Ik = Noortje

Ik kom de kleedkamer binnen en zie een gezellige woonkamer met een hoge tafel met stoelen en een lage tafel met een hoekbank er om heen. Ik zie een enorm spiegel en daarnaast een grote kaptafel. Als ik me ooit al had ingebeeld om in een kleedkamer van een filmset binnen te komen, dan is dit de XXL variant daarvan.

De naakte jongen stelt zich voor als James. Yeah right… Blijkbaar is hij de butler, maar zijn naam lijkt me verzonnen. Ik vraag aan James wat de bedoeling is.

James vertelt dat het de bedoeling is, dat ik veel verschillende outfits, creaties en combinaties zal showen in de Arena. Ik trek mijn wenkbrauwen open als ik het woord Arena hoor en hij gaat door: “De Arena is een grote, open plaats. Er omheen zijn veel verschillende kamers. Je kan ze het best vergelijken met skyboxen in een voetbalstadion. De mensen in zo’n kamer kunnen jou wel zien door de ramen, maar jij ziet alleen maar spiegels.

De directeur zit in een niet gespiegelde kamer. Er recht tegenover is een andere niet gespiegelde kamer. Daarin zit de ceremoniemeester. De ceremoniemeester zal alles vertellen wat er gaat gebeuren. Het is van groot belang dat je exact doet wat de ceremoniemeester zegt. Snap je dat?

Ik kijk timide naar de grond en ik knik. “Wat zei je?”, hoor ik de jongen streng zeggen. “Ja, ik snap het”, zeg ik gedwee. Ik vind het jochie een ettertje…

De jongen neemt me mee naar een kledingkast. Die zit barstensvol kleding. Hij zegt: “Al deze kleding moet nog aan de afnemers worden aangeboden. Het is jouw taak om een deel van deze kleding aan de man te brengen. De afnemers die in de zaal zitten zijn allemaal schat hemeltje rijk. Ze hebben meer geld dan ze in hun hele leven uit zouden kunnen geven. Het is jouw taak dat ze hun geld aan al deze kleding uit gaan geven.

Je gaat de kleding op showen op de manier zoals jij voelt dat de kleding is. Als de kleding slaafs voelt, dan hou je je schouders naar beneden en kijk je omlaag. Als de kleding voelt als van een schoolmeisje, dan gedraag je je als een schoolmeisje. Toneelspelen en goed anticiperen op de outfit is belangrijk. Ik zal je daarbij helpen, want tussen elke keer dat je iets showt heb je maar 15 seconden om jezelf om te kleden. Deze tussentijd wordt door de aanwezigen gebruikt om de betreffende kleding te kopen.

Ik vind het allemaal prima, maar iets zegt me dat het vele omkleden niet het enige is geweest wat er voor gezorgd heeft dat Irma zo hoog op de promotieladder terecht gekomen is.

Ik vraag aan ‘James’: “En dan?” De jongen kijkt wat ongemakkelijk. Deze vraag krijgt hij blijkbaar niet elke keer. Hij antwoordt: “Als de kledingshow is afgelopen, dan begint het bieden”.

“Waarop wordt er dan geboden?”, vraag ik

“Op jou”, zegt ‘James’.

“Op mij!?!”

“Ja. De aanwezigen mogen bieden op jou. Ze mogen bieden op jou om gebruik van jouw lichaam te maken”.

“YOU ARE FUCKING KIDDING ME!?!?!”, schreeuw ik in zijn gezicht.

“Nee, ik maak geen grap”, zegt ‘James’ rustig. “Maar, laat me even uitpraten, dan wordt het duidelijker”.

Ik sta witheet en stampvoetend in de kleedkamer. Ik ben toch geen koe die op de veemarkt verhandeld wordt!? Of ben ik een slaaf die zo verhandeld kan worden!? Offff…..

James pakt mijn hand en leidt me naar de centrale tafel. Hij zegt tegen me: “Dit is de volgorde waarin de verschillende sets geshowd moeten worden. Elk geshowd model gooi je in de mand daar in de hoek. Alles wat daar aan het eind van de avond in zit mag jij meenemen.

Ik draai mijn hoofd schielijk om. Ik zie wat er nu op tafel ligt en bedenk dat ik van dit alles nog veel te weinig in mijn garderobe heb. Ik zie leren tuigjes, opblaasbare pluggen, heel veel verschillende knevels, BH’s waarbij sommigen voorzien lijken te zijn van een kwelling, slipjes met vibrators en nog veel doosjes en stapeltjes die ik niet makkelijk thuis kan brengen.

