Ik = Maureen

Ik loop samen met Irma naar beneden en zie Noortje nog net het laatste zaad van Mark verorberen. Ze kijkt wat schuldig naar Irma en mij, maar we reageren daar niet op. Mark hangt nog onderuit na te genieten.

Ik schenk wat te drinken voor iedereen in en we gaan wat op de bank hangen. Als Mark ook op de graat gekomen is, vraagt hij: “Hebben jullie goed kunnen praten?”

Irma zegt niets, dus daarom zeg ik: “Ja, we hebben wel een paar dingen tegen elkaar kunnen zeggen”. Daarna zwijg ik en kijk ik naar Noortje. Mark zegt: “Noortje is onze gast en zij mag alles horen wat we hier vertellen. Ze is volgens mij open minded genoeg om er niet gelijk een oordeel aan te hangen. Maar, Noortje: ik wil je vragen om niet te reageren op hetgeen je hoort of hier meemaakt, behalve als we er om vragen”. Noortje heeft geen idee wat Mark allemaal bedoelt, maar zegt: “akkoord!”.

Ik moet mijn gedachten even ordenen. Het is in mijn hoofd een achtbaan van gedachten. Vermengd met emoties. Ik vraag aan Mark: “mag ik met mijn hoofd op je schoot liggen?”. Mark kijkt verbaasd, maar zegt dan: “Prima, maar waarom?”.

Ik antwoord: “Dan voel ik me geborgen, veilig en klein. Als ik het moeilijk heb, dan vind ik dat fijn”.

Mark maakt met zijn armen een uitnodigend gebaar en ik vlei me op zijn schoot. Een paar centimeter van mijn gezicht zie ik de slappe, opdrogende lul van Mark. Ik vestig mijn blik op een tepel van Noortje. Dat helpt om mijn gedachten verder te ordenen.

Ik steek van wal: “Vandaag moest ik van Mark helpen met serveren. Dat vond ik echt niet leuk, want ik hou er niet van dat jan-en-alleman aan mijn lijf zit. Ik wil daar zelf de regie over hebben. Jullie drieën kan ik inmiddels wel vertrouwen, dus dan vind ik het geen probleem. Toen ik me maaaanden geleden in de trein aan het showen was, toen deed ik het bewust. Gericht op één persoon die ik al maandenlang in de trein gezien had. Het was een rustige en kalme persoon die ik wel kon vertrouwen om een stout spelletje mee te spelen. Je speelde het spelletje mee en je gaf me aandacht. Dat geilde me enorm op. Als je me in die tijd gevraagd had om me naakt in een volle trein klaar te vingeren, dan zou ik dat zeker hebben gedaan. Ik had geen enkel besef van de buitenwereld en dacht helemaal niet aan mogelijke consequenties.

Daar heb ik inmiddels wel meer weet van. Elena volgens mij helaas nog niet…. Ik herken haar niet: ze is echt enorm veranderd de laatste maanden”.

Ik pauzeer mijn verhaal even en denk in weemoed aan dat lieve vriendinnetje. Samen hebben we onze lijven verkend en veel grenzen verlegd. Ik vertel verder.

“Ik heb geleerd in de periode dat er even geen contact was, dat ik dat miste. Het gaf een leegte in mij. Elena had genoeg aan het vonkje wat ontstoken was en ging aan het daten, flirten en neukte binnen een paar weken bijna elke man die ze tegenkwam.

Ik deed dat niet. Ik verlangde naar ons contact. Naar de opdrachten die ik moest doen. Naar de grenzen die we samen zouden gaan verkennen.

Ik moet jullie iets heel ergs opbiechten. Ik hoop niet dat jullie boos op me worden”.

Ik pauzeer weer, omdat ik het heel moeilijk vind om te vertellen, maar alle gezichten staan vriendelijk en Irma zegt: “In dit huis kan je alles zeggen”.

Ik vertel verder: “Ik hoefde helemaal mijn appartement niet uit. De huisbaas heeft me er niet uitgezet, maar ik heb zelf mijn huur opgezegd. Daarna heb ik contact met jullie gezocht en gelukkig hebben jullie mij in huis genomen”. Ik snik.

