Tre Systrar (drie Zussen) - 15

Ondanks zijn inspannende avond met Ester en Ingrid is Roald, zoals gewoonlijk, weer op tijd wakker. Ester en Ingrid liggen nog steeds in zijn bed te slapen. Roald gooit wat water in zijn gezicht, wast zich en scheert zich. Dan trekt hij zijn sportkleding aan. Terwijl hij zijn sportschoenen aantrekt, wordt Ingrid wakker.

Ze ziet Roald in zijn sportplunje en vraagt verbaasd: ‘Ga je nu nog een stuk rennen? Volgens mij kom je echt van Mars!’

Roald lacht. ‘Dat van Mars was maar een grapje, Ingrid. Maar ja, ik was wel van plan een stukje te gaan rennen. Niet zo heel lang, misschien maar een uurtje.’

‘Dat je daarvoor de kracht nog hebt, Roald! Ik voel me nog helemaal beurs van gisteravond!’

‘Je hoeft niet mee te gaan, Ingrid. Dit ben ik gewoon, en dat doe ik ook, als ik tot ’s avonds laat, soms zelfs na diep middernacht, heb moeten werken. Het geeft me energie, als ik dit ’s morgens doe. En misschien, dat ik daarom ook de conditie heb, om jullie tevreden te houden.’

Ingrid laat zich weer met een zucht achterover vallen, maar daardoor maakt ze Ester wakker.

‘Jezus, wat een man! Niet te geloven!’

‘Wat is er niet te geloven, Ingrid?’

Ingrid draait zich om naar Ester, die zich uitrekt.

‘Roald gaat al weer een stukje rennen, alsof hij gisteren niets gedaan heeft!’

‘Ja, dat doet hij altijd, Ingrid. En nu je het zegt, daar heb ik ook wel een beetje zin in. Ga je mee?’

‘Je bent gek! Ik ben nog moe van gisteren! En vandaag zullen we ook nog flink aan de bak moeten om het werk vandaag af te krijgen!’

‘Ik weet wat je bedoelt, Ingrid, maar ik merk wel, als ik met Roald mee ga rennen, dat ik de rest van de dag meer energie te besteden heb. Ik heb ’s avonds ook dan geen spierpijn meer. Mijn conditie is, sinds ik Roald ken en met hem mee ren, stukken beter als voorheen. Het is jammer dat we voor dit jaar besloten hebben om niet mee te doen met de wedstrijden, maar ik durf te wedden, dat ik er een stuk beter voor zou staan, vergeleken met voorgaande jaren.’

Ingrid twijfelt, en Ester ziet haar twijfelen.

‘Roald? Als Ester meegaat, zou je dan je tempo iets aan haar willen aanpassen?’

‘Ja, natuurlijk. Ik kan straks altijd mijn training aanvullen met mijn krachtoefeningen, die ik er altijd achteraan doe.’

‘Kom nou, Ingrid! Je zult merken, dat je het goed zal doen.’

Met een zucht geeft Ingrid dan toe. ‘Nou goed dan. Maar dan moet ik wel even terug naar mijn kamer om mijn spullen te pakken.’

‘Je kunt toch ook wat van mij pakken? Dan kunnen we meteen vertrekken!’

‘Dat kan natuurlijk ook.’

Tien minuten later beginnen ze op een rustig tempo hard te lopen langs het meer. Roald kent de weg hier al goed, vooral omdat hij hier ’s morgens altijd al rent. En omdat hij vrijwel altijd op hetzelfde tijdstip rent, heeft hij ook al wat mensen ontmoet, die hij dan ook groet.

Ondanks het taalverschil, groeten de mensen ook vriendelijk terug. Ze hebben allemaal al wel gehoord, dat er een Nederlandse man het huis van Isabel gekocht heeft en dat nu op aan het knappen is. Ze weten heel goed wie dat is. En dat er nu ook een drieling, zussen van elkaar, bij hem woont, dat is ook al bekend, nieuws gaat snel hier. Maar hoe de verhoudingen precies liggen met die zussen, dat is voor velen nog een vraag, en daar zijn ze ook erg nieuwsgierig naar. Niemand heeft daar nog naar durven te vragen.

Maar binnenkort is er een buurtfeest, waarmee ze het einde van de zomer willen vieren. Hoewel het al oktober is, vieren ze dat nu pas. En het is ook een uitgelezen kans om die nieuwe bewoners van het grote witte huis beter te leren kennen.

Harald, die een vijftal huizen verderop woont, is een van de organisators van het buurtfeest. En aangezien hij Roald altijd voorbij ziet rennen, als hij naar zijn werk moet, besluit hij Roald dan maar eens aan te spreken.

Hij gaat vooraan de weg staan en heft zijn arm om hem te doen stoppen. Roald mindert vaart, net als de twee zussen. Harald stelt zich voor, uiteraard in het Zweeds, en Roald heeft inmiddels al genoeg kennis van het Zweeds, om te weten, wat de man daarmee bedoelt. Van de lessen met Hilde is nog maar weinig terecht gekomen, vanwege de verbouwing, maar hij pikt toch wel een woordje mee, als de zussen met elkaar praten. Maar het gesprek gaat al snel over in het Engels, dat Roald een stuk beter spreekt. Harald spreekt ook wel een woordje Engels, maar het houdt niet over. Soms gaat hij over naar het Zweeds, als hij er niet aan uitkomt, maar daar helpen Ester en Ingrid hem dan weer mee.

Harald brengt zijn bedoelingen over aan Roald en de zussen en nodigt ze uit om te komen op het buurtfeest.

Daar heeft Roald wel oren naar. Hij wil de mensen in de buurt ook wel leren kennen. Op de vraag, waar dat buurtfeest dan gehouden wordt, moet Harald bekennen, dat ze nog een locatie zoeken. De plaats, waar vorig jaar het feest gehouden werd, is niet meer beschikbaar wegens een verbouwing. Harald durft niet te zeggen, dat het feest altijd bij Isabel gehouden werd en hij wil ook niet brutaal zijn om Roald meteen te vragen of ze daar hun feest mogen houden.

Ester heeft echter wel de verborgen boodschap begrepen. Ze zegt tegen Roald: ‘Als hij nog een plaats zoekt om het buurtfeest te houden, waarom biedt je hem dan niet onze tuin aan? Die is meer dan groot genoeg. Bovendien zijn er nu een aantal partytenten leeg, als het weer slecht is, kunnen ze daar gewoon verder gaan.’

‘Dat is een goed idee. Kun je dat even aan hem vragen? Maar dan moeten ze wel rekening houden, dat het rondom het huis modderig is, vanwege de verbouwing.’

‘Ja, natuurlijk, Roald. Ik zal het hem eens vragen.’

Harald is dan blij verrast, als Ester hem voorstelt het feest bij hun te houden. Harald moet dan tot zijn schaamte bekennen, dat dit ook al altijd de locatie is geweest, waar het normaal gehouden wordt.

Daar moet Ester hartelijk om lachen en ze legt het Roald uit. Ze nodigen dan Harald uit om zondagavond op bezoek te komen en even wat zaken door te spreken. Harald neemt dat aanbod met twee handen aan. Ze nemen dan afscheid en het drietal rent verder, terwijl Harald blij achterblijft. Zijn eerste indruk van deze jongeman is goed. En die zussen, want dat is overduidelijk, lijken hem ook wel heel aardig te zijn.