Ik bedenk me dat ik geen spijt hoef te krijgen van mijn aanwezigheid hier.

‘James’ geeft me een schitterend zwart badpak aan en een minuscule spijkershort. Hij zegt: “Dit draag je tijdens je eerste optreden. Daarna gaan we gewoon het rijtje af tot we alle dingen gehad hebben die geshowd moeten worden.

Ik trek het badpak aan. Het is verrassend elastisch en het voelt heel intiem. Het is alsof ik helemaal omarmd word door liefde! Met knikkende knieën trek ik ook de minishort aan en dan ben ik klaar.

“Wat voel je?”, vraagt ‘James’. “Het voel alsof ik geknuffeld word”, antwoord ik aan hem.

James lacht een beetje. Hij zegt: “er is in de Arena een richtmicrofoon op je gericht. Alles wat jij zegt zal voor de toeschouwers hoorbaar zijn. Als er een vraag gesteld wordt, dan geef je daar eerlijk antwoord op. Op alle andere momenten ben je gewoon stil. Het is belangrijk dat je vandaag jezelf bent’. Ik knik. Het wordt allemaal een beetje veel qua instructie. Ik ben blij als ik de Arena in mag.

James kijkt op de klok aan de muur en zegt: “ga maar bij de deur staan. Die gaat zo dadelijk automatisch open. Dan moet je 15 stappen naar voren doen. Vanaf dat moment moet je goed letten op de ceremoniemeester. Hij zal duidelijk maken wat je moet doen.

Ik ga bij de deur staan. De deur zwiept al heel snel open. Ik loop rustig en zelf verzekerd 15 stappen en blijf daar staan. Ergens in de verte hoor ik een stem: “… Noortje en zij heeft een mooi badpak van Realize aan. Samen met een short kan je deze ook in de avond op de boulevard dragen. Offf… LATEN dragen natuurlijk!” Ik bedenk dat dit wel een geschikt moment is om mijzelf om te draaien en ik laat iedere kant van het werkelijk schitterende badpak aan iedereen zien.

Ik blijf maar draaien en showen.

Dan komt de stem van de ceremoniemeester weer: “Bedankt Noortje. We zijn benieuwd wat je hierna aan ons gaat laten zien”. Ik loop rustig en zelfverzekerd naar de kleedkamer en keer me vlak voordat ik de Arena verdwijn nog even om en lach naar iedereen die achter de spiegelpanelen verscholen is.

James trekt me de kleedkamer in en zegt tegen me: “Jezus, slet! Niet flirten, maar showen!” Hij gooit de short op de grond en niet lang er na ligt het badpak daar ook. Ik buk gelijk en gooi de kledingstukken in de mand in de hoek. “Wat doe je?”, zegt James geagiteerd.

“Ik wil die spullen mee naar huis nemen”, antwoord ik op een rustige toon.

James kijkt me vernietigend aan en vanaf dat moment vertrouw ik hem niet meer. Ik besluit dat ik vooral die mand heel goed in de gaten ga houden.

Ik stap in een SM tuigje. Een paar leren riempjes die om mijn borsten en langs mijn liezen lopen. Ik vind het niet veel bijzonders, maar ik besluit mezelf als domina te ‘verkopen’. Ik loop met vooruitgestoken tieten en opgeheven neus de Arena in en maak een paar rondjes.

De stem blijft lang stil, maar maakt dan duidelijk dat dit setje ook in grote aantallen besteld kan worden en dat ik weer iets anders ga halen.

Als ik naar de kleedkamer terug loop, bedenk ik me dat er al wat ongemakkelijke stiltes zijn gevallen. Zou ik te vrijpostig zijn? Profiteer ik van hetgeen ik van Irma gehoord heb?

Het volgende setje is een kuisheidsgordel. Er zitten 2 kleine dildo’s op geschroefd. James zegt dat ik alles aan moet doen. Ik weiger en zeg tegen hem dat het veel leuker is voor de aanwezigen om dat te doen als ik in de Arena ben.

