Het schemerde al. Moe en bezweet, maar voldaan door de training, wandelde ze rustig naar huis. Het fijnste zou spoedig komen, keek ze alvast vooruit. Dat zou namelijk het bad zijn dat ze van plan was te nemen. Christine kende het park op haar duimpje. Het lag op maar een paar minuten van huis. Lekker dichtbij dus en daarom trainde ze er altijd. Ook kende ze veel van de mensen die er geregeld kwamen. Om, net als zijzelf, hard te lopen of om hun hond uit te laten. De meeste van hen kwamen uit de buurt. Anders zou ze zich hier zeker niet alleen gewaagd hebben. Omdat er nog nooit iets vervelends was gebeurd liep ze de andere wandelaar dan ook zonder argwaan tegemoet. Nog even dan zou ze thuis zijn.

Naarmate zij en de man elkaar dichter naderden werd Christine toch wat nerveus. Deze man kende ze niet en in het park was het ineens toch wel heel stil en heel leeg. Daarom versnelde ze onwillekeurig haar pas, ondertussen elk oogcontact met de andere wandelaar vermijdend. Haar voorgevoel had echter niet gelogen. Precies op het moment dat ze elkaar passeerden bedekte de man haar mond met een van zijn handen, greep haar bij haar middel, en trok haar met een ruk de bosjes in. In eerste instantie was Christine verlamd van schrik maar toen begon ze te schreeuwen. Vergeefs, want haar kreten werden gesmoord door zijn hand. Wanhopig probeerde ze zijn arm weg te trekken maar hij was veel te sterk voor haar. De man trok haar naar de grond en ging boven op haar zitten. Met een hand over haar mond en de vuist van zijn andere dreigend opgeheven, siste hij dat ze haar bek moest houden. Verstijfd van angst was Christine weerloos. Hij dreigde dat als ze ook maar één kik zou geven, hij haar zou wurgen. Vervolgens manoeuvreerde hij haar op haar buik en trok vervolgens in één beweging haar broek en slipje naar beneden. Vrijwel tegelijkertijd klonk er uit de bosjes een diep, vervaarlijk gegrom. Verschrikt keek de aanrander op. Maar nu was het voor hem te laat. Met een enorme sprong en een angstaanjagende grauw viel Tijger hem aan. De man stak allebei zijn armen afwerend op maar daardoor liet de hond zich niet afstoppen. Vastberaden zette hij zijn kaken in een van de armen. Nu was het de aanrander die het uitschreeuwde van angst. Ook Christine, die ondertussen uit haar verdoving was ontwaakt, schreeuwde het uit. Het leidde de hond voor enige tellen af en daardoor wist de man zich los te wurmen. Vervolgens ging hij er als een speer vandoor. Tijger maakte aanstalten om hem achterna gaan maar snikkend smeekte Christine hem om te blijven. Dat kalmeerde de hond en hij ging waakzaam bij haar staan. Huilend sloeg Christine haar armen om hem heen. "Oh Tijger" snikte ze. "Oh Tijger, je hebt me gered. Wat ben ik blij dat je er bent."

Tijger, een machtige Duitse herder, was de hond van haar buren. Vier jaar geleden, hij was toen nog een pup, had hij een doorgang in de afscheiding tussen beide tuinen gevonden en had hij plotseling voor haar neus gestaan. Dat had Christine wel leuk gevonden en sindsdien kwam hij elke dag wel een keer langs. In de loop van de tijd werden ze heel goede maatjes, ook al omdat ze regelmatig voor hem zorgde. Bijvoorbeeld als de buren op vakantie waren. Of gewoon zomaar, omdat ze het leuk vond. Ze had het er wel eens met de buren over gehad; het leek alsof de hond vond dat Christine erbij hoorde. De buren vonden het prachtig, net als Christine. De hond was zo goed afgericht dat de buren hem soms, zoals vanavond, alleen het park in lieten gaan. Daar had Christine altijd zo haar bedenkingen bij gehad maar nu dankte ze God ervoor op haar blote knieën. Want daardoor had hij kunnen voorkomen dat ze verkracht zou worden. En wie weet, wellicht had hij haar zelfs behoedt voor erger. Terwijl Christine uithuilde tegen zijn schoft stond de hond alert en fier aan haar zijde.

Na een paar minuten herpakte ze zich. Ze fatsoeneerde haar kleding en haastte zich naar huis. Huilend vertelde ze de buren wat er was gebeurd. Ondertussen knuffelde ze de hond, telkens en telkens weer. Tijger liet het zich rustig welgevallen. Het leek alsof hij het al vergeten had. Eenmaal thuis legde Christine zich urenlang in bad. Zo probeerde ze de walging van zich af te spoelen. Nog steeds hevig aangedaan sliep ze die nacht slecht. Ze werd een paar maal huilend wakker en herinnerde zich dan iedere keer de droom van het moment. Het waren erg vreemde dromen, waarin ze verkracht werd, maar ook weer niet. Of waarin ze wel aan het hardlopen was, maar zonder benen. En er was ook een droom waarin ze gered werd door Tijger, die daarna een beloning van haar verwachtte. De volgende ochtend deed ze aangifte.

Na het incident durfde ze niet meer alleen het park in. Dus trainde ze ook niet meer. Gelukkig kwam Tijger, als altijd, dagelijks langs. Dan speelde Christine met hem, ook als altijd. Het was een leuke afleiding, hoewel er voor Christine wel iets wezenlijks was veranderd. Eerst was hij de hond van de buren, die ze leuk vond en waarmee ze lekker kon dollen, maar nu was het de hond die haar had beschermd. Die voor haar was opgestaan en die haar had getroost. Maar nu was het de hond waar ze zich veilig bij voelde en waar ze extra om gaf.

Om haar te steunen kwamen ook de buren geregeld langs. Tijdens een van die bezoekjes stelden ze voor dat ze haar sport weer zou oppakken en in het vervolg Tijger zou meenemen. Bij zijn naam spitste de hond zijn oren. Hij leek te begrijpen wat er gezegd werd want hij liep meteen naar Christine en duwde zijn snuit tegen haar handen. Ze aaide hem en klopte hem stevig in zijn zij. Ja, als Tijger met haar mee zou gaan dan zou ze het wel weer durven. En zo pakte Christine haar sport weer op en liep ze elke dag hard. Met Tijger aan haar zijde.

Een paar maanden later kwamen de buren langs om te vertellen dat ze een half jaar zouden gaan reizen. Voor Tijger zouden ze daarom op zoek gaan naar een goed adres. Tenzij... Christine hoefde er geen moment over na te denken. Zelfs de gedachte dat ze Tijger niet meer zou kunnen zien, deed pijn. Geen sprake van, zij zou voor hem zorgen! Buiten haar werk was ze altijd thuis en de hond was zo goed getraind dat hij op de dag prima alleen kon zijn. Het zou dus geen enkel probleem zijn dat ze naar haar werk moest. Trouwens, ze kon tussen de middag naar huis om hem uit te laten.