Maar dat ze hem spontaan hun tuin aanboden om het buurtfeest te kunnen houden, dat had hij werkelijk nooit verwacht. Harald weet nu al, dat het buurtfeest goed bezocht gaat worden, al was het maar om die nieuwe bewoners te leren kennen. Maar natuurlijk zijn ze ook wel nieuwsgierig naar de vorderingen van de verbouwing en hij zelf is daar geen uitzondering op.

Door het korte oponthoud rent het drietal wat langer, dan Roald normaal doet. Roald heeft gemerkt, dat Ingrid het tempo toch best kan volgen en ongemerkt heeft Roald het tempo iets opgeschroefd. Hij wil weten waar haar grens ligt. Ze blijkt toch een betere conditie te hebben, dan hij dacht. Van Ester weet hij al heel goed, wat ze kan en niet kan. Maar hij wil het ook van Ingrid weten, en ook van Ada. Het geeft hem een indruk, wat hij van de drie zusters kan verwachten.

Zijn ouders en Ada zitten al aan de ontbijttafel, als het drietal terug komt. Ester en Ingrid gaan meteen naar binnen, maar Roald werkt eerst nog zijn training af. Ineke kent het ochtendritueel van haar zoon wel, en wacht niet eens meer op hem. Hetzelfde geldt voor Ester. Voor Ingrid en Ada is het nog steeds wennen, dat Roald niet eerst komt eten na het rennen, maar eerst zijn trainingen afwerkt. Dat duurt niet zo heel lang, een kwartier later is Roald klaar met zijn trainingen.

Voldaan komt hij dan naar binnen. Hij is goed bezweet en trekt meteen zijn shirt uit, en loopt naar boven om zich vlug wat te douchen en andere kleren aan te trekken.

Als hij onder komt, is iedereen nog aan het eten en het kletsen met elkaar. Het Engels van zijn ouders is in de enkele weken, dat ze hier zijn, al behoorlijk verbeterd. Omgekeerd geldt, dat de drie zussen ook al enkele Nederlandse woordjes opgestoken hebben. Dat komt ook, omdat de Zweedse taal hier en daar gelijkenissen tonen met de Nederlandse taal. Dat zorgt soms voor leuke situaties.

Maar nu krijgt Ineke iets niet duidelijk gemaakt aan de drie zussen, hoe zeer ze haar best ook doet. Ze is dan ook blij, dat Roald eindelijk aanschuift aan tafel.

‘Roald, ik probeer je dames hier al een tijdje duidelijk te maken, wat erwtensoep met rookworst is. Maar ik weet het goede woord niet in het Engels. Kun jij ze dat uitleggen?’

‘Ja, maar hoe komen jullie op dat onderwerp?’

‘Ze vroegen me, wat jij allemaal lekker vindt, en wie weet dat nu beter, dan je eigen moeder?’

Roald lacht. ‘Oh, op die manier. Ik zal het wel aan haar proberen uit te leggen, maar ik weet ook niet zo direct het woord voor erwten.’

Ineke lacht. ‘Nou ja, dan zit er maar een ding op, Roald! Dan eten we vanavond erwtensoep met pannenkoeken! Dus dan moet ik zo meteen even met je vader naar de winkel heen.’

‘Waarom ga je niet mee met Ester? Die moet toch nog boodschappen doen en kan pap hier blijven om me te helpen dat slechte stuk te verwijderen. En dan weet ze ook meteen wat je bedoelt.’

‘Dat kan ook. Ja, dat lijkt me ook een goed idee, Roald. Ik wil trouwens ook nog wat spullen halen om een appeltaart te maken voor vanavond.’

‘O? Lekker! Maar zou je dan voor morgen ook iets klaar kunnen maken? Dan verwachten ’s avonds bezoek. Ze willen hier in de buurt een buurtfeest gaan organiseren, en vroeger werd dat altijd hier gehouden, toen Isabel hier nog woonde. En dat willen we morgenavond even bespreken.’

‘Dat kan. Ik zou een lekkere slagroomtaart kunnen klaarmaken, zoals ik dat ook altijd doe als je vader jarig is.’

‘Ja, lekker! Dat is een goed idee! We willen een goede indruk maken, want zoveel mensen kennen we hier eigenlijk nog niet.’

Er komt dan een auto het erf opgereden, en Ester herkent meteen dat het Frank en Diana zijn.

‘He, dat zijn Frank en Diana! Wat doen die hier?’

Ze zien het tweetal uitstappen en even later kloppen ze op de deur. Met Nederlandse vriendelijkheid worden Diana en Frank verwelkomt. Die zijn blij verrast zo’n enthousiast onthaal te krijgen. Ineke schotelt ze meteen een grote mok koffie voor, die ze dankend aannemen.

Roald vraagt aan Diana en Frank: ‘Wat doen jullie al zo vroeg hier? Ik dacht dat jullie moesten werken en pas morgen tijd hadden?’

‘Dat klopt ook, Roald, maar nadat je met mijn vader gesproken had, hebben we even gekeken of we niet konden ruilen met collega’s. En dat ging. Nu moeten we volgend weekend dienst draaien. Dat komt ons beter uit en mijn collega’s ook. En toen hebben we dus besloten om je te verrassen. Je had toch gezegd, dat we maar eens een weekendje moesten blijven?’

‘Uhh, ja. Maar ik had niet gedacht, dat jullie al meteen op de stoep zouden staan. Maar jullie zijn van harte welkom, slaapkamers genoeg.’

‘We hebben er maar eentje nodig, Roald. En als het niet gegaan had, dan hadden we gewoon bij mijn ouders geslapen.’

‘Geen probleem, maar nu jullie er toch zijn, gaan we natuurlijk wel misbruik maken van jullie aanwezigheid. Werk genoeg hier!’

‘Daar hadden we al op gerekend, Roald. Frank kan je misschien wel helpen met dat zware werk, mijn vader had al verteld, dat jullie hard bezig waren. Maar ik zou liever wat lichter werk doen, als het kan.’

‘Geen probleem, Diana. Je kunt meehelpen met het schilderen. En Franks hulp is van harte welkom, zeker omdat we een lastig stuk moeten vervangen. Maar als dat gedaan is, zal het ook hard opschieten. Dan hoeven we alleen nog de zijkant, en daar zitten niet veel ramen. Dat schiet hard op.’

‘Je hebt in die korte tijd al veel werk verzet, Roald. Petje af!’

‘We hebben ook echt hard gewerkt, Diana. Maar het resultaat mag er naar zijn! Maar leuk om jullie eindelijk weer eens te zien. En ook dat jullie nu ook mijn ouders kunnen ontmoeten en ook de andere twee zussen van Ester.’

‘Ja, daar keken we al naar uit, Roald. Pap had ons er al uitvoerig over verteld, dat hij ze niet uit elkaar kan houden. En nu ik ze zelf zie, kan ik dat ook begrijpen.’

Daar moeten de drie gezusters wel om lachen. In het Zweeds zeggen ze: ‘Dat zal niet voor de eerste keer zijn, dat we dat horen!’

Als Roald klaar is met zijn ontbijt en iedereen zijn koffie op heeft, gaan ze aan de slag. Ineke blijft achter met Ester, terwijl de rest hard aan het werk gaat. Als Ineke en Ester klaar zijn met afruimen en opruimen, vraagt Ineke aan Ester: ‘Ester? Mag ik je wat persoonlijks vragen?’

