Mediterraanse Slavenval - 5

“Dessert Cruiser Ahoy!” De havenmeester aan wal begroette zijn Engelse vriend. Het was overduidelijk dat beide mannen elkaar goed kenden. “Hebben de winden u een groot fortuin bezorgd mijn vriend?” Luidkeels lachend overstemden beide mannen zowel de geluiden aan boord als de geluiden aan wal! Aangemeerd kwam de verpersoonlijking van allerlei exotische rassen aan boord gezwalkt. Het viel nog niet mee al dat rollende vet over de reling te hijsen en daarbij tegelijkertijd overeind te blijven. Een geurcocktail van zweet, alcohol en zure melk verdrong de frisse zeewind op ontstellend efficiënte wijze. Twee medewerkers kregen direct opdracht het schip te inspecteren en verdwenen benedendeks. “Inderdaad kameraad, wat een lekker stuk!” Kevins maag keerde zich een halve slag, even was zijn aandacht voor hetgeen er werkelijk toe deed verslapt. Het gesprek tussen de kapitein en de havenmeester was ook niet geheel verstaanbaar geweest. Smoezend kwamen ze op de knappe meid toelopen. “Zij draagt zorg voor de formaliteiten, niet waar liefje?” Het bevel van de scheepscommandeur was duidelijk. “Je kan mijn kantoor midscheeps even gebruiken!”

Het keurig netjes opgeruimde bureau stond achterin de verlaten kajuitruimte uitnodigend centraal opgesteld! De vieze dikzak bedeelde, de deur achter zich vergrendelend, de schone jonkvrouw tegelijkertijd kwijlend een knipoogje toe. Het had even geduurd voordat de levende vetrol zich door de deur had weten te persen. Uiteindelijk was het zwetend en puffend toch gelukt! Achteloos wierp de havenautoriteit zijn aktentas in een hoek en duwde de buit centraal in zijn blikveld. Breed glimlachend, de eidooier-gele tanden bloot exposerend, gebood hij de slavin de sandaaltjes uit te trekken en met blote voeten op het bureau te gaan zitten. De felrood gelakte teennageltjes logen de leugen op overtuigende wijze. De kop van de vetzak kleurde nagenoeg bijpassend rood. Hitsig knielde het varken neer en nam de slanke slaventenen in zijn mond. Smakkend en zuigend krulde hij zijn tong tussen de tenen van Dessert Rose. De slavenvoetjes verdwenen in de brede vetklep van de hijgende beer, die zich daarbij zelf op kruishoogte met zijn knuisten probeerde op te peppen. Graaiend onder de tuniek van de walgende jongeling, ontdekte de fetisjist de ware aard van de leugen. De nieuwe vondst leek hem in het geheel niet te storen! Hij schrok er niet eens van en masseerde op verrassend gevoelige en kundige wijze de kroonjuwelen van zijn toegewezen buit hard. DR43 kon niet voorkomen zich in dit slavenbestaan te laten verraden door zijn eigen gestel. Het duurde niet lang voordat zijn tuniek als een zwemband opgerold zijn middel afknelde. Zich vergapend aan het jonge blote onderlichaam droomde de man opnieuw van een slank bestaan en trok zijn broek omlaag. Zijn eigen piemel kon hij al jaren niet meer zonder spiegel bekijken. Van de goddelijke slavenerectie kon hij niet afblijven, de zoete tenen van het gevallen godenzoontje hadden hem al tot waanzin gedreven. Voorzichtig zoog hij het jongens-lid naar binnen en proefde het voorvocht op zijn tong. Hard duwde hij de paniekerige kop uit zijn blikveld achterover en klemde beide voeten tussen twee vetlagen van zijn weelderige lijf vast. Zuigend en likkend genoot hij van de krampjes en kreuntjes, van de straaltjes voorvocht die het slaafje willens en wetens niet kon tegenhouden. De havenmeester kon immers ook niet weten hoe lang het slaafje al niet had geëjaculeerd. De gilletjes en het aanspannen van alle strekspieren kondigde het moment haarscherp aan. Pure lenigheid en kracht deden het joch half overeind schieten. Met glazige wijd opengesperde ogen en bijpassende schreeuw produceerde de woestijnroos het eerste zaad sinds tijden. Melkend zoog de havenmeester hem als een productie-koe op dreef leeg. Dankzij de zoetige romige smaak van de jeugd richtte hij zich zelf daarbij voor het eerst sinds tijden weer op tot volle oorlogssterkte. Opgewekt door pure adrenaline kreeg de vetzak het zelfs bijna voor elkaar gracieus omhoog te komen en ramde geheel onverwachts in een keer zijn keiharde lul tussen de slavenbillen naar binnen. De volle omvang van zijn genot verdween schurend door de kurkdroge kringspieren en verschafte de meester het hem beloofde genot. De zoete smaak van het slavenzaad tintelde na op de smaakpupillen en had krachtig de op stelling gebrachte manschappen op scherp gesteld. Al neukend lette hij niet op het kermen en de tranen van het met neptieten uitgedoste joch, greep de spartelende voetjes beet en fixeerde als volleerd fetisjist de twee grote tenen van het piepende slachtoffer bijtend tussen de kiezen klem. Door merg en been schalde, hoorbaar door het gehele schip, de schreeuw. Brullend schoot de bijtende beul in het opstoken onderlijf zijn ballen leeg. Wanhopig bereed Kevin als volleerd jockey de uitzinnige hengst. Stuiterend in volle galop, rijdend en glijdend over de spuitende stierenlul, wrong hij zich in allerlei bochten, in de ultieme poging om aan de scherpe pijn in zijn tenen te ontkomen. Eindelijk wipte hij samen met het stampende bureau een laatste keer omhoog. Happend in de voeten van de volgeschoten slaaf doofden de naschokken uit naar acceptabel niveau. Lachend kneedde de havenautoriteit voor de vorm nog even de mishandelde voeten soepel en deed hem daarbij bijna van het bureau donderen. Tevreden spreidde de havenmeester een laatste maal de benen en bewonderde het lekkende resultaat. Deze slavenkut zou nog wel even nalekken! Voldaan trok hij zijn kleren weer aan, gaf de afgewerkte slaaf als dank nog een ferme tik tegen de blote billen en wrong zich hobbelend door de nauwe deur naar buiten.