Zo kreeg Christine haar maatje in huis. Nu was hij niet alleen haar beschermer in het park, maar ook thuis. En dat liet hij merken ook. Nieuwsgierig volgde hij haar in alles wat ze deed. Altijd als ze ontspannen in de bank zat, lag hij rustig aan haar voeten. Als de bel ging of iemand het huis voorbijliep, was hij waakzaam. Als er visite kwam, beoordeelde hij eerst de situatie en pas als hij zag dat het goed was trok hij zich terug. Christine vond het heerlijk. Door zijn aanwezigheid voelde ze zich veilig en geborgen. In korte tijd zag ze hem dan ook niet meer als de hond van de buren, maar als die van haar. Haar gevoel zei haar dat ze bij elkaar hoorden, de hond en zij. Het was niet moeilijk om hem de regels van het huis te leren. Die had ze namelijk nauwelijks. Hij mocht overal komen, behalve in de badkamer en op haar bed. Ze vond het prima dat hij bij haar in de slaapkamer vertoefde, dat vond ze zelfs prettig, maar dan wel op de grond. Eens te meer toonde Tijger aan hoe slim hij was en hoe goed hij was opgevoed. Al na een paar correcties gedroeg hij zich voorbeeldig. Vreemd genoeg vervulde zelfs het simpele feit dat hij zo goed luisterde, haar met trots. Voor Christine betekende het namelijk dat hij trouw was aan haar, onvoorwaardelijk en totaal. Vaak staarde ze een tijdlang nadenkend naar hem. Dan herinnerde ze zich weer hoe hij voor haar opkwam. Of ze glimlachte breed bij het besef hoezeer hij haar nog steeds beschermde. De hond hield van haar, dat voelde ze, en zij hield ook van hem.

Na een maand stonden Christine en Tijger zo dicht bij elkaar dat ze elkaar feilloos aanvoelden. Christine wist precies wanneer de hond aandacht nodig had en de hond voelde perfect aan in welke stemming zij verkeerde. Instinctief zette hij daar steevast het juiste gedrag tegenover. Aldus was hij in staat om haar te troosten of te kalmeren, of haar te laten lachen en zich ontspannen te laten voelen. Wellicht was het die eigenschap, dat talent om haar stemming te peilen en er op te anticiperen, die de verrassing verklaart die hij voor Christine in petto had.

Op een avond plofte Christine in de bank, vermoeid en bezweet van het lopen. Als gewoonlijk ging Tijger aan haar voeten liggen. Christine liet zich onderuit zakken en rekte zich loom uit. Vervolgens deed de hond iets wat hij nog nooit eerder had gedaan. Hij stond op en legde zijn kop op haar dijen. Met haar ogen dicht krabbelde Christine hem achter zijn oren en doezelend zakte ze nog wat verder onderuit. Dat was voor Tijger aanleiding om zijn kop te verleggen. Feitelijk legde hij hem nu in haar kruis. Christine had het niet in de gaten of het interesseerde haar niet. Ze zei er in elk geval niets van. Hij had zijn neus wel eens eerder bij haar intieme zone gehouden, maar met een zacht tikje op zijn snuit had ze hem toen tot de orde geroepen. Daarna had hij het nooit meer gedaan. Met halfgesloten ogen zag ze dat hij stiekem haar geuren opsnoof. Het was nauwelijks merkbaar, de slimmerik, dus liet ze hem deze keer maar even zijn gang gaan. Per slot van rekening snuffelen honden nu eenmaal, dus bij nader inzien zag ze er niet veel kwaad in. Integendeel, de wijze waarop zijn kop in haar schoot had gelegd, was van een dominantie die ze wel prettig vond. Zo liet hij zien dat hij Tijger was; haar bodyguard.

Ondertussen was Christine begonnen met mijmeren. Ze werd tegenwoordig 's nachts geregeld wakker, badend in het zweet en soms panisch van angst. Dan had ze net een nachtmerrie gehad, meestal over griezelig perverse seks. Monsters die haar dwongen om obscene dingen te doen en die allerlei perversiteiten met haar uithaalden. Mannelijke geslachtorganen vol puisten, die ze een voor een in haar mond moest nemen. Haar ex-vriendjes, die haar allemaal tegelijk verkrachtten. Zulke dromen. En altijd, altijd was daar weer Tijger die haar nét op tijd redde. Op dat punt werd ze altijd wakker. Dan zocht ze slaapdronken waar hij was en ze was pas gerustgesteld als ze hem gevonden had. Telkens lag hij naast haar bed op de grond en door de schittering van zijn ogen wist ze elke keer dat hij terugkeek. Rustig, maar waakzaam. Dat wetende kon ze meestal weer gauw de slaap vatten. Christine vroeg zich af wat er met haar aan de hand was. Haar dromen waren duidelijk seksueel getint maar ze kende geen frustraties op dat gebied. Als vrouw van 33 had ze meerdere relaties gehad, lang en kort, en de nodige ervaringen opgedaan. Dat ze alleen woonde, was een bewuste keus. Ze had zich gewoon nooit willen binden. Ook had ze geen extreme verlangens of de wens om nieuwe dingen te ervaren. Noch was ze frigide of geremd. Christine kon het niet verklaren, dus wist ze ook niet wat ze ertegen kon doen.

Terwijl zijn bazin aan het doezelen was, stond Tijger op om wat te drinken. Het warme plekje in haar schoot koelde daardoor af en dat werd door Christine ervaren als een gemis. Want die warme kop in haar schoot was toch wel een heel intiem gevoel. Doordat ze onderuit gezakt op de bank lag, met haar benen languit en uiteen, had ze haar lichaam maximaal uitgestrekt. Dat was lekker voor haar vermoeide spieren, maar het ontblootte ook haar buik. Al met al lag ze er feitelijk nogal 'willig' bij. Blijkbaar vond Tijger dat ook. Want toen hij naar zijn plek terugkeerde ging hij, zonder dat ze het merkte, tussen haar benen staan en begon het zout van haar buik te likken. Christine sperde haar ogen open; wat was dat nu, dit had hij nog nooit gedaan! Ze wist dat ze hem een tik op de neus zou moeten geven. Echter, in plaats daarvan kwam ze half overeind om te zien wat hij aan het doen was. Gebiologeerd volgde ze zijn warme, natte tong over haar buik. Het voelde zo lekker dat het bijna... erotisch was. Tijger keek op en Christine keek terug. Als vanzelf stak ze haar hand uit en krabbelde hem op zijn kop. De hond leek dit op te vatten als een bemoediging, en dat was het ook. Hij sprong op en zette zijn voorpoten op de bank, ter hoogte van haar middel, zodat hij over haar heen kwam te staan. In die positie kon hij haar beter likken. Later zou Christine zich afvragen wat haar in hemelsnaam bezielde, maar ineens liet ze zich met een plof naar achteren vallen. Ze strekte zich zelfs nog eens extra uit, daarbij haar buik intrekkend. Ze was zich er niet van bewust dat ze daarmee een heel kleine toegang creëerde tot de gebieden onder haar shirt, en onder de band van haar broek. Hoe klein de opening ook was, voor Tijger was het geen enkel probleem; hij werkte zijn soepele tong eronder en likte ook daar het zweet weg. Nog steeds corrigeerde Christine hem niet maar bleef ze hem over zijn kop krabbelen. Zelfs toen hij even later op de bank sprong en haar gezicht begon te likken, liet ze dat een paar tellen toe. Alleen wendde ze haar hoofd af. Tijger mocht haar wangen, haar oren, en haar hals likken, maar niet haar lippen.

