Yannick - 3

(de volgende dag, de derde dag oprij met stralend zomerweer, dat volgens de voorspellingen met deze strakke oostenwind ook nog vele dagen aan zal houden)

(die middag, Yannick als vrije vogel)

De skeelerwieltjes trillen vibrerend over de straatklinkers. Dat is maar een paar honderd meter. Dan heeft hij het asfalt bereikt. Dan gaat het glad en gemakkelijk en komt hij opdreef. Lange slagen, gekromd en gebogen, met een lage zit, gehoekte benen telkens krachtig strekkend uitslaand.

Hij komt op snelheid, Yannick. Hij moet zijn energie kwijt na zijn opwindende belevenis met Ronnie op de strozolder boven de paardenstal van Ronnie’s oom

Glanzend donkerblauw is zijn lycra broek en ook zijn shirt. Net als zijn schaatspak van de afgelopen winter. Zonder strepen en reclame. Dat is subtieler en stoerder. En het staat toch wel wat beter dan dat witte of rode Daniel. Dat had hij net nog in de spiegel gezien, keurend en draaiend en bijna een stijve krijgend.

Hij heeft de hartslagmeter van de roeivereniging om. Sporten is goed, maar beheersing is beter, volgens de roeicoach. Maar van de 100 maakt hij 110 in de minuut. Dat kan makkelijk, vindt hij. Dan krimpt zijn lul nog niet samen tot een pikkie maar blijft ontspannen groots. Dat vindt hij lekker. Dat stimuleert hem. Het is best opwindend, vindt hij. Die holle kracht van en jachthond, dat slaan van zijn benen en waarbij hij zijn lul in het lycra voelt bewegen, want hij draagt er geen slip onder.

Yannick heeft een doel. Hij heeft het ontdekt tijdens zijn racefietsen over dezelfde geasfalteerde bospaden toen hij een plek zocht om te plassen. Een wegje dat niet meer gebruikt wordt, waar nog wel wat gras groeit maar overwoekerd en half dicht gegroeid is door grote struiken. Dat was hij toen in gelopen.
En dat loopt hij nu weer in. Want erachter ligt een weilandje dat niet meer gebruikt en aan de natuur wordt teruggegeven, zoals tegenwoordig wel meer gebeurd.
Eén keer had hij er herten zien grazen op een vroege ochtend.

Maar nu, nu het nog steeds prachtig weer is, nu doet hij er zijn skeelers voor uit. En meer dan dat.
Hier in de zonnige middag, in de besloten openheid van de stilte, van foeragerende en lawaaiende bosvogels en in de wind, kleedt hij zich helemaal uit.
Naakt onder de hoogtezon van zijn moeder is één ding. Maar hier bloot staan, dat is toch wel even veel vrijer. Dat ervaart hij. En het voelt nog beter dan hij zich had voorgesteld.
Bloot in de zon, en in de wind die om zijn wat bezwete lijf speelt en hem tintelend koelt, om zijn ballen en lul speelt.

Hij spreidt zijn armen en draait om zijn as, in zo’n vaart dat zijn ontspannen lul horizontaal naar buiten gaat wijzen.
Hij grinnikte erom. Hij slaat zich op de borst. Tarzan wil hij nog net niet nadoen, dat zou de boel hier maar aan het schrikken maken.
Hij spreidt opnieuw zijn armen en rent een grote acht door het gras, vliegt er, zodat de lucht onder zijn oksels koelt, zodat zijn kloten tegen zijn dijen slingeren, en zijn lul tegen op zijn ballen.

Dan ploft hij voorover in het gras en legt het hoofd op zijn onderarmen, met zijn lichtgebruinde billen in de zon, zijn lul in het koele gras. Het is spannend, en het is opwindend. Het wakkert zijn verlangen aan, naar Ronnie, omdat hij die vanavond zal helpen met Engels.
Hij grinnikt en zucht heerlijk en diep genietend.

