Je moet beginnen bij het begin .
Dat hoort immers zo.
Maar hoe weet je eigenlijk wanneer een verlangen begint ?
Een verlangen die zo groot is , en zich vast pint in je brein .
Een verlangen waarvan je weet dat deze onmogelijk is .
Een verlangen die je hele leven op zijn kop zet .


Jij was tim's vader , Tim was mijn beste vriend . Alles was gewoon en eenvoudig .
Dus:
Er was eens een eenvoudige wereld . Een wereld waarin ik en Tim het gat tussen onze tuinen open hielden .
Waarin Monica , tim's moeder limonade voor ons inschonk op de veranda . Waarin de boterhammen met kaas lagen te zweten in de felle zon en mijn vader jou heggenschaar leende. Of waarin het winter was en jij de sneeuw van de garage oprit schepte als ik samen met Tim naar school liep .
Ik wist niet eens dat jij je had opgegeven . Niet voordat jij opdook bij de avondcursus . Het had maar weinig gescheeld of ik had me helemaal niet opgegeven voor die curcus.
Ik stond daar in de gang en ik had spijt dat ik me had opgegeven , toen jij plotseling binnen stapte . Door de glazen deuren en op ons af kwam lopen.
Eerlijk gezegd was ik er niet echt blij mee , toen ik begreep dat jij ook zou mee doen aan die curcus . En ik denk dat jij er ongeveer hetzelfde over dacht toen je mijn zag .

Ik ben Daan 18 jaar oud . Bruin haar met een slag erin , donker bruine ogen .
Al zeg ik het zelf een iets wat stille verlegen jongen , niet groot van stuk .
Al jaren twijfelend of zijn geaardheid . Wat ik dan ook tegen niemand vertel .
Tim is mijn beste vriend . Al vanaf de kleuterschool onafscheidelijk .
Zijn ouders wonen langs mijn ouders . In onze grote hoge huizen , met grote tuinen eromheen .
De huizen die alleen gescheiden zijn door de stenen muren, de opritten met aansluitend carporten , en de hoge groene heg midden in onze beide tuinen.

Ik kijk om me heen de lange gangen in . Deze zijn wit en mint groen . Alles ziet er nog fris en nieuw uit.
Hebben wij het zo netjes achter gelaten , of is er geschilderd ?
Ik ga bij het groepje mensen staan dat zich heeft verzameld voor de deur van het opgegeven klaslokaal. Lokaal 23, mijn Nederlands lokaal.
Ik heb hier zoveel herinneringen aan . Die zich nu om mij heen verdringen . Het ruikt naar kauwgom , versleten schoolboeken , verveling en onrust .
Wat doe ik hier ?
Was ik , nog geen jaar geleden , niet dolblij dat ik eindelijk dit gebouw mocht verlaten ?
Er hangt een vreemde sfeer in de school zo s ' avonds.

Het is zeven uur . Waarom beginnen we niet ? Ik bestudeer de vloertegels onder mijn voeten en ik kijk niet op totdat het geluid van voetstappen door de gang weerklinkt .
Een lange man met een kaki donker bruine jas en een vlotte spijkerbroek komt dichterbij . Als hij dichterbij komt , houdt hij even in en haalt een hand door zijn blonde warrige haren .
Eerst denk ik dat mijn ogen me bedriegen , maar dat is niet het geval . Het is echt waar , het is Tim 's vader die daar aan komt .
Paul laat zijn blik haastig langs het groepje mensen af gaan . Dan krijgt hij mij in het vizier .
' Nee maar ... , zegt hij stomverbaasd , ' Hallo! '
' Hallo , ' zeg ik een beetje aarzelend terug .
' Verlang je nu al weer terug naar school ?
Ik lach , ' Niet echt , dit is toch niet helemaal hetzelfde ' jij ? .
' Tja , eh zegt hij .

Voordat we verder kunnen gaan , komt er een kleine blonde vrouw naar ons toe gelopen .
' Hallo allemaal ! , zegt ze vrolijk . ' Ik ben Anna Smit en ik geef deze curcus . '
Ze doet de deur van het lokaal open , geeft ons allemaal een hand als we één voor één naar binnen gaan .
We gaan zitten , in de kring van tafels en stoelen . Ze stelt zich verder voor en wil dan dat wij iets vertellen over ons zelf .
Terwijl ik zenuwachtig zit te bedenken wat ik zal zeggen , probeer ik te luisteren en de opgenoemde namen dit keer wél te onthouden.
Als het paul 's beurt is , kijk ik naar hem en vraag me af of het goed of slecht is dat hij er is .

