Een shortstory binnen een shortstory.

De hitte van Ironforge was goed voor me. Na dagen reizen door de sneeuw met alleen maar hier en daar een teken van leven, was het fijn om in een grote stad te zijn. En wat voor een! Ironforge! In de holte van de berg hebben de dwergen een prachtig staaltje doorzettingsvermogen laten zien. In elke wand zijn huizen gebouwd en ze waren zo slim om de hitte van de lava die in het diepste punt van de berg stroomt, te gebruiken voor de verwarming van de kille berg. Op het centrale niveau smeedden men maar wat raak waarbij ze dan die zelfde hitte gebruikte. En hier was ik nu ook.

‘’Echt ongelofelijk.’’ Mijn stem echode. Ik keek naar beneden in een grote pool lava terwijl gietijzers, zo groot als draken langzaam voorbij werden getrokken.

‘’Ho, maatje. Kijk uit. Dwergen aan het werk.’’ Net op tijd draaide ik me om en zag ik de griffioen die een kar voort trok. Hij schommelde wat en tikte me alsnog aan. waardoor ik tuimelde richting de hete brei. ‘’Pak hem!’’

Het leek zo onwerkelijk en ik zag de angst op de gezichten van de werkende dwergen. Ik voelde het heter worden en dacht eigenlijk niet dat dit mijn einde zou worden. En gelukkig haalde mijn gedachten hun gelijk. ‘’Pak vast!’’ verschrikt keek ik naast me. Een mooie dame op een zwaar bepantserde griffioen vloog me tegemoet, en stak haar hand uit. Dat deed ik ook maar het was wachten totdat zij ook daadwerkelijk binnen handbereik was. ‘’Hebbes!’’

Ze trok me achter op het zadel en even later landde we weer in de centrale ruimte van Ironforge, ver weg van de lava. ‘’Oh, dat ging net goed.’’ Zuchtte ik rustig. ‘’Wat?! Je mag blij zijn dat je nog leeft.’’ Ik schoot in de lach. ‘’Oh, ja, dat ben ik ook wel.’’ En ik draaide me om en zag nu goed mij reddende engel. ‘’Jeetje.’’ Zei ik zacht. ‘’Wat?’’ vroeg ze, nog steeds een beetje boos. ‘’Nou, als ik elke keer door jou gered zou worden, laat ik me zo weer vallen.’’ Ze kon er niet om lachen maar ik natuurlijk wel.

‘’Dankje. Wat is je naam?’’ vroeg ik. Het was duidelijk aan haar gezicht af te lezen dat ze me niet vertrouwde. Ik was een beetje een rare snuiter, toegegeven, maar daar naast was ik ook gewoon eerlijk. En nu keek ik naar een prachtige jonge vrouw aan. lang twee kleurig blond haar. Een top, blote buik en shorts. Gemaakt van maliën in mooi rood en grijs. Op haar rechter schouder ook nog een stuk pantser. Een boog op haar rug.

‘’Judith.’’ Zei ze, terwijl ik haar nog aan het bekijken was. Het zweet liep over haar strak afgetrainde lichaam. Maar het staren duurde haar te lang. ‘’Kijk uit de volgende keer.’’ zei ze streng. Ze steeg op en beide vlogen ze weg. ‘’Wacht!’’ maar ze wachtte niet. Ik keek naar de dwergen om me heen. ‘’Dat was echt een mooie dame.’’ Ik kreeg een paar klopjes op m’n schouder en ze keken of ik in orde was verder. Daarna bevestigden ze dat.

3 weken laten kwam ik haar pas weer tegen. En het was nogal gênant. Voor haar. Ik was namelijk op reis en had ook een doel. Ik was er op uitgestuurd om te zien of de bloedvloek waar was en of het zijn sporen al had na gelaten. En dat bleek zo te zijn.

