En Nu Verder - 3

Hoe lang ze daar samen gestaan hadden was niet te zeggen. Tijd was weggevallen. Robbert maakte zich los uit de omhelzing. Pakte Ronald bij de bovenarmen en keek hem recht in de ogen. Ronald keek terug.
‘Gaat het weer een beetje?’
Ronald knikte.
‘Wil je hier praten of zullen we naar boven gaan.’
Ronald zei nog niets. Allerlei beelden van vrijende mannen flitsten door zijn hoofd. Nu even niet. Dit had die op dit moment helemaal niet nodig. Dat zou hem nog verwarder maken. Hij wees naar boven.
‘Ga jij maar vast, dan kom ik met wat drinken.’
Ronald liep langzaam de trap op terwijl Robbert twee glazen drinken pakte.
Moest hij het nu wel of niet vertellen. Het was een chaos in Ronalds hoofd. Hij de altijd zo rustige, alles in de hand hebbende man, was hier geconfronteerd met een emotie die hij zich niet bewust was dat hij dat had. Stommerd die hij was. Hij had zich helemaal laten overmannen door jaloezie. Daar moest hij eerst mee in reine komen. Hij moest het nu maar even over de breuk met Roos hebben, maar dat was al helemaal naar de achtergrond gezakt door wat hem net zo enorm geraakt had. Het orgasme van zijn beste vriend met zijn minnaar. En weer stak die pijnscheut door zijn hartstreek. Nee, hij wilde het daar nu niet met Robbert over hebben. Dat mocht niet. Hij mocht Robbert zijn geluk niet in de weg staan. Trouwens waar haalde hij het lef vandaan. Hij was toch geen homo? Hij viel op meisjes. En hij was zo blij voor Robbert dat die Henk had. Die stond hun vriendschap beslist niet in de weg. Integendeel. Hij vond Henk een enorm fijne vent en had er een vriend bijgekregen. Maar waarom kwetste hem dat dan zo. En waarom die flitsende gedachten van vrijende mannen. Daar wilde hij zich nu niet op concentreren. Hij moest zich weer vermannen en die beelden uitbannen om niet weer in huilen uit te barsten.
Hij deed het raam dicht en het rolgordijn een naar beneden. Even later zaten ze samen op de bedrand hun glas leeg te drinken. De stilte was te snijden. Wie moest er nu beginnen en waarmee.
Robbert begon:
‘Vertel, wat is er allemaal gebeurd. Waarom ben je zo overstuur.’
Het bleef een tijdje stil. Ronald wist niet hoe hij zijn emotie moest verpakken.
‘Laat ik gewoon bij het begin beginnen. Na het telefoontje ben ik naar Roos gegaan. Ze was alleen thuis en begroette me met een klein kusje. We gingen niet naar de kamer maar bleven aan de keukentafel zitten. Tegenover elkaar. Toen had ik al een vermoeden dat er iets niet in de haak was. Om een lang verhaal kort te maken kwam het er op neer dat ze volgende week al gaan verhuizen. Haar vader was per direct overgeplaatst. Naar Zeeland. Ik zei nou en! Dan kom ik je daar opzoeken. Maar toen kwam de klap. Haar ouders vonden het niet zo’n goed idee om de verkering aan te houden. Dat werd toch niets op zo’n afstand. Daar zou ze op haar nieuwe school toch weer vrienden maken en na volgend jaar ging ze toch studeren dus ze moest nog jaren naar school. Ze had daar vannacht eens goed over nagedacht en vond dat daar wel wat in zat. Dus werd ik zomaar aan de kant gezet. Ik zei nog of ze dan niet meer van me hield. Dat wel maar we konden dan toch vrienden blijven over de skype en zo. Het was alsof ze me een klap in mijn gezicht gaf. Ik was boos en verdrietig. Waarom heb ik dit niet voorvoeld. Je weet dat ik dingen die mij aangaan vaak voorvoel, maar dit totaal niet. Ik houd erg van haar en dacht eindelijk de ware gevonden te hebben. Dan word je zo maar ineens, zonder dat we ook maar ooit één woord ruzie hebben gehad als een gebruiksvoorwerp aan de kant gezet. We hebben nog wel even gekust, maar ik was er opeens klaar mee. Weg Roos, weg tranen. Maar ik was boos ben zonder verder wat te zeggen naar buiten gelopen. Ze liep me nog achterna maar de tranen van woede stonden me in de ogen. Ze vroeg nog of ik het wel snapte en ik zei: ‘Nee. Helemaal niet. Wanneer je echt van iemand houd maakt afstand geen verschil. Maar dat geldt dus bij jou niet.’ De tranen van woede en verdriet brandden me achter de ogen. Ik ben op mijn fiets gesprongen en ze riep me nog achterna maar ben hard hier naar toe gereden. Onderweg kon ik alleen maar janken en schelden.
