Binnenkort zijn Solaine en ik officieel een jaar uit elkaar. Ons huwelijk was een puinzooi en die hadden we er zelf van gemaakt. We kibbelden alleen nog maar en leefden totaal langs elkaar heen. Buiten de pot gepiest werd er vanzelfsprekend ook, door haar, maar vooral door mij, laat ik daar maar geen doekjes om winden. Solaine hield het met een of andere kale bink die ze had leren kennen tijdens een zeilweekendje met collega's. Misselijk van jaloezie maakte me dat. Uit wraak, puur om haar te kwetsen, wiste ik allerlei sporen van mijn eigen ontrouw expres niet uit, variërend van vreemde haren op mijn kleren tot lippenstift op mijn lul. Eenzamer dan toen heb ik me nooit gevoeld, maar aan de buitenkant gedroeg ik me hard en stoer. Gelukkig hadden Solaine en ik steeds weerstand weten te bieden aan de lokroep van de natuur om ons voort te planten. Een stel kinderen zou die hele klotescheiding alleen nog maar veel wranger hebben gemaakt.

Solaine bleef in ons huis wonen en ik vond een etagewoning in de stad. Die kale trok bij haar in, maar nog geen maand later had ze hem er al weer uitgesodemieterd ook. Blijkbaar was hij toch niet zo'n zeewaardige fokkenmaat als ze tot dan toe had gedacht. Van een gemeenschappelijke kennis vernam ik dat Solaine vervolgens totaal was losgeslagen. Ze schuimde de kroegen af, sloeg geen feestje of borrel over en sleepte het ene na het andere troostvriendje haar bed in. Toen ging op een dag haar cv-ketel kapot en monteur Leonid kwam hem repareren. Die trof een verpieterde dame aan in een kil huis en ofschoon het vast niet zo in zijn taakomschrijving stond, wilde hij haar best even opwarmen, met als gevolg dat ze nu samenwonen. Het is wel een aardige vent, schijnt het. Eerlijk gezegd ken ik hem nauwelijks.

Zelf verdeel ik mijn aandacht en zaadlozingen tegenwoordig tussen mijn Turkse werkster en een buitengewoon neukbaar bijstandsmoedertje met drie heel gezellige gaatjes. Lang niet alle vrouwen houden ervan om via de artiesteningang genomen te worden, Patty wel. Geloof me, ze lust er wel pap van. Solaine daarentegen had nooit op de Griekse toer gewild, niet met mij tenminste. Met eerdere minnaars had ze er wel mee geëxperimenteerd, maar ze was tot de slotsom gekomen dat ze het niet fijn vond.

"Het is daar vanachteren een uitgang, geen ingang," placht ze te zeggen. Op zich zat daar wat in natuurlijk.

Vorige maand belde Solaine onverwachts op. Er stonden nog een paar dozen met spullen van mij bij haar thuis. Het verzoek was of ik die wilde komen ophalen, want ze had de bergruimte zelf nodig. Zo gebeurde het dat ik op een miezerige zondagmiddag naar mijn voormalige woonadres reed.

Solaine liet me binnen en gaf me een onhandig kusje op mijn wang, alsof ze niet goed wist hoe gescheiden mensen elkaar behoren te begroeten. Leonids jas hing niet aan de kapstok, registreerde ik dadelijk, dus die was niet thuis. Des te beter, want het praktijkexamen 'quasi ontspannen babbelen met de nieuwe vriend van je ex', daar was ik zeker nog niet voor geslaagd.

Ze hadden die boel van mij op de vliering opgeslagen. Op zolder trok ik het luik in het plafond open en klom over de vlisotrap verder naar boven. Solaine kwam achter me aan geklauterd. Het was warm en muf daar vlak onder het dak en rechtop staan kon je niet. Liggend op mijn knieën maakte ik een doos open om te zien wat erin zat: een paar schaatsen, schaatsbeschermers, een potje zuurvrije vaseline, touw, ijspriem, winddicht jek, handschoenen en sjaal.

"Mis je me wel eens," vroeg Solaine plotseling.

