Scrubs - 4

Ik zat verlamd van angst op de wc. Carla keek me nog altijd geschrokken aan, slechts gekleed in een dun rood slipje. Ik had haar bijna geneukt. In mijn gedachte voelde ik nog haar natte poesje tegen mijn eikel, haar borsten tegen mijn gezicht… Maar dat was nu even niet meer mijn eerste prioriteit. Turk stond buiten de badkamer en ik kon geen kant op! Als hij zou zien dat ik midden in de nacht samen met Carla op de badkamer zat opgesloten was er maar één manier om dat uit te leggen. Een enorm gevoel van spijt overviel me. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen? Mijn beste vriend nota bene!

Gelukkig ging Carla over tot actie. Ze trok snel haar slaapshirt weer over haar borsten en trok me aan mijn linkerarm overeind. “Nog even schatje, ik ben bijna klaar!”, riep ze naar Turk aan de andere kant van de deur. Ik wist wat me te doen stond. Er was maar één plek waar ik me in de badkamer kon verschuilen: de douche. Gehaast trok ik mijn broek op van mijn enkels en dook ineen in de badkuip. Carla trok zo stil mogelijk het douchegordijn achter me dicht. Toen hoorde ik de badkamerdeur van het slot gaan en met een korte *klik* opengaan, gevolgd door Carla’s stem: “Oh, he schatje. Ik dacht dat je al lag te slapen”.

“Ik moest nog even naar de wc…”, mompelde Turk.

“Oh eh…”, Carla probeerde hem nog tegen te houden maar wist zo snel niets te bedenken, “schiet je wel een beetje op dan? Anders maak je mij straks wakker”.

Na een kort geschuifel hoorde ik de badkamerdeur weer dichtgaan en het geluid van de wc-bril die werd opgetild. Ik zat nu alleen met Turk op de badkamer en het enige wat mij aan zijn zicht onttrok was het douchegordijn. Ik hield mijn adem in en hoopte uit alle macht dat Turk hier niet was voor een grote boodschap. Terwijl hij zachtjes ‘Superman’ van Lazlo Bane floot hoorde ik het geluid van kletterend water in de wc pot. (Gelukkig!) Nadat hij zijn handen had gewassen verliet Turk weer de badkamer. Opgelucht haalde ik weer adem. Voor de zekerheid bleef ik nog enkele tientallen seconden in de badkuip liggen, voordat ik eruit kroop. Voorzichtig opende ik de deur en zag dat de woonkamer leeg was. De deur van Turks kamer was dicht en ik hoorde verder geen geluid meer. Nadat ik in bed was gaan liggen lag ik nog een uur gespannen wakker voordat ik wegzakte in een onrustige slaap.

De volgende dag begon als ieder ander. Tijdens de dagelijkse ronde met dr. Kelso werden er vragen op de interns afgevuurd die over her algemeen met trillende stem werden beantwoord. En zoals gewoonlijk deed Elliot alsof er niks aan de hand was tussen ons. Ze begroette me vriendelijk, zei wat over de schoenen van Kelso en keek een paar keer lachend in mijn richting als ik een goed antwoord gaf. En de hele tijd dacht ik terug aan haar video. Ik wist dat het geen zin had om daar met haar over te beginnen. Elliot speelde een spelletje met me, een heel gemeen en geil spelletje, en ik kon het alleen maar braaf meespelen en zien waar het deze keer toe zou leiden.

Na de ronde ging ik langs bij mijn patiënten, maar ik kon mijn gedachten er slecht bij houden. De hele ochtend dacht ik aan wat er gister was gebeurd: de video van Elliot, hoe Carla mij haar en Turk voor de tweede keer had laten begluren, en hoe ze me daarna stiekem mee had genomen naar de badkamer… Wat overkwam me toch allemaal? Sinds ik in het ziekenhuis was gaan werken kon ik bijna alleen nog maar denken aan deze twee vrouwen. De een was de vriendin van mijn beste vriend, de ander mijn collega, maar beiden maakten ze me gek van verlangen.

En alsof ik nog niet gespannen genoeg was werden vandaag alle interns voor het eerst geëvalueerd. Mijn evaluatie zou worden gedaan door dr. Cox, dus ik zou er waarschijnlijk niet al te gemakkelijk vanaf komen. Toch was ik blij dat hij mijn evaluatie zou doen. Dr. Cox was de eerste weken als een soort mentor voor me geworden, en ik was nieuwsgierig om te horen hoe hij vond dat ik me tot nu toe had ontwikkel-

“Pfwiiieeh!!” Ik schrok op uit mijn overpeinzingen door het geluid van een scherp gefluit. Toen ik omkeek zag ik dr. Cox in de deur van een patiëntenkamer staan terwijl hij me wenkte om bij hem te komen. Toen ik de kamer binnenliep zag ik hem naast een bed staan terwijl hij druk notities maakte op een van zijn patiëntendossiers.