Op de terugweg neemt hij de korte route binnen door. Het is er drukker. Soms moet hij uitwijken voor een fietser of voor wandelaars.
Een fietsbel van achteren doet hem zijn brede slagen inhouden en laat hem uitrollen. Een elektrische fiets komt hem langzaam in zijn snelheid voorbij.
‘Zal ik je opdrukken?’
Hij kijkt even opzij naar de man die hij wel vaker in het bos ziet, die naar hem lacht.
‘Spring maar achterop,’ grijnst de man tegen hem.
‘Flikker op,’ roept hij.
De man lacht en roept verder rijdend, ‘lekker ding.’


(die avond, Yannick bij Ronnie thuis)

Yannick zal Ronnie helpen bij een werkstuk Engels vol vaktaal. Dat hebben ze afgesproken.
En hoe stoer en spannend Yannick zijn kleine en krappe sportbroekje van het vorige schooljaar ook vindt, na de opwinding en de aftekening van gisteren en de opmerkingen van thuis, heeft hij toch maar zijn gewone slobberige bermuda aangedaan.
En daar is hij achteraf wel gelukkig mee, omdat hij het zich zo anders had voorgesteld.

Het begint al met Ronnie’s bazige harde moeder, waarbij zijn eigen moeder verbleekt, die hen verbiedt naar boven te gaan. Ronnie schijnt dit jaar al genoeg verprutst te hebben. Een vrouw, die in niets lijkt op d’r broer, Ronnie’s aardige oom van de boerderij.
Dan is er een doorzon woonkamer die het niet is vanwege de grijze rook, een bruine inrichting die in vijfentwintig jaar nooit meer veranderd is.
Ronnie’s vader, een dikkige man die vrachtwagenchauffeur is, zo wist hij van zijn moeder, en nu al aan het bier.
En dan nog twee broers van begin twintig, waaruit blijkt dat Ronnie echt een nakomertje is. Een ongelukje dat hier bijna niet lijkt te passen, meent hij, Yannick.
Die ene, ook al dikkige, broer kent hij niet eens. De andere, Wim, die wel iets op Ronnie lijkt is automonteur, weet hij, omdat hij die wel e’s gezien heeft bij de garage waar zijn vader de auto in onderhoud heeft.
Maar alle vier hangen er in de voorkamer en voor de buis. Zwijgend en uitgezakt en ongeïnteresseerd voor elkaar.

Zo voelt hij de sfeer aan, die zo anders is als thuis, als hij en Ronnie verplicht worden om aan de tafel in de achterkamer te werken.

Met een laptop en naast elkaar. En ook wel in diezelfde bijzonder spanning van het trapveldje en van gisteren op de strozolder, terwijl hij zich inleeft in de boeken en de opzet van Ronnie, dat gaat over het boerenvak.

En toch schrikt hij als hij opeens Ronnie’s hand over zijn kruis voelt en haastig opkijkt naar de voorkamer, naar dat wezenloze viertal, dat goeddeels met de rug naar hen toe zit.
Dan prijst hij de ouderwetse inrichting met vooral dat tafelkleed wat zo ruim over het blad valt en alles verbergt.

En opeens is hij er weer, is dat waar ze mee bezig moeten zijn een bijzaak en gebeurt nog toevallig en is hij blij met zijn ruime bermuda waar Ronnie langzaam in naar binnen graait en voelt.
Dan geeft zijn getergde verlangen hem gelijk en in een mum van tijd een stijve.
Hij hapt bijna naar adem om die volle warme hand in zijn ruime broek die over zijn harde lul voelt en over zijn ballen. En dan is het huiswerk maar een soort tennisspel op afstand, waarbij ze ombeurten op het toetsenbord bezig zijn.

Want het is niet alleen zinderend opwindend om telkens Ronnie’s hand te voelen die zijn stijve vasthoudt en telkens zijn huid over zijn snotgladde eikel op en neer beweegt.
Zelf voelt hij nu ook Ronnie’s lul, makkelijk en helemaal, heel anders dan zijn eigen pik maar net zo snotglad, met ook zulke grote ballen, zulk schaamhaar, en voelt hij hoe het Ronnie opwindt als hij de huid over de gladde eikel op en neer schuift en zijn vingers er kleverig van het geil worden.

