Jan En Karel - 5

Maandagmorgen. Karel had slecht geslapen. Vandaag zouden ze de confrontatie hebben met de beide jongens. Hij had veel liggen dubben hoe hij dit het beste aan kon pakken. Openheid leek hem toch de beste optie. Zij hadden tenslotte in volle bewustzijn seks met elkaar gehad en het had nu helemaal geen zin om dat te ontkennen. Grinnikend dacht hij nog even terug aan gisteravond. Wat was Jan toch een lekker stuk. Hij was blij dat die even geweest was. Ze hadden van hun vrijpartij genoten en dat zou zeker niet de laatste keer zijn. En zo ging Karel met dat dubbele gevoel naar school.

Hij wilde niet naar school toe. Hij wilde niet Bennie onder ogen komen. De gebeurtenissen van de afgelopen week maalden door zijn hoofd. De hele nacht had Robbert wakker gelegen en nu lag hij hier met een knallende koppijn. Hij wist het niet meer. Wat moest hij nu. Het was allemaal zo fijn. Ja op het kamp. Die paar dagen waren in een roes aan hem voorbij gegaan. Hij had meer verschillende heftige sekservaringen gehad in die paar dagen dan in heel zijn leven daarvoor. Daarvoor had hij verkering gehad. Had seks gehad en dat best fijn gevonden. Maar dat was met een meisje. Daar had het kamp op het eiland een totale ommekeer teweeg gebracht. Bennie de hunk van de klas was verliefd op hem en al heel lang en had dat tijdens het kamp hem laten ervaren. En dat was niet mis. Hij vond het fantastisch en dacht toen aan niets anders. Hij had een paar dagen in geile droomsferen geleefd. Dat ook nog samen met twee leraren, waarvan hij totaal nooit in de gaten had gehad dat die wat met elkaar hadden. Jan was nota bene getrouwd en had twee kinderen. En Karel hun decaan?! Nooit gedacht dat die homo was. En dat hij seks met hem zou hebben! Nu thuis schaamde hij zich rot. Niet voor de anderen maar voor hemzelf!

Hoe moest hij hier verder mee. Hij was gister nog zo zeker van zichzelf. Tijdens het kamp waarbij de seks met mannen bij hem insloeg als een bom kwam hij er toch wel achter dat seks met mannen een dimensie aan zijn seksleven toevoegde die hij nog nooit ervaren had. En dat hij veel om Bennie gaf. Zoveel, dat de laatste dagen duidelijk het gevoel van verliefdheid hem bekroop. Die prachtige lieve stoere Bennie, die hunk die zo warm aandoenlijk lief en geborgen kon zijn. Die zo begripvol was. Zo veel geduld, zoveel liefde. Dat had hij met zijn verkeringen nog nooit gehad. Daarin moest hij altijd maar geven en klaarstaan enz. enz. En nu had iemand echte oprechte belangstelling voor hem. Met zo’n fijn gevoel van seks dat hij nog nooit ervaren had. Daardoor die verwarring.

Als in een roes was hij thuisgekomen. Uitgelaten over het heerlijke kamp. Maar toen aan tafel. Die ene opmerking van zijn zus: Goh, je giechelt als een verliefde bakvis. En alle ogen die toen op hem gericht waren. Hij had een kop als een biet gekregen. Hij kon niet meer uit zijn woorden komen en hakkelde: Het was gewoon leuk en we hebben het heel gezellig gehad en er waren verder ook geen verkeringen. Nou je gedraagt je anders wel zo. Typisch weer een opmerking voor zijn goedgebekte zus. Maar nu viel dat helemaal verkeerd. De opmerking van zijn vader suste de boel maar na het eten was hij direct naar boven gegaan. Met een warhoofd vol spanningen. De realiteit die hij niet onder ogen durfde of wilde zien? Moest hij het nu zeggen, terwijl de twijfwl hem door zijn lijf joeg? Nee, Bennie had hem tijd gegeven om erover na te denken. Hij moest voor hem nog heel veel zaken op een rijtje zetten. Hij deed de pc aan en keek op zijn mobiele: Berichtje van Bennie. Hij zakte neer op zijn stoel en spontaan liepen de tranen over zijn wangen. Bennie...Bennie... Was moest hij, nu even niets. Hij wilde met hem... of toch niet...tenminste niet datgene wat Bennie graag wilde: verkering. Hij verkering met een jongen?! Hij wilde Bennie ook niet voor het hoofd stoten...die lieve jongen, zo vol begrip zo voor hem. Bennie die zo gelukkig met hem was, zo blij dat hij met hem wilde vrijen...en ook zo fijn... Zo’n maatje, zo’’n kameraad. Maat verkering? Hij deed de pc en zijn mobiel weer uit en liet zich languit op het bed vallen. Verdriet en verwarring overspoelden hem. Hij was er gister nog zo zeker van. Vermoeid viel hij in een korte slaap.

