Stormwind is waar het begon.

Het was vooral wennen de eerste dagen in deze vreemde wereld. Maar al snel kreeg ze een kans om haar passie waar te maken. Ze had een baantje gekregen in het dwergendistrict, waar ze elke dag taarten bakte. Ja, taarten bakken was haar passie. En ze deed het graag en zo vergat ze de malaise waar ze eigenlijk in zat. Zij kwam van aarde en was nu in Azeroth. En geen idee hoe ze terug moest komen. Maar het makte niet uit meer. ze had het naar haar zin. Tot elke late middag stond ze taarten te bakken en daarbij zag ze er ook nog eens onweerstaanbaar lekker uit. Een wit schort verborg haar mooie strakke jurk waar haar lekkere lichaam in was verpopt. Haar stralende gezichtje beurde iedereen op die de winkel binnenkwam. Aan geflirt geen tekort. Ze vond het maar raar. Tuurlijk waren en best knappe mannen hier. Door het harde leven waren er in ieder geval geen dikkertjes. Maar naast normale mannen kreeg ze ook veel aandacht van dwergen en gnomen, wat al raar was. Maar zo af en toe een verdwaalde draenei of night elf of pandaren vond ze iets te veel van het goede. Ze kon het overigens wel waarderen en als iemand met haar uiterlijk, had ze ook weinig keus. Iedereen voelde zich aangetrokken tot haar.

‘’Sharon!’’ verschrikt keek ze op. Ze hoorde een bekende opgewekte stem en begon te stralen toen ze zag wie het was. ‘’Maddy!’’ als twee krijsende meiden gingen ze nu helemaal uit hun dak. Ze liet het taarten deeg vallen en de weinige gasten als ook de chef-kok keken verbaast op. De blonde taartenbakster rende op deze Maddy af en omhelsde haar. “wat doe jij hier nou?’’ vroegen ze beiden tegelijk aan elkaar. Ze legde de chef uit dat dit iemand was van haar planeet en ze kreeg een paar tellen de tijd van hem om bij te praten. Was maar heel kort. ‘’Hoe laat ben je klaar vanavond? Dan kom ik hier naar toe. Kunnen we pas echt bij praten.’’ Lachte Maddy. Sharon scheen de rest van de dag als het zonnetje in huis en mooiere taarten had ze nog niet gemaakt. En aan het eind van haar dienst stond Maddy daar te wachten. Ze bekeek haar eens goed terwijl ze de laatste troep aan het opruimen was. Ze leunde tegen de deurpost aan en keek naar buiten. De warme middag zon scheen door de deur naar binnen en gaf haar verschijning een warme felle gloed. Ze had haar nog nooit zo bekeken maar ook haar lichaam had het goed gedaan naar deze harde wereld. Ze droomde er even van weg en toen Maddy zich omdraaide en naar haar lachte, begon ze te blozen. Was ze nou aan het blozen? Maddy zag het in ieder geval niet en kwam alleen vragen of ze kon helpen op een of andere manier. Zenuwachtig wees ze haar verzoek af en zei ze dat ze al bijna klaar was. Maddy ging weer terug naar haar post. Ze had strakke kleding aan en op de een of andere manier kon ze maar niet stoppen met het tussendoor staren naar haar stevige kontje. ‘’Stoppen, Sharon.’’ Zei ze net iets te hard. ‘haar baas hoorde het en was het met haar eens. ‘’Ja, je kan wel stoppen hoor.’’ Geschrokken deed ze haar schort af en bedankte ze de chef.

‘’Weet hij dat je van een andere planeet komt?’’ vroeg Maddy als eerste terwijl de twee mooie dames langs de stadskanalen liepen. Sharon haalde har schouders op. ‘’Heb het wel verteld maar volgens mij gelooft hij me niet. Hij is aardig voor me.’’ ‘’Ja vind je het gek?’’ ‘’Hoezo? Heb jij het iemand vertelt?’’ ‘’Nee, ik bedoel. Kijk hoe je eruit ziet. Het harde werken heeft je goed gedaan, Sharon.’’ Nu begon ze weer te blozen. Ze werd er stil van. ‘’Heb je al..?’’ ‘’Wat..?’’ ‘’Nou.., seks gehad?’’ Sharons ogen werden groot. Ze waren goeie vriendinnen en vertelde elkaar altijd alles, op aarde. Maar waarom begon ze daar nu hier over. Zij was veel meer benieuwd naar hoe zij hier gekomen was. En dacht dat zij dat ook zou denken. ‘’Nee. Jij wel dan? Hoelang ben je hier al?’’ Maddy twijfelde even. ‘’Nee, ik ook niet. Maar denk er wel veel aan. jij niet?’’ Sharon zweeg. Ze wou zeggen dat ze dat sinds vanmiddag wel deed, maar dat was zeer ongepast.

