Ik ben Rik en zit voor mijn werk regelmatig in hotels in alle delen van Nederland. Afgelopen week was ik voor een congres in Zeist. Ik verbleef in een voormalig christelijke ontmoetingscentrum in de bossen van Zeist, dat nu dienst doet als vergader- en congreslocatie. Een van de onderkomens op het terrein is omgebouwd tot hotel, waar de congresgangers kunnen overnachten. Ik probeer altijd af te spreken met oud collega's of relaties die wonen of werken in de streek waar ik verblijf. Zo had ik voor afgelopen woensdag een eetafspraak met Caroline ingepland.

Ik zit om half zeven in het restaurant vlak bij het congrescentrum te wachten op de komst van mijn afspraak. Caroline heb ik, denk ik, zo'n vijf jaar geleden leren kennen op een cursus die ik gaf in Maastricht. Caroline is nu ongeveer 45 jaar, met bruin haar en een Rubensiaans lichaam. We mailen een paar keer per jaar over ons wel en wee. Een kwartiertje te laat komt Caroline het restaurant binnen. Ze is gekleed in een rood mantalpakje met een witte blouse. Haar blouse heeft een decolloté die alle mannelijke blikken vangt. Ik sta op om haar welkom te heten en de rol van de ober over te nemen door haar stoel aan te schuiven. We genieten van een heerlijk viergangen diner en praten gezellig met elkaar. De wijn heeft ons beide in een fijne roes gebacht, waarbij Caroline even niet nadacht over haar rit naar huis. We besluiten om na de koffie een korte avondwandeling te maken door het park rond het congrescentrum, zodat Caroline haar lichaam de tijd kan geven de alcohol te verwerken. Het is een windstille hersftavond. We lopen richting de vijver achter in het park. Rond de vijver licht een verhoogd plankier, zodat je goed uitzicht heb op de watervogels in de plas. Via een kort trapje bereiken we het plankier, dat ligt te glinsteren in het maanlicht. Caroline wil graag over de vijver uitkijken, dus lopen we richting de rand van het plankier, als ik in eens uitglij op een natte plank. In een poging mijn balans te bewaren, probeer ik vlug een paar passen te doen, maar door de onbalans zet ik mijn rechtervoet verkeerd neer en voel een pijnscheut door mijn been omhoog schieten. Ik probeer een val te voorkomen door heftig met mijn armen te zwaaien. Gelukkig lukt het mij mijn linkervoet stevig neer te zetten en pakt Caroline me tijdig bij mijn arm. Geschrokken vraagt Caroline of het goed met me gaat. Caroline komt dichterbij mij staan en slaat haar arm om mijn rug. Doe maar rustig aan Rik. Ik kijk haar aan en voel haar lichaamswarmte. Dank je Caroline, ik denk dat het wel mee valt, houd ik mij stoer en ik maak een klein stapje met mijn rechtervoet. De pijn schiet weer door mijn voet, maar ik probeer niets te laten merken. Caroline kijkt mij ongerust aan, als ik de kleine pas maak. Gaat het echt goed met je voet? Caroline houdt haar arm op mijn rug en steunt met haar andere hand mijn elleboog. Ik moet toegeven dat ik haar ondersteuning erg prettig vind. Je mag je hand op mijn schouder leggen Rik, zegt Caroline. Het valt allemaal wel mee, zeg ik, maar in gedachten zie ik op tegen de terugtocht. Caroline houdt mijn elleboog nog steeds stevig vast, als ik voorstel om terug te lopen naar de parkeerplaats. Ik begin richting de trap te lopen en probeer elke pas zo normaal mogelijk te zetten. Tot de trap loop ik eigenlijk vrij soepel met Caroline die mijn arm licht steunt. Caroline gaat mij voor de korte trap af. Ik sta bovenaan de trap met de leuning in mijn hand, moed te verzamelen om de vier treden af te komen. Caroline draait zich om. Doe niet zo eigenwijs en steun met je andere hand op mijn schouder, Rik en ze loopt terug tot halverwege het trapje. Ik maak dankbaar gebruik van haar aanbod en hink ondersteund door Caroline treedje voor treedje de trap af. Mijn voet is te gezwollen en kan de benodigde hoek niet maken om de trap af te komen. Caroline kijkt mij onderaan de trap dwingend aan en legt haar arm om mijn middel. Ik zoek met mijn arm steun op haar