"Jawel, als kiespijn," reageerde ik te snel en te kribbig. Ze hurkte naast me om onder het deksel van een andere doos te gluren. Ordners, schriften en enkele kookboeken zaten erin. Ik rook haar shampoo. Terwijl ze de doos terugschoof, zag ik hoe de stof van haar spijkerbroek gevaarlijk rond haar achterste spande. Het drong tot me door dat ze molliger geworden moest zijn sinds ze bij me weg was. Hoewel ze al achtien jaar geen achtien meer was, vond ik haar nog altijd aantrekkelijk. Een gave, bleke huid, steil, zwart Indianenhaar, groene kattenogen, en een lijf met alles erop en eraan, er liepen vrouwen op deze wereld rond die zich met minder tevreden moesten stellen.

"En jij, mis je mij wel eens," vroeg ik op mijn beurt?

"We hebben ook goede jaren samen gehad," hielp ze me herinneren.

"Zeker wel, Solaine," beaamde ik oprecht en sloeg een arm om haar middel. Ze liet zich een beetje opzij vallen tot ze tegen me aan leunde. Ik dacht:

"En wat nou als ik je hier ter plekke pak, op deze vliering, midden tussen de koffers en verhuisdozen?"

Ik hees haar bij me op schoot en sabbelde op haar oorlelletje, zodat het kippenvel over haar armen kroop en haar tepels stijf werden onder haar strakke truitje. Mijn vingers frunnikten aan haar broeksknoop. Het ellendige ding zat erg strak. Normaal gesproken ben ik heus niet zo'n onbeschofte hond die een meid meteen de kleren van het lijf begin te rukken, maar in het geval van Solaine had ik beslist minder last van remmingen. Dat was misschien ook niet zo vreemd als je bedacht hoe vertrouwd we met elkaar waren, hoe lang we elkaar al kenden en hoe veel nachten we samen tussen dezelfde lakens hadden doorgebracht. Tot op dat moment had ik er nooit zo bij stilgestaan, maar het verleiden van je ex was duidelijk een stuk simpeler dan het verleiden van een vreemde, omdat je bij je ex haast automatisch terugviel op gedragspatronen uit het verleden.

"Met wie doe jij het zoal de laatste tijd," vroeg Solaine, terwijl ze me hielp de broek over haar billen omlaag te stropen?

"Ach, met Patty bijvoorbeeld," zei ik op een toon alsof dat erg onbelangrijk was.

"Wie is Patty?"

"Ze is gescheiden net als ik en ze heeft twee schoolgaande kinderen. We zijn niet verliefd, we hebben alleen seks," schetste ik in het kort.

"Is ze lekker?"

"Een beetje een verlopen sloerie," bekende ik.

"Net iets voor jou," hoonde Solaine.

Ik liet haar voorzichtig van mijn bovenbenen achterover op een stapel oude gordijnen zakken en sjorde de spijkerbroek tot op haar enkels. Mijn hand schoof tussen haar dijen en ik vroeg:

"En die Leonid van jou, kan hij er wat van?" Hees antwoordde ze:

"Ik kom niks bij hem te kort, mocht je dat soms denken." Maar ik dacht helemaal niks, want ik streelde met gesloten ogen haar kut, die kut die ik zo lief had gehad, die ik had gelikt en gevingerd en verwend en waarin ik duizenden keren gelukzalig was klaargekomen. Haar schaamlippen stonden open en ze was drijfnat.

"Draai je eens om, zodat ik je billen kan zien," beval ik, maar zonder dat het echt als een commando klonk. Gehoorzaam rolde ze zich op haar buik.

"Volgens mij heb je er een paar pondjes bij," zei ik.

"Hm, zou kunnen," zoemde ze. Vol aandacht streelde ik haar boterblanke vlees. Toen boog ik voorover en gaf een zoen op die prachtige rondingen, drukte mijn gezicht er tegenaan en snoof genietend de intieme geur op.

"Nog altijd een billenfetisjist," stelde ze vast.

"Het is ongeneeslijk," verzuchtte ik en liet mijn eigen broek een eindje zakken.

"Laten we dan nu maar even neuken," zei ze droog.

"In je kont," stelde ik voor?

"In mijn kut," zei ze.

"In je kont," drong ik aan!

"In mijn kut," herhaalde ze. Terwijl ik brutaal wat spuug uitsmeerde over haar bruine anjer, vroeg ik:

"Heb je het ooit nog wel eens geprobeerd eigenlijk?"