Ester kijkt haar verbaasd aan en zegt: ‘Ja? Wat wil je vragen?’

‘Hoeveel houd je eigenlijk van mijn zoon?’

Ester begrijpt de vraag wel en antwoordt ook eerlijk: ‘Ik snap de reden van uw vraag. En om die te beantwoorden: Ik houd waanzinnig veel van hem! Het is niet alleen, omdat ik zwanger van hem ben, dat ik zo gek van hem ben. Ik zou niet meer eens zonder hem kunnen. Hij is lief, zorgdragend en heeft echt aandacht voor me.’

‘Maar je deelt hem wel met je zussen?’

‘Ja, maar dat is met wederzijdse instemming, Ineke. Ik heb Roald niets opgedrongen, als je dat bedoelt.

Hoe moet ik u dat uitleggen? Het zit zo, Roald is nogal veel man voor een vrouw alleen. Hij heeft zoveel liefde te geven, dat het soms overweldigend is. En eerst wilde ik hem niet eens delen met mijn zussen. Maar toen ik laatst mijn zussen zag, en merkte wat voor een puinhoop hun leven was, was dat gevoel weg.

U moet weten, dat we vroeger echt altijd alles gedeeld hebben. Ook vriendjes, al was dat meestal voor de lol. Maar Roald is voor mij geen pleziertje, ik ben erg serieus met hem. Maar omdat hij zo overweldigend is, besloot ik, dat ik kon proberen om hem te delen met mijn zussen. Maar ik heb hem dat eerlijk gevraagd, en als hij nee had gezegd, dan had ik het ook niet gedaan. Daarvoor is hij me veel te dierbaar.’

Ineke knikt, ze begrijpt Ester wel. ‘Je klonk oprecht, Ester. Ik snap dat dit even moeilijk voor je is, maar ik moest het even weten. Drie vrouwen voor een man, dat is ook niet gemakkelijk. Maar je hebt gelijk, hij is erg veel man voor een vrouw alleen.

Weet je, sinds hij verlaten werd door zijn ex, is hij behoorlijk veranderd. Zelf heeft Roald dat niet eens in de gaten gehad. Hij werd wat meer bewuster van anderen, maar hij had ook meer aandacht voor zichzelf.

Sinds zijn breuk met Jolanda, dat was zijn ex, is hij ook fanatiek gaan sporten. Het heeft hem dat uithoudingsvermogen gegeven, dat hij nu heeft. Maar dat niet alleen, hij is mentaal stukken sterker geworden, en daardoor kan hij alles nu stukken beter aan.

Maar omdat alles nu heel snel gebeurd, maak ik me toch ernstige zorgen over hem. Ik ben bang, dat hij weer terug zal vallen in zijn oude ritme. Dat zou ik erg vervelend vinden, voor hem, maar ook voor jou. Want ik kan aan hem zien, dat hij erg verliefd op je is, heel erg verliefd zelfs, maar ik weet niet hoe het zal gaan, als jullie hem straks alle drie willen gaan bezitten.’

‘Ik weet wel wat u bedoelt, Ineke. Roald heeft me over Jolanda verteld, en ook de moeilijke tijd, die hij daarna heeft beleefd. Dat is ook het moment geweest, dat we besloten hebben, om geen geheimen meer voor elkaar te hebben. We vertellen elkaar werkelijk alles. Elkaars fantasieën, gevoelens, maar ook trauma’s uit ons verleden. Dus heb ik hem ook alles verteld, van de wilde plannen, die ik en mijn zussen met hem hadden.

En dat scheen hij wel leuk te vinden. Ik heb hem toen echt gezegd, dat hij het niet hoefde te doen, als hij niet wilde. Ik heb hem toen ook al op de hoogte gebracht, dat Ada zwanger van hem was. Dat scheen hij niet eens erg te vinden. Maar hij was zelf degene, die Ingrid verraste, en ook mij, door seks met haar te willen. ’s Avonds heeft hij me uitgelegd, wat hem daartoe heeft gebracht. Hij was daarin verrassend eerlijk in, dat had ik niet van hem verwacht.

Hij was van mening, dat hij onze band niet wilde verbreken. Hij wil er eerder deel van uit maken, door ook Ingrid zwanger te maken, en het ziet er naar uit, dat het hem gelukt is.’

‘Dat kan hij misschien ook doen, om jou een plezier te doen, heb je daar al eens over nagedacht?’

‘Ja, natuurlijk! Ik heb het hem ook gevraagd, maar hij zegt zelf, dat het niet zo ligt. Doordat Roald nu ook Ingrid zwanger heeft gemaakt, voelt hij zich meer verbonden met ons.

En eigenlijk is dat nu ook zo. In ieder geval tussen Ingrid, Roald en mij. Van Ada weet ik nog niet hoe dat het zal gaan, maar wie eenmaal Roald een keer heeft gehad, is er geen andere keuze meer.

Hij is verslavend, anders kan ik het niet zeggen. En Roald schijnt dat ook zo te ondervinden. Maar ik denk ook niet, dat het zou kunnen, als wij geen drieling van elkaar zouden zijn. Ik denk niet, dat ik Roald met iemand anders zou kunnen delen, als mijn zussen. En Roald wil, ten minste dat hoop ik, ook niemand anders dan wij.’

‘Ik heb er toch nog wel wat mijn bedenkingen bij, Ester. Maar ik kan jullie ook wel begrijpen. Dus ik kan alleen maar hopen, dat het goed tussen jullie blijft. Maar weet goed, dat Roald het type is, die zijn hart maar aan een vrouw kan geven. Dat hij daarnaast met je zussen naar bed gaat, dat staat los van zijn gevoelens. Niet dat jullie daar herrie om krijgen.’

‘Dat hoop ik ook niet, Ineke. Ik hou echt waanzinnig veel van Roald, maar als ik een keuze moet maken tussen Roald en mijn zussen, ben ik bang dat mijn zussen het gaan verliezen. Egaal wat we samen beleefd hebben.’

‘Dat weet ik, Ester. Ik zie het aan je, maar ook aan Roald. Jullie passen goed bij elkaar en ik zou er niet van staan te kijken, als hij je over een tijdje zou vragen om met hem te trouwen. Roald is zo’n man, die dat zou doen.

Maar hoe moet het dan verder met je zussen? Is Roald nu een speeltje voor hun? Of misschien ook andersom? Dat moeten jullie toch eerst even uitpraten, Ester. Ik zal Roald steunen in alles wat hij beslist, hij is immers mijn zoon, maar als jullie hem ongelukkig gaan maken, dan zal ik alles doen om jullie bij hem weg te houden.’

‘U heeft gelijk, Ineke. Helemaal gelijk zelfs. Maar ik denk dat we dit beter kunnen bespreken, als we helemaal alleen zijn. En wat de uitkomst ook is, ik garandeer u, dat ik dat zal respecteren. Roald verdient dat, ook al zou het mij misschien wel verdriet doen. En ik zal mijn zussen daar ook aan houden, dat beloof ik u.’