‘’Hier woon ik.’’ Zei Maddy opgewekt. Ze stapten een viswinkel in en liepen gelijk door naar de tweede verdieping waar een bed stond en een kast. ‘’Meer is het niet. Waar woon jij eigenlijk?’’ ‘’op de zolder ook.’’ Lachte ze. Ja het was hard hier in de grote stad. Maddy vertelde de rest van de avond over dat ze hier van het ene moment op het andere was gekomen, net als Sharon, en dat ze zich probeerde te redden met het harde werken in de viswinkel. Toen begon ze weer over seks. ‘’Ik heb het al een paar keer aangeboden gekregen…’’ begon ze. ‘’Wat?’’ ‘’Seks, natuurlijk!’’ Sharon schrok weer en zag het duidelijk niet aankomen. ‘’Snap niet dat jij dat niet hebt gehad.’’ Sharon voelde zich weer rood worden en ze zweeg. ‘’Wat is er?’’ vroeg Maddy voorzichtig. ‘’Nee, niets.’’ Misschien moet ik maar gaan.’’ Maddy keek haar zwijgzaam aan. ‘’Okay, zie ik je morgen weer?’’ Sharon knikte. ‘’Ja, vind fijn dat je er bent mar ik zit ergens mee. Sorry, ik moet echt gaan nu.’’ Maddy lachte haar alleen vertrouwend toe en wees haar liefelijk de deur. Met een hoofd vol gedachten liep Sharon terug naar de bakkerij waar ze werd opgewacht door de chef. ‘’Hey, er waren hier net een paar naar jou op zoek. Ik heb ze gezegd dat ze morgen terug konden komen.’’ ‘’Oh, wie dan?’’ ‘’Ja, wist het niet zeker. Maar er waren twee meiden en een tovenaar. En ik denk dat dat Khadgar was.’’ ‘’Khadgar?’’ vroeg ze verast. ‘’Wie is dat?’’ hij grinnikte. ‘’Meisje toch. Dat is de allergrootste tovenaar die de Alliance ooit gekend heeft.’’ Sharon was zeker benieuwd nu maar deze dag had haar hoofd erg vol gelaten en ze was nu toch echt toe aan haar nachtrust.

De volgende dag kwam ze niet aan werken toe. De drie van de avond daarvoor hadden zich al vroeg in de ochtend bij de bakkerij gemeld. Ze herkende er twee van de drie. Die derde moest Khadgar zijn, dacht ze nog. ‘’Sharon!’’ net als de dag ervoor werd ze toegeroepen door een bekende. Twee zelfs, dus. ‘’Manon? Danielle? Zijn jullie dat echt?’’ ‘’Ja, en ik ben Khadgar. Geen tijd om bij te praten. Je moet nu met ons mee.’’ Zij de tovenaar rustig en beheerst. ‘’Eindelijk hebben we je gevonden. Ne de laatste nog.’’ Khadgar ging naar de chef en besprak het een en ander met hem. Toen gebaarde hij Sharon hem te volgen. Ze keek de chef vragend aan maar die knikte rustig dat het goed was. ‘’Succes Sharon, ik ga je missen.’’ Vervreemd liep ze de drie achterna.

De meiden smoesten wat met elkaar terwijl ze achter Khadgar aan liepen die richting de viswinkel liep om daar zijn laatste op te pikken. Maddy keek verast op toen ok zij Manon en Danielle zag. En Sharon natuurlijk weer. ‘’Hey, wat doen jullie hier?’’ ‘’Geen tijd.’’ Zei Khadgar weer. ‘’Kom mee, dan leg ik jullie eindelijk alles uit.’’ Ook Maddy liet haar werk liggen en nu trokken de vijf richting het Magiërskwartier. Al snel zagen ze de grote toren die het district van de magiërs kenmerkte en daar had Khadgar zijn eigen kamer. Via een magische portaal die alleen hij kon openen, volgden de vier meiden de tovenaar het felle licht door en eindigden ze in zijn verwarmende kamer. ‘’Wow. Wat mooi.’’ Zei Manon als eerste. Maar de rest keek ook zijn ogen uit. Zijn kamer was letterlijk betoverend en het huishouden werd gedaan door de instrumenten zelf. Met een seintje van zijn vingers hield het ermee op en was het rustig. Een knip met zijn vingers liet de openhaard branden en toen ging de oude man achter een groot houten bureau zitten. De meisjes stonden een beetje beduusd naar elkaar te kijken en niemand die wist wat ze moesten doen nu.