schouder. Caroline lacht tevreden naar me. Zo beginnen we aan de wandeling terug naar de parkeerplaats. Ik denk dat we maar een kleine 600 meter moeten lopen, maar naar mate we dichterbij de parkeerplaats komen, ga ik moeizamer lopen. Caroline vraagt bezorgd of ik het wel zal redden in mijn eentje terug naar mijn hotelkamer. Haar greep om mijn rug wordt per stap steviger. Ik voel ondertussen mijn enkel en mijn voet, per pas, dikker worden. Ik probeer overtuigend te klinken, als ik zeg dat ik dat makkelijk zal redden. Caroline lacht schamper. Als we nog langzamer gaan lopen, staan we stil. Ik tracht mij passen groter te maken, maar de zwelling in mijn voet blokkeert de beweging. Het is dankzij de snelle reactie van Caroline, dat ik niet val. Ik sta in de armen van Caroline en hou mijn rechtervoet boven het pad. Ik kijk haar in haar bruine ogen. Kan je me naar mijn hotelkamer brengen? Haar bezorgde blik laat mij niet los. Natuurlijk breng ik je naar je hotelkamer. Mijn enkel klopt heftig. Ik rust uit met mijn armen op de schouders van Caroline en ben blij dat ik het laatste stukje naar het hotel niet alleen hoef te lopen.

Bij het hotel aangekomen, moet ik alleen het bordes nog op. Het zijn twee treedjes, maar zonder leuning is dat een hele uitdaging. Ik zet mijn rechtervoet op de eerste trede en heb de arm van Caroline vast. Ik probeer mijn linkervoet erbij te zetten, maar voel dat mijn enkel begint te wankelen onder mijn gewicht. Caroline kan nog net een stap naar achterzetten en mij tegenhouden. Ze slaat haar arm om mijn rug om me beter te steunen. Ik leun tegen haar schouder met mijn rechtervoet los van de grond. Je zal op één been de treedjes op moeten Rik. Je kan het spreekt Caroline mij moed in. Ik verzamel al mijn moed en hinkel met mijn arm op de schouder van Caroline in twee etappes het bordes op. Het zweet loopt over mijn rug. Ook Caroline heeft het er warm van gekregen, voel ik aan haar schouder. Caroline opent de deur naar de gang. Ik schuifel aan de arm van Caroline naar binnen. Caroline helpt me door de gang naar mijn kamer op de begane grond. Gelukkig is dit het laatste stukje, want ik merk dat Caroline ook moeizamer gaat lopen. De laatste paar passen probeer ik, ondanks dat de steken in mijn enkel en voet bijna onhoudbaar worden, zo min mogelijk op Caroline te steunen. Mijn schoen knelt hevig om mijn gezwollen voet. Ik open de deur van mijn kamer en loop ondersteund door Caroline rechtstreeks naar het bed. Ik laat mij op mijn rug op het bed vallen. Sorry voor de overlast, Caroline. Dit had ik niet gepland. Caroline kijkt me aan met haar donkerbruine ogen. Je kan er niets aan doen Rik. Kom ik help je je schoen uit te doen. Caroline knielt neer naast het bed en begint mijn schoenveter los te maken. Als de veter geheel uit de schoen is, trekt Caroline de lip van de schoen omhoog om meer ruimte te maken om mijn voet uit de schoen te krijgen. Ik til mijn rechterbeen op. Caroline doet haar hand onder mijn kuit en haalt met een beweging de schoen van mijn voet. Ik voel mijn voet gelijk hevig kloppen. Ik heb het gevoel of ik een meloen om mijn voet heb zitten. Caroline kijkt bezorgd naar de zwelling. Ze trekt mijn sok uit en stelt vast dat mijn voet vanaf mijn tenen tot mijn enkel hevig gezwollen is. Langzaam zet ze mijn voet op haar dijbeen. Je hebt medische attentie nodig Rik. Ik zucht. Het is morgen weer over. Een nachtje rusten en ik ben weer de oude, zeg ik. Ik wil niet aandringen Rik, maar ik denk toch dat je beter even langs de huisartsenpost kan gaan. Je weet dan gelijk of er niets gescheurd is. Dat gaat veel te lang duren, reageer ik. Als alternatief kan ik langs de aphotheek rijden om verband en een icepack te halen, als je niet naar de huisartsenpost wil, Rik. Doe geen moeite Caroline ik red me wel. Haar warme hand houdt mijn kuit nogsteeds vast. Mijn enkel klopt heftig en ik vind de aanwezigheid van Caroline fijn. Ik geef me gewonnen. Je voet moet eigenlijk gelijk na het oplopen van je