Mark En Mariël Zijn Mijn Slaven - 16

Mark ligt nog naast me te slapen, ik word al weken lang steeds naast andere mensen wakker, mannen of vrouwen en in hun slaap hebben ze allemaal iets moois. Ze zijn kwetsbaar en weerloos (iets wat me per definitie aanspreekt), maar ze zijn stuk voor stuk ook zo mooi. De rustige ademhaling, hun totale naakte zijn, existentie, de afwezigheid van stress... Het kan me ontroeren. Heel voorzichtig sluip ik uit zijn bed, ga naar de woonkamer, pak een kop Nespresso (schrik van de herrie) en geniet daarna van de smaak. Het is weekend, niets moet, niets hoeft en het momentje voor mezelf? Ik geniet ervan. Geen werk, geen slaven of slavinnetjes.. even niets. Ik zie de tablet van Mark liggen maar laat dat bewust ook nog even zo. Geen zin in het nieuws, geen zin in berichtjes en mijn eigen telefoon staat ook nog uit. Ligt nog op de slaapkamer. Geen idee waarom ik hem bij Mark thuis wel meeneem in de slaapkamer en thuis nooit. Ik moet het hier ook niet meer doen. Dat soort gedachten komen bij me op. Filosoferend vraag ik me af wat de toegevoegde waarde is van Facebook, het internet, de televisie. Net zo hard weet ik dat ik al die dingen heel veel in mijn leven toelaat. Ik gebruik het ook om mijn slaafjes onder controle te houden. Whats App, GPS en ik heb al een nieuw plan in mijn hoofd. Voor het laatste pak ik (als ik een beetje wakker ben) de tablet op. Ik ben benieuwd naar de kosten, de mogelijkheden en onmogelijkheden. Er zijn vooral mogelijkheden voorhanden, het hoeft niet eens zo veel te kosten. Maar hoever zal ik er in gaan? Zal ik het overleggen of juist opleggen? Het zou mijn leven en de controle over dat van de anderen gemakkelijker maken maar een einde betekenen voor hun privacy. Mag ik dat wegnemen?

De deur gaat open en nog half slapend komt Mark binnen.

“Mag ik ook koffie nemen? Wilt U nog?”. Het U als automatisme dat de afstand, onze relatie benadrukt. Ik knik en hij pakt mijn mok en komt even later met twee dampende mokken terug. Half hard (of is het half zacht) bungelt zijn pik tussen zijn slanke benen. Ik geniet altijd van die aanblik. Zijn kuisheidsgordel zal wel ergens in de tas zitten die ik gisteravond bij me had. Ik ben blij dat ik er op tijd aan dacht het ding te verwijderen, nog voor ik Bart op zijn plek ging zetten, Mark is nog stil (gelukkig) en mijn gedachten gaan naar Bart. Ik ben benieuwd hoe hij over zijn vernedering heen gaat komen. Wat ik er aan moet gaan doen om hem een plekje te geven in de groep waarvan hij nu niet meer als van ouds het mega mannetje, de grote bek of de pester is. De groep die nu met andere verhoudingen door zal gaan, iets waarvan ze vermoedelijk verwachten dat ik er sturing aan zal geven. Ik slaak een diepe zucht, ben me er niet van bewust totdat Mark me vraagt of ik het moeilijk heb. In het kort vertel ik hem mijn gedachten.

“Bart mag van mij, en ik denk van Joris ook wel weer een beetje de leiding krijgen. Hij kan het echt goed. En nu hij weet dat hij niet verder mag dan wat U wilt? Denk ik wel dat hij zal inbinden.”

“Dat betekend ook dat jij, Joris én Wim en de anderen het moeten accepteren?”.

“Daar hoeven we nu toch niet over na te denken? Iedereen is denk ik blij, nou ja, behalve Bart dan.”

Een half uur geleden had ik er nog niet over nagedacht, maar ik besloot ter plekke maar weer eens wat ik moest beslissen.

