Ik (Gerard, 1,85 m, slank postuur) heb voordat ik met pensioen ging bij een rioolwaterzuiveringsbedrijf gewerkt. Dit verhaal gaat over een vacantie in Brazilië in 2012, toen ik 66 jaar was. Het eerste deel van deze serie beschrijft mijn aankomst in de pousada Golfinho en het kennismaken met de andere gasten.

Pousada Golfinho

De bus stopte op het terrein van de rodoviária (busstation) van Caraguatatuba, ongeveer halverwege de reis van São Paulo naar Paraty. De buschauffeur gaf ons 30 minuten voor de noodzakelijke gang naar het toilet, het strekken van de benen en het drinken van gekoeld sap of bier. Het was februari, dus nog zomer op het zuidelijk halfrond en de temperatuur was boven de 30C. De airco in de bus werkte niet, het was daarom onaangenaam heet in de bus, zelfs met open ramen leek het meer op een rijdende sauna. Het was nog drie lange uren afzien, voordat we in Paraty zouden aankomen. Paraty is een stadje, dat ligt aan de Atlantische kust van Brazilië, halverwege São Paulo en Rio de Janeiro. Paraty was in de eerste helft van de achttiende eeuw een welvarende plaats, waar het goud van Ouro Preto verscheept werd naar Rio de Janeiro en Lissabon. Dat was de bloeiperiode van het stadje, daarna trad het verval in. In het laatste decennium van de vorige eeuw zijn de oude en veelal vervallen koloniale gebouwen mooi gerestaureerd en nu is Paraty een toeristische trekpleister. Mijn bestemming was een pousada (Braziliaans hotel, niet per se luxueus) voor naturisten aan de kust, vlak bij Paraty, met de naam Golfinho (Dolfijn). Die pousada lag op Ilha do Araújo (Eiland van Araújo) in de baai van Paraty en werd gerund door een echtpaar, Henri en Talita. Het laatste stukje van de reis naar de pousada zou dus per boot gaan, maar eerst moest ik bij de steiger van het Praia Grande zien te komen.
Toen ik aan het eind van de middag eindelijk in het busstation van Paraty aankwam, maakte zich een lichte opwinding van mij meester. Zou de taxi, die Henri voor mij geregeld had, gereed staan om mij naar de steiger te brengen? Hoe zou het gaan in de naturisten pousada op Ilha do Araújo? Ik ging in Nederland ’s winters soms met Inge naar een sauna en ’s zomers gingen we wel eens naar een strand voor naaktrecreatie; maar naaktrecreatie gedurende enige uren is toch wel wat anders dan de godganse dag uit in je blootje lopen, zitten, lezen, eten, drinken, zwemmen, sluimeren en naar naakte vrouwen kijken. Ik had met Henri telefonisch contact gehad en gehoord dat meestal koppels een vakantie in zijn pousada boekten. Maar toen ik vertelde hoe oud ik was, dat ik uit Nederland kwam, en wat ik in Brazilië deed, zei hij dat ik welkom was, als ik mij inschreef als lid van de Braziliaanse vereniging voor naturisme. Dat had ik gedaan. In Brazilië wordt Portugees gesproken dat enigszins afwijkt van het Portugees in Portugal. Ik kan me behoorlijk in het Braziliaanse Portugees redden, natuurlijk mis ik wel wat als er snel gesproken wordt, zeker als er moppen getapt worden.

Ik was alleen in Brazilië: mijn vrouw (Inge) wilde niet mee want ik had in de fabriek van een bedrijf in São Paulo gewerkt. Met Inge heb ik een open relatie, zo nu en dan organiseren we een partnerruil met een koppel van onze leeftijd. Mijn Braziliaanse kennissen produceren apparatuur en systemen voor rioolwaterzuivering; ze wilden gebruik maken van mijn ervaring en kennis op het gebied van (riool)waterzuivering, daarom hadden ze mijn reis- en hotelkosten betaald. Omdat het werk snel kon worden afgerond, had ik nog een week over voordat ik weer met de KLM naar Schiphol zou vliegen. Het naturisme in Brazilië staat nog in de kinderschoenen, wat verbazingwekkend is, omdat nogal wat (jonge) vrouwen zich op het strand in bikini´s hullen, die alleen hun tepels en flamoes bedekken. Dat soort mini bikini’s, die uit slechts drie met elkaar verbonden lapjes textiel bestaan, zouden eigenlijk trikini’s moeten heten. Ik had de pousada Golfinho via Google op het internet gevonden en had aan Alberto, mijn kennis in Sâo Paulo, gevraagd wat hij ervan dacht. Hij vond het naturisme maar niks en raadde het af naar Golfinho te gaan, omdat hij dacht dat naturisme tot seksorgieën leidt. Maar na het telefoongesprek tussen Henri en mij, waarin ook Alberto participeerde, besloot ik toch naar Ilha do Araújo te gaan.