blessure gekoeld worden, zegt Caroline. Ik kan je op een stoel in je badkamer zetten, dan kan je je voet onder de koude waterstraal houden. Ik zie dat Caroline moeite heeft om uit haar geknielde houding op te staan. Caroline loopt, met haar linkerknie zo gestrekt mogelijk, naar de badkamer om te kijken of dat mogelijk is. Er past makkelijk een stoel in de douchehoek, roept Caroline vanuit de badkamer. Caroline zet een van de twee stoelen in de badkamer en loopt naar mijn bed. Ik heb ondertussen mijn andere schoen uitgetrokken. Caroline helpt me van het bed af. Nu ik geen schoen meer draag, kan ik niet op mijn voet steunen. Met mijn arm om de schouder van Caroline hink ik naar de badkamer. Caroline zet me op de stoel en geeft de douchekop aan . Ik trek mijn broekspijp omhoog. Caroline draait de koudwaterkraan open. Ik laat het water over mijn enkel en voet stromen. Blijf jij een halfuurtje zo zitten, dan ga ik even naar de apotheek. Carline pakt mijn hotelpas aan en vertrekt. Ik zie dat Caroline haar linkerknie probeert te ontlasten als ze wegloopt.

Een uurtje later gaat mijn hotelkamerdeur open en stapt Caroline binnen met een tasje van de apotheek in haar hand. Ik heb alles wat ik nodig heb om je voet goed te kunnen verzorgen, zegt Caroline. Dat is mooi roep ik vanuit de badkamer. Caroline stapt de badkamer binnen en ik kijk vragend naar het tasje en naar haar knie. Ze loopt naar de tafel in de hoek van de kamer en stalt de gekochte waar uit. Ze hadden helaas geen icepack meer bij de Apotheek, roept Caroline. Ik kom je zo halen uit de badkamer. Ik laat een zucht van opluchting horen. Mijn voet lijkt meer op een meloen. Zonder hulp van Caroline kom ik de badkamer haast niet uit. Caroline pakt een handdoek van de stapel en geeft die aan mij. Zelf pakt ze de douchekop en hangt die op. Ik maak mijn voet droog. Caroline neemt de handdoek van mij over. Ze geeft me haar handen en ik trek mij aan haar op. Ondersteund door haar hink ik op mijn linkervoet terug naar het bed. Caroline pakt een grote rol vleeskleurig verband en haalt de rol uit de verpakking. Ze pakt het krukje dat naast het bed staat en gaat erop zitten. Als Caroline voor mij zit, zie ik een kniebandage over haar panty zitten. De kniebandage komt precies onder haar rok uit. Caroline tilt mijn rechtervoet voorzichtig op haar schoot. Ik geniet van het moment. Caroline rolt mijn broekspijp op en begint mijn voet te verbinden. Rustig wikkelt Caroline het verband om mijn voet richting mijn enkel. Met een aantal kruislingse slagen wikkelt ze de rol verder af om mijn voet en enkel. Het laatste deel van de grote rol gebruikt Caroline om mijn onderbeen tot ruim boven mijn enkel te verbinden. Ik kijk hoe Caroline, ligt voorovergebogen, haar werk doet. Haar blouse kan maar net haar boezem binnenhouden. Haar bruine haar golft over haar schouders. Als Caroline het verband vastgezet heeft, bekijkt ze voldaan het resultaat. Dankzij de zwelling en het verband kan ik mijn enkel niet meer bewegen. Mijn voet rust in haar schoot. Caroline kijkt me, met haar diepbruine ogen, intens aan. Haar rok is door alle aktiviteiten een eindje omhoog geschoven over haar volle dijen en toont nu een goed zicht op haar bandage. Caroline neemt niet de moeite haar rok glad te strijken. Ze helpt me van het bed af. Mijn gezwachtelde voet kan ik, als ik sta, wel op de grond zetten. Ik kan er nog lang niet op steunen. Caroline helpt me naar de bank. Ze pakt het krukje en zet dat voor de bank neer. Ze vouwt de handdoek op en legt die op het krukje. Dan tilt Caroline mijn voet op het krukje, waarbij ik een goed blik op haar volle boezem kan werpen. Caroline gaat naast me op de bankzitten. Sorry dat ik je niets te drinken kan aanbieden, zeg ik. Geeft niets Rik, zegt Caroline. Ik moet er zo toch vandoor. Ik wil je nog wel eerst bedanken Caroline en ik sla mijn arm om haar schouder. Ook moet je me vertellen waarom je een kniebandage draagt. Caroline strekt haar linkerbeen iets meer.

