Run & Hit - 3

In opdracht van mijn therapeut professor Verdonk, heb ik deel 2 van mijn verhaal op taal- en stijlfouten moeten corrigeren. Dat waren er nogal wat, vooral op de laatste pagina waar ik twee alinea’s veranderd heb (moest van de prof).
Als straf voor mijn taalslordigheden heeft hij me met een houten liniaal een kwartier lang een serie harde tikken op mijn blote kont gegeven.
Zonder me tijd te gunnen om mijn brandende billen te verzorgen, moet ik nu meteen deel 3 van hem opschrijven. Ik hoop voor mezelf en mijn achterwerk dat daar geen fouten in staan.
Jessica Oosterhof

Het is alweer drie weken geleden dat ik een intakegesprek had met professor Verdonk.
Door mijn brutale gedrag maakte hij een eind aan het gesprek en kwam ik voor de keus te staan om af te zien van de therapie of een contract te tekenen waarin ik me akkoord verklaarde met een therapeutische aanpak die vooral fysiek zou zijn: intensieve sportbeoefening en het ondergaan van fysieke prikkels die me moeten stimuleren opdrachten correct uit te voeren.
Ik besloot na veel wikken en wegen het contract zonder voorbehoud te tekenen en daarmee begon voor mij de therapie.
Ik kreeg opdracht van de professor om me over ‘de bok’ te buigen in afwachting van Rick, de zoon van professor Verdonk (zie deel 2).
Vanaf dat moment vervolg ik nu mijn verhaal.

Met een ongemakkelijk gevoel sta ik in de spreekkamer van professor Verdonk gebogen over de strafbok, een soort gymtoestel waar je op je handen overheen kunt springen.
Maar dat is in mijn geval niet de bedoeling; de professor heeft bedacht dat het psychisch goed voor mij zou zijn om in deze houding “maar eens goed na te denken over je wangedrag en over wat je daardoor te wachten staat”.
En zo sta ik voor mijn gevoel urenlang te wachten op de komst van Rick, de zoon van de professor. Als arts in opleiding is hij volgens zijn pa een uitstekend medisch begeleider bij de toediening van de fysieke prikkels.
Wat ik me daarbij moet voorstellen is me niet helemaal duidelijk maar ik heb zo’n vermoeden dat het in de buurt zit van een flink pak slaag en aanverwante zaken.
En dan komt er godzijdank aan het lange wachten een eind. Rick stapt de kamer in en stuitert vervolgens bijna terug als hij mij ziet. Kennelijk had hij Jan en alleman verwacht maar niet mij.
Nadat hij van zijn verbazing is hersteld, legt zijn vader hem in het kort uit wat er aan de hand is en wat er van hem verwacht wordt.
Iets te enthousiast naar mijn smaak stemt Rick hiermee in: “Het lijkt mij het beste Jessica, dat we de therapie beginnen met een grondig onderzoek naar je lichamelijke gesteldheid. Die zal behoorlijk op de proef worden gesteld en dan is meten eens te meer ook weten. Zo, en dan mag je je nu uitkleden tot op je ondergoed”.
Omdat ik me verbonden heb aan het contract met zijn vader, doe ik wat hij zegt alhoewel ik hem op dat moment een onuitstaanbaar arrogante kwast vind.
Binnen een minuut heb ik mijn rokje, T-shirt, sokjes en gympen uit en blijf in afwachting van wat komen gaat bij de stoel staan waarop ik mijn kleren heb gelegd.
Rick is na een paar passen bij mij en neemt me aan mijn arm mee naar de dokterstas die hij bij zijn binnenkomst op de grond heeft gezet.
Dan begint hij met zijn onderzoek en ik moet zeggen dat hij het inderdaad grondig aanpakt.
Zijn handen laat hij een aantal keren door mijn lange haar gaan (luizencontrole?) om dan over te gaan tot het betasten van mijn huid daar waar dit onbedekt is: “hmm, je hebt een fluweelzachte huid meisje,” zegt hij op dokterstoon, “dat duidt op een goede gezondheid, maar we zullen in het verdere onderzoek controleren of dit inderdaad zo is”.
