Ik = Noortje

Ik heb vanochtend voor mijn ogen een tafereel zien ontvouwen wat ik van mijn leven nog nooit had kunnen bedenken. Ik heb een soort hedendaags kruis gezien waar iemand aan gefolterd werd.

Het bizarre was, dat het slachtoffer er van genoot!

Ik kan me niet voorstellen hoe het voor Maureen gevoeld moet hebben om op die zitstok te moeten hangen. Ze is maar een paar centimeter langer dan dat ik ben. Zou ik het vragen?

Wat wil ik er mee bereiken? Ik twijfel… Maar: ik wil het weten!

“Mark, Irma, zou ik ook even mogen proberen hoe het voelt om op die zitstok te zitten?”

“Tuurlijk”, zegt Irma. “Kom maar zitten!”

Mark trekt het kistje naar de paal en ik klim er op. Ik hijs mijn lijf op de stok en voel gelijk de druk op mijn kut, ondanks dat ik mijn voorvoeten nog op het kistje heb staan. Het voelt niet onprettig, maar wel heel erg drukkend.

Langzaam haal ik mijn voeten omhoog en ik laat alle gewicht op mijn onderlijf rusten. Mijn spieren protesteren meteen en schieten alle kanten op. Mijn benen sluiten zich mechanisch en ik dreig voorover te vallen. Ik kan me nog net voor me vastgrijpen aan het einde van de stok voor me. Mark haalt mijn handen daar gelijk weg en zegt: “als je niet weet waar je je handen moet laten, dan leg je ze maar in je nek, zodat we je tietjes beter kunnen zien”. Ik doe wat hij zegt, maar daardoor trek ik ongemerkt mijn rug wat hol en verhoog ik de druk op mijn klit. Dat doet al snel pijn, waardoor ik met mijn lijf ga wiebelen.

“Ga maar lekker ponyrijden”, zegt Mark cynisch en hij pakt een plumeau. Daarmee kietelt hij mijn tepels. Dat voelt heerlijk! Ik geniet terwijl mijn onderlijf gepijnigd wordt door mijn eigen gewicht. Dan kietelt Mark mijn schaamlipjes met de veer en ik voel direct een golf geil uit mijn kut op de zitstok druipen. Ik ben zo geil als ik nog nooit eerder ben geweest! Ik vraag aan Maureen of ze mijn tepels wil zuigen en likken.

Maureen is wat bijgekomen en doet wat ik gevraagd heb. Ik geniet. Het lijkt wel alsof ik uit mijn lichaam stijg en vanaf boven naar mezelf kijk. Ik voel pijn in mijn kut, maar ondertussen ook het gekietel van het veertje. Maureen verwent mijn gevoelige tepels heerlijk en ik daal langzaam weer terug naar mijn eigen lichaam. Er komt een climax aan en ik zeg vol verwondering: “Ik denk dat ik zo ga klaarkomen!”

Ik snap er niets van. Geen enkele man heeft me klaar kunnen maken door alleen maar te neuken. Ik ben ook nooit klaargekomen door mijn borsten te (laten) strelen. Om klaar te komen MOET ik altijd mijn klit gebruiken. Dat is nu niet zo.

De liefelijke mond en tong van Maureen op mijn tepels en het kietelen van mijn schaamlippen door het veertje in combinatie met de pijnlijke druk van de zitstok op mijn kut is een sensatie die mij ontzettend opwind! Ik kom steeds dichter bij mijn orgasme. Ik bedwing mijn neiging om mezelf in mijn klit te knijpen, want ik wil zeker weten dat ik op deze manier ook klaar zou kunnen komen.