Dat verhaal wil ik je morgen wel vertellen, maar nu ga ik naar huis. Jij moet morgen nog een cursus tot een goed einde brengen en ik moet morgen nog een paar uurtjes thuis aan het afdelingsplan werken. Voor morgen heb ik trouwens een enkelbrace voor je meegenomen, die kan je makkelijker omdoen dan zo'n zwachtel. Caroline draait haar hoofd naar me toe en kust me op mijn wang. Ik zie hoe Caroline moeizaam overeind komt van de bank en haar linkerknie zo min mogelijk belastend richting de uitgang lopen. Bel me als je thuisgekomen bent, dan kan ik met een gerust hart gaan slapen. Ik hoor de deur dichtvallen en til mijn voet van de kruk en kom me zelf steunend aan de rugleuning overeind. Ik hink op een been via de bank en de tafel richting de badkamer. Als ik net languit op bed lig gaat de telefoon. Caroline meldt zich en begint meteen te praten. Ik lig net op bed met mijn linkerbeen op een kussen. Mijn knie is te zwaarbelast vanavond. Ik had mijn dochter vanuit de auto gebeld om te zeggen dat ik er aan kwam en had haar gelijk verteld over jou ongelukje op het plankier en dat ik je heel de terugweg ondersteund had. Zij voorzag al dat ik weer last van mijn knie had gekregen en bood aan mij in de garage te komen ophalen. Nu mocht ik steunend op haar naar ons appartement lopen. Je weet dat ze tweedejaars studente fysiotherapie is, dus ik word regelmatig als proefpersoon gebruikt. Ook nu mocht ik weer profiteren van haar kennis. Ze heeft mijn knie getaped en er een zak ijs opgelegd, de schat. Mijn dij en kuit zijn gelijk gemasseerd, zodat de doorbloeding in de beenspieren beter wordt en het vocht goed wordt afgevoerd. Zo ben ik morgen weer volledig hersteld, dankzij haar hulp. Hoe is het met je enkel Rik, vraag Caroline. Ik ben blij dat ik op bed lig en mijn voet tot rust kan komen. Ik hoop morgenochtend iets mobieler te zijn dan nu. Als de zwelling vannacht afneemt, moet dat wel lukken. “Kom je morgen als je klaarbent met het geven van de cursus naar mij toe?” vraagt Caroline. Dat is goed. Ik bel wel hoe laat ik uit Zeist vertrek.

