De Lange Reis - 1

Onder het mum van eens proberen ben ik een reeks gestart waarin ik gewoon alles wat mij bezig houdt, qua seks en meer, in een verhaal te stoppen. Het idee dat ik elke geile fantasie toepas in het verhaal is soms wat vermoeiend maar misschien wel het lezen waard. Het is als het ware een bundel van eerdere verhalen die gecombineerd een eigen verhaal zullen gaan vormen. Soms veel seks, andere keren minder. Voor mij persoonlijk de ultieme poging om een verhalen reeks te schrijven waar ik niet mee afhaak na een poosje.

1. Magic Bus.

Er heerste een zekere opwinding in Maddy. Voor het eerst zou ze alleen op vakantie mogen. En dat met haar beste vrienden. Het plan was om een tweetal busjes te huren en te cruisen door het vaste land van Europa. En waar ze precies zouden uitkomen, dat hadden ze een mysterie gelaten. Het was tijd voor avontuur vonden ze. En zo ook Maddy. Maddy Stond met huivering te wachten langs de weg waar ze nu toch echt binnenkort zou worden opgehaald. Ze glunderede en haar lach kon ze al een tijdje niet meer inhouden. Spannend vond ze het natuurlijk ook. maar ze was meer enthousiast dan bang voor het avontuur. Met een rugzak om en een koffer in de hand maakte ze een klein hupje en zwaaide ze gedreven toen ze haar vriendin in een oude Volkswagen bus zag aan komen rijden. ,,Hij is nog mooier dan ik dacht!’’ riep ze enthousiast door het open raampje naar binnen. En even later ging ze naast Sharon zitten, wat zelfs haar beste vriendin was. De twee mooie meiden reden vervolgens verder om de andere twee op te halen.

Maddy bracht haar enthousiasme moeiteloos over op Sharon die later ook hard de radio aanzette waarop de twee dames luid en vals mee begonnen te zingen met een toepasselijk nummer, wat net op de radio draaide. Mensen keken om als ze voor bij reden. Maar dat waren ze wel gewend. Maddy en Sharon kende elkaar van de hockey, net als de andere meiden, en als er iets is waaraan een hockey meisje gewend raakt, is het wel dat ze overal nagekeken worden. Maddy en Sharon genoten daar overigens volop van. Ze waren nog jong en wisten nooit zo goed wat ze ermee moesten doen, maar genieten van aandacht was niet erg moeilijk. En nu genoten ze ook van hun hippie busje. De twee zagen het al helemaal voor hun. Het vrije leven van het onbetwiste avontuur wat voor hun lag, zou hun al verwachten.

De brunette stapte uit om Manon in de bus te helpen met haar spullen en ook zij zag de grijns op haar gezicht. Ze begroette Sharon en liet nog even haar grote ogen over de bus glijden. ,,Is dit ding wel veilig?’’ vroeg ze met enige onzekerheid in haar stem aan de chauffeuse. Sharon lachte en overtuigde haar vervolgens dat dit busje echt veilig was, ondanks dat hij misschien wat ouderwets was en niet meer zo snel rijdt. Manon nam het van haar aan en draaide har raampje open om haar arm door de wind te laten wuiven terwijl ze verder reden naar hun laatste teamgenoot en vriendin. De zon brandde op haar blote arm en Manon zong, iets minder fanatiek, mee met de rest. Ook zij voelde een bepaalde opwinding en vond het spannend om zo jong al alleen met vrienden op vakantie te gaan.

Het busje reed rustig verder met de drie mooie en jonge meiden erin die elk genoten van het lekkere en vrolijke weer wat het begin van de reis mocht ondervinden. ,,Fieneke!’’ Gilde Sharon naar boven waar ze verwacht hadden dat ze al beneden klaar zou staan. Snel werd Sharon gesust door een irritante voorbijganger die daarna wel nog een tweede keer keek toen hij zag hoe goddelijk het lichaam was van Sharon wat omhoog stond te turen naar de flat. Sharon bood met schaamrood haar oprechte en directe excuses aan en wachtte op Fieneke, die ze nu opbelde, vanuit de bus. En even later kwam Fieneke naar beneden gesjokt en gapend opende ze het deurtje van de bus terwijl de drie haar verbaast aankeken. ,,Ja, sorry. Had me verslapen.’’ Ze stuurde Fieneke gelijk weer giechelend terug omdat ze haar bagage ongelukkig was vergeten. Maar toen dat eenmaal geregeld was verplaatsten de meiden zich naar de parkeerplaats net buiten het dorp waar een net al zo hippiebusje stond te wachten als waar zij in reden.

