Ik Zag Hem - 5

Daar stond ik dan met toch wat verwarde gedachte in het kleedhok. Had ik het nu goed gevoeld. Had Roeland nu achter me gestaan met zo’n dikke paal in zijn broek, die hij per ongeluk gevoeld had. Had hij me daarom zo verward en met een rode kop aangekeken? Wat moest ik daar nu mee. Viel hij op jongens? Daar had ik nog nooit iets van gemerkt. En wat moest hij dan van mij? Ik viel toch alleen maar op meisjes? Het werd een chaos in mijn brein. Verward, onthutst… of had ik me dat alleen maar verbeeld. Gaat mijn fantasie met me op de loop! Ik voelde mijn ademhaling versnellen en het hart bonkte me in de keel. Waar was ik in godsnaam in terecht gekomen. Wat zorgde ervoor dat ik verstrikt raakte in een draaikolk van emoties waar ik geen raad mee wist en die mij totaal onbekend waren. Ik hoorde voetstappen aankomen. Bracht mijn ademhaling weer naar beneden en maande mezelf weer tot rust.

Glimlachend en met een warme blik in zijn ogen kwam Roeland het kleedhok binnen.
‘Heb je al wat kunnen vinden?’
‘Ik heb eerlijk gezegd nog niet gezocht. Ik wachtte op jou. Jij weet alles vast en zeker precies te liggen.’
En zo stonden we even later bij de overhemden. Roeland legde me uit hoe het hier gesorteerd op maat lag. Iedere avond kon je je overhemd dan in de wasmand gooien. De das moest je uithangen.
Die moest iedere dag opnieuw geknoopt worden. Dus je mag de knoop er niet in laten zitten.
‘Kun je een knoop in een das leggen?’
‘Nee, nog nooit gedaan, maar dan moet je het mij maar leren.’
‘Zal ik zo doen. Laten we eerst een overhemd passen. Ze liggen op maat dus als je eenmaal je maat weet kun je ze steeds van dezelfde stapel pakken.’
‘Weet jij je maat zo uit het hoofd?’
‘Ik heb meestal L gezien mijn schouders.’
‘Hier pas maar, ik denk dat deze wel goed is.’

Het overhemd zat me prima. Ik bekeek me in de passpiegel en vond het toppie.
‘Kom hier naast mij staan voor de spiegel, dan laat ik zien hoe het knopen van een das gaat.’
En zo stonden we een tijdje te klooien voor de spiegel. Roeland deed het zo handig en ik ging er heel klungelig mee om. Het was in spiegelbeeld en dat maakte het twee keer zo moeilijk. We hadden beiden de grootste schik. De lachende ogen en zijn humorvolle stem maakten we helemaal van slag. Maar het knopen? Lukte me van geen kant.
‘Maak jij er maar een voor me, dat geklooi van mij lijkt nergens op.’
‘Niks ervan. Ik ben een goede leermeester en als het me niet lukt om je dat te leren vind ik dat een afgang voor mij. En dat wil ik niet.’
Hij keek me daarbij glimlachend aan.
‘Hier, ga eens op die kruk zitten. Dan ga ik achter je staan en leid je handen. Dan is het zo gepiept.’
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging op de kruk zitten en Roeland stond achter me en gaf me instructies.
Ik voelde de warmte van zijn lijf vlak achter mij. En weer begon mijn hart sneller te kloppen. Hij sloeg de armen om mij heen. Zijn handen pakten die van mij stevig, maar toch liefdevol vast. Of voelde ik toch een lichte trilling….. Hij boog zich wat voorover en ik voelde zijn adem door mijn haar gaan. Hij ademde snel en zwaar. Ik hield het bijna niet meer. Mijn pik roerde zich in mijn broek en mijn hartslag verdubbelde zich. Waarom wond dit mij nu zo op. Hij hielp me gewoon en ik zat hier te shaken.

Roeland was geschrokken toen David in één keer vanuit zijn hurkhouding omhoog was gekomen en hem met zijn arm aanraakte. Hij stond daar met een dikke paal. Gelukkig had hij een wat wijde broek aan zodat je niets kon zien. Maar toch toen David hem aanstootte en precies op de plek waar zijn paal stond te sidderen in zijn broek wist hij even niet hoe hij het had. De blik in zijn ogen van verbazing of wat dan ook deed hem de blossen op zijn wangen kleuren. Snel had hij een oplossing gevonden door David naar het kleedhok te sturen en zelf het glas op te ruimen. Dat gaf hem even een time out om tot zichzelf te komen en de boel even op een rijtje te zetten. Hij sprak zichzelf danig toe. Kom op Roeland! Stel je niet zo aan. Niemand weet dat jij homo bent en deze jongen die je de kop gek maakt is hetero. Maar hij wist wel beter. Deze jongen maakte gevoelens in hem los die het verstand te boven gingen en die zijn normale handelen beïnvloedde. Hij moest sterk zijn en zich niet daardoor laten meeslepen. Maar één ding was zeker. Er was een wederzijdse spanning die je niet kon ontkennen. Hij legde zijn paal naar beneden zodat die niet meer onverwachts de ruimte nam om weer te gaan steigeren. Gelukkig had hij een strakke boxer aan. Zo kon hij hem beter in bedwang houden.