“Waarom heb je je huur dan opgezegd?”, vraagt Mark terwijl hij zachtjes mijn haren beroert.

“Omdat ik bij jullie wilde zijn. Jullie konden mij rust en stabiliteit geven. Bij jullie kon ik mezelf zijn. Ik voel me vaak een heel klein meisje wat nog veel moet leren. Ik heb als kind en tiener veel nare dingen meegemaakt en bij jullie zou ik kunnen genieten en zou ik me geborgen weten. Dat heb ik tot vandaag ook altijd zo gevoeld. Vandaag werd er voor mij een grens over gegaan. Ik wilde niet dat ik door veel verschillende mensen onder handen genomen zou worden. Ook al was dat niet op seksueel vlak, maar alleen door aanrakingen. Dat voelde niet fijn, want ik wist niet of ik hen kon vertrouwen. Er zou er zo maar eentje kunnen zijn die mij in mijn klit of tepels zou knijpen. Dan zou ik misschien klaar komen zonder dat ik dat zou willen. Dat wil ik niet: we hebben beloofd dat ik alleen maar klaar kom als dat van Mark of Irma mag.

Ik voelde me heel erg gebruikt toen ik klaar kwam door die beffende vent. Het orgasme was heerlijk, maar het gevoel er bij was niet fijn. Toen daarna mijn plug uit mijn kont getrokken werd viel heel mijn wereld in duigen. Die plug heb ik van jullie gekregen: het is mijn symbool van overgave aan jullie. Toen die vent hem terug duwde leek het alsof ik me nu aan hem zou moeten overgeven en dat wil ik echt niet”.

Ik zie Irma opstaan. Ze komt naar me toe en trekt voorzichtig de plug uit mijn kont. Ze duwt hem bij Mark onder de neus en zij likken hem beiden helemaal schoon. Mark neemt hem helemaal in zijn mond en ik zie zijn speeksel er op zitten. Daarna doet Irma hetzelfde. Het lijkt wel een ritueel zoals ze de plug behandelen. Daarna drukt Irma de plug weer in mijn aars en ze zegt: “Je bent voor ons meisje. Alleen voor ons en niet voor anderen. Ik heb het boven net ook al gezegd: ‘je hoeft niet te hoereren’. We vinden het veel te fijn dat je jezelf aan ons overgeeft en dat wij samen onze grenzen mogen opzoeken”.

Ik krijg van Mark en van Irma een kus. Een simpele kus, maar wel eentje die telt. We kijken elkaar in de ogen. Ik zie vertrouwen bij hen. Zij zullen waarschijnlijk weer mijn overgave zien. Ik hoor gewoon bij deze twee mensen!

Na een paar minuten vraagt Mark aan Noortje: “wat vind je van hetgeen je hebt gezien?”.

Noortje aarzelt om een antwoord te geven. Als we alle drie bemoedigend naar haar kijken spreekt ze “ik zie drie mensen die elkaar door-en-door vertrouwen. Er is een band tussen jullie die ik alleen maar zie bij mensen die verliefd zijn. Eerlijk gezegd ben ik stinkend jaloers op Maureen met twee mensen om haar heen die zo begripvol met haar omgaan!”

Irma staat op en geeft Noortje een kus op haar mond. “Mooi gesproken Noortje. Volgens mij ben jij ook een pareltje. Als er iets is, mag je altijd contact met ons opnemen. We zullen je helpen”.

Noortje wordt er verlegen van en mompelt een bedankje.

Mark vraagt aan mij: “hoe zie jij de toekomst hier?” Daar moet ik over nadenken. Ik antwoord dan: “ik wil graag verder gaan op de weg waar we een paar dagen geleden op waren. Jullie twee daagden mij uit met allerlei moeilijke opdrachten. Ik doe mijn uiterste best om die tot een goed einde te brengen. Ik vind het leuk om uitgedaagd te worden: ik krijg een enorme kick als de uitdaging gelukt is. Die kick voelt als een roes die vergelijkbaar is met een heftig orgasme. Die roes houdt vaak ook uren aan. Ik weet dat ik jullie blij maak als ik een uitdaging goed afsluit. Als ik jullie tevreden blik zie, dan word ik helemaal blij van binnen. Ik zou dus graag uitdagende opdrachten willen krijgen die mijn lijf en mijn geest verruimen.