‘’Zo, eindelijk heb ik jullie gevonden. Ga zitten alsjeblieft.’’ De dames gehoorzaamden maar keken elkaar nog steeds vreemd aan. ‘’Ik snap dat jullie een hoop vragen hebben, maar wij, hier op Azeroth, hebben nogal een probleem. En jullie, van Aarde, zijn de oplossing. Zo geldt de profetie althans.’’ Hij bekeek de meisjes goed en nam even de tijd om de profetie te herinneren. Hij schraapte zijn keel en toen zei de oude tovenaar het volgende; ‘’Zij, die niet van hier zijn, zullen alles verenigen. Want zij, hebben de gratie en de schoonheid die geen van allen hier hebben. Zij zullen het ons leren en doen wat nodig is.’’ Hij kuchte nog eens was. ‘’zo ging die ongeveer. Mijn oude meester heeft hem ooit opgeschreven en nu blijkt die eindelijk uit te komen.’’ Lachte hij. De meisjes zeiden niets, ze begrepen niets. ‘’Is jullie al iets vreemds op gevallen?’’ vroeg hij nieuwsgierig. ‘’Naast alle vreemde wezens?’’ vroeg Maddy. Hij schudde z’n hoofd. ‘’Nee, echt iets wat nieuw is.’’ Opperde hij. ‘’Iets, wat ook wel weer vertrouwd is. Maar nu maak je het mee op een andere manier.’’ Sharon schrok op bij zijn woorden. ‘’Ja, zeg het maar.’’ Ze dacht aan de gevoelens die ze opeens naar Maddy had. ‘’Nee, dat kan ik niet zeggen.’’ Hij grinnikte voorzichtig en probeerde haar gerust te stellen. ‘’Sharon, zeg het maar. Je bent niet de enigste.’’ Ze keek naar de anderen maar die leken niet aan het zelfde te denken. Toch zij ze het toen. ‘’Ja, die gevoelens? Bedoelt u die?’’ hij knikte nu rustig. De rest leek het nu wel te snappen. ‘’Ja, die heb ik ook.’’ Zei Manon verast. ‘’Is dat niet goed dan?’’ Khadgar begon hard te lachen. ‘’Nee, juist wel. Dat is wat wij nodig hebben. Ik zal het uitleggen.''

‘’Onze wereld zal ontzettend verdeeld raken. Dat is het al, maar nog meer als we jullie niet hadden gevonden. Die ‘gevoelens’ gaan er voor zorgen dat de hele wereld als een zal staan tegen de moeilijke tijden die gaan volgen. Snappen jullie wat ik bedoel?’’ de meiden keken elkaar aan en gebaarden toen non-verbaal dat ze geen idee hadden waar hij het over had. Hij nam weer even de tijd om te bedenken hoe hij het zal brengen. ‘’Meiden… er wordt verwacht dat jullie met die ‘gevoelens’ de wereld herenigen. Oftewel… nou, kijk…’’ hij wist niet hoe die het voorzichtig kon brengen. ‘’jullie voelen wat voor anderen en misschien ook wel elkaar, correct?’’ Sharon knikte fanatiek en schaamde zich daarna toen de rest begon te lachen. ‘’Jij begon er gisteren zelf over, Maddy.’’ Zij ze boos. Toen begon ook zij zich te schamen. ‘’Dames, luister. Hoe eerder jullie beseffen dat het allerminst beschamend is, hoe eerder we deze wereld kunnen redden, begrepen?’’ de meiden waren weer gefocust. ‘’Ik zal het maar gewoon recht voor z’n raap zeggen. Jullie met jullie mooie lichamen zullen er voor zorgen dat de wereld het gaat redden. Door seks, begrijpen jullie?’’ geschok keken ze elkaar aan. ‘’Dit meen je niet, wie denk je wel niet dat je bent?’’ reageerde Danielle fel.

‘’Luister, ik kan jullie niet dwingen. Dat wil i k ook helemaal niet. Maar jullie moeten de ernst an de situatie inzien. Ik neem aan dat jullie ooit weer terug willen naar Aarde… maar dan moet jullie wel de verwoesting van deze planeet overleven en ik denk niet dat jullie dat zal lukken.’’ Reageerde hij fel terug. De meiden schrokken van zijn toon. ‘’Wat vraag je nu precies van ons?’’ Vroeg Manon voorzichtig. ‘’en wees gewoon eerlijk. Dan komen we er vast wel uit.’’ Khadgar leek onder de indruk van haar rust. ‘’Okay. Luister. Ik vraag niet aan jullie om zomaar met alles en iedereen seks te hebben. Maar jullie kunnen jullie aantrekkelijkheid ook zonder seks gebruiken om bepaalde doelen te halen, begrijpen jullie dat?’’ de meiden knikte. ‘’Maar, iets in jullie verlangt naar de seks die vroeg of later zeker zal komen. En ook in de levensvormen om jullie heen zullen jullie iets triggeren waardoor iedereen zich aangetrokken tot jullie voelt. En dat is de sleutel.’’ Hij keek de meiden doordringend aan en schoot toen in de lach. ‘’Meiden, maak je geen zorgen. Stap voor stap zal ik jullie leiden in dit proces. En… er zijn er nog meer zoals jullie. En zodra we die vinden, ligt er al minder druk op jullie.’’