Toen ik op het busstation van Paraty was uitgestapt, zag ik alleen wat vermoeid uitziende jongelui met zware rugzakken tegen elkaar aanhangen, maar geen taxi. Ik liep met mijn rugzak op mijn rug wat heen en weer te drentelen, toen ik na een tiental minuten op mijn schouder werd getikt.
“Senhor Geraldo?”
Het was de taxichauffeur. Hij bracht mij snel naar Praia Grande, waar de gammele, houten steiger voor visserbootjes was. Er waren wat jongens, die achter een bal aanholden, en een oude man, die op de steiger zat. Ik vroeg hem wat en waar de boot was voor de pousada op Ilha do Araújo. Hij haalde zijn schouders op en zei niets, dus restte mij niets anders dan Henri te bellen. Hij zei dat het bootje er over een half uur zou zijn en inderdaad na zo´n 40 minuten kwam het bootje aantuffen. Ik was de enige passagier en we vertrokken meteen naar Ilha do Araújo, waar we na ongeveer 20 minuten aankwamen. Henri stond mij op de steiger in zijn adamskostuum op te wachten. Hij heette mij hartelijk welkom en ging mij voor op het pad in het dichte bos de heuvel op naar de pousada. Op sommige bomen in dit Mata Atlântica (Atlantisch oerwoud) groeiden bromelia’s en orchideeën met prachtige bloemen. Henri was ongeveer 1,70 m, fraai gebronsd door de zon en voor zijn leeftijd van 72 jaar zag hij er nog erg goed uit. Hij was eigenaar van een bouwbedrijf geweest dat geprofiteerd had van de renovaties in Paraty; na de verkoop van zijn bedrijf had hij de pousada en het terrein van ongeveer twee hectares gekocht. In het begin waren Talita en Henri (en soms hun kinderen) de enige bewoners van Golfinho, maar na enige jaren hadden ze om de kosten te drukken besloten gasten uit te nodigen, die tegen betaling van de paradijselijke omgeving en de sfeer in de pousada konden genieten. De maximale capaciteit van de pousada was 10 gasten. Binnen werd ik verwelkomd door Talita op de traditionele Braziliaanse manier met een stevige zoen op de wang. Ze was gekleed in evakostuum. Tijdens het zoenen drukte ze haar blote borsten stevig tegen mijn borst, die nog gehuld was in een T-shirt. Ze was 10 jaar jonger dan Henri en had cup-C borsten, die enigszins hingen, maar ze had nog mooie, strakke billen. Ze had een innemend gezicht en een prachtige mix van bruine en grijze haren. Ze legde mij de huisregels uit, de tijden van ontbijt, lunch en diner. De dress code was naakt. Seks in de gemeenschappelijke ruimtes en het terras was niet toegestaan, hoewel, afhankelijk van de situatie en de gasten was ze wel bereid een oogje dicht te knijpen, voegde ze er met een knipoog aan toe. Iedereen moest een handdoekje ter grootte van twee billen bij zich houden om op stoel, fauteuil of hangmat neer te leggen alvorens daar met blote kont te gaan zitten. In Brazilië is het hygiënisch bewustzijn zeker zo goed ontwikkeld als in Nederland: er wordt vaak en eindeloos gedoucht. Dit is een culturele erfenis van de indiaanse volken, die hier leefden voordat de Portugezen kwamen. Talita gaf me een rondleiding door de pousada: er was geen TV, er was geen internet en telefoneren was mogelijk via een trage lijn. Dat kon mij niet schelen: daar kwam ik niet voor. In de keuken stelde Talita de kokkin, Gracia, aan mij voor. Zij was donker gekleurd, haar verre voorouders waren als slaven uit Afrika naar Brazilië vervoerd. Zij was geboren in Bahia, was ongeveer 50 jaar, vrij lang (1,85 m) en had een forse boezem, die verborgen was onder een witte overall. Haar lange zwarte haren waren opgeborgen in een weinig flatteuze plastic kap. Vervolgens bracht Talita me naar mijn slaapkamer. Daar stonden een tweepersoonsbed, een kastje en een stoel, helaas geen airco maar wel een suizende ventilator. Ik hoorde een mug zoemen en vroeg haar of dat kwaad kon. Ze verzekerde mij dat de zoemende plaaggeesten op Ilha do Araújo wel konden steken maar geen enge ziekten zoals knokkelkoorts (dengue), gele koorts of malaria konden overbrengen. Ze adviseerde me dat ik maar even op muskietenjacht moest gaan alvorens te gaan slapen en mij goed in te smeren met DEET-houdende olie of zalf. Ze liet me alleen op mijn slaapkamer. Ik kleedde me snel uit, ging naar de doucheruimte, waar ik mijn lijf waste, dat stijf stond van het zout van het zweten in de bus. Voor de zekerheid smeerde ik wat DEET-zalf op mijn huid, vooral op de plekken waar ik normaal het zicht niet op heb.