--- --- ---

Den Haag; Op een regenachtige eind-zomer-ochtend…

Brian draaide zich nog een laatste keer om en hoorde de regen tegen het zolderraam van zijn hotelsuite kletteren. Even moest hij zich opnieuw oriënteren. Na een lange autorit vanuit Lyon naar de lage Landen, had hij pas rond middernacht kunnen inchecken in het pittoreske hotel. Zijn lieve vriend had hem eerder die dag nog, verdrietig, edoch innig kussend bij het afscheid een goede reis toegewenst. De vermoeidheid van de lange autorit speelde hem na een veel te korte nachtrust nog steeds parten en pijnlijke, maar ook aangename herinneringen dreven naar de oppervlakte van zijn ontwakende brein. Glimlachend herinnerde hij zich de vorige ochtend, de ochtend waarop ze elkaar nog voor het laatst vurig bemind hadden! Het was al twee jaar geleden dat hij de slanke Fransman in het drukke uitgaansleven had leren kennen. Op slag verliefd geworden! Bestond het nog? Ja, het bestond! Hij had er zelfs voor uit de kast moeten komen en zijn vrouw moeten verlaten, om uiteindelijk in Lyon zijn leven een nieuwe wending te geven. Zijn kinderen hadden het gelukkig inmiddels ook geaccepteerd. Ja, Brian was homo en hij schaamde zich er niet langer voor hieraan toe te geven. Ook zijn collega’s hadden het inmiddels geaccepteerd en respecteerden hem er gelukkig niet minder om. Ondertussen mistte hij zijn lieve François, de prachtige verpersoonlijking van de ware liefde in zijn leven, het nieuwe geluk in zijn nieuw verworden bestaan.

Een verfrissende douche bracht kleine wonderen teweeg. Het warme water bracht de broodnodige energie weer op peil. Hij hoopte maar dat ze hem met goede redenen naar Den Haag verordend hadden. Ze hadden speciaal om exquise expertise verzocht in deze prangende kwestie. Brian werd kennelijk in staat geacht deze expertise op sublieme wijze vorm te kunnen geven. Jazeker, een bewezen staat van dienst maakte hem alleszins tot de geschikte kandidaat hiervoor. Toch maakte hij zich zorgen en zag als een berg op tegen de complexe problematiek. Er waren nauwelijks gegevens beschikbaar. Het rapport had hooguit één alinea aan nuttige informatie bevat. Toch zou hij vandaag het vreselijkste dat zijn werk kenmerkte, moeten gaan verwoorden. Bij de gedachte alleen al kreeg hij nauwelijks een hap van zijn favoriete Engelse ontbijt door de keel. Rond de klok van tien uur zou hij de wanhopige mensen gaan ontmoeten. Hij dwong zichzelf goed te eten en drong de gedachte deze ouders te moeten teleurstellen naar de achtergrond. Nog nooit in zijn carrière bij Interpol had hij zo weinig aanknopingspunten in een zaak als deze ter beschikking gehad. Bovendien, als rechercheur greep deze zaak hem ook nog eens persoonlijk extra heftig aan. Het koste hem deze keer meer moeite privé en werk op professionele wijze te scheiden. Innig betrokken realiseerde hij zich constant dat zijn enige eigen zoon even zo oud was als de vermiste zoon van de ouders, die hij waarschijnlijk niet uit de hel waarin ze beland waren, zou kunnen verlossen.