Ineke omhelst Ester. Die had dat niet verwacht, maar ze is er wel blij mee. ‘Je bent een goed kind, Ester. Je maakt Roald gelukkig, al maak je zijn leven wel behoorlijk gecompliceerd. En bovendien ben je heel erg eerlijk, daarmee heb je me wel verrast. Dat siert je, maar daardoor ben je ook heel geschikt voor Roald. Ik heb er nu ook wat meer vrede mee, dat jullie je leven zo leven, als jullie nu doen.’

De twee vrouwen snotteren even, dit is voor beiden wel even een emotioneel moment. Voor Ester voelt het als een volledige acceptatie als schoondochter en voor Ineke voelt het alsof ze een dochter erbij heeft gekregen.

Dan laten de twee vrouwen elkaar los. Ineke zegt: ‘We kunnen ons maar beter weer een beetje netjes maken! Door al dat gesnotter zie ik er niet meer uit!’

Ester lacht. ‘We kunnen ook maar beter meteen naar de winkel gaan. En dan kunt u me leren, wat Roald allemaal lekker vindt. U kunt werkelijk goed koken, maar ik ben daar nog niet zo goed in. Misschien wilt u me een en ander leren?’

‘Graag! Verdorie, nu moet ik al weer bijna huilen!’

Ineke pinkt een traan weg en moet dan lachen. Ester schiet ook in de lach. Dan snellen ze even naar de badkamer en trekken zich wat nettere kleren aan om naar de winkel te gaan. Ze nemen Roalds wagen, die is lekker groot en rijden naar de winkel.

Als ze een twee uur later terug komen, zit iedereen in de keuken aan de koffie voor een korte pauze. Roald staat op en biedt Ester en zijn moeder een mok koffie aan, die blij verrast de mokken aannemen. De pauze duurt al snel langer als gepland, wat vooral komt, als Johan vraagt, waar Roald Diana en Frank van kent. Roald vertelt ze dan, zonder iets weg te laten, hoe ze elkaar hebben leren kennen. Dat vinden zowel Johan als Ineke een komisch verhaal.

Roald vraagt dan aan Frank: ‘Henk had me verteld, dat jullie waarschijnlijk een woning hadden gevonden?’

‘Ja, echt een mooie woning, niet heel ver van het meer.’

‘O? En waar is dat dan?’

‘Weet je nog, toen we gingen rennen, dat lange stuk? Onderweg stond een woning te koop. Die woning willen we gaan kopen.’

‘Wat? Zover is dat hier niet vandaan! Waar komen jullie dan te werken?’

‘Hier in het dorp! Dat wisten we eerst ook niet, want er stonden alleen twee vacatures in onder vermelding van het district. Pas toen we verder gingen informeren, kwamen we erachter, dat het hier zou zijn.’

‘Dus jullie komen dan hier te werken? Dat is toch fantastisch? En wat zeggen Henk en Hilde ervan?’

‘Die weten het nog niet.’

Roald kijkt geschokt. ‘Maar je gaat wel al een woning hier in de buurt kopen?’

Frank glimlacht. ‘Ze weten alleen maar, dat we in de buurt komen werken, maar niet hoe dicht het werkelijk is. We willen dat nog een beetje verrassing houden tot morgen, als we samen gaan varen.’

‘Oh, dat zal Hilde fijn vinden! Maar jullie weten al, dat we met een andere boot gaan zeilen?’

‘Daar heeft Henk me wel al iets van gezegd, maar ik weet niet welke boot.’

‘Met mijn boot, Frank. Ik ben de gelukkige eigenaar van de “Missing Dreams”.

Diana kijkt met grote ogen geschokt naar Roald. ‘Hoe kom je daar aan?’

‘Die heb ik geërfd van Isabel, je weet wel, die dame, van wie we dit huis gekocht hebben.’

‘Ja, ik weet wel wie Isabel is. Maar hoe komt ze erbij om jou die boot te geven?’

‘Dat zal ik nooit meer weten, ze is immers gestorven. Maar ik ben er toch wel blij mee. Alleen moet ik er nog mee leren varen.’

‘Dat zal nog wel een hele klus worden, Roald. Het is nogal eens een boot! Een tweemaster nog wel!’

‘Ik weet het, maar ik krijg al hulp van Han, de havenmeester. En we gaan zeillessen nemen.’

‘Oh, Han gaat je helpen? Dan komt het wel goed. Als er iemand is, die dat schip van binnen en van buiten kent, dan is hij het wel. Maar het verbaast me wel, dat Isabel jou dat schip gegeven heeft en niet aan Han.’

‘Ze schenen dat toch al samen besproken te hebben. Ik stond er ook van te kijken.’

‘Maar dan gaan we morgen echt een mooie dag beleven. Varen op zo’n boot is echt speciaal.’

‘Ik weet het. En er komt ook nog heel wat bij kijken, dat is me ook al duidelijk. Han heeft me gevraagd of ik ’s morgens al wil komen, zodat hij me op zijn gemak al een en ander kan uitleggen.’

‘Laat dat maar over aan Han, dat is hem wel toevertrouwd.’

Johan kijkt dan een keer op de klok en zegt: ‘Kom op, jongens en meisjes, we moeten verder, anders krijgen we dat stuk vandaag niet af!’

Ze staan dan op en gaan weer aan de slag. Ineke en Ester blijven achter om de tafel weer af te ruimen, maar ze willen ook nog iets lekkers klaarmaken voor de lunch.

Ineke heeft aan Ester voorgesteld om eens lekker vers brood klaar te maken, zoals haar grootmoeder dat altijd deed. Roald is er gek op, en daarom is Ester ook bereid om dat te leren.

Ze gaan voortvarend aan de slag en een uur later komen er heerlijke dampen uit de keuken. Ineke en Ester hebben veel plezier in de keuken, en kletsen heel wat af. Zowel Ester als Ineke vinden het heerlijk om te koken en daarmee hun mannen een plezier te doen.

En hoewel eerst het koken voor Ester alleen een noodzakelijk iets was, begint ze er nu erg veel plezier in te krijgen. Bovendien heeft ze gemerkt, dat ze van Ineke veel kan leren en bovendien blijkt ze ook nog eens een goede leerlinge te zijn. Ze pikt alles goed op.

Maar Ester komt er toch al snel achter, dat de keuken wel wat te klein is, en dringend vernieuwd moet worden. Zuchtend zegt ze tegen Ineke: ‘Ik zal eens met Roald gaan praten, of we niet ook de keuken moeten gaan aanpakken. We zijn nu toch bezig met verbouwen, en dan kunnen we het beter ook maar meteen goed doen. Bovendien heeft Isabel hem een behoorlijk fonds achter gelaten om de verbouwing te doen.’

‘Dat lijkt me een goed idee, Ester. Zeker als je straks zeven monden moet gaan voeden. Nu is er amper plaats voor twee personen hier in de keuken.’

‘Dat weet ik, en daarom wil ik nu ook zo veel mogelijk leren om goed te kunnen koken.’

‘Roald had me verteld, dat je hier misschien het huishouden wilde gaan runnen?’

‘Ja, daar ben ik hard over aan het denken. Dit huis schoonhouden zal al een taak op zich zijn en als er dan ook nog drie kinderen zijn, waar voor gezorgd moet worden, dan al helemaal.’

‘Een kind is al een dagtaak, laat staan drie. Maar wat gaan Ingrid en Ada dan doen?’