“Zeg newbie, ik zit tot aan mijn oren in het papierwerk dat nog gedaan moet worden dus ik heb het veel te druk om je evaluatie te doen”, zei Cox zonder me aan te kijken. “Ik moet daarom vragen of je hem zelf even wil invullen”, vervolgde hij terwijl hij me de evaluatie map aanreikte.

“U heeft niet eens mijn naam ingevuld…”, zei ik ongelovig.

“O jeetje… Volgens mij is het John, of Jimmy, of Ja… Hmm, het is iets met de letter J”, zei Cox nu sarcastisch, “maar als je het echt niet meer weet kun je het altijd aan een van de verpleegsters vragen”. En voordat ik kon reageren liep Cox al langs me richting de gang, waarna hij zonder me aan te kijken om de hoek verdween.

De rest van de dag vulde ik met bezoeken aan mijn patiënten. Het waren voornamelijk oudere mensen die waarschijnlijk niet meer lang te leven hadden. Veel van hen werden nog slechts door middel van zware medicatie in leven gehouden. Bovendien kon ik mij maar slecht op mijn werk concentreren. Iedere keer dat ik Carla of Elliot in de gang tegenkwam moest ik weer denken aan de afgelopen nacht. Carla hielp me 's middags met de bevestiging van het infuus van meneer Oldhamm, maar ondertussen kon ik alleen maar denken aan haar naakte lichaam. En terwijl Elliot met me stond te praten in de rij bij de kantine dacht ik alleen maar aan het gevoel van haar borsten tegen mijn borstkas.

Daar kwamen de zorgen van mijn eigen evaluatie nu ook nog eens bij. Enerzijds baalde ik dat dr. Cox niet de moeite had genomen om mijn beoordeling te doen. Anderzijds hoefde ik ook niet meer te vrezen voor een slechte evaluatie. Ik kon mezelf natuurlijk zo goed beoordelen als ik zelf maar wilde. Maar zou het niet opvallen als ik dat té goed zou doen? Misschien kon ik beter streng zijn tegen mezelf. Of zou een te slechte evaluatie me misschien wel mijn baan kunnen kosten? Ik wist het niet meer... Tegen de tijd dat de klok 17u aangaf was ik volledig gesloopt. Omdat ik even niks te doen had en ik nog de hele avond moest doorwerken, besloot ik voor het avondeten even snel een dutje te doen in de dienstruimte.

Zodra mijn hoofd het kussen raakte verzonk ik in een diepe slaap. Met mijn gedachten nog altijd bij de vorige avond droomde ik over Elliot. Carla had me gevraagd om Elliot te zoeken, maar iedere keer als ik haar vond ontglipte ze me weer. Ze keek iedere keer giechelend om als ik haar riep, om vervolgens weg te glippen in een voorraadkast of de kamer van een patiënt. En als ik haar eindelijk had gevonden was ze weer verdwenen op het moment dat ik me even omdraaide. Meestal droeg ze haar blauwe scrubs, maar soms waren haar borsten slechts bedekt door een witte bh. Een enkele keer had ze haar bh losgemaakt en hield ze die nog slechts met één arm op zijn plaats, maar zodra ik dichterbij wilde komen was ze alweer verdwenen. Carla werd ondertussen steeds ongeduldiger en verweet me dat ik niet genoeg mijn best deed. “Bambi... Hallo, Bambi!”

Ik schrok wakker en terwijl mijn ogen moesten wennen aan het duister tastte ik met mijn hand naar mijn telefoon. De zon was blijkbaar al onder gegaan, wat betekende dat ik zeker twee uur had geslapen. Op het moment dat ik wilde kijken hoe laat het was merkte ik dat er nog iemand in de kamer stond. “Heb je lekker geslapen Bambi?” Het was Carla, die nonchalant tegen de deur geleund stond. Ze schonk me een brede glimlach toen ze zag dat ik nog half slapend uit bed probeerde te komen. “Ik wilde je niet storen hoor, maar dr. Cox was op zoek naar je. Hij vroeg zich af of je de evaluatie al had ingevuld”.

(Oh shit, mijn evaluatie! Die moest uiterlijk vandaag voor middernacht worden ingeleverd!) Snel stapte ik uit bed en deed mijn schoenen aan. “Euh eh ja... ik ben al bijna klaar”, loog ik. “Ik zal het nu meteen even afronden”. Terwijl ik naar de deur liep bleef Carla me met haar ogen volgen zonder iets te zeggen. “Dankje Carla, zeg maar tegen dr. Cox dat ik hem over een uurtje naar zijn kantoor zal brengen...”. Maar toen ik de deur opende en naar buiten wilde stappen duwde Carla de deur weer dicht. Verbaasd keek ik haar aan. “Dat kan wel even wachten”, zei ze met een mysterieuze grijns op haar gezicht.

