Mini - 119

We reden even later naar huis. “Hoe in vredesnaam ben jij bij die fitnessclub terechtgekomen, Joline? En al helemaal bij die instructrice?” “Van de week liepen we er langs. Ik zat toen al te denken wat ik zou kunnen doen, behalve ‘dom lopen’. Dus ben ik daar eens naar binnen gegaan en heb wat info gevraagd. Toevallig zat Mariette achter de balie. En toen ik zei waarvoor ik kwam, begon ze te lachen. Ze had ons wel eens zien lopen, zei ze. Het leek haar wel een uitdaging om iets leuks in elkaar te zetten…”

Ik zei: “Mariette... verdorie, wat is die meid goed. Knijpt je zwaar af, maar op een manier die je achteraf nog leuk vind ook. En die concentratie-oefening was helemaal te gek. Een gouden greep van jou om daarheen te gaan.” Joline grinnikte. “En het voordeel was dat ik zelf niks hoefde te verzinnen. Zo’n half uurtje kost 100 euro. En het maakt de fitness niet uit of wedaar met 10 man aankomen of met 20. Ik heb van de week uitgebreid met haar gesproken. Het leek haar leuk om dit te doen.” Ik knikte. “Goed plan. Maar dan moet je wel zeker stellen dat zij de les leidt. Op het moment dat er een of andere door stereoïden vergiftigde sporthork voor staat, haak ik af. En ik ben denk ik niet de enige. Juist dat stukje concentratie-oefening maakt het de moeite waard. Ondanks dat ik absoluut niets met yoga heb; het is goed om je lichaam snel onder controle te krijgen.”
Joline knikte. “Dat is ook een voorwaarde die ik gesteld heb. Tussen Mariette en mij klikte het onmiddellijk; zij geeft de les, en als zij vrij heeft of om één of andere reden niet kan, gaan we weer dom lopen.”

"Het is een leuke meid, zeker als je gewoon met haar aan het kletsen bent. Lekker spontaan. Niks zweverigs aan. Aan het eind van ons gesprek moest ze een les geven aan een schoolklas. Ik vroeg of ik er even bij mocht kijken, en daar had ze geen bezwaar tegen. Toen ze de zaal binnenliep veranderde ze binnen één seconde van een gezellig kletsend meisje in een strenge sportmeesteres die alles in de gaten had. Een paar macho types wilden haar even uitproberen; die lagen even later met z’n drieën kansloos op de grond uit te hijgen. Geen dame om tegenover je te krijgen als ze kwaad is; volgens mij zou zelfs Fred het onderspit delven bij haar.” “Hmmm… Dat vraag ik af, schat. Maar het lijkt me geen goed plan om dat uit te proberen. Elke dag zo’n half uurtje, en heel DT loopt er over een jaar bij als Sylvester Stallone.” Joline snoof. “Met het bijbehorende testosteron zeker… Nee, dank je wel. Eén opperpiraat is genoeg. zo meteen iets lichts eten en dan verkleden in danstenue. Vanavond Chachacha! Ik hoop dat je mijn lessen onthouden heb.”

Voor de show bromde ik: “Chachawie? Is dat een nieuwe vorm van longontsteking? Zo klinkt het in ieder geval wel.” Joline keek me aan. “Jij gaat mij niet voor joker zetten vanavond, meneertje. Anders lever ik je over aan Juanita, de danslerares. Met de opdracht om je zwaar af te knijpen.” Ze gniffelde. Eenmaal thuis gekomen maakte ik een stel tosti’s met kaas. “Vanavond, als we terugkomen, knagen we wel iets meer. Nu niet te zwaar tafelen.”
Na het eten kleedden we ons om. Op aanwijzing van Joline trok ik een zwarte broek aan met wit overhemd en glimmende schoenen. Zij verscheen even later in een wijde, rode rok met bloemen en een zwarte blouse. “Hé, die rok komt mij bekend voor, dame. Die droeg je op ons eerste afspraakje in Den Bosch.” Ze keek me verbluft aan. “Wéét jij dat nog?” Ik knikte. “Zeker. Het eerste wat ik dacht toen ik je in de rok zag, was ‘lenteschilderij’. En hij heeft een hele hoge aaibaarheidsfactor…” Ik streelde haar billen en ze giechelde. “Dat deed je toen ook niet, Kees.”
Ik bromde en trok haar tegen me aan. “Ik deed later die middag hele andere dingen met die rok, meisje.” Ze keek naar me. “Volgens mij was ík de eerste die m’n rokje wat omhoog trok, meneer. Jij durfde het nog niet.” Ik pakte Joline’s hand en trok haar op de bank. “Nu wél, schat en dat zul je weten ook!” Ik trok haar rok in één keer omhoog, tot haar slipje en begon haar benen te strelen. Even liet ze me begaan, maar toen mijn hand tussen haar benen verdween pakte ze resotuut mijn pols en trok mijn hand omhoog. “Niks ervan, mannetje. Jij gaat mij hier niet grofstoffelijk zitten verleiden om maar onder die dansles uit te komen. Wég met die hand tussen mijn benen. Dat doe je vanavond laat maar.” Ze stond op, trok haar rok omlaag en keek me lachend aan. Ze trok me overeind. “Ik hou van je, gek. Maar nu: dansen. Húp, in de auto en rijden.”