In het kleedhok zag hij hoe David drentelend om zich heen keek. Wat aandoenlijk. Het prachtige lijf duidelijk aftekenend in zijn super strakke kleding. Weer roerde het in zijn broek, maar daar kreeg zijn speelmakker nu niet de ruimte. Die zat gewoon vastgesnoerd. Roeland grinnikte. Hij zou er voor zorgen niet twee keer dezelfde blunder te begaan. Dan zou hij zich nog danig verraden.
Een overhemd was snel gevonden. Nu nog de das. Daar had David echter geen kaas van gegeten. Naast elkaar stonden ze te klungelen. Hij had een idee. Zomaar spontaan zette hij David op een kruk voor de spiegel en ging achter hem staan. Hij schrok van zijn spontane handeling. Nu stond hij vlak achter hem en kon niet meer terug. Wat nu?! Hij legde de das om de hals en keek in de spiegel. De ogen van David waren op hem en de das gericht. Deels belangstellend, deels serieus, maar er lag ook een ondeugende blik in. Om op te vreten. Wat een kerel. Hij boog zich voorover en zijn handen begonnen zelfs iets te trillen. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Hij zag het komische van de situatie in en glimlachte naar het spiegelbeeld, naar David. Hier stonden ze dan. Een mooi stel. Een blonde god omarmd door een donkerharige krullenbol. Beiden niet wetend wat de een bij de ander te weeg bracht. Hij pakte de handen van David en gaf instructies voor het leggen van de knoop. Langzaam en overwogen. Zijn stem trilde bij de uitleg. Of kwam het van de onweerstaanbare geur van deze jongen. Omdat hun lichamen zo dicht bij elkaar kwamen kreeg David het warm. Die warmte zorgde ervoor dat zijn lucht zich nog beter manifesteerde. Roeland ademde diep. Het bedwelmde hem gewoon. Het is dat die met twee benen stevig op de grond stond anders was hij zo van zijn stokje gegaan.
‘Nu jij het alleen proberen.’ kon hij nog zeggen en volgde de verrichtingen van David.

Ik knoopte mijn das voor het eerst zelf en goed. Wat was ik voldaan. Ik had het loei heet, want het lichaam van Roeland zo dicht achter me had heel wat met me gedaan. Zijn adem in mijn haar, zijn aanwezigheid als een warme deken over me heen bracht gevoelens bij mij naar boven die ik niet kende. Ik moest al mijn verstand bij de les houden om niet weg te zwijmelen en me achterover te laten zakken in zijn armen. Ik in de armen van een man? Kolder! Ik herpakte me. Dit kan niet en dit mag niet. Wat zou die wel denken! En dan kon ik fluiten naar mijn baantje. En ik naar mijn reputatie als vrouwenverslinder. Maar die dikke paal lag me danig in de weg. Als ik ging staan tekende dat magistraal af in mijn broek. Gelukkig had ik het overhemd los aan dus kon ik hem mooi verbergen.
Ik ging staan en draaide me om. ‘Bedankt man, betere leermeester kon ik me niet wensen.’
‘Graag gedaan kerel, maar dat overhemd moet wel bij je broek in. Dat is zo geen gezicht.’
Daar stond ik dan. Letterlijk voor paal. Ik knoopte mijn broek open en deed het overhemd er bij in. Waarom had ik dan ook zo’n strakke broek aan gedaan. Mijn paal was nu echt niet meer te verbergen. Ik zag de blik van Ronald gaan van mijn paal, die ik driftig probeerde weg te werken wat voor geen kant lukte, naar mijn ogen. Het was een moment alsof de tijd stil stond. Onze blikken zogen in elkaar vast. En werd niets gezegd. Helemaal niets. In de bedomptheid van dit kleedhok met de zachte muziek vanuit het restaurant op de achtergrond deden we beiden tegelijk een pas naar voren. En alsof het een beeld uit een film was kwamen onze gezichten dicht bij elkaar.
Onze ogen keken elkaar aan. Serieus en zoekend, nee… vragend, hunkerend naar datgeen wat voor allebeide de eerste keer was. Beide overdonderd door een gevoel dat gisteren begonnen was. Een vuur waar gister bij beiden onverwachts een lont was aangestoken. Een vlam van hartstocht tussen twee mensen. Nu toevallig twee mannen. Maar een vuur dat alleen geliefden kennen. Een vuur van twee mensen die het op dat moment gewoon weten. Ik wil je kussen. En zo vonden de beide lippen van de jongens elkaar. Ze sloten de ogen en gaven de lippen alle aandacht.
Voorzichtig deed ik mijn mond open opzoek naar de ontgrendeling van de lippen van Roeland. En daar gingen de heel voorzichtig open. Zacht en nog een beetje onwennig. Maar dat was snel afgelopen. We pakten elkaar bij de armen en drukten onze lijven tegen elkaar. De lippen bleven vastgezogen. Ik was even helemaal weg. Wat gebeurde er hier. Ik zoende een jongen. En wat voor een jongen. Een nieuwe hemelse ervaring maakte zich van mij meester. Tientallen meisjes had ik gezoend. Ik stond bekend als een goede zoener en was befaamd door mijn bedrevenheid. Maar wat ik hier ervoer was me nog nooit overkomen. Zo was ik nog nooit gekust. En dat nog wel hier in een kleedhok van het wok restaurant en nog wel door een buurjongen, die ik al jaren kende.