Ze hoefde er zelf geen eind aan te maken, dat deed de hond namelijk zelf. Hij stopte er net zo plotseling mee als hij was begonnen en sprong abrupt weer van de bank. Onwillekeurig ontsnapte haar een zucht van teleurstelling. Wow, dacht ze, dat was nog eens een ervaring. Ze keek naar Tijger, die op zijn gebruikelijke plaats naast de bank was gaan liggen. "Jij charlatan! Als je maar niet denkt dat je nog eens de kans krijgt." De hond keek heel even op. Hij hield zijn kop scheef en zijn oren omhoog, en legde zich toen weer neer. Een mens zou waarschijnlijk zijn schouders hebben opgehaald. Maar hij was een hond, dus hij ging dommelen. Christine schoot in de lach. Nou ja, zei ze tegen zichzelf, blijkbaar verveel ik hem. Een uurtje later bleek dat ze zich had vergist. De hond kreeg namelijk wel degelijk een nieuwe kans, en wel een die liet hij uiteraard niet kon laten lopen.

Na lang in een verkwikkend heet bad te hebben gelegen repte Christine zich naar haar slaapkamer. Hoewel het een heerlijk bad was geweest, had het de kriebels in haar onderbuik niet weggenomen. Integendeel, ze waren er juist door versterkt. De 'nood' was zelfs zo hoog, dat Christine zich ruggelings op het bed liet vallen en zich begon te vingeren. Al bij de eerste aanraking voelde ze een opluchting die zich het best laat vergelijken met dat gelukzalige gevoel dat mensen hebben als ze in heel hoge nood zijn, en ze eindelijk, eindelijk kunnen urineren. Christine fantaseerde erbij. Ze haalde zich spannende situaties van vroeger voor de geest maar de beelden beklijfden niet. Haar fantasie keerde iedere keer terug naar dat moment van een uur geleden, met Tijger. Tijger, haar machtige beschermer, die boven haar uittornde en haar buik likte. In gedachten hóórde ze weer het raspen van zijn tong en vóelde ze weer hoe warm het was, zijn tong over haar buik en haar gezicht.

Wat Christine niet hoorde was dat Tijger stilletjes de slaapkamer was ingeslopen. Daarvoor ging ze teveel op in het spel met haar vingers. Ondertussen 'zag' ze alleen nog maar Tijger die haar buik likte. Het beeld was zo krachtig dat ze er zachtjes bij kreunde. Maar ook weer niet zo krachtig dat het haar tot een hoogtepunt kon brengen. Wie weet, misschien was ze te gretig of ontbrak er iets. In ieder geval frustreerde het haar en dat klonk door in de klank van de geluiden die ze maakte. Tijger hoorde het en als altijd wist hij feilloos wat hem te doen stond. Dus kwam hij in actie. Zonder dat ze het gemerkt had was hij tussen haar gespreide benen gaan staan en haalde hij zijn tong precies over de plaats waar haar hand zich ook bevond. Dat Christine als een katapult omhoog schoot was niet van schrik. Het was een onwillekeurige reactie op de plotselinge, heftige elektrische impulsen in haar lichaam. Ze keken elkaar een paar tellen aan, vrouw en hond, en tussen hen ontstond een blik van verstandhouding. Tijger keek speels en ondeugend. Tegelijkertijd registreerde ze ook de hunkering in zijn ogen, die ze interpreteerde als een aansporing om te anticiperen. De hond, op zijn beurt, registreerde dat zijn bazin niet protesteerde of zich verzette. Integendeel, toen ze zich met een diepe zucht weer liet vallen wist hij instinctief dat ze instemde. Christine trok haar hand weg uit haar kruis en liet de hond zijn gang gaan.

Tijger begon haar nu echt te likken. Veerkrachtig raspte zijn tong over de binnenkant van haar dijen. Het voelde hemels. Christine keek als het ware van bovenaf naar het tafereel en zag zo hoe hij tussen haar benen stond. Ze volgde de bewegingen van zijn tong, en dat correspondeerde precies met wat ze werkelijk voelde. Zijn ruwe, natte tong was zo roze en zo warm... Ondertussen kietelde zijn hete adem de gevoelige binnenkant van haar dijen. Dat vatte ze op als een sein om haar benen wat meer te spreiden. Daarmee gaf ze hem een nog betere toegang tot haar intieme plekje. Maar ze gaf zich pas helemaal over toen zijn tongwerk heviger werd en hij zijn snuit met meer kracht tegen haar aandrukte. In een natuurlijke reactie trok Christine haar benen op en, in een soort van waas, opende zich schaamteloos voor haar hond. Alles was nu onder het bereik van zijn tong; haar dijen, haar billen, haar anus, haar schaamlippen, haar klit. Tijger werkte zijn tong tussen haar spleet en bereikte zo haar allergevoeligste plekje. Met elke lik verslond hij het glanzende, zoete vocht dat uit haar opwelde. En dat maar op bleef wellen. Onophoudelijk wreef, drukte en stootte hij met zijn koude neus tegen dat roze knopje, haar sensitieve klit. Het riep zulke sterke vibraties op dat Christine begon te schokken, toen te trillen, en vervolgens te sidderen. De spieren in haar onderlichaam trokken zich samen, en Christine begon te kronkelen. Het leek alsof ze zijn warme adem en koude neus overal tegelijk voelde. "Ohhhhh... ja... ja... ohhh Tijger... ohhh lieverd... ja... ja... lik me... " Christine voelde hoe het orgasme opborrelde en zich een weg baande uit de diepten van haar onderbuik. Het was hem gelukt, binnen een paar minuten al, de schat. Toen Tijger weer eens met zijn koude, natte neus tegen haar klit aanstootte, voelde het alsof ze van binnen explodeerde. "Oh Tijger... ik kom klaar... ohhh... Tijgerrrr... mmm... ohhhhh... jaaaa... jaaaaa... "

Kermend kwam ze klaar. Minutenlang, het leekt alsof de climax alsmaar aan bleef houden. Maar dat was niet zo. Christine had gewoon het ene na het andere orgasme. Vier keer? Vijf keer? Ze wist het niet meer. Golf na golf braken ze door, de orgasmen. Het was alsof ze onder stroom was gezet. Pas toen Tijger besloot dat het wel weer genoeg geweest was, en hij er abrupt mee stopte en zich afwendde, viel Christine weer neer. Ze was zo uitgeput, zo voldaan, dat ze meteen en zonder zich verder te verroeren in slaap viel. In een diepe, droomloze slaap...

Het was al licht toen Christine wakker werd. Haar eerste gedachte was dat ze weer een nare droom gehad had en dus scande ze de kamer om te zien waar Tijger was. Nog half slapend kwam ze omhoog en zag tot haar geruststelling zijn machtige lichaam naast het bed liggen. Eens te meer ervoer ze dat warme gevoel van veiligheid. Hij is in de buurt, zei ze tegen zichzelf, dus er is niets aan de hand. Pas toen drong het tot haar door hoe ze erbij lag; naakt, op haar rug, en boven de dekens. In een flits herinnerde ze zich alles weer. Ze was meteen klaarwakker. Het kan niet waar zijn, dacht ze, hoe heeft dit kunnen gebeuren! Wat had haar bezield dat ze zich zo heeft laten gaan! Het was nog vroeg, en omdat het zaterdag was, was ze dus ook nog eens vrij. Toch kon ze niet langer in bed blijven liggen. Een douche, dat was wat ze nodig had.