‘Ada wil zich hier in de buurt werk gaan zoeken, en Ingrid kan eigenlijk vanuit hier werken. Ze is journaliste en heeft sinds kort een vaste column in een groot dagblad. Ze verdient eigenlijk helemaal niet eens zo slecht.’

‘Dat wist ik niet. En wat voor werk wil Ada dan gaan doen?’

‘Bij haar vorige baas was ze secretaresse. En de stad is niet zo ver weg, misschien dat ze daar werk kan vinden. Maar dat zijn zorgen voor later.’

‘Och, Roald gaat ook genoeg verdienen, daar kan hij jullie allemaal wel van onderhouden. Maar het zou wel netjes zijn, als jullie de taken ook goed verdelen.’

‘Dat wil Roald ook, Ineke. Daar heeft hij zich uitdrukkelijk voor uitgesproken. Hoe dat straks precies zal gaan, als hij gaat werken en de kinderen er zijn, dat zien we dan wel weer. ‘

Ze zijn dan al bijna klaar met het bakken, en beginnen de tafel te dekken. Ester gaat naar buiten heen en roept: ‘Maten är klar!’, wat zo veel betekent als dat het eten klaar staat.

Al snel komt er een hongerige meute van de steigers af. Ze hebben ook de heerlijke geuren geroken uit de keuken en gaan zich snel wassen. Want ze hebben de uitgebreid gedekte tafel gezien, die goed voorzien is van beleg en heerlijk vers geurend brood. Roald zit dan ook bijna als eerste aan tafel en roept: ‘Ah, mam! Lekker krentenbrood! Dat ziet er goed uit!’

Ineke lacht en zegt: ‘Maar je moet mij niet bedanken, maar Ester. Ze had me gevraagd, of ik het haar wilde leren. Dit heeft ze helemaal zelf gedaan.’

Verbaasd kijkt Roald naar Ester, die spontaan begint te blozen. Roald staat meteen op en loopt naar zijn vriendinnetje en geeft haar een flinke zoen. Het interesseert hem niet, dat iedereen hem Ester ziet zoenen, ze mogen best weten, dat ze van elkaar houden. Trouwens, iedereen hier weet dat al heel goed.

Ineke ziet met genoegen, hoe openlijk Roald zijn liefde voor Ester durft te tonen. Ze weet nu, dat het wel goed zit tussen die twee. Maar over Ada en Ingrid maakt ze zich toch nog wel een beetje zorgen. Op zich niet zo vreemd, want hoe vaak komt nou zo’n verhouding voor, waar een man met drie zussen een verhouding heeft?

Roald en Ester gaan naast elkaar zitten, en laten zich het lekkere brood goed smaken. Ada en Ingrid zijn vol lof voor de bakkunsten van Ester. En Roald is het daar helemaal mee eens en is ook maar wat trots op Ester.

Ester moet helemaal blozen van alle loftuitingen, zeker als Roald haar nog eens een zoen uit dankbaarheid geeft. Maar ze is wel blij, dat ze Ineke gevraagd heeft om haar een en ander te leren. Het geeft haar nieuwe motivatie om deze weg door te blijven gaan. Het geeft haar een voldaan gevoel, dat ze hun lekker eten voor kan zetten.

Na het eten gaat iedereen weer aan de slag. Roald wil helpen afruimen, maar Ineke en Ester jagen hem naar buiten.

Ineke zegt tegen Ester: ‘Hij is echt helemaal verliefd op je, Ester. Toen hij voor je opstond om je te bedanken, wist ik het zeker.’

Een brede glimlach komt op het gezicht van Ester. ‘Denk je echt? Ik hoop echt, dat hij het waardeert.’

‘Ester, als Roald zich zo openlijk voor je uitspreekt, door voor het oog van iedereen zo te zoenen, als hij net deed, dan doet hij dat echt niet, omdat hij dat moet. Hij deed dat, omdat hij je echt wilde bedanken en hij het ook waardeert. Ik dacht niet, dat hij het je nog duidelijker kon maken.’

Ester moet al weer blozen. ‘Dat weet ik wel, maar het is zoals je straks zei, ons leven is heel erg gecompliceerd. En ook al wil ik Roald met mijn zussen delen, dan wil ik toch, dat hij het meeste van me houdt.’

‘Maak je maar geen zorgen, Ester. Ik ken Roald, en ik heb het hem nog nooit zo van iemand te pakken zien hebben, als van jou. Hij zal zeker ook wel gevoelens hebben voor Ada en Ingrid, maar ik zie aan alles aan hem, dat jij het belangrijkste bent in zijn leven. Alle rest is bijzaak, zelfs Ada en Ingrid. Al zullen die op een goede gedeelde tweede plaats staan.’

Ester vliegt dan Ineke om haar hals en begint te huilen. Het zijn tranen van blijdschap, maar ook van verwarring. Ze is blij met een schoonmoeder als Ineke. Ineke snapt Ester wel, en ze wrijft haar troostend over haar rug. ‘Het komt wel goed met jullie. Wat de toekomst jullie ook brengen mag, jullie horen gewoon samen. En mocht Roald het ooit in het hoofd halen om je te verlaten, dan geef ik hem persoonlijk een schop onder zijn kont. Daar is hij echt nog niet te oud voor!’

Daar moet Ester om lachen en ze veegt haar tranen weg. ‘Ik schaam me wel een beetje! Ik sta hier nu te grienen als een keukenmeid! Ik ben normaal nooit zo!’

‘Je bent verliefd en je bent zwanger. Dat zijn emoties, die daar bij vrijkomen.’

Ester kijkt Ineke dankbaar af. Ze is blij, dat ze haar zo goed schijnt te begrijpen. En onderling klikt het ook best goed met haar. Ze vindt het alleen zo jammer, dat ze zo ver weg wonen, want ze vindt Ineke en Johan best aardige mensen, waar ze graag op bezoek zou willen komen.

Ze ruimen dan de tafel af, en beginnen dan al aan het avondeten. Ineke heeft eindelijk aan Ester duidelijk gemaakt, wat nu erwtensoep is. Ester snapt het nog niet helemaal, maar ze begrijpt nu wel, dat het hele dikke soep is. En bij gebrek aan rookworst, want die hadden ze daar niet, hebben ze maar gekozen voor gerookt spek en gewone worst. Of dat zal voldoen, dat moeten ze maar afwachten.

Na een lange middag is de keuken gaan ze buiten eens kijken hoe de werkzaamheden vorderen. Dat blijkt zelfs heel goed te vorderen, want ze zijn nu zelfs al aan de achterkant bezig om het hout te vervangen. Het schilderwerk kan amper bijhouden met de hard werkende mannen. Die houden er een goed tempo in. Als ze de komende week goed doorwerken, dan konden ze wel eens klaar zijn, voordat Johan en Ineke naar huis moeten.

En dat is maar goed ook, want dan wordt er slechter weer voorspeld. Daar hebben ze toch wel geluk mee gehad, tijdens de afgelopen weken is er alleen een keer ’s nachts een keer een bui regen gevallen, voor de rest is het droog gebleven. Maar het begint al steeds kouder te worden. Maar het effect van de nieuwe isolatie is al goed te merken in het huis. Binnen is het aangenaam warm, zonder dat ze de kachel al te veel hoeven op te stoken.