Ik bel Caroline als ik bijna bij de parkeergarage onder haar appartementencomplex ben. Ik kom zo naar beneden, schalt Caroline daar de speakers in de auto. Pik je me op bij de centrale hal, dan rijden we samen de parkeergarage in. Even later stapt Caroline in er wijs mij de weg naar de bezoekersparkeerplaats in de garage. Ik kan de auto gelukkig zo parkeren dat mijn portier helemaal open kan. Caroline stapt uit en loopt om de auto heen. Onder haar rok komt net een stukje van de tape om haar linkerknie uit. Ik heb mijn linkervoet al naast de auto staan. Om mijn rechtervoet draag ik de bandage die Caroline gisteren voor mij gekocht heeft. Ik heb vanochtend mijn sneakers aangetrokken, want mijn andere schoenen kan ik niet aan. Ik heb de veter uit de sneaker gehaald en die alleen door de bovenste paar gaatjes gelust, zodat mijn gezwollen voet plus bandage precies in de schoen kan. Ik zet mijn rechtervoet buiten de auto en druk me op. De rit heeft mijn voet meer belast dan ik eerder had gedacht en ik zoek steun bij mijn portier. Caroline pakt mijn arm en ik beweeg mijn voet op en neer in de hoop dat mijn enkel wat soepeler wordt. Na een klein minuutje rust loop ik met kleine passen naast Caroline naar de lift. Ik probeer zo min mogelijk op Caroline te leunen, zodat haar knie niet te veel belast wordt. De lift komt snel en brengt ons in een ruk naar haar appartement op de bovenste verdieping. In de smalle gang naar haar appartement gaat Caroline mij voor. Ik krijg dan een goed zicht op haar welgevormde stevige billen. Ik loop met mijn hand steunen tegen de muur achter haar aan. Caroline opent de deur naar haar riante appartement. In de hal heet ze me nog even formeel welkom met een stevige omhelzing en drie zoenen. Ik zal je niet rondleiden Rik, dat doe ik wel een andere keer en ze slaat haar arm om mijn rug om mij naar de woonkamer te helpen. Caroline heeft het appartement modern en strak ingericht. Ik neem links plaats op de bank. Aan beide hoeken zit een verlengstuk, zodat je languit kan lezen. Je mag wel languit gaan zitten Rik met je voet op de bank. Ik wip mijn sneakers uit en strek mijn benen. Ellen gaat op een Leoluxstoel tegenover de bank zitten. Waarbij haar rok precies genoeg zicht biedt op haar kniebandage. We zitten net lekker aan ons eerste glas wijn als buiten de regen hard tegen de ramen begint te kletteren. Er trekken pikzwarte wolken de stad in, die er voorzorgen dat het om vier uur ´s middags al donker is. Caroline staat op en schakelt de verlichting in. In de verte begint het te onweren. Het lijkt echt noodweer te gaan worden. De wind giert rond het appartement. Er schieten een paar bliksemschichten uit de hemel met kort achter elkaar twee enorme donderklappen. Een minuut later wordt de hemel verlicht door een enorme bliksemschicht gevolgd door een harde donderslag. Het volgende moment is het aarde donker in de kamer. Ook buiten zien we nergens meer lampen branden. Caroline komt op de tast richting de bank lopen en staat nu bij mijn voeteneind. Ik voel een hand tegen mijn been aan. Ik trek mijn benen wat terug en voel dat Caroline gaat zitten. Ze tilt mijn rechterbeen op en schuift dichter naar mijn toe, zodat mijn been op haar schoot komt te liggen. Je vindt het niet erg om zo te zitten Rik, vraagt Caroline. Nee, natuurlijk niet, antwoord ik en voel dat Caroline mijn broekspijp iets omhoog schuift en mijn kuit begint te masseren. Haar andere hand streelt zacht over mijn bandage. Ik voel een zekere spanning ontstaan in de donkere kamer. Als Caroline klaar is met mijn kuit voel ik haar hand over mijn knie richting mijn dij gaan. Caroline schuift met haar hand mee in mijn richting. Ik lig ontspannen onderuit op de bank en begin wat sneller te ademen als haar