En daar aangekomen omhelsde Maddy de blonde Erin, Sharon de net zo blonde Judith, Manon de net zo voorzichtige Anne en Fieneke de oudste van het stel; Gijske. Waarna iedereen door iedereen omhelst werd en hun enthousiasme een bolwerk werd van hun waar niemand meer wat aan kon doen. De meiden waren bijna klaar voor hun avontuur. Judith had iets opgemerkt, waar ze al een tijdje over zat te zeuren ondertussen. ,,Ik vind hem zo zielig.’’ Gaf ze als reden. En waar ze op doelde was de jongen die met een bord langs de kant stond met daarop de woorden: ‘Zo ver hiervandaan als mogelijk’. De mooie blondine was al meerder keren op hem afgelopen om te vragen wat hem dwars zat en waar hij dan precies naar toe wou. En tot genoegen van de jongen hadden ze het nu weer over hem, wat hij net kon horen. ,,Anders nemen we hem toch mee.’’ Er ontstond hoop bij de jongen. Hij had met kwijl in zijn bek toegekeken hoe jonge meiden elkaar omhelsden en knuffelden en zijn bord wat die in zijn handen had, moest hij steeds lager houden om zijn erectie te verbergen.

,,We kunnen hem wel een lift geven, denk ik.’’ Opperde Sharon toen wat Judith enorm verblijdde. ,,Hebben we wel plek dan?’’ Vroeg Fieneke zich terecht af. ,,Ja, hallo. Elke bus heeft drie banken, kom op zeg. We zijn zelf maar met 8 hoor.’’ Judith irriteerde zich aan het feit dat ze die arme ziel niet wouden helpen. Maar die arme ziel had hele andere gedachten gekregen op het moment dat hij de dames leerden kennen. Judith had hem erbij gehaald en verlegen stelde de jongen zich voor Christoph. Hij was lang en maakte zo dichtbij toch wel indruk op de dames op zich. Maar zijn karakter stelde hem niet in staat daar gebruik van te maken en hij ontweek het meeste oogcontact. ,,Waarom wil je hier zo ver weg vandaan?’’ werd hem gevraagd door Manon die het ook zielig voor hem vond. Maar daar gaf hij nog geen duidelijk antwoord op. ,,Ik moet gewoon even er tussen uit.’’ Antwoordde hij met een geforceerde glimlach die haar geruststelde. ,,Ik begrijp dat jullie liever geen vreemde mee willen nemen, maar ik zou het erg waarderen als jullie me maar een stukje mee kunnen nemen. gewoon, zodat ik hier in ieder geval niet meer ben.’’ Met een zachte en iets wat zielige stem overtuigde hij zo vervolgens de rest er van dat hij best een stukje mee kon rijden.

En even later stapte hij dan ook in met zijn rugzak en ging hij achter in het busje zitten waar Sharon weer achter het stuur kroop. De sfeer was iets ongemakkelijk nu en er werd dan ook niet meer luid meegezongen met de radio. Hij kroop weg en viel al snel in slaap met de gedachten dat hij bij vier mooie meiden in de auto zat. De vier mooie meiden hadden het natuurlijk over hem. Maar vooral waarom Judith zo graag wou dat ze hem mee namen en zij vervolgens gewoon in de andere auto ging zitten. Dat was wel erg makkelijk van haar. Christoph was met zijn stuk karton over zijn kruis in slaap gevallen en dat was maar goed ook. zijn beginnende erectie waarmee hij in de busje was gestapt had zich hier ontpopt tot een volle erectie. En toen ze even keken naar hoe hij er zo toch wel lief bijlag, zagen ze wel dat iets zijn kartonnetje scheef hield. Maar de dames hadden nooit kunnen denken dat deze ogenschijnlijk verlegen jongen een enorme stijve voor ze in petto had, als het aan hem lag ten minste.