Toen ze, eenmaal opgeknapt, de badkamer weer uitliep stond Tijger haar op te wachten. Hij keek haar verwachtingsvol aan, met die altijd toegewijde blik van hem. Stilletjes aaide Christine hem over zijn kop. Ze vroeg zich af hoe het toch mogelijk was dat hij had gedaan wat hij gisteren deed. Twee keer nog wel. Daarmee was hij een duidelijke grens overgegaan. Maar, besefte ze, dat gold ook voor haar. Want ze had hem ook weg kunnen sturen. Allebei de keren. Christine slaakte een zucht, nou ja, het was gebeurd. En hoe! "God, Tijger, wat heb je me klaar laten komen." Bij het horen van zijn naam sprong de hond op. Speels en opgewonden probeerde hij haar in het gezicht te likken. Maar dat stond Christine niet toe. Tijdens het douchen was ze namelijk tot het inzicht gekomen dat Tijger weliswaar háár hond was, háár maatje, háár beschermheer, háár schat, en dat ze heel veel van hem hield, maar ook dat ze hier niet mee verder kon. Per slot van rekening was ze een normale vrouw, met een gezond verstand, met normale wensen en normale behoeften. De hond had haar gered uit de klauwen van dat monster en ook daarna was hij er altijd voor haar. Liefdevol, onvoorwaardelijk en trouw. Daarom had ze geen spijt van wat er was gebeurd en schaamde ze zich er ook niet voor. Maar, had ze zich voorgenomen, de toenadering van Tijger, en meer nog het feit dat ze het had toegestaan, was een ervaring voor eens, maar nooit weer. Hoezeer het haar ook had in extase had gebracht. "Nee Tijger, gedraag je," zei ze streng. "Ga je mee, ik denk dat we allebei wel een wandeling kunnen gebruiken."

In de weken die volgden gedroeg Tijger zich voorbeeldig en hoefde ze hem niet eenmaal te corrigeren. De hond is het natuurlijk gewoon vergeten, dacht ze. Maar zij was dat niet. Want in gedachten was Christine nog vaak bij dat perverse, o zo opwindende avontuur. Ook gebruikte ze de herinnering als een stimulus in bed. Dan kwam ze heerlijk klaar. Niet zo heftig als die keer met Tijger, maar evengoed wel bevredigend.

Christine had de hond intussen twee maanden in huis en ze was meer en meer van hem gaan houden. Ze was zelfs gaan denken dat ze niet meer zonder hem zou kunnen. Enthousiast, vreugdevol, vrolijk, en speels bezorgde hij haar de tijd van haar leven. Daar was ze hem dankbaar voor en ze vroeg zich af hoeveel een mens van een hond kon houden. Met zoveel liefde, die ook nog eens wederzijds was, en met die onverwachte gebeurtenissen van enkele weken geleden nog vers in het geheugen, kon het niet uitblijven dat er weer iets tussen hen zou gebeuren. Want ondanks het voornemen om het bij die ene keer te laten, had Tijger wel een luikje geopend. Bij zichzelf, maar ook bij Christine. En als dit soort luikjes eenmaal geopend zijn, gaan ze meestal bij een tweede keer een stukje verder open. Althans, als de omstandigheden er naar zijn. En op een dag was dat zo. Het bijzondere was alleen dat Christine zelf de juiste atmosfeer ervoor creëerde.

Ze had afgesproken om de avond met een vriendin door te brengen. Daarom liet ze direct na thuiskomst van het werk Tijger uit. Hij zou de avond alleen door moeten brengen en dus nam ze eerst de tijd om eens flink met hem te dollen. Vervolgens at ze wat en daarna ging ze in bad. Nét op het punt dat ze zich aan wilde kleden, belde haar vriendin om de afspraak af te zeggen. Christine was erg teleurgesteld. Ze had er echt naar uitgezien om eens lekker te gaan stappen. Nerveus cirkelde Tijger om haar heen, gevoelig als hij was voor haar stemmingen en reacties, en ging toen vlak voor haar zitten. Hij keek Christine indringend aan en begon zachtjes te janken. Alsof hij wilde zeggen 'hé, ik ben er ook nog!' Christine knikte naar hem. "Wat is er, schat? Wil jij soms wél een date met mij? Oké dan, laten we dat dan maar eens doen. Dan zal ik me speciaal voor jou eens heel mooi aankleden." Zo gezegd, zo gedaan. Christine kleedde zich in de outfit die ze toch al voor de avond had bedacht; een kort, strak rokje en een even zo strakke bloes. Ze maakte zich zelfs netjes op. "En lieverd, kan ik ermee door?" Tijger spitste zijn oren en hield zijn kop een beetje scheef. Hij staarde haar diep aan, waardoor het voor Christine leek alsof hij zei 'ja, je bent prachtig en je ziet er heel sexy uit!'

"Bij een avondje uit hoort een lekker drankje. Vind je ook niet, kanjer?" Christine was vastbesloten om er een leuke avond van te maken. Bij toeval had ze een keer ontdekt dat Tijger gek op was cola, dus pakte ze zijn drinkbak en zette die aan haar voeten. Ze schonk zichzelf een glas witte wijn in en voor hem een bodempje cola. "Zo Tijger, nu kunnen we klinken." De hond slobberde zijn bak meteen leeg en legde zich dan op haar voeten. Ontspannen in de bank zittend bracht Christine al lezend de avond door. Zo nu en dan schonk ze zichzelf een glas wijn in en gaf ze Tijger nieuwe cola. Naarmate de avond vorderde was ze van binnen lekker warm geworden en voelde ze zich steeds beter. Was het haar vierde glas, of het vijfde? Wat maakt het uit, dacht ze, ik heb een date met Tijger. En veiliger dan met hem kan het niet. Hoewel, grinnikte ze, vier weken geleden was het anders helemaal niet zo veilig.

Misschien kwam het doordat ze tipsy geworden was, of wellicht was zijn warme lijf op haar voeten de aanleiding, maar op een bepaald moment begon ze Tijger te plagen. Ze wiebelde met haar tenen, zonder dat er een reactie volgde. Tijger keek niet op of om. Omdat hij alsmaar niet reageerde, bukte ze zich voorover en piekte zachtjes tegen de haartjes in een van zijn oren. Afgezien van het zwaaien met zijn oor reageerde de hond weer nauwelijks. "Nou zeg," zei ze, quasi pruilend; "jij bent ook gezellig." Christine schonk zich nog maar eens een wijntje in. Het was het laatste glas,de fles was nu helemaal leeg. Daarna piekte ze hem nog eens in hetzelfde oor. Opnieuw geen reactie, hij negeerde haar gewoon! Daar kon Christine het niet bij laten zitten. "Luie vlerk! Je moet je dame niet zo verwaarlozen!" Tijger hield zich Oost-Indisch doof, uit niets bleek dat hij haar had gehoord. Om zijn aandacht te krijgen diende ze blijkbaar zwaarder geschut in te zetten. Dat zou ze dan wel eens eventjes doen ook! Christine bukte weer voorover en blies hem tegen zijn neus. Nu had ze wél succes. Voordat ze het wist slobberde Tijger met zijn tong over haar gezicht. Zonder zich verder te verroeren likte hij haar van hals tot voorhoofd, in twee snelle halen. Christine schrok, dit had ze niet verwacht, en in reactie trok ze snel haar gezicht weg. Maar nu wist ze wat haar te wachten stond. Dus schrok ze niet meer toen ze hem weer op de neus blies, maar trok ze op tijd haar gezicht weg. Het moet de bijzondere atmosfeer geweest zijn, of het feit dat hij haar zo hardnekkig had genegeerd. Anders valt niet te verklaren waarom ze plotseling, plagerig en roekeloos, het plan opvatte om hem eens goed uit te dagen. "Wil je soms zoenen lieverd? Hm, ja, ik eigenlijk ook wel. Vooruit dan maar, laten we maar eens zoenen." Toen Christine vervolgens opnieuw in zijn neus blies, en hij weer uithaalde met zijn tong, trok ze haar gezicht niet weg. In plaats daarvan stak zij haar tong ook uit, voor een tel, en gaf hem voorzichtig een likje terug. Heel even was de hond verbluft, zo leek het. In een fractie van een seconde herstelde hij zich echter en begon haar toen vol over het hele gezicht te likken. Opnieuw likte Christine terug. Deze maal deed ze het echter niet voor een tel, en ook niet vluchtig. Ze had zichzelf als het ware over de top van een hoge drempel heen geduwd, en ze was nu met toenemende snelheid op de weg naar beneden. Wat begon als een plagerijtje en een roekeloos grapje, werd daarmee ineens heel bloedserieus. Christine likte terug, ze probeerde zelfs de bewegingen van zijn tong te volgen. Tijger had zijn ogen open, maar zij hield ze dicht. Dat ze hem teruglikte, eigenlijk het perverse van de hele situatie, het maakte haar snel week en duizelig. Vergeten was het voornemen om het bij die ene keer te laten, vergeten was haar wens om de teugels aan te trekken. Hoewel ze zich ervan bewust was dat ze, vanuit haar positie gezien, feitelijk met haar hond aan het zoenen was, bleef Christine anticiperen. In andere omstandigheden zou ze er misschien om gelachen hebben, of gewalgd, maar nu niet. Nu had ze andere reacties, nu wond het haar op.