De deur gaat weer automatisch open en ik ga naar de Arena. Ik heb de kuisheidsgordel in mijn hand en ik hoor de stem van de ceremoniemeester zeggen wat voor mooi apparaat het is, maar ik hoor ook dat hij teleurgesteld is dat ik de gordel niet om heb. Ik wenk richting de kleedkamer en ‘James’ komt naar voren. Ik geef hem de sleutel van de gordel. Ik breng de beide dildo’s bij me naar binnen en laat James de gordel op slot doen. Daarna doe ik een paar atletische oefeningen die ik als kind geleerd heb: de radslag in slow motion, de split (voor zover ik nog lenig genoeg ben), de handstand met wijd geopende benen, en zo voort. Het is duidelijk voor de aanwezigen dat de gordel alle bewegingsvrijheid heeft. Dan hoor ik de stem. Het is niet de stem van de ceremoniemeester, maar ik herken de stem van de directeur: “Probeer jezelf te masturberen Noortje”. Ik schrik van deze opdracht. Niet alleen omdat mijn naam er in genoemd wordt, maar vooral vanwege de dwingende toon.

Ik probeer met een vinger tussen de gordel en mijn onderlichaam te komen, maar dat lukt niet. Het lukt nergens. Ik doe overdreven fanatiek mijn best, maar moet mijn onmacht erkennen. Ik doe mijn handen omhoog en maak een onmacht gebaar. Ik hoor: “Bedankt Noortje. Dit is een mooie manier om je de toegang tot je heiligdom te onthouden”. Ik zeg hardop: “Ja, meneer. Dat klopt”.

Ik hoor mijn stem versterkt door de ruimte en ga (weer een ervaring rijker) naar de kleedkamer.

In de kleedkamer vind ik James. Hij zweet aan alle kanten. Hij valt naar me uit en foetert: “Waar ben je mee bezig? Wat doe je? Je hitst de hele boel op!”.

Ik kijk hem aan en zeg: “ik ben mezelf. Als dat je niet bevalt, dan moet je me vragen om iemand anders te zijn.”

James is verwart en reikt me het volgende aan. Ik show achtereenvolgens een zustersoutfit, kruip de Arena rond met een hondenriem om mijn nek, ga met extreem hoge stiletto hakken wankelend de Arena door (zwaar leunend op James die geen moment onbenut laat om mijn tepels te beroeren of mijn kont te strelen). Ik vind dat ventje steeds verachtelijker worden.

Als we weer terug zijn in de kleedkamer geeft hij me een BH aan waarin zo te zien allemaal ijzeren puntjes zitten. Ik moet die aantrekken. Ik zeg weer dat ik dat niet daar doe, maar in de Arena, zodat iedereen goed kan zien wat ik aan heb. “Ja, maar… Ik moet je stevig tegen me aantrekken, zodat je de BH goed voelt”. “Je liegt”, zeg ik rustig. “Ik vraag de ceremoniemeester of de directeur wel om dat in de Arena te doen”.

De ogen van James schieten vuur en hij wijst boos naar de geopende deur naar de Arena. Ik sta in de Arena en hou de BH omhoog. Ik zeg: “In deze BH zitten allemaal kleine ijzeren puntjes. Ik zou graag de ceremoniemeester of de directeur willen vragen of zij de BH willen helpen omdoen en mij daarna een stevige omhelzing geven”. Ik kijk naar de directeur die gelijk in beweging komt. Hij komt op me af gelopen en kijkt trots naar me. Hij ziet er enorm tevreden uit. Hij maakt de BH achter mijn rug vast. Het is een sluiting die zo gemaakt is dat ik deze nooit los kan krijgen. Daarna open ik mijn armen om hem te omhelzen. Hij omarmt me en perst mij tegen zich aan. Het lijkt wel alsof ik honderden naalden in mijn tieten voel steken. Het doet echt heel erg pijn, maar het lijkt er op dat de puntjes niet door mijn vel gaan. De directeur fluistert in mijn oor: “Je doet het voorbeeldig. Als je zo doorgaat, dan verdien je vandaag een enorme bonus”.

Hij laat me los en draait me om. Hij slaat met zijn vlakke handen zacht op mijn tieten, waardoor de puntjes telkens in mijn zachte vlees dringen. Ik kreun luid en dat geluid hoor ik versterkt door de speakers. De directeur humt tevreden en gaat terug naar zijn kamer.

Ik ga weer naar de kleedkamer waar James de BH af doet. Ik hou hem goed in de gaten, want ik ga me niet door hem laten omarmen. Dat gun ik hem niet.