Om kwart voor acht waren we bij de dansschool. Juanita stond bij de ingang. “Hallo! Welkom… doe je jas uit en loop maar door. De koffie staat klaar in de ontvangstruimte. Nog een kwartiertje, dan is de andere klas klaar.” In de ‘ontvangstruimte’ zagen we een aantal gezichten die we nog van de week ervoor kenden. Het gezelschap was behoorlijk gevarieerd. Van pubers tot en met echtparen van middelbare leeftijd. Joline en ik vormden qua leeftijd de middenmoot.
Na een paar minuten kwam Carlos het zaaltje binnen. “Zo… héhé. Even een glas water. Leuk hoor, zo’n dansschool leiden, maar je krijgt er behoorlijk dorst van.” Hij sprak een jong stel aan: een jongen en een meisje van rond de zeventien jaar, duidelijk smoorverliefd op elkaar. Beiden in spijkerbroek, compleet met ‘modieuze’ gaten in de knieën en trui. Even later kreeg de jongen een vuurrode kop en ook het meisje moest blozen. Ik was wel benieuwd wat hij tegen hen gezegd had. Joline zag het ook. “Zou hij ze een enorm schuine mop hebben verteld, Kees?” “Ik weet het niet, schat, maar ergens raakte hij iets bij hen. Enfin, ze zijn niet gillend de zaal uit gerend, dus het zal wel meevallen.”
Even later kwam Carlos bij ons staan. “Zo… Jullie zien er netjes uit. Dat zien we hier graag, dat onze gasten gepast gekleed gaan…” Joline glimlachte. “Laat me raden Carlos: zojuist gaf je een soortgelijke hint aan dat jonge stel daar.” Hij hield zijn gezicht in de plooi, maar ik kon zien dat hij lol had. “Klopt. Dansen is niet alleen de beweging, maar het is ook decorum. De dame en de heer moeten er netjes uitzien. ten slotte gaat dansen ook om verleiden, nietwaar?”
Ik stond op het punt een gevatte opmerking te maken, maar hield me in. Joline antwoordde gevat. “Oh, maar daar heeft kleding weinig mee te maken hoor. Deze meneer hier naast me deed me een aanzoek terwijl ik in een ouwe spijkerbroek, op versleten gympen en in een slobbertrui, mijn haren nog nat van de zwembaddouche en stinkend naar chloor op een tuinstoeltje zat…” Hij keek naar mij en ik knikte. “De omschrijving van de kleding klopt exact, Carlos. Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat…” Ik keek even naar Joline. Haar ogen stonden waarschuwend. “… ik mevrouw een paar minuten daarvoor in een gitzwart zwempak mocht aanschouwen terwijl ze een Nederlands record 400 meter vrije slag aardig aan het benaderen was.”

Carlos grijnsde. “Ik begrijp je aanzoek. En aangezien jullie hier nu samen zijn, was het antwoord positief?” Hij keek naar Joline en die lachte. “Méér dan positief, Carlos.” Hij knikte. “Mooi. En wanneer gaan jullie trouwen?” “Ergens eind mei, begin juni. Een exacte datum hebben we nog niet. Ligt aan de trouwlocatie.” Hij grinnikte. “Ik zie de uitnodiging wel tegemoet. Dan kunnen wij jullie tijdens de openingsdans coachen.” Joline keek hem lief lachend aan. Ik kende dat lachje: die ging meestal vergezeld van een snijdende opmerking. Ze stelde me niet teleur. “Carlos… Uitnodiging: oké. Coachen? Kun je rekenen? Reken er maar niet op.” Hij stond grinnikend op. “Dat geloof ik ook niet. Jullie redden die openingsdans wel… Ook wel zonder Juanita en mij.”

Hij verhief zijn stem. “Dames, heren… Mag ik u uitnodigen om naar de danszaal te gaan. Koffiedrinken is leuk en zo, maar dat kunt u thuis ook…” De tien minuten daarna waren een herhaling van de kennismakingsles. Een paar simpele bewegingen op een simpel muziekje. Even opwarmen. Met de lichten gedimd, zodat niet elke fout genadeloos zichtbaar was. Hadden ze goed bedacht! Daarna gingen de lichten weer volop aan en deden Carlos en Juanita de basisbewegingen van de Chachacha voor. “Lekker simpel en in heel veel dansen toe te passen…” Dankzij de privélessen van Joline sloeg ik geen modderfiguur; zelfs toen Joline me toefluisterde: “Nu ga jij leiden!” lukte het me om haar zonder al te veel problemen door de zaal te loodsen. En het leek nog sierlijk te gaan ook. Kortom: ik begon dansen zowaar leuk te vinden.

