Zo was er aan de andere kant van het continent een meid die opgegroeid was zonder de voordelen die Kella wel had in het nu vredige Quel’Thalas. Valentina was haar naam. Opgegroeid zonder ouders en als wees in de straten van Stormwind schooide ze alles bij elkaar. Dat ging een stuk gemakkelijker toen ze ouder werd. Op haar 15de had ze haar eerste ervaring al - wat men van zo’n jonge meid nog niet had mogen verwachten - op het gebied van de intiemiteit. Zo leerde ze dat als ze betrapt werd op het stelen van een marktkraam ze simpel de koopman kon inpalmen met een handjob of iets dergelijks. Dat was aanvankelijk wel een harde les, maar je zou kunnen zeggen dat het gelijk een voorbode was voor wat er nog voor haar in het verschiet lag. Haar gezicht was zo onschuldig dat de noodlottige marktman eigenlijk geen keus meer had. Ze mocht de appel hebben als hij zijn zaad over haar gezichtje mocht verschieten. En zo gebeurde het dat achter de kraam buiten het beeld van de mensenmassa op de markt, Valentina op haar knieën ging en ze daar haar eerste cumshot ontving. Toen ervoer ze dat als verschrikkijk en denigrerend, maar nu, als ze er naar terug denkt, wind het haar juist op. Het was dat een vriendin van haar, die er dezelfde methode op na hield, net een stap te ver ging en op een nacht verdween. Zo nu en dan ging ze met matrozen of reizigers naar bed zodat ze een dak boven hun hoofd hadden. Maar dat zwoer ze af nadat die vriendin de verkeerde was tegengekomen. Altijd heeft ze in de stad geleefd en nooit heeft ze geweten waar ze vandaan kwam. Nu was ze volwasen. En bewapend. Met haar dolk en zwaard was ze menig boef te snel af en hield ze zich vooral bezig met het jatten van andere dieven. Er zat eigenlijk geen kwaad in haar, en dat liet ze op deze manier het best blijken.

Maar ook voor haar zou dat punt komen waar Kella onlangs was geweest. Ze had juist de stad verlaten om ergens anders het geluk te beproeven. Zo was ze haar eigen avontuur begonnen. Gewoon omdat ze het leven in de stad zat was. Maar in de naburige vallei herleefde ze eigenlijk al snel weer haar oude leven. Ze had geen geld, en geen eten. Dus werd het weer stelen. Maar de enige bewoners hier, waren die van de abdij. En dat diende als een trainingsgebied voor nieuwe rekruten van het leger van Stormwind. De stad die ze juist zo net nog had verlaten. Het was dus geen succes zover. Maar ze zou verder trekken. Ze had er zelfs nog over gedacht om zich gewoon aan te melden voor het leger. Van een afstand keek ze wel eens stilletjes toe en zag ze de soldaten, mannen en vrouwen, genieten bij een kampvuur met vers voedsel en wijn van de wijngaard nabij. Natuurlijk wist ze dat de soldaten zo lekker werden gemaakt voordat ze naar het front moesten, maar op meerdere momenten had ze dat risico best willen nemen. Dan had ze ten minste eten gehad elke dag. Nu rommelde haar maag ook weer. En vanavond zou ze ook weer gaan stelen dan…

Met een buit vluchtte ze de paardenstal in aan de achterkant van de abdij. Ze was gesnapt, maar men was te laat en zij was te snel. Als een schim vertrok ze de duisternis in toen ze de abdij verlaten had. Binnenkomen was al een hele opgave gebleken, maar naar buiten was een stuk makkelijker. Een volle sprint de abdij door en buiten de bosjes in, en kwijt waren ze haar. Maar terug naar haar schuilplaats, kon ze nog niet gaan. Een groepje wachters was juist die kant op gegaan om haar te zoeken. Dus zocht ze schuil in de stal, die leeg was omdat de ridders op patrouille waren. Die had ze zelf weg zien gaan. Een lege schuur dus, dat zou haar schuilplaats zijn voor vannacht. Maar net toen ze zat en zich veilig achtte om wat te eten, hoorde ze zijn stem. ,,Is het lekker?’’ verschrikt liet ze alles vallen en sprong ze als een wilde kat overeind met de wapens getrokken. Haastig keek ze om haar heen en zocht ze naar iets wat haar niet uit kwam. Maar ze zag niets. Elke hoek was donker, en het enige licht wat de schuur binnenkwam, kwam van buiten. En daar stond zij in. Ze had de fout gemaakt om te denken dat de schuur leeg was zonder het te controleren. ,,Stelen mag niet. Weet je dat dan niet?’’ het was de stem van een man die met haar speelde. Elke keer als hij wat zei, leek het ergens anders vandaan te komen. ,,Wie ben je?!’’ vroeg ze fel in het niets. Toen stokte haar adem en voelde ze het koude staal wat tegen haar keel was gedrukt. ,,Laat vallen…’’ fluisterde de stem in haar oor. Meteen gehoorzaamde ze. Op het moment dat haar wapens tegen de vloer kletterden op de houten planken, liet hij haar los en draaide hij haar naar zich toe. Zijn gezicht was met stomheid geslagen. Haar ogen… zo groot en mooi. Haar haar zo bruin als van een engel zo onschuldig mooi was ze. Maar ze keek hem juist vuil aan. Maar dat zag hij al lang niet meer. Maar hij herpakte zich snel. ,,Zo schoonheid, waar ben je allemaal mee bezig?’’ vroeg hij haar doelende op het stelen. Maar ze zei niets. Niets wat de bedoeling was, althans. Maar haar maag sprak al voor haar. Want die knorde. De man schoot in de lach. ,,Mijn excuses. Ik wist niet dat je zo’n luide reden had om te stelen.’’ Hij liet z’n dolk zakken en verborg hem. ,,Neem maar.’’ Valentina vertrouwde de man voor geen meter. Maar ook zij was kort met stomheid geslagen. Hij had lang bruin haar en een ring baardje. Als ze niet beter geweten had, zou ze gedacht kunnen hebben dat hij haar droomprins had kunnen zijn. Maar in haar wereld waren geen droomprinsen. Het ging voor haar nooit makkelijk. En dus vertrouwde ze hem nu al helemaal niet.

Maar haar maag begon weer te knorren, en toen keek ze toch wel erg vertwijfeld naar dat stuk brood, wat vuil was geworden op de vloer. Hij grinnikte naar haar. ,,Ik kan meer halen voor je, maar dan wil ik wel weten wie je bent. Afgesproken?’’ ze antwoorde niet en keek hem alleen argwanend aan. Hij liep naar de muur aan en stak daar vliegensvlug een fakkel aan. Nu werd de grote ruimte pas goed zichtbaar en bleek het geen wonder te zijn dat ze hem gemist had in een hoek van de schuur. Maar hij liet haar nu alleen achter. ,,Ben zo terug.’’ Sprak hij rustig. Ze vond hem maar een rare vent, maar ondanks dat ze het niet vertrouwde, bleef ze. En hij kwam terug. Met vlees, brood en fruit. En een fles wijn… hij schopte een strobaal om en legde er een oud kleedje overheen. Vervolgens diende hij het op alsof hij al die tijd al een romantisch diner voor twee had voorgezien. ,,Zit. Neem wat. Alsjeblieft. Ik sta erop.’’ Probeerde hij charmant op haar over te komen. Ze bleef hem aankijken en ging zitten. Haar wapens had ze alweer gepakt en klaar voor gebruik indien nodig. Maar hij glimlachte alleen naar haar en ging tegenover haar zitten. ,,Dus. Wie ben je? Wat doet zo’n… mooie meid als jij hier stelend?’’ ze bleef hem nauwlettend aankijken en nam eerst een slok van de wijn die hij had uitgeschonken in twee bekers. ,,Valentina.’’ Zei ze toen alleen zacht. Haar stem was zo lief dat het hem weer deed opkijken. Ze betoverde hem met alles wat ze deed, al vroeg de situatie daar helemaal niet om. Althans, niet in haar ogen. ,,Valentina… wat een mooie naam.’’ Sprak hij zich toen alleen uit. Ze had al menig player ontmoet en te slim af geweest, dus deze ogend boerenzoon achtte ze totaal kansloos. Ze nam nog een slok en toen ook een hap van een stuk meloen. ,,Is het lekker?’’ Vroeg hij iets zwoel. ze knikte. Toen begon hij ook te eten. ,,Ik heb al wel gegeten, maar lust best nog wel wat.’’ Zei hij daarbij. Hij was zo… kalm. ,,Ik heb geen keus.’’ Zei ze toen zacht met een bepaalde felheid. ,,Nee, dat snap ik. Ik denk dat geen enkele dief dit doet omdat die een keus heeft. Niet om een stuk oud brood…’’ nu kwam zijn arrogantie weer naar boven en daar stoorde ze zich mateloos aan. ,,Maar ik snap het helemaal hoor. Ik heb gezeten waar jij nu zat. Niet letterlijk dan.’’ Lachte hij stompzinnig. ,,Maar waarom zoek je geen rijke man? Met jouw… kwaliteiten…’’ en hij keek daarbij naar haar heerlijke gezichtje en goed gevulde boezem… ,,…moeten ze toch voor je in de rij staan. Niet?’’ ze antwoordde niet. ,,Bedankt, maar ik moet nu gaan.’’ Zei ze, en ze stond op. Hij ging gehaast staan en voelde nu zelf het staal tegen z’n keel. Ze had meteen haar degen getrokken en wees nu op de man z’n ademsappel. ,,Wat is je naam?’’ vroeg ze nu aan hem. ,,Uh… Jorik.’’ Stamelde hij nu. Toch niet zo zelfverzekerd dus. Hij had zich laten aftroeven. Deze Valentina was niet het standaard knappe meisje wat zich zou in laten pappen door zijn babbels.