Kennelijk gold hetzelfde voor Tijger. Want toen Christine haar vermoeide lippen en tong wat rust wilde gunnen en ze aanstalten maakte om weer rechtop te gaan zitten, stond de hond dat niet toe. Hij kwam snel omhoog en sloeg zijn voorpoten om haar schouders. Op die manier maakte hij duidelijk wat hij wilde en dat was dat ze bleef waar ze was. Net op de weg terug vanuit haar gebukte positie, bracht dit Christine uit balans. Daardoor gleed ze van de bank af. Met enige weerstand zou ze dat best voorkomen kunnen hebben maar Tijger had met zijn actie het pleit meteen beslecht. De kracht die hij gebruikte om haar naar beneden te duwen was namelijk niet zozeer fysiek van aard, maar eerder leidend en onvervaard. Hij had een kracht gebruikt die voortvloeide uit dezelfde oorsprong als zijn behoefte om haar te beschermen; zijn dominantie. Door die dominantie voelde ze zich veilig bij hem en door diezelfde dominantie lag ze nu op de grond. In feite had de hond geëist dat ze op de grond zou gaan liggen en had Christine slechts gehoorzaamd! Roerloos en week lag ze daar, half op haar zij en met haar rokje ver omhoog geschoven. Met een onverwachte en onverklaarbare gretigheid anticipeerde ze opnieuw op zijn likken. Hoewel, Tijger likte haar maar zij kuste hem. Af en toe deed ze haar ogen open en dan kruiste haar blik die van Tijger. Zijn ogen stonden donker, maar ook zacht. Hij leek ermee te zeggen dat ze nu van hem was. Christine huiverde. Door die blik voelde ze nog meer genegenheid voor hem, aanbad ze haar lieve bruut zelfs. Al vrijend met daar dominante schat, krabde ze hem achter zijn oren en in zijn nek. Zijn claim op haar leek daardoor verder toe te nemen. Lag hij eerst half en half naast haar, nu lag hij met zijn voorpoten op haar borsten. Daardoor lag ze niet meer naast hem maar onder hem. Zo maakte hij eens te meer duidelijk wie er op dat moment de leiding had.

Er waren hooguit drie minuten verstreken tussen de eerste keer dat ze hem in zijn neus had geblazen en het moment dat Tijger er alweer mee stopte en opstond. Drie minuten van infaam zinnenprikkelend gedrag tussen vrouw en hond. Christine had zojuist met hem gevreeën en daar was ze buitengewoon opgewonden door geraakt. Nu had ze behoefte aan seks. Alleen koppelde Christine haar verlangen en wellust niet aan seks met Tijger. Dat kwam niet eens in haar op. Vanavond niet, en ook niet vier weken geleden. Ook toen zij door Tijger naar die hemelse serie orgasmen werd gelikt, had zij dat niet beschouwd als het hebben van seks met hem. Voor haar was het een kinky avontuur geweest, een toevallige samenloop van omstandigheden in een moment van zwakte. Trouwens, op die bewuste avond had Tijger alleen maar zijn genegenheid getoond. Op zijn manier en op zijn initiatief. En vanavond? Tja, vanavond had zij het initiatief genomen. Maar dat was alleen maar een spelletje geweest. Een plagerijtje dat een beetje uit de hand liep. Dus toen Tijger ging staan dacht Christine dat het spelletje voorbij was. Voordat ook zij opstond, nam ze eerst even de tijd om tot zichzelf te komen. Wat heb ik nu weer gedaan, dacht ze, nu heb ik mezelf wel heel erg opgehitst. Die Tijger, waar die niet goed voor is. Toen ze eindelijk aanstalten maakte om te gaan staan, en ze argeloos en onvoorbereid haar ogen opende, zag ze het pas. Tijger stond vlakbij, op maar enkele tientallen centimeters van haar vandaan, en in een oogopslag zag ze zijn zwaaiende penis. Het trof haar als een mokerslag. Dus het was niet alleen voor haar opwindend geweest, het had hém ook opgewonden! Met grote ogen staarde Christine naar zijn erectie, terwijl langzaam het besef doordrong in welke onmogelijke situatie ze was beland. Haar eerste reactie was vastberaden; dit kon echt niet, dit was de bedoeling niet, dit was niet wat ze wilde! Wat met elkaar spelen, een likje hier, een likje daar, een onschuldig plagerijtje, daar had ze geen bezwaar meer tegen. Maar dit ging te ver, veel te ver. Hij mocht absoluut geen seksuele reacties krijgen met haar, door haar, voor haar. En ze wilde al helemaal niet dat zij ze zou krijgen. Hij was een hond, nota bene. Weliswaar háár hond, háár grote schat, maar desondanks een hond!

Arme Christine. Ze wilde dan wel geen seksuele gevoelens krijgen in het verbond met Tijger, maar ze overweldigden haar gewoon. Want meteen na de eerste schok kreeg ze een tweede reactie. Er schoot er namelijk een shot adrenaline door haar aderen. Terwijl ze verbijsterd naar zijn erectie staarde, deed die stof zijn werk. Het versnelde haar hartslag, het liet haar bloed sneller stromen en het dwong haar tot actie. Haar moraal en geweten zeiden dat het te ver zou gaan, haar lichaam en geest zeiden iets heel anders. In tweestrijd staarde Christine naar dat vuurrode, zachtjes wiebelende, rubberachtige, doorzichtige, kloppende, o zo levende... orgaan. Haar mond was kurkdroog, óók door de adrenaline, en daarom likte ze haar lippen. In haar buik rommelde het en er schoten vonken door haar onderlichaam. Zijn erectie benam haar de adem, door een mix van verzet, angst, en nieuwsgierigheid. Maar vooral door plotselinge begeerte. Haar geweten zei nee, haar verlangen zei ja. Ze wilde 'het' voelen. Even maar, één keertje... Het verlangen won.