Nu draaide ze de deur op het slot. Vervolgens bracht ze haar mooie lippen naar mijn oor en fluisterde ze zachtjes: “Ik wil graag eerst nog eventjes afmaken waar we gister mee zijn begonnen”. Ik voelde haar warme adem tegen mijn oor en terwijl ik terugdacht aan de vorige nacht voelde ik dat mijn pik alweer stijf begon te worden. Dat ontging ook Carla niet. Ze streelde met haar linker hand langs mijn kruis en duwde me langzaam tegen de muur. Carla droeg haar gebruikelijke paarse scrubs en had haar haren in een knotje achter haar hoofd. Terwijl ze haar handen op mijn borst legde likte ze verleidelijk met haar tong langs haar lippen. “Ik heb de hele dag aan je lekkere lul gedacht J.D.”, zei ze met een verlegen glimlach.

Nadat ze me een kort kusje op mijn lippen had gegeven zakte ze door haar benen en ging op haar knieën voor me zitten. Behendig knoopte ze mijn broek los en trok die naar beneden, waardoor mijn witte boxers met een flinke bobbel daarin zichtbaar werden. Ondertussen keek ik neer op haar zwarte krulletjes en haar mooie kleine neus, die nog maar enkele centimeters van mijn harde penis verwijderd was. Vervolgens trok ze ook mijn onderbroek op mijn enkele waardoor mijn harde lul recht vooruit kwam te staan. Nog altijd overmand door een mengeling van verbazing en geilheid dacht ik terug aan hoe we nog geen 24 uur geleden bijna door Turk waren betrapt op de badkamer. Waar was ik nu eigenlijk mee bezig? Dit was hoogverraad van mijn beste vriend! En dat alleen maar voor deze... deze prachtige latina met haar strakke kontje, zachte lippen en volle b- Nee! Ik moest hier nu een einde aan maken.

“Carla ik eh...”, begon ik weifelend.

Ze keek nu met haar grote bruine omhoog en glimlachte geil terwijl ze met haar linkerhand langs mijn been streelde. “Wat is er Bambi? Wilde je weer aan het werk gaan?” Ze gaf me een knipoog en trok, nog altijd op haar knieën, met beide handen haar topje over haar hoofd. Net als op de eerste dag droeg Carla geen bh onder haar scrubs, en haar volle borsten drukten tegen mijn pik terwijl ze een klein beetje omhoog kwam. “Of zal ik je eerst even lekker pijpen?” Ze bleef me vragen aankijken terwijl ze mijn lul vastpakte en langzaam langs de lengte van mijn pik likte. Ik trilde van genot terwijl ik voelde hoe haar warme tong langzaam omhoog kroop richting mijn eikel. Carla was duidelijk niet van plan om te wachten op mijn antwoord en terwijl ze me zachtjes aftrok sloot ze haar lippen om mijn lul. Ze nam mijn geslacht steeds dieper in haar mond en draaide met haar tong kleine rondjes om mijn eikel. Ik sloot mijn ogen en moest me vasthouden aan de muur om niet om te vallen. Het was zalig!

Honderden gedachten en emoties flitsten door mijn hoofd, maar ik kon niet meer helder nadenken. Eigenlijk was dit fout op zoveel verschillende manieren. Ik werd tijdens werktijd afgezogen in de dienstkamer van het ziekenhuis! En dat ook nog eens door de vriendin van mijn beste vriend! Hoe vaak had ik al niet tegen mezelf gezegd dat dit nooit meer mocht gebeuren? En toch waren we weer in deze situatie beland. Maar shit wat voelde dit heerlijk! Mijn lichaam was verlamd door een gevoel van lust. Het hele tafereel zag er prachtig uit: De zwarte krulletjes van Carla die rustig op en neer gingen. Haar warme lippen rond mijn pik en daar onder haar mooie donkere tepels die meedeinden op haar bewegingen. Zou dit dan eindelijk de eerste keer zijn waarop we ongestoord onze gang konden gaan? Ik wist dat iedere misstap fataal kon zijn en besloot er optimaal van te genieten.