En het overkomt niet alleen hem, maar ook Ronnie, dat ze elkaars hand nu en dan tot stoppen dwingen. Want soms komt hij bijna klaar van de geile spanning, net als Ronnie.
Hoe het lijkt te soppen, Ronnie’s lul en ook zijn lul in de hitte en de ribbelige hardheid van een andere lul te voelen van een andere hand om zijn lul. Hoe ze kunnen praten over het werkstuk en tegelijk schokken met hun harde lullen in mekaars handen

Opeens verschijnt er een tekst op de laptop die Ronnie heeft ingetikt:
‘Zullen we naar buiten?’
Hij kijkt ervan op, vooral naar die vier tv-kijkers en er ook aan voorbij door het voorkamerraam. Het is al donker buiten.
Zijn ze al uren bezig?
‘We zijn eerst wel klaar,’ zegt Ronnie dan overduidelijk. Vol verlangen en dat viertal groetend wat amper opkijkt, gaan ze de kamer uit, de keuken door naar buiten, naar achter het schuurtje en een harde struik.
Opeens giert het door hem heen, ook al is het donker en ziet hij amper iets. Hij voelt wel alles in Ronnie’s broek en voelt hoe Ronnie hem bevoelt.

Dat ze hun shirtjes omhoog schuiven, dat ze hun broeken omlaag doen en hij trilt van verrukking om het warme lijf van Ronnie dat tegen hem aan komt drukken en leunen.
Dat Ronnie zich de pik omlaag duwt en tussen zijn sportdijen perst, onder zijn ballen door en hij het bewegende lijf voelt, de warmte ervan, die neukende lul die hij in zijn spierdijen stijf vast klemt, de warme middel van Ronnie in zijn handen die zo lekker beweegt, dat warme lijf tegen hem aan en dat tegen zijn stijve lul aandrukt en beweegt…

En dat ze moeten ruilen als Ronnie het bijna niet meer kan ophouden en hij dan hij zijn stijve natte lul tussen Ronnie’s knijpende dijen drukt, voelt het neukende glijden en rijden en wat hem doet tintelen en zinderen, ook Ronnie’s warme stijve tegen zijn harde buik voelt…

Dat ze zacht hijgen in het aarde donker van pure geile opwinding, dat hij voelt en ervaart, hoe lekker het is, hoe lekker Ronnie het vindt, als ze huiverend elkaars drijfnatte lullen vastpakken. Want hij weet en voelt dat hij en Ronnie het niet langer kunnen houden.

En dan opeens grijpt hij Ronnie bij het hoofd en zoent hem vol op de mond, zuigend en hijgend, verlangend om zo samen in mekaars hand te neuken in een drift die hij niet kent maar die goddelijk en verheven is waarbij gezoend moet worden.
Zuigend en intuïtief direct zijn tong in Ronnie’s mond duwend, snuivend en in mekaars hand neukend, hun warme lijven deinend.

En daar ervaart hij het. Ronnie’s rare schrik in dat snelle wegdraaien van z’n hoofd, het verstrakken van die beweeglijkheid, dat afwijzende warme lijf.
Hij, Yannick, versteent al in Ronnie’s koude reactie.
‘Shit. Je bent een flikker. Je zoent!’
Het is of er ijs uit de zwoele zomernacht valt, vol over hem heen. Om de koude woorden, om de afstandelijk afwijzing van het wegdraaien van Ronnie’s lijf, de onwarme eenzaamheid opeens.
‘Donder op, man.’
Dan staat hij er echt alleen, want dan is Ronnie weg en hoort hij de achterdeur dichtknallen.
Zijn natte lul is slap.
De takken van de struik prikken.
Ergens vindt hij zijn fiets om naar huis te rijden.


(’s avonds, bij Jentl thuis)

Jentl staat boven voor het raam van zijn thuisstudio. Hij kijkt naar het trapveldje. Het is er nu op deze door-de-weekse-dag minder druk, dan eergisteren. Toen was het zondag, was iedereen nog met het weekend bezig. Hij ziet Sieger, de voetbalkoning van het veldje met een paar jongens balletjestrappen. Stoer, met opgerolde mouwen en pijpen.

