen stil op, wat Mirjam dan nog leek te horen. Ze pakte zelfs m’n hand. En dit keer op deze reis alleen even m’n hand en verder geen enkel ander onderdeel van me, wat maar goed was ook nu. Het reisje zat er alweer bijna op, en nog nooit was er zoveel gebeurd wat ik niet zomaar los kon laten…