Het was inmiddels tijd voor het diner en ik ging naar de gezamenlijke ruimte waar de eettafel stond en de boekenkast met Braziliaanse en Franse literatuur en de gezellige zithoek waren. Daar ontmoette ik de andere gasten: drie Braziliaanse stellen. Carla en Fernando kwamen uit Rio de Janeiro (inwoners van Rio de Janeiro worden Carioca´s genoemd), de twee andere koppels, respectievelijk Alessandra en Pedro, en Irene en Carlos, woonden in São Paulo (inwoners van São Paulo worden Paulista´s genoemd). Ze waren allen begin veertig, dus een stuk jonger dan ik. Met uitzondering van Carla hadden ze een Zuid-Europees voorkomen en hun lichamen waren door de zon al mooi egaal gekleurd. Ik had tijdens mijn verblijf in de pousada het meeste contact met Carla en Fernando; zij hadden hun slaapkamer naast de mijne en wij moesten het toilet en de douche delen. Carla was met haar vriend Fernando een week op vakantie in de pousada. Carla zag er heel goed uit, je zou niet vermoeden dat ze twee studerende dochters had van 18 en 22 jaar. Ze was twee jaar geleden weduwe geworden en had sinds één jaar een relatie met Fernando. Ze was de enige blondine, was 1,70 m, had bruine ogen, een kaal geschoren flamoes en met haar cup-B borsten zag ze er jeugdig uit. Door haar werk als sportinstructrice aan een sportschool in Rio de Janeiro kon ze haar lichaam in die strakke vorm houden. Fernando was een vriendelijke man: zijn apparaat in slappe toestand was erg klein en bij seksuele opwinding nog geen 10 cm, tot groot verdriet van Carla, zoals ik de volgende dag zou vernemen. Hij was niet zo sportief als Carla en bracht de tijd tussen de maaltijden in de pousada meestal bierdrinkend door: de geliefkoosde bezigheid van veel Braziliaanse mannen tijdens een strandvakantie. Alessandra was een opvallende verschijning met haar lengte van 1.80 m en cup-D borsten, die nauwelijks hingen. Irene was ook een schoonheid met cup-C borsten. Pedro en Carlos hadden beiden al een bierbuikje. De vier uit São Paulo waren bekenden van elkaar; ze hadden afgesproken om in Henri´s pousada een gezamenlijke vakantie te houden. Ze hadden hun slaapkamers aan de andere zijde van de pousada.