Maar ze zou hem niet zomaar vergeten. Hij had indruk op haar gemaakt, en dat gaf ze gemakkelijk toe aan haar zelf. Een rijke man zou ze best willen. Maar die zou alleen maar misbruik van haar maken. Net als die talloze mannen die hem al voor gegaan waren. Maar deze Jorik was net iets anders… Dacht ze dan. Ze moest gniffelen als ze terug dacht aan hoe ze hem te pakken had. Ook dacht ze aan hoe het in de stad altijd afliep als ze gesnapt was. Zoals met de bakkerszoon. Die liet zich wel pijpen voor een brood minder, maar zijn vader wou daarna nog eens de volle mik hebben. Op die dag had ze gezworen nooit meer twee pikken tegelijkertijd te nemen. Maar dat bleek toen nog maar het begin te zijn van weer een nieuw hoofdstuk van; ‘’Hoe neuk je je een weg uit de problemen.’’ Geil werd ze ervan. Op het moment zelf. Die bakker wist wel van wanten, en leerde z’n zoon tegelijkertijd de fijne kneepjes van het vak. Valentina was niet dom, en dus slim genoeg om op te merken dat dit nieuw was. Dat ze met bijna ondragelijk verlangen terug dacht aan eerdere ervaring op seksueel gebied. Het resulteerde in dat ze vaker terug ging naar de stal. Altijd loerde ze van een afstandje of ze Jorik zag. En overdag zag ze hem vaak. Hij leek les te geven aan een aantal studenten. Jaloers werd ze, als ze zag dat hij z’n charmes gebruikte om twee meiden om te praten om nog even na de les te blijven. Geil werd ze, als ze vervolgens dichterbij kroop om van dichtbij te zien hoe deze vreemde Jorik de twee zo ver had gekregen om voor hem op hun knieën te gaan. Wat had ze toch… dit was anders dan normaal. Natuurlijk was het anders dan toen die eerste keer op de markt. Toen was ze nog jong en wist ze niet zo goed waarom die man dat wilde. Maar nu keek ze toe naar een blondine die zijn dikke kloppende lul diep in haar keel nam… en het enige waar ze aan kon denken was aan hoe lekker die dikke pik in haar keel zou voelen. ,,Pff, ik pijp twee keer zo goed als hun twee samen…’’ liet ze zich uit frustratie ontschieten. Al was het zachtjes, de drie hoorde het overduidelijk in de nog altijd lege stal. Van schrik sprongen de meiden op en zette het op een loopje.