“Bel Bart maar op dan en zeg hem dat ik hem hier over een uur wil zien. Ik ga douchen”. Ik liep de kamer uit, stapte de douche is, deed mijn ochtendplasje en voelde dat mijn (normaal glad geschoren) kruis stoppeltjes vertoonde. Ik had niets bij me dus keek ik om me heen. Ik pakte scheerschuim, bracht het in ruime hoeveelheid aan vanaf mijn navel tot onder mijn ballen. Nam het scheermes van Mark (grinnikte bij het idee dat hij zijn kin er weer mee zou scheren) en schoor me. Daarna stapte ik onder de douche en liet het warme water over mijn lijf stromen. Ik nam er alle tijd voor, wreef mezelf droog, trok mijn kleren aan en stapte de kamer weer in. Voelde me goed, fris en wakker.

“Bart komt er aan Lex, hij durfde of wilde eerst niet maar ik heb hem weten te overtuigen”.

“Mooi, ga jij dan ook maar douchen. En kom naakt terug!”. Mijn gedachten werkten prima, maar zelfs de douche had mij nog niet in de communicatie-stand gebracht. Mark stond nog in de badkamer toen de bel ging. Ik opende de deur en voor me stond een jongeman die me bijna niet aan durfde te kijken. Ik liet hem binnen, sloot de deur en gaf hem gelijk maar het bevel zich uit te kleden. Zonder enig enthousiasme begon de blonde gozer traag aan zijn schoenveters. Hij was hier niet voor zijn plezier straalde hij uit. Misschien was hij wel bang dat ik de straf van de dag ervoor nu verder door zou zetten.

“Kom op, je gaat niet naar de slachtbank! We gaan praten over de toekomst”. Het tempo versnelde, hij trapte zijn schoenen uit, sokken had hij al niet aan gedaan (wat ik heel positief vond), zijn broek ging op de grond net als zijn jas en coltrui. Naakt, maar nog steeds bleu liep hij voor me uit de woonkamer in en we werden op de hielen gezeten door de even naakte Mark.

Mark keek me aan en had genoeg aan een kleine blik om op zijn knieën op de grond te gaan zitten.

“Kom, jij ook”, gaf hij Bart te kennen die zonder tegenwerping deed wat hij opgedragen werd. Ik liep de keuken in en haalde de derde Nespresso van de dag.

“Wat vond jij van gisteravond?”, vroeg ik Bart.

“Eh, ik weet niet?” stamelde hij.

“Vond je het terecht? Had je het verdiend?”, verduidelijkte ik mezelf.

“Ja, misschien wel”. Hij sprak zachtjes, durfde me niet echt aan te kijken.

“Ik zit hier? “ stuurde ik hem bij, zijn hoofd ging omhoog en hij keek me aan.

“Vond jij het eerlijk dat ik je heb gestraft omdat jij al mijn regels en grenzen overgegaan bent?”.

“Ja Lex”, hij keek me nu recht in de ogen.

“Maar het ging zo gemakkelijk Lex”. Op zich had hij daar wel een punt; niemand wist beter dat op het moment dat mensen zich aan je overleveren ze het ook vrij eenvoudig maken om hen te gebruiken.

“Ik snap je wel, maar je hebt twee jongens laten verkrachten eigenlijk. Dat zou ik niet doen”. Hij liet de woorden bezinken en naast hem begon Mark ook meer inzicht te krijgen in het proces waar wij allemaal (met verschillende rollen) doorheen gingen.

“Dat wilde ik helemaal niet, ze leken aardig, eh, en de hele week ging al over seks. Iedereen deed mee, iedereen wilde het blijkbaar, maar zij namen het me uit handen.” Bart was eerlijk. Heel eerlijk.