Zo ging het luikje verder open. Langzaam stak Christine een hand uit, in de richting van die penis, die al een heel eind uit de harige schacht stak. Net zolang tot ze hem met haar vingertoppen kon aanraken. Zachtjes streelde ze erover, heel teder, heel voorzichtig. Tijger sidderde. Zijn penis groeide nog verder, en werd zelfs nog wat dikker. Christine kon haar ogen er niet vanaf houden; dit was groter dan ze ooit had gezien. En het groeide nog steeds. Uit de poriën van zijn orgaan welde vocht op. Voorvocht? Uit de top vielen enkele druppels op de grond. Voorbode? Wat ging haar ademhaling snel en snerpend, wat ging haar hart tekeer. Er kleefde wat van zijn vocht aan haar vingers. Met haar duim en wijsvinger wreef Christine over de substantie; het was glad en plakte een beetje! Als in trance bewoog ze haar hand naar neus en rook aan haar vingers; geen geur! Toen ging het verder, naar haar mond, en voorzichtig tippend met haar tong proefde ze er aan; een beetje zout, verder geen smaak! Een diepe zucht ontsnapte haar en ze schudde haar hoofd. Waar ben ik in Godsnaam mee bezig, vroeg ze zich verwonderd af. Haar lichaam gaf het antwoord, in haar lichaam brandde een vuur.

Verdwaasd bleef Christine nog even op de grond zitten. Ze was al heet geworden door de wijn en het vrijen met Tijger, maar het betasten van zijn orgaan had haar nog veel meer opgewonden. Dat ze dát gedurfd had! Het glas wijn stond er nog en in één teug dronk ze het leeg. Dat had ze beter niet kunnen doen. Want plots werd ze heel licht in haar hoofd en verdwenen de allerlaatste remmingen. Christine had ineens zo'n behoefte aan seks dat ze er wanhopig van werd. Ze moest zich ontladen, ze kon niet anders, en er was maar een manier. Haar rokje was tijdens het spel met Tijger al zo ver opgeschoven dat ze alleen nog maar haar benen hoefde te spreiden. Nu kon ze er makkelijk bij. Hoe warm, hoe broeierig, hoe vochtig voelde het daar. Mijn God, dacht ze, wat overkomt me toch. Nog steeds in de veronderstelling dat ze haar verlangen naar seks zelf zou moeten stillen, bewogen haar wijs- en middelvinger zich over haar klit. Ja, dat was lekker, dat voelde goed. Al vingerend zacht Christine weer oogcontact met Tijger. Die was ondertussen op zijn buik gaan liggen. Met zijn kop op zijn voorpoten staarde hij naar haar. Zijn neusvleugels trilden, hij snoof. Christine snapte waarom want ze rook het zelf ook. Haar slipje was zo nat geworden, zo doordrenkt met haar sappen, dat het niets meer tegenhield. Ook niet de zoete geur die vrijkwam uit haar kruis. Christine staarde strak naar hem terug. Daarmee provoceerde ze hem maar Tijger reageerde er niet op. Ook niet toen ze in een opwelling iets deed wat ze, als ze erover nagedacht zou hebben, waarschijnlijk niet gedaan zou hebben gedaan. Maar ze was intussen zo tipsy geworden, en ook zo geil, dat ze helemaal niet meer nadacht. Christine volgde alleen nog haar impulsen en daarmee bezegelde ze haar eigen lot. Met een stem die hees was van opwinding, vervolgde ze het spel. "Tijger, zal ik eens voor je strippen?" Tijger bleef rustig liggen. Maar zijn oren stonden overeind, hij was duidelijk heel alert.

Christine zette een cd op en begon te dansen. Het eerste nummer was in een pittig, opzwepend tempo. Haar dans leek de hond echter niet erg te imponeren. Met een verwonderde blik keek hij alleen maar naar wat zijn bazin allemaal uitspookte. Het volgende nummer was rustige, zwoele saxofoonmuziek, waarvan Christine kippenvel kreeg. Als vanzelf danste ze nu verleidelijk en sensueel. Ze wiegde met haar heupen en streelde zich uitdagend over haar borsten, haar buik, haar heupen, haar dijen. Het zag er erotisch uit en zo was het ook bedoeld. Even later begon ze zich uit te kleden. Knoopje voor knoopje opende ze haar bloes en trok hem even later uit. Haar bh volgde. Met blote borsten danste ze voor Tijger, die daar nog steeds niet erg van onder de indruk leek. Ook niet toen ze haar borsten vol omvatte en ze zachtjes begon te masseren. Tegelijkertijd met haar heupen draaiend, kneep ze in haar tepels. Toen zocht en vond Christine weer het oogcontact met Tijger en staarden de twee elkaar aan. De atmosfeer was in één keer broeierig en geladen en beiden werden het gewaar.