Zo stond ik een paar dagen geleden aan die steunpaal vastgebonden met hoge hakken aan en een blinddoek om met een vissenkom in mijn handen. Ik vond het prettig om daar te staan. Innerlijk tot rust komen en mijn lijf werd getraind”.

Mark en Irma kijken elkaar aan en ik zie dat ze blikken uitwisselen die ik niet kan duiden. Mark zegt: “Okay, dan ga ik vanavond de paal aanpassen, zodat jij er op tot rust kan komen en er mee kan trainen. Ik moet dan wel even je maat nemen. Doe je je hoge hakken even aan?”

Mark loopt naar de schuur en haalt daar een plankje van 2 centimeter dikte en een merkstift. Ik moet bovenop het plankje met de hoge hakken aan met mijn rug tegen de ijzeren steunpaal gaan staan. Mark maakt met de merkstift een markering op de paal, waarbij hij zo hoog mogelijk tussen mijn benen naar boven duwt.

“Zo”, zegt Mark. “Daar maak ik een zitstok, zodat je met je kut op de stok lekker uit kan rusten. Net als een vogeltje voordat die het vogelhuisje in vliegt”.

Ik kijk hem niet begrijpend aan en hij pakt een stoffer en houdt deze haaks tegen de paal aan ter hoogte van de markering. “Daar kan jij dan bovenop zitten”.

Irma zegt: “Weet je nog dat er voor morgen op de kalender staat: ‘houten paard’? In het engels wordt dit apparaat ook wel eens een wooden pony genoemd, omdat de berijder hiervan vaak niet stil kan zitten, waardoor het lijkt alsof de berijder op een paard zit”.

Na deze uitleg vrees ik de zitstok toch wel. Mark legt nog wat verder uit: “ik maak een ophangsysteem, zodat ik meerdere modellen zitstokken kan maken. Bijvoorbeeld een bezemsteel of een 5 centimeter dikke balk met een vlakke, een holle of juist een bolle bovenkant, maar ook een driehoek met een stompe en eentje met een scherpe bovenkant. Het lijkt me leuk om wat kunstwerkjes voor je te maken. Leuk: dat gaan we morgenochtend samen doen!”

Ik kijk als een boerin met kiespijn denk ik, maar bedenk dan dat dit eigenlijk precies is wat ik wil: op de proef gesteld worden en mijn grenzen verleggen. Mijn gezicht wordt wat vriendelijker en geef Mark en Irma een hug.

Noortje kijkt naar ons met een gezicht van: “die zijn hartstikke gek geworden”. Ik zeg tegen Noortje: “dit is nu precies wat ik graag wilde: lieve mensen die mijn wensen werkelijkheid maken. Ik doe graag wat voor hen terug!”

Noortje knikt een beetje, maar snapt het nog lang niet allemaal. Ze merkt op: “Maar, je vindt het goed dat Mark en Irma jou pijn doen. Nee: je wordt er blij van als ze dat doen!?”

“Ja, dat klopt. Ik vind het heel erg leuk om mijn grenzen te verleggen en de pijngrens verleggen is de moeilijkste. Er zijn maar weinig mensen die je daarbij willen en kunnen helpen. Ik heb er alle vertrouwen in dat Mark en Irma dat wel kunnen”.

Noortje kijkt met wat meer begrip uit haar ogen en zegt niets meer. Er is blijkbaar voor haar een nieuwe wereld open gegaan!

Ik drink mijn glas leeg en ga naar boven. Noortje volgt me en we duiken tegelijkertijd het bed in om de vele emoties van vandaag in onze slaap te verwerken.


Zaterdag 7 januari 2017

Ik slaap nog om 9 uur, maar schrik me helemaal lam als Mark met een hamer op een oude pan slaat en daarna roept: “Het is tijd om te gaan klussen!”.