Dan pakt hij een meetlint uit zijn tas en beveelt me dan (macho-eikel!!) om rechtop te gaan staan.
Dan meet hij mijn lengte en de omvang van mijn hals, middel, heupen en bovenbenen.
Daarna vraagt hij me naar mijn gewicht en zegt dan tevreden te zijn over de getallen die hij tot dan toe heeft verzameld.
“Maar we moeten natuurlijk ook nog even weten wat de maten van je borsten en billen zijn dus mag je nu wel even je bh en broekje uitdoen”.
Inwendig woedend op hem doe ik dat en dan sta ik ineens poedelnaakt voor de ogen-op-steeltjes van vader en zoon.
Rick pakt me dan opnieuw vast, trekt me bijna tegen hem aan en drapeert dan het meetlint om mijn borsten. Het meetlint verschuift een paar keer en dat heeft effect: mijn tepels worden rood en stijf.
In deze toestand worden ook mijn billen gemeten. Hierbij is Rick op zijn hurken gaan zitten.
Zijn neus en mond scheren rakelings langs mijn achterste en ik voel zijn adem op mijn blote huid daar.
Professor Verdonk heeft intussen de maten genoteerd en hij roept opgetogen dat ik de proporties van een godin heb.
Dat streelt me wel moet ik zeggen en hierdoor en ook door Rick’s gefriemel aan mijn borsten en billen ben ik behoorlijk opgewonden geraakt.
Misschien valt het allemaal wel mee en kan het zelfs nog leuk worden bedenk ik.
Maar mijn gedachten worden verstoord door de professor: “ Jessica, ik zie dat je je schaamhaar niet helemaal weggeschoren hebt. Dat was wel zo toen ik je in het Vondelpark over de knie gelegd heb. Is daar een duidelijke reden voor of ben je ook in je persoonlijke verzorging slordig geworden?”

Hierop antwoord ik hem dat schaamhaar getrimd in de bikini-line niets te maken heeft met slechte verzorging.
Voor de professor is dat antwoord olie op het vuur en met een stevige klets op mijn kont zegt hij:
“Je bent een koppige, ondeugende meid. Het is duidelijk dat je in de therapie zult moeten leren volkomen eerlijk en open te zijn. Dat zal niet meteen lukken, maar we kunnen beginnen met lichaamswerk gericht op open en bloot zijn. Daar hoort dan onvermijdelijk bij dat je van alle lichaamshaar ontdaan bent. Vanuit dit jezelf volkomen bloot-geven, bereik je uiteindelijk ook geestelijke openheid”.
Na deze woordenstroom gaat hij de kamer uit om even later terug te komen met een scheerapparaat, een scheermesje en van hetzelfde merk ook scheerschuim.
Dan duwt hij me in de richting van de ovale vergadertafel die me bij mijn binnenkomst al is opgevallen en helpt me om daarop te klimmen. Zodra ik op mijn rug lig, spreidt hij mijn benen wijd uit elkaar.
Naakt op de tafel, mijn kutje open en bloot, lig ik daar met kippenvel over mijn hele lijf.
Dat neemt alleen maar toe als de professor me ‘down under’ begint te scheren.
Dat doet hij heel grondig, vanaf mijn venusheuvel langs mijn liezen en schaamlippen tot aan de aanzet van mijn billen.
Als dit klaar is, zeept hij overdadig mijn buik en schaamstreek in en hierdoor voel ik me weer een heel klein beetje ‘aangekleed’.
Maar dat duurt niet lang want in snel tempo verdwijnt het schuim weer onder de lange halen waarmee de professor met het scheermesje de resterende haartjes van mijn heuveltje en kutje verwijderd.
Dan moet ik me omdraaien en op mijn buik liggend, met beide handen mijn billen uit elkaar houden.
Ik voel dat de professor scheerschuim in mijn bilspleet spuit. Als dat is gebeurd laat hij het scheermesje ook daar zijn werk doen.