Mijn lijf kronkelt als een slang. Mijn ademhaling gaat met horten en stoten. Ik geniet. Het orgasme komt heel langzaam dichterbij gekropen, maar als het op deze manier doorgaat, dan ben ik al uitgeput voordat het orgasme er uiteindelijk is. Ik begin me zorgen te maken of ik klaar zou kunnen komen van al deze geile acties op mijn lijf. Dan voel ik ineens dat Maureen met haar beide handen mijn tepels vast pakt. Ze neemt ze stevig tussen haar vingers en knijpt er hard in. Daarna trekt ze er aan en draait ze de tepels zeker een halve slag. Ik gil van de pijn en voel tegelijkertijd mijn lijf klaarkomen. Ik schok naar voren en achteren op de zitstok. Het hout schuurt langs mijn heel gevoelige schaamlippen, maar het voelt heerlijk. Ik geef nog meer druk en schuur nog harder. Het orgasme gaat door en ik verlies zoveel geil dat er druppels op de vloer vallen. Mark en Maureen laten me uitrazen en heel langzaam geeft mijn lijf het op. Mijn lijf geeft aan dat ik niet meer, maar juist minder stimulans nodig heb.

Bij het afnemen van de lust, neemt de pijn in mijn kut toe. Mijn kutlippen voelen schraal aan en de binnenkant lijkt wel gekneusd te zijn. “Ik wil er af!” roep ik best hard. Irma en Mark tillen me op en leggen me op de vloerverwarming met een deken er overheen. Net als Maureen een half uurtje geleden.

Maureen heeft inmiddels ijsblokjes gehaald die ze in een theedoek heeft gewikkeld. Ze geeft één setje aan Irma die het tegen mijn kut aandrukt. Zelf heeft Maureen ook zo’n setje tegen haar kut aan.

Irma zegt: “Dit zorgt er voor dat je kut wat minder pijn zal doen en eventuele zwellingen zullen ook minder zijn. Dat is nuttig, want over een paar uur gaan we al naar de directeur om te kijken wat hij allemaal voor jou bedacht heeft”.

Daar had ik niet meer aan gedacht en bedenk me wat ik daar allemaal voor zou moeten gaan doen. Ik heb werkelijk geen idee… Ik heb iets toegezegd, maar weet echt niet wat ik daarmee over mezelf heb afgeroepen.


Een half uur later zitten we aan de lunch. Een paar boterhammen met een lekkere salade werken we naar binnen. Nog wat melk om alles weg te spoelen en dan vraag ik in het algemeen: “Wat zou de directeur vanmiddag allemaal willen gaan doen?”

Iedereen kijkt naar Irma, want zij moet hier het meeste van weten: het is haar hoogste baas. Ze wenkt dat we op de bank moeten gaan hangen en daarna steekt ze van wal.

“Ik heb gehoord dat de directeur in een leuk huis in het bos woont. Het is geen groot huis, maar het ligt wel heel mooi. Ik ben er wel eens geweest; het ziet er een beetje sprookjesachtig uit. Hij woont er helemaal alleen en heeft alleen een tuinman en een oude werkster in dienst die hem elke dag helpen met het onderhoud van zijn eigendom.

Het huis is echt niet groot, maar er gaan verhalen rond in het bedrijf dat hij geregeld mensen uitnodigt om bij hem te komen om allerlei dingen te beoordelen en te kopen. Als ik de verhalen moet geloven, dan zijn dat geen illegale dingen zoals drugs of zo.

Dat hij mensen kan ontvangen is wel duidelijk, want hij heeft een enorm groot gazon voor zijn huis wat hij als parkeerterrein gebruikt. Als ik de hoeveelheid bandensporen vergelijk met de grootte van het huis, dan klopt dat niet. Het is echt geen groot huis en kan echt niet aan meer dan honderd mensen ruimte bieden. Ik denk dat er op zijn perceel nog een ruimte moet zijn, maar voor zover ik heb kunnen zien staat er buiten het huis alleen maar een klein prieeltje in de tuin.

De bijeenkomsten die de directeur organiseert zijn vaak voor de enorm rijken. Ik heb gehoord dat er vaak modehuizen in hem geïnteresseerd zijn. Niet Estée Lauder of Armani, maar meer de wat kinky merken. Het wordt gezegd dat er vaak hele mooie mannen en vrouwen kleding geshowd wordt en dat er na afloop iets georganiseerd wordt. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat de mannen en vrouwen die model zijn geweest dan hun andere kwaliteiten moeten laten zien”.

Het verhaal van Irma is als een soort cliff-hanger. Ik voel dat er nog meer in zit, dus ik vraag: “Maar, welke kwaliteiten bedoel je dan?”