Als het tegen etenstijd is, zijn de mannen bijzonder ver gevorderd. De planken aan de zijkant waren nog vrij goed, en waren derhalve ook gemakkelijk te verwijderen. Dat zorgde ervoor, dat ze toch best wel wat meters konden maken. Ze zullen dan ook ruim voor het einde van de week klaar zijn en daar is iedereen wel blij om. Even wat rust om weer op adem te komen. Daarom snakken ze ook naar morgen, die zeiltocht is een welkome afwisseling op het zware werk.

En Roald heeft iets bedacht om zijn ouders te bedanken voor al hun werk. Hij weet dat de beiden hartstochtelijke fans zijn van ABBA, en waarmee kan hij ze nog meer bedanken, dan een dagje ABBA in het ABBA-museum in Stockholm. En hij heeft nog iets kunnen regelen, dankzij Henk. Maar dat laat hij nog een verrassing voor iedereen.

Als iedereen aan tafel zit, dienen Ester en Ineke het eten op. Ester heeft haar grote twijfels of iedereen dit wel zal eten. Een groene dikke massa, waar zelfs een lepel rechtop in blijft staan, ziet er in haar ogen niet erg lekker uit. Toch weet ze, dat het lang niet zo slecht smaakt, als het eruit ziet. Ze heeft het zelf geproefd, en was verrast door de smaak. Maar ze kent haar zussen, en ze twijfelt er echt aan, of ze dit wel zullen eten. Maar ze weet zeker, dat ze de pannenkoeken wel zullen lusten.

Als Ingrid de enorme ketel op tafel zet, beginnen Johan en Roald al te likkebaarden.

‘Lekker! Erwtensoep met spek en worst! En ook nog pannenkoeken!’

Ada en Ingrid kijken verbaasd in de ketel als ze de groene smurrie zien.

‘Wat is dit?’

Ester zegt: ‘Dat is erwtensoep, Ada. Ik weet, het ziet er niet uit, maar het is eigenlijk best lekker. Ik heb het zelf geprobeerd.’

Tot haar verbazing schept Ada een lepel in haar bord en ruikt er een keer aan. ‘Hmm, het ruikt al niet slecht. Ik probeer het toch maar, want ik heb best honger!’

Ester schept het bord van Roald vol, die haar aangeeft, dat het bord best nog wel wat voller mag. Ze moet glimlachen, maar geeft hem toch maar wat extra’s. Ze is er bijna zeker van, dat er meer dan genoeg over zal blijven.

Maar al snel blijkt haar ongelijk. Het blijkt iedereen toch best wel goed te smaken en de ketel raakt sneller leeg, als Ester gedacht had. En ook de enorme stapel pannenkoeken slinkt behoorlijk. Ester staat er dan ook versteld van, dat alles bijna helemaal op is.

Zelf heeft ze ook twee keer opgeschept, en ze moet lachen om de schijnbaar onverzadigbare Roald, die het zelfs klaar krijgt om drie grote borden naar binnen te werken. Maar net als ze denkt, dat niemand meer wat hoeft, verrast Ada haar door nog een derde keer op te scheppen. Ester schiet in de lach. Ada vraagt wat er is en Ester antwoordt haar: ‘Ik had werkelijk nooit gedacht, dat dit allemaal op zou gaan. Zeg nou zelf, die groene brei ziet er niet echt appetijtelijk uit! En nu schep jij zelfs nog een derde keer op!’

Ada moet ook lachen. ‘Het smaakt inderdaad beter, dan je zou denken. Maar ik had dan ook erge honger. Ik heb de hele tijd die planken op maat staan te zagen voor de mannen daarboven!’

Roald lacht. ‘Dat deed je overigens heel erg goed. Er is een timmervrouw aan jou verloren gegaan!’

‘Oh nee! Als deze verbouwing achter de rug is, ga ik me lekker weer op zoek naar een baan als secretaresse. Moet je eens kijken naar mijn nagels! Daar is niets meer van over!’

‘Als we een beetje geluk hebben, zijn we woensdag klaar. Dan kun je je nagels weer aan laten groeien. Of misschien kun je dan ’s middags je nagels nog even laten doen. Donderdag gaan we met ons allen naar Stockholm.’

Iedereen kijkt verbaasd om naar Roald. ‘Wat gaan we dan doen in Stockholm?’

‘Mijn ouders bedanken voor hun fantastische hulp! Ik heb daar een verrassing voor ze geregeld. Ik weet dat ze fan zijn van ABBA, en ik wil ze meenemen naar het ABBA-museum.’

De ogen van Ineke en Johan worden groot van verbazing. ‘Ohh, Roald! Dat had je niet hoeven te doen! Maar evengoed heel erg bedankt!’

‘Ik had het jullie eigenlijk morgen pas willen vertellen, maar toen ik hoorde dat Diana en Frank ook al een verrassing hadden voor Henk en Hilde, wilde ik hun feestje niet verstoren. En nu was het een goed moment om dat te zeggen. Maar bereid je maar vast voor op een hele dag en nacht weg. We gaan met de trein naar Stockholm en gaan daar overnachten in een hotel. Alles is al geregeld, dus afzeggen kan niet meer.’

Ingrid zegt dan: ‘Oh, jammer dat onze ouders daar niet bij kunnen zijn! Die zijn ook fan van ABBA!’

‘Wie zegt, dat die er niet bij zijn, Ingrid?’

Opeens kijken drie paar ogen naar Roald. ‘Komen die dan ook?’

‘Ja, allemaal achter jullie rug om geregeld. En ik heb nog een verrassing, maar dat ga ik echt nog niet verraden!’

Ineke en Johan staan dan op om hun zoon te bedanken voor de mooie verrassing. Dit hadden ze nooit verwacht en het museum staat al heel lang op hun verlanglijstje. De stemming aan tafel is dan ook meteen bijzonder goed. Iedereen verheugt zich op een leuke dag naar Stockholm. Er dreigt dan ook een hele leuke avond te gaan komen. En die wordt nog leuker als Henk en Hilde besluiten langs te komen. Die zijn blij verrast hun schoonzoon en hun dochter bij Roald aan te treffen.

‘Wat doen jullie hier?’

‘Precies, wat jullie ons verteld hebben, een weekendje bij Roald en Ester blijven!’

‘En zeg je ons daar niets van?’

‘Nee, want dan zouden jullie de hele dag hier gezeten hebben, en dan hadden we niet aan hun huis kunnen werken!’

Roald zegt dan: ‘En hun hulp is van grote waarde geweest, want zonder hun hulp, zouden we vandaag zeker niet zo ver zijn gekomen!’

‘Ik ben vanmiddag wel even langs gereden en ik zag dat jullie inderdaad al een heel stuk opgeschoten zijn. Maar als ik geweten had, dat Frank en Diana hier waren, was ik ook wel komen helpen!’

‘Niets daarvan, Henk! Je hebt het nog druk genoeg met je zaak en je moet ook af en toe ontspannen. Ik wil je hier overdag helemaal niet zien!’

Henk lacht. ‘Je gaat het anders nog behoorlijk druk krijgen, als je aan de slag gaat. Eigenlijk had ik je nu al nodig, maar ik heb je vakantie beloofd en die zal je ook krijgen ook. Tot die tijd redden we het wel zonder jou.’

‘Is het al zo’n gekkenhuis?’

‘Dat kun je wel stellen, Roald. Ik denk dat je dan ook maar meteen op zoek kan gaan naar een secretaresse, want zonder ga je niet redden.’