Maar ja… hoogmoed komt voor de val: Juanita en Carlos liepen op ons af. “Mevrouw, mag ik uw danspartner even lenen?” Juanita vroeg het netjes aan Joline. “Als ik in ruil daarvoor de uwe even mag…” Ze lachte. Carlos gaf Joline een handkus en leidde haar sierlijk naar het midden van de dansvloer. Goed voorbeeld doet goed volgen, dus ook ik gaf Juanita een handkus en nam haar mee de dansvloer op. En zowaar lukte het me om haar enigszins fatsoenlijk de vloer rond te laten dansen.

Tijdens de dans keek ze me aan. “Volgens mij zei jij vorige week dat je beginner was… Daar merk ik weinig van!” Ik wees op Joline, die wervelend met Carlos bezig was. “Privé-les gehad. Van een veeleisende instructrice. En het schijnt dat haar moeder nog veel erger is.” Ze lachte. “Jij hebt geluk, Kees.” Ik knikte. “Ik heb zeker geluk. Ik ga overeen half jaar met die blonde schoonheid trouwen.” Juanita hield even in.
“Gefeliciteerd!” Ze lachte ondeugend. “En dan neem je je schoonmoeder maar op de koop toe?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee hoor… Pas op, achter je!... Niks op de koop toe nemen. Mijn schoonmoeder is een schat van een vrouw. Net als Joline: knap, uiterst intelligent en een goed gevoel voor humor. En mijn schoonvader is ook een prima vent. Ben ik heel blij mee. Maar mijn schoonmoeder heeft Joline en haar twee broers leren dansen. Vier jaar lang, elke vrijdagavond.
Met als gevolg dat zij helemaal verslingerd is aan Latin-American. En omdat wij elkaar beloofd hebben elkaars hobby’s te delen, sta ik nu hier en luistert zij regelmatig naar klassieke muziek. En verhip, ik ben er achtergekomen dat dansen best wel leuk is.” Ze lachte ondeugend. “Oh, en daar kom je nú pas achter, nu je met mij danst?” Ik zuchtte overdreven. “Nee mevrouw, daar ben ik vorige week al achter gekomen, toen ik een uurtje lang les kreeg van Joline. Niet meteen proberen zélf met de eer te gaan strijken.” Ze bleef lachen. “Nou, het is ook geen straf om met jou te dansen hoor. Je mag Joline een groot compliment geven voor haar lessen. Je doet ’t prima.”

En met die woorden nam ze afscheid; zonder ook maar één seconde te aarzelen draaide ze van me weg, tikte Joline aan en gleed weer in Carlos z’n armen. En ik had mijn eigen meisje weer voor me. Ze keek ondeugend. “Best lekker hoor Kees, zo’n ervaren vent, maar ik prefereer jou.” “Dat ligt er aan waarin hij ervaren is, schat…” Een kneep in een bil wat haar antwoord. “Nou ja, zeg… Ik moest je een compliment maken van Juanita voor jouw privé-lessen. Ze zei letterlijk: ‘Het is geen straf om met jou te dansen, Kees.’ Joline lachte. “Ik zal haar straks bedanken.”
Even later was het nummer afgelopen en hoorden we de stem van Carlos weer. “Dames en heren… Volgens mij gaat het bij jullie allemaal redelijk tot goed. Dat is mooi. We hebben nog een kwartiertje. In dat kwartiertje gaan we een wisseldans doen: u start met uw eigen danspartner, en op een geschikt moment tikt de dame van het stel een andere dame op haar schouder en wisselen zij hun heren. Zo doen we dat een aantal keren. En denk eraan: aan het einde van het nummer willen wij geen vaste dansparen meer zien!” De volgende dans begon en na een paar seconden zei Joline liefjes: “Dáág, Kees…” tikte een andere dame op haar schouder en wisselde.
De dame die ik nu tegenover me had was al iets ouder, een jaar of veertig. Danste op zich prima, maar voelde zich blijkbaar niet zo op haar gemak bij mij. Binnen dertig seconden was ze weer verdwenen en danste ik met een meisje van een jaar of twintig. Een beetje lastig, want ze was nét iets groter dan Angelique, maar het scheelde weinig. Ze was echter niet verlegen. “Hallo, ik ben Betty.” “Hoi Betty, ik ben Kees. Leuk hier?” Ze knikte. “Gezellig. Een leuke manier van les…” Ze knipoogde. “…en knappe kerels hier!” Ik keek overdreven om me heen. “Oh? Waar?” Ze gaf me een speelse tik. “Jij!” Ik lachte. “Dank je wel. Kijk maar uit dat je je vriendje niet jaloers maakt…” Ze snoof. “Ik ben hier met een vriendin, hoor.” Ik besloot snel op de luchtige toer te gaan. “Da’s toevallig… Ik ook!” Ze knikte. “Ja, dat zag ik. Die lange, blonde dame. Jouw vriendin?” Ik knikte. “En aanstaande vrouw.” “Die heeft geluk…” zei ze, terwijl ze me aankeek. Ik boog naar haar toe. “Wil je haar dat even zelf zeggen? Ze plaagt me nogal vaak…” Betty schoot in de lach. “Zul je wel verdiend hebben. Nou, doei!”
Ze tikte iemand anders aan en weer moest ik me aanpassen aan een nét wat andere stijl van dansen. En zo ging het nog even door, tot het nummer afgelopen was. Juanita nam het woord. “Oké mensen, dat was misschien even wennen, maar zo doen we het hier altijd. De op één na laatste dans is altijd een wisseldans. En de laatste dans willen we graag dat u, met uw eigen partner, of, als u die niet bij zich heeft uiteraard iemand anders, in ieder geval willen we dat u zich helemaal uitleeft. Alle variaties die we u hebben geleerd, toepassen en gebruiken. En dan doen Carlos en ik ook. Even helemaal los gaan. En daarna kunt u wat drinken in de bar, als u dat wilt.”