Dan geeft hij me een een apparaat zo groot als een ganzenei. James zegt: “Dit is een automatisch trilei. Hiermee kan de bediener je op elk gewenst moment klaar laten komen en je eventueel supergeil maken en houden. De bediener beslist of je klaar komt en zo ja: wanneer. “Dit hoort er bij: dat moet je om je arm doen”. James doet een soort horloge om mijn arm.

Ik denk bij mezelf: “ja, dat zal wel… weer zo’n gadget wat niet of amper werkt….”. Ik spuug een paar keer flink op het ding en duw het in mijn kut. Dat gaat best makkelijk. Daarna geeft James me een mooi lingerie setje aan. Een typisch gevalletje van : LVT (Leuk Voor Thuis). Ik ga de Arena in en ik hoor de stem van de ceremoniemeester het lingeriesetje aanprijzen. Ondertussen begin ik me zorgen te maken over hetgeen er in mijn kutje zit, want het wordt heel erg warm en het begint langzaam te trillen. Ik kan niet anders dan mijn benen wijd neer zetten, zodat de warmte wat weg kan. Maar: het trillen houdt er niet door op! Ik knijp met mijn kutspieren in het apparaat. De trilintensiteit neemt snel af, waardoor ik weer makkelijker adem kan halen.

Ik hoor op de achtergrond de ceremoniemeester kletsen over iets wat lichaamsadaptief is en zich ook aanpast aan de emotie van de drager, maar dat kan mij allemaal niet boeien! Ik heb een apparaat in mijn kut zitten wat me helemaal gek maakt! Als ik met mijn kut knijp, dan wordt de trilling even wat minder, maar het komt daarna in alle hevigheid weer opzetten. Ik loop even rond.

Als ik mezelf ontspan, dan nemen de trillingen ontzettend snel toe. Ik sta midden in de Arena en ik ontspan mezelf helemaal. Ik hoor de ceremoniemeester over de luidsprekers babbelen. Ik hoor dat hij zegt: “over drieënhalve minuut gaat Noortje klaar komen. Kijkt u allemaal gerust op uw horloge, maar u kunt de tijd er letterlijk op gelijk zetten. Ik zie achter me op een enorm groot beeldscherm een aftelklok getoond worden. Mijn kut wordt heftiger gemasseerd en het wordt ook warmer. De trilling kan ik negeren, maar de temperatuur niet. Doordat het ding heet wordt, krijg ik de neiging om ‘m er uit te duwen, maar dat lukt niet.

Als ik mijn handen zou gebruiken, dan zou ik het apparaat er zo uit trekken en zou ik van een pestkop verlost zijn. Maar, dat doe ik niet. Ik probeer een fasering in te bouwen. Ik sta vrijwel helemaal ontspannen midden in de Arena en ik span mijn kutspieren de ene keer aan en de andere keer ontspan ik ze. Ik doe dat om de ongeveer 10 seconden. Daardoor loopt het apparaat een beetje uit de pas en kan ik het gevoelsmatig wat langer volhouden. Het voelt voor mij als een wedstrijd: later klaarkomen dan de timer op het display aangeeft. Ik hou mijn strategie een hele tijd vol. Als ik nog 15 seconden moet, dan kan ik een orgasme amper meer tegen houden. Ik haal heel diep adem en ik begin keihard rondjes te rennen door de Arena, waarbij ik het gevoel in mijn kut volledig negeer. Hiermee probeer ik het ding in de war te brengen.

Wat er in mijn kut vervolgens gebeurd weet ik echt niet meer… Het voelt immens heet en het apparaat lijkt wel alsof het een aardbeving in me veroorzaakt.

Terwijl ik aan het rennen ben kom ik klaar op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt. Ik val recht op mijn gezicht op de vloer van de Arena en in mijn val zie ik nog net 0:00 knipperen. FUCK! FUCK! FUCK! Ik heb mezelf door een machine laten verslaan, maar FUCK wat voelt dat intens!

Ik draai me op mijn zij en ik geniet van de prikkels die het apparaat mijn kut in stuurt. Ik heb al snel in de gaten dat ik nog een orgasme ga krijgen. Ik heb nog net de tegenwoordigheid van geest om te vragen: “hoeveel orgasmes krijg ik?”

Ik hoor ergens ver weg: “Nu zeven en later nog twee”. Ik bereid me voor op een orgastisch moment wat zijn weerga niet zal kennen. Ik lig en draai me om. Ik wiebel met mijn voeten, maar ook dat helpt niet. Ik draai op mijn buik. Ik duw met mijn handen op mijn kut: FUCK!