Irma kijkt heel schichtig naar Mark en zegt dan: “Dat weet ik niet”.

Ik weet zeker dat Irma meer weet dan wat ze nu vertelt. Mark zegt uitnodigend: “van mij mag je verder gaan met vertellen hoor!”

Maureen vult aan: “In dit huis mag alles vertelt worden en zijn er voor onze relatie geen blokkades”.

Irma kijkt iedereen even aan en vertelt dan verder.

“Okay… Niemand weet dit verder en ik vertrouw jullie dat jullie dit verhaal niet verder vertellen.

Jaaaaren geleden kwam de directeur tijdens een feestje naar me toe en complimenteerde mij met mijn verzorgde uiterlijk. Daar was op zich geen woord aan gelogen, want ik maakte me voor elk feestje mooi op en zorgde er voor dat ik elke jongen zou kunnen versieren. Ik was alleen op zoek naar die ene jongen die mij in toom zou kunnen houden”.

Verliefde blik naar Mark

“Ik was Mark nog niet tegen gekomen, dus ik ging in op de opmerking van de directeur en vroeg hem: ‘waarom zegt u dat?’ De directeur was verrast door deze vraag en hij vertelde me dat hij een duidelijk verschil zag tussen de Irma op kantoor en de Irma tijdens een feestje. Ik voelde me opgelaten, omdat dit zelfs de directeur opgevallen was. We praatten nog wat door en toen vroeg de directeur hetzelfde aan mij als wat hij gisteren aan Noortje vroeg. Dat was of ik me op zaterdag om 16 uur wilde melden op een specifiek adres. Dat adres wist ik toen niet, maar nu nog steeds wel.

Ik was overdonderd door de vraag van de directeur en dacht bij mezelf dat het geen kwaad zou kunnen. De directeur voelde respectabel en ik zou me door een vriendin weg laten brengen.

Toen ik op zaterdag om vijf voor vier bij het toegangshek kwam, moest ik aanbellen. Mijn vriendin bleef in de auto wachten. Ik belde aan en kreeg zo’n MacDrive stem terug: “wat kan ik voor u doen?”. Ik zei dat ik Irma heette en dat ik voor de directeur kwam. Het hek zwaaide open en ik zwaaide naar mijn vriendin die gelijk weg reed. Ik liep het terrein op en zag een lichtje bij het tuinhuisje flikkeren. Ik liep er heen om het bolletje aan te draaien.

Toen ik dichterbij kwam hoorde ik zachtjes roepen: “Kom in het tuinhuis” “Irma, kom”.

Het leek wel alsof ik in trance werd gebracht. Ik MOEST gewoon naar het tuinhuis gaan en toen ik daar was, ging de deur automatisch open.”

Irma stopt met haar verhaal. Het kost haar duidelijk moeite om te vertellen. Het lijkt er sterk op dat Mark dit verhaal ook nog niet kent, want hij vraagt al snel: “en? Wat was er in het tuinhuis?”

“In het tuinhuis was alleen maar een trap naar beneden. Toen ik dat gezien had hoorde ik een stem die zei: ‘kom maar verder Irma’. Ik liep de trap af en kwam in een soort entree terecht. Daar was de directeur die me hartelijk verwelkomde. Hij deed een kleine rondleiding en vertelde me waar de kleedkamers waren, waar het toneel was en waar de toiletten en douches waren.

Ik snapte er allemaal niets van. Toen ik dit tegen hem zei, vertelde hij me dat het geen punt was dat ik niet alles zou snappen. Dat zou vanzelf wel komen. Ik werd aan een assistente gekoppeld en zij nam me mee naar een ruimte waar ik me om moest kleden. Ik kreeg een heel strak zwart badpak aan. Het was geen obsceen geval, maar het was wel veel te strak, zodat ik mijn borsten er maar net in kon houden en dat de onderkant in mijn pruim sneed… “ Irma kijkt erbij alsof ze het weer voelt.

