31 december.

Ik word wakker, omdat ik een hand tussen mijn benen voel, die goed bezig is mijn pik hard te maken. Ik open mijn ogen en kijk dan in de ogen van Sally. Ze kijkt me glimlachend aan.
‘Hmm, dat is nog eens wakker worden!’

Ze grijnst. ‘Omdat je gisteren zo lief voor me was!’

Ze blijft me aftrekken, maar kruipt ook steeds dichter tegen me aan. Ik laat dan mijn hand over haar lichaam glijden, om te ontdekken, dat Sally al helemaal naakt naast me ligt. En dat zorgt ervoor, dat mijn pik met een paar schokken helemaal stijf is.

Sally lacht. ‘Je had nog wat extra motivatie nodig, Jack?’
‘Welke man zou ooit een naakte vrouw naast zich in bed kunnen weerstaan?’
Sally lacht. ‘Gerard Joling misschien?’
Ik lach. ‘Zelfs daar heb ik wel mijn twijfels aan. En zeker bij jou, Aphrodite, met je lichaam dat zo mooi en perfect is, dat het eigenlijk verboden zou moeten worden! En ik zou de eeuwige zondaar zijn, die het verbod telkens maar weer zou overtreden!’
Sally lacht. ‘Wat ben je soms ook een malle vent! Hoe kom je erop?’

‘Dat is waar ik aan denk, telkens als ik je hier in bed zie liggen, Sally. Ik voel me echt heel erg lichamelijk tot je aangetrokken, daar kan ik gewoon niets aan doen. En dan zie ik je ogen, daar kan ik in verdrinken. Ik vind die groene/gele spikkeltjes in je ogen erg leuk. En daarnaast ben je ook nog eens erg leuk! En intelligent, ook niet onbelangrijk! Gewoon een compleet pakket, om echt verliefd op te worden!’

Sally glimlacht. ‘Zou jij, als inkoper, me op een markt kopen?’
‘Absoluut! Maar ik denk, dat het me veel geld zou kosten om jou te kunnen kopen voor de juiste waarde, Sally. Puur goud! Dat is wat je bent!’
Sally glimlacht. ‘Weet je wat Lisette me zei, toen ze je voor het eerst gezien had?’
‘Nee, wat zei ze dan?’
‘Ze had je net bezig gezien met Emily, en ze had net de eerste verhalen over jou gehoord. Ze zei toen meteen, dat ik je met een ketting aan me moest vastmaken. Ze vond je echt een stuk, en dat ben je ook! Ik had echt nooit gedacht, dat ik ooit iemand zou ontmoeten, die zo knap is als jij! Je kon zo weggelopen zijn uit een modeblad! Je ziet er lekker stoer uit, goed gekleed, gespierd, verzorgd. Lisette dacht eerst, dat ik je gehuurd had om mee te komen.’
Ik moet hard lachen. ‘Dat meen je niet! Dacht ze, dat ik een gigolo was, of zo?’
‘Nou ja, ik kan wel begrijpen, waarom ze dat dacht, Jack! Je bent zo sexy, dat je er gerust voor door kon gaan!’
‘Nou, deze gigolo heeft anders alleen maar oog voor dat ene fotomodel, die hier nu naast me ligt!’

Sally moet nu ook lachen, maar kijkt me dan weer serieus aan.
‘Even serieus, Jack! Soms vraag ik me wel af, of dit wel waar kan zijn. En elke morgen verwacht ik een rekening te zien liggen, die ik dan moet betalen. En ik zou het zomaar doen, geen enkele twijfel!’
Ik ben nu even verrast. ‘En waarom zou je dat denken?’
‘Omdat je zo verdomme knap en sexy bent! En ik voel me zo lekker en goed, als je bij me bent, dat ik echt denk, dat ik droom. En daarom ben ik ook iedere keer bang, dat je weg bent!’

Ik trek Sally tegen me aan. Ze begint zelfs te huilen.
‘En wat moet ik doen, om dat beeld uit je systeem te krijgen, Sally?’
Ze ontwijkt mijn antwoord, door me niet aan te kijken. In plaats daarvan begint ze nog harder te huilen. Ik sta helemaal perplex, en weet me geen raad, dan haar stevig tegen me aan te drukken. En dat lijkt te helpen, maar ze huilt nog steeds. Het duurt even, maar dan beginnen de tranen af te nemen.
‘Gaat het weer een beetje, Sally?’
Ze knikt, maar is duidelijk nog behoorlijk emotioneel. Ik wist wel, dat sommige vrouwen behoorlijke stemmingswisselingen kunnen hebben, maar om dit nu zo kortbij mee te maken, dat is me volledig nieuw.
Zelfs mijn zus, die soms van het ene op het andere moment een pesthumeur kon krijgen, reageerde niet zo heftig. En ook destijds, toen ik nog thuis woonde, wist ik me geen raad als dat gebeurde.

Ik wrijf Sally troostend over haar rug en zeg: ‘Wat is er nou? Je hoeft echt niet bang te zijn, dat ik van je weg ga, Sally! Ik ben toch helemaal verliefd op jou!’
Ze kijkt me dan hoopvol aan. ‘Echt waar, Jack?’
‘Ik zweer het! Bij de nagel van de grafkist van mijn toekomstige schoonmoeder!’
Sally moet dat even op zich in laten werken, maar dan moet ze toch lachen. ‘Hoe verzin je het, Jack? Laat mam dat maar niet horen!’
Ik glimlach. ‘Ik moest toch iets verzinnen om je uit die treurige stemming te halen?’

Ze glimlacht nu weer. ‘Hou je echt van mij, Jack?’
‘Ik weet niet, of wat we nu hebben, al echt houden van is. Daarvoor zijn we te kort bij elkaar. Maar ik kan je wel zeggen, dat mijn gevoelens voor jou echt heel erg sterk zijn. Ik heb nog nooit iemand getroffen, die in alles zo goed bij me past! Die me intrigeert, boeit en waar ik oprecht om geef. Als dat houden van is, dan zeg ik: Ja, ik hou van je, Sally!’
Sally kijkt me dan verliefd aan. ‘Dat is in ieder geval heel eerlijk. En precies zo voel ik me nu ook. Je lijkt bijna te goed om waar te zijn. Iedereen loopt met je weg, dat lijkt haast een droom! En dat is wat me zo onzeker maakt. Ik verwacht ieder moment, dat je opeens verdwenen bent.’