Hij werd wakker. Zijn ouders en zus gingen naar bed. Zijn moeder deed de deurkruk naar beneden en riep zacht zijn naam. Hij deed alsof hij sliep. Zijn moeder zei zachtjes tegen zijn vader: Hij slaapt vast... nog moe van het kamp. Ze sloot de deur.

Robbert kleedde zich uit en ging naakt onder de dekens. In elkaar gerold probeerde hij de slaap weer te vatten, maar het lukte hem niet. Hij streek langs zijn borst, kneep zachtjes in zijn tepels en liet zijn handen naar zijn piemel gaan. Dit heerlijke maatje, dat zulke fijne momenten had gehad de laatste dagen. Hij dacht aan Bennie en zijn paal begon te groeien. Lekker even klaarkomen, dat wat altijd het beste medicijn is tegen slapeloosheid. Zijn handen deden het werk. Hij hoefde er niet bij na te denken. Als een stel geroutineerde artiesten brachten zijn handen hem naar een hoogtepunt. Zacht en toch stevig in een afwisselend ritme dat ze van hem kenden als geen ander. Even het hoogtepunt uitstellen...even wat langer vasthouden... en dan...De stralen sperma spoten in dikke klodders over zijn buik toen hij zachtjes kermend klaarkam. Hij veegde deze uit over zijn lichaam die deze lichaamseigen sappen snel absorbeerde. De zilte lucht van zaad maakte hem weemoedig.

Bennie was je maar bij me om te troosten... Konden we maar samen ergens heen waar niemand ons kende. Bennie... Maar de slaap liet toch op zich wachten terwijl allerlei gedachten zijn hoofd onrustig maakten en zodat hij de volgende morgen met barstende koppijn aan de ontbijttafel verscheen. Wat zie jij er uit! zei moeder. Ik heb barstende koppijn, ik kan zo niet naar school. Dit is vast een terugslag van het kamp. Hier een paar paracetamol en naar bed jij. Ik zal school bellen dat je vandaag thuis blijft. En als er wat anders aan de hand is hoor ik dat wel van je. Nu naar boven. Hij kleedde zich weer uit en ging op bed liggen. Ogen starend naar het plafond. Gedachten razend door het hoofd...

Bennie was al vroeg op school. Wat een tof kamp was het. Hij verlangde er weer naar om Robbert te zien. Hij zou zich wat inhouden en niet opvallend doen dat had hij beloofd. Maar dat deed er ook niets toe. Robbert had de laatste avond gezegd dat hij dacht van hem te gaan houden dus was hij in de zevende hemel. Al zo lang was hij verliefd op hem en eindelijk tijdens het kamp was het gebeurd. Ze hadden gevreeën en liefgehad en niet zo maar, nee heel intens. Alleen al bij die gedachte begon het hem in de broek al te spannen. Gauw aan iets anders denken.

Op het plein en bij de ingang en in de hal stonden groepjes leerlingen te praten. Ze waren druk aan het ervaringen uitwisselen. Zowel van het zeilkamp als het kamp op het eiland. Maar dat interesseerde hem niet. Hij zag Robbert nergens. Hij snapte er niets van. Gister was hij ook niet on line geweest en had zijn mobiele uitstaan. Er zou toch niets tussengekomen zijn? Zou Robbert het toch thuis gezegd hebben en dat er nu een hoop heibel was. Nee dat kan niet ze hadden duidelijk de afspraak gemaakt om dat nog wat te laten rusten en hun samen tijd te gunnen zonder dat anderen dat wisten. Zo kon Robbert dan een eigen goede keuze maken. Maar waar was hij nu. Hij was altijd vroeg op school. Een onbestemd gevoel bekroop hem. Dit klopte niet.

De zoemer ging en iedereen ging naar binnen. De eerste twee uur hadden ze van Jan in de aula om gezamenlijk het kamp te evalueren. Daarna zouden ze in werkgroepen uiteen gaan om een verslag te maken. Dat wilde de directie nu eenmaal om z.g.n. verantwoording af te kunnen leggen.