' Paul axel , ' zegt hij . ' Ik ben timmerman ! . Paul vangt mijn blik op en lacht .
Tim zegt altijd dat je ingenieur bent , ' zeg ik en knipper verlegen met mijn ogen .
Paul lacht , ja het klopt wel , eigenlijk ben ik ingenieur . Zo heet het . Ik heb een meubelmakerij in de dorpstraat .
Dat weet ik , hij heeft die zaak nu een paar jaar .
Dan ben ik aan de beurt ' ik heet Daan van zon en werk in een groente en fruit winkel . ' Daarvoor zat ik op deze school . '
Als iedereen zich voorgesteld heeft , begint Anna te vertellen over het doel en de behandelende onderwerpen die aan bod komen tijdens deze tien - delige curcus.
Paul zit met zijn armen over zijn borst gekruist te luisteren . Ik kijk nieuwsgierig naar hem . Het is een raar , maar ook een beetje een spannend idee dat hij daar zit , alsof hij losgerukt is uit zijn verband .

' Wil je mee rijden ? ' vraagt Paul als we even na negen uur het schoolgebouw uit komen . Het is een ijzige koude winteravond , dus ik stap dankbaar in .
Eerst voelt het raar om daar alleen met Paul te zitten . Ik weet niet precies waarom . Misschien omdat er iets veranderd is ?
We beginnen te praten en ik vergeet mijn aarzeling . De sneeuw kraakt onder de autobanden als hij de oprit oprijd en de motor afzet .
Ik pak mijn tas op en Paul kijkt me aan . Hij heeft grijs / groene ogen .
' Bedankt voor het meerijden ! En succes met je huiswerk !
Hij lacht even .
Ik lach terug en knik ' jij bedankt ! En eh succes !
Ik loop onder de carport uit , door de krakende sneeuw naar mijn voordeur . Ik heb een kriebelend gevoel van opwinding in mijn buik .

De volgende woensdagavond heeft Paul twee boeken bij zich . Als hij het schoolgebouw in loopt .
' Heb je deze al gelezen ? ' vraagt hij
' Nee . '
' Neem ze dan maar mee , deze sluiten goed aan , aan de opdracht van deze week , hij knipoogt .
Ik pak ze beide aan en glimlach ' dank je ' .
Allemaal moeten we de gemaakte opdrachten van de afgelopen week aan elkaar voorlezen en bespreken .
Als ik mijn twee blaadjes heb voorgelezen en de gemaakt opdracht heb uitgelegd , kruist mijn blik met die van Paul .
Hij is duidelijk onder de indruk en ik voel mijn beide wangen rood worden .

Als we samen drie kwartier later , in de auto stappen om naar huis te rijden . Zegt Paul ' goed geschreven ! , ' beter dan de mijne . '
Verlegen kijk ik hem aan ' bedankt ! .
Hij kijkt me met een schuine blik aan vanachter zijn stuur aan .
' Niks te danken . '
Nadat hij de auto geparkeerd heeft onder de carport , blijven we nog bijna een half uur met elkaar praten . Over het opgegeven huiswerk en de andere cursisten .
Ik ontdek waar Tim zijn grappige , lichtelijke brutale manier van commentaar leveren op andere vandaan heeft . Maar Paul heeft ook nog iets anders . Zijn open intense blik terwijl hij verteld . Dat maakt me nieuwsgierig .
Paul word elke les belangrijker . Ik praat er met niemand over . Vooral niet met Tim , hij zou een hart verzakking krijgen !
Als we elkaar zien in onze huizen , als onze familie' s bij elkaar zijn en ik zijn blik af en toe opvang , is het net alsof we een geheime band smeeden . Een steeds meer intieme band.

Zaterdagmiddag begin maart :

Tim en ik zitten op zijn bed te gamen . Tim heeft zijn haren laten knippen , kort en opgeschoren . Het staat hem goed , hij lijkt op Paul . Maar dan meer op een jongens achtige manier , Paul 's zijn gelaat trekken zijn volwassen veel mannelijker , aantrekkelijker !
Er word op de deur geklopt en Paul kijkt naar binnen . Hij heeft een vel papier in zijn hand .
' Daan , begint hij , ' nu je hier toch bent ...'
Tim zucht , pa ... !
' Sorry , mijn geërgerde zoon . ' maar mag ik daan heel even lenen ? Dan beloof ik dat ik verder de hele avond geen woord meer zal zeggen .
Tim glimlacht ' oké , met een overdreven zucht .