’Hé kerels, waar zijn jullie? Ik wil even wat zaken en taken met jullie doornemen.’
Ik schrok me rot en ik niet alleen.

Ook Roeland schrok zich wezenloos en keek David verward en ontdaan aan. Hij herpakte zich snel. Dit was hem nu toch overkomen. Dit was waar hij bang voor was dat zou gebeuren. Dit was wat dat verstrekkende gevolgen voor hem kon hebben. Dit was wat hij eigenlijk niet wilde. Dit was hem nu daadwerkelijk overkomen.
Wat nu. Daar was nu geen tijd voor om over na te denken.
‘Ik laat hem zijn werkkleding passen.’ riep hij terug.
‘Opschieten, ik heb niet veel tijd, want ik moet zo weg.’
‘Doe jij je overhemd bij je broek in. Ik ga vast naar de bar. Dan zien we elkaar zo.’
Roeland keek David even recht in de ogen. Hij zag een paar ogen die hem wezenloos aankeken. Ogen die helemaal weg van de wereld waren. Weg van de realiteit. Verschrikte ogen? Verwarde ogen?
David knikte. ‘Goed, ik kom er zo aan.’
Helemaal verward wat er net gebeurd was snelde Roeland naar de bar. Daar stond dhr. Zhen ongeduldig te wachten.
‘Kon je de goede maat voor hem vinden?’ Roeland knikte, nog helemaal in de ban van wat hem net overkomen was.
‘Ik heb niet veel tijd, want ik moet onverwachts weg naar de andere locatie, daar zijn problemen. Luk je dat wel nu je ook nog iemand moet inwerken? De meisjes komen zo ook dus je staat er niet alleen voor. Ik hoor vanavond wel of jij vindt dat hij wel of niet kan blijven.’
‘Dus ik moet hem beoordelen?’
‘Alleen kijken of hij geschikt is om dit werk te doen en met jou samen te werken. Vooral dat laatste vind ik erg belangrijk.’

Deze laatste zin hoorde ik net toen ik bij de bar kwam. Dus Roeland moet mij beoordelen. Ik grinnikte inwendig. Op mijn werk of op mijn kussen. We keken elkaar aan.
Dhr. Zhen keek van de een naar de ander. ‘Zoals je dus gehoord hebt David, zal ik vanavond aan Roeland vragen hoe het gegaan is. Jij blijft tot 8 uur, want daarna heb je feest. Misschien ben ik er dan al wel weer. Zo niet dan krijg je vanavond bericht of je morgen wel of niet kunt komen met verdere tijden en aanwijzingen. Ik wens jullie een fijne werkzame middag toe.’ en weg was die.
Roeland keek me aan. We voelden ons beiden niet op ons gemak. Hij deed zijn mond open om wat te zeggen, maar veel verder kwam die niet.
‘Kijk eens aan. Daar hebben we onze nieuwe medewerker.’ Esther kwam met een stralende lach naar me toe en gaf me op iedere wang een zoen.
‘Heb ik dat niet mooi gefikst broertje?’