Ik streelde Carla's haar. Ze nam mijn lul steeds dieper in haar mond en ik kon een harde kreun niet onderdrukken. Als dit zo doorging zou ik mijn orgasme niet lang meer kunnen uitstellen. Carla leek dit ook te begrijpen want ze stopte even met pijpen en keek omhoog terwijl ze zachtjes op haar onderlip beet. “Je mag nog niet komen hoor J.D., ik had eigenlijk gehoopt dat we het deze keer eens écht konden afmaken...”, zei ze bijna fluisterend. 'Eens écht konden afmaken'... wat bedoelde ze daarmee? Maar voordat ik daar over kon nadenken had ze mijn geslacht alweer in haar mond genomen en begon ze er weer op te zuigen. Dit ging enkele minuten zo door, totdat ik voelde dat mijn orgasme ieder moment kon komen. Ik wilde dat Carla duidelijk maken door haar een stukje van me af te duwen, maar deed dat veel te hard waardoor Carla achterover viel. Ze kon zich nog net met haar handen opvangen en keek geschrokken omhoog. Ik wilde direct mij excuses aanbieden maar zag toen dat ze begon te grijnzen. “Hmm, heel goed Bambi”.

Terwijl ze opkrabbelde stond ik nog altijd geschrokken tegen de muur. Mijn harde pik was nog vochtig van haar speeksel. Carla draaide zich nu om en liep tussen de stapelbedden door naar het midden van de kamer. Daar aangekomen liet ze in één beweging haar broek en haar string op haar enkels zakken. Ze stond nu licht voorover gebogen met haar rug naar me toe en ik kreeg een prachtig uitzicht op de zachte huid van haar karamelkleurige strakke kontje, met daaronder de contouren van haar donkere kutje. Carla stapte behendig uit haar broek en haar schoenen en draaide zich naar mij toe. Ik stond nog altijd als verlamd tegen de muur geplakt, in afwachting van wat er komen ging. Carla keek me geil aan terwijl ze met haar handen achter haar hoofd reikte om haar knotje los te maken. Ze zag er prachtig uit in de eerste stralen maanlicht die door de luxaflex de kamer in schenen.

Met haar handen achter haar hoofd en haar borsten vooruit gestoken leek het bijna alsof haar mooie lichaam een zachte gloed uitstraalde. Haar zwarte krullen vielen los over haar schouders. Ze had haar rechtervoet voor haar linker gezet en ik zag net als vannacht dat ze een dun streepje schaamhaar boven haar kale poesje had. Alleen kon ik haar nu veel beter bekijken dan vannacht. Nu was ze helemaal voor mij alleen...

“We moeten wel een beetje opschieten hoor J.D.”, verbrak Carla de stilte. “Je weet maar nooit welke interns er nog meer op het idee komen om hier een dutje te doen”. Ze gaf me een korte knipoog, draaide zich om en liep naar de vensterbank. Haar kontje bewoog mee met elke stap die ze zette. Ze stopte echter toen ze merkte dat ik niet meteen volgde en keek me aan over haar schouder. “Of wil je me niet neuken?”, vroeg ze gespeeld nieuwsgierig. Carla zette haar handen op de vensterbank, stak haar kontje naar achter en keek nog eenmaal geil over haar schouder, waarbij ze met haar tong verleidelijk langs haar lippen likte.

Met een schok ontwaakte ik uit mijn trance. Het gevoel in mijn armen en benen keerde terug en ik besloot de overgang naar de andere kant van de kamer te wagen. Daarbij was het enige doel dat ik voor ogen had de prachtige latina die mij stond op te wachten. Ik voelde het bloed naar mijn harde geslacht stromen terwijl ik onhandig door de kamer schuifelde. Bij Carla aangekomen wist ik niet goed waar ik moest beginnen. Ik wilde eerst haar heupen pakken, ging vervolgens met mijn handen naar de vensterbank, maar toen ik merkte dat ik daar niet goed bij kwam besloot ik toch maar mijn handen in haar zij te zetten. Haar huid voelde warm en Carla keek zwoel achterom terwijl ik over haar heen boog. Onhandig zocht ik met mijn harde paal naar de opening van haar kutje...

Plotseling voelde ik Carla's hand die mijn lul omklemde en hem in één keer tegen de opening van haar poesje aan zette. Voorzichtig duwde ik mijn lul naar binnen en het werd me even zwart voor de ogen toen ik voelde hoe haar natte schaamlippen langzaam over mijn geslacht gleden. Ik hoorde Carla zachtjes kreunen terwijl ik haar steeds dieper penetreerde. Ze was ontzettend strak, maar toch was mijn lul voordat ik er erg in had al bijna helemaal in haar kutje verdwenen. Carla kon een korte “Ooh!” niet onderdrukken toen ik helemaal in haar zat, en vervolgde fluisterend: “Oh ja J.D... neuk me...”.

