Dat Kan Toch Niet... - 8

In de drukkende atmosfeer van het naderende onweer liepen ze in hun blootje met de handdoek en scheerspullen in de hand naar de caravan. Het was drukkend benauwd. We gaan nog even buiten zitten zolang het nog droog is. Kees deed de 10 waxinelichtjes aan die jampotjes stonden pakte twee blikjes bier uit de koekkast en hij nam het initiatief.

Vooruit Wim, vertel me eens hoe ervaar jij dit nieuwe allemaal. Het overrompelt mij ook wat er de afgelopen twee dagen gebeurd is, wij doen dingen samen die we nog nooit gedaan hebben, we genieten ervan, maar we praten er niet samen over. En de ene keer ben je uitbundig zoals ik je ken en een andere keer ben je heel stil. Ik weet dat je erg veel van Inge houd en heb je dan spijt dat je dit met mij doet, vertel ik heb al eerder gezegd dat dit niet tussen onze vriendschap mag komen te staan. Ik vind het een dimensie erbij, maar ik kan het alleen nog geen plek geven, maar wat jij gister zei: Laten we genieten van het moment, wil ik toch wel even onderbouwd hebben.

Zo dat was eruit. Dat was voor mij heel moeilijk omdat Wim in zulk soort zaken altijd het initiatief nam en altijd overal een mening over had.

Het bleef een poosje stil. Wim zat met zijn handen gevouwen en staarde naar de lichtjes. De warme zwoele lucht die gewoon beklemmend was en de stilte van de plek die zo nu en dan verstoord werd door een flits en een donderslag maakte dit moment wel erg sferisch.

Wim ging rechtop zitten en zei: Kees ik moet je eerst een heel verhaal vertellen waar ik het afgelopen jaar erg mee worstel. Dan begrijp je waarom we hier zijn. Dat is heel moeilijk voor mij zelf naar jou. Luister en vraag niets laat mij eerst mijn verhaal doen.

We hebben elkaar het laatste jaar sinds wij gaan studeren bijna niet meer gezien en helemaal niet meer echt gesproken. Ach, in het begin van het jaar belden we wel eens maar dat werd ook al steeds minder. Allebeide in beslag genomen door onze studie. Jij kreeg een vriendin, ik er een en ons contact werd steeds minder. Maar ik miste je enorm en dat gemis werd steeds groter. We zouden elkaar met Kerst zien maar door andere afspraken met allerlei familie kwam daar niets van en als we elkaar wel zagen waren we met zijn vieren.

In de eerste maanden van dit jaar werd het gemis zelfs zo erg dat ik bij mezelf te rade ging. Wat is hier aan de hand. Ik zei: Word toch eens volwassen en zoek je eigen weg. Jij was gek op Anja en ik had het reuze naar mijn zin met Inge. Maar er ontbrak iets, maar ik stopte het weg. Ik gooide me helemaal op de studie, bleef veel in de studentenflat samen met Inge en kwam weinig meer thuis.

In de tulpvakantie kwam ik thuis en mijn moeder zei; Wim wat is er met jou aan de hand. Wat zie je eruit, wat is er gebeurd. Ik zei dat ik hard gewerkt had en dat ik nu moe was. Maar zoals moeders nu eenmaal zijn zei ze: Je houdt me niet voor het lapje, maar je weet je kunt er altijd met ons over praten, maar dat hoeft niet. Ik zei: Waar moet ik dan over praten, ik weet het ook niet.

’s Avonds zei mijn moeder: Wim zou je niet eens met oom Wim kunnen praten. Oom Wim was een broer van mijn moeder en mijn lievelingsoom en had een praktijk als hulpverlener. Maar dat weet je. Je kent hem. Ik belde hem op en kon de volgende dag komen. Het was toch zondag, maar hij ging naar de caravan en als ik zin had mocht ik mee.

De hele zondag hebben we gepraat en gepraat. Tot een bepaald moment mijn oom zei: Wim je draait als een kat om de hete brij heen. Kom op, wat wil je me nou eigenlijk vertellen. Ik keek hem verbaasd aan en toen kwam het er uit: Ik mis Kees enorm. Maar niet alleen de Kees die ik altijd heb gekend. Maar ik voel wat meer, dieper, anders, maar ik weet niet hoe en ik weet al helemaal niet hoe ik daar mee om moet gaan en hoe ik hem dat moet vertellen. Ik durf hem niet meer te bellen om de angst dat die het te druk heeft met Anja of zijn familie e.d. en dat ik me dan afgewezen voel. Wat dat ligt bij mij op dit moment heel gevoelig en als ik daaraan denk kan ik wel janken. Nou, dat is toch niet normaal.

We zijn wel vanaf de kleuterschool du 14 jaar onafscheidelijk geweest tot dat we gingen studeren maar dat hoeft toch niet zo’n gemis met zich mee te brengen. En daar komt bij dat ik het gevoel heb dat ik jaloers ben op zijn Anja, omdat zij hem van mij afpakt, maar dat is zo dubbel want ik heb Inge en daar ben ik erg blij mee.