Ik loop met Paul mee de hal in , ik heb een raar gevoel in mijn buik . Alsof er twee werelden door elkaar heen lopen .
Hij blijft staan onder de lamp en geeft mij het vel papier .
' Denk je dat dit voldoende is ? Vraagt hij . Ik kijk naar het geschreven papier , en lees wat hij geschreven heeft , ik moet me concentreren om het te kunnen lezen .
Paul kijkt me afwachtend aan .
' Ja het is goed , ' alleen ...
' Maar wat ? Vraagt hij .
' Ik zou het laatste gedeelte wat uitgebreider doen ; zegt ik zacht .
Hij komt een stap dichterbij en kijkt een paar seconde naar het geschreven blad . Een zwakke geur van aftershave strijkt langs mijn neusgaten .
' Eh ja , daar heb je eigenlijk wel gelijk in .' zegt hij terwijl hij me aankijkt en naar me glimlacht .
Niets is zo aanstekelijk als paul' s glimlach . Het begint met een kriebelend gevoel diep in je buik en straalt dan uit naar je gezicht en dwingt je terug te lachen , of je nu wilt of niet .
' Daan !! Hoor ik Tim roepen ' kom je nog ? Of blijf je liever bij mijn vader ?
Verlegen kijk ik Paul aan. ' bedankt voor je hulp ! ' zegt Paul . Ik glimlach nog steeds onzeker en verlegen ' graag gedaan ' zeg ik zacht .

Anna en ik komen tegelijk het schoolgebouw in gelopen . Het is over zevenen . De andere staan al te wachten , allemaal behalve Paul .
Hij heeft nog geen les gemist , ik kijk om .
Anna maakt de deur van het lokaal open , we lopen naar binnen .
Paul' s plek is leeg . Plotseling voel ik me niet lekker . Natuurlijk ben ik een beetje teleurgesteld . Dat is toch niet zo gek ?
' Welkom ! , dit is de laatste keer , hoor ik Anna zeggen . De avondschool is benieuwd hoe het met deze curcus gegaan is , dus mogen jullie een verslag schrijven , als jullie zin hebben !
Ik staar naar het blad voor me ... , wat ben ik toch een dwaas , volkomen belachelijk . Ik heb toch geen gevoelens voor Paul ?
Toch ?

Dan word er plotseling op de deur geklopt en Paul stapt hijgend binnen . Het gebeurd zo plotseling dat mijn hart drie keer overslaat en het bloed naar beide wangen stijgt . Die worden warm , terwijl mijn handpalmen ijskoud en vochtig worden .
Als het niet zo overduidelijk was begonnen op het moment dat Paul binnen kwam , had ik waarschijnlijk gedacht dat ik een griep of zo te pakken had .
Hij heeft rode plekken op zijn wangen en zijn blonde haar zit warrig door elkaar . Hij haalt haastig een hand erdoor heen . Kijkt mij vluchtig aan , voordat hij zich begint te excuseren .
Ik weet niet eens of ik terug lach , ik ben nog niet bij gekomen .

De nacht :

Mijn slaap is mijlenver weg , ik lig in bed te staren naar het donker , het donkere niets .
Anna had niet anders gereageerd toen ik zei dat ik me niet lekker voelde en wat eerder weg wilde , geen probleem !
Eigenlijk hoefde ik niet te liegen , voelde me ook echt niet lekker .
Ik weet niet of Paul naar me keek toen ik om tien voor negen mijn zwarte map pakte , en haastig ' dag sorry ' zei en weg liep de ruimte uit .
De ruimte vol met aanwezigheid van Paul .
Paul een goede bevriende buurman van mijn ouders , de man van monica en vooral de vader van mijn beste vriend Tim.
Het besef komt hard binnen . Het besef van een sterke niet weg te drukken verlangen die zich vast lijken te boren in mijn hoofd .

De volgend ochtend voel ik me ellendig , mijn moeder is brood aan het bakken . Ik moet toch geslapen hebben , want de geur dringt tot me door.
Ik hoor de douche lopen in de badkamer . Ik kom langzaam overeind . Mijn wekker staat op half 8 , precies half acht !
Ik wacht niet tot het mijn beurt is om te douchen , maar trek mijn spijkerbroek en trui aan en loop naar benden naar de keuken.
Mijn moeder snijdt de vers gebakken broodjes open .
' Morgen ...!
Ze kijkt op , ' goedemorgen jongen ! Wat zie jij eruit , voel je je niet lekker ?
' Slecht geslapen .' antwoord ik .
' En dan moet je nog tot zes uur werken ! Ach lieverd toch ... '
Ik ga echt niet dood van een nachtje slecht slapen hoor , zeg ik .
Ze kijkt me aan , ongerust .
' Wat is er toch Daan ? '
' Hou toch eens op ! Ik ben gewoon moe ! Antwoord ik .