Voorzichtig trok ik een klein stukje terug om vervolgens weer diep in haar poesje te kunnen stoten. Met iedere stoot trok Carla's kutje zich strakker om mijn pik en terwijl ik het tempo wat opvoerde begon ze steeds harder te kreunen. Ook mijn eigen orgasme kwam snel dichterbij en ik besloot nog even volop van dit geile tafereel te genieten. Ik had wel vaker met meisjes het bed gedeeld (al was de laatste keer al weer even geleden) maar nog nooit was het zo goddelijk lekker geweest. De prachtige latina stond gebogen voor me tegen de vensterbank. Haar donkere krulletjes dansten mee op haar rug en schouders terwijl ze steeds heviger begon te kreunen. Ik voelde de zachte huid van haar heupen in mijn handen en de warmte van haar natte kutje om mijn pik. Steeds sneller stootten mijn heupen tegen haar kontje terwijl ik haar bleef penetreren. En het feit dat we dit stiekem deden maakte het alleen maar beter! Mijn geile geheimpje...

Ik kon nu ieder moment klaarkomen en wilde Carla daarop attent maken. Op dat moment verbrak een hard geluid de stilte en we verstijfden beiden van schrik terwijl we probeerden te plaatsen waar het lawaai vandaan kwam. Na twee seconden weer hetzelfde geluid. In vergelijking met de stilte die ons daarvoor omgaf leek dit wel een kanonschot. Nog altijd met mijn harde geslacht in haar poesje stond ik half over Carla heen gebogen. Onze blikken vonden elkaar en Carla gaf een kort knikje in de richting van de deur. Geschrokken keek ik over mijn schouder, maar zag tot mijn opluchting dat de deur nog altijd gesloten was. Nu hoorde ik de stem van dr. Kelso, die van verder weg leek te komen:

“Dr. Murphy, slapen doet u maar in uw eigen tijd! We betalen u niet om op één oor te liggen!”, zei hij streng.

“Maar dr. Kelso...”, sputterde de ander tegen. Het was de stem van Doug, één van mijn collega interns. Hij had het geluid blijkbaar veroorzaakt met de deurklink, toen hij de deur probeerde te openen.

Geschrokken wilde ik mijn broek weer aandoen en ik probeerde me los te trekken van Carla, maar die hield me tegen door haar rechterhand op mijn bil te leggen. Vervolgens bracht ze haar wijsvinger voor haar lippen ten teken dat ik stil moest zijn. Daarop besloot ik mij verder niet te verroeren. Na een korte stilte kwam er een ondeugende grijns om Carla's mond. Met haar wijsvinger nog altijd tegen haar lippen fluisterde ze nu zachtjes “Sssh...”, waarna ze geluidloos met haar lippen de woorden vormde: 'neuk me'. Daarbij duwde ze haar kontje voorzichtig naar achteren. Ik kon het bijna niet geloven, maar het feit dat we bijna werden betrapt maakte haar alleen nog maar geiler! Zonder geluid te maken begon ik weer langzaam te stoten.

“Geen gemaar dr. Murphy! U mag blij zijn dat een incapabele dokter als u hier nog steeds rondloopt. En nu weer aan het werk. Vort!”, vervolgde Kelso, die nu dichterbij stond, zijn tirade. Ik hoorde Doug moedeloos zuchten aan de andere kant van de deur, waarna zijn voetstappen langzaam wegstierven.

Ondertussen was mijn harde pik weer bijgekomen van de schrik en ik voelde hoe hij in zijn geheel in Carla's strakke kutje verdween. Terwijl ik het tempo weer wat opvoerde keek Carla me geil aan, bijtend op haar onderlip van genot. Met haar rechterhand pakte ze de mijne en verplaatste die van haar heup naar haar borst. Daardoor kwam ik meer over haar heen te hangen, met mijn borstkas nu op haar rug. Carla rook heerlijk en haar mooie kleine oortje drukte tegen mijn wang terwijl mijn hoofd nu naast het hare hing. Haar borst voelde zacht in mijn handpalm en ze ging steeds heviger hijgen terwijl ik haar enkele momenten zo bleef penetreren.

“Hmm... ken je dit standje nog Bambi?”, kreunde Carla terwijl ze kort opzij keek. “Zo heb je je ook voor me afgetrokken op je eerste dag. In de voorraadkast, weet je dat nog?” Natuurlijk wist ik dat nog! Er was geen dag voorbij gegaan waarop ik niet aan dat moment had teruggedacht. Terwijl ik haar bleef neuken vervolgde Carla moeizaam: “Maar deze keer... mm.. deze keer wil ik dat je in mijn kutje komt Bambi. Ik wil voelen hij jij je warme zaad in me spuit... kun je dat voor me doen?”.