“Ik heb er ook wel over nagedacht hoor, ook voor gisteravond. Maar ik wist niet zo goed wat ik moest doen en U reageerde niet op mijn berichtjes”. En ook daar had de jonge, gespierde man wel een punt. Ik had niet gereageerd. Maar ik ging hem dat (nu) niet vertellen.

“Maar goed? Wat gaan we nu doen? Hoe verder?”. Ik vroeg het zo dat hij zelf een stem kreeg in het geheel, gewoon omdat hij dat mogelijk ook wel verdiend had.

“Wat U wilt Lex”, hij was nog steeds een beetje timide.

“Luister, jij, Mark en de andere jongens zijn al voetbalvriendjes sinds jullie klein zijn. Ik weet ook wel dat ik de verhoudingen een, hoe zal ik het zeggen, op zijn kop heb gegooid. Maar ik wil niet dat jullie clubje door mij uit elkaar gaat vallen. Ik kan het niet meer terugdraaien maar we gaan kijken wat en hoe we een soort nieuwe vriendschap gaan creëren. Ik stel voor dat Mark een soort van verslagje gaat schrijven van dit gesprek en hoe het is verlopen, dat naar de andere jongens stuurt en dat wij even samen gaan praten.”. Mark, die voor zijn werk toch uitgebreide rapportages moest schrijven vertrouwde ik de taak wel toe. Hij keek me aan met de vraag in zijn ogen of het gelijk moest, zag dat het zo was, stond op en ging richting zijn kantoortje op de eerste verdieping.

Bart bleef zitten, mooi met zijn benen ietwat uit elkaar. Ik wenste dat ik de mogelijkheden had die ik thuis zou hebben.

“Ik wil jouw eigenlijk nog steeds houden als de Meester van de zes”, sprak ik. Zijn ogen lichtten op.

“Maar, zonder dat je jouw lust op hen bot gaat vieren.” Ik liet een stilte vallen.

“Eh, hoe dan?”, vroeg de man die zich nu ook aan me over gaf, bewust aan me over gaf.

“Ik wil dat jij, zo snel mogelijk net als Mark een kuisheidsgordel gaat dragen. Je hebt dus wel enige macht over de anderen, maar niet meer over jezelf. Die macht geef je mij.” Hij keek me dof aan aan op dit moment.

“Weet je wat? Loop even een rondje, trek je kleren aan en kom over een uur terug. Dan hoor ik jouw besluit en weet ik wat je vriendjes vinden.” Ik verbaasde me over mezelf. Bart deed wat ik van hem verwachtte en toen de voordeur achter hem in het slot viel kwam Mark weer binnen. Hij wilde mij gaan vertellen maar ik legde hem het zwijgen op, vertelde hem over mijn gesprek met Bart en stuurde hem weer naar boven om dit ook aan zijn maatjes voor te leggen. Zij, en Bart hadden nu de mogelijkheid om zonder problemen door te gaan.

“Oh”, schreeuwde ik nog naar boven.

“Laat ze gelijk reageren als ze het een goed idee vinden?”.

Het was al weer voorbij lunchtijd, die tijd bleef maar voorbij vliegen zag ik, besefte ik me. En of ik op dit moment al niet genoeg aan mijn hoofd had belde Mariël met het bericht dat zij meerdere opdrachten vrijwel klaar had. De broekjes met dildo's waren bijna klaar, maar haar eigen kuisheidsgordel ook, en wel volledig. Er was echter een probleem, zij én Mariska waren ongesteld aan het worden, ze vroeg dan ook hoe daar mee om te moeten gaan. Weer een snel besluit zonder er over na te kunnen denken.

“Als jullie ongesteld zijn? Geen gordel, WEL een onderbroek en het liefst een oude wijfen model. En jullie mogen me dan NIET aanspreken. Voor de rest van het jaar verwacht ik een soort kalender!.” Het bleef stil aan de andere kant.