Ze slikt een keer en zegt dan: ‘Dat is me al een keer overkomen, Jack. Daar heb ik je nog niets over verteld.’
Ik kijk verbaasd. Ze heeft me al vrij veel over zichzelf en haar verleden verteld. En nu blijkt dat er nog meer is? Ik kijk dan nieuwsgierig naar Sally.
‘Wat heb je me niet verteld?’
‘Ik heb ooit een hele tijd een serieuze relatie gehad. Devon heette hij. Hij was knap, charmant, geestig, erg lief, en hij zag er echt heel goed uit. Ik was echt tot over mijn oren verliefd op Devon. Natuurlijk, ik was toen nog relatief jong en naïef, net zeventien, maar onze relatie was behoorlijk serieus. Al zullen ze dat thuis nooit niet zo hebben meegekregen.
Mijn vader had namelijk ruzie met zijn ouders, dus moest alles verborgen voor mijn ouders blijven. Alleen Marijke wist ervan. En ik was toch zo verliefd! Tot net voor de vakantie. Ik had geregeld, dat ik met vriendinnen op vakantie zou gaan, natuurlijk samen met zijn vriendengroep, waar Devon dan ook bij zou zijn. Ik keek al heel erg uit naar de vakantie, tot daags voor de vakantie hij me opeens opbelde, dat hij niet meeging op vakantie.
Ik vond dat maar raar, maar toen ik hem wilde opzoeken, was hij niet thuis. Ik ben toen naar een vriendin heen gereden, en heb haar dat toen verteld. Maar onze vakantie begon, en Devon was er niet. Wel al zijn vrienden, maar geen Devon. En toen ik terugkeerde van de vakantie, was hij weer niet thuis. Zijn moeder vertelde me, dat Devon naar een kostschool in Engeland is gegaan om daar te gaan studeren. Ik heb hem nooit weer gezien. En dat heeft me heel erg veel pijn gedaan!’
‘Wat een rotstreek! Dat zou ik echt nooit doen, Sally! Daar hoef je echt niet bang voor te zijn!’
‘Ja, maar jij bent nog knapper, nog charmanter, nog leuker, je bent in alles beter dan Devon! En daarom ben ik ook steeds zo bang, dat je verdwijnt!’

Ik glimlach en sluit haar dicht tegen me aan. Ik zou haar zo graag willen beschermen voor die onzekerheid, dat het echt diep raakt. Sally doet iets met me, dat me heel diep raakt. Ik pak haar stevig beet en wil haar troosten met alle liefde, die ik in me heb.
En dan gebeurt er iets, dat we allebei echt niet kunnen verklaren. Het is alsof we gezamenlijk in een soort trance wegzakken. Het lijkt een droom, maar dat is het niet, want Sally is bij me, en voel haar nabijheid. Opeens worden de beelden helderder. Sally is angstig en zegt: ‘Wat is dit, Jack?’
‘Ik weet het niet, Sally! Ik heb echt geen idee!’

Maar als de beelden helderder worden, krijg ik een koude rilling over mijn lichaam. Het is alsof ik me in een nachtmerrie bevind. Alsof ik achttien jaar in de tijd teruggeworpen ben geworden, met als enige verschil, dat ik me nu niet in het huis bevind, maar samen met Sally erbuiten.
Sally ziet me verstijven en ziet dan ook het huis. Hoewel ze het huis nooit gezien heeft, en ik haar er nauwelijks over verteld heb, weet ze meteen waar dit is.
‘Mijn God, Jack! Is dit het huis van die Heks?’
Maar ik ben niet in staat om iets te zeggen, laat staan om me te bewegen. Sally kijkt me angstig aan.
‘Zeg iets, Jack! Je maakt me bang!’
Hoewel ik stijf sta van de schrik, dringen die woorden wel tot me door. Ik dwing me om Sally aan te kijken.
‘Hier is het gebeurd, Sally! Hier heeft die heks me gegrepen en naar binnen getrokken!’

Opeens horen we gekrijs van een oude vrouw uit het bouwvallige huisje, dat ooit de woning van de heks is geweest. En ik hoor ook iemand anders gillen, en ik weet al, wie dat is. Dat ben ikzelf, althans de Jack, die toen 10 jaar oud was. Ik doe een stap naar voren, en Sally pakt mijn hand. Het volgende moment bevinden we ons in het huis. Het is er een chaos, smering en het stinkt echt enorm daarbinnen! Sally en ik moeten bijna kokhalzen, maar dan horen we weer het waanzinnige gekrijs van de oude heks. Het huis heeft maar amper deuren, en Sally en ik lopen hand in hand verder, voorzichtig en angstig. We lopen een hoek om, en dan zie ik mezelf staan. Bijna de helft kleiner, vastgebonden aan een houten paal, die midden in het huis staat. Op de vloer is een groot pentagram om die paal getekend. En rondom staan allemaal kaarsen, die branden.

En dan zie ik haar weer. Mevrouw Wietske Hafelmans, zoals ze echt heette. Ze is nog steeds zo lelijk, als ik haar altijd in mijn gedachten heb gehad. Sally schrikt van haar aanblik. ‘Jezus, ze lijkt echt op een heks, Jack!’

‘Stt, straks hoort ze je nog!’

Sally knikt haastig. Dan begint de oude vrouw zich uit te kleden. Met kleren aan was ze al lelijk, zonder kleren wordt dat er echt niet beter op! Haar hele lijf zit vol met vreemde tatoeages, van vreemde figuren en tekens. Dan begint ze op een vreemde manier te dansen en te zingen. Vreemd genoeg kan ik het nu wel allemaal goed verstaan, en Sally kan het zo te zien ook verstaan.

De heks zingt op een melodieuze manier:
‘Hieree, Hieroo! De liefde krijg je niet cadeau!
Je zal moeten werken om de liefde te krijgen, wazaa, wieroo!
Je zal je ziel moeten bloot leggen, jonaa, zieroo!
Oprecht zijn, eerlijk zijn en onvoorwaardelijk je willen geven, punee, dieroo!
Je hulpeloos in andermans verdriet voelen, bonee, vieroo!
Dan zal je de vloek overwinnen, Hieroo, Hieree!
En als het zo wijd is, kijk je even mee!’