‘’Kijk, we doen dit rustig aan want ik snap dat dit als een schok aankomt. Volg mij naar de kamer hier naast.’’ De oude magiër verliet de kamer door een portaal naar een kamer er boven. Hier wachtte hij geduldig op de meiden al wist hij dat ze waarschijnlijk niet zouden komen. Met zijn kunsten stak hij meerdere kaarsen aan en zo werd de ronde kamer verlicht en werd het duidelijk dat hier al het een en ander moest beginnen. Een groot rond bed vulde bijna de gehele kamer. Er lagen zelfs rozen blaadjes op de al rode dekens. Alles wat de jonge meiden moest verwelkomen en ze meer laten openstellen tot de daden die ze van hem moesten gaan doen. En dus wachtte hij maar rustig af en de tijd zal het leren of ze wel of niet zouden komen.

Hij wachtte en wachtte en het duurde en het duurde maar. Maar toen kwam er toch beroering in het portaal en tot zijn verbazing zag hij Maddy binnenlopen. Aangezien Maddy al wat meer open stond voor de seks en zo, was dat misschien geen verassing. ‘’Ben jij de enige?’’ vroeg hij vertwijfeld. Ze schudde voorzichtig haar hoofd al. Even later stapte ook Manon en Sharon binnen. Verheugd keek hij op. ‘’En Danielle.’’ ‘’Nee, die komt denk ik niet.’’ Zei Manon. ‘’hmmm, nou goed. Laten wij dan maar alvast beginnen.’’ Hij klopte met zijn hand op het bed en de dames kwamen even later naast hem zitten. Toen stond hij op en ging hij voor ze staan. ‘’Wat is jullie ervaring op dit gebied?’’ vroeg hij voorzichtig. ‘’En begrijp me niet verkeerd. Er staat geen druk achter. Jullie moeten niets.’’ De meiden keken vooral naar de grond en toen nam Manon het woord. ‘’Ik heb al wel seks gehad, als je dat bedoeld?’’ Hij knikte. ‘’Maddy?’’ ze schrok. ‘’Ja, ik ook al.’’ Hij humde. ‘’Ik nog niet.’’ Zei Sharon voordat hij het aan haar kon vragen. ‘’Hmmm, juist ja. Dat geeft helemaal niets.’’ Zei hij terwijl hij naar het beschamende gezicht van Sharon keek. ‘’Heb je wel eens andere dingen met een jongen gedaan?’’ ‘’Alleen gezoend.’’ Hij schoot in de lach. ‘’Oh, nou dan weet ik zeker dat het helemaal goed komt.’’ Ze keken hem verward en verbaast aan.

‘’Ik wil dat jullie je toegeven aan die gevoelens, nu.’’ zei hij voorzichtig. De meiden deden niets. ‘’Kom jullie hebben me allemaal vertelt dat jullie die gevoelens hadden.’’ Ze deden nog steeds niets. ‘’Maddy, vertel eens wat over je gevoelens.’’ Ze twijfelde even maar begon toen toch te praten. ‘’Uhm, nou. Ik denk veel over seks met mannen die in de winkel langskomen.’’ ‘’Okay, en als je specifieker bent?’’ ze bedacht zich even maar zei het toen maar gewoon. ‘’Dan denk ik aan hoe ze me tegen de muur aan drukken en dat we beginnen te zoenen en dat ze m’n lichaam afvoelen…’’ Khadgar wou er wat van zeggen maar zag tot zijn verbazing dat de maagd Sharon, juist, in actie kwam nu. ze dook boven op Maddy en begon haar te zoenen. Maddy duwde haar meteen van haar af. ‘’Wat doe jij nou?’’ riep ze verschrikt. Manon keek met grote ogen toe. ‘’Ik gaf me toe aan m’n gevoelens. Dat moest toch.’’ ‘’Hoe bedoel je?’’ vroeg Maddy verschrikt. Het bleef even stil. Khadgar begon te lachen. ‘’Maddy, het is okay. Laat haar haar gang gaan.’’ Ze keek hem boos aan. ‘’Vond je het niet fijn?’’ vroeg hij toen.’’ Ze bedacht zich weer even. ‘’Ja, op zich wel. Het gaf een beetje hetzelfde gevoel als wanneer ik aan die mannen denk. Denk ik.’’ Sharon lachte verlegen naar beide. ‘’Misschien moet je het iets minder agressief doen, Sharon.’’ Beiden meiden zaten nog op de rand van het bed en ze begon elkaar voorzichtig te zoenen. Eerst waren het kusjes, maar al snel volgden de tongen en liepen de twee gepassioneerd naar elkaar te happen.