“Heb je me begrepen?” En heel zacht klonk het bevestigende antwoord. Ze klonk er verdrietig om, of dat hormonen waren wist ik als man natuurlijk niet (het kon ook teleurstelling zijn). Maar zo werd het gesprek beëindigd.

Mark kwam weer de kamer in. Hij was wel vrolijk te noemen.

“Joris heeft nog wat vragen Lex, maar de rest is het er HELEMAAL mee eens”. Hij was echt blij. Hij wist, dat wist ik, dat hij nog steeds soms de bevelen van Bart zou moeten opvolgen als ik er niet bij was. Maar hij had ook donders goed in de gaten dat Bart (als hij ook toe zou stemmen) een soort eunuch zou zijn. Niet gecastreerd, maar met zijn lul en ballen in een kooi kon hij ook niet veel uitrichten. Het kon hem venijnig maken (bedacht ik me) maar het zou hem dwingen om mijn beslissingen te volgen. De kans dat hij zijn vriendschappen (en geile afhankelijkheid) zou laten gaan zag ik als minimaal. Ik was zo ongelooflijk berekenend op dit moment dat het mezelf verbaasde. Weer ging de deurbel, nu ging Mark en hij kwam met een naakte Bart terug de kamer in. Dat B. zich in de gang al had uitgekleed, precies op tijd had aangebeld zei me al genoeg. Hij knielde zelfs spontaan voor me. Ik kreeg een gemene ingeving over me, ik wilde hem nog even laten voor wat hij was; een smekend kindje.

“Maak samen maar eens wat te eten voor me!”. Bart kwam overeind, wist echt niet meer hoe hij het had. Mark keek me ook vragend aan (maar had niets te verliezen) en beiden gingen de keuken in. De spanning tussen hen nam in elk geval af, door de open keuken kon ik het gesprek volgen en iedere keer als Bart aan zijn voormalig slachtoffer vroeg hoe het verder zou gaan? Gaf Mark het simpele antwoord dat hij het nog wel zou horen.

Ze brachten een rare maaltijd binnen. Rookworst, Brood, groente, gebakken eieren, chilli-saus en nog wat geïmproviseerde dingen. Vooral om een kommetje appelmoes moest ik lachen. Het smaakte er overigens niet minder om. Na mijn laatste hap liet ik Mark afruimen en Bart moest voor me komen staan. Ik bekeek zijn lijf, zijn heerlijke vleeslul (die zelfs in half harde toestand van behoorlijk formaat was) en ik deelde hem mee wat er was besloten en vroeg hem of hij zich daar bij neer kon leggen.

“Willen ze dat echt? Toch nog?”, hij bedoelde het niet zo, maar hij gaf toe dat hij fout had gezeten.

“Ja, maar wel onder de voorwaarde dat jouw lul op slot gaat en ik de sleutel beheer. En dat is niet voor even, een momentje maar voor heel lang! Zou jij daar mee kunnen leven? Wel een seksueel baasje zijn, maar zelf niets kunnen?”.

“Gaat dat ding dan nooit af?” vroeg hij, zo heerlijk bang.

“Jawel, als ik het wil.” gaf ik bot mijn antwoord. Nog even de twijfel in zijn ogen, nog even het overwegen van zijn opties. Vervolgens de overgave (en het idee dat het nog wel wat zou duren voor hij op slot ging) en Bart ging op zijn knieën en gaf woordelijk zijn onderdanigheid aan.

“Mark, haal je kooitje even voor me wil je?”. Een glimlach op het ene gezicht, schrik op het andere. Twee jonge mannen die naakt voor me stonden, bij beiden kwam de impact van mijn woorden binnen. Mark liep (en schudde volgens mij bewust met zijn kontje als een soort overwinningsdans) de deur uit. Bart zag ik voor de tweede keer in 24 uur breken. Ik wilde hem ook wel troosten maar dit wat nog niet het moment. Ik deed hem, zodra Mark was de stalen kooi van zijn maatje om. Het kooitje waar Bart ooit Mark om had uitgelachen? Dat zat om zijn eigen pik.