Irma stopt met praten, terwijl iedereen aan haar lippen hangt. “Nee”, zegt Irma dan eindelijk. “Nee. Ik vertel niet verder, want ik vermoed dat Noortje straks hetzelfde zal mee gaan maken als ik. Als ik alles van te voren ga vertellen, dan is niet alleen de verrassing er af, maar dan zal Noortje ook niet meer spontaan reageren. Dat is namelijk nodig: je moet werkelijk jezelf zijn. Je moet stoppen wanneer je gevoel zegt: ‘NEEE’. Anders kan je gewoon doorgaan. Je bent in goede handen bij de directeur en hij zal er alles aan doen dat er niets met je gebeurd.”

Iedereen is stil als Irma dit verteld heeft. Maureen vraagt dan: “Ik snap een beetje waarom je niet wil vertellen wat er allemaal verder gebeurd is, maar kan je dan misschien vertellen wat het je opgeleverd heeft?”

Irma glimlacht en zegt: “Dit is de meest intelligente vraag die je had kunnen stellen. Het heeft mij opgeleverd dat de directeur mijn beschermengel is. Hij geeft geen direct leiding aan mij, want er zitten nog een paar lagen tussen. Toch beschermt hij mij. Hij heeft er voor gezorgd dat ik een paar schalen omhoog gegaan ben, dat ik een hele leuke winstuitkering heb en dat ik over een paar jaar mijn leidinggevende mag gaan vervangen als die met pensioen gaat.”

De monden van Maureen en mij vallen open. Dat iemands carrière zo voorspelbaar zou kunnen zijn, verwachtten we geen van allen.

“Ja, het is echt waar. Wat er op die ene middag plaats vond heeft mijn verdere carrière helemaal gevormd. Vanaf dat weekend had ik alle vertrouwen dat ik het wel zou gaan maken. Ik wist namelijk dat ik een heleboel hele rijke en invloedrijke mannen achter me had staan die me allemaal een hele goede baan aan zouden bieden”.

Maureen: “Maar waarom heb je dat niet gedaan?”

Irma: “Maar dat heb ik wel gedaan. Ik was een junior secretaresse, maar ben in 3 jaar manager van het hele facilitair bedrijf geworden. Daar heb ik echt wel wat hulp bij gekregen hoor!”

Ik blaas fluitend mijn ingehouden adem uit.

Irma gaat verder: “Ik heb meerdere privé sessies met de directeur gehad. Hij heeft me exact verteld wat ik zou moeten doen om succesvol te zijn. Hij heeft me voor mensen gewaarschuwd om te mijden. Hij heeft me mensen aangewezen om bij aan te haken. Hij heeft me 100% in vertrouwen genomen en me alles verteld wat hij kon. Hij vertrouwt me als een dochter en ik moet me sterk vergissen als ik niet in zijn testament zou staan”.

Nu zijn al onze monden wijd open. Irma gaat nog verder: ”In de hiërarchie zijn er nog maar twee posities tussen de directeur en mijn functie. Over een paar jaar is dat er nog maar één. Dat is het moment dat ik op mezelf ben aangewezen. Dan doet de directeur niets meer voor me.”

“Maar, wat heb je daarvoor moeten doen?”, vraag ik bevreesd. Irma lacht kort en zegt: “Ik dacht dat je die vraag nooit zou stellen. Wat ik er voor gedaan heb is één weekend op zijn eigendom doorbrengen op dezelfde manier zoals jij dat straks gaat doen. Daarna heb ik veel van de afspraken die ik met hem had op een seksuele of sensuele manier beëindigd”.

Mark vat het samen: “je bedoelt dat je je mond en kut gebruikt hebt om hogerop te komen”

Irma: “Ik heb toen alleen mijn mond gebruikt, maar de concurrentie is tegenwoordig veel groter. Ik denk dat Noortje haar mond, kut en kont nodig heeft om hoog op te kunnen komen”.

Er valt een stilte en Maureen omhelst me. ”Succes meisje met deze unieke kans.”

Ik denk er het mijne van, maar ik ben blij met de verklaring van Irma. Dit maakt het hele verhaal een heel stuk makkelijker te plaatsen.

Ik bedenk me dat ik er geen enkele moeite mee zou hebben om seks met de directeur te hebben. Ik voel me altijd aangetrokken door krachtige mannen!