‘’En jij Manon? Wat zegt jouw gevoel je nu?’’ Manon keek begerig naar hoe de twee bezig waren. Ze legde voorzichtig haar hand op Maddy’s schouder. Alsof het normaal is stopte Maddy met het zoenen van Sharon en draaide ze zich om nu Manon op de bek te nemen. de drie meiden hadden het wel erg naar hun zin zo en al snel namen ze een wat meer comfortabele positie in te midden van het bed. En terwijl Khadgar zag hoe deze drie geile meiden steeds verder gingen vroeg hij zich toch af waarom Danielle niet was gekomen en waar ze nu zou zijn.

Danielle was door de andere portaal gegaan, terug naar buiten. Voordat ze weg ging nam ze wel nog even de tijd om de profetie op te schrijven die hij hun vertelt had. Ze haastte zich buiten naar het koninklijk paleis waar ook de koninklijke bibliotheek was gelegen om daar eens zelf op onderzoek te gaan. Ook Danielle was het opgevallen dat er wel wat veranderd was sinds dat ze hier voor het eerst een voet in de stad had gezet. Nu ook. Liep ze op straat en geen man, mens of anders, keek haar na. Het gaf haar in het begin wel een ongemakkelijk gevoel maar ze leek er aan te wennen en kon het o nu en dan ook wel waarderen. Zeker als het een knappe man was. Op het plein in het handelsdistrict, wat ze moest doorkruisen, was het enorm druk. Er was een podium opgezet en Danielle besloot even te blijven hangen om te kijken wat er aan de hand was.

‘’Burgers van Stormwind!’’ een boodschapper had het woord genomen en met een luide stem sprak hij het volk toe wat zich massaal had laten komen. ‘’Er gaan geruchten dat de Nightelfs de Alliance gaan verlaten.’’ Sprak hij toen rustiger nu hij iedereens aandacht had. Direct daarna volgde er enorm veel rumoer en ze hoorde meerdere meningen, maar vooral dat het maar goed was dat die rare elven weg zouden blijven. Ze zag in een hoek van het plein er een aantal staan. Ze smoesten wat en keken deze hele gebeurtenis argwanend aan. Ze vond ze altijd wat mysterieus, maar wat ze begrepen had waren ze juist erg waardevol geweest voor de Alliance tot nu toe. De spreker had vervolgens over dat er nog andere, onbekende, allianties op he punt van breken stonden maar daar wist, zoals velen hier op het plein, zij weinig vanaf. Daarom liep ze maar snel door. Toch kon ze het niet laten om aan de woorden van Khadgar te denken. Het herenigen van de wereld en de ondergaan ervan te zien voorkomen. Er leek nu al meer te verenigen te zijn dan een dag eerder.

‘’Ik dacht wel dat ik je hier zou vinden.’’ Verschrikt keek Danielle om haar heen en zag ze tot haar verbazing Khadgar uit een steegje vandaan komen, niet ver van het paleis. ‘’Khadgar..?’’ ‘’Volgens mij heb je iets wat van mij is.’’ Hij had een spiegelbeeld achter gelaten bij de drie vrijende meiden en kon zo beide situaties in de gaten houden. ‘’Danielle, ik weet dat je net op het plein was. Je moet nu toch inzien dat dit serieus is.’’ Hij hield zijn hand op en er gloeide iets in. ‘’Kijk, hier kan je zien wat de anderen nu aan het doen zijn.’’ Voorzichtig stapte ze dichterbij en keek ze in het felle licht wat in zijn hand stond. Ze zag de andere drie volop genieten van elkaar. Manon lag naakt in het midden van het bed. Haar slanke lichaam schokte flink heen en weer. Dat kwam omdat Maddy haar aan het beffen was. Haar gezicht was niet goed te zien. Sharon had haar rok een heel stuk opgetrokken en reed op haar beurt over haar gezicht heen, kreunend en al. Het was duidelijk dat ze elkaar lekker aan het verwennen waren. Khadgar werd er zelf bijna verlegen van, dit zo te laten zien op straat. ‘’Ik ben er niet eens bij, en ze gaan gewoon door.’’ Hij vertelde haar niet dat het voor hun net leek of hij er wel echt bij was. ‘’Kom alsjeblieft mee, niemand heeft hun gedwongen en niemand zal jou ook maar tot iets dwingen. Dit is je lot en het wordt tijd dat je dat in gaat zien. En geloof me. Als je er minstens zo veel plezier in krijgt als dat hun nu hebben… waar ben je dan bang voor?’’ zijn woorden drongen door. En ze ging met hem mee terug. Ze liepen langs het plein en zagen dat de dwergen bezig waren met een opmars uit de stad. ‘’Snel, we moeten de rest halen!’’ nu rende ze terug naar de toren.