Er was niets wat ik op dit moment liever wilde! Ik stond hier onder werktijd, in de dienstruimte te neuken met de vriendin van mijn beste maat, en het kon me allemaal niet meer schelen. Ik voelde haar warme strakke kutje om mijn lul, haar zachte borst in mijn hand en ik kon ieder moment klaarkomen. Ik stootte nog een paar keer hard mijn paal in Carla's poesje, wat zij met goedkeurend gekreun ontving. “Oh J.D., wat ben je lekker! Ja toe maar, spuit mijn kutje vol... spuit die lekkere pik maar helemaal leeg...”, fluisterde ze in mijn oor. Op dat moment spande ze de spieren van haar kutje nog eens extra aan en voelde ik een warme tinteling door mijn lichaam trekken. Trillend spoot ik de ene straal sperma naar de ander in Carla's poesje. Het begon me te duizelen en ik greep me snel vast aan de vensterbank om niet om te vallen.

Het duurde enkele tientallen seconden voordat ik weer helder kon denken. Al die tijd stond ik over Carla heen gebogen tegen de vensterbank geleund, nog altijd met mijn half erecte penis in haar. Carla ademde diep en onregelmatig en verbrak toen na ruim een minuut als eerst de stilte: “Hmm, dat was heerlijk J.D.”. Carla maakte zich los uit onze 'omhelzing' en draaide zich naar me toe. Ze had een gulle glimlach op haar gezicht en kwam dicht tegen me aan staan, waarbij ik haar borsten tegen mijn buik voelde drukken. “Dankje J.D., dat had ik echt even nodig”. Nu ging ze op haar tenen staan en fluisterde ze in mijn oor: “En mondje dicht tegen Turk hè?”, Waarna ze me een kusje op mijn mond gaf en langs me liep om haar kleren op te rapen.

Terwijl ik toekeek hoe Carla haar kleren aantrok kon ik nog steeds niet helemaal geloven wat er zojuist was gebeurd. Ik werd verlamd door een gelukzalig gevoel en kon alleen maar stompzinnig voor me uit blijven staren. “Kun je tegen Turk zeggen dat ik wat later thuis ben vanavond? Ik heb Laverne beloofd dat ik een paar uurtjes voor haar zou invallen”, zei Carla nonchalant terwijl ze haar haren weer vastmaakte. “Oh, en vergeet niet je evaluatie bij dr. Cox in te leveren!”. Ze opende de deur en schonk me nog een snelle glimlach voordat ze om de hoek verdween.

Nadat ook ik mijn kleren weer had aangetrokken zag ik dat de klok alweer bijna half 9 aangaf. Vlug fatsoeneerde ik mijn haar en stapte ik de kamer uit, bang om een bekend gezicht tegen te komen. Gelukkig waren de gangen van het ziekenhuis rond dit tijdstip altijd nagenoeg uitgestorven. Het meeste personeel ging nu naar huis of begon net aan de avonddienst, en de enige personen die ik tegenkwam waren enkele uitgebluste verpleegsters. Ikzelf stond officieel tot half 10 op de klok, maar met de evaluatie die nog geschreven moest worden zou dat wel eens kunnen uitlopen tot in de late uurtjes. Een gevoel van onrechtvaardigheid bekroop me. Waarom moest ik die stomme evaluatie überhaupt schrijven? Was dat niet het werk van dr. Cox?

Ik besloot dat ik me niet langer door andere mensen zou laten gebruiken! Bij iedere stap die ik zette voelde ik mijn zelfvertrouwen toenemen. Carla had me een gevoel van onoverwinnelijkheid gegeven. Op het moment dat ik dr. Cox zag staan in een patiëntenkamer had ik mijn woorden al klaar. Ik zou hem eens even goed de waarheid vertellen!

“Weet u, dit is zo oneerlijk dr. Cox!”, begon ik dapper mijn betoog. Cox was met zijn gedachten nog bij het patiëntendossier in zijn handen. Toen hij me opmerkte keek hij met een opgetrokken wenkbrauw opzij, alsof ik een irritante vlieg was die hem uit zijn concentratie had gehaald. “U bent degene die mijn evaluatie zou moeten doen, niet ik!”, ging ik onverstoorbaar verder. “En weet u wat? U gaat het ook doen, buddy boy!”.

De geërgerde blik van Cox veranderde in verbazing terwijl hij mijn laatste woorden herhaalde: “Buddy boy?”. Hij liet het patiëntendossier op het bed vallen en balde sarcastisch zijn vuisten voor zijn gezicht, als een schooljongetje dat zich in de fietsenkelder opmaakt voor een vechtpartij.

“Ik meen het dr. Cox!”

“Relax newbie”, antwoordde Cox nu rustig. “Het is maar een evaluatie. Het is makkelijk, je zou in staat moeten zijn om hem te maken”.