Mijn meester kreeg laatst bezoek van een zekere doodsridder, een worgen. Vriendelijke gozer, zei niet heel veel. Maar voor mijn meester had hij wel wat. Khadgar, een wijze en oude tovenaar keek verschrikt op na het aanhoren van het nieuws. In vertrouwen vertelde hij het aan zijn leerlingen, waaronder ik. Maar ik reageerde als enige positief op het nieuws dat er een meisje besmet was met de bloedvloek en daarom het een en ander om zich heen had geneukt. Toen de worgen dat zag, wees zijn lange harige vinger naar mij toe en beval Khadgar onderzoek te laten doen door de viezerik die zo durfde te reageren. Khadgar overlegde met de worgen en toen die even later al vertrok nam hij mij alleen. Het was duidelijk dat die vloek slecht nieuws was, maar ik zag niet in waarom. Hij kon het me niet uitleggen en het was duidelijk dat er een hoop verzwegen werd. Maar goed, van het een kwam het ander en nu was ik al een kleine twee maanden op pad, op zoek naar tekens van de vloek.

Het was niet moeilijk, de vloek sloeg namelijk toe bij mooie jongen vrouwen. Nadat ik Judith op een unieke manier had leren kennen, vroeg ik in de plaatselijke herberg van Ironforge naar haar. Ze was bekend en de stamgasten wisten mij zelfs te vertellen waar ze naartoe zouden gaan. Ik weer terug de sneeuw in buiten de warme stad en trok richting het oosten.

En nu had ik haar gevonden in de heuvels die van wit naar groen veranderd waren, gaande ik doortrok. Ze lag naakt op de grond te slapen en ik bekeek haar even goed. Dit was de vloek dus. Haar griffioen lag naast haar en ik kon me alleen maar indenken wat voor geil schouwspel zich hier heeft afgespeeld.

‘’Kut!’’ ik struikelde en beiden werden wakker. Op tijd dook ik weg en zag ik de twee opkijken. ‘’Oh, je kan weer zie ik.’’ Ze had het tegen het grote beest dat was op gestaan. Het lichaam van een leeuw en de voorpoten en kop van een adelaar. Een prachtig beest. En de lul… allemachtig. Arm meisje. Maar Judith lachte juist bij het zie. Ze draaide haar strakke wulpse lichaam en op haar rug lach ze nu in het groene gras. Het beest ging boven haar staan en Judith strekte haar hals. Ze kroop richting zijn lul toen en pakte hem vervolgens even goed vast.

Voorvocht druppelde uit zijn enorme lul en viel naast haar hoofdje. Ze dirigeerde hem nu naar haar mond en slurpte het kostbare spul, zo keek ze erbij, naar binnen. Ze kroop nog wat naar de lul toe en toen ze goed haar mond om die enorme lul had gekregen, klopte ze het dier twee keer op zijn zij. Met zijn snavel omhoog begon het dier te blazen terwijl zijn achterlijf begon te pompen. De dikke lul gleed haar keeltje in en uit. Ze probeerde hem bij te houden met haar handen maar al snel liet ze die losjes tegen de enorme paal aanhangen. Het beest neukte zich zelf klaar in haar keel en sneller dan ik dacht, was het al voorbij. Kut, kut aantekingenen maken.

Ten eerste was het echt ontzettend geil. Zo’n mooi meisje wat zich zo maar over gaf aan het beest. De spuitende lul bleef nog eventjes doorgaan en ook toen zij bijna stikte, en dat ding uit haar keelde spuugde, spoot zijn lul door. Het was dik en helder. Dat moest ik ook maar noteren. Misschien moest ik een foto nemen. snel doorzocht ik m’n spullen en maakte een foto. ‘’Shit, de flits!’’ zei ik nadat die genomen was.

Snel sprong het ondergespoten meisje op pakte ze haar spullen. Ze sprong op en weg waren ze weer. ‘’Nee, wacht nou!’’ riep ik weer. Nu kon het wel weer een tijdje duren voordat haar tegen zou komen. En andere vrouwen die eruit zien of ze besmet zouden zijn ben ik nog niet tegengekomen. Ze stoven af naar het noorden waar de griffioenen vandaan kwamen en kon me al snel voorstellen dat er een groepje was wat elkaar afwisselde neukend in haar keeltje. Judith was hot! En de vloek had nu pas echt m’n interesse…