En op dat moment begon ik onbedaarlijk te huilen. Oom Wim gaf me een theedoek en zei hier, huil maar, ik ga even naar de boot.

Na een uur kwam hij terug. Wil je nog verder praten? Ik zei: nee, en schudde mijn hoofd. Ik heb al veel te veel gezegd.

Nee, zei oom Wim, je hebt je hart even gelucht en een stuk emotie eruit gegooid en dat is goed.

Maar Wim, ik heb een voorstel: Jij moet met jouw gevoel naar Kees toe en daarmee het reine komen, in ieder geval dat het je duidelijk is wat er met je aan de hand is. Er moet weer eens goed tussen jullie gecommuniceerd worden. En ik vind dat je dit ook bij hem neer moet leggen. Kijk dan wat er dan gebeurt en hoe jullie tot een oplossing komen om elkaar meer te zien. Hij zal gemis ook zeker zo ervaren.

Mijn voorstel is dat jullie samen een week in mijn caravan doorbrengen, lekker gaan zeilen en heerlijk bijkletsen. Ik denk dat jullie na zo’n lange tijd van afwezigheid elkaar ook veel te vertellen hebben.

Maar Inge en Anja dan. Dit is iets tussen jullie, hier moet je samen uitkomen.

En toen heb ik je gebeld en was helemaal een ander mens geworden toen ik hoorde dat jij direct ja zei. Ik vond het alleen sneu voor je dat het uit was met Anja. Maar dat gaf mij wel een kans. Ons weerzien vond ik zo fijn dat mijn hart bonsde en ik wilde deze week met jou samen de dingen op een rijtje zetten zoals wij dat vroeger ook altijd deden.

Tja, zei Kees, Je weet niet half hoe blij ik was met dat telefoontje, ik heb twee weken lopen jubelen.

Stil even Kees, want ik ben nog niet klaar. En nu komt het belangrijkste en dat is ook waar jij over wilt praten.

De eerste nacht heb ik bijna de hele nacht wakker gelegen. Ik moest steeds denken dat we nu bij elkaar waren en dat we een heerlijk ouderwetse week tegemoet gingen. Maar er was iets anders. Ik had je naar mijn zien kijken met een andere blik. Je keek naar mijn lijf met belangstelling. Dat viel me op en mijn lijf reageerde daar op. Weet je nog dat ik dat ook zei voordat wij het bed instapten? Ik knikte, of ik dat wist.

Toen gebeurde er iets in mij wat het begin was van een ander gevoelsproces, maar ik wist nog niet wat. En toen jij dacht dat ik sliep en jij met je hand mij over mijn borst en benen streelde en over mijn pik aaide die daarop direct reageerde, lag ik helemaal beduusd. Ik durfde me niet te verroeren.

Dus je was wakker, zei ik en kreeg een vuurrode kop.

Ja en voelde dat jij je aan het aftrekken was en heel licht kreunde. Ik had je wel willen kussen maar ik kon niet. Ik ben op mijn zij gaan liggen en ben toen van alles gaan overdenken.

Dat was het dus. Jij wilde niet alleen Wim als vriend, maar jij wilde ook zijn lichaam. Toen dacht ik: Maar dat is het bij mij ook. Ik wil niet alleen Kees, maar ik wil ook zijn lichaam.

Toen ik ‘s morgens wakker werd en je zag liggen met je afgeschoven slaapzak en je volgespoten handdoek kon ik maar één ding en dat was jou kussen. De rest weet je. Dat hebben we samen gedaan.

En dat ik steeds zo stil ben is omdat ik nu niet weet hoe het straks met ons, met mij moet. Dan zit ik ook nog met Inge en mijn gevoelens voor haar. Dat is nu een en al verwarring en daarom zei ik gisteren tegen je: We gaan er gewoon deze week van genieten, want genieten doe ik volop met je en dan zien we wel. En ik hoop dat jij dat kunt snappen, want volgens mij zitten we in het zelfde schuitje.

Ik was helemaal beduusd van het verhaal. Ik keek Wim alleen maar aan en hij mij. Het enige wat ik kon zeggen was: Ik heb jou het afgelopen jaar ook zo gemist. En toen brak de spanning. Ik huilde en huilde. Wim stond op en zette de stoel voor me en sloeg de armen om mij heen. Ik kon niet stoppen. Ik kon ook niet zeggen waarom ik huilde het gebeurde gewoon. Hij kroop met zijn hoofd bij mijn nek en kuste me in de hals. Zijn heerlijke vertrouwde lucht kalmeerde me.

Opeens dacht ik aan het tafereel in het douchelokaal aan Sander, die zei : Ik ben toch geen homo. Dat had mij het zetje geven om te gaan praten en ik zei tegen Wim: Zijn wij dan homo? Daar heb ik nooit bij stilgestaan, omdat nog nooit deze gevoelens bij mannen heb gehad.

Ik weet het niet zei Wim, daar zit ik nu ook zo mee, daarom ben ik zo nu en stil en afwezig en in gedachten. Ik heb vandaag gedacht dat ik op zijn minst bi moet zijn, anders zou ik van jouw mannenlijf niet zo kunnen genieten.