Toen ik hier kwam zag ik bij jullie hoe liefde en hartstocht konden zijn en toen brak er bij mij iets. Dat heb je gezien. Alle emotie, die ik anders zo goed onder controle heb, kwam er in één keer uit. Vandaar mijn idiote gedrag. Neem me niet kwalijk, het overkwam me.’
Over de echte reden en de steken door zijn hart hield hij zijn mond. Daar moest hij zelf uit komen en Robbert niet mee lastig vallen. En dat er flitsen van vrijende mannen langs kwamen vertelde hij helemaal niet.
Hij sloeg zijn arm om Robbert heen en drukte zich tegen hem aan.
‘Het spijt me dat ik jullie liefdesspel zo verstoorde. Ik had eerst moeten bellen zoals afgesproken, maar dat dit zo zou lopen wist ik niet.’
De tranen begonnen spontaan weer te stromen en weer die hartezeer.
Robbert sloeg zijn arm om hem heen en trok hem op bed. Veel hoefden ze niet te zeggen. Er was op dit moment ook weinig te zeggen.
‘Kom huil maar even uit. Dat zal je goed doen.’
De beide vrienden knuffelden tegen elkaar aan en even later hoorde Robbert de rustige ademhaling van Ronald. Deze uitbarsting had hem zo veel energie gekost dat die nu als een blok in slaap was gevallen. Robbert glimlachte en kroelde met zijn handen door het haar van zijn vriend. Hij gunde hem ook wat hij zelf meemaakte. Gewone lekkere seksuele ontlading met iemand die je graag mag of waarvan je houdt. En zo dommelde hij ook weg met in gedachten de heerlijke neukpartij van een uurtje geleden. Zijn lid roerde zich al weer.
Daar lagen de beide vrienden in elkaars armen en beiden in dromenland.

Henk zat op de bank terwijl Karel met de koffie aankwam.
‘Vertel kerel, ik ben toch echt wel nieuwsgierig wat er allemaal gebeurd is en jij hier nat bezweet met liefdesvocht kwam binnenvallen.’
Henk deed zijn verhaal en eindigde dat hij stilletjes vertrokken was. Maar hij wilde niet naar huis. Hij dacht meteen aan hier en wanneer je niet thuis was geweest was hij gaan fietsen om af te koelen.
Na zijn verhaal bleef het even stil.
‘Ik weet niet of ik hierover mag praten, maar in het kader van ons verbond, dus geheimhouding en vertrouwen, doe ik het toch.’
Hij keek Henk strak in de ogen. Henk zag nu de decaan voor zich. Niet meer de geile beer van net, maar een serieuze man die zijn werk heel hoog heeft. Hij wist ook dat hij te vertrouwen was en het maakte hem ook wel een beetje trots zo in vertrouwen genomen te worden.