Toen de magische busjes stopten en ze hem wakker maakte was er toch iets opvallends aan hem wat hun nu opviel. Het was ziedend heet geworden en ze waren al de zuidelijke grens met de Belgen over gestoken. En iedereen vond het een goed idee om langs de kant van de weg even te stoppen en daar wat verfrissing te zoeken bij een idyllisch beekje naast een afgelegen landweggetje. Iedereen behalve Christoph. ,,Waarom kom je niet?’’ Vroeg Fieneke die even terug was geklommen in het busje om eens te informeren. ,,Nee, ik zit hier wel prima voor nu.’’ de jongeman zat zich te schamen voordat zijn pik niet meer klein wou worden. ,,Nee, kom. Als je met ons meegaat, moet je je wel aanpassen.’’ Zei Fieneke streng en trok hem aan zijn been. Dat ze daarbij het karton van zijn schoot liet vallen en toen zag dat een deel van hem zich zeker had aangepast aan de situatie met mooie meiden, was niet haar bedoeling. Geschrokken maar rustig reageerde ze toch enigszins geschokt toen ze in zijn korte broek een tent zag staan. ,,Oh mijn god, ieuw.’’ Wist ze alleen uit te brengen. Het rood ging hem op de kaken staan en hij wendde zich van haar af. ,,Ga nou maar weg. Het spijt me, okay?’’ en de arme jongen maakte zich klein in het hoekje van het busje. Fieneke kreeg met hem te doen. Haar blote benen zag hij in haar ooghoek verschijnen en hij volgde ze tot haar witte veel te korte broekje wat net haar stevige kontje omhulde. ,,Luister, het geeft niet, denk ik.’’ Begon ze, alsof ze het hem wel even zou uitleggen waarom hij zich niet moest schamen voor een enorme erectie op de achterbank van de mensen die hem juist hielpen. ,,Ik begrijp het misschien zelfs wel. Als ik in jou situatie had gezeten met een groep bodybuilders om me heen, of zo, dan had ik het ook warm gekregen, denk ik. Blijf maar gewoon zitten hier, ik vertel wel dat je niet zo lekker bent, en als… dat ding weer weg is, dan kom je maar naar buiten als je zin hebt.’’ Christoph keek haar voorzichtig aan en zag haar vriendelijk lachen. Ze bedoelde het dan ook goed, ondanks dat haar eerste reactie niet zo gepast was.

Christoph klom een kwartier later het busje uit en werd vriendelijk onthaald door de prachtige dames die hier in niemandsland zaten te pootjebaden. Hij deed moeite om zijn erectie onder controle te krijgen en dat lukt hem ook. Fieneke gaf hem een vertrouwelijke blik en hij voelde zich wat meer zekerder en ging zelf ook aan de rand van de groep pootjebaden. ,,Hey, ik moet je wat vertellen.’’ Zei Fieneke zacht tegen Judith, die ze even alleen had genomen. ,,Die Christoph is een beetje een rare, weet je dat.’’ Judith knikte. ,,Ja, maar daarom verdiend hij onze hulp nog wel.’’ Onderbrak ze Fieneke gelijk. ,,Ja, snap ik. Maar ik bedoel… ik had net een onderonsje met hem.’’ Verbaast keek Judith op en luisterde aandachtig. ,,Hij was in slaap gevallen en toen we stopten, bleef die dus zolang zitten, toch? Nou, ik net terug geweest om te vragen of er iets aan de hand was en toen kwam ik er achter dat hij een stijve had gekregen en daarom bleef zitten.’’ Judith luisterde ademloos naar al het spannends wat nog komen zou. ,,En toen?’’ vroeg ze dan ook nieuwsgierig. Fieneke glom en begon te lachen en Judith dacht dat het nu zou komen. ,,Niets.’’ Zei ze toen hardop lachend. ,,ik denk dat hij zichzelf weer onder controle had gekregen en nu zit hij daar toch.’’ Lachte ze zachtjes verder. Ze vond het heerlijk om de ogen van Judith te zien terwijl ze de spanning opbouwde, om haar vervolgens met een lach teleur te stellen. ,,Was die naakt dan?’’ Vroeg Judith door. ,,Nee, dat niet.’’ ,,Nou, hoe kan je dat dan zien?’’ Fieneke dacht even na. Ze keken beide even naar Christoph die wel een korte broek aan had, maar die reikte nog wel tot zijn knieën. ,,Ik zag een tent, en toen hadden we het er even over. Zo wist ik het, denk ik.’’ Weer keken ze naar hem en de twee meiden dachten waarschijnlijk het zelfde, maar Judith zei het. ,,Was die zo groot dan?’’ Vroeg ze aan Fieneke. Fieneke probeerde het beeld nog duidelijk voor haar te halen over de tentstok die bijna het zeil liet scheuren. Hij had een stevige broek aan die menig lul gewoon zou verbergen, dacht ze nog stiekem. ,,Ja, ik denk het.’’ Antwoordde ze dan ook voorzichtig. ,,Nou, kijk maar uit dan.’’ Grapte Judith als laatste voordat men zag dat Sharon iedereen bijeen riep voor het verdere vertrek. Het idee van de tent zou bij beide nog lang door het hoofd spoken.