Noortje was blijkbaar al wakker en had hem aan zien komen. Ze ligt helemaal blauw van het lachen om mijn verschrikte gezicht. Ik kijk haar boos aan, maar strompel zo snel mogelijk uit mijn bed. Tijdens het bewegen voel ik mijn kutlippen. Ze zijn wat pijnlijk doordat de gaatjes van de piercings gisteren tijdens het bedienen nogal wat te verduren hadden. Maar: dat is maar vlees, dus komt snel weer goed.

We gaan alle drie naar beneden en daar staat de ontbijtboel al klaar. Ik voel een steek in mijn buik: dat hoor ik te doen. Ik zeg bedeesd tegen Mark en Irma: “Sorry dat ik zo lang geslapen heb, waardoor ik het ontbijt niet heb kunnen maken”. Mark staat achter me en legt een arm om mijn schouders. Daarbij omvat hij met zijn grote hand ook mijn borst en knijpt er fel in. “Geeft niets meisje. We zullen het goed onthouden”. Ik huiver van zijn woorden, maar doe snel mijn plug uit, lik deze schoon en ga op de dildostoel zitten. Noortje kijkt vol verbazing naar alles wat er voor haar ogen gebeurt.

Ik zeg tegen haar: “ga maar zitten hoor, want ik denk niet dat we nog veel tijd hebben voordat Mark aan de slag wil”.

“Dat klopt meiden”, zegt Mark. “Jullie hebben 10 minuutjes”.

Noortje en ik schrokken wat ontbijt naar binnen en lopen daarna achter Mark aan naar buiten. Het is best koud: het heeft pittig gevroren en er ligt wat sneeuw. We hebben wel onze winterjassen over onze naakte lichamen aan, maar in de onverwarmde schuur is het gewoon erg koud.

Mark zoekt een stel boren en geeft die aan Noortje. Ze moet er mee naar binnen gaan om in de ijzeren steunpaal een steeds wat groter gat te gaan boren. Precies in het midden van de paal, exact ter hoogte van de markering. Ze gaat met de boormachine naar binnen en daar is ze al snel hoorbaar aan de slag. Het is een gepiep en geknars van jewelste.

Ik blijf met Mark in de schuur. Hij vertelt hoe we een zitstok gaan maken. Hij heeft een metalen kokerprofiel met een schroefdraad er aan. Deze schroefdraad kan in hout gedraaid worden. Dat hout moeten we de juiste vorm gaan geven.

Mark komt aan met een stuk hout van iets minder dan een meter. Het is een balk van ongeveer 7 bij 12 centimeter en hij is best zwaar. Mark tekent op de kopse kant van de balk een druppelvorm. Hij neemt een cirkelzaag en zaagt hiermee ruwweg de vorm in de balk. Daarna geeft hij mij een schaaf, een rasp en schuurpapier.

Mark zegt: ”Jij mag hier straks met je blote kut opzitten. Ik kan me voorstellen dat je zo min mogelijk scherpe randjes wil als je er op zit, dus dit is je kans om een mooie zitstok te maken”.

Het laatste wat Mark doet, is de stok voorboren en daarna het ijzeren kokerprofiel erin schroeven. Daarna gaat hij naar binnen.

Ik heb het stervenskoud en bedenk me dat Mark gelijk heeft: als ik op een gladde stok wil zitten, dan moet ik dat nu doen. Ik begin fanatiek te raspen en te schuren.

Mijn bovenlijf wordt warm van het schuren, maar mijn blote benen zijn ijskoud.

Mark komt na ongeveer een half uur weer terug en beoordeelt mijn werk. “Je hebt het redelijk gedaan. Alle plekjes die je vergeten bent, voel je op termijn vanzelf”.

Ik huiver. Niet alleen van de kou… We gaan godzijdank naar binnen.