‘Ik wist dat dit zou gaan gebeuren. De ouders van Roos zijn op school geweest om te vertellen dat ze met spoed gingen verhuizen en of wij wilden bemiddelen met een school in Zeeland, omdat ze in het laatste jaar zit. Ook kwamen de ouders met het probleem Ronald. Je weet dat de ouders van Roos zwaar Christelijk zijn en Ronald uit een onkerkelijk nest komt. Zij hadden daar eerst niet zoveel moeite mee maar omdat de vriendschap aardig serieus begon te worden en ze bemerkten dat Ronald ook wel meer wilde dan alleen maar een kusje kwamen ze in problemen. Roos trok helemaal partij voor Ronald en natuurlijk voor zichzelf. Voor de ouders kwam deze vrijwillige? overplaatsing dus op een gunstig moment om wat meer afstand te brengen tussen Roos en Ronald. Ik heb hen duidelijk gezegd dat ze dat aan Roos moesten overlaten en dat ze zich daar niet mee moesten bemoeien. Tijd zal leren. Maar ze hebben dat dus waarschijnlijk toch gedaan en Roos heeft haar conclusies getrokken en dat Ronald zo kort voor de kop, zoals Roos is, meegedeeld.’
‘Maar Ronald is erg helemaal door van streek. Ik heb hem nog nooit zo gezien.’
‘Hoe bedoel je.’
‘Ronald zou bellen of sms-en wanneer die terug zou komen. Wij, Robbert en ik konden onze kop niet meer bij het werk houden en om even ergens anders aan te denken zijn wij gaan vrijen. En niet zo zachtjes ook. We hielden ons ook niet in en ik wilde door Robbert flink genomen worden. Opeens ging bij hem de knop om en alle zorg over Ronald reageerde die af om mij een flinke beurt te geven.’ en hij grinnikte verder, ‘Ik heb er nog een gloeiende kont van. En net toen we samen tegelijk met veel gekreun klaarkwamen stond Ronald in de deuropening.’
‘Zag hij dat jullie bezig waren.’
‘Ja en hij hoorde het ook. Ik weet niet hoe lang hij daar stond maar hij voelde zich te veel, zei dat ook en stoof de trap af. Robbert vloog hem achterna en kon hem bij de keukendeur nog tegen houden. Toen brak er wat bij hem. Hij bonsde, trilde, huilde en ging als een wildeman te keer.
Ik heb me zo goed als kon met een papieren zakdoekje schoongeveegd en heb mijn kleren aangedaan en ben toen via de keuken gegaan. Ik voelde dat ik hier even niet bij moest zijn. Ronald hing snikkend bij Robbert in de armen en ik voelde me echt even teveel. Ik heb hem een luchtkusje gegeven en ben stiletjes weggegaan. Maar man, ik heb nog nooit zo’n uiting van verdriet gezien. Ik heb het nog steeds op mijn netvlies en het gonst nog steeds door mijn hoofd.
Het bleef even stil. Karel liet het verhaal even tot hem doordringen. Dus Roos had het toch uitgemaakt. Jammer voor die beiden. Ach misschien ook niet. Ronald was wel erg aan de leiband van Roos gaan lopen. Vandaar dat hij ook niet mee was gegaan naar het eiland, maar gekozen had om samen met Roos naar het zeilkamp te gaan. Daar, waarvan Henk gretig gebruikt had gemaakt om de vrijgekomen plaats op te vullen. En hoe. Maar nu Roos er niet meer was zou er minder ruimte zijn voor Henk. Want Robbert en Ronald, de tweeling zoals ze altijd werden genoemd, zouden nu weer als vanouds meer met elkaar op gaan trekken. Was dat de angst van Ronald? Of zou het zien van de gemeenschap die de beide vrienden hadden hem geconfronteerd hebben met de realiteit. En barstte deze confrontatie uit in een onmachtige woede?
‘Henk, ik heb een paar vragen die je niet hoeft te beantwoorden maar waardoor ik misschien inzicht krijg in de situatie.’