Roald kijkt even opzij naar Ada, en hun ogen treffen elkaar.

‘Dat probleem heb ik zojuist opgelost.’

Henk kijkt verbaasd naar Roald. ‘Hoe bedoel je?’

‘Denk je nou werkelijk, dat ik hier met drie vrouwen in huis alleen gelaten zou worden met een vreemde secretaresse, als een van die vrouwen daarvoor de benodigde papieren heeft?’

Henk lacht. ‘Oké, daar kan ik me wel iets bij indenken. Wie van de drie wordt het dan?’

‘Ada. Ze heeft nu geen werk, omdat ze ontslagen is bij haar vorige baas.’

Henk kijkt even naar Ada. ‘Mag ik vragen, waarom je daar ontslagen bent?’

‘Omdat ik niet met hem naar bed wilde. Dat is de hoofdreden. Daarna zocht hij elk excuus om me te kunnen ontslaan, omdat ik uit mezelf niet wilde gaan.’

‘Dat gebeurt helaas wel eens. Ik heb van die verhalen wel eens meer gehoord, maar dan van de andere kant. Maar dat probleem zie ik bij jou en Roald niet zo meteen.’

Ada grijnst. ‘Pff, als hij op het werk niet wil, dan haal ik dat hier wel weer in!’

Henk en Hilde verschieten toch wel licht van de vrije uitspraak van Ada, maar moeten er dan wel om lachen. Ze weten immers van hun unieke verhouding.

Henk verandert dan van onderwerp. ‘Roald, ik hoorde dat jullie ook naar het buurtfeest komen? Harald had me er iets van verteld.’

‘Ja, hij komt trouwens morgen langs. We hebben hem aangeboden het feest hier in onze tuin te houden. Ruimte genoeg, en volgens mij is het in het verleden ook al altijd hier geweest.’

‘Ja, dat klopt. Het buurtfeest was ook oorspronkelijk een idee van Isabel. Ze heeft dat jarenlang gedaan, tot ze te oud werd om het zelf nog te doen. Toen heeft Harald het van haar overgenomen. Maar als je het hier wilt doen, zou dat fantastisch zijn. Maar hij kwam morgen? Vind je het erg, als we dan weer komen? Ik wil er best even over mee praten.’

‘Je komt maar, je bent altijd welkom!’

‘Dan komen we morgen ook. Ik krijg er al weer zin in, in dat buurtfeest. Dat is altijd heel erg gezellig. Alleen jammer dat er de komende weken slechter weer wordt voorspeld!’

‘We hebben nu twee partytenten leeg en als we alles verzamelen dan ook nog wel een derde. Zou dat genoeg zijn, om iedereen met slecht weer te huisvesten?’

‘Dat lijkt me meer dan voldoende, Roald. Er komen meestal zo’n 60-70 personen. Maar omdat jij nieuw bent, en het gesprek van de dag, konden het er wel best eens meer worden. Je weet het immers maar nooit.’

‘Ik ben gesprek van de dag?’

‘Had je het anders verwacht, Roald? De verbouwing valt natuurlijk heel erg op, maar ook het nieuws dat je hier gaat wonen met drie zussen is natuurlijk wel groot nieuws in zo’n kleine gemeenschap.’

‘Moeten dan Frank en Diana ook niet komen op het feest? Want ze komen toch ook hier te wonen?’

‘Hebben ze je het al verteld? Ik had het kunnen denken. Ja, die moeten natuurlijk ook komen.’

Ester vraagt dan aan Hilde: ‘Dat zal jij natuurlijk ook wel erg fijn vinden, dat ze nu zo dichtbij komen wonen?’

‘O, Ester, ik ben er echt heel erg blij mee. Ik zat er echt wel mee, dat ze zo ver weg woonden, maar dit is echt fantastisch! Ik kan er zelfs naar toe wandelen, al is dat wel een flinke wandeling.’

‘Ik kan me er wel iets bij voorstellen, ik weet hoe mijn ouders zich hebben gevoeld, toen ik in Göteborg ging wonen. Nu ben ik voor hun ook wel ver weg, maar een stuk dichterbij.’

Ineke zegt dan: ‘En voor ons zal het ook wel lastig worden, want Roald gaat nu wel heel erg ver weg van ons af wonen. Maar gelukkig gaan we hem toch nog regelmatig zien, want ik heb begrepen, dat hij regelmatig naar Nederland moet.’

Henk knikt. ‘Zeker, minstens twee keer per maand en in het begin nog wel vaker.’

‘Dan kan hij net zo goed thuis komen slapen, als hij dan toch in Nederland is. Dan zien we hem vaker!’

Roald kijkt even verrast en zegt: ‘Dat is misschien niet eens zo’n slecht idee, pap! Ik zou het niet erg vinden.’

Er wordt daarna over allerlei zaken gekeuveld. Het is dan ook al laat als Henk en Hilde naar huis heen gaan. Ze gaan dan ook vrijwel slapen. Ze zijn moe van het werken en voelen niet echt behoefte aan intimiteiten.

Roald is natuurlijk weer als eerste wakker. Hij gaat naar de wc. Voor het eerst sinds lange tijd besluit hij zijn ochtendritueel van hardlopen en krachtoefeningen eens over te slaan en kruipt daarna weer lekker in bed.

Ester is ook wakker geworden. Verbaasd kijkt ze hem aan en zegt: ‘Hoef je niet te gaan rennen?’

‘Ik sla even een dagje over, Ester. Ik neem me vandaag een rustdag. En soms is het ook fijn om lekker met jou in bed te liggen.’

Daar kan Ester het niet genoeg eens mee zijn. Ze kruipt wat meer tegen hem aan en geniet van zijn mannelijke geur. Dan besluit ze Roald eens te polsen of hij de keuken niet ook wil gaan vervangen.

‘Roald?’

‘Ja?’

‘Ik had gisteren best wel veel plezier met je moeder in de keuken, maar er viel me een ding op.’

‘Wat dan?’

‘De keuken begint heel erg te slijten. Ik had al een deurtje in mijn handen, die ik wel weer terug kon hangen, maar ik denk niet dat het nog heel lang houdt.’

‘En dus?’

‘Zouden we niet kunnen overwegen de keuken ook te vervangen? Je hebt toch ook dat fonds van Isabel?’

‘Daar heb ik op zich niets tegen, Ester. Maar ik heb geen zin om dat werk ook nog allemaal te gaan doen.’

‘Dat hoeft toch ook niet? Die kun je toch ook laten plaatsen?’

‘Dat kan natuurlijk ook. Maar wat had je je dan voorgesteld?’

‘Ik vind de keuken wat krap. Je moet wel denken, dat we straks 7 monden moeten voeden, Roald. Het kan wel in die keuken, maar het is echt klein. Ik zou die keuken best wel wat ruimer willen hebben.’

‘Je zou de bijkeuken erbij kunnen trekken, maar dan moeten we weer een andere ruimte inrichten waar we de spullen opslaan.’

‘Dat kan ook in die kast bij de ingang, je weet wel, die kast in de muur. Die is groot en diep genoeg om alles te laten. Bovendien zou die dan recht tegenover de keuken komen.’

‘Hmm, daar kunnen we wel eens over nadenken. Dus moeten we nu ook nog eens op keukenjacht? Nog meer wensen?’

‘Misschien nog een.’

