De Leerling - 7

De stilte is bijna hoorbaar en ik kuch ongemakkelijk omdat ik me niet echt een houding weet te geven. Zijn ogen kijken me aan en met zijn armen nog steeds kruislings om elkaar heen gevouwen zit hij recht tegen over me.
'Nou?, vraagt hij ongeduldig.
Mijn hand strijkt nerveus door mijn donkere haren, ik zoek de woorden op in mijn hoofd en twijfel wat ik hem wel en wat niet moet zeggen.
Moet ik hem echt alles vertellen? Ik vraag me af of de waarheid geen moker slag word in zijn, maar vooral in mijn leven.
Erkennen van al die shit die jaren lang in je hoofd rond draait als een verwoestende orkaan is niet iets wat je 'even' verteld.
Toch heb ik een besluit genomen, hij moet het weten en er is geen weg meer terug in mij onrustige gedachte's.
'Ik eehm .. nerveus schraap ik mijn keel en kijk hem dan recht aan 'ik wil haar niet meer terug in mijn leven oké?, ik kan het niet meer.'
Hij kijkt me niet begrijpend aan 'hoe bedoel je? Wie wil je niet meer terug in je leven? Dana?'
'Nee.. Ik bedoel dat ik niet wil dat Charlotte ons leven weer gaat beheersen.'a
Hij haalt zijn armen van elkaar af en schuift wat naar voren op zijn stoel 'Cas ik dacht dat we dit station gepasseerd waren ,wat er tussen haar en onze vader is gebeurd dat is verleden tijd blijf hier verdorie niet in hangen doen wij ook al lang niet meer.
Ik schud heftig mijn hoofd en sta op ,voordat ik het zelf goed en wel besef gooi ik de woorden eruit en blijft er niets anders over dan een geruisloze bijna doodse stilte tussen ons beide.
Met een blik vol ongeloof kijkt hij me aan. Ik ga weer terug in mijn stoel zitten en besef wat ik hem zojuist verteld heb .
Onzeker kijk ik naar hem 'helaas is het waar en heeft ze me jaren lang gedwongen om sex met haar te hebben.'
Ik zwijg en laat de woorden die ik hem net bijna voor zijn voeten gooide tot hem in werken, voordat ik verder ga.
'Als ik het iemand zou vertellen zou ze niet alleen het bedrijf om zeep helpen maar zou ze ook mijn geheim naar buiten brengen die ik haar toe vertrouwde .
'Weetje ze leek me altijd zo goed te begrijpen... ze luisterde naar me ,niet zoals onze moeder die altijd druk in de weer was waardoor er nauwelijks tijd was om te luisteren.'
'Nu weet ik dat het allemaal één groot toneelstuk van haar was.'
'Ik was veertien .. en in de war en ik ... ' ik zwijg en kijk weer naar hem .' Ze kon niet begrijpen waarom een mooie jongen zoals ik geen gevoelens had voor .. voor vrouwen zoals zij.'
'Ze zei dat mijn verwarde gevoelens weg zouden gaan . Ik geloofde haar .. hoe kon ik anders ..?
Ik laat mijn blik weg vallen en kijk onrustig naar buiten 'Ze loog ... ze loog tegen een veertien jarige jongen die zo graag wilde dat deze gevoelens zouden verdwijnen en maakte hier op een bijna niet te geloven manier misbruik van.'
'Ik was belangrijk voor haar,tenminste dat liet ze me geloven.'
Een bijna sarcastische lach verlaat mijn mond en ik kijk hem weer recht aan 'Maar ze zijn nooit weggegaan mijn gevoelens toen niet en nu ook niet.'
'Ik val op mannen Michel!'
Zijn ogen kijken vol ongeloof en zijn mond staat nog net niet open ,als in een soort van shock toestand weet hij niets uit te brengen.
En lijkt mij prachtig zorgeloze leven in zijn ogen dan, als een zeepbel uit elkaar te spatten.
'Dus al die tijd dat jij bij haar logeerde..? Ik knik.