‘Stel ze maar Karel, voor jou heb ik geen geheimen.’
‘Waar ik heel benieuwd naar ben. Wanneer jullie samen zijn, ik bedoel Robbert, Ronald en jij. Gedragen jullie zich dan als een verliefd stel? Ik bedoel vrijen jullie met elkaar of nog meer?’
‘Nee, eigenlijk niet. We stoeien wel. Op een heel speciale zachte maar toch speelse manier. Heel fijn vind ik dat. Ik krijg er zelfs vaak een stijve van en de andere twee ook. Dat zie ik dan wel. Maar verder gebeurt er niets. We liggen dan na die tijd samen tegen elkaar aan uit te hijgen. En wanneer we een filmpje kijken liggen we met zijn drietjes op de bank met Robbert middenin en de beide armen om ons heen, maar intieme dingen doen we alleen als Robbert en ik samen zijn. We hebben het er nooit over, maar dat doen gewoon niet. Net als op school. Als mensen het niet zouden weten, zien ze niet aan ons dat we een stel zijn. Dat wil Robbert ook niet. Ik wil zijn hand wel eens beet pakken. Maar dat wil hij niet. Maar wanneer we samen zijn vliegen de vonken er van af. Vooral vandaag. Hij heeft me nog nooit zo fel geneukt. En dat moest nu net Ronald zien.’
‘Ik zal zeggen waarom ik dat vraag. Niet uit nieuwsgierigheid maar om de zaak duidelijk te krijgen. Ik denk niet dat Ronald zo intens verdrietig was van Roos. Wel een beetje natuurlijk, want het kwam als donderslag bij heldere hemel. Maar zolang en zo intiem hadden die nog geen verhouding samen. Maar met Robbert ligt dat heel anders. Ze worden op school niet voor niets de tweeling genoemd. Al die jaren zijn ze samen. Heel intens en ook heel plezierig. Ze zonderen zich niet af, integendeel, ze maken deel uit van de groep. Maar ze communiceren samen op gevoel, vaak zonder woorden. Dat hebben ze niet nodig wat ze snappen elkaar. Ronald was heel blij dat Robbert ook iemand had toen hij verkering kreeg met Roos. Hij voelde zich dan minder ‘bezwaard’. Maar nu, als in één gebeurtenis wordt hij geconfronteerd met een afwijzing Hij wilde steun halen bij zijn maatje en die lag heftig te neuken met zijn vriend. Terwijl hij dat waarschijnlijk ook graag gewild had met Roos. En zo je net vertelde liet dat niets aan de verbeelding over.’
‘Dat klopt en was luid, intens en heel heftig. Ik ben nog nooit zo hard geneukt ik sta er nog gewoon van open.’
‘Nu denk ik dat het samenkomen van die twee gebeurtenissen het hem net te veel werd. Zijn doorgaans enorme zelfbeheersing explodeerde door het gevoel van onmacht en eenzaamheid. Zijn vriendin weg en zijn vriend die een ander gaat toebehoren. Niet dat hij dat erg vindt, integendeel, hij is heel blij voor jullie. Dat zie je. Maar we hebben het nu even over emotie, en dat gaat het verstand te boven. Vergeet niet achter die rustige en beheerste jongen en enorm gevoelig iemand schuilt.’
‘Dat zou best eens waar kunnen zijn. Maar hoe moet ik daar mee omgaan als dat zo is? En Robbert?’
‘Niets, helemaal niets. Dat is zijn probleem. Het klinkt hard, maar het is de realiteit. Gewoon doorgaan zoals jullie bezig waren. Maar steun hem. Sluit jullie niet af maar geef hem aandacht. Dit heeft tijd nodig. Hij zal zijn rol als vriend moeten herzien. Dat hij niet de enige vriend is, maar dat hij die moet delen.’
‘Maar dat was toch ook zo geweest wanneer Robbert verkering had gekregen met een meisje, zoals hij met Roos?’