In de kamer aangekomen klonken de kreuntjes va de drie door de ruimte heen. Danielle begon te blozen en alleen Sharon had door dat ze terug was, samen met Khadgar. Verschrikt keek ze op naar waar zijn spiegelbeeld stond en zag die vervagen. Verschrikte liet ze zich hijgend van Manon afzakken. ‘’Danielle! Je bent terug. Dit is niet wat het lijkt.’’ Ze schaamde zich nu opeens. Manon kreunde ongegeneerd door terwijl ze voorzichtig Maddys hoofd stevig tegen haar poes aandrukte. Ze keek geil op naar Sharon en Danielle maar besloot gewoon door te gaan. ‘’Ah, Maddy. Dieper!’’ Maddy likte door en penetreerde met haar vingers haar poes nu dieper, zoals ze wou. Manon begon harder te kreunen en terwijl Maddy door likte, schokte Manon klaar. Maddy keek verheugd op terwijl haar vingers langzaam door stootte, en schrok toen ook van de twee, die ze niet heeft zien binnenkomen. ‘’Oh…’’ zei ze alleen. Sharon had zichzelf al netjes gemaakt maar keek jaloers toe hoe Manon een orgasme had gekregen. Even later stonden alle vier de dames weer aangekleed naast het bed. ‘’Dit is vanaf nu jullie hoofdkwartier. Ik zal zorgen dat jullie ook je eigen vertrek krijgen doormiddel van een eigen portaal, maak je daar geen zorgen om. Nu, als jullie me weer willen volgen, we hebben een belangrijke afspraak met de koning van Stormwind.’’ De meiden keken vlug naar elkaar. De een wat geiler dan de ander en toen liepen de vijf weer richting het paleis.

Buiten was de stemming duidelijk minder en Khadgar besloot via de kanalen richting het paleis te lopen om zo eventueel op onthoud te voorkomen. Binnen in de hal van het paleis zagen ze dat de wacht zich al schrap had gezet. Er stond iets te gebeuren, dat was duidelijk. Maar als het aan Khadgar lag, zou het nov voorkomen kunnen worden. De wachters zagen hem aankomen en lieten hem direct de royale kamer in van de Koning. ‘’Majesteit. Het gaat mis in de stad!’’ de vijf keken tegen de gebogen rug aan van de koning. Gehavend in gevechten uit de arena was zijn gezicht een slagveld geworden. De meiden schrokken van zijn verschijning. Maar toen hij zich rechtte, bleek het al een veel knappere man te zijn. Lang wild zwart haar. Een dik pantser wat een gespierd lichaam verborg. En een zwaard wat deed duiden dat hij inderdaad de koning van Stormwind was. ‘’Khadgar, vertel me wat hier aan de hand is. Jij weet duidelijk meer dan mij. De mensen en de dwergen zijn altijd vrienden geweest. Waarom valt de Alliance zo uit elkaar?’’ de ernst was duidelijk te zien in zijn ogen. Khadgar nam hem mee en liet de dames achter in de zaal. Een uur later kwamen ze pas naar buiten. Lachend. De meiden keken elkaar vreemd aan. ‘’Juist, ja. Ik zie het wel voor me, eerlijk gezegd.’’ Zei de koning bij het binnenlopen. ‘’Dus, stuur nu je boodschappers er op uit en verkondig het. We zullen ze op weg sturen en bewijzen dat we nog steeds een kunnen zijn.’’ Nam Khadgar het woord over.