Het is een half uur rijden naar het huis van de directeur. We rekenen op 45 minuten, want we moeten met de pont en daar kan het wel eens druk zijn. Ik maak mezelf onder de douche helemaal schoon. Maureen heeft me de intiem douche al uitgelegd, dus die probeer ik voorzichtig uit. Dat voelt best prettig!

Ik doe een lekker geurende body lotion op. Als ik naakt beneden kom, dan zegt Mark: “Je ziet er werkelijk fantastisch uit. Ik zou je zo op willen vreten!” Ik bloos, maar blijf even trots staan.

Irma komt naar me toe en ze zegt: “Ik heb oog voor details. Ik zie dat je een paar haartjes om je tepels heb staan en dat je ook wat kuthaartjes hebt staan. Die zal ik even weghalen. Haal jij ‘m even Maureen?”

Maureen loopt naar boven en ik moet van Irma op de tafel gaan liggen met mijn benen wijd, zodat mijn kut helemaal open staat. Maureen komt naar beneden en ik voel Irma tussen mijn benen rommelen. Ik voel koud ijzer en daarna een felle pijn. “Zo, dat is de eerste”, zegt Irma tevreden. Ik ben me helemaal gek geschrokken en kijk naar mijn onderlijf. Daar zie ik Irma met een pincet aan de slag! Ik denk dat ik gek word! Je gaat toch geen kuthaartjes met een pincet uittrekken!?

Maureen komt in mijn beeld en ze zegt tegen me: “Als je je haartjes zelf niet goed weg haalt, dan doen Mark en Irma het. Zij gebruiken een pincet. Ik gebruik die de laatste tijd ook, want daardoor blijven de haartjes veel langer weg dan wanneer je je scheert”.

Ik bedenk me dat ik me in een gekkenhuis bevind. Er wordt zo open en eerlijk over allerlei privé zaken gepraat dat het heel bizar voor me voelt: ik ben dat totaal niet gewoon.

Maureen zit aan mijn kuthaartjes te trekken alsof ze mijn beste vriendin is die mijn nagels aan het lakken is. Irma kijkt er naar alsof ze de moeder van ons twee is. Ondertussen zit Mark een beetje op zijn telefoon te spelen.

O. Ja. We zijn daarbij allemaal spiernaakt.

Alsof dat allemaal normaal is. Normaal of niet; het voelt prima, goed, fijn en vertrouwd!

Ik zak weg in een heel erg geborgen gevoel. Ik weet dat ik in het huis en in handen ben van drie mensen die ik meer dan 100% kan vertrouwen!

Maureen zegt dan ineens: “Je kut is kaal. Nu nog je tieten”. Ik voel een pluk rond mijn tepelhof en daar sneuvelt een eerste haartje. Al snel zijn mijn beide tieten ook geplukt. Ik verzucht en denk dat ik nu klaar ben. Maureen duwt echter mijn arm omhoog en begint mijn oksels te plukken. Tsjeeezus… Dat voelt echt niet fijn! Ik ontspan me zoveel mogelijk en laat Maureen doorgaan.

“Klaar!”, zegt Maureen na een minuut of 5. Ik voel me als een geplukte kip, maar ik voel me ook vereerd dat Maureen dit voor me heeft willen doen. Ik geef haar een innige tongkus om haar te bedanken.

De hele sfeer voelt als een warm bad. Meestal wordt er in mijn omgeving heel spastisch gedaan als er iets ter tafel komt wat sexy zou kunnen zijn. In dit huis is dat gewoon de norm: iedereen doet zijn/haar best om het de ander zoveel mogelijk naar het zin te maken. Op alle vlakken.

Dat voelt goed.

Ik ben jaloers op Maureen, omdat zij hier woont.

Ik kleed me mooi aan. Dankzij Irma en Maureen krijg ik een wit doorschijnende blouse aan over mijn onbedekte tieten. Ondergoed draag ik niet, maar wel een wikkelrok zoals ik ook vaker naar mijn werk aan trek. Als schoeisel mag ik de hoge hakken van Maureen lenen. We hebben dezelfde maat, dus dat is erg handig.