Mark stond, iets te vrolijk te lachen. Hij had pech, ik had de mijne ook nog. En zo stonden beide gozers even later met glanzend staal in hun kruis voor me. Bij Mark verdween de lach onmiddellijk, Bart stond er nog wat relaxed bij. Ik wist dat dit heel snel zou veranderen.

“Bart, jij besteld, samen met Mark maar wel op jouw rekening een verse kooi voor mij. Nu?” Vroeg hij.

“Nee Nu wil ik jullie samen zien. Laat me zien dat jullie vanaf nu het waardig zullen zijn om mijn slaven te zijn.”. Ook dit had ik niet bedacht, maar het leek me leuk, geil. Terwijl de jongens heel voorzichtig richting elkaar gingen trok ik mijn eigen kleren uit. Ik had zin om naakt te zijn, ik pakte mijn mobiel en belde Joris die ik vertelde wat er gaande was en wat er gebeurd was. Al na drie woorden vroeg hij mij of hij zijn mobiel op handsfree mocht zetten zodat Wim kon mee luisteren. Uiteraard gaf ik die toestemming, omdat ik het voor hen leuk vond en omdat het tegelijkertijd nog erger werd voor Bart (die wel degelijk hoorde wat er gezegd werd terwijl hij heel traag meeging in wat ik van hem wilde).

Pas toen ik mijn gesprek met Joris beëindigde begon voor mijn ogen het spektakel. Mark daagde zijn voormalig pestkop uit, bood zich aan en trok zich terug. Bart probeerde te volgen maar was (eerlijk gezegd) een groentje in dit spel. Had Bart voorheen altijd automatisch de macht gehad? Nu liet juist zijn slachtoffer hem alle hoeken van de kamer zien. Nee, er werd niet gevochten. Juist niet.

Het was Mark die begon met kussen, Bart die dat niet wilde; zich besefte dat hij moest en zich dan over wilde gaan geven en dan trok Mark zich terug. Het was Mark die met de tepels van zijn maatje begon te spelen, likte, beet en dan weer los liet. Bart wilde zich overgeven aan het genot en was het al weer kwijt voor hij het vond.

Ik had mijn mobiel er maar bij gepakt. Filmen is in dit soort gevallen beter dan klaarkomen. Mijn eerste slaafje bleef met zijn voormalig belager spelen (dit ging nog wat worden). Mark was met zijn hoofd afgedaald naar het kruis van Bart. Hij likte zijn eikel (die al strak in het kooitje stond) , ging verder met de ballen, ging omhoog, van links naar rechts en zijn handen streelden soms benen, soms de buik en soms de borsten. Mark was Bart helemaal gek aan het maken van lust. Hij wilde nu ook zijn inzet tonen maar Mark (die al een tijdje mijn training had gehad) wist de meeste van de acties te ontduiken. Te ontduiken terwijl hij wel de gevoelige plekjes wist te vinden. Beiden kreunden er overigens op los. Het was een grote seksuele worstelpartij aan het worden en Bart was mijn aanwezigheid al snel vergeten, maar Mark niet. Hij bleef aanvallen, met zijn tong, soms zelfs tongworstelen, weg duiken, aanraken, loslaten. Vol op de ballen, dan weer op de nek, de oorlelletjes, weg en naar de oksels door naar de dijen. Al snel lag Bart geil te hijgen onder Mark, die niet opgaf, die ook niet wilde dat de gozer onder hem klaar zou komen. Ik wilde een vrijpartij en kreeg een seksuele worstelpartij. Mark won.

Ze lagen (voor het moment) uitgeput aan mijn voeten. De winnaar was duidelijk en voor Bart was het duidelijk dat hij de verliezer was.

“Weten jullie wat Chaturbate is?” vroeg ik fijntjes