De muziek startte en Joline keek me aan. “Kom op Kees. Maak me gek!” Ik gaf haar een kushand en leidde haar de vloer op. We gebruikten inderdaad alle bewegingen die we geleerd hadden en het ging helemaal niet slecht. Vond ik. En even later, toen de muziek ten einde was, keek ik Joline aan. “En?” Ze lachte zachtjes. “Niet slecht voor een houten Klaas der eerste klasse. Kom, we gaan wat drinken.” Ik bestelde twee glazen fris. We raakten aan de praat met een stel van onze leeftijd, die ook begonnen waren. “Maar ik kan niet geloven dat jullie beginners zijn!” De dame van het paar keek ons aan. Joline wees naar mij. “Wil je geloven dat die meneer daar tot twee weken geleden bijna een rolberoerte kreeg als hij het woord ‘dansles’ hoorde? Maar ja… over een half jaar gaan we trouwen, en dan moeten wij wel de dans openen. Ik heb vier jaar les gehad van mijn moeder, samen met m’n broers. En nu geef ik hem thuis privéles…” Ik knikte. “Soms meer privé dan les, maar daar heb ik niet zo’n bezwaar tegen…” Het stel grinnikte en ik kon weer een verontwaardigde blik van Joline in ontvangst nemen.

Langzaam maar zeker werd het rustiger in de zaal. Carlos en Juanita liepen nog rond. We bedankten hen voor de les. “Tot volgende week!” Even later reden we weer richting huis. “En hoe vond je het vanavond, Kees?” Joline keek me serieus onderzoekend aan. “Leuk”, antwoordde ik naar waarheid, “je staat met een aantal stoethaspels samen op de dansvloer. Iedereen maakt fouten, maar gedurende de les gaat het steeds beter. Ik begin er zowaar lol in te krijgen.” “Da’s je geraaien ook, meneertje. Deze week gaan we ons voorbereiden op de volgende dans, de Rumba. En krijg je weer les van me. En dat deeltje privé…” Ze keek ondeugend. “…dat doen we vanavond wel. Na het douchen, want ik zweet behoorlijk.” “Dan had je een deo met muskusgeur op moeten doen, schatje. Camoufleert behoorlijk.”

Een grom was haar reactie en we reden rustig door Veldhoven heen. Nadat ik de auto binnen had gezet gingen we naar boven. “Eerst douchen. Daar is dit meisje wel aan toe. Jij mag ondertussen wat te eten maken, Kees. Volgens mij staat er nog een bakje salade in de koelkast. Als jij zo meteen eens een paar boterhammen in de rooster stopt… Daar die salade op… én een lekker wijntje er bij…” Ze keek me verleidelijk aan. “Misschien wordt het dan toch nog gezellig.” “Je bent een vreselijk lekker meisje. Mag je chefkok misschien óók even douchen?” Ze knikte, terwijl we over het balkon liepen. “Ja. Samen met mij.” “Dan komt er van dat brood met die salade niks terecht , schat.” Joline opende de deur. “Echt wel, meneertje. Er wordt vanavond niet gevreeën zonder dat ik wat eiwitten in mijn maag heb.” Ik grinnikte en ze keek me aan. “En nee, dat zijn niet jouw eiwitten, Kees!” Ik deed de deur op slot. “Goed schat. Zeker schat.” Een diepe zucht volgde.