hand steeds hoger over mijn dij naar mijn kruis glijdt. Ik duw me omhoog en duw daarbij mijn rechtervoet iets te hard in de bank. Caroline begint mijn broek los te maken en schuift haar hand naar binnen. Mijn penis reageert direct op haar aanraking. Ik laat me terugzakken op de bank. Caroline tilt mijn rechterbeen op en staat op van de bank. Ze legt mijn been terug en klimt op haar knieën bij me op de bank. Haar borsten en buik raken mij als ze me begint te kussen. Ik sla mijn armen om de kont van Caroline en duw haar nog meer tegen mij aan. Haar handen heeft ze achter mijn hoofd en ze zoent me intens. Mijn handen zakken van haar billen richting haar dijen. Ik schuif de rok omhoog over haar welgevormde dijen en ik voel dat haar kousen tot halverwege haar dijen komen. Haar huid richting haar kont voelt zacht en warm aan. Caroline begint mijn nog intenser te zoenen, als mijn handen tussen haar dijen opzoek gaan naar haar vagina. In eens laat Caroline mijn lippen los en zegt ze “auw mijn knie”. Ik haal mijn handen tussen haar dijen uit en kijk bezorgt. Caroline stapt van de bank op haar rechterbeen. Haar linker been tilt ze behoedzaam over mij heen. Ze strekt haar been langzaam en zet haar voet op de grond. Ik kom overeind en ga zo zitten dat Caroline haar hand op mijn schouder kan zetten. “Gaat het?”, vraag ik bezorgd. Deze houding was niet handig voor mijn knie. Kom we gaan naar mijn slaapkamer. Ik sta op van de bank en doe mijn broek dicht. Caroline gaat mij voor naar de slaapkamer. Moeizaam lopend volg ik haar. “Wacht bij de deur”, zegt Caroline als ze in de slaapkamer is. Ik blijf tegen de deurpost geleund staan. Caroline gaat op bed zitten en kijkt mijn richting uit. Door het raam achter haar komt nu weer licht naar binnen. Het ergste deel van de storm is voorbij getrokken. “Kom loop naar me toe”, zegt Caroline. Ik zet voorzichtig mijn rechtervoet vooruit en hinkstap richting het bed. “Heerlijk”, zegt Caroline, “ik word er opgewonden van, als je zo loopt.” Caroline vangt me op in haar armen. Ik zet mijn handen op haar schouder en houd mijn rechterenkel net boven de vloer. Caroline maakt mijn broek nu definitief los. Ik voel haar handen op mijn billen, als mijn broek richting mijn enkels zakt. Ik til mijn rechtervoet iets op, zodat de broek op de grond valt. Caroline laat mijn billen los en ik kom naast haar op bed zitten. Caroline laat zich achterovervallen. Ik zie haar kniebandage onder haar rok uitkomen, als Caroline hoger op het bed gaat liggen. “Kom met je voet bij me liggen”, zegt Caroline. Ik draai me het bed op en we liggen in een standje 69 op bed, waarbij Caroline mijn rechtervoet begint te kussen en mijn bandage streelt. We liggen allebei op links dus ik begin haar rechterbeen te strelen. Ik speel met haar welgevormde kuit. Ik voel dat Caroline met beide handen mijn voet pakt en druk op mijn enkel zet door mijn voet naar binnen te duwen. Ik vind het niet prettig en probeer mijn been terug te trekken uit haar greep. Door mijn beweging wordt de druk op mijn enkel alleen maar groter. Ik een desperate poging los te komen uit haar greep strek ik mijn been met een woeste beweging. Mijn enkel zwikt en ik slaak een kreet van pijn. Ik hoor Caroline sneller gaan ademen. “Ik vind het zo opwindend als je pijn hebt”, zegt Caroline en ze begint mijn enkel te kussen. Ik lig stomverbaasd op mijn zij. Ik wil wegrollen, maar Caroline houdt me tegen. Ik zal het goed maken met je. Ze strek haar arm naar het nachtkastje en maakt het bovenste laatje open. Al liggend pakt ze een icepack en een rol verband. Caroline gaat overeind zitten en bewerkt de ice-pack en legt die op mijn enkel. Mijn benen liggen tussen haar benen. Met een paar grove slagen zet Caroline het geheel vast. Het