Hij is onrustig. De heel dag al. Om zichzelf, om wat hij gedaan heeft, hoe hij er heeft toe kunnen komen zijn oude anoniem minnaar Jurg weer te bezoeken. Vooral onrustig omdat het hem gisteravond veel meer gedaan en geroerd heeft dan hij had kunnen vermoeden.
Jurg had gezegd dat hij, Jentl, verandert was in het halve jaar dat ze elkaar niet gezien hadden. Maar Jurg zelf was ook verandert ook. Want het was niet meer lomp en mechanisch geweest. Eigenlijk was Jurg heel lief geweest, al had hij dat dan misschien uitgelokt. Maar hij had hij een andere Jurg ontdekt. Dat had hem de hele dag door de kop gespookt.

En Daniel dan? Daniel die er nu weer in zijn witte zomerkleren bij het wisselhekje staat te praten en te lachen. Daniel, die hem ertoe verleid had, op wie hij verliefd is geworden, maar die over een paar maand elders gaat studeren en van wie hij zondag eigenlijk gevoelsmatig al afscheid van had genomen.
Ook daar was hij de hele dag mee bezig geweest, zijn twijfel om die makkelijke muziekjongen die gewoon homo is omdat ‘ie het is.

Hij ziet dat het voetballen met een klein ploegje de stoere Sieger niet boeit, dat ‘ie naar het hekje loopt bij de hangjeugd, dat die machojongen en rolmodel van het veldje weer met Daniel komt praten.

En dan voelt hij het wat hij zondagavond gezien had, maar niet had willen zien. Wat hem toen ergens zonder het echt te beseffen, aan het twijfelen had gebracht.
Daniel staat gewoon te flirten met Sieger. En die blonde voetbalkoning laat het zich allemaal nog aanleunen ook. Dat ze plagerig naar elkaar toe zijn, stoeierig. Zoals hij die Ronnie en die Yannick in een veel priller stadium van ontdekken bezig had gezien, toen rollend in de struiken.

Waar hij, Jentl, bang voor was geweest wanneer Daniel daar in die studentenstad aan de zwier ging, dat gebeurde nu al. Hij ziet het. Hij voelt het nu duidelijk. Hij heeft er een antenne voor.
En eigenlijk schrikt hij niet eens als Daniel bij Sieger achterop de scooter klimt en zich aan die stoere blonde vasthoudt. Eigenlijk is het wel goed, meent hij, dat ze zo van elkaar losweken. Al voelt het nog wel, ergens diep van binnen. Maar een man van eenendertig en een jongen van zeventien…

Of het laf is, dat hij dan Daniel een e-mailtje stuurt? Om de relatie te beëindigen.
Jentl is geen held, maar hij voegt eraan toe, dat ze er binnenkort maar e’s over moeten praten, als het Daniel uitkomt.

Dan belt hij Jurg. Hij heeft er behoefte aan. Net zoals hij er gisteren behoefte aan had gehad, zonder rationele beslissingen.
Jurg is verbaasd, dat hij nu al belt. Blij ook, dat hoort hij duidelijk. De stem klinkt anders, aardiger door de telefoon. En ook Jurgs: ‘Hoe gaat het?’ is iets heel anders dan: ‘Kom je zo?’
Nee, hij Jentl draait het zelfs om, in dezelfde impulsieve drang die hem gisteren naar Jurg had gedreven.
‘Hé Jurg? Heb je zin om een keer bij mij te komen?’
‘Yes!’
Zo is Jurg en hij glimlacht erom. En het raakt hem, Jentl. Het verwarmd hem van binnen. Het windt hem op. Hij krijgt er zelfs spontaan een halve stijve van.

*
Als honderd of twee honderd keer de voordeur van een flatje voor je is opengedaan door een blonde geweldenaar bij wie de badjas opvalt en een prachtig zware blonde lul je al half opgewonden toelacht, dan is het toch heel wat anders om je eigenvoor deur open te trekken voor diezelfde man.

Dat ervaart hij, Jentl, als hij Jurg daar een uurtje later ziet staan in een behoorlijk versleten jeans en een licht shirt, redelijk strak want het blijft een stoere vent die moet pronken.
Want dan is Jurg een heel andere man, lijkt ‘ie zelfs wat tengerder en kleiner, minder dominant, al kan dat natuurlijk ook komen omdat ‘ie een treetje lager op de stoep staat.
Een volwassen stoere blonde kwajongen, lijkt het wel, met die andere grijns.