'En Dana dan ?, ' dat was een groot toneelstuk voor de buitenwereld' antwoord ik en kijk naar hem hoe hij roerloos voor me staat.


Samen lopen we richting mijn auto . Michel stapt naast me in en zijn handen wrijven door zijn gezicht steeds weer, het begint bijna op een nerveuze tik van hem te lijken .
Hij legt zijn hoofd tegen de hoofdsteun van de autostoel aan en kijkt naar me ' waarom heb je het mij nooit verteld Cas? Ik had je kunnen helpen.
Voordat ik mijn sleutel in het stuur steek kijk ik hem vluchtig aan 'je was te veel bezig met jezelf Michel , je carrière ,het bedrijf, je gezin ..misschien wilde ik je ook niet teleurstellen.'
Hij haalt zijn arm omhoog en legt zijn hand op mijn schouder en glimlacht 'je bent mijn broertje hoe zou je me ooit kunnen teleurstellen?
Ik haal mijn schouders op 'omdat ik niet zo ben zoals jij , ik kan niet zoals jij een gezin stichten en trouwen met een vrouw.
'Nou en ? Antwoord hij .
'Kom op Michel je voelt zelf toch ook wel aan wat de verwachtings patronen van onze ouders zijn? ' Zeker niet dat ik met een man trouw .'
'Je moet het ze vertellen Cas.'
'Geen sprake van!! Ik heb je dit allemaal niet verteld zodat jij mijn hele leven overhoop kunt halen.'
' Verdomme Cas zo gaat ze nooit uit je leven verdwijnen , zelfs ik zou nu het liefst naar haar toe gaan en haar een klap in haar gezicht willen verkopen.'
Zijn stem slaat over in emotie ' ze heeft je .. Fuck man ' hij kijkt me aan , ik zwijg.
Ik start dan eindelijk de auto en samen rijden we weg , er word bijna niets meer gezegd en ik denk dat ik dit op dit moment zo prima vind.
Ik rijd zijn straat in en stop voor zijn grote bungalow . Voordat hij uitstapt kijkt hij naar me 'ik denk dat ik er een tijdje tussen uit moet om na te denken' hoor ik mezelf zeggen.
Hij knikt 'oké geen zorgen ik zal voorlopig je werk op me nemen neem je tijd Cas. 'Eneh denk er alsjeblieft over na wat ik gezegd heb, geloof me Cas het zal hun wereld op zijn kop zetten maar uiteindelijk kun je niet je hele leven blijven zwijgen.
Ik knik ' bedankt dat je er voor me bent .

Ik open de draai deur van het gebouw en loop het kleine atelier in ,half 8 een klein half uurtje te laat . Ik wurm mezelf tussen de mensen in en zie haar dan meteen staan in het middelpunt waar ze wat mij betreft ook hoort te staan.
Zoals altijd is ze prachtig in haar vuur rode strakke jurk.
Even blijf ik staan en kijk ik naar haar ,ze staat druk in gesprek voor één van haar vele mooie schilderijen die ze in haar pas geopende atelier heeft hangen.
Haar ogen lichten op als ze me ziet staan,enthousiast zwaait ze en ik loop op haar af .
'Cas,waar bleef je? Haar dikke donkeren haren zwieren over mijn gezicht als ze me vluchtige twee kussen op mijn beide wangen geeft .
Ik glimlach naar haar 'ik ben er toch.'Ze verontschuldigd zich naar de persoon toe waarmee ze tot net nog in gesprek stond en trekt me naar haar toe.
'Je moet met me mee komen' Fluisterd ze, ze pakt mijn hand en trekt me naar de achterste hoek van het atelier.
' Cas mag ik je voorstellen aan Nick , Nick dit is de beruchte Cas ' zegt ze met haar prachtige glimlach.
Hij steekt zijn hand uit en stelt zich voor om haar vervolgens vast te pakken en een zoen op haar mond te geven.
Ik ben blij voor haar ze straalt en lijkt gelukkig met hem .