Ze laat ons allebei schrikken, door plotseling voor ons te stoppen en ons recht aan te kijken.
‘Wel wel! Als dat Jack Schut niet is! Je hebt er lang over gedaan om je echte liefde te vinden! Heb ik het zo moeilijk voor je gemaakt? Dat spijt me! Maar echte liefde is zeldzaam, dus daar mag best een prijs voor betaald worden!’

Ik kijk met open mond. Dan zeg ik: ‘Is dit echt?’
‘Natuurlijk is dit echt!’
Ze knijpt me met haar lange nagels in mijn vel.
‘Auw!’
‘Je wilde toch weten of het echt is?’
‘Maar waarom heb je me dit aangedaan?’
‘Om je te beschermen, Jack! De wereld om ons heen is vol met kwaad en haat. En die wereld heeft liefde nodig. Echte en pure liefde. En jij hebt dat in je. En je vriendin Sallandy ook. En jullie hebben elkaar nodig, en daardoor zullen jullie ook liefde uitstralen. Een zonnestraal in deze koude en donkere wereld. Dat is alles wat ik nog kan geven in de laatste dagen van mijn leven. Ik heb mijn best gedaan om deze wereld te beschermen, maar mijn einde nadert. En dit kost me al mijn krachten, maar het is me mijn offer waard.’

‘Maar wat verwacht u dan van mij?’
‘Helemaal niets! Alleen, dat je oprecht van Sallandy houdt. Dat is genoeg. En je zal al snel ontdekken, waarvoor dat is. Liefde is een sterke oerkracht. Er is niets op deze aarde, dat sterker is, dan dat! Zelfs het Duister kan de liefde niet verslaan, al doet het nog zo haar best. En ze zal je ook wel pijn hebben gedaan, daar ben ik van overtuigd. Maar als mijn bezwering goed gelukt is, dan heb ik je voor haar beschermd. Zo niet, dan heeft ze alsnog verloren en gloort er weer wat hoop voor de mensheid.’

‘Maar ik begrijp er niets van.’
‘Het is simpel. Zolang er liefde is, kan het Duister niet winnen. Dus ik moest ervoor zorgen, dat jij, met al je goedheid in je, de perfecte liefde kon vinden. Iemand die bij je past, als de perfecte handschoen. Iemand die je vertrouwt, je liefde kan schenken, en dat ook terug aan je kan geven. En zolang jullie bij elkaar zijn, dan kan het Duister niet winnen. En dat is alles, maar ook het belangrijkste wat er is!’
Sally en ik kijken elkaar verbaasd aan. De oude vrouw glimlacht slechts. Ze pakt mijn hand en legt de hand van Sally in de mijne. We kijken elkaar in elkaars ogen, waarop de wereld om ons heen vervaagt. En dan zijn we weer terug in de hotelkamer en staan langs het bed. Ik heb nog steeds Sally’s hand vast, zoals de heks haar hand in mijn hand heeft gelegd.

Verbaasd en verdwaasd kijken we elkaar aan. Terwijl ze me aankijkt, zegt Sally: ‘Was dat zojuist echt? Dat huisje en die heks?’
‘Dus jij hebt dat ook gezien?’
‘Ja, ik weet niet wat ik moet zeggen!’
‘Ik ook niet, maar het was wel erg vreemd, maar vreemd genoeg geeft het me nu wel veel rust.’
‘Dat kan ik me voorstellen!’
Dan moet Sally lachen. ‘Maar wat was ze lelijk! Mijn hemel! Ik heb nog nooit zo’n lelijke vrouw gezien!’
Ik moet ook lachen. Sally zegt dan: ‘Ik kan me best voorstellen, dat je als kleine jongen bang voor haar was! Ik zou in mijn broek gepist hebben, als ik haar zag!’
‘Toch was ze altijd wel aardig, als ik haar van mijn moeder een deel van de perenoogst van onze perenbomen in de tuin moest brengen. En ik moest haar ook een deel van de pruimen brengen. Dan was ze eigenlijk helemaal niet zo eng, maar heel vriendelijk. Maar als je dan per ongeluk de dag erna over haar gedeelte van haar tuin durfde te lopen, dan schold ze je weer verrot.’
‘Misschien was ze wel een echte heks, Jack. Maar ik denk, dat ze je op een of andere manier wel mocht. Maar ik stond ervan te kijken, dat ze mijn naam kende!’

En dan opeens valt voor ons allebei het kwartje… De oude vrouw moet Sally voor me hebben uitgekozen als de perfecte vrouw voor mij!
Tegelijkertijd beginnen we te praten. ‘Ze moet…’
We lachen allebei. Sally zegt dan: ‘Zeg jij het maar eerst, Jack!’
Ik glimlach. ‘Ik wilde zeggen, dat mevrouw Hafelmans, zo heet ze in het echt. Wietske Hafelmans om precies te zijn, al geweten moet hebben, dat ik jou op latere leeftijd zou ontmoeten. En die bezwering, die ze heeft uitgesproken, moet ervoor gezorgd hebben, dat we allebei niet op een ander verliefd konden worden.’

Sally lacht. ‘Dat wilde ik juist ook zeggen, Jack! Dat kan niet anders! Maar heette ze Wietske Hafelmans?’
Ik knik. ‘Ja, dat was haar naam. Ik dacht nooit, dat ik die naam zonder problemen nog ooit kon uitspreken. Maar nu is me opeens alles duidelijk! Wat ze gedaan heeft, was niet om me iets aan te doen, maar om me te beschermen! Opdat ik jou zou vinden!’
Sally glimlacht. ‘Wat een vrouw! Maar volgens mij heeft ze er niet aan gedacht, dat je er een trauma van zou oplopen!’
Ik kan er nu om lachen. ‘Nee, maar als ik nu kijk, wat de beloning is, dan is het me het allemaal waard geweest. Sally, ik hou van je, en er is niets in deze wereld, wat daar nog verandering in kan brengen!’
Sally glimlacht. ‘En ik hou ook net zo veel van jou, Jack! En nu?’
‘Je hebt gehoord, wat ze zei, Sally! We moeten van elkaar houden. En dat is precies, wat we gaan doen! Het Duister mag niet winnen!’

