Mijn Beste Vriend - 12

Die volgende maandag gebeurde er eigenlijk niet zoveel. Ik hoefde nog niet de hele dag naar school. Op zich had het wel gegaan want ik was niet zo vermoeid meer aan het eind van de dag. Ik merkte duidelijk verbetering in vergelijking met de week hiervoor in de rolstoel. Met de krukken lopen ging ook steeds beter. Het was fysiek nu vermoeiender dan mentaal, een teken dat het de goede kant op ging met mijn hersenschudding al mocht ik nog niet alles.

De dinsdag die volgde zou een dag worden om niet te vergeten. In een tussenuur moest Bob naar de tandarts voor controle. Dit zorgde ervoor dat ik tijd had om met Bianca te praten over Leroy. Ik moest het aan iemand vertellen en ik wist dat ik haar kon vertrouwen. Ze was mijn beste vriendin en ze zou vast weten wat ik moest doen.

Dus meteen na de les voegde ik de daad bij het woord. Ik sleepte Bianca mee het lokaal uit. Onder de les had ik al geappt dat ik wilde praten. Ze had zich omgedraaid en een knipoog gegeven, geen probleem dus. Nu zaten we daar, in de gang, op de grond, rug tegen de muur met elkaar te smoezen. Liset wilde er eerst ook bijkomen maar Bianca zei dat we geheimen gingen uitwisselen dus dat dat niet kon. Ze keek nu nog jaloerser, ze wilde natuurlijk alles weten maar vandaag even niet.

Ik vertelde Bianca over het bericht op de kaart, hoe Leroy deed op school, hoe Bob daarop reageerde en ook over Leroy zijn bezoekjes bij mij thuis. Ze luisterde, las de whatsapp berichten en dacht na. ‘Als Leroy een meisje was geweest zou ik denken dat die gevoelens voor je heeft. Maar dat is hij niet en of hij nou homo is… Tja, je zou het niet denken, vorig jaar had die nog een vriendin.’ We praatten er een tijdje over door en we kwamen er niet uit waarom hij ineens zoveel aandacht voor mij kon hebben. De vraag waarvan ik wist dat ze die ging stellen kwam wat later dan dat ik gedacht had maar hij kwam toch. ‘Heb jij gevoelens voor Leroy?’ Ik slikte een keer. ‘Dat weet ik eigenlijk niet zo goed.’ ‘Volgens mij weet je dat heel goed maar bevalt het antwoord je gewoon niet.’ Ze keek me indringend aan. Misschien was dat inderdaad wel zo. ‘Als ik al gevoelens voor hem heb dan nog zijn mijn gevoelens voor Bob vele malen sterker. Ik moet er niet aan denken om hem kwijt te raken.’

Na nog een tijdje door gediscussieerd te hebben kwam Bianca met het perfecte idee. ‘Nodig Leroy vanavond bij jou thuis uit.’ Ik keek haar ongelovig aan. ‘Dan ga je gewoon snel naar je kamer toe en vraag je op de man af waarom die ineens zoveel interesse die in je heeft.’ ‘Lijkt dat je wel zo’n goed idee?’ Ik vroeg het nog steeds ongelovig. ‘Natuurlijk is het een goed idee, het is mijn idee. Bovendien krijg je op directe vragen vaak een direct antwoord. Daarnaast weet je dan wat hij wil en dat is beter dan dit zooitje van onwetendheid en vage vermoedens.’ Daar had ze dan wel weer gelijk in dacht ik. ‘Bovendien heeft Bob vanavond voetbaltraining dus die staat niet ineens onverwachts voor de deur. Daarmee voorkom je dan weer de situatie van zondag.’ Wat was ze toch ook slim deze meid. Aan alles had ze gedacht. Ik zou het gaan doen, ik moest het doen. Ik pakte mijn telefoon en zocht Leroy op in mijn whatsapplijst. ‘Hey, heb je zin om vanavond wat te komen drinken bij mij?’ Ik drukte op verzenden en kreeg bijna meteen twee vinkjes.

‘Afwachten maar’, zei ik tegen Bianca. ‘Nou volgens mij hoef je niet lang te wachten. Ze keek ongelovig naar het scherm. Blauwe vinkjes ‘aan het typen…’. ‘Zo die heeft er wel heel veel zin in.’ Bianca had het nog niet gezegd of het bericht kwam binnen: ‘Hey man, jaa top! Zie je vanavond J X.’

Het was wel een heel snel antwoord. ‘Hij neemt wel risico om je zo snel mogelijk te antwoorden, opvallend’, Bianca zei het peinzend. ‘Hoezo, je weet toch niet wat hij doet?’ ‘Dat weet ik wel, hij heeft Nederlands van onze grote vriend. Dat weet ik omdat ik vanmorgen Marloes nog sprak die hoopte dat hij geen huiswerk zou controleren omdat ze dat niet gemaakt had. Ik vroeg of ze het niet van iemand kon overschrijven maar ze wist niet of dat zou lukken omdat ze hem dit uur al heeft.’ Marloes zit bij Leroy dus hij heeft inderdaad risico genomen schoot het door mijn hoofd.

Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Bianca duidelijk ook niet. ‘Je zal vanavond moeten afwachten’, ze zei het zuchtend terwijl ze opstond. ‘Kom, we hebben ons nu wel lang genoeg afgezonderd. Als ik Liset nog een keer hierheen zie kijken omdat ze wil weten waar het over gaat word ik gek.’

Samen liepen we naar de anderen. De bel zou zo gaan en ik liep naar mijn locker om wat boeken om te wisselen. Ineens waren er twee handen voor mijn ogen van de persoon achter me. Ik had geen idee wie het was. Het moest wel Bob zijn, die was weer terug van de tandarts. ‘Oke oke, wie ben je?’ De handen verdwenen en ik draaide me om. Het was Bob. ‘Geen gaatjes?’ ‘Nee, alles was goed. Ik moet toch goed poetsen om niet te stinken bij bepaalde activiteiten.’ Ik lachte, ‘Welke activiteiten bedoel jij nou weer?’ ‘Deze.’ Hij kuste me zacht op mijn lippen en er ging een schok door me heen. Ik was echt blij met deze jongen. ‘Doe nou maar niet hier, anderen hoeven het niet te zien.’ Ik duwde hem zachtjes van me af en gaf hem een knipoog, ‘dit doen we wel privé.’ Hij lachte, ‘wanneer dan? Ik heb zin in deze.’ Hij greep naar mijn kruis maar ik was te snel en lachte. ‘Ik heb zin in deze.’ Ik pakte zijn bolle billen even stevig vast en kneep. Hij lachte weer. ‘Dan moeten we misschien maar niet te lang wachten.’ Nu lachten we allebei. Terwijl de bel ging liepen we naar het volgende lokaal.

De, voor mij, resterende 2 uur gingen voorbij zonder dat er nog iets belangrijks gebeurde. Het was gewoon school. Vandaag werd ik door mijn vader opgehaald, die werkte thuis dus dat was geen probleem. Eenmaal thuis verveelde ik me. Dan maar Netflix. ‘Moet je geen huiswerk maken dan?’ ‘Nee, al af, vandaag geen nieuw gekregen’ riep ik terug. ‘Pff zat ik in deze tijd nog maar op school.’ Ik lachte terwijl ik een nieuwe aflevering startte.

’S Avonds aten we zoals gewoonlijk met zijn drieën. Ik vertelde dat Leroy zou komen. Dat was geen probleem. Na het eten ging ik verder met Netflix en vergat de tijd. Ik lag op mijn bed te kijken toen ineens de deur van de kamer openging. In de deuropening stond Leroy met een lach op zijn gezicht ‘Verslaafde, je hoorde de bel niet eens.’ Ik lachte en kwam overeind. ‘Die hoorde ik wel hoor’, loog ik, ‘maar daar heb ik personeel voor.’ ‘Dat hoorde ik meneer’, riep mijn moeder van beneden. ‘Personeel wordt betaald dus ik zou maar alvast geld neerleggen voor je privétaxi morgenochtend naar school.’ Daarna werd het stil beneden terwijl wij allebei hard lachten.

Ik bekeek Leroy is goed, zoals die daar stond. Hij was lang, zijn zwarte haar dat ook vrij lang was zat achter zijn oren gekamd. Zijn bruine ogen keken terug naar mij. Hij was zonder twijfel een hele knappe jongen, zoals die daar stond, handen nonchalant in zijn zakken, witte trui, zwarte skinny jeans. Een glimlach, mooie volle lippen. ‘Kan je het zien?’ Hij lachte en ik lachte terug. Hij kwam naast me zitten, op mijn bed. Dit ging al anders dan ik gepland had. Ik wilde gewoon op stoelen zitten, niet op mijn bed, dat kon echt niet in deze situatie maar het was al gebeurt.

Dan maar aanpassen aan de nieuwe situatie, ik kon niet veel anders. We hadden al een half uur gepraat en gelachen toen ik de moed vond om te vragen ‘Waarom al die kusjes op de kaart en in je appjes?’ Hij keek me een seconde aan. Daarna wende hij zijn ogen af. ‘Waarom niet dan? Zo raar is het toch niet?’ ‘Dus dat doe je met al je vrienden?’ Ik keek hem spottend aan. ‘Natuurlijk doe ik dat niet bij iedereen. Jij bent gewoon een goede vriend en je bent gay dus jij vindt het niet erg.’ Zijn antwoord verbaasde mij. ‘Ja, ik ben gay en ja ik heb ook een vriendje. Dus dan is het alsnog raar tenzij jij ook gay bent.’ Het vloog eruit voordat ik er erg in had. Bijna sloeg ik mijn hand voor mijn mond om het laatste deel van mijn zin weer in te slikken. Ik voelde me er meteen lullig over. Ik zag een soort van kwelling op Leroy’s gezicht. Ik had hem gekwetst wat niet de bedoeling was. Al was hij toch gay dan moest hij zijn eigen moment kiezen om bij iemand uit de kast te komen, dat was niet aan mij of aan iemand anders.