restant van het verband wikkelt ze omhoog richting mijn knie. Caroline tilt mijn voet op haar schoot en streelt mijn verband. Ik zie pure lust in haar ogen. Ze tilt mijn linkerbeen tussen haar benen uit en laat mijn rechtervoet tussen haar dijen zakken. Haar rok is door alle bewegingen hoog op haar dijen komen te zitten. Caroline laat mijn voet los en zakt een stukje omlaag, zodat mijn kloppende voet tegen haar schaamstreek aankomt. Ze klemt haar dijen tegen elkaar en duwt mijn pijnlijke voet hard tegen haar schaamstreek aan en beweegt haar heupen op en neer. Ik protesteer licht. Caroline tilt haar linkerbeen op en zet haar voet op mijn schaamstreek. Mijn penis reageert op haar aanraking, ondanks de stekende pijn in mijn enkel. Ik ben verbaasd over wat mij overkomt. Caroline houdt druk op mijn voet en ik laat haar begaan. Haar grote dijen laten mijn voet niet los. Ik hoor de ademhaling van Caroline versnellen, als ze klaarkomt op mijn gezwachtelde enkel. Rik dank je je hebt mijn droom uitlaten komen. Ik wilde al weer een tijdje klaarkomen bij een man met een verzwikte enkel. Ik haal opgelucht adem nu de druk van mijn voet en enkel af is. Ik twijfel op ik er nog op kan staan. Ik lig met een katerig gevoel op bed. Het is me nog nooit overkomen dat ik zo gebruikt ben door een vrouw. Caroline rolt van het bed af en doet haar rok en blouse goed. Ze pakt mijn rechterbeen en begint het verband en de icepack te verwijderen. Daarna trekt ze mijn enkelbrace uit. Ik voel mijn voet gelijk op zwellen. Caroline zet een stoel naast het bed en gaat erop zitten. Ik zet mijn voet op de rand van de zitting. Caroline heeft ondertussen de zwachtel weer opgerold en begint mijn voet richting mijn enkel opnieuw te verbinden. Mijn hele kuit tot onder mijn knie wordt door Caroline ingezwachteld. Ik zie Caroline tevreden naar het resultaat kijken. Ik trek mijn broek weer aan. Caroline moet mij ondersteunen als ik naast het bed kom staan. Ik kan niet op mijn rechtervoet steunen. Ik ga op de stoel zitten, zodra ik mijn broek heb dichtgedaan. Caroline loopt naar de kledingkast en haalt er een paar krukken uit. “Je kan de krukken gelijk gebruiken, want ik heb de hoogte al ingesteld”, zegt Caroline. Ik pak de krukken aan en loop onwennig door de slaapkamer. Ik voel dat Caroline mijn beweging volgt. Ik loop met mijn rechtervoet los van de grond op mijn nieuwe krukken richting de woonkamer. Als ik de woonkamer in kom zie ik dat in delen van de stad het licht weer aan is. Ik blijf even staan kijken en zie de straatverlichting in de wijk tegenover het appartementencomplex weer aangaan. Het zal niet lang meer duren voordat ook het appartement van Caroline weer stroom heeft. Caroline is achter me komen staan en slaat haar armen om mijn borst. Ik leun met mijn rug tegen haar aan. “Je kan het weekeind hier blijven, Rik”, zegt Caroline. Ik neem het aanbod aan, want ik ben niet in staat om met deze voet te rijden.

Caroline heeft heerlijk gekookt. We hebben met smaak gegeten, als we met koffie en een likeurtje erbij besluiten op de bank te gaan zitten. Ik zie dat Caroline enigszins mank loopt, als ze de koffie en de likeur naar de bank brengt. Caroline gaat haaks op mij zitten en tilt haar benen op mijn schoot. “Gaat het een beetje met je enkel?” Haar stem klinkt bezorgt als ze de vraag stelt. Ik knik en vraag of haar knie nog zeer doet. Mijn knie was teveel gebogen toen ik bij je opschoot zat. Ik heb nu last van een zeurende pijn aan mijn knie. Het gaat morgen vast weer beter. Ik stop mijn hand in haar linkerknieholte en masseer zachtjes richting haar kuit. Caroline rekt zich om de afstandsbediening te pakken en start daarmee een rustig achtergrond muziekje. We praten nog een uurtje voordat we naar bed gaan.