Het diner was heerlijk: we aten gebakken abadejo (Braziliaanse vissoort) met rijst en drie soorten groente. Ik dronk de Chileense rode wijn, die Henri aanbevolen had en genoot van het uitzicht op de fraaie boezem van Alessandra die tegenover mij zat: ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en mijn pik reageerde daar ook op. Het dessert was crème de papaya, mijn lievelingstoetje in Brazilië. Alessandra kieperde per ongeluk (of expres?) een lepel koude crème de papaya op haar tieten. Ze gilde zachtjes en begon te lachen, terwijl haar tepels stijf werden van de koude crème. Talita rende naar de keuken om extra servetten te halen, maar Alessandra wilde niet afgeveegd worden met flodderige papiertjes.
“Nee, niet afvegen”, zei ze tegen Pedro, “schoonlikken is beter, dan gaat er niets verloren van dit heerlijke dessert”.
Dat liet Pedro zich niet twee keer zeggen en hij begon gretig de met crème de papaya bedekte tieten van Alessandra af te likken. Wat een geil gezicht was dat! Door de lichaamstemperatuur van Alessandra was de crème minder stroperig geworden: een gedeelte van de crème was daarom over haar buik naar haar kale flamoes gestroomd. Nadat Pedro de tieten had schoon gelikt, draaide ze zich om naar Carlos en vroeg of hij de crème van haar buik wilde likken. Carlos stond op, knielde naast Alessandra en likte met theatrale tongslag zijn extra traktatie op. Hij likte de crème ook van haar venusheuvel: wat geil! Daar kreeg ik een flinke erectie van en zo te zien was ik niet de enige. Wat jammer dat Alessandra mij niet had uitgekozen om haar tieten en buik schoon te likken. Het ‘beffend van een toetje genieten’ werd ook door Talita met glinsterende ogen bekeken; ze maakte Henri met een gebaar duidelijk dat hij er niets van moest zeggen. Het was duidelijk: Carlos mocht zijn seksuele likwerk netjes afmaken van haar.

Na het heerlijke dessert en het liktheater gingen we naar de zithoek voor de koffie en babbelden over koetjes en kalfjes: typisch de gesprekken die mensen voeren als ze elkaar voor het eerst ontmoeten. De Brazilianen vonden het jammer dat Inge er niet was. Ik vond dat helemaal niet erg omdat ik nu zonder commentaar naar de tieten en konten van de dames kon kijken, maar ik hield die gedachte voor me.
Talita vroeg of we zin in een glas wijn hadden, ze wees ons er wel op dat we wegens de muggen beter binnen konden blijven. De lekkere wijn zorgde voor een wat lossere atmosfeer, er werden moppen getapt over seks en Argentijnen. Dat laatste was nog een overblijfsel uit de tijd dat Argentinië rijker was dan Brazilië en de Argentijnse toeristen in Brazilië een mikpunt van jaloezie en spot waren. Ik zei dat ik zo genoten had van het schoon likken van Alessandra. Ze glimlachte.
“Wil je controleren of ik echt schoon ben”.
Oei, dat had ik niet verwacht: ik wist niet goed wat ik moest doen of zeggen. Ik zei niets, ik liep op haar toe en kuste haar tieten. Dat kon ze waarderen, ze kirde en de anderen lachten. Daar had ik me dus aardig uitgered.
Irene begon te mopperen over het verbod op seksuele handtastelijkheden en seks in de gezamenlijke ruimtes van de pousada. Ze vertelde dat zijzelf, Carlos, Alessandra en Pedro aan partnerruil deden en wel eens met z´n vieren naar een parenclub in São Paulo gingen. Daarom viel hun dit verbod wel erg rauw op het lijf. Irene had het idee dat Talita minder streng in de leer was dan Henri, omdat Talita Henri het zwijgen had opgelegd toen Alessandra werd afgelikt. Alessandra vulde de klaagzang van Irene aan dat zij, de Paulista´s, besloten hadden naar een naturisme pousada te gaan, omdat ze hoopten om op seksueel gebied nog wat nieuws te beleven. Dat viel hun dus tegen: seksueel opwindende gezelschapspelletjes met z´n zevenen zaten er waarschijnlijk in.

De vier Paulista´s gingen aan de eettafel zitten om te kaarten, terwijl Carla, Fernando en ik in de zithoek bleven. Carla kwam naast mij op de bank zitten. Ze vertelde dat Fernando en zij van plan waren om in september 2012 met vakantie naar Nederland te gaan en of ik hun wat adviezen kon geven. Ik vroeg waar hun belangstelling naar uitging. Die bleek niet cultureel bepaald: ze wilden graag naar Nederlandse sauna´s, omdat je daar naakt mocht lopen, naar naaktstranden gaan en het rode lampen district in Amsterdam bezoeken. Ze wilden wel van tevoren een beetje Nederlands leren. Nadat ik verteld had dat Maxima, onze koningin, uit Argentinië kwam en erg populair was, wilde Carla wat Nederlandse woorden leren. Ze wees haar neus aan, zei het Portugese woord voor neus en ik moest het Nederlandse woord zeggen. Dat ging zo een tijdje door met andere lichaamsdelen zoals oog, oor, hand, voet, teen, enz. totdat ze voorstelde de intieme delen te benoemen. Nu moesten we van haar om de beurt een lichaamsdeel aanwijzen en het betreffende object ook met vinger of hand aanraken. Fernando wilde niet meedoen met het spelletje van zijn vriendin, maar hij wilde wel de Nederlandse woorden leren voor seksuele activiteiten en de intieme lichaamsdelen.