--- --- ---

Ksar Sghir: Dezelfde eind-zomer-namiddag…

Strompelend op zijn gekneusde tenen, ondersteund door de slavenhandelaar, hadden ze samen de riksja weten te bereiken. “Ja ja, het is een varken! Jammer genoeg kunnen we niet om hem heen. Hij houdt stiekem van jonge jongetjes! Relax, je was geweldig!” En daar kon Kevin het voorlopig mee doen. Op weg naar een onbekende bestemming kreeg hij de kans om het kleurrijke leven van de bruisende havenstad te ervaren. Het zwijgen van het merkwaardige koppeltje in de slingerende, op spierkracht aangedreven rammelbak, vormde een schril contrast met de toeterende, lawaaierige hel rondom. Met tranende ogen in de misselijkmakende cocktail van uitlaatgassen en bedorven etensresten, probeerde Kevin zich kokhalzend zo goed mogelijk in de rol van rijke, voorname Arabische dame overeind te houden. ten minste, dat had de kapitein hem wijsgemaakt! Af en toe verbaasde Kevin zich over het feit dat ze door groepjes mannen nageroepen werden. Hij wist het echt niet, trouwens, hoe had hij het ook moeten weten? De kenmerkende sjerpa van de lokale prostitué werd feilloos door de mannen gespot! De rijke Engelsman vormde samen met het hoertje de perfecte alibi. De mannen wisten niet beter dan dat een blanke rijke Europeaan een hoertje had ingehuurd voor zijn persoonlijke pleziertjes. Niemand in het hier en nu kon vermoeden dat een nieuw slachtoffer in de internationale mensenhandel buiten de ogen van justitie afgevoerd werd.

Zelfs al had hij nog normaal kunnen lopen, ontsnappen zat er voorlopig niet in. Ten overvloede deelde de slavenhandelaar hem nog even mee, dat elke vluchtpoging punt één, onmogelijk was en punt twee, erg dom! Ze zouden hem nu gaan verzorgen en opknappen voor een belangrijke keuring! Het hoogste wat je als seksslaaf wilde bereiken was natuurlijk de trippel A++ status. Alleen met deze kwalificatie kon je namelijk op de eerste ring geveild worden in de absolute top onder de bieders. Naar verwachting zou je dan theoretisch gesproken in een jongensharem kunnen belanden, met grote kans op een redelijk luxueus bestaan. ten minste, dat heet, als je tegen de onderlinge haat en nijd opgewassen zou blijken en blijven. De geluiden van de stad gonsden door zijn hoofd, de pijnscheuten in zijn gekneusde tenen deden hem happen naar de stinkende lucht van uitlaatgassen en rotte vis. Kevin huilde zonder ook maar een kik te geven. Zijn tuniek plakte door de opgedroogde spermaresten vast aan zijn lijf, zijn billen schrijnden bloedheet boven de kunststof zitting tussen de achterwielen van het primitieve voertuig. Een bek vol rotte tanden, een scheve neus, bezwete oogkassen en een graat mager lijf dreef als een bezetene de raderen aan. Het aantal gebouwen en huizen langs de stoffige wegen nam in aantal steeds verder af. Het echte centrum van de havenstad lag inmiddels al ver achter hen. Steeds vaker keek de magere Hein achterom en zag de mooie jongedame huilen. Het was de knipoog, de mislukte grijns en het kwijl! Kevin kon het vervolg eigenlijk zelf al voorspellen! Het bordeel buiten de stad kwam in zicht, immers, wat anders dan dit kon ook de eindbestemming zijn? De riksja temperde vaart en parkeerde voor de hoofdingang. De rijke westerling incognito maakte de Arabier attent op het beschutte inhammetje tussen de struiken. Genereus bedankte de Engelsman de ijverige man voor zijn diensten en nam discreet afstand van zijn hoertje. De overgelukkige begreep de hint en liet zich in de beschutting van de struiken uitgebreid bedienen. Dit onverwachtse buitenkansje sinds tijden liet hij zich vanzelfsprekend niet ontzeggen!