Even later, onder de douche, keek Joline me aan. “Ik heb genoten vanavond, Kees.” “Ik ook beauty. En dat zeg ik zonder er een geintje van te maken. Het was leuk. En Carlos en Juanita doen het prima.” Joline draaide zich met haar rug naar me toe. “Wil jij mijn haren weer wassen? Dat vind ik heerlijk.” “Met genoegen, dame. Uw blonde manen zijn heerlijk om te verwennen.” Ik trok het krukje onder de douche. “Gaat u maar zitten freule, dan zal de butler u wel verzorgen.” “Hmm… Als de butler zich dan maar beperkt tot mijn hoofdharen. De rest kan ik zelf wel.” Ik grinnikte. De volgende minuten was ik druk bezig om Joline’s lange blonde haren te wassen. Eerst shampoo, daarna cremespoeling. Daarna waren ze weer glad. “Lekker, Kees…” zuchtte ze, toen ik klaar was. “Dit is heerlijk ontspannend. Dank je wel. Je mag ze zo ook even uitkammen.” “Ál uw haren, Freule?” Ze kreunde. “Weet je wat? Als jij haren in de war brengt, mag je ze zelf weer in orde brengen. Deal?” Ik moest lachen. “Deal. Daar ga je van genieten, schatje.”
Joline keek naar me om en glimlachte. “Dat denk ik ook. Maar nu: zet de douche maar uit, dan gaan we ons lekker aankleden en eten. En daarna…” “Hmm… Dat zijn prettige voorstellen, mevrouw.” Ik draaide de kraan uit en we droogden ons af. Joline trok haar kast open en haalde er even later een wijd, lang gewaad uit. “Deze trek ik vanavond aan.” Ik keek kritisch. “Terug naar de flower-powertijd? Dan mis je nog wat, schat. Zachtjes zong ik: “When you’re going to San Fransisco – Be sure to wear some flowers in your hair…” Joline keek bedenkelijk. “Dat kan geregeld worden, hoor. Koop jij het ticket naar de Amerikaanse oostkust? Geniet jij zo meteen maar van mijn outfit; je zal versteld staan hoe sexy dit is. En trek jij je bosbouwer-pakje maar aan. Dáár geniet ik van.”
En ze verdween in een van de logeerkamers. Even later zaten we lekker te eten: Joline had haar gewaad op een of andere manier omgetoverd tot een vreselijk sexy geheel. Geen vormeloze soepjurk. Een ceintuur om haar middel, open schoentjes met een hakje en mooie nylons zorgden dat ze er verleidelijk uitzag. En dat wist ze. Donders goed. We zaten naast elkaar aan de bar en telkens wreef ze met haar voet tegen mijn been aan. En liet ‘per ongeluk’ de split in het gewaad openvallen, zodat ik haar benen kon zien. “Jij zit mij onbeschoft gek te maken, dame…”
Ze keek me liefjes aan. “Ik? Ik weet van niets meneer. Ik ben een onschuldig jong ding.” “Ik denk dat ik dat onschuldige jonge ding zo meteen maar van haar onschuld af moet helpen.” Joline glimlachte. “Daar ben je een paar maanden te laat mee, vriendje. Maar ehh… heb jij ook nog een toetje na deze lekkere boterhammen?” Ik knikte. “Heeft dit meisje een momentje? Dan maakt de chef bliksemsnel een Irish Coffee.”

Joline zette de afwas in de machine terwijl ik de koffie maakte. Slagroom kloppen. Twee glazen warm maken. Whiskey er in, hete koffie erop, een behoorlijke bel slagroom en daar de kaneel op. Met de twee glazen liep ik naar Joline toe. “Alsjeblieft. Je toetje, meisje.” Ze wilde een glas aanpakken, maar ik trok het glas terug. “Ehh… meisje, ben jij wel achttien? Anders kan ik je dit niet geven. Er zit een behoorlijke bel alcohol in.” Joline keek me aan. “Vriendje, als jij denkt dat ik dit toetje niet ga opdrinken, heb je het fout. Hier haar mee.” Ik zette de glazen op tafel. “Dan moet je me eerst maar eens overtuigen dat je ouder bent dan achttien, jongedame.” Een brede glimlach verscheen op haar gezicht. “Kom jij maar eens hier…” Ze trok me naar zich toe. Haar lippen gleden over de mijne. Héél zacht, maar heel sensueel. Ze pakte een van mijn handen en legde die op haar benen. “Zijn dit benen van een meisje van nog geen achttien? Nee meneer, dit zijn de benen van een vrouw van vijf en twintig. Ontzettend sexy…” Ze liet mijn hoofd los en keek me aan. “En mijn ogen zijn de ogen van diezelfde vrouw. Ze kunnen verleidelijk kijken, zoals nu, maar ook…” en haar blik veranderde, “…héél boos kijken als je me niet als de bliksem mijn glas geeft, voordat het afgekoeld is!” Ik grinnikte. “Je hebt me overtuigd. Waarmee zeg ik nog even niet.”