En dat hij, Jentl, nu e’s niet vermorzeld wordt in een openvallende badjas tussen twee machtige armen en een harde persende zoen, maar dat er een hand in zijn hals komt liggen waarvan de duim zijn wang streelt en de andere hand gewoon warm op zijn strakke middel komt liggen en de zoen veel langer is en ook zo veel intenser dat hij gelijk zijn lul voelt zwellen, om de lieve warmte, om al de commotie vooraf en de ontspanning nu ineens.

‘Oh, Jentl…,’ verzucht Jurg langzaam, terwijl ze elkaar bij te billen vasthouden en aankijken, hij die zo andere glimlach ziet en terugherkent van gisteravond, ‘…je moest e’s weten. Ik heb de hele dag naar je verlangd. Al vanaf gisteravond eigenlijk.’
Hij voelt het. Jurgs verlangende stijve die tegen zijn harde pik drukt. En hij zoent Jurg en zucht een zucht van verlichting.

En hij grinnikt als Jurg verteld hoe die hem gisteravond, toen hij met de lift omlaag ging, in badjas over de trappen was nagerend en hem in een Bentley had zien stappen en het kentekennummer had opgenomen.
Dat ‘ie zijn adres en telefoonnummer al heeft, omdat Jurg gewoon bij de politie werkt en die blonde stoere vent hem, Jentl, een week de tijd had gegeven om terug te bellen. Daarna zou Jurg zelf in actie zijn gekomen.

‘Idioot,’ grinnikt hij, Jentl, en streelt even over Jurg harde lul onder de dun verwassen jeans. Die is niet verandert. Die is nog even geweldig. En Jurg kreunt.
‘En we gaan nu wat drinken,’ grijnst hij, omdat het bij Jurg altijd achteraf moest, en omdat hij niet van plan is Jurg voor het ochtendgloren te laten gaan.

En ze gaan niet gelijk naar bed, maar Jurg ligt met het blonde hoofd in zijn schoot op de bank, terwijl ze samen een biertje drinken. Een mooi en stoer blond hoofd dat zacht drukt en soms beweegt over zijn stijve.
‘Ik voel me weer net als een puber,’ glimlacht Jurg naar hem op.
En hij streelt over het wat gespannen shirt, over de sterke borst en een holstrakke buik van een politieman, gaat zelfs verder omlaag, tot op het gespannen kruis van de versleten jeans. Jurg kreunt en beweegt als hij over die stijve lul eronder voelt. Hij ervaart het verlangende schokken tot twee keer toe, knijpt zacht even in de forse ballen eronder.

Dat Jurg zich dan rekt, alsof ie zich aan hem weggeeft. Het is echt allemaal anders, ziet hij, Jentl, voelt hij. En hij trek het blonde hoofd en de zware schouder omhoog, en zoent Jurg lang, voelt de intieme warme zoenen, proevend, voelt zijn verlangen dat hijzelf op de proefstelt met dit biertje, dit moment van uitstel en genieten.

Als pubers, zo staan ze wat later onder de douche, plagend en stoeiend, grijpend naar mekaars stijve, elkaar zoenend glad inzepend, glijdend rijden, verlangend uitstellend.
Soms voelt hij nog even de sterkte van de blonde gebronsde krachtman die minder nu massief en overweldigend is als hem vroeger had geleken, wanneer die hem optilt of even tegen zich aantrek.

Maar ook voelt hij de tederheid, van twee bijna voorzichtig handen op zijn wangen als Jurg hem zoent, nadat ‘ie de douche heeft uitgezet en ze beide nog snotglad van de douchegel zijn.
Dan smelt hij, Jentl, om wat Jurg hem aandoet, hoe Jurg zo lief kan zijn. En dat terwijl hij zijn handen op die pronte slanke blonde krachtbillen heeft, de spieren voelt bewegen en rollen in dat langzame geile deinen en tegen elkaar opneuken.

Diepe deuken in de zijkanten van de billen voelt hij soms trillen van geile spanning. Een diepe bilnaad voelt hij ook, waar hij langzaam en glad zijn vingers tussen dringt dieper en dieper.
Dan zijn nog wel Jurg handen op zijn wangen, maar houdt het zoenen op, ziet hij, voelt hij hoe ze elkaars blik vangen, voelt hij ontroering om dat wat hij doet en van plan is. Om iets wat hij bij Jurg niet eerder gedaan heeft. Niet zo.