“Nou, als het zo makkelijk is, waarom doet u het zelf dan niet?”. Ik wist dat dit het moment was om voet bij stuk te houden, maar kreeg bijna direct spijt van mijn woorden toen ik de gelaatsuitdrukking van dr. Cox zag veranderen.

“Goed newbie, je wilt dat ik je evaluatie doe? Kom maar mee naar mijn kantoor dan!”. Cox moest zich duidelijk inhouden om niet te schreeuwen, en terwijl hij langs me heen de gang op stoof was ik toch niet meer zo heel erg zeker van mijn zaak. Het liefst had ik mijn woorden teruggenomen, maar daarvoor was het nu te laat. Ik vervloekte mezelf en mijn grote mond. Snel rende ik achter dr. Cox aan door de gangen van het ziekenhuis, op een veilige afstand zodat ik niet per ongeluk tegen hem aan zou botsen. Mensen gingen vlug aan de kant en aan hun bezorgde blikken kon ik zien dat het gezicht van Cox op onweer stond. Dat onweer kon zich nu nog maar op één iemand afreageren, en dat was ik...

Aangekomen bij zijn kantoor opende Cox de deur en zonder om te kijken stapte hij naar binnen. Met een korte “Zit!”`commandeerde hij me plaats te nemen aan de tafel in het midden van de ruimte. Het was een cartoonesk grote houten tafel, zoals je die ook ziet in maffiafilms. Ik besloot aan het uiterste einde te gaan zitten om de afstand tussen mij en mijn evaluator zo groot mogelijk te houden. De kamer was donker en werd slechts verlicht door één enkele schemerlamp in de hoek. Dr. Cox liep door naar het andere uiteinde van de tafel, draaide zich om en keek me strak aan. Zijn ogen keken nog altijd streng, maar toch leek hij enigszins te zijn bedaard.

“Nou... wat wil je dat ik zeg? Dat je geweldig bent? Dat je de lat hoger legt voor alle andere interns?”

Ik wist niet goed hoe ik moest reageren. “Eh, dat vind ik best...”, zei ik voorzichtig.

“Dat ga ik niet zeggen”, antwoordde Cox meteen. “Je bent ok. Misschien zul je ooit meer zijn dan dat. Maar alles wat ik nu zie is een jongetje dat zich zo veel zorgen maakt over wat iedereen over hem denkt, dat hij niet echt in zichzelf geloofd”. En toen hij het zei wist ik dat Cox gelijk had. Ik zocht iets in de ruimte waar ik mijn blik op kon richten maar wist niet goed waar ik kijken moest. “Zeg, heb je je eigenlijk afgevraagd waarom ik je heb gevraagd om je eigen evaluatie in te vullen?”, vroeg dr. Cox na een korte stilte.

“Ik eh... kan geen veilig antwoord bedenken op die vraag. Ik dacht dat...”, zei ik voorzichtig.

“MOND DICHT!”, onderbrak dr. Cox me abrupt terwijl hij met zijn vlakke hand op tafel sloeg. Zijn schijnbare rust had plotseling plaatsgemaakt voor razernij. “Ik wilde dat je eens ging nadenken over jezelf! En ik bedoel écht nadenken! Waar ben je goed in? Waar ben je slecht in? En dan wilde ik dat je het opschreef op een papiertje!”, vervolgde Cox woest. “En niet zodat ik het kon zien of zodat iemand ander het kon zien, maar zodat JIJ het kon zien! Want uiteindelijk hoef je je niet te verantwoorden tegenover mij of tegenover Kelso! God je hoeft je niet eens te verantwoorden tegenover je patiënten. Er is maar één iemand tegenover wie je verantwoording moet afleggen, en dat ben jijzelf!”. Na deze woorden werd dr. Cox weer wat kalmer. “Zo... je bent nu officieel, geëvalueerd!”, en hij gooide de map met mijn evaluatie over de tafel in mijn richting. “En zorg nu als de wiedeweerga dat je uit mijn kantoor verdwijnt, ik moet bijna kotsen van je!”, besloot hij zijn tirade.

Op het moment dat ik de deur achter mij sloot had ik zelf ook het gevoel dat ik moest overgeven. Ik zweette als een otter en het felle licht in de gang deed pijn aan mijn ogen. Half op de tast ging ik op zoek naar de toiletten. Ik voelde me vernederd, maar ik wist dat Cox gelijk had. Waarom had ik niet gewoon zelf die klote evaluatie ingevuld? Waarom was ik zo wanhopig op zoek naar de goedkeuring van mijn 'mentor'? Aangekomen bij de wc's ging ik over de bril hangen. Ik voelde me echter te ellendig om te kunnen overgeven en dus besloot ik om even te blijven zitten tot ik me wat beter voelde.