Ik moest beginnen en raakte met mijn vinger Carla´s linker tepel aan. Toen Carla aan de beurt was, raakte ze mijn bil aan: ik aarzelde of ik bil of kont moest zeggen, ik hield het maar bij het laatste. Ze gleed met haar vinger kriebelend verder naar mijn bilnaad, een heerlijk gevoel! Toen ze stopte, zei ik niks.
“Wat is dat?”
“Dat heet bilnaad, als je verder gaat kom je bij de anus”.
Dat ging ze onderzoeken en ik moest omhoog komen om haar de gelegenheid te geven mijn kont verder te inspecteren. We zeiden de Nederlandse en Portugese woorden voor alles wat ze aanraakte.
Ik was weer aan de beurt; ik wilde nog niet haar flamoes aanwijzen en kon het uitstellen door haar venusheuvel aan te raken, wat haar behoorlijk opwond, want haar tepels priemden naar voren. Ik trok mijn hand terug, maar ze duwde hem terug en wilde dat ik haar daar wat kriebelde. Bij de volgende beurt van Carla greep ze mijn pik, die inmiddels stijf was geworden. Ze bleef mijn pik vast houden, ook nadat ik de drie meest gangbare Nederlandse termen, penis, lul en pik, had voorgezegd. Het bleek dat er ook in het Portugees nogal wat woorden voor penis zijn met de gebruikelijke gradaties in schunnigheid: het was teveel voor mij om te onthouden. Ze trok me een beetje af met het gevolg dat ik een flinke erectie kreeg. Na een paar keer de voorhuid heel langzaam over de eikel te hebben geschoven, trok ze haar hand terug. Er biggelde een druppel voorvocht over mijn eikel: nu kwam het kleine handdoekje van Talita goed van pas en kon voorkomen worden dat ik op de bank zat te knoeien. Het was weer mijn beurt en ik wilde nu haar flamoes betasten. Gelukkig hielp ze mij door mijn hand eerst naar haar klitje te leiden en vervolgens naar de schaamlippen. Ze spreidde haar benen zodat ik er beter bij kon. Nadat we de Portugese en de Nederlandse woorden, inclusief de synoniemen, voor de vrouwelijke genitaliën hadden gezegd en herhaald, wilde ik mijn hand terugtrekken. Dat was tegen haar zin en ze duwde mijn vingers in haar kutje. Ze kreunde van geilheid en zakte een beetje achterover. Op dat moment kwam Henri de kamer binnen en zei dat we dat niet in de zithoek moesten doen. Als we zo nodig wilden seksen, konden we beter naar een slaapkamer gaan. Daarop ontstond een woordenwisseling tussen Carla en Henri over het verschil in opvatting tussen hem en Talita over seksuele activiteiten in de gezamenlijke ruimtes van de pousada. Gelukkig werden ze het snel eens.

“OK”, zei Carla en stelde voor dat ik haar dan maar de Nederlandse woorden voor diverse seksuele activiteiten moest leren. De zin, die ze het best onthield en verschillend keren herhaalde, was:
“Ik wil met je neuken”.
Haar uitspraak was niet perfect en het klonk ongeveer zo:
“Iek wiel met je noiken”.
Hoewel we nog wel een tijdje doorgingen met woordjes leren, had de interventie van Henri de erotische spanning verbroken. Ik was behoorlijk moe van de lange reis en de gebeurtenissen in de pousada en besloot naar bed te gaan. Ik gaf Carla en de andere dames een goedenachtkus en de heren een tik op de schouder. Op mijn kamer sloeg ik maar één mug dood met mijn T-shirt en schakelde de suizende ventilator twee standjes terug. Ik ging naakt onder het laken liggen en met de beelden van de vijf naakte Eva´s in de pousada voor ogen viel ik in slaap.