Ik pakte de glazen en we zaten, tegen elkaar aan, lekker te genieten van de hete vloeistof. “Volgens mij gaan wij de familie ernstig versteld laten staan van onze danskunsten, Kees. Jij deed het prima vanavond.” Ik maakte een kleine buiging. “Dank je wel. En ik vond het ook écht leuk. En schat…” Ze keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw. “Je zag er fantastisch uit vanavond. Ondanks dat ik je niet steeds pirouettes liet draaien, heb ik een aantal van de aanwezige heren betrapt toen ze naar je benen stonden te kijken.” Joline giechelde. “Ik had ook zoiets opgemerkt. Leuk hé?” “Zolang het bij kijken blijft, vind ik het prima…” Een klein kneepje in mijn zij was haar reactie. “Maar Kees… Ook de dames zijn aardig aan hun trekken gekomen hoor. Toen jij met anderen danste, kon ik ook wel wat geïnteresseerde blikken naar jouw lekkere kontje onderscheppen.” Ik keek verbaasd. “Méén je dat? Ik kan me het niet voorstellen.” Joline keek me aan. “Kees Jonkman, jij bent, ondanks dat je dat zelf blijkbaar niet ziet, een knappe vent. Als ik het zeg, geloof je me niet omdat ik bevooroordeeld ben, maar echt: cijfer je zelf niet weg. Weet je nog wat Angelique zei, toen wij elkaar in de koffiehoek onze eerste zoen gaven? ‘De knapste hunk dan DT’. En dat meende ze. Gelukkig ben je voor haar nu de op één na knapste hunk, anders zou ik er wat van gaan vinden.” Ik haalde mijn schouders op. “Even naar complimenten vissen… Wát maakt Kees Jonkman dan zo’n knappe vent? Ik heb mezelf nooit als ‘knap’ gezien.” Joline sloeg haar arm om me heen en kuste me zachtjes. “Dat is maar goed ook, vriendje van me. Als jij je wat meer had opengesteld voor de nonverbale communicatie van dames, hadden wij hier niet gezeten. Dan had Jolientje een aantal jaren achter het net gevist.” Ze giechelde. “Dus, meneer Jonkman, vlak jezelf vooral niet uit. Je bent een knappe vent. Mijn knappe vent, voor de duidelijkheid. En daarnaast heb je een mooie baan, kun je prima koken en doe je pogingen om lekker te dansen. Alleen zwemmen is nog een zwak puntje van je…” Ze prikte plagend in mijn zij. Ik keek haar aan.

“En de sex met meneer Jonkman, hoe staat het daarmee? Heeft mevrouw daar ook een mening over?” Ze keek me aan. Serieus. “Kees… Zonder dollen: ik had vorig jaar om deze tijd niet kunnen denken dat sex zo heerlijk kon zijn. Ik had gedacht dat mannen veel meer plezier aan sex hadden dan vrouwen. Oh ja, ik kon met m’n mechanische vriendje ook prima klaarkomen hoor, maar… Er miste zaken. Intimiteit. Liefde. Elkaar verwennen en verwend worden. Zoals Henry het een paar weken nogal wiskundig uitlegde: complementair aan elkaar zijn. En exact dát, vriendje van me, voel ik als ik met jou vrij.” Ze leunde naar me toe en zei zachtjes: “En dat wil ik heel graag nú gaan doen, Kees… Kóm!”
Ze stond op en stak haar hand naar me uit. We liepen naar de slaapkamer en Joline deed de zonwering dicht en sloeg het bed open. Er lag al een handdoek in. “Zo. Wij alleen, Kees.” Ze liep naar me toe en begon langzaam mijn overhemd los te knopen. Telkens als ze knoopje had losgemaakt streelde ze over de vrijgekomen huid, terwijl ze me aan bleef kijken. “Joline… Je doet dat zo…” Ze legde een vinger op mijn lippen. “Niets zeggen, Kees. Alleen genieten.” Toen mijn overhemd uit was, deed ze stap achteruit en bekeek ze me. “Mijn eigen knappe vent.”
Toen maakte ze de ceintuur van haar lange gewaad los en liet het kledingstuk vallen. Ze stond voor me en ik bekeek haar. Een lange, slanke, mooie vrouw. Een kort onderjurkje met niets er onder. Haar lange benen in mooie nylons. Open schoentjes, waardoor haar mooie voeten zichtbaar waren. Haar kleine borsten gingen regelmatig op en neer, de tepels zichtbaar onder de dunne stof. Ik kon niets anders zeggen dan: “Mijn eigen schitterende vrouw…” Ik liep naar haar toe en omarmde haar. Even stonden we stil te genieten. Toen tilde ik haar kin op, keek haar aan en kuste haar zachtjes. “Ik hou van je, schat.” Ze glimlachte. “Dat komt goed uit Kees. Ik houd van jou. En ze zeggen dat je dan samen in één bed mag liggen. En leuke dingen mag doen… Trek je broek maar zelf uit. Als ik dat ga doen gaan er dingen misschien veel te snel.”