Gevangen in zijn blik drong het volle besef tot Christine door wat ertussen hen was ontstaan. In een flashback, die maar een fractie van een seconde duurde, zag ze het hele proces vanaf het begin tot op dat moment. Hij werd haar held door precies op de juiste tijd en plaats aanwezig te zijn en haar te verdedigen. Daarna stal hij haar hart, door zijn onvoorwaardelijke liefde en trouw. Als haar bondgenoot en soulmate, haar steun en toeverlaat waar ze altijd op kon rekenen, won hij haar ziel. En met zijn dominantie en geplaatste seksuele aandacht zou hij ook het laatste krijgen dat zij hem te bieden had. Het deel dat ontbrak om het verbond tussen hen compleet te maken; haar lichaam. Want Christine zag nu glashelder in welke richting de avond zich had bewogen. Waar het spel dat ze met Tijger had gespeeld, onmiskenbaar en onafwendbaar toe ging leiden. Alle spieren in haar onderlichaam leken zich tegelijk samen te trekken. Christine besefte ineens dat de volgende stap in hun verbond... seks zou zijn. Het hing in de lucht en het hing tussen hen. Ze las het in zijn ogen en ze voelde het in haar buik. Opnieuw gierde de adrenaline door haar lichaam. Haar mond werd weer kurkdroog en haar hart bonsde. Het was geen angst dat ze voelde, en ook geen walging, maar berusting. En ook opwinding. Want met het besef, aanvaardde Christine ook dat dit blijkbaar haar script was. Dat het lot had bepaald dat ze haar lichaam aan Tijger zou schenken, net als eerder haar hart en ziel. Dus dat zij seks met hem zou hebben. Daarna zou ze helemaal van hem zijn, pas dan zou het verbond compleet zijn. Tegelijkertijd besefte ze dat het geen naïef, kinky spelletje meer zou zijn of een plagerijtje. Maar echte seks. Seks tussen geliefden, seks waarop zij zou anticiperen. Tijger wilde het, dat voelde ze, en zij wilde het nu ook. Vanavond nog. Nu meteen. Oh mijn God, dacht ze, terwijl ze haar rok naar beneden stroopte en op de grond liet vallen, wat gebeurt er met me. Haastig, zonder veel plichtplegingen, rukte ze ook haar doorweekte slipje uit. Nu stond ze naakt in de kamer. Dansen deed ze allang niet meer. In plaats daarvan ging ze op haar billen zitten, met haar knieën tegen haar kin en haar handen om haar benen geslagen. Tijger lag een meter van haar vandaan. Hem strak aanstarend bracht Christine haar hand weer tussen haar benen. Haar schaamlippen en klit waren erg gezwollen en zo nat was ze nog nooit geweest. Al bij de eerste aanraking leek het of ze van binnen in brand vloog. Christine deed haar ogen dicht, daarmee het oogcontact met Tijger verbrekend, en begon zich opnieuw te vingeren. Zo nu en dan glipte ze, het ging heel gemakkelijk, met haar middelvinger naar binnen. Ze was al zo lang geil dat het heel snel ging. Binnen de kortste keren kwam ze kreunend klaar. Het duurde maar kort, en het was ook niet zo heftig, maar het luchtte wel op. Pas toen ze klaargekomen was keek ze Tijger weeer aan. Hij lag niet meer maar zat nu recht overeind, snuivend en kwispelend. Niet speels, maar alert en met ingehouden spanning. Alsof hij haar elk moment zou kunnen bespringen. Ze staarden elkaar aan, vrouw en hond, en Christine wist dat het zover was. Tijd om zich te bedenken had ze niet meer, Tijger stond op het punt om te nemen wat hem toekwam. Ze zat nog met haar armen om haar knieën toen de hond al sprong, met een kracht waardoor ze achterover viel. Tijger volgde haar in die beweging en kwam zo boven en over haar te staan. Zijn kop was dicht bij haar gezicht, zijn lijf tussen haar benen. Met haar voeten plat op de grond klemde ze zijn machtige lichaam tussen haar knieën. Ze hield zijn kop in haar handen en anticipeerde opnieuw op zijn likken. Ditmaal met ongeremde passie. De hond likte haar en zij likte terug. Ze deed er werkelijk alles aan om in contact te blijven met zijn tong. Gedachten had ze niet meer, de overgave was compleet. Na een tijdje begon Tijger haar over het hele lichaam te likken. Als vanzelf, gedreven door zijn instinct, kwam zijn focus tussen haar benen terecht. Daar was het nat, daar rook hij haar, daar reageerde ze het meest. Zijn hete tong plaagde eerst haar anus, die was zo gevoelig dat ze er even van opwipte, en werkte dan haar schaamlippen uiteen. Christine kronkelde en kreunde en opende zich maximaal door haar benen op te trekken. Hongerig en gulzig likte Tijger haar dijen, haar liezen, haar kont, en haar spleet. Christine raakte er zo van buiten zinnen dat ze het gevoel had dat ze het niet meer uit kon houden. Dat kon ze dan ook niet. Want plotseling kwam ze weer klaar, luid gillend. Alleen, Tijger stoorde zich er niet aan. De hond gunde haar niet de tijd om ervan te genieten, laat staan om zich ervan te herstellen. Ook hij was nu zo opgewonden dat hij duidelijk iets anders wilde. Met haar wel te verstaan. Want de reden dat hij haar met zijn poten probeerde om te draaien, was onmiskenbaar; hij trachtte haar te positioneren. Zonder haar medewerking zou hem dat niet gelukt zijn, maar nog midden in het orgasme draaide Christine zich al om. Even later stond ze op handen en knieën klaar om met hem te paren. Christine stond klaar om door haar hond te worden geneukt.

Dat was echter nog niet zo gemakkelijk. Tijger klemde zijn voorpoten om haar middel maar veel verder dan wild tegen haar been aan rijden kwam hij niet. Dat schoot dus niet op. Daarom manipuleerde Christine haar lichaam zo, dat hij recht achter haar kwam te staan. Dat hielp ook niet. Wat hij ook probeerde, Tijger kreeg hem er niet in. Ongecoördineerd en stuntelig stootte hij tegen van alles, behalve tegen de ingang van haar spleet. Van frustratie begon de hond te janken en zijn voorpoten krasten pijnlijk over haar huid. Ook Christine raakte gefrustreerd, ze wilde hem simpel in zich! Dus greep ze onderlangs naar zijn orgaan. Die was groot maar tot haar verrassing niet erg hard. Hij had duidelijk een erectie maar zijn pik was erg flexibel. Desondanks leidde Christine hem naar de juiste plek. OH GOD! In een van zijn wilde bewegingen stootte Tijger met volle kracht naar binnen. In één keer rekte hij haar passage helemaal op. Christine kreunde hard, van de pijn, maar ook door het besef dat het nu een feit was. Gelikt worden door een hond was een ding, met hem paren weer een ander. Maar dat was wel wat ze deed, en ze vond het... geweldig.

Tijger begon meteen krachtig met zijn heupen te stoten. Zo goed en kwaad als het kan nam Christine even de tijd om te ervaren wat ze nu precies voelde. Zijn pik was warm, veel warmer dan een menselijke penis, en dat voelde vreemd. Niet onprettig, maar vreemd. Vreemd maar heerlijk. Het deed pijn maar niet heel erg, en het woog in elk geval niet op tegen het verlangen om het verbond met hem compleet te maken. Met andere woorden; om seks met hem te hebben. Ook werd ze gewaar dat zijn erectie toenam. Zo flexibel als hij eerst was, zo hard en dik werd hij nu. Het voelde alsof hij tot haar baarmoeder reikte, hij had haar volkomen gevuld. Door die sensatie deed Christine haar mond wijd open en begon toen op zijn bewegingen te anticiperen. "Ohhh... mijn God... Tijger... wat doe je met me."

Tijger, was het nu een hond of haar geliefde, nam haar ruw, hard en snel. Hij deed het met zoveel kracht dat Christine vooruit gebeukt werd, en haar borsten als een klokkenspel heen en weer sloegen. Christine, was ze nu een vrouw of zijn teefje, concentreerde zich op de bewegingen van zijn heupen. Zij bewoog naar achteren als hij naar voren kwam. Als hij naar achteren bewoog, 'melkte' zij hem als het ware door de spieren van haar vagina ritmisch samen te trekken. Tijger neukte haar furieus, zij neukte hem net zo furieus terug. Ze neukten elkaar. De hond zat nu zo ver in haar dat zijn liezen tegen haar billen aanlagen en zijn ballen tegen haar schaamstreek sloegen. Van dat gevoel werd Christine nog geiler. Omdat ze dacht hem zo nog beter te kunnen voelen, legde ze haar hoofd op haar armen. En of ze hem zo beter voelde. In die houding, diep voorovergebogen en met haar kont omhoog, neukte Tijger zich niet alleen dieper naar binnen, hij bereikte er ook nog eens haar g-spot mee. Dat was een compleet nieuwe ervaring voor Christine. Het was alsof er vuurwerk in haar onderlichaam werd afgestoken, zo heftig was het gevoel. Zo was ze nog nooit geneukt. Het leek of alle spieren van haar kut zich tegelijk samentrokken en ontspanden. Samentrokken en ontspanden... De tranen liepen haar over de wangen en ze steunde en kreunde ongeremd. Haar heupen bewogen zich hortend en stotend heen en weer. "Ohhhhh Tijger, ohhhhh mijn schat. Neem me, lieverd, neem jouw Christine. Ja... ja... ohhhhh... mmmmm... lieverd... mmmmm... "