Ik ben het lopen op zulke hoge hakken niet gewend, dus het doet al snel pijn… Maureen pakt twee pleisters en bindt mijn beide middelste en ‘ring’tenen met een pleister aan elkaar vast. “Dit zorgt er voor dat je de pijn van het lopen op hoge hakken minder voelt”, zegt ze.

Ik ben blij met deze truc. Hopelijk houd ik het daarmee de hele dag vol. Vooralsnog loop ik liever op blote voeten rond, hoewel ik mezelf wel heeeeel erg sexy vind met hoge hakken!

Het is kwart over drie als ik bij Irma in de auto stap. Mark en Maureen geven me een hele intieme knuffel en wensen me heel veel succes. Het is alsof ik een examen moet doen! Ik hoef nog maar kort om mijn eindscriptie te voltooien, maar dit voelt als een examen!

Onderweg ben ik zenuwachtig. Ik stel allemaal vragen, maar Irma kan (of wil?) er niet veel van beantwoorden. Uit haar antwoorden begrijp ik dat ik gewoon mijn eigen ding moet doen en me over moet geven aan het moment. Als ik zaken zie of voel waar ik niet achter sta, dan moet ik daar op acteren.

Dat is mijn beste les bedenk ik. ‘Go with the flow’ en als de flow een voor mij niet gewenste kant op gaat, dan verlaat ik de flow.

We komen bij het hek van het huis van de directeur aan.

Het is inderdaad geen groot huis. Links van de oprit zie ik een tuinhuis en ik vraag aan Irma of dat het tuinhuisje is wat ze bedoelde. Ze zegt dat het inderdaad niet veranderd is. Vaag zie ik een lampje in het tuinhuis knipperen.

“Het is exact hetzelfde als ruim 20 jaar geleden”, zegt Irma met verbazing. “Stap maar uit meisje. Geniet van alles wat er gebeurd. Ik weet zeker dat je veilig bent en dat je ontzettend veel aan dit weekend over kan houden”.

Ik geef Irma een kus. Ze bijt even in mijn neus. We lachen. De stress neemt af.

Ik loop naar het hek en druk op de knop naast het hek. Ik zeg automatisch: “Mijn naam is Noortje en ik kom voor de directeur”. Het hek gaat open en ik loop richting het huis. Ik draai me om en wuif naar Irma. Zij werpt me een knipoog en een kushandje toe. Meer motivatie heb ik niet nodig.

Ik loop verder naar het tuinhuis en als ik binnenkom, hoor ik een stem: “Kom maar verder Noortje” en ik zie een lamp boven de trap aan gaan.

Onderaan de trap zie ik een grote ruimte. Deze ruimte moet wel een eind onder de grond zijn gezien de vele treden die ik heb moeten nemen.

Ik kijk om me heen en ik zie dat er meerdere deuren zijn. Plotseling voel ik iemand achter me staan. Het is de directeur. Hij legt zijn hand op mijn schouder. Die voelt heel erg heet alsof mijn schouder er van zou smelten. Het voelt niet prettig, maar wel veilig. Het voelt vooral alsof ik hier niet onderuit kan. Dat wil ik gelukkig ook niet.

Hij laat me in de centrale hal allemaal deuren zien. Het zijn vooral kleedkamers. De grootste deur gaan naar ‘het toneel’, maar door die deur zal ik niet gaan. Hij wijst me de deur links van de grootste deur aan en zegt: “jij bent vandaag de klapper. Jij mag in de grootste kleedkamer. Stel me niet teleur. Luister goed naar de opdrachten en voltrek ze volgens de letter. Als je het goed doet, zal je goed beloond worden”.

Ik kijk hem verwonderd aan en ik vraag: ”wat gebeurt er als ik het niet goed doe?”

De directeur zegt: “Ik weet dat je het goed zal doen. Dat heeft Irma me net laten weten”.

Ik kijk hem verbaasd aan en hij zegt tegen me: “wees jezelf”

Daarna loopt hij weg en gaat door een deur die ik nog niet eerder zag. Ik kijk nog wat om me heen in het schemerlicht en zie de deur van de grootste kleedkamer open gaan. Er staat een spiernaakte jonge kerel in de deuropening. Hij wenkt me. Ik ga naar binnen, terwijl ik enorm mijn best doe om mijzelf te zijn…