‘Ja en nee. Dat ligt anders. Een meisje is geen concurrent met hun vriendschap. En zijn emotie voelt aan dat jij dat wel bent. Hij raakt een stukje van zichzelf aan Robbert in jou kwijt. En dat is niet erg. Helemaal niet. Maar dat heeft even tijd nodig. Dat is een proces. Dat moet groeien. Daarmee kunnen jullie hem enorm goed helpen om juist gewoon te doen. Hem in veel dingen te betrekken en hem laten voelen dat die er helemaal bij hoort.’
‘Dat is niet moeilijk. Want ik mag hem erg graag en wanneer hij homo zou zijn zou ik zelfs verliefd op hem kunnen worden.’
Ze keken elkaar even heel indringend aan terwijl er niet gesproken werd.
Wat een prachtige helderblauwe ogen had die jongen. Karel kon zich er wel in verdrinken. Het bracht een warm liefdevol gevoel in zijn lijf. Hij vermande zich. Doe gewoon Karel, zei hij tegen zichzelf. Hij is je leerling en veel te jong.
‘Weet je wat, volgende week is het herfstvakantie, ik zal deze week wel een smoes verzinnen om hem bij mij op het kantoor te krijgen. Misschien stort hij bij zijn hart uit.
Dan zou ik hem een spiegel kunnen voorhouden en hem proberen het verschil tussen verstand en emotie kunnen uitleggen. Want wanneer het is zoals ik denk, waar we het net over hebben gehad, zal die jongen het nog heel moeilijk krijgen. Hij wil het niet, maar het is hem dan gewoon overkomen. Vergeet niet dat het een heel bijzonder mens is, ik weet niet precies van hoe en wat, maar hij is zeker geen doorsnee mens. Hij is een hooggevoelig persoon. En die hebben het niet gemakkelijk wanneer de emoties de overhand krijgen.
‘Fijn man, dit maakt alles een stuk duidelijker voor mij. En ik ben ook geruster. Wat ben je toch een fijn mens.’Henk gaat naar Karel toe en geeft hem een kus, pal op de mond en gaat grinnikend weer zitten.
‘Mag ik hier met Robbert over praten?’
‘Laat dit gesprek tussen ons blijven, anders kan het op gekonkel lijken en dat wil ik beslist niet. Wanneer het nodig is kunnen we er in een later stadium altijd op terugkomen.’
‘Je hebt gelijk.’
‘Nog een bakkie?’
‘Van jou graag.’ En hij keek Karel ondeugend aan.
Karel pakte de beide mokken en liep naar de keuken. Wat was dat toch een mirakels lekker jonk. Hij had niet gemerkt dat Henk hem volgde. Terwijl hij de koffie indeed voelde hij twee armen om zijn middel en een zoen in zijn nek.
‘Wat ben je toch een fijne decaan. Ik kan mijn verhaal kwijt en ben helemaal weer rustig. Hoe kan ik je bedanken.’
‘Dat heb je net onder de douche al gedaan.’
‘Ja dat is zo, maar dat was wel van één kant.’
Karel voelde dat hij aan zijn schouders werd omgedraaid. Daar stond Henk. Spiernaakt en de badjas lag op de grond. Veel tijd om na te denken had hij niet. Twee jonge krachtige handen pakten hem bij zijn gezicht en met een enorme grijns voelde hij de lippen op de zijne. Hij deed zijn mond open en een heerlijke spontane tongzoen volgde. Tijdens het tongen voelde hij zijn short naar beneden gaan en ook zijn t shirt werd uitgetrokken. En hier stonden twee naakte lijven, ondanks hun lege zakken tegen elkaar aan te rijen. Bij beide begon het bloed te stromen en weer nam de hartstocht de overhand.
‘Dit blijft ook tussen ons,’ zei Henk en hij ging op de keukentafel liggen met zijn kontje omhoog. ‘Neem me Karel, neem me. Ik wil je helemaal. Ik ben er nog helemaal klaar voor. Je kunt zo binnenkomen.’