Door de passie in haar stem, haar smeken, haar anticiperen, wist Tijger dat ze zich helemaal gaf. Dat wond hem blijkbaar zo op, het maakte hem zo wild, dat hij haar nog ruiger begon te neuken. Het kon bijna niet, maar het leek er zelfs op dat hij nog meer bij haar naar binnen wil werken. Het leek er op dat iets zich in haar opblies. Het schoot haar te binnen dat ze ooit iets had gelezen over de knobbel van een reu. Ze had geen idee wat het precies was, of hoe groot het was. Maar het moest wel verdomd groot zijn want het leek wel alsof er een vuist in haar werd gewerkt. Haar spieren werden tot het uiterste opgerekt, en die probeerden pulserend weerstand te bieden aan dit brute geweld. Maar plotseling gaven ze toch toe. Hoorde ze nu een plop of beeldde ze zich dat in? Christine was er niet zeker van, maar wel dat het ding nu helemaal in haar zat. Haar spieren ontspanden zich enigszins en zogen zich als het ware achter zijn knobbel vast. Het ding leek nog steeds verder op te zwellen. Wat was ze onwaarschijnlijk gevuld. Tijger bewoog zich niet meer, hij stond roerloos, en Christine werd gewaar dat hij er niet meer uit kon. Hij zat aan haar vastgeklonken! Meteen daarna voelde ze dat hij ejaculeerde. Het leek in niets op het klaarkomen van een man. Er was geen gekreun en geen hijgende, snerpende ademhaling. Het enige waaraan ze het voelde was dat ze werd gevuld met een zeer warme substantie. En dat het meer was en langer duurde dan de lozing van een man. Het was alsof Tijger haar vol aan het gieten was met een emmer warm water. Zijn knobbel had haar echter zo goed afgesloten dat er niets uitkwam. Al zijn vocht belandde in haar buik, waar het klotste.

Gevuld met zijn zaad, zat Christine vastgeklonken aan haar hond. Die wetenschap zette haar zo in vuur en vlam, de sensaties waren zo krachtig, dat het leek alsof haar onderlichaam verkrampte. Wat volgde was een orgasme dat ze nooit meer zou vergeten. Omdat het de eerste climax was door seks met Tijger, het eerste als zijn teefje, maar ook omdat het haar eerste g-spot orgasme was. Een clitoraal orgasme duurde normaal bij Christine ongeveer 10-15 seconden. Maar het orgasme dat ze nu had duurde twee keer zo lang en het was heftiger dan ooit. Christine raakte ervan buiten zichzelf. Haar lichaam sidderde en in een mix van genot, waanzin en pure lust schreeuwde ze het uit. Ze kwam zo heftig klaar dat ze elk ander orgaan uit zich gewerkt zou hebben, echter niet dat van Tijger. Zijn knobbel was eenvoudig te groot. Hoezeer ze ook perste en drukte, ze kreeg hem er niet uit. Dat feit voegde zoveel extra energie toe aan haar orgasme dat ze klaarkwam als nooit tevoren.

Een tijdlang lukte het Tijger niet om zich uit Christine terug te trekken. Daardoor voelde Christine iets van paniek. Wat als hij hem er niet meer uit zou kunnen krijgen? Maar ze maande zichzelf tot kalmte. Zijn penis kon zwellen, dus ook slinken. Haar geduld werd echter danig op de proef gesteld. Meer dan een kwartier bleef Tijger roerloos staan. Haar knieën, ellebogen, rug, alles deed intussen pijn. Maar voor Christine zat er niets anders op dan wachten. Gelukkig, na een aantal vergeefse pogingen lukte het de hond dan toch eindelijk. Opnieuw werden haar spieren tot het uiterste gerekt, tot hij met een gorgelende plop loskwam. Een luide kreet ontsnapte haar. Van pijn, maar ook van teleurstelling. Meteen daarna gutste er een enorme golf warm, waterig zaad uit haar. Voor een paar minuten was Christine bedwelmd. Alsof ze buiten zichzelf getreden was, zo keek ze terug op wat er zojuist was gebeurd. Het was bijna alsof ze naar een obsceen toneelstuk gekeken had, met een immorele, verdorven vrouw in de hoofdrol. Maar nee, het was zijzelf geweest. Zij was die vrouw. Hoe is het mogelijk, dacht ze, ik heb seks gehad met Tijger. Ik ben genomen door Tijger, mijn eigen hond! Tot haar eigen verbazing ontbrak elk gevoel van schaamte en spijt. Integendeel, ze wist nu al dat het weer zou gebeuren. Want Christine besefte dat haar dominante Tijger zich haar zojuist had toegeëigend. Dat het verbond met hem nu compleet was. Eerst had ze hem haar hart en haar ziel geschonken, en nu dan ook haar lichaam. Ze behoorde hem toe, helemaal. Moeizaam ging ze overeind zitten en ze voelde aan haar gebruikte, gekneusde vagina. Toen likte Tijger eerst haar, dat was nog eens nazorg, en daarna zichzelf schoon.

In de vier maanden die volgden hadden ze heel vaak seks met elkaar. Een enkele keer nam Christine het initiatief maar meestal was het Tijger. Ze had zijn dominantie zo volledig geaccepteerd, ofwel ze had zich zo aan hem onderworpen, dat ze dan onmiddellijk voor hem op handen en knieën ging staan en zich rechttoe rechtaan door hem liet nemen. Tijger had gaandeweg geleerd hoe hij haar vlot kon penetreren dus dat was geen probleem meer. Ook leerden ze met elkaar te paren terwijl zij onder hem op haar rug lag. Omdat dit het beste ging als zij op een verhoging lag, gebruikten ze daarvoor de bank of haar bed. Het verbond had zelfs de huisregels veranderd. Want Tijger sliep nu niet meer alleen in de slaapkamer, maar ook bij haar in bed. Althans, als hij dat wilde. Maar ze had ook al een paar keer bij hem op de grond geslapen. Christine kwam niet altijd spontaan meer klaar, en ook niet meer zo onwaarschijnlijk intens als die eerste keer. Dus moest ze zichzelf soms helpen. Maar dat vond ze niet erg. Ze vond het gewoon heerlijk om seks met hem te hebben. Op dat gebied was ze nou eenmaal van en voor hem. Want hun verbond zei dat hij onvoorwaardelijk van haar hield, maar zij net zo onvoorwaardelijk van hem. Het verbond zei dat ze van elkaar hielden, zij en Tijger, en dat de liefde echt was. Hij was haar trouwe bondgenoot, haar machtige bodyguard en haar dominante maatje, Christine was zijn teefje.

Christine zag op tegen dag dat de buren terug zouden keren. Ze moest er niet aan denken dat ze Tijger weer af zou moeten staan. Ze had er dan ook al een paar keer aan gedacht om met de Noorderzon te verdwijnen, en Tijger met zich mee te nemen. Maar natuurlijk deed ze dat niet. Dat bleek ook niet nodig. Want toen het eenmaal zover was en de buren terugkwamen, wat was de tijd gevlogen, hadden ze een verrassing voor haar. Het reizen was hun zo goed bevallen dat het vaker wilden doen. Daarom, en omdat ze zagen dat Christine en Tijger veel om elkaar gaven, schonken ze haar de hond. Christine was opgelucht en dolgelukkig. Ze was zo blij dat ze 's avonds extra aandacht aan de hond gaf. Net als die avond vier maanden geleden creëerde ze een bijzondere sfeer. Alleen deed ze het nu bewust. Ze had zich namelijk voorgenomen om zich als een heel goed teefje te gedragen. De avond dat Tijger definitief van haar werd, maar in werkelijkheid zij van hem, gebruikte ze voor de eerste keer haar mond...