Toch voelt het alsof ik mijn maatje nu moet gaan delen met een nieuwe man in haar leven . Tuurlijk gun ik dit haar , maar toch gaat er steek door mijn buik als ik besef dat ik dit waarschijnlijk nooit zo openlijk zou kunnen samen met Milan.
Onze beginnende liefde voor elkaar is alleen maar complex of misschien ben ik degene die het complex maakt .
Altijd was ze er voor me ook toen ik haar hart brak toen ze ontdekte dat ik op mannen viel, ik mijn verleden met haar deelde en ze jaren deed alsof we samen iets hadden terwijl ze wist soms tegen beter weten in dat ik haar nooit zou kunnen geven wat iedereen en ook Dana soms van me verlangde.
Ik besef nu pas hoe egoïstisch het eigenlijk al die tijd van mij is geweest, om te doen alsof ze mijn vriendin was alleen maar om de buitenwereld tevrede te stellen.
Ik kijk naar haar en besef dat ik haar eindelijk los moet laten, ze is gelukkig.
Na een uurtje neem ik afscheid van haar en loop ik alleen de donkere straat op richting mijn auto , ik stap in en blijf starend door het raam in mijn auto zitten .

Een hele week ben ik niet op het werk verschenen en is er ook geen contact meer met Milan geweest . Tegen alle regels in heeft hij me talloze keren geappt , zonder reactie vanuit mij.
Ik wilde rust, nadenken over alles waar ook mijn gevoelens voor hem een grote rol beginnen te spelen.
Hoe zou hij zich voelen? Ik besef dat ik hem mis en dat dit gevoel naar mate de week verstrijkt alleen maar erger lijkt te worden.
Ik start mijn auto en rijd door het is pas kwart voor negen dus met een beetje geluk is hij er nog.
Ik moet hem zien.
Ik parkeer mijn BMW op de parkeerplaats voor het sportpark.
De grote lampen om de voetbal velden heen zorgen voor genoeg licht.
Ik weet dat hij op dinsdag en donderdagavond traint en dat dit meestal is op één van de grote voetbal velden waar de a elftallen trainen, ten minste dat heeft hij verteld.
Ik moet hem zien, in grote passen loopt ik het sportpark op. Het is fris en ik voel de koude zachte najaars wind door mijn trui heen waaien.
Zoekend kijk ik over de velden die volstaan met jonge jongens. Ik kan natuurlijk niet zomaar aan iemand vragen of iemand Milan kent, dat zou teveel vragen oproepen.
Waarom zou een man van achter in de twintig op zoek zijn naar een jonge jongen die hier op dit sportpark aan het trainen is, welke smoes zou ik op moeten hangen als er vragen zouden komen?
Er zijn te veel elftallen aan het trainen als ik besluit nog één rondje te lopen , misschien is hij er wel helemaal niet.
Ineens zie ik hem achter de bal aan lopen , op één van de achterste voetbalvelden.
Ik ga uitzicht staan en kijk naar hem in zijn strakke witte korte broek en zijn hoog opgetrokken sokken zie je pas hoe mooi gespierd zijn benen zijn onder zijn lekker strakke billen.
Driftig en vastberaden schiet hij bal naar bal op goal met een enorme kracht lijkt het wel . Zijn blonde haren hangen voor zijn ogen die hij regelmatig wegstrijkt uit zijn gezicht.
Meer dan een half uur kijk ik naar hem hoe gedreven en mooi hij eigenlijk is .Hij heeft me niet eens in de gaten,pas als er gefloten word om de training te beëindig en hij de bal oppakt kijkt hij op en lijkt hij me voor het eerst op te merken.

Onze ogen ontmoeten elkaar, ik glimlach. Hij kijkt om zich heen en voorzichtig komt hij mijn kant op gelopen met een bal in zijn hand.
'Hoi Milan' verbaasd kijkt hij me aan, nog steeds om hem heen kijkend of niemand ons ziet gaat hij voor me staan.
'Wat doe je hier? Vraagt hij.