Ik glimlach en trek haar tegen me aan. Sally laat zich glimlachend tegen me aan trekken, en ik geef haar dan een zoen. En dit voelt aan, als onze eerste zoen. En dat is het ook, onze eerst zoen bij het volle besef, dat we van elkaar houden en voor elkaar geschapen zijn.

En precies op dat moment begint de zon te schijnen, die ons in zonnestralen hult. De zon voelt heerlijk aan op onze naakte huid. Maar tijd en ruimte verdwijnen voor ons. Tot we het koud beginnen te krijgen, van zo naakt langs ons bed te staan. Het is immers nog steeds winter, en hoewel het zacht is, voor de tijd van het jaar, is het toch erg fris zo helemaal naakt.

We duiken dan samen onder de douche. Heel ruim is die niet, maar toch ruim genoeg om met twee personen te kunnen douchen. En we doen wel meer dan dat…
Bevrijd van alle twijfels en angsten vrijen we met elkaar onder de warme stralen water van de douche. Het voelt intens en puur aan, en voor het eerst in mijn leven kan ik mijn liefde echt helemaal geven. Het voelt zo natuurlijk aan, als ik Sally optil en tegen de muur vastzet en mijn pik in haar smachtende hete gleufje duw. En haar dan zachtjes begin te neuken. We drijven elkaar op naar een hoogtepunt waarbij we tegelijkertijd klaarkomen.
En hoewel dat me niet de eerste keer is, dat me het lukt samen klaar te komen, voelt dit wel speciaal aan. Of dit nu het besef is, dat Sally echt voor me gemaakt lijkt te zijn, dat weet ik niet, maar ik ken geen woorden voor het gevoel, dat het ons geeft. Het is alsof we echt één zijn, alsof ik deel uitmaak van haar orgasme en zij van het mijne. Iets wat alleen mogelijk is voor twee zielen, die perfect voor elkaar geschapen zijn.
Terwijl we samen uithijgen tegen de muur, en nog nagenieten van ons orgasme, komt er opeens weer koud water uit de douche. We gillen allebei en rennen onder de douche vandaan, terwijl ik vlug de kraan uitzet.

Lachend drogen we ons dan af. Sally zegt: ‘Ik geloof dat het Duister in boilers woont, want telkens als ik met jou vrij in de douche, krijgen we een lading koud water over ons heen!’
Ik lach. ‘Dat moet het Duister maar zelf weten, maar zodra ik tijd heb, laat ik een grotere boiler installeren! Dat overkomt ons niet nog een keer!’
Sally moet erom lachen. ‘En gelijk heb je!’

We kleden ons dan aan en pakken onze koffers, en leggen die in de auto, samen met de rest van de aankopen. Dan reken ik af bij de receptie en rijden we weg van het hotel. Ik parkeer de wagen iets verderop, om nog even te ontbijten, voordat we naar huis heen rijden. In de bistro, waar ik gestopt ben, treffen we tot onze verbazing Diana en Harald aan. Die nodigen ons uit om bij hun te komen zitten en samen het ontbijt te nuttigen. Dat nemen we graag aan, en al snel zijn we in een leuk gesprek met de beiden verwikkeld. Maar het valt Diana meteen op, dat Sally en ik vandaag heel erg opgewekt zijn.
‘Een leuke nacht samen gehad?’

Sally glimlacht. ‘De nacht viel wel mee. Ik had, geloof ik, een paar glazen wijn te veel op. Ik ben op bed gaan liggen en als een baksteen in slaap gevallen!’
Ik lach. ‘Dat is nog een understatement! Ik heb haar moeten uitkleden en heb Sally haar nachthemd aangetrokken. Ooit eens een volle aardappelen zak proberen uit te kleden en weer aan te kleden?’
Diana lacht. ‘Ik weet precies, wat je bedoelt, Jack! Ik heb dat ook ooit gemoeten met Harald. God, wat was hij toen dronken!’
Sally lacht. ‘Zo dronken was ik nu ook weer niet! Ik was gewoon moe, en net iets te veel op.’
‘Maar dat was wel erg lief van Jack, dat hij het voor je gedaan heeft.’
‘Dat is ook zo, en daarom hou ik ook zoveel van hem!’

En daarbij kijkt ze me heel verliefd aan. Diana glimlacht. ‘Dan moet hij ook erg veel van jou houden, Sally. Als een man zo voor je zorgt, dan is dat uit liefde. Pure liefde. Een andere man had misschien zijn kans gegrepen en dingen met je gedaan, die je misschien helemaal niet wilde doen.’
Sally schudt haar hoofd. ‘Zo is Jack niet. Dat wist ik al, toen hij me zo lief verzorgde, toen ik laatst ziek was. In plaats daarvan heeft hij me laten zien, wat liefde echt kan zijn.’

Diana glimlacht. En ook Harald moet glimlachen. ‘Hoe mooi kan liefde zijn, Diana? Dat doet me aan vijftien jaar geleden denken!’
Diana glimlacht. Ze bukt zich voorover om Harald een zoen te geven. Harald doet hetzelfde en teder geven ze elkaar een zoen.
‘Op de volgende vijftien jaar!’
Lachend zeg ik tegen Diana en Harald: ‘Ik opteer voor nog langer! Het liefst mijn hele leven lang met Sally!’
Harald lacht. ‘Dat gun ik jullie ook van harte. Jullie zijn echt een leuk stel samen!’
We praten nog even met elkaar, maar dan moeten we toch echt gaan. Anders komen we te laat bij mijn ouders, en dat is het laatste wat ik wil. Diana en Harald bestaan erop, dat ze ons het ontbijt mogen betalen.
En daarop nodig ik de beiden uit om eens bij ons te komen eten. Die uitnodiging nemen ze graag van ons aan.