Hij ziet het in de ogen, voelt het aan de trilling, als hij met twee vingers tegen Jurg gevoelige aars drukt, voelt het onwennig lijkende knijpen van de kringspier.

God. Hij weet en voelt dat Jurg nu meer wil, maar hij kent ook zichzelf, hoe hij buiten zinnen kan raken, zijn zelfbeheersing kan verliezen.
En toch. Het is de gevoelige blik van die stoere Jurg, zijn Jurg, die hem dieper naar binnen laat gaan in het van zeepgladde gaatje. Dat knijpen, die warmte, Jurgs huiveren terwijl hij in die blik gevangen blijft en ontroerd en geil wordt tegelijk.

Diep. Dieper. Warm en strak en glad. Een trilling waarbij Jurgs ogen zich even sluiten en de frisse mond open komt en een adem zacht kreunt.
Twee vingers. God, wat is het heerlijk en mooi en lief, wat is het opwinden geil, om Jurg zo opgewonden verlangend te zien worden.

Dan is er even dat loskomen van elkaar, waarbij Jurg zich omdraait en met een arm omhoog naar achteren reikend zijn hoofd naar voren trekt, hem zoent en hij hun zeepzoenen proeft, het zuigen en verstilde tongen, als hij Jurg andere hand tegelijker ijd om zijn lul voelt die in die diep gladde naad van die warme blonde billen wordt geleid tot tegen het aarsje dat hij voelt bewegen en knijpen.

Dan druk hij langzaam toe terwijl hij weg zwijmelt in Jurg zoenen en tongen met hun openmonden, hun snuiven en elkaars adem proevend.
Dan plopt hij naar binnen en voelt de kracht van de kringspier, even het halsstarrige knijpen dat hem gek maakt van opwinding.
En toch. Dat hij nu zo sterk is, dat hij het langzaam doet, de warmte van Jurgs strakke gladde hol voelt, de intimiteit, intenser nog van dan van het lieve en verstilde tongzoenen.
Hij is ademloos. Zoveel. En geile opwinding, en stille beheersing, en zo vleselijk volledig intiem. Dat alles ineen.

Tot hij Jurg van binnen raakt, hij een siddering voelt en een kreun in zijn mond vangt, opeens de kracht van de arm voelt achter zijn hoofd die hun zoenen versterkt, tot hij die andere hand naar achteren voelt reiken om aan zijn ene bil te trekken en gelijk ook nog Jurgs machtig sterke billen om zijn harde lul voelt masseren.

Dan verliest hij zich zelf. Dan blijft er nog geile drift over, en zindert hij over zijn hele lijf, tintelt zijn hele huid in iedere porie, prikkelt en stimuleert dat warme strakke gladde hol zijn harde pik, zijn gevoelige eikel die er langzaam in lange halen in begint te neuken.

Jurg kreunt, telkens, trekt aan hem, verlangt hem. Jurg maakt hem gek, terwijl hij zijn armen om de slanke blonde middel heen slaat en de forse ballen en die grootse blonde stijve van Jurg in de hand neemt.
Die trilt hartstochtelijk, tegen hem aanleunend in hun verdraaide en gekromde zoenen.

Dan ramt hij. Dan zindert zijn eikel, zijn lul, voelt hij zijn ballen klotsen en kletsen wat hem nog gekker en wilder maakt, zuigt hij Jurgs tong diep in zijn mond en bijt er op, voelt de drift, hoort h’m grommen en merkt het verlangende tegenstoten, voelt hoe de harde lul van Jurg nog opzwelt.

Hij perst en stoot. Hij wil het ophouden om het te rekken. Dat zinderende tintelen, tot het uiterste.
Maar als Jurg in zijn mond fluistert, ‘ik kom,’dan is hij zijn rem kwijt, dan leegt hij zich, voelt hij zijn stroom weggolven, keer op keer, ziet hij over de blonde schouder die machtig lul van Jurg, vuurrood van opwinding, ziet hij witte slierten wegslingeren in spritsende slingers. Ver en krachtig, de stoere heftig schokkend en kreunen uitstotend in zijn armen.