Zijn gezicht is rood en licht bezweet van de inspanning en zijn borstkas gaat nog steeds regelmatig snel op en neer.
'Ik wilde je zien, ik heb je gemist ' hij kijkt naar me op en ik moet me inhouden om hem hier niet recht op zijn mond te pakken, op die heerlijke volle lippen van hem . Vooral zoals hij nu in zijn voetbal outfit licht bezweet voor me staat.
Hij lijkt niet echt blij te zijn om me te zien merk ik op . Met mijn hand raak ik zijn gezicht aan wat meteen door hem omlaag gehaald word.
'Wat is er Milan? Zijn ogen gaan onrustig op en neer .
'Waar was je? En waarom laat je helemaal niets meer van je horen?
'Ik maakte me fucking ongerust Cas , niemand verteld mij wat er aan de hand is ,je broer neemt ineens alles over en jij ...verdwijnt ineens van de aardbodem.'
Hij lijkt overstuur en voordat ik iets wil zeggen worden de felle lichten van de lampen over de voetbal velden gedimd.
In het donker kijk ik hem aan terwijl hij op afstand voor me staat 'Ik had tijd nodig Milan er speelt zoveel op dit moment in mijn leven, dat ik even rust nodig had.

'Oké,maar je had in ieder geval één berichtje kunnen sturen , één fucking berichtje dat is toch niet zoveel moeite ?
Ik pak zijn hand vast en trek hem voorzichtig naar me toe, hij lijkt nog steeds niet echt overtuigd van mijn bedoelingen en blijft afstandelijk.
Ik kijk hem recht aan en zeg 'Ik ga een week ertussen uit, even weg van alles en even weg van hier ' hij kijkt me aan en ik trek hem nog dichter naar me toe zodat hij op nog geen dertig centimeter afstand van me afstaat.
Mijn ogen strijken over hem heen en ik breng mijn mond naar zijn oor ' je ziet er ontzettend geil uit in je voetbal tenue weetje dat?
Ik ga weer terug staan en kijk hem aan ,'Ik wil dat je met me mee gaat Milan wij samen een week weg van hier.' Hij kijkt naar me en ik zie hem twijfelen ' En mijn stage dan ?
'Geen probleem lijkt me , je bent gewoon een week naar school niemand die daar naar zal vragen.'
'Mijn ouders gaan dit nooit goed vinden ..ik bedoel wat moet ik zeggen.' Mijn vinger streelt over zijn arm 'ik bel je ouders , je zal zeker toch wel mee mogen met een bedrijfs stage voor een weekje buiten het kantoor?
'Of wil je niet ?
Nog steeds twijfelend staat hij voor me 'Ik weet het niet' zegt hij dan uiteindelijk.
Ik kijk hem enigszins verbaasd aan 'wat weet je niet?
'Weet je Cas de hele week heb ik me afgevraagd waar je was je liet niets weten,niets van je horen terwijl je weet hoeveel je voor me betekend.
Hij zet een stap terug en kijkt naar de grond 'Ik ben zo ontzettend verlieft op je dat ik niet weet wat ik met mezelf aanmoet, je maakt me gelukkig maar tegelijk ook ongelukkig snap je dat?
'Ik kan geen hoogte van je krijgen je geeft me allerlei verwarende signalen ,zoals nu duik je weer op midden op het voetbal veld helemaal uit het niets , en wil je met me een week op vakantie .
Betekend dit dat je me meeneemt voor een week vakantie om zoveel mogelijk met me te kunnen neuken ,om vervolgens bij thuiskomst weer niets van je te laten horen?
Ik voel me verstijven en blijf naar hem kijken terwijl hij steeds meer afstand neemt ' het spijt me Cas misschien is het beter zo, en moeten we elkaar niet meer ongelukkig maken.
Hij kijkt op als zijn naam geroepen word ' het spijt me .' Hij draait zich om en ik voel hoe mijn hart langzaam in stukjes breekt als ik hem nakijk hoe hij terug naar zijn teamgenoten loopt.