"Dat zal ik jou aan je neus hangen," ontweek ze de vraag.

"Ja dus," concludeerde ik triomfantelijk en liet een vingertop in het verboden gaatje glijden. Half boos half gelaten gaf Solaine zich gewonnen.

"Doe dan maar wat je niet laten kunt, idioot, dan weet ik meteen ook weer waarom ik van je wilde scheiden!"

Voordat ze de kans had om op haar beslissing terug te komen, graaide ik het potje vaseline uit de doos met schaatsbenodigdheden en smeerde zorgvuldig eerst mijn pik in en daarna haar poeper. Rillend van geilheid kroop ik daarna op haar, op dit prachtstuk van een wijf, dat Solaine heette en mijn ex was. Terwijl ik met de ene hand haar hals en schouders streelde, leidde ik met de andere mijn pik tussen haar billen. Zodra ik mijn eikel ertegenaan drukte, liet haar kringspier me door.

"Stop, stop, het scheurt uit," hijgde ze angsteg, terwijl haar holletje gestaag verder werd opengerekt. Zonder acht op haar noodkreet te slaan duwde ik door, langzaam maar vastberaden. Voor terugkrabbelen was het nu een beetje laat, leek me, en natuurlijk scheurde er helemaal niets uit. Al gauw hingen alleen mijn ballen nog buitenboord en zo zat ik dan voor het eerst van mijn leven diep in Solaines poepgrotje.

Er voor wakend haar geen pijn te doen begon ik voorzichtig te pompen. Haar volle billen vingen als twee verende stootkussens mijn kalm op en neer wippende onderlijf op. Een gespierde en warme buis hield mijn pik stevig over de gehele lengte omklemd, terwijl de strakke ring van de dubbele sluitspier gesmeerd heen en weer gleed over de schacht. Toen wat later haar endeldarm onwillekeurig begon te knijpen en te pulseren, dreef de masserende sensatie me zowat tot waanzin.

"O lieverd, waarom zijn we hier tien jaar geleden niet mee begonnen," kreunde ik van wanhoop en genot. Bij iedere stoot maakte Solaine een hoog piepend geluidje als van een aanlopende fietsband. Ze was altijd al verzot op seks geweest, maar ik kon me niet herinneren dat ze zich toen we nog getrouwd waren ooit zo onvoorwaardelijk had laten berijden. Weker en gewilliger had ze nooit onder me gelegen. Misschien zou ze uiteindelijk zelfs wel zijn klaargekomen als ik het wat langer had volgehouden, maar al na een minuut of drie was er bij mij geen houden meer aan. Ik had mijn overvloedigste zaadlozing in weken.

Ietwat beduusd krabbelden we overeind.

"Hoe voelde dat," wilde ik weten? Ze wendde haar gezicht af en snauwde:

"Jij kan een vrouw echt op zo'n manier gebruiken dat ze zich vanzelf een hoer gaat voelen!" Ik haalde mijn schouders op en zei ironisch:

"OK, bedankt voor het compliment." Ik veegde mijn lichtelijk besmeurde snikkel af aan het gordijn waarop we hadden gelegen en borg hem op. Wassen kwam later wel. Solaine verdween naar de wc om zich af te vegen.

Neuriënd begon ik de dozen naar beneden te sjouwen. Toen de laatste achter in mijn auto stond, liep ik terug naar binnen om gedag te zeggen. Solaine stond me al op te wachten in de hal vlak achter de voordeur.

"Onuitstaanbare klootzak die je bent," brieste ze! Verbaasd vroeg ik:

"Waar ben je nou precies zo nijdig om?" Ze loerde naar me of ze me elk ogenblik een mep kon verkopen of een groene fluim recht in mijn gezicht spugen.

"Ik haat je," fluisterde ze, zo zacht dat ik het bijna niet hoorde. Net wilde ik antwoorden dat ik haar net zo goed haatte, toen mijn woorden werden gesmoord in een woeste tongzoen. Mijn ex hing om mijn nek en wurgde me zowat. Ontroerd drukte ik haar tegen me aan, liefkoosde haar rug en achterwerk en duelleerde op leven en dood met haar woedende tong. Op dat ogenblik realiseerde ik me dat ik verliefd zou kunnen worden op deze vrouw en dat was een erg verwarrende gedachte...