In een moment van schuldgevoel en mijn eigen impulsiviteit deed ik natuurlijk weer iets verkeerds. Ik sloeg mijn arm om hem heen en zei ‘als je homo bent is dat toch helemaal niet erg.’ Hij leunde enigszins tegen mij aan zonder iets te zeggen. ‘Ik weet het niet’, kwam er uiteindelijk uit. ‘Ik weet het gewoon nog niet zeker. Vorig jaar dacht ik ook echt verliefd te zijn op mijn ex.’

Ik trok mijn arm terug om mijn fout te herstellen en ging iets verder van hem af zitten, liggen kan ik beter zeggen. Ik zette mijn kussen rechtop tegen de muur en ging ertegenaan zitten zodat ik mijn been normaal kon strekken, super irritant. Leroy bleef echter niet zitten waar hij zat maar pakte mijn andere kussen en deed hetzelfde. Zo lagen/zaten we daar. Hij zei niks dus besloot ik wat te zeggen. ‘Nou je komt er vast wel achter of je homo, bi of toch hetero bent.’ Ik wist niet wat ik anders moest zeggen en de stilte was behoorlijk awkward.

‘Dan zal ik toch alles moeten uitproberen’, hij lachte en ik lachte met hem mee. ‘Dat moet dan maar.’ Op het moment dat ik me realiseerde wat ik me gezegd had was het er al uit. Waarom deed ik dit? Het leek wel een potje foute hints en ik kon alleen nog maar winnen in deze categorie. Hoe kon ik dit nog rechtbreien? Ik bedacht een antwoord en draaide mijn hoofd naar hem toe om het te zeggen. Toen gebeurde het. Precies op moment waarop ik totaal uit het veld geslagen was door mijn eigen stomme opmerkingen.

Ik draaide mijn hoofd om naar Leroy om mijn antwoord te gaan zeggen, terwijl ik dat deed sloeg ik mijn ogen op om hem aan te kijken maar hij zat niet meer met zijn rug tegen het kussen en zijn hoofd recht vooruit. Zijn ogen keken mij aan vanaf minder dan 10 cm afstand. Ik wilde mijn mond open doen om wat te zeggen maar dat ging niet. Leroy sloot zijn ogen en kwam nog dichterbij. Toen was daar dat moment. Zijn lippen raakten die van mij op een totaal onverwachts maar eigenlijk ook wel te verwachten moment.

Zijn lippen waren zacht en warm. Totaal verstijfd zat ik daar terwijl hij zijn lippen van elkaar af deed. Het was alsof mijn lippen aan de zijne vastgeplakt zaten want de mijne gingen ook van elkaar. Ik voelde zijn tong de mijn opzoeken. Ik wilde niet terug zoenen maar het gebeurde toch. Het was alsof ik niet kon nadenken en aan de andere kant toch weer wel.

Wat kon deze jongen zoenen. Deze zoen was de beste ooit, beter dan met Bob. Bob, terwijl ik het dacht kwam ik weer bij mijn positieven. Ik duwde Leroy krachtig van me af en trok mezelf terug. ‘Dit kan niet, ik heb een vriendje.’ Leroy keek verbaasd. ‘Je wilde het zelf ook.’

Ik wist niet wat ik moest doen maar heel snel voor iemand met een gebroken been stond ik naast mijn bed met mijn krukken. ‘Je moet nu echt gaan, dit kan echt niet.’ Hij stond op, ‘maar…’. ‘Nee, geen maar, het kan echt niet, je moet nu echt gaan. Het is toch al laat.’ Zonder nog iets te zeggen liep hij mijn kamer uit en de trap af terwijl ik achter hem aan hinkte. Ik had pas 3 treden van de trap gehad. Hij had zijn jas al aan gedaan. ‘Dan ga ik maar.’ Hij keek naar me terwijl hij de deur opendeed, naar buiten liep en de deur achter zich dichtsloeg. De blik in zijn ogen zal ik niet snel vergeten. Hij keek gekwetst, verdrietig, verraden. Ik draaide me om, sloeg mijn kamerdeur dicht, liet me op mijn bed vallen en huilde met mijn hoofd in mijn kussen.

Noot van de schrijver: Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op de voorgaande delen. Sommigen van jullie zijn erg uitgesproken maar dit verhaal gaat verder. Met een ‘ze leven nog lang en gelukkig’ einde is het verhaal afgelopen. Het verhaal is nog niet afgelopen er zullen nog meer delen volgen. Net als in het leven gaat het in een ‘verhaal’ niet altijd zoals je wilt…