En als we naar buiten lopen, gaan ze met ons mee. Harald zegt: ‘En nou wil ik wel even jouw Austin eens van dichtbij bekijken!’
‘Ga je gang, daar staat hij!’
‘Ik zal hem al staan vanaf de tafel!’
Ik laat Harald de tijd om de wagen goed te bekijken. Hij is echt onder de indruk en zegt: ‘Die heb je goed gerestaureerd! Echt een mooie wagen!’
‘Ik had geluk, ik kon een deel overnemen van een sloopwagen met schade. Maar de voortrein was nog goed, en daarmee kon ik mijn wagen weer in goede staat krijgen. Als je heel goed kijkt, dan zie je, dat de voorste naden niet honderd procent aansluiten.’
Harald kijkt nog eens en zegt: ‘Nu je het zegt, zie ik het. Maar dan moet je het weten en echt heel goed kijken! Hoe dan ook, hier mag je oprecht trots op zijn!’
‘Dat ben ik ook. Ik voel me bevoorrecht, dat ik nu zo’n wagen mag rijden.’

‘Dat geloof ik meteen. En nu ik deze wagen zie, begin ik misschien toch te twijfelen, of ik me ook niet zo’n wagen moet kopen, en mijn Spitfire weg te doen.’
Diana kijkt verbaasd op. ‘De Spitfire wegdoen? Meen je dat?’
Harald knikt. ‘Kijk nu eens naar deze wagen, Diana! Dit is toch vele malen mooier, dan die Spitfire van ons?’
‘Dat weet ik wel, maar je hebt er zoveel werk in gestopt!’
‘Dat hoort er ook bij, Diana. Misschien wil Jack zijn wagen eens starten, dan begrijp je misschien waarom ik zo twijfel.’
Ik knik en ga achter het stuur zitten. Ik start dan de motor en geef wat gas. De zescilinder laat meteen van zich horen en laat een mooie ronk van zich horen.
Harald lacht. ‘O, die klinkt echt heel erg goed! Ik geloof, dat ik hier eeuwig naar kon luisteren!’
Diana knikt goedkeurend. ‘Dat is inderdaad een heel mooi geluid! Heel beschaafd, niet te luid, maar toch erg krachtig!’
Sally zegt: ‘Ja, krachtig is die motor wel. Dat zou je niet verwachten, als je de wagen zo ziet!’

Harald kijkt Diana smekend aan. Daar moet Diana wel om lachen. ‘Ik denk, dat we maar eens moeten gaan kijken of er zo’n wagen te koop staat, Harald. Ik ken die blik in je ogen, en ik weet, dat je anders toch spijt zou krijgen, als je het niet doet. En bovendien heb je lang genoeg gewerkt, je mag nu ook best eens genieten van je leven!’
Harald sluit Diana in zijn armen en zegt: ‘Dat doe ik nu al, want ik heb ’s werelds beste vrouw in mijn leven!’
Dan geeft hij haar een zoen, waardoor Diana moet blozen.
‘Malle vent!’
Ze zegt dan tegen Sally: ‘Het is met iedere kerel hetzelfde, geef ze wat speelgoed, en je hebt geen kind meer aan ze!’
Sally lacht. ‘Maar jij kan er dan uiteindelijk stil van meegenieten?’
Diana lacht en legt waarschuwend een vinger voor haar lippen. ‘Stt, niet alles verklappen!’
Sally lacht. ‘Maar dat geldt toch ook voor ons, vrouwen, Diana! Als ze ons goud en edelstenen kopen…’
Diana glimlacht. ‘Daar heb je ook weer gelijk in. Maar die zijn een stuk goedkoper, dan zo’n wagen!’

Ik lach mee en zeg: ‘Maar nu moeten we echt gaan. Anders komen we echt te laat! Maar bel deze week wel op om een afspraak te maken om te komen eten! En dan beloof ik aan Harald, dat we een rondje gaan rijden met de Austin!’
‘Dat is beloofd! Ik verheug me er nu al op!’
We nemen nog een keer uitgebreid afscheid van het tweetal en stappen dan in. Hoewel ik niet te laat thuis wil komen, kan ik het toch niet laten om niet meteen de snelweg op te rijden, maar weer over de bochtige weggetjes naar huis te rijden. Zeer tot het genoegen van Sally. Ze geniet er nu nog veel meer van. Maar als we net de snelweg oprijden, begint het helaas te regenen. Dan is zo’n wagen weer net wat minder leuk, want echt heel goed dicht is zo’n kap nu ook weer niet. De kachel moet goed zijn werk doen, evenals de ruitenwissers. Maar gelukkig komen we veilig en droog thuis, en parkeer ik de wagen in de garage.

De wagen druipt nog na van de regen. Normaal zou ik de wagen dan droogzemen, voordat ik het doek weer over de wagen trek. Sally ziet me twijfelen.
‘Wat is er?’
‘Normaal zou ik de wagen even droogzemen, als die in de regen gereden heeft. Maar het is al laat, en bovendien moeten we zo weer weg.’
‘En waarom zou je hem niet droogzemen? Dan help ik je toch even mee? En we kunnen ook een taxi pakken naar Hoenderloo. Dan kun je ook wat drinken.’
Ik kijk Sally verbaasd aan, en glimlach dan. Ik loop naar mijn berghok in de garage, en haal daar een emmer en een paar oude zemen uit. Daarmee maken we de wagen weer droog en kan ik de speciale hoes, die ik normaal over de wagen heb zitten, er weer over trekken.

Dan haasten we ons naar huis, waar we ons vlug omkleden en klaarmaken voor het familietreffen bij mijn ouders. Ik bel dan een taxi, die gelukkig vrij snel arriveert. Het is gelukkig weer droog geworden, maar het begint wel erg fris te worden. Ik trek mijn warme jas aan, en neem ook de cadeautjes voor mijn moeder mee. Sally trekt de lange leren jas aan, die ze ook in de auto aan had, samen met haar nieuwe leren handschoenen. Ik glimlach, dat vind ik wel leuk.