Ik beaamde dat maar het was voor mij wel een hele gedachteverandering, maar ik genoot ook van Wim. Ik was nog nooit zo fijn klaargekomen. Ik weet het niet. Daar moet ik echt nog over nadenken, zei ik. En laten we voor vanavond hierbij laten en met jou gezegd: We gaan er gewoon van genieten. Maar we praten morgen wel samen verder. We zitten in hetzelfde schuitje en moeten toch verder varen.

Wim pakte mijn hoofd tussen twee handen en gaf me een kus. He vriendje van me, kom eens hier. En terwijl we omstrengeld buiten stonden begonnen de eerste dikke druppels te vallen. We bleven staan. En lieten ons een worden met de regen. Het donderde en de regen kletterde op onze blote lijven. Maar wij bleven staan. Aan elkaar vastgeplakt met onze natte lijven. Wim bewoog zijn gezicht en zocht mijn mond. Ik opende mijn mond en de kus die toen volgde zal ik nooit meer vergeten. De regen werkte verkwikkend en verfrissend. Wim legde me in de regen op het natte gras. Ik voelde alleen zijn lijf. Ik zag de damp van zijn lichaam omhoog stijgen toen hij op me kwam liggen. Mijn pik stond zo stijf en rechtop en ik zag in het weinige licht de lust in zijn ogen, de geilheid van deze ongewone natte plek en de opluchting van ons gesprek alles bij elkaar…….

Het water stoomde uit de lucht. Wim zijn haren lagen langs zijn hoofd en terwijl de regen op mijn blote lijf spatte ging hij met zijn hoofd en natte hete lippen van mijn hals naar mijn tepels. Ik deed mijn armen naar achteren en gaf me helemaal aan het moment over. Zijn tong ging nu richting mijn navel en even later verdween mijn pik in een heerlijke warme mond. Ik pakte Wim en duwde hem zo dat hij omgekeerd boven me zat zodat ik hem ook kon pijpen. Het was donker maar toch zag ik de contouren van zijn pik en ballen. Ik genoot ervan. Likte en streelde, kuste en genoot.

Het regende nu zo hard dat het water van zijn hete lijf afspatte en met straaltjes naar beneden kwam langs zijn billen en bovenbenen. Maar ik wilden nu meer. Ik wilde weer door hem genomen worden. Ik wilde hem weer in mij voelen. Ik ging met mijn heupen omhoog pakte zijn natte armen en draaide hem om terwijl ik zei: Kom ik wil je voelen. Hij pakte bij mijn heupen en duwde langzaam zijn paal bij mij naar binnen We bleven elkaar aankijken. Deze intimiteit in het donker bij de waxinelichtjes op de tafel die zo langzamerhand uit gingen door de regen. Het intense gevoel van de penetratie die een siddering door heel mijn lijf teweegbracht, de blik in het zo bekende gezicht deed een vloedgolf van liefde, warmte en lust in mij opwellen. Ik hield Wim Vast bij zijn billen en begreep het opeens.

Nu hier liggend op het natte gras in de regen, bemind worden door Wim werd opeens alles duidelijk. Zo duidelijk dat ik Wim bij zijn hoofd pakte een kus op zijn mond duwde en zei: Wim ik hou van je, ik ben verliefd op jou, niet alleen als vriend, maar ook als minnaar. Ik hou van je…….Kus me. Neem me. Ik ben van jou.

En de vrijpartij die toen volgde was een explosie van begrip, warmte liefde en alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Met een kreet die galmde over het veld, wat een uiting was van heel veel emotie, kwam Wim klaar. Doordat zijn machtige lekkere pik mijn prostaat hevig beroerde en alle ontladende spanning van mij, golfde mijn zaad met krachtige impulserende stralen over mijn buik. Wim liet zich zo over me heen zakken en mij zaad lijmde onze lichamen aan elkaar alsof voor eeuwig verbonden.

Lieve schat, allerliefste van me. Je hebt gelijk ik ben ook verliefd op jou. Ik hou van je, ik hou heel veel van je.

En aan de kus die toen volgde kwam geen einde. Opeens beseften we dat we nog steeds in de regen lagen. Gras en zand zaten op mijn rug en Wim zat met zijn knieën in de modder en het hoosde maar door. Na onze ontlading beseften we opeens dat we het koud kregen. Wim pakte me bij de hand en zei kom dan gaan we ons afspoelen. We zijn eruit man: We zijn verliefd!!!

En hand in hand liepen we naar de douche waar we ons afspoelden onder het warme water. We stonden samen onder éé warme douchestraal en bezegelden ons intense geluk met een lange kus: De kus van onze bewustwording. We keken elkaar nog eens diep in de ogen met een blik van wederzijds begrip en warmte. Dat kan toch niet……. zei ik tegen Wim en hij zei terug: Maar het is wel zo! Hij nam me in zijn armen en onder de warme douche dicht tegen elkaar aan, deelden we onze nieuwe gevoelens voor elkaar, die nu een naam hadden gekregen.