‘’Okay, dames. Luister.’’ De koning was naar zijn wachters gegaan om de opdracht te geven en Khadgar sprak de dames nu toe. ‘’Een van jullie moet hier blijven en de koning laten zien wat jullie waard zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.’’ Het bleef even stil en het was duidelijk dat de dames daar geen van alle zin in hadden. Khadgar sprak verder. ‘’de rest gaat met mij terug naar de toren en daar bespreken we onze planning. Jullie gaan lange reizen maken en ik wil dat we goed voorbereid zijn. Vragen?’’ het bleef weer stil. totdat Manon sprak. ‘’Wie blijft er hier dan?’’ de koning kwam net binnengelopen en wijzend sprak hij het verdicht al voordat Khadgar kon antwoorden. ‘’Jij.’’ En hij wees naar Maddy. ‘’Jij blijft hier.’’ Ze slikte even maar zag het zich eigenlijk al wel voor zich. Ze knikte en nam snel afscheid van de anderen die vertwijfeld Khadgar het paleis uit volgde.

‘’Zo, laat maar wat zien dan, he.’’ De kamer werd gesloten en de koning ging op zijn troon zitten. ‘’Heeft u geen vrouw?’’ vroeg Maddy verlegen. Hij grijnsde. ‘’Nee, die heb ik al lang geleden verloren. Maar als je je best doet wil ik je best aan mijn zoon voorstellen hoor.’’ Maddy schrok van zijn reactie en begon te blozen. ‘’Nou, kom hier.’’ Beval hij. ‘’En noem mij maar Varian. Als je toch van plan bent iets uit te schreeuwen straks.’’ Blijkbaar had de koning ook al het een en ander voorgesteld. Ze vond hem arrogant maar dat sprak haar ook wel weer aan. ze was nog nat van het gevrij met Manon en Sharon en ze kon eigenlijk niet wachten om een piemel in haar te voelen. Het duurde de koning echter wel te lang en hij ging staan en ontdeed zich al van zijn kleren terwijl hij vroeg haar hetzelfde te doen. Zijn mantel en pantser vielen van zijn lichaam af en toen zag ze zijn net zo gehavende maar gespierde lichaam. En de enorme lul die hij als koning bij zich droeg was iets van een grote waarvan haar mond openviel. Ze gehoorzaamde echter wel en ze liet al haar kleren op de grond achter. In de kamer was het ijzig koud maar dat zou snel gaan veranderen.

‘’Ah, Varian!’’ galmde het nu al door de kamer heen. Maddy lag op haar rug op de troon en Varian had zijn dikke lul in haar weten te krijgen. Terwijl hij de rugleuning stevig vasthield keek hij neer op het kreunende jonge meisje wat steeds harder begon te kermen. Ze beet op haar lip en vingerde zich een weg uit ed pijn die zijn dikke lul naast het genot ook met zich mee bracht. Naarmate de tijd verstreek, verdween die echter wel en kon Maddy met volle tuigen genieten van het gehamer van de Koning in haar nauwe poes. Maar no voordat hij haar naar een orgasme had geduwd, kwam de koning klaar en vulde hij het arme meisje helemaal op. Puffend liet hij zich vallen en als een net gekroonde prinses liep Maddy zich te vingeren terwijl ze neer keek op de Varian die nog aan het uithijgen was. Hij begon opeens hard te grinniken wat al snel leidde tot schaterlachen. Zijn tem was niet zijn eigen. ‘’Denk je soms dat een meisje zoals jij de wereld kan redden?’’ hij keek haar strak aan en zijn ogen waren pikzwart. Zijn stem was bijna net zo donker en duister en gaf haar de kriebels. Toen ontschoot een schijnende schaduw zijn lichaam en werd hij weer zichzelf. ‘’Oh, ik heb me lange tijd niet zo goed gevoeld. Bedankt.’’ Zei Varian nu vriendelijk. Hij was rustiger, vriendelijker en warmer dan zojuist. Alsof ze hem weer goed geneukt heeft. Varian legde uit. ‘’Sinds we uit Pandaria kwamen, voelde ik al dat er iets mis was. De oorlog in Dreanor deed daar nog een schepje bovenop. En nu snap ik ook wat Khadgar bedoelde. Maddy, bedankt voor dit en hopelijk kom je nog een keer terug voor meer.’’ hij keek haar verleidelijk aan. zij moest blozen. ‘’Maar nu moet je zo snel als je kan naar Khadgar. Want wat uit mij kwam, noemen wij een Sha, een van de oude goden zit hier achter en ik ben bang dat zei nu weten dat jullie ons wapen zijn tegen hem.’’ Maddy leek hem maar al te goed te begrijpen. Ze was opgelucht dat zij dit voor elkaar had gekregen met alleen maar haar lichaam en zag eigenlijk wel haar toekomst positief in hier. Ze kleedde zich snel aan en haastte zich richting de toren. ‘’Wacht!’’ Laat Khadgar klaarkomen. Ik ben bang dat hij ook bezeten is, zonder dat hij het weer.’’ Maddy knikte en rende zo snel als ze kon naar de toren.