“Zo meisje”, zegt hij tenslotte, “je bent lichamelijk nu volkomen blootgelegd en na een paar sessies ben je daar helemaal aan gewend.”
En dan moet ik opstaan en mezelf in mijn volle blote glorie aan de beide heren tonen. Het is net een modeshow denk ik bij mezelf, maar dan zonder kleren.
Dan neemt Rick weer het initiatief. Hij pakt een stethoscoop uit zijn tas en begint me te beluisteren. Eerst in verticale positie (hart en longen), dan liggend op de tafel waarbij hij de stethoscoop op mijn borsten zet, vervolgens op mijn buik en tenslotte langdurig op mijn schaamlippen.
Dan moet ik weer opstaan en een aantal gymoefeningen doen. Tien diepe kniebuigingen, tien minuten pas op de plaats, tien keer opdrukken en op mijn rug tien minuten luchtfietsen.
Dan moet ik weer bij Rick komen die dan opnieuw hart en longen beluisterd en mijn bloeddruk opneemt.
Hij lijkt tevreden te zijn over de resultaten en ik denk al dat ik me mag aankleden.
Maar daar denkt Rick anders over: “Eigenlijk is het onderzoek nog niet voltooid, maar we hebben hier niet het nodige instrumentarium om je gynaecologisch te kunnen onderzoeken en bovendien kom ik dan in het vaarwater van het periodieke onderzoek dat je van dokter de Vries krijgt” (zie deel 1 en 2).
Even trekt er een huivering door mij heen als ik zijn woorden hoor maar ik weet niet precies waarom: is het opluchting of iets anders ?
Ik weet het niet maar feit is dat ik nog steeds stijve tepels heb en dat mijn kutje nog natter is geworden. Ik zink weg in een seksuele fantasie waarin ik vastgebonden aan de tafel, Rick en de professor met mijn mond moet laten klaarkomen.
Dan kom ik weer tot mezelf door wat de professor zegt: “Jessica, ik wil deze eerste sessie afsluiten met een zelfbeheersingstest. Die test kan ik zelden of nooit afnemen omdat de proefpersoon zoals jij nu, geheel ontkleed moet zijn. Ga maar even in het midden van de kamer staan en sluit dan je ogen”.
Dat doe ik als een gehoorzaam meisje en precies op het moment dat ik me stilletjes afvraag of er nog wat gaat gebeuren, voel ik dat er iets ronds tussen mijn billen wordt gestopt.
“Concentreer je Jessica”, zegt de professor, “probeer te voelen wat je daar tussen je billen hebt”.
Die opdracht valt niet mee maar uiteindelijk raad ik het toch op grond van het formaat: het is een
2-euromunt.
“O.K. Jessica,” hoor ik de professor zeggen, “houd je ogen gesloten en probeer de munt met je bilspieren vast te houden, laat hem in geen geval los wat er ook gebeurt. “
Met mijn ogen braaf gesloten voel ik vingertoppen heel subtiel over mijn haar strijken, vervolgens langs mijn hals glijden en dan naar mijn borsten gaan. Daar blijven ze een tijdje strelen en lichtjes masseren.
Dan voel ik een zachte warme tong over mijn tepels, eerst zachtjes maar gaandeweg steviger. Het likken gaat nu over in zuigen. Ik kom bijna klaar en natuurlijk vergeet ik hierdoor de munt die dan ook prompt goed hoorbaar op de parketvloer valt.
Nog met gesloten ogen voel ik mezelf naar een horizontale positie ‘verhuizen’ en als ik ze opendoe zie ik dat ik door Rick over de schoot van zijn vader word gelegd.
In die positie hoor ik de prof zeggen: “Ik had dit al verwacht jongedame, bij de eerste de beste afleiding raak jij je zelfbeheersing kwijt. Ik ga je nu een flink pak slaag op je achterwerk toedienen. Dat heeft tot doel je te focussen op dat deel van je lichaam. Voor de muntoefening die je nog een keer zult moeten doen is dat van het uiterste belang. Ongeacht wat je straks nog meer gaat voelen, zijn er dan maar drie dingen waar je op moet letten: je bilspieren, de munt en het vasthouden van die munt. Verder is er niets behalve dit!”