In de gang kwam Karel ongemerkt naast hem lopen. Hoe is het er mee kerel? Is je tentmaatje er niet. Nee en hij was gister ook niet online en neemt zijn mobiele ook niet op. Hij is altijd vroeg op school. Denk je dat er wat aan de hand is. Ik weet het niet maar ik vind het wel erg vreemd. Jullie hebben nu les van Jan?! Ja de kampevaluatie. OK, als het je geruststelt ga ik naar de administratie om er achter te komen wat er aan de hand is. Ga achterin zitten. Ik licht Jan in en wanneer ik meer weet kom ik je halen en kunnen we ongestoord in mijn kamertje verder praten. Fijn, en met die woorden ging Bennie de aula binnen. Snel Jan even een berichtje sturen. Hij zal het wel snappen en anders kreeg hij die uitleg nog wel. En Karel spoedde zich naar de administratie.

Niet op school.. hij zou even wachten, misschien had hij een lekke band en met een weemoedig lachje dacht hij aan de fietstocht met Robbert achterop na het lekke band incident op het eiland. Die jongen wat beslist niet ziek, maar kerngezond dus moest er meer aan de hand zijn. Bij de administratie keek hij in het boek van de ziekmeldingen. Robbert was om 8 uur door zijn moeder ziek gemeld. Hoofdpijn en zou morgen wel weer op school zijn. Oké dat was duidelijk. Maar waarom had hij Bennie dan niet gebeld en was de telefoon uit. Na wat deze beide jongens samen beleefd hadden was dat op zijn minst gezegd niet erg logisch. Hij ging terug naar de aula en deed de deur open. Goede morgen meneer Karel ook al uitgerust van het kamp? Werd hij verwelkomd. Weer lekker bijgekomen op uw vrije dag? Prima meneer Jan en u dan! Uitstekend geslapen, komt u ons ook uw verhaal doen? Ik kom straks weer maar moet nog even wat zaken afhandelen en ik zou graag Bennie meenemen. Prima. En zo liepen de mannen naar het kamertje zonder een woord te zeggen.

Karel wees naar een stoel waar Bennie op ging zitten. Hij is ziek gemeld. Karel sloot behoedzaam de deur. Ziek? Ja, hoofdpijn! Dat is een smoes, waarom heeft hij mij niet gebeld. Het heeft vast met mij te maken. Dat zou kunnen. Wil je hier met mij over praten? Ja en nee. Ik wil naar hem toe, ik wil hem spreken en dan samen praten. Ik weet dat hij dat ook wil. Dat heeft hij tijdens het kamp al gezegd. Hij wil graag met jou en Karel praten hoe dat tussen jullie zit. Jan is getrouwd en jullie hebben samen ook wat. Wij vroegen ons af hoe dat kan. Of Jan ook dat dubbele gevoel heeft waar Robbert ook mee worstelt. Al dat ik dat hij al een keuze had gemaakt. Tijdens het kamp misschien, maar wanneer je terug komt in je oude omgeving kijk je daar vaak weer anders tegenaan. Begrijp me goed Bennie, ik hoop dat hij voor jou kiest. Ik vind jullie een heel fijn en sympathiek stel, maar Robbert moet wel zelf die keuze maken. Weet ik,, ik heb ook tegen hem gezegd dat ik geduld heb en dat ik, welke keuze hij maakt dat respecteer. Maar wanneer hij niet voor mij kiest zou ik daar wel heel veel moeite mee hebben. Dat kan ik me goed voorstellen jongen, maar haal je maar niets in je hoofd dat het mis id, volgens mij heeft Robbert gewoon wat tijd nodig. Vergeet niet dat deze onverwachte gebeurtenissen nog maar net gebeurd zijn. En die moeten denk ik nog een plaatsje krijgen. Dat weet ik maar ik wil graag naar hem toe. Ik weet dat zijn beide ouders werken dus is hij alleen thuis. Vind je dat goed? Oké, ik zal het tegen Jan zeggen. Hier heb je mijn mobiele nummer. Bericht me en dan kunnen we meteen een afspraak maken. Wat mij betreft morgenavond bij mij thuis. Dat is onze sportavond dus ik weet dat Jan dan ook kan. Dan maar eens een keertje niet sporten. Kom kerel ga gauw. Bennie stond op. Kom, Karel spreidde zijn armen en na een dikke knuffel ging Bennie op weg naar Robbert. Die jongens toch, hoe zou dat aflopen en met die gedachte ging Karel naar de aula. Evaluatie van het kamp. Het zou beter kunnen heten: Het kamp was er... en toen...?