Na een half uur verliet ik het toilet. Het was al tien uur geweest en ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Het had geen zin om nog langer hier te blijven, ik zou alleen maar het risico lopen om Carla of Cox tegen het lijf te lopen. Wat er met Carla was gebeurd leek inmiddels alweer een eeuwigheid geleden. Wat nu overheerste was de bittere smaak van mijn vernedering. Toen ik de uitgang van het ziekenhuis bereikte en de frisse avondlucht instapte voelde ik me meteen een stuk beter. Ik moest deze dag maar achter me laten. Vanavond zou ik rustig met Turk een filmpje kijken en dan op tijd gaan slapen. Turk... mijn levenslange vriend die ik had verraden met- Nee! Niet aan denken! Hij zou er nooit achter komen...

Maar hoe zeer ik het ook los wilde laten, in de bus naar huis bleef de dag maar door mijn hoofd spoken. Het prachtige naakte lichaam van Carla in de dienstruimte... Hoe ze mij had verleid, had gepijpt... Het warme gevoel van haar borsten terwijl ik in haar was klaargekomen. Maar telkens werden die mooie herinneringen verstoord door het beeld van een woedende dr. Cox en het gevoel van mijn totale vernedering.

Bij de bushalte voor ons appartement stapte ik uit. Het was inmiddels begonnen te regenen, en ik bedacht me hoe toepasselijk dat was voor mijn dag. Als ik straks thuis kwam, kon ik Turk dan nog wel normaal aankijken? Wat als hij iets aan me zou merken? Wat als hij Carla aan me kon ruiken? Ik besefte dat ik mezelf onnodig gek zat te maken en slenterde langzaam de trap op. Terwijl ik voor de deur mijn sleutel stond te zoeken dacht ik Turk al op de bank te horen lachen. Of was het een ander geluid? Voorzichtig stak ik de sleutel in het slot en stapte naar binnen.

Wat ik aantrof was Turk die met een ontbloot bovenlijf en zijn armen gespreid tegen de bankleuning zat. Er was iets aan de situatie wat me vreemd voorkwam, maar ik snapte niet helemaal wat. De tv stond uit en Turk had zijn shirt uitgetrokken, maar toch ademde hij alsof hij net een marathon had gelopen. Plotseling viel me op dat er iets bewoog voor Turk op de grond. Boven de rugleuning van de bank zag ik nog net wat blonde haren die op het ritme van Turks ademhaling op en neer bewogen!

Ik stond nog altijd stokstijf in de deuropening terwijl ik hinkte op twee gedachten. Dit was duidelijk een tafereel dat niet voor mijn ogen bestemd was, maar tegelijkertijd was ik te nieuwsgierig om zomaar weg te gaan. Turk en de onbekende ander hadden niet gemerkt dat ik thuis was gekomen en ik hoorde een gedempte “Hmm” van achter de bank komen. Heel zachtjes, bang om ook maar een minuscuul geluidje te maken, zette ik nog een stap naar voren...

Nu ik iets meer kon zien bestond er geen twijfel meer over wat hier aan de hand was. Turk had zijn benen gespreid, ik zag zijn blote knieën, terwijl hij door een blondine werd afgezogen. Ik kon bijna niet geloven dat Turk zoiets achter Carla's rug om zou doen! Zij droeg een strak hardloopbroekje met daarboven een topje in dezelfde kleur. Juist op het moment dat ik nog een stap dichterbij wilde zetten werd mijn vage vermoeden bevestigd: Ze giechelde kort, kwam toen met haar hoofd omhoog en likte langzaam langs Turk lul, terwijl ze hem lachend bleef aankijken. Het was Elliot! Geschrokken dat ze mij zou zien deinsde ik achteruit en sprong achter de deur.

Wachtend op een reactie bleef ik daar geluidloos staan. Het beeld van Elliots lachende gezicht tussen de benen van Turk, met zijn harde geslacht in haar handen stond nog altijd op mijn netvlies geprojecteerd. Ik wilde opnieuw kijken wat er gebeurde, maar dat was te gevaarlijk. Wat als ze mij nu wel zouden opmerken? Maar ik kon ook niet hier blijven staan. In een impuls stapte ik de gang in en trok ik de deur achter me dicht. Shit! Veel te hard! Dat hadden ze zeker gehoord. Ik liep snel richting het trappenhuis, bang dat één van hen zou komen kijken. Ik moest snel weg hier, eventjes wat eten halen of zo. Snel liep ik de trap af- Maar Elliot, mijn droomvrouw... Ik wist het even niet meer. Moest ik misschien toch weer teruggaan...?