Irma monteert de zitstok in de paal met de scherpe kant naar beneden en ze zet een laag kratje onder de zitstok. Ze zegt tegen me: ga maar zitten. Ik kan er makkelijk bij. Ik ga er op zitten en laat me langzaam zakken. Het hout voelt ijskoud. De druk op mijn schaambeen voel ik gelijk als ik mijn voeten minder spits houd. Wow… Dat voelt best heftig aan. Ik zie Mark en Irma gespannen naar mijn gezicht kijken en zij zien mijn schrik ook. Dan zegt Mark: “voetjes omhoog!” Als ik mijn voeten omhoog trek, schopt hij het kistje aan de kant. Ik hang met mijn hele gewicht op mijn kut en hou mezelf achter me aan de steunpaal vast om het evenwicht niet te verliezen.

Ik kreun al snel, want deze houding kost veel kracht. Ik probeer zoveel mogelijk spieren uit mijn onderlichaam aan te spannen om mijn botten niet in aanraking met het hout te laten komen. Het ‘uitrusten’ op de zitstok wordt al gelijk een gevecht. Ik snap wel waarom dit ding een ‘pony’ wordt genoemd, want ik kan echt niet stil blijven zitten: ik blijf zoeken naar een positie die minder pijnlijk is. Ik probeer mijn benen, voeten en tenen te strekken en ik kan net bij de vloer. Met de punten van mijn tenen kan ik een klein beetje gewicht van mijn kut afhalen, maar het helpt niet echt veel…

Wat me ook hindert is dat mijn handen alle evenwicht moeten doen. Ik blijf me elke keer schokkerig op de stok qua houding corrigeren. Dat geeft telkens weer pijn in mijn kut. Ik duw mijn schouders tegen de steunpaal en gebruik mijn schouderbladen om mijn bovenlijf meer stabiliteit te geven. De druk op mijn kut neemt hierdoor wel toe, maar het is een constante druk en dat is veel makkelijker te verwerken dan telkens schokken. Al doende houd ik best wel een tijdje vol.

Ik zie Mark en Irma goedkeurend naar elkaar kijken. Ik weet niet of ze daarmee de opstelling of mijn houding beoordelen, maar ik word blij van hun gebaren.

Dan zegt Mark: “Ik vind dat het tijd wordt voor de inwijdingsfinale”. Hij kijkt me aan en zegt: “Je mag klaar komen, maar probeer het zo lang mogelijk te rekken”.

Irma rent naar de keuken en komt met een lange satéprikker aan. Mark gaat achter de steunpaal staan en pakt mijn borsten heel erg hard beet. Tranen van pijn rollen over mijn wangen, maar ik kreun alleen maar: zijn handen voelen heerlijk aan. Zijn sterke spieren in mijn tedere vlees! Ik voel mijn kut niet meer. Ik voel alleen geilheid in mijn bovenlijf. Ik voel in de verte een orgastisch gevoel opkomen, maar doordat mijn kut zo’n pijn heeft te verduren, blijft dat gevoel nog ver weg. Dan voel ik Irma prikken in mijn gekneusde kutlippen en ze doet ook een poging om mijn klit te raken. Ik heb al snel in de gaten dat ze op dat moment gelijk een orgasme aan me zal ontlokken.

Ik focus me op de handen van Mark. Hij masseert nu iets minder pijnlijk mijn tieten. Hij verlegt zijn aandacht al snel naar mijn tepels waarin hij keihard knijpt. Net op dat moment is het Irma gelukt om mijn klit onder het puntje van de satéprikker te vangen en ze duwt er hard op. De onderkant van mijn klit zit klem tegen de zitstok, dus mijn gevoeligste stukje vlees is gedoemd om mishandeld te worden.

Mijn orgasme komt als een raket dichterbij. Alle pijn en ongemak in mijn kut is vergeten. Mijn tepels worden gepijnigd door Mark en dat zendt golven van lust door mijn vaten. Mijn klit lijkt nogmaals gepiercet te worden en ik kom klaar. Irma en Noortje vangen me op, want ik kan mezelf niet meer in evenwicht houden.

Het lukt maar net om mijn bewustzijn te houden. In een vage roes zie ik Irma en Noortje aan de gang om mij van de zitstok af te sjouwen en ze leggen me op de vloerverwarming neer en dekken me met een deken toe.

De eerste kennismaking met de zitstok is geweest. Maar of ik op dat ding ooit uit zou kunnen rusten!?!