Jorik had haar al gezien. Hij was ook niet dom. Sterker nog, zijn zelfvertrouwen was op iets gebaseerd. ,,Valentina?’’ vroeg hij rustig de kant op waar zij zat verscholen achter wat planken. ,,Ik weet dat je daar bent. En ik hoop dat je gelijk hebt…’’ liet hij toen vallen. Ze kneep haar ogen dicht en wenste zich dat dit alles nooit gebeurd was. Maar waarom eigenlijk. Hij zei toch wat ze nu wilde horen. Ze was toch niet voor niets jaloers geworden. Ze hoorde hem naderen en ze bleef zich schuil houden. Hij boog over de planken heen en keek grijnzend op haar neer. ,,Kom.’’ Sprak hij alleen rustig en hij reikte zijn hand naar haar uit. Ze moest lachen om hem. Ze leek wel verliefd… of zo. Ze pakte zijn hand en liet zich overeind trekken. Meteen viel haar blik op de nog altijd volgeladen pik van hem, die hij niet had weg geborgen. ,,Ik wil het zien.’’ Zei die toen alleen. En als elke mooie meid zich toch zo makkelijk om zou laten praten, had hij vanaf vandaag nooit meer anders gedaan. Want ze boog voorover en leunde op het hout van de schutting met haar handen, en ze begon zijn pik zomaar te kussen. Hij keek kreunend met genoegdoening toe en pakte even later zelf zijn pik vast om die echt haar mondje in te begeleiden. En terwijl zij bleef leunen op het hout, pakte hij haar hoofdje voorzichtig vast en liet zij hem haar keeltje gebruiken. Met de bakkerszoon had ze ook zo gezeten. En vervolgens ook met de bakker zelf, terwijl de zoon haar van achteren nam. En daar dacht ze nu aan. Ook aan de vissers, die elk hun beurt namen in ruil voor hun vangst. De vele marktmannen die ze gehad had… ze dacht er allemaal aan terug en leek elke beurt weer te beleven alsof ze erbij was. En met al dat genot wat ze daardoor ervoer gaf ze hem de lekkerste blowjob die hij ooit gehad heeft. Maar Jorik was zo arrogant om te denken dat ze dit gewoon voor hem deed. Wellicht omdat hij zo aardig was geweest met het eten eerder. Zijn ego groeide dan ook onterecht, maar daar kreeg zij helemaal niets meer van mee. Ze leunde nu tegen zijn gespierde buik aan en hanteerde zelf het tempo. Haar mond kon niet verder open, maar dat hoefde dan ook niet meer. Ze kon met gemak zijn dikke harde lul laten verdwijnen in het diepste van haar keeltje. Jorik dacht hier een onschuldig meisje op het slechte pad gezet te hebben, maar Valentina ontdekt slechts nu pas wat ze al die tijd nooit gedaan had. Genieten van het moment. Het voelde altijd zo verplicht. Ze vond het wel leuk, want anders had ze het nooit gedaan. Maar nu pijpte ze die vreemde knakker zonder dat ze er wat voor terug kreeg. Ze hoefde dit niet te doen, maar ze wilde het gewoon zo ontzettend graag.

En dat was te merken ook. Jorik gaf zich over aan haar en hij kon haar niet anders dan gelijk geven. Ze was twee keer zo goed als die twee sletjes die eigenlijk niet genoeg waren voor zijn lessen. Wat een leraar was hij zeker. Maar ook een man. En normaal zou hij twee hongerige sletten, die het deden om hun dure lessen te behouden niet zomaar laten gaan voor een enkel mooi meisje, maar iets aan Valentina deed hem hierover anders denken. Hij zag haar ook niet als een slet. Gewoon iemand die meer ongeluk heeft gehad dan geluk. Iemand die hij zou kunnen helpen. Iemand die toevallig ook nog heel knap is. En vooral dat laatste was zijn motief om anders te denken over deze Valentina. Zij zou zichzelf ook nooit als een slet beschrijven. Ze was feitelijk dan ook eerder een hoer, al had ze zich nooit aan prostitutie gewaagd. Zo was het voor haar altijd nog deels vrijwillig. Jorik dacht in haar iets nieuws ontdekt te hebben, maar zij deed het alleen voor zijn warme zaad. Nu wel. Ongegeneerd nam ze zijn pik steeds dieper in haar keel en kreunde ze er hard op terwijl ze haar tong zijn ballen liet likken, het moment dat zijn gehele pik haar keeltje in was gegleden. De seks betekende op eens iets nieuws voor haar. Nooit had ze het zo ervaren. Maar haar verleden was dichterbij en nog te vers om hier met een volle honderd procent van te genieten. Hij vroeg haar of ze bleef slapen in zijn vertrek, nadat hij zich had leeggespoten in haar kwijlende sletterige keeltje. Maar juist toen ervoer ze de nadelige effecten die ze ook altijd had meegemaakt, en had onthouden. Na de lozing, werd ze altijd al grofvuil behandelt en min of meer terug de straat opgeschopt, waar ze hoorde. Jorik vroeg haar alleen maar, zodat ze verder konden gaan in een warme en comfortabelere omgeving met waar ze gebleven waren. Maar uit het niets, leek ze eerder een vorm van paniek en schaamte met elkaar te mengen en vluchtte ze snel de stal uit, nadat ze alles keurig had doorgeslikt. En hij stond daar maar. Gewoon genietend van zijn nieuwe liefde, of iets… hij wist het ook niet meer na zo’n domper van een afsluiting. Maar die nacht dacht hij toch vooral net aan dat moment van daarvoor…