Hoe lang het geduurd heeft weet ik niet, maar ineens stopt alle leven in mijn kut. De temperatuur neemt af en het ding voelt ineens best koud. Ik hoor de ceremoniemeester babbelen en hij vertelt de aanwezigen dat ik zeven orgasmes binnen 10 minuten heb gehad. De impact van deze mededeling landt nog niet helemaal bij me, maar het klinkt dat het aantal heel veel is. Ik hoor achter de spiegelruiten wat commotie hier en daar.

Ik sta mezelf wat op te monteren en bedenk me net wat ik nu zou moeten doen. Moet ik blijven staan? Of moet ik naar de kleedkamer? Net als ik een ‘ik weet het niet’ gebaar met mijn handen wil doen, begint het ding in mijn kut weer te koeren. Het ding wordt keiheet en begint enorm hard te trillen. Ik zie de beamer aftellen van 0:15. Mijn god! Nog 15 minuten!?!

Maar dan zie ik wazig dat er al 0:13 staat. Ow, FUCK!!! Een climax over 13, nee 12 seconden!?

Ik laat mezelf op mijn rug vallen. Dat is de enige manier om de hele heftige gevoelens in mijn kut te kunnen verwerken. Mijn orgasme komt echt als een raket op me af. Ik draai mezelf op mijn zij als het orgasme me raakt, want ik moet mezelf beschermen tegen nog zo’n impact. Dat kan ik echt niet overleven… Met veel moeite en inmiddels ook pijn verwerk ik dit orgasme, maar als ik weer een beetje normaal kan denken, dan zie ik op de beamer: 0:40

NEEEEE!!! Niet nog een climax!!! Als ik op deze manier nog een keer klaar moet komen, dan blijf ik er gegarandeerd in! Het is trouwens niet eens klaarkomen, maar het is gewoon een aftopping van seksuele spanning. Het heeft niets met liefde, compassie of ‘samen’ te maken. Dit is gewoon een computergestuurde manier om iemand klaar te laten komen op het moment dat het de bestuurder belieft en hoe vaak het de bestuurder belieft.

Op het moment dat deze gedachte me invalt (0:33), bedenk ik met een zwaar hoofd hoe ik hier het best uit kan komen. Ik heb inmiddels goed in de gaten dat het systeem alle lichaamsfuncties in de gaten houdt. Ik loop naar het raam van de directeur toe en steek mijn hand uit. Ik zeg luid en duidelijk: “Als ik over 10 seconden klaar gekomen ben, dan wil ik graag de afstandsbediening van u ontvangen”. Deze boodschap duurde 3 seconden. Mij resten nog 7 seconden en ik kies er voor om te blijven staan. Ik houd mijn beide handen als een kommetje gereed om de afstandsbediening te ontvangen. Ik kan niet meer blijven staan, maar ik zet mijn knieën op slot.

Als de timer 0:00 aanwijst sta ik te zwaaien op mijn benen en komt James naar me toegerend om me te ondersteunen. De directeur laat één van zijn bedienden naar me toekomen en die drukt me de afstandsbediening in mijn handen. FUCK! Wat ben ik blij dat ik die ook heb. Niet alleen voor nu, maar vooral ook, omdat ik heel erg snel uit wil proberen te vinden hoe dat ding werkt!

Ik strompel, ondersteunt door James naar de kleedkamer. James probeert me een beetje terug te brengen in de realiteit, maar dat gaat niet.

Hij neemt geen halve maatregelen en gooit een emmer met koud water over me heen. Als ik een halve minuut later van de schrik bekomen ben, vraag ik hem: “wat is er?”

“Sjeeeezusss….. Superkut…. Wat denk jezelf?! Elke vrouw die dat ding in haar kut gehad heeft wil dat ding nooit meer in hebben. Niemand, helemaal niemand heeft dat ding in haar kut laten zitten. Iedereen heeft dat ding er na 3 of 4 orgasmes uitgefriemeld en weggegooid. Jij bent de enige die het apparaat er in hebt laten zitten en ook nog een keer de afstandsbediening van de directeur gevraagd hebt. Jij hebt wel godvergeten veel lef!”

Ik kijk ‘James’ neutraal aan en zeg: “ik moest toch mezelf zijn!?”. James draait zich om en rent naar het toilet. Ik hoor hem kotsen. Rare jongen die James….

Ik haal het ding uit mijn kut en deponeer het in de mand. Ik werp er de afstandsbediening ook in: LVT!