Dan trekt de hand hun hoofden weer naar elkaar toen, voelt hij het verstilde weer, bijna zoals toen ze begonnen waren met het neuken, maar dan nu met zo’n ander en heerlijk gevoel dat de tranen hem in de ogen springen terwijl zijn lul iets verslappend langzaam uit Jurg intieme warme hol glijdt.

Jurg draait zich naar hem om, lijkt hem op te vangen, omarmd hem zoenend, streelt hem, terwijl hij er bij staat te janken.
Zomaar.
Tranen lopen over zijn zeepwangen.
‘Hé. Lief?’ hoort hij Jurg fluisteren als die hem even een zoen op de mond drukt, met de duimen zijn tranen wegstrijkt, zijn blik probeert te vangen.’
‘Sorry,’ zegt hij, Jentl, even de schouders ophalend.
‘Niks sorry. Nou weet ik waarom ik verliefd op je ben.’
‘Gek,’ zegt hij, omdat het opeens zo raar klinkt uit de mond van een stoere politieagent. Zijn Jurg.
‘Wat! Gek!,’’ gromt Jurg die de sproeier aanzet en hem vastgrijpt en z’n krachten laat voelen. Glimlachend en verrukt laat hij Jurg begaan. Het is heerlijk, die stoere man, die soms zo lief en gevoelig kan zijn.
‘Het komt door jou! Snap je dat?’
‘Ik denk het wel,’ glimlacht hij en knijpt Jurg in de neus.

Hij had nog nooit met een man geslapen. Nou ja, bijna niet. Op die enkele keer met Daniel na en met die medewerker van zijn ouders toen hij al zestien was.
Maar niet zo. Niet de heerlijk onschuld voelend, samen met een gelijke, met een vent die minstens zo gek op hem was als hijzelf op deze blonde stoere Jurg. Omdat ‘ie zo rechtuit was en het even gewoon vond als hij het nu zelf vond. Nu in deze warmte in zijn bed, met z’n slapende ademen in het donker, met z’n armen nu slap om hem heen, met die ene sterke dij ontspannen tussen zijn dijen.
Heel zacht drukt hij een zoen op Jurgs wang, om h’m niet te wekken. Prompt kreeg hij een stijve. Zomaar. Niet eens uit lust, merkt hij. En voor een ochtenderectie is het nog te vroeg.

Jentl. Hij ontwaakt, hij sluimert in zijn gelukzaligheid. Ook al schuift Jurg behoedzaam onder hem vandaan en moet hij z’n warme lijf even missen, het makt hem niet uit. Hij sluimert verrukt vooroverliggend met zijn ochtenderectie nu in het matras. Een politieman mag best eerder wakker worden dan een fotograaf.
Hij voelt bewegingen, hoe het dekbed wordt weggetrokken, zijn benen uit elkaar geduwd, hoe Jurg er tussen knielt. Bijna ziet hij het voorzich in zijn halve ontwaken wat maar niet echt wil lukken.
Wel tril hij even, als Jurg zijn voeten kietelt en in zijn achillespees knijpt, zijn kuiten streelt, in zijn knieholtes kriebelt. Dan verstrakken zijn benen even en weet Jurg best we dat hij toch wakker is al wil hij het niet worden.

Maar als hij Jurg adem door zijn bilnaad voelt, diens neus en mond, dan spannen zijn slapende spieren zich aan, dan kromt hij zijn rugholte nog dieper, omdat er opeens zijn verlangen is waardoor hij zijn strakke slanke kontej naar achtere streekt.
Warme hadne masseren zijn billen, maken ze weer zacht, openen ze. Hij voelt het, een tong, een mond een vinger, langzaam. Telkens huivert hij en kreunt hij zacht, zijn bille steeds verder opstekend, zijn aars drijfnat en ruim voelt worden en zich er voor ontspant. Want hij wil Jurg. En Jurg komt ook.
Hij voelt die blonde grote lul, warm en sterk en hard. Maar zo anders dan vroeger, beheodzam en voorizchtig, zoals die nu nar binnen glijd, zo veel intiemer en intenser.