‘Laat maar horen, geld gaat het toch wel kosten.’

Ester lacht. ‘Ik was er over aan het denken om de woonkamer groter te maken, door de kamer ernaast bij te trekken. Het is nu wel gezellig, daar niet van, maar als je met zoveel man als gisterenavond zit, is het net te klein.’

‘Dat moet wel te doen zijn. Die architect komt de komende week toch nog, dus dat kunnen we zeker aan hem voorleggen of dat wel kan.’

‘En dat moeten we zeker weer voorleggen aan de gemeente?’

‘Ja, maar de medewerking begint nu toch wat moeilijker te worden. Als je kijkt hoe snel die vergunning voor de buitenkant er is gekomen, dan vraag je je af, waarom het nu zo lang moet duren. De hele tijd maken ze aanpassingen, en dat duurt weer onnodig lang. En ik snap die architect niet, volgens mij kan het allemaal veel simpeler en goedkoper. Als ze zo doorgaan, neem ik een andere architect.'

‘Ja, maar wordt al die verbouwingen allemaal niet wat veel? Je hebt nog maar een goede maand vakantie.’

‘Het hoeft ook niet allemaal af in die maand, Ester. Bovendien komen over anderhalve week een paar vrienden van me helpen. Dan is de buitenkant helemaal af en zijn die nieuwe ramen allemaal geplaatst. En dan moeten we toch al een klein beetje gaan breken om die leidingen goed weg te leggen, dat wil zeggen, als je neef eindelijk eens komt!'

‘Bel anders maandag meteen even met die architect, zodat we dit zo snel mogelijk voor kunnen leggen aan de gemeente. Die kamer heeft niet zo veel haast, dat kunnen we later ook nog wel doen. Als we die vergunningen maar vast al hebben.’

Roald neemt zich dan voor om er vaart achter te zetten. Hij heeft geen zin om in een eindeloze bouwput te blijven zitten. Hij blijft dan gewoon lekker in bed liggen, met Ester tegen zich aan en voelt zich gelukkig. Met haar heeft hij het gevoel, dat hij de wereld aankan. Ester is weer in slaap gevallen, en mompelt wat in haar slaap. Roald kan het amper verstaan, maar hoort wel zijn naam. Hij kijkt naar buiten en ziet dat het al weer langzaam licht begint te worden.

Voorzichtig legt hij Ester wat opzij, zonder haar wakker te maken en gaat zich dan douchen. Als hij terug komt, is Ester ook wakker. Ze is zich al kleren aan het uitzoeken, die ze vandaag aan zal trekken. Roald slaat zijn armen om haar heen en geeft haar een zoen.

Terwijl Ester de zoen beantwoordt, sluit ze haar ogen. Hoe meer ze bij Roald is, hoe meer ze van hem begint te houden. Maar haar hart zit vol met twijfel en angst. Ze weet dat Roald echt van haar houdt, maar ze heeft toch twijfels, of hij bij haar zal blijven.

Ze weet niet, of haar twijfels en angst veroorzaakt worden door haar zussen, maar ze durft het niet tegen Roald te vertellen en ook niet tegen haar zussen. Ze is bang hem te verliezen.

Roald merkt die onrust wel in haar, maar aangezien ze niets wil vertellen, laat hij haar. Ondanks dat ze elkaar beloofd hebben, om elkaar alles te vertellen, vindt hij ook, dat ze recht heeft op haar eigen kleine geheimpjes. Dat hij hiermee een fout maakt, beseft hij zich niet eens.

Roald kleedt zich aan, terwijl Ester zich gaat douchen. Terwijl ze weg is, komt Ada de slaapkamer opgelopen. Ze omhelst Roald en wil hem een tongzoen geven.

‘Ada, laat dat! Ik ben nu even niet in de stemming!’

‘Sorry hoor! Je hoeft het maar te zeggen, als ik te veel ben? Je schijnt wel altijd tijd te hebben voor Ingrid en Ester!’

‘Nee, Ada! Dat is het niet. Soms heb ik zelfs even geen zin daarin. Dat zal jij toch ook wel eens hebben? En ik heb ook wel tijd en zin in jou, maar nu even niet. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen?’

‘Ik dacht, dat jij overal en altijd kon?’

‘Normaal zou ik je ook niet afwijzen, maar ik heb me vandaag voorgenomen een lekker luie dag te nemen, en dat betekent ook dat ik vandaag geen seks ga hebben.’

‘Dus ook niet met Ester en Ingrid?’

‘Nee, ook niet met Ester en Ingrid.’

‘En morgen dan?’

‘Morgen wel, dat wil zeggen, als we niet te moe zijn van het werken.’

Ada kijkt hem aan met een pruillipje. ‘Zou je dan, als je niet te moe bent, mij een keer willen verwennen? Ik ben de enige, die je nu nog niet gehad hebt. Je hebt Ingrid zelfs al een paar keer geneukt, en ik sta nog droog.’

Roald lacht. ‘Dat is ook de eerste keer, dat iemand me smeekt om seks met haar te hebben! Maar voor jou wil ik me wel opofferen. Als we niet te moe zijn van het werken, dan wil ik je best wel eens een keer verwennen, beloofd!’

Ada omhelst hem en drukt een zoen op zijn wang. Dan loopt ze vrolijk huppelend als een klein meisje de deur uit en botst bijna tegen Ester op, die net uit de douche komt.

Ook die begroet ze vrolijk en loopt dan door naar haar kamer.

‘Wat mankeert haar?’

Roald lacht. ‘Dit ga je nooit geloven, Ester. Ze kwam me net smeken om met haar naar bed te gaan. Ik denk dat ze zich een beetje verwaarloosd voelde, omdat ik jou en Ingrid al een aantal keren heb geneukt.’

Ester kijkt verbaasd. ‘Kwam ze je dat echt vragen? Dat had ik nooit van haar gedacht. Meestal probeert ze op slinkse wijze er tussendoor te komen.’

‘O, maar dat heeft ze ook geprobeerd, Ester. Maar ik wees haar af, omdat ik vandaag een luie dag neem, en dus ook geen seks wil vandaag.’

Ester glimlacht en zegt: ‘Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen, Roald. Soms moet een seksgod als jij ook wel eens rust hebben.’

Roald lacht. ‘Ik? Een seksgod? Laat me niet lachen!’

‘Hmm, daar denken ik en mijn zusjes anders heel anders over. Je bent voor ons echt een seksgod!’

Roald moet hard lachen. ‘Het moet niet gekker worden, Ester. Maar wie ben ik, om te klagen bij zoveel aandacht van drie mooie en sexy vrouwen?’

Ester geeft hem een zoen en drukt haar naakte lichaam tegen hem aan. Ze voelt zijn pik tegen haar lichaam beginnen te zwellen en drukt zich dan van hem af.

‘Oh nee, niets daarvan. Je hebt net gezegd, dat je geen seks wilde, dus laat die lekkere vleesworst maar lekker in je broek hangen!’

Roald moet lachen. ‘Daar kan mijn pik toch niets aan doen, dat hij reageert op jouw lekkere lichaam?’

Ester moet ook lachen. Ze gooit haar handdoek naar hem toe, die hij behendig opvangt en dan voor haar ophangt. Dan loopt hij de kamer uit en gaat naar beneden, waar hij zijn moeder meehelpt het ontbijt klaar te zetten.