De taxi brengt ons dan naar het huis van mijn ouders. Nu begint Sally toch wel wat nerveus te worden, maar lang niet zo nerveus, als toen we naar haar ouders gingen. Als we uitstappen, neemt ze zichzelf even een momentje, recht dan haar rug en steekt haar arm in mijn arm, waarna we samen naar het huis van mijn ouders lopen. En aangezien goed volk bij ons altijd achterom binnenkomt, volgen we die traditie ook. Door de ramen zie ik al, dat iedereen er al is.
Ik zeg tegen Sally: ‘Ben je er klaar voor?’
Ze kijkt me glimlachend aan. ‘Met jou ben ik er altijd klaar voor, Jack! Met dank aan Wietske!’
Ik lach en open dan de deur. We komen mijn familie tegen in de keuken, die vol ongeduld ons tegemoet komen, met mijn ouders voorop.
‘Ah, daar zijn jullie eindelijk! Maar waarom zijn jullie met de taxi?’
‘Alles op zijn tijd, mam! Eerst wil ik je aan Sally voorstellen!’
‘Natuurlijk!’, maar ze geeft me eerst een stevige knuffel.

Dan richt ze haar aandacht op Sally. ‘Welkom in de familie, Sally. Of is dat te vroeg om te zeggen? Want als ik zo alle verhalen hoor, dan lijkt het toch al behoorlijk serieus tussen jullie twee!’
Sally glimlacht. ‘Dank je, mevrouw Schut. En die eer is geheel mijnerzijds. Ik heb al veel over jullie gehoord en ik ben blij jullie nu te kunnen ontmoeten!’
Mijn moeder kijkt even opzij naar me en zegt: ‘O, wat heb je toch een leuke meid getroffen, Jack!’
Dan kijkt ze Sally weer aan en zegt: ‘Ik ben echt oprecht blij, dat ik nu Jack eens echt verliefd kan zien. Ik dacht al, dat we dat nooit te zien zouden krijgen. En dan ook nog eens zo’n mooie meid! O, dat maakt me toch zo blij! En noem me alsjeblieft geen mevrouw! Ik ben Tina.’

‘En ik heet voluit eigenlijk Sallandy Guissens.’
‘Guissens? Ik meen, dat er op je naambord Bloemers stond?’
‘Dat klopt, maar dat is eigenlijk de meisjesnaam van mijn moeder. Dat heb ik zo gedaan, zodat ik geen problemen krijg, mijn ouders zijn namelijk nogal rijk.’
‘Ah, op die manier! Maar Jack beschermt je wel tegen iedereen, die je iets wil aandoen!’
Sally lacht. ‘Dat geloof ik meteen. Maar hij is bovenal een echte gentleman!’
Ik hoor dan mijn zus zeggen: ‘Laat me niet lachen, Jack die een echte gentleman is!’
Mijn moeder draait zich naar Petra. ‘Nou, ik denk, dat je nog heel wat van Jack kunt leren, qua manieren, Petra. Of heeft Jack zich ooit misdragen bij jou?’
Petra schrikt wel een beetje van de reactie van haar moeder. ‘Nee, maar vroeger wel!’
‘Dat was vroeger, en toen was jij ook een krengetje! Dus ik zou maar snel je mond houden!’

Mijn vader lacht en doorbreekt de discussie.
‘Zeg, dit behoort een leuke begroeting te zijn! Nou, dan zal ik maar weer het goede voorbeeld geven!’
Hij loopt op Sally af en zegt: ‘Nou, je bent echt van harte welkom hier, Sally! En ik kan heel goed begrijpen, waarom Jack zo snel verliefd op je is geworden. Het is echt niet alleen je uiterlijk, al zal dat zeker een rol spelen. Maar je hebt iets over je, warmte en liefde. En dat is wat Jack heel goed kan gebruiken. En zoals ik nu kan beoordelen, dan is hij meer dan hotel de botel verliefd op je!’
Sally glimlacht. Mijn vader omhelst Sally en geeft haar een knuffel.

Dan zegt hij: ‘En mij mag je Ykes noemen, maar iedereen noemt me Ike.’
‘Yke?’
Dan begint Sally te lachen. ‘O, nu begrijp ik het! Ike en Tina!’
Mijn vader lacht. ‘Ja, dat is inderdaad de reden. Sterker nog, zo heb ik haar versierd. Met wel het verschil, dat ik Tina echt altijd als een godin heb behandeld.’
Mijn moeder glimlacht. ‘En dat is waar! Ik vraag me soms af, waar hij het Engelengeduld vandaan haalt, als ik weer eens boos op hem ben. En hoe kun je nu boos blijven op een man, die je zo aanbidt en lief heeft?’

Sally glimlacht. ‘Ik kan wel zien, waar Jack zijn looks vandaan heeft!’
Mijn moeder glimlacht trots. ‘Ja, vroeger zag Ykes ook zo knap uit, en dat is hij nog steeds wel. Alleen wat dikker en zwaarder!’
‘Meer spieren zul je bedoelen!’
Ik lach. ‘Ja, die buikspieren van jou zijn nogal dik!’

Daar moet iedereen om lachen, en daarmee is het ijs wel gebroken. Sally wordt dan voorgesteld aan mijn zus Petra en haar man Herman.
Petra zegt dan: ‘Zo, dan mag ik jou eindelijk ook eens ontmoeten! Ik heb al erg veel over jou gehoord, Sally! Je bent goed gevallen bij onze vrienden! En Helen en Leon zijn al helemaal lyrisch over jou!’
Sally moet er zowaar van blozen. Maar al snel zitten we aan tafel. Mijn moeder vraagt me dan: ‘En nou vertel eens, waarom zijn jullie met de taxi gekomen?’

‘Om meerdere redenen. Ik heb mijn Tesla uitgeleend aan de zus van Sally. Die had ze nodig wegens privé omstandigheden, en ik had mijn wagen niet per sé nu nodig. En gisteren zijn we voor een tocht met de Austin weg geweest en daar zijn we vanmorgen pas van terug gekomen. En omdat het geregend had, moest ik de wagen nog even droogmaken, voordat ik hem weg kon zetten. En toen kwam Sally met het idee, om dan maar een taxi te bellen.’

Iedereen kijkt verbaasd. ‘Jij je Tesla uitlenen? Dan moet er toch heel wat aan de hand zijn! Je leent anders zo snel je wagen niet uit!’
Ik knik. ‘Het gaat zich dan ook om een hele serieuze aangelegenheid, waar ik hier liever niet over praat, mam. Dat is privé en dat wil ik ook zo houden.’
Sally zegt: ‘Een beetje meer kun je wel vertellen, Jack.’
Ze gaat verder. ‘Mijn zus heeft wat problemen met haar man. Ze woont nu tijdelijk even in mijn woning, van waar ze gemakkelijk haar man kan opzoeken in de kliniek. En Jack was zo aardig om haar tijdelijk zijn wagen te lenen. Ze kennen elkaar echt nog maar even, maar Jack heeft al een behoorlijke rol in hun leven gespeeld. Jullie kunnen echt trots op hem zijn!’