Even huivert hij van genot als die harde eikel tegen zijn spot drukt. Dan voelt hij Hoe Jurg hem omlaag duwt, hoe die over hem komte liggen, steunend op knieën en ellebogen op het bed in een warme zachte en behoedzame druk.
Hij smelt. Om alles in dit sluimeren. Om die harde lul in hem die roeloos is en soms alleen maar even opschokt, dat warme lijf achter hem, de warme adem in zijn hals, de tenen die zich om zijn achillespezen klemmen, blonde handen die zich over zijn handen vouwen.

Allemachtig. Jurg. Mooie stoere man. Wat ben je lief. Dat zijn ongeveer zijn gedachten, die hij, Jentl allen mar voelt als hij zijn hoofd opzij draait naar de adem achter hem, de warme lippen vangt, die hem zoenen, die hij zoent.
En dat terwijl die harde lul bijna stil in hem zit en daarom zo intens voelt, het warme lijf even roerloos zacht op hem leunt en alleen maar ademt.

‘Jurg?’
‘Sst.’
Hij drukt zijn strakke kontje iets op, trekt zacht zijn kringspier zamen om die harde lul, masseert voorzichtig bijna met zijn strakke billen om Jurgs lul, terwijl die soms schokt zonder te neuken en toch tegen zijn spot blijft duwen.

Hij, Jentl, weet niet wat er gebeurt en wat hem overkomt terwijl Jurg zo stil beheerst en lief is en hem zoent. Want hij voelt het gewoon. Dat hij zo kan klaarkomen. Zomaar. Verdomme Jurg, wat doe je met me. Dat voelt hij, kan hij niet uitspreken, terwijl hij langzaam zijn opstekende strakke kontje beweegt in Jurg schoot, die harde lul beknijpt en masseert die alleen maar in hem schokt en niet neukt.
Hij ervart het aan het knijpen van de vinger en de tene, het stille verstakken van die sterke blonde Jurg op hem. Dat ‘ie gaat komen, als ook de adem versneld.

Dit heeft hij nog nooit meegemaakt, nooit gezien of gelezen. Dat ze beide klaarkomen. Zomaar. Dat hij zijn bed in golven volschiet, en dat hij het aan het schokken van Jurgs lul voelt, hoe die zich in hem leegt.

Hij, Jentl, is een mietje, omdat hij er alweer van moet janken. Een doetje.
‘Jentl?’
Hij kan niks zeggen. Even niet, als hij Jurg lul heel langzaam uit zich voelt glijden, het warme lijf van h’m afkomt en naast hem gaat liggen, met een arm en een been nog over hem heen, een warme adem over zijn schouder.
‘Jentl?’
Hij wil niet eens zijn ogen opendoen als Jurg hem door het haar streelt en hij een warme zoen op zijn schouder voelt.
‘Ik moet zo gaan.’
Hij, Jentl knikt. Want wat hen beiden net overkomen is, daar moet je niet over napraten. Het is ademloos mooi en daardoor stemmenloos. Het is enig. Zoiets gebeurd maar eenmaal, en zal hij zich herinneren zelfs als hij dement achter een rollator loop.
Hij draait zich om en glimlacht, wrijft zijn ogen droog.
‘Zal ik je een ontbijt maken?’
Jurg knikt, stil en geroerd.

En terwijl Jurg zich douchet, maakt hij een ontbijt voor zijn kerel, lopen de tranen hem over de wangen en slaat hij zich in het gezicht. Omdat het onbegrijpelijk is en zal blijven. Hij weet het.
De brede grijns van Jurg maakt alles goed, net als het stille drinken en kauwen, de hartstochtelijke zoen, zijn nawuiven van een stoere auto, want Jurg komt binnenkort terug

*
Als Jurg vertokken is, leest hij Daniels e-mail. Een katterig bericht. Het valt hem tegen van de donkere muziekjongen. Misschien is het uit teleurstelling dat Daniel aangeeft veel meer lovers te hebben en hem, Jentl, niet nodig heeft.
Maar, zo leest hij, Daniel had nog wel voor een tuinjongen gezorgd. Yannick, die klusjes zocht, en die gelijktijdig een e-mailtje van Daniel ontvangen heeft, die binnenkort wel bij hem langs zou komen.
‘Dat vond jij toch zo’n leuke jongen!!!’