Ze keek nu ondeugend en streelde over mijn broek. Terwijl ik mijn broek uittrok, trok Joline haar schoenen uit en ging op haar buik op bed liggen. “Lekker langzaam vrijen, lover van me”, zei ze, toen ik naast haar kwam liggen. “Ik weet niet of dat gaat lukken met zo’n sexy vrouw naast me…” Ze streek haar haren opzij en draaide zich naar me om. “Je doet je best maar. Ik wil héél lang genieten van jou.” Ik streelde haar naakte schouders en volgde het bandje van haar onderjurk over haar rug. Ze bleef me aankijken: haar ogen waren zacht en een flauwe glimlach gleed over haar gezicht. “Er is nóg iets wat je goed kan, vriendje. Je kan mij vreselijk goed verwennen. Maar dat wil ik geheim houden; niemand anders die dat mag weten, anders krijg ik teveel concurrentie.”
Ik zoende haar neus. “Die concurrentie komt écht niet naast mij in bed liggen, schat. De enige die hier komt te liggen ben jij. Mijn eigen blonde heks.” Ze lachte. “Heks? Geen feeks?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Dat is je bijnaam buiten dit bedje. Maar in dit bed heb je mij betoverd. En dat doe je nog steeds.” Joline glimlachte en boog zich naar me toe. Ze kuste me. Eerst zachtjes, haar lippen voorzichtig strelend over de mijne. Even later kwam haar tong erbij en wreef ze zich tegen me aan. Ik voelde haar harde tepels tegen mijn borst. Ze draaide op haar rug en trok me op zich.
Ze sloeg haar benen om me heen en streelde me ermee. Even bleef ze zo liggen, haar ogen dicht, genietend. Toen deed ze haar ogen open. “Lik me, Kees. Jouw lekkere tong over mijn warme poesje…” Ik kuste haar. “Met alle soorten van genoegen, mevrouw.” Ik gleed langzaam over haar warme lichaam omlaag, kuste haar tepels en zoog er even aan. “Hmmm….” klonk er boven me. Joline trok een kussen onder haar billen en spreidde haar benen. Ik keek even naar haar poesje. Het stond al een beetje open, de rose binnenkant iets zichtbaar. Een streepje kort, roodblond haar erboven maakte haar poesje nog meer sexy. Langzaam likte ik vlak langs haar poesje, steeds haar klitje en haar lipjes vermijdend. Joline kreunde. “Doé het, Kees! Lik over mijn clit en in m’n kut! Ik wil je voelen! Toe dan!”
Ze sloeg haar benen om me heen en probeerde me op haar poesje te drukken. “Doe het! Je maakt me helemaal gek…” Ze gromde en kreunde. In één keer duwde ik mijn tong bij haar naar binnen. “Ohhh…” Ik proefde haar geil en genoot er van. “Ohhh… Kees, ik wilde dat je tong twintig centimeter lang was… Dan kon je me écht met je tong neuken… Dit is zóóó…” Verder kwam ze niet. Ze schokte hevig. “Kees… Ik kóóóm… Blijf me likken… lekker over mijn klitje nu…” Ze wreef met haar benen over mijn rug; ik voelde haar nylons mij strelen.
Terwijl ik haar klitje likte, drong ik met een vinger in haar, op zoek naar haar G-spot. Joline voelde wat haar te wachten stond en hijgde: “Já! Lekker… Vinger m’n lekkerste plekje… Ohhhh…” Ze schokte toen ik haar inwendig begon te strelen en even later kwam er een stroom vocht uit haar spleetje. Ze schudde met haar hoofd en gilde bijna: “Lekker! Oh, Kees, je vingert me helemaal… Ik kóóóóm!” Ze werd kletsnat; haar geil stroomde nu uit haar poesje en verdween tussen haar billen. Ik rook haar en proefde haar: zo opwindend… Haar orgasme bleef bij vlagen aanhouden; even lag ze rustig te genieten en een paar seconden er na hief ze haar heupen op en kwam ze weer schokkend klaar.
Na een paar keer trok ze me tussen haar benen vandaan. “Ik wil je in me! Ik wil jou voelen klaarkomen, jouw sperma in me voelen spuiten! Zo diep mogelijk!” Ze gleed iets naar boven, draaide zich om en ging op haar knieën op bed zitten. “Neuk me! Hard en diep!” Ik zette mijn paal voor haar open poesje. “Hard en diep?” Joline kreunde. “JA! Ik wil je diep in me voelen…” Ik trok haar aan haar heupen naar me toe en stootte in haar. In één keer helemaal diep er in tot ik niet verder kon.
Joline gilde! “JAAAHH… Een lekkere pik diep in m’n natte kut! Neuk me! Ik wil dat je diep in me spuit, ik wil je voelen…” Even bleef ik diep in haar zitten en bewoog mijn paal een paar keer in haar. “Toe dan, liefje… Geef het aan je meisje… Ik wil het in me voelen spuiten!” Ze kneep even met haar poesje en toen kon ik me niet meer beheersen. Ik haalde mijn paal langzaam terug en stootte toen weer in haar. En terug… en er weer in… in een steeds sneller tempo. Joline gilde weer. “Lekker! Lekker diep en hard… Je maakt me zo geil…” Ik kneep in haar tepels. ‘Jij maakt me helemaal gek, lekkere meid… Ik spuit je helemaal vol…” Ik voelde dat het niet lang meer duurde.
“Joline… Ik… ga…komen! Lekker in je spuiten…” Verder kwam ik niet: Ik trok haar zo dicht mogelijk tegen me aan en spoot! Harde stralen, diep in haar kletsnatte kut. “Ik voel het, Kees… Zó lekker… Spuit je maar helemaal leeg in me, ik wil het allemaal hebben!” Ze kneep ritmisch met haar poesje. Uitgeput lag ik even op haar. “Zó lekker, schat…” Een goedkeurende brom klonk onder me. “Ik vond het ook niet echt vervelend, lekkere vent.” Ze kneep nog een keertje en we lagen nog een paar minuten uit te hijgen, elkaar langzaam strelend. Toen gleed ik uit haar. Joline pakte een handdoekje en drukte dat tegen haar poesje. “Ik loop leeg, Kees. Kom, nog even douchen en dan lekker slapen. Dat gaat vast lukken.”