Ik probeer het weg te wuiven. ‘Ach, het valt allemaal wel mee!’
Sally is het daar niet mee eens. ‘Nou, het leven redden van mijn zwager vind ik anders nogal wat! Hij zou dood zijn geweest, als jij niet ingegrepen had! En je hebt ook de kerstavond bij ons thuis gered, want dat zou anders behoorlijk in een fiasco zijn uitgelopen! Zeg nou nog maar eens, dat het meevalt!’
Mijn moeder kijkt me verbaasd aan. ‘Wat hoor ik nu weer allemaal? Ben je de held aan het uithangen?’
‘Een held wil ik me echt niet noemen, mam! Ja, ik heb geholpen, maar dat zou iedereen in die situatie gedaan hebben. Maar ik heb Gerard niet echt gered, dat waren die hulpverleners. Ik heb alleen maar gebeld.’

‘Maar je bent wel naar hem toe gereden met zijn vader, terwijl je wist, hoe onberekenbaar hij op dat moment kon zijn!’
‘Had je dan van mij verwacht, dat ik ging toekijken, hoe hij zichzelf in de vernieling ging helpen, Sally? Dat kon ik niet! Dat kon ik je zus en jouw nichtje niet aandoen. Want dat zou pas echt erg zijn geweest.’
Mijn moeder glimlacht. ‘Jack, als ik dat zo hoor, ben je inderdaad een held geweest! Een held is degene, die dingen doet, die anderen niet doen. En zich erin stort, zonder eerst aan zichzelf te denken. En ik kan me helemaal voorstellen, dat jij dat zo gedaan hebt. Want dat is wie je bent, Jack. Je staat altijd voor iedereen klaar. Of je iemand nu kent, of niet!’
Mijn vader knikt. ‘Als Sally zegt, dat je die man hebt gered, alleen omdat je naar hem toe bent gegaan, dan maakt dat jou ook een held. Het maakt niet uit, of je daadwerkelijk hem het leven hebt gered. Maar je was er, en je hebt gedaan, wat je moest doen, en dat is de hulpdiensten bellen. En dat je bescheiden bent, dan tekent de echte held. Want die wil dat lof niet hebben, dat hem eigenlijk wel toekomt. Je maakt me trots, Jack! Dat heb je altijd al gedaan, maar nu nog meer!’

Ik bloos, en probeer dan het onderwerp op iets anders te brengen. Gelukkig lukt me dat, doordat ik aan het cadeau denk, wat ik voor mijn moeder meegebracht heb.
‘Sally, waar heb je het cadeau voor mijn moeder gelaten? Dat had je toch wel meegenomen?’
Sally slaat van schrik haar hand voor haar mond. ‘O, die heb ik in de taxi laten liggen!’
Geschrokken kijk ik haar aan. Ik wil mijn telefoon pakken, als dan plotseling de deurbel gaat.
Mijn moeder kijkt verbaasd en loopt naar de voordeur. Ze doet open en praat wat met de mijnheer, die aan de voordeur staat. En dan moet ze lachen. Ze bedankt de man en komt dan lachend terug.

Ze loopt de kamer binnen, met het cadeau, dat Sally en ik aan haar wilden geven, in haar hand.
‘Dat was dus de taxichauffeur! Hij had het cadeau ontdekt, toen hij alweer bijna terug in Arnhem was! En hij was zo vriendelijk, om het even terug te komen brengen!’
‘O, dat is erg aardig! Nou, dan is het toch nog terecht gekomen!’
Sally haalt opgelucht adem. ‘Oef, dat zou ik echt heel erg hebben gevonden, als we die echt kwijt waren geworden.’
Mijn moeder glimlacht. ‘Nou, dan zal ik ze maar eens uitpakken! Waar heb ik dit trouwens aan verdiend?’
‘Gewoon, een cadeautje van mij en Sally. Ik zag ze staan, en wist, dat je het leuk zou vinden.’
Mijn moeder begint dan nieuwsgierig het cadeau open te maken. Ze kijkt verrukt, als ze ziet wat erin zit. ‘Oh, die zijn mooi! Waar heb je die gevonden?’
‘In Valkenburg, er was een rommelmarkt in de grotten.’

Mijn moeder bekijkt ze aandachtig. ‘Oei, die moeten toch al flink oud zijn! Wacht, hier staat een datum in!’
Ze kijkt en zegt: ‘Lieve hemel! Die zijn uit 1935! De datum staat erin gekerfd, samen met de naam van de man, die ze gesneden heeft! Dit zijn echte houten kabouters! Oh, hier ben ik echt heel erg blij mee! Ik heb ze wel eens ooit gezien, maar toen vond ik ze nogal duur! Ze vroegen toen honderd euro per stuk!’
‘Oeh, dat heb ik er toch niet voor gegeven, een heel stuk minder!’
Mijn moeder kijkt me aan. ‘Mag ik vragen, wat je ervoor betaald hebt?’
‘Voor alle drie zestig euro. Je kon zien, dat ze oud waren. De vrouw, van wie ik ze gekocht heb, zei me, dat ze die van haar oma gekregen had, die had ze verzameld. Maar bij die vrouw stonden ze maar ergens bovenop een kast te verstoffen. Dat kun je nog steeds wel een beetje zien, die moet je nog eens goed zuiver maken, mam!’
‘Dan heb je ze echt heel goedkoop gekocht, Jack! Daar had ik ze absoluut ook wel voor meegenomen!’
Mijn moeder toont dan de beeldjes aan de rest van de familie, waarna ze in het vitrinekastje bij haar mooiste stukken zet. En daar horen die stukken zeker thuis.