Caroline staat als eerste op van de bank. Ik zie dat ze moeite heeft om op te staan. Ze houdt haar rechterbeen zo gestrekt mogelijk als ze naar de slaapkamer loopt. Ik pak mijn krukken en volg haar. In de slaapkamer aangekomen realiseer ik mij dat ik mijn tas met kleding en toiletspullen nog in de auto ligt. Ik krijg de liftpas en de voordeursleutel van Caroline plus een uitleg hoe de lift werkt. Ik loop zwaar steunend op mijn krukken de slaapkamer uit richting de voordeur. Ik merk al snel dat het een lastige tocht wordt, als je rechtshandig bent en nu gedwongen bent deuren en liften met je linkerhand te bedienen. Ik sta namelijk niet stabiel als ik mijn rechterkruk los laat, want ik ben niet in staat om op mijn rechtervoet te staan. De lift komt gelukkig snel en de deuren schuiven open. Ik kruk de lift in en houd de pas voor de lezer en druk op parkeergarage. Beneden aangekomen moet ik door een kleine hal naar de parkeergarage. Ik houd de kaart voor de lezer en hoor de deur van het slot springen. Ik kruk snel een pas richting de deur en probeer de deur open te maken en de garage in te komen. Als ik de deur open maak voel ik dat er een zware dranger opzit. Ik ben dus genoodzaakt de deur vast te houden als ik de garage in wil. Ik zet mijn kruk tegen de deur en probeer een stap te zetten. Ik heb nog niet genoeg ervaring met het lopen op krukken en moet mijn rechtervoet neerzetten om niet te vallen. Ik voel een pijnscheut door mijn enkel heen gaan. Gelukkig komt er een dame vanuit de parkeergarage aangelopen, die me te hulp schiet. Dankbaar aanvaard ik haar hulp. Ik kruk richting mijn auto en maak met de afstandsbediening de kofferbak open. Ik buig op een been staand voor over de kofferbak in en pak de weekendtas en hang die over mijn schouder. Als ik de kofferbak met de afstandsbediening sluit, raak ik uit balans en zet automatisch een stap met mijn rechtervoet. Ik herstel mijn balans en kruk met een van pijn vertrokken gezicht richting de lift. Gelukkig gaat de haldeur vanuit de garage automatisch open als je je pas voor de lezer houdt. De lift komt binnen enkele ogenblikken en brengt me in een keer terug naar boven. Alleen de smalle gang naar haar appartement moet ik nog door. Bij de voordeur van het appartement pak ik steunend op een kruk de sleutel uit mijn broekzak. Door mijn beweging slingert de tas van mijn schouder en val ik tegen de muur aan. Dit is de derde klap die ik op mijn enkel te verwerken krijg. Ik blijf even leunen tegen de muur. Mijn enkel klopt hevig. Na een paar minuten is de ergste pijn weer afgezwakt en verzamel ik al mijn moed om de deur open te doen. Ik kruk moeizaam door de hal richting de slaapkamer en zie Caroline in een zijde nachthemd uit de woonkamer komen. Ze loopt enigszins mank, nu zonder tape om haar linkerknie.

Ik stuur deze ruwe versie per email naar mijn vrouw, die bij het zwembad van ons tweede huis in de Dordogne zit. Ik app haar dat ze aar mail moet inkijken. Na een kwartiertje krijg ik een app terug: “ik verwacht je over 5 minuten in de slaapkamer”. Ik ruim mijn spullen op en loop om het huis heen. Mijn vrouw loopt in haar bikini richting het huis. Ik weet dat we vanavond later zullen eten dan gebruikelijk. Als we tegelijk aankomen bij de deur begint mijn vrouw te praten. Je weet het weer mooi te brengen. Haar hand legt ze op mijn kont. Ik zal laten zien wat het resultaat van je verhaal is en ze duwt me naar binnen. Ik loopt naar de kast en pakt er een rol verband uit. Mijn vrouw gaat op de dichtstbijzijnde stoel zitten. Haar enkel wordt professioneel in gepakt en ik help haar overeind van de stoel. Ik ondersteun haar naar de slaapkamer. Nog voor we bij het bed zijn, word ik intens omhelsd. Ik voel haar zoenen in mijn nek richting mijn oor gaan. “ik wil je nu” en “ik ben beter dan Caroline” wordt er in mijn oor gefluisterd. Ik laat haar los en ga op bed zitten. Mijn vrouw loopt mank richting het bed, waar ik haar opvang. Er volgt een heftige vrijpartij waarbij we beide meer dan voldoende aan onze trekken komen.