Ze liep, het handdoekje tegen haar poesje gedrukt, snel naar het toilet. Daarna stonden we nog even onder de douche. “Écht afzien om met jou naar bed te gaan, Kees Jonkman. Ik ben ik-weet-niet-hoeveel-keer klaargekomen. Mijn lieve poesje is een beetje beurs.” Ze knipoogde. “Dan zal ik je de volgende keer maar net zo hard in een ander gaatje nemen, schat.” Haar ogen schakelden meteen over naar de stand ‘waarschuwend’. “Als jij me in dat gaatje net zo neukt als net, kan ik een week niet zitten, meneer. Dat doen we maar niet. Als je me daarin wilt verwennen, dien je dat zachtjes en met beleid te doen.” Ik kuste Joline. “Schat, ik zou het niet eens durven. Ik wil je geen pijn doen. Niet alleen dansen is plezier voor twee, maar de liefde bedrijven ook.”
Ze glimlachte. “Dat weet ik. En nu, voordat jij weer naar de koude kraan grijpt: er uit.” Ze had haar hand op de mengkraan. “Nee, Kees Jonkman, die kraan is nu van mij. Daar blijf je met je tengels af.” Ze draaide de kraan dicht en ik trok een pruillipje. “Nu kan ik vannacht niet slapen!” Joline gaf me een handdoek. “Ik heb nog wel wat leuke spaapmiddeltjes…” Ze keek me spottend aan. “Als jij daar ten minste weer toe in staat bent.” “Maak me niet gek, dame…”
Ze bleef spottend kijken, maar richtte haar blik nu op mijn slaphangende paal. “Nou… Ik zie nog weinig beweging daar beneden…” Ik zuchtte. “Dat is de natuur, schat. Geef me tien minuten en ik wip je wéér de zevende hemel in.” Joline schudde haar hoofd. “Dit soort macho-praatjes hoort niet bij mijn lieve minnaar. Ga zo meteen maar lekker naast me liggen, nog even kroelen en zoenen en daarna vallen we simultaan in slaap. Compleet bewusteloos, ook jij. begrepen?”
“Ja schat. Je hebt gelijk schat. Je bent een net meisje, schat.” Ze keek vergenoegd. “Juist ja. Je begint het al te leren.” Een kus op mijn neus volgde. Even later, toen we in bed lagen kwam ze dicht tegen me aan liggen. “Kees…” “Hmm?” “Dank je wel. Je hebt me heerlijk verwend. Ik ben helemaal rozig, en val waarschijnlijk over dertig seconden in slaap. Maar dit wilde ik je nog even zeggen.” Ik keek naar haar. In het zage licht kon ik haar ogen nog nét onderscheiden. “Joline Boogers, ik hou van je. En er is niets lekkerders dan met jou de liefde vieren. Ik ben blij dat ik in hetzelfde bedje mag liggen als jij.”
“Lief…” was het laatste wat ik van haar hoorde. Daarna viel ik als een blok in slaap. De fitness, de dansles én de liefde eisten hun tol…