En na die woorden hoor en voel ik een keiharde pets op mijn linkerbil en pal daarop op mijn rechter. Dan stopt de professor: “Meisje, ik draag je nu op je te concentreren op je bilspieren. Je gaat ze nu eerst samentrekken, ja doe dat maar en hou dit 10 seconden vast; ja, goed zo! En nu ontspannen die bilspieren, ik wil je billen helemaal in rust zien, los die bilspieren, los!”
En zo gaat deze oefening van spannen en ontspannen door totdat de professor vindt dat ik voldoende geoefend heb.
Dan volgt de eigenlijke billenkoek en dit keer niet met zijn hand maar met een brede leren plak (paddle) die mijn arme billetjes binnen de korste keren in vuur en vlam zetten. Onwillekeurig probeer ik mijn achterwerk uit de vuurlinie weg te krijgen maar dan grijpt Rick in. Hij legt me weer recht over zijn vader’s schoot en houdt me uit voorzorg op de plaats door mijn onderrug neer te drukken waardoor mijn kont omhoog komt en zich open en bloot aan de paddle van de prof aanbiedt.
Klets, klets, klets klinkt het een tijdlang en de pijn op mijn kont en ook mijn boven-dijen is nauwelijks te verdragen. Als ik het uitgil van de pijn stopt hij gelukkig.
Dan vraagt hij zoonlief Rick of hij in zijn dokterstas een zalf of emulsie heeft om mijn billenpijn te verzachten en infectie te voorkomen. Rick heeft hiervoor een middeltje voor topsport-blessures. Hij spuit mijn billen en dijen daarmee in en dat voelt koud maar ook meteen pijnverlichtend aan.
Dan masseert hij het spul stevig en dan weer zacht strelend in mijn huid in. Eerst over mijn billen dan ook in de kloof er tussen. Zijn wis- en middelvinger raken heel licht mijn poepgaatje aan en verdwalen ook even richting mijn kutje.
Helaas vindt zijn pa het nu genoeg geweest en roept ons tot de orde. Ik moet van zijn schoot opstaan en weer in het midden van de kamer gaan staan.
Dan komt er een herhaling van de muntoefening. Die wordt weer tussen mijn billen gestopt, ik moet mijn ogen weer sluiten en voel opnieuw strelende vingers over mijn lijf gaan.
Dit keer houd ik het langer vol. De focus-training van mijn billen en bilspieren heeft kennelijk succes gehad. Zou het dan toch niet klinkklare nonsens zijn ?
Mijn gedachten hierover worden gestoord doordat ik aan mijn voorkant een zachte tong over mijn buik voel strelen die verder naar beneden gaat richting mijn schaamlippen. De tong vervolgt daar zijn weg naar binnen, diep in mijn kutje om dan weer omhoog te gaan naar mijn klitje. Daar blijft de tong bezig, gestimuleerd door de kronkelingen van mijn bekken die ik naar voren gooi om nog intensiever van de tong te genieten.
En dan gebeurt het onvermijdelijke: ik laat voor de tweede keer de munt uit mijn kont vallen.
Zonder iets te zeggen neemt de prof me mee naar de tafel, buigt me daar overheen en vraagt Rick me op mijn plaats te houden.
Dan volgen twaalf ongelooflijk pijnlijke slagen met een roe (birch). Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe: nu voel ik zelf ‘aan den lijve’ wat dit laatste werkelijk inhoudt.
Na nog een therapeutische preek van de prof die door de pijn aan mijn kont grotendeels aan mij voorbijgaat, mag ik me eindelijk aankleden.
Helaas krijg ik nu niet opnieuw bilverzorging van Rick en moet ik met in mijn broekje schurende billen naar huis.
Volgende afspraak: over 14 dagen. Maar daarvoor heb ik mijn derde periodieke onderzoek bij dokter Yvonne de Vries.
Als de reacties nog steeds goed zijn, zal ik hierover in deel 4 vertellen.