Drie kwartier later pak ik mijn jas en loop ik naar buiten . Er is een dun laagje sneeuw gevallen en er staat een koude wind .
Ik trek mijn vingers terug in de mouwen van mijn jas .
Er brand licht in de keuken van Paul , Hij is waarschijnlijk al naar zijn meubelmakerij , ik loop vlug door .
Wat moet hij eigenlijk gedacht hebben gister ? Hoe heb ik me zo idioot kunnen gedragen ? En dat was ook nog de laatste keer! De laatste keer voordat Paul weer gewoon tim's s vader zou worden en niets meer .
Bewust loop ik een blok om voordat ik naar de winkel ga , als ik in de buurt van de meubelmakerij kom , begin ik langzaam te lopen , besluiteloos .
Ik zucht , loop voorbij terug naar mijn eigen ' groente winkel ' .
Het is een rustige ochtend en ik heb te veel tijd om na te denken . Ik moet op een of andere manier een verklaring geven voor mijn gedrag , ik moet de band die tussen ons was ontstaan zien te behouden . Dat bijzonderen , intense !
Voordat ik ga lunchen pak ik een envelop en een vel papier . Terwijl ik mijn vers gesmeerde brood op eet die mijn moeder klaar gemaakt heeft , schrijf ik een brief ! Een brief aan Paul .
Niet te veel regels , maart het kost me bijna mijn hele lunch pauze .

Hoi Paul

Sorry dat ik je gister ontweek ( als je dat ten minste gemerkt hebt ) .
Maar je bent in een korte tijd erg belangrijk voor me geworden , meer dan je zou moeten doen .
Je bent een goede vriend geworden , hopelijk heb ik ook wat voor je betekend ...

Ik schrijf zijn naam en adres op de envelop , en op weg terug naar de winkel doe ik de brief in de brievenbus .
Ik ga weer aan het werk , met een hoofd vol gedachten .
Om kwart over vijf ben ik nog alleen in de winkel , als Tim binnen komt . Ik was helemaal vergeten dat hij me zou komen ophalen voor het voetbal .
' Heey ' zegt hij .
' Hoi ' zeg ik , wat ben je vroeg ?
Tim komt naar me toe en kijkt me onderzoekend aan , ' je ziet er moe uit concludeerd hij .'
' Ja bedankt , antwoord ik .
' Kun je om zes uur weg ? Vraagt hij .
Ik moet alleen nog even de voorraad afmaken .
' Dan wacht ik op je , ik heb toch niets anders te doen antwoord Tim .
Eigenlijk vind ik het fijn dat hij er is , hij blijft praten zoals hij altijd doet en zorgt ervoor dat ik geloof dat alles nog bij het oude is .
Maar op weg naar de voetbalclub , als we langs de meubelmakerij lopen en ik het licht nog zie branden , gaat er een verwarrende mengeling van misselijkheid , spijt en opwinding door me heen .
Ik ben niet goed wijs . Paul is tim's s vader ! Hij is minstens veertig en getrouwd !
Terwijl we langs elkaar lopen en ik maar half luister naar wat Tim verteld , begin ik spijt te krijgen . Spijt van mijn brief .

Doelloos ben ik aan het werk , mijn gedachte zijn niet bij me . Mijn hoofd is leeg en onrustig . Nog steeds geen reactie niets , hij moet de brief gekregen hebben .
Dom ! Waarom heb ik de brief naar zijn huis gestuurd , wat als Monica deze leest . Of nog erger Tim .
Ik voel me een puber die zijn gevoelens niet onder controle kan houden .
Terwijl ik de laatste bak met groente' s aanvul voel ik mijn telefoon in mijn zak afgaan .
Ik loop naar achter . Onbekend nummer ! Onzeker pak ik op .
' Hoi , met Paul !
Het bloed stijgt naar mijn hoofd , zenuwachtig hakkel ik . ' hoi ' weet ik nog net uit te brengen .
Ik hoor niets van wat hij zegt , alleen een onzekeren ernstige stem aan de ander kant van de telefoon.
Hij praat vluchtig en zacht , als ik hem uiteindelijk hoor zeggen ' Daan ! , het laat mij ook niet helemaal koud !
We moeten hier op een of andere manier over praten .'
' Oké ' antwoord ik haast onverstaanbaar .
' Morgen tijdens de lunch ?
Ik knik onzichtbaar aan de telefoon , mijn wangen zijn warm . Vuurrood waarschijnlijk , als ik mijn telefoon uitdruk en deze terug in mijn broekzak stop .
Waar ben ik mee bezig ?
Het moet heel verkeerd zijn om zoiets te voelen voor een ruim twintig jaar oudere man , maar ik voel het toch .
Ik vloek ,
Ik twijfel ,
Maar weet diep van binnen dat ik mijn verlangens niet omkeerbaar zijn .
En weet dat ik morgen zal komen .