De wonderlijke busjes reden verder de avond in en terwijl de zon nog steeds doorscheen, werd het al wel koeler. Met deze busjes was de rijksweg geen goed idee, maar zo leidde de reis hun wel langs Belgisch mooiste plekjes en weggetjes en zagen de dames en heer genoeg onderweg. Christoph bleef vanaf de achterste bank regelmatige turen naar zijn lekkere compagnons die nu meer rust hadden gevonden en zich meer gedroegen als de hockeymeisjes die ze waren. Maar nu de nacht ook inzette, had men de slaapplek bereikt voor die avond. Een klein jeugdhotelletje onderaan een van de eerste heuvels van de Ardennen. En pas daar realiseerden ze zich dat Christoph er nog was. Daar stond hij dan in zijn korte broek en zijn korte shirt, terwijl de dames allen al een vest hadden aangetrokken van hun vereniging, en zijn kleine rugtasje. ,,Heb je niets bij?’’ werd hem gevraagd zonder een antwoord te verwachten. Hij haalde zijn schouders op. ,,Ik wou jullie bedanken, voor de reis en voor meer zelfs, en ik zoek het vanaf hier wel uit verder.’’ Zonder op een antwoord te wachten, draaide hij zich om en liep hij van de twee busjes weg, die voor het pension stonden. Maar ze riepen hem meteen terug. Fieneke dan. ,,We kunnen je niet zo de wereld insturen. En helemaal niet op dit tijdstip. Dadelijk overkomt je nog wat. En alhoewel we vreemden zijn, kunnen we je dat niet aandoen. Blijf vannacht nog even hier.’’ Ze sprak voor de groep, maar die deelden niet allemaal hetzelfde idee. Dat zij nu toevallig een onderonsje met heeft gehad en heeft ingezien dat hij maar een verlegen jongen is, wilde niet zeggen dat hij gelijk de hele groep voor hem had gewonnen.

Maar ook de rest kon wel begrijpen dat het zielig was om hem nu zonder iets weg te sturen, al begrepen ze niet waarom hij dat zelf zou willen, zoals hij het zelf ook eigenlijk heeft voorgesteld, zojuist. Maar inderdaad, het was zielig. Hij was zielig. Maar in de herberg was geen plek meer. ,,Laat maar jongens, het geeft echt niet. Jullie hebben al meer voor me gedaan dan iemand anders zou doen.’’ Maar daar wou Fieneke niets van weten. ,,Anders neem je mijn bed maar en dan slaap ik wel bij jou in bed.’’ Zei ze tegen hem en toen tegen haar. Sharon keek haar gek aan. ja, zij waren de eerste nacht kamergenootjes en ze vond het niet erg om het bed te delen met Fieneke, maar wel om de kamer te delen met die vreemde stille jongen die toch liever alleen op pad gaat. Maar Fieneke draafde door en kreeg haar zin. En de herbergier was zo aardig om de som geld voor de extra overnachting weg te wuiven. Waarschijnlijk doordat de schoonheid van Fieneke het won van de gierigheid van de herbergier zelf. en zo liep Christoph even later de twee meiden achterna naar hun kamer, hopend op wat voor hem ook het begin van een avontuur zou zijn.