Daar had Khadgar zijn plan net uitgelegd aan de meiden. Eerste de leiders van de Alliance bevrijden en daarna die van de Horde. Daar na zouden we wel verder zien. Hun waren het belangrijkst. En dat bevestigde hij nogmaals toen Maddy binnenkwam gerend. ‘’Ik weet het al.’’ Zei hij rustig toen zij nog op adem moest komen. Ze zakte tegen de grond aan van vermoeidheid. ‘’Gaat het wel?’’ de meiden bekommerden zich om haar en roken de seksgeur die om haar heen hing. ‘’Hoe was het?’’ vroegen ze bezorgd. ‘’Het… was… geweldig.’’ Hijgde ze. Ze schoot zelf enorm in de lach. ‘’Maar Khadgar, ben jij ook besmet met die… uhh… Sha, was het toch?’’ Khadgar knikte al. ‘’Ja, helaas wel. Daarom is het tijd dat jullie mij moeten behagen.’’ Hij gaf haar een knipoog en Maddy begreep hem meteen. Zij wist nu nog meer dan de rest. ‘’Ik doe het wel even, maak je geen zorgen om mij. Ik weet wat ik doe.’’ De rest keek met verwondering naar haar en zagen de twee de kamer verlaten naar de ruimte met het grote ronde bed.

‘’We doen het snel.’’ Opperde hij en ze hoefde alleen maar op de rand van het bed te zitten van hem. Hij hield zijn mantel opzij en toen haalde de oude man zijn ondertussen al hard geworden piemel tevoorschijn. Ook deze was van een bijzonder formaat. ‘’zie je, dit effect hebben jullie ook op ons.’’ Lachte hij en hij verwees naar zijn duidelijk te grote piemel. Khadgar begon er aan te trekken en stapte op haar af. ‘’Kijk me o geil als je kan aan.’’ kreunde hij uit. Maddy schoot voorzichtig in de lach, maar zette toen haar liefste en geilste blik op. Ze likte haar lippen af en wachtte op wat komen zou. Khadgar zou zich namelijk alleen snel aftrekken om dat de ernst de tijd nog had ingeperkt. ‘’Ja, zo ja.’’ En hij trok harder en harder. Maddy keek geil naar dat ding en stiekem wou ze hem best in haar voelen. Maar zo ver kwam het niet. Voor een oude man was hij verassend snel in dit en al snel bedekte hij met zijn kleverige zaad het gezichtje van het jonge meisje. Ze schrok van de hoeveelheid en de kracht waar mee het uit zijn grote piemel kwam. Toen ze zijn zaad uit haar ogen wreef zag ze diezelfde oplichtende schaduw zijn lichaam verlaten. De schaduw trok met een duister gelach door de muur heen. Khadgar was verder niet duidelijk veranderd, zoals Varian dat wel was. Opgelucht begon hij te lachen en te proesten en borg hij snel zijn piemel op. ‘’Dat was geweldig.’’ Zie hij verder. ‘’zie je, ik wist hem te controleren binnen in mij. Maar ben toch blij dat het uit me is.’’ Ze vond het een beetje raar en vreemd allemaal maar smulde tegelijkertijd ook van het zaad wat haar mond in droop. Ze likte dan ook gulzig haar vingers af die de restjes, waar haar tong niet bij kon, opschepte. Hij vormde nog een levend water element en daar kon Maddy zich dan mee wassen voordat ze weer terug gingen naar de rest, die weer geduldig had gewacht totdat Maddy een man had laten komen.

‘’Okay, nu kan ik zeggen wat ik net niet kon.’’ Begon hij tegen de dames. ‘’Deze ‘Sha’ kan jullie niet infiltreren maar dat weet het denk ik nog niet. Ze zullen alles op jullie afgooien maar zolang jullie rustig blijven en jezelf toegeven aan de juiste gevoelens, weet ik zeker dat onze eerste taak een makkie zal zijn. En nu we toch in Stormwind zijn, wou ik het hier maar laten beginnen.’’ Ze keken elkaar verast, verward, geschrokken, maar ook een beetje geil aan. ‘’Het komt goed, echt waar.’’ Sprak hij ze nog toe. ‘’Laten we de mensen bevrijden, dan komt de rest wel.’’ En zo maakten ze de rest van de dag en avond een plan om de wereld te redden en de volgende dag hadden ze weer een afspraak met de koning en enkele leiders van de Mensen van de Alliance. ‘’Benieuwd hoe het verder gat?’’ Vroeg Khadgar ten slotte aan het leespubliek.