Karel wilde nog wat terug zeggen, maar ook bij hem gierden de hormonen voor de tweede keer in korte tijd door hem heen. Laat hij het er nu dan maar van nemen. Deze jongen kan krijgen wat hij wil. Hij was nu als was in zijn handen. En met die gedachte maakte hij zijn pik nat en gleed in het nog vochtige net uitgerekte sterretje van Henk. Hij zou het niet hard en wild doen. Hij zou het met zachtheid doen zodat Henk vanzelf klaar zou komen. En met een trage beweging waarbij hij het lijf en de tepels van Henk vakkundig bewerkte reden ze samen naar een hoogtepunt. Omdat ze beiden net klaargekomen waren konden ze het orgasme goed uitstellen.
Henk voelde Karel goed. Hij was minder groot en lang dan Robbert maar zeker zo geroutineerd. Zijn prostaat werd vakkundig bewerkt. Hier verlangde hij al tijdens het gesprek naar. Toen Karel hem even intens aankeek ging er iets in hem gloeien en had hij voorgenomen Karel nog zo ver te krijgen om hem te neuken. En het was gelukt.
Hij gooide zijn armen naar achteren en zijn kontje omhoog zodat Karel hem helemaal kon nemen. Dit was zijn favoriete houding. Thuis oefende hij veel met dildo’s en ander soort speeltjes zodat hij zijn anus behoorlijk kon ontspannen en oprekken. Zijn prostaat werd zo gemasseerd zodat zijn hele lijf als een fakkel begon te gloeien. Hij wilde niets liever dan genaaid te worden. Karels handen deden de rest. Een siddering ging door hem heen. Zijn pik begin de zwellen en werd keihard. Hij gaf zich helemaal over aan dat gevoel. Karel neukte in een heerlijk tempo door. Zacht, rustig maar toch stevig. Hij voelde bij Karel zijn pik verdikken en kneep hard zijn kringspier samen. Dat had tot gevolg dat Karel en hij tegelijk klaarkwamen. Karel diep in zijn kontje en hij op zijn buik en borst. Het was wel niet zoveel zaad als straks, maar de beleving was minstens zo intens. Karel liet zich voorover vallen en zocht zijn mond. Een zachte intense zoen volgde.
‘Wilde je dit?’
‘Ja, dank je.’
‘Kom dan spoelen we ons weer even af. Ik pak je kleren, die zullen nu al wel gelucht zijn.’
Henk grinnikte. Hij wist dat hij Karel kon krijgen wanneer hij maar wilde. Karel kon nu eenmaal zijn charmes niet weerstaan. En hij vond het leuk om dat te gebruiken. En eerlijk gezegd genoot hij er enorm van. En omgekeerd voelde hij hetzelfde. Niet alleen maar van de seks, maar ook van de aandacht en warmte die van Karel uitstraalde. Heerlijk zo’n vriend te hebben, al was die dan wat ouder.
‘Wat ga je nu doen?’
‘Ik ga naar Robbert mijn spullen halen en kijken hoe het daar is.’
‘Doe dan eerst even een berichtje. Dat lijkt me wel zo verstandig.’
‘Hoezo?’
‘Zomaar, doe nou maar.’
‘Oké, Henk pakte zijn mobiele en berichtte dat hij er aan kwam.’
Na een dikke knuffel en tot gauw ging hij op pad. Hoe zou hij de vrienden aantreffen. Hij was er weer helemaal bij. Terug uit de roes van net. Wat kan het leven toch raar gaan. Hij grinnikte over het verbaasde gezicht van Karel toen hij opeens naakt achter hem stond. Maar zijn gezicht betrok weer toen hij weer dacht aan het verschrikkelijke verdriet van zijn vrienden. Gauw zette hij zijn voeten op de pedalen richting Robbert en Ronald.