Sally is met mijn moeder meegelopen en bekijkt de verzameling van mijn moeder.
‘U heeft echt veel kabouters! Jack zei al, dat het hele huis vol stond, maar u heeft er echt heel erg veel!’
Mijn vader roept lachend: ‘Dan heb je nog niet alles gezien, Sally! Boven staan er ook nog, en zelfs op zolder liggen er nog een hoop!’
Mijn moeder glimlacht. ‘Ja, het begint nu wel wat uit de klauwen te lopen. Maar ik vind ze gewoon zo leuk! En ik verzamel ze als, sinds ik klein was. Kijk, dit is mijn allereerste kabouter! Ik geloof, dat ik toen zes jaar was, toen ik die kreeg!’
Ze laat een behoorlijk aftandse kabouter zien, die duidelijk wel wat geleden heeft. De verf is er bijna helemaal af, maar je kunt nog duidelijk een kabouter in herkennen.’
‘Dat u die nog niet weggegooid heeft! Ik vind het wel leuk, dat u zulke dingen bewaard!’
Mijn moeder glimlacht trots. ‘Voor mij heeft het sentimentele waarde, Sally. En hier in de vitrinekast staan de mooie, maar ook minder mooie exemplaren, maar waar ik wel een sentimentele waarde mee heb. Deze heeft mijn opa nog voor mij gemaakt. Hij kon erg mooi hout snijden, hij was dan ook meubelmaker van beroep!’

‘O, dat is toevallig, dat is mijn vader ook! Hij heeft me mijn meubels gemaakt. Dat zijn eigenlijk prototypes, maar hij heeft ze aan mij gegeven.’
Ik zeg tegen mijn moeder: ‘Sally is de dochter van de eigenaar van Guissens Design Meubelen. Haar vader heeft achter zijn huis een grote werkplaats, waar hij alles kan maken.’
‘Zo, dat is dan echt toevallig. En hij maakt toevallig geen kabouters van hout?’
Sally lacht. ‘Nee, niet dat ik weet, in ieder geval. Maar ik zou het hem eens kunnen vragen!’

Dan komen opeens mijn neefjes en nichtjes op me af gestormd. ‘Ome Jack!’
Lachend vang ik de meute op, en sluit ze alle vier in mijn armen en til ze dan op. Dan zet ik ze weer neer. Ze gieren het uit van het lachen, en meteen ben ik weer hun persoonlijke knuffelbeer. Sally lacht. ‘Zo was hij ook al met Emily, de dochter van mijn zus Marijke. Jack vind het heerlijk om met kinderen te spelen, en hij krijgt ook echt alles van ze gedaan. Je gelooft het af en toe niet!’

Ze vertelt dan hoe ik Emily sinaasappelsap heb laten drinken, terwijl ze dat eigenlijk niet lust.
Mijn moeder glimlacht. ‘Ja, Jack weet precies, wat kinderen willen en denken. Het is alsof hij daar een extra gave voor heeft. En hij is maar al te bereid om ze wat aandacht te geven. Daarom doen ze ook echt alles voor hem. En dat is niet alleen zo bij jonge kinderen. Ik heb een oudere zus, en haar kinderen zijn ook een stuk ouder, en die hebben kinderen, die in de pubertijd zitten. Daar kan Jack ook al geen fout doen. Bea belt hem wel eens op, als haar kinderen weer eens onmogelijk zijn. En dan hoeft Jack meestal nog niet eens langs te komen om het op te lossen. Hij praat wat met ze, en dan is het opgelost. Meestal met wat tips richting mijn zus, en ook haar kinderen, maar dan is alles weer koek en ei.’

Sally glimlacht. ‘Jack noemt het zijn innerlijke kind. Maar dat mag ik eigenlijk niet verklappen.’
Mijn moeder glimlacht. ‘Ik zal het wel geheim houden. En wat vond je van zijn speelgoed?’
‘O, je bedoelt zijn Austin? Erg leuk! Eerst wist ik niet zo goed, wat ik ervan moest denken. Mijn vader heeft ook zulke wagens, maar daar heb ik het nooit zo beleefd als in de wagen van Jack. Dat was gewoon heel erg leuk om te doen. Veel intenser, en we hebben erg leuk reacties gehad, en we hebben nu zelfs een beginnende vriendschap met een ouder stel gesloten. Dat was erg leuk!’
Mijn moeder kijkt verbaasd. ‘Zo, en jullie hebben plannen om hun weer te zien?’
‘Ja, volgende week komen ze eten, maar ze moeten nog wel bellen voor een afspraak. We hebben in ieder geval telefoonnummers uitgewisseld.’
Mijn moeder lacht. ‘Normaal horen we niet zo vaak over de vriendschappen, die Jack sluit met de mensen, die hij ontmoet met zijn wagen.’
Ik antwoord: ‘Ik heb wel vrienden in die wereld, maar echt hechte vriendschappen zijn het niet. Ik zou ze beter goede bekenden noemen. Met Diana en Harald ligt dat net iets anders. We zaten meteen op dezelfde golflengte, en ik geloof, dat Sally ook heel goed met Diana kon opschieten.’
Sally knikt. En Harald is ook wel een aardige man. Ik vond het in ieder geval erg leuk. Ze waren heel normaal, en ze hebben ook over heel normale dingen gepraat. Zoals ik met mijn vrienden zou doen.’

Mijn moeder kijkt, hoe ik naar Sally kijk, en omgekeerd hoe Sally naar mij kijkt. Ze glimlacht, want ze ziet, dat het met de verliefdheid echt wel goed zit. We vertellen dan meer over de afgelopen dagen, dat we samen zijn. Natuurlijk vertellen we niet al te veel over de problemen van Gerard en Marijke, maar iedereen is wel verrast, dat intussen Sally al zo goed bij me in woont. Natuurlijk wisten Leon en Helen dat al, en ik had het ook min of meer tegen mijn ouders verteld, maar ik geloof niet, dat ze zich beseften, dat het echt al zo serieus tussen mij en Sally zou zijn. Ze wordt dan ook echt zonder problemen opgenomen in de familie. Niet dat ik problemen had verwacht, maar wel fijn om te weten.

Na het avondeten krijgt Sally telefoon van haar moeder, Els wil weten of we op nieuwjaarsdag nog even op bezoek komen. En dat zeggen we dan ook graag toe.
Als Sally even met mijn broer en zus aan het praten is, praat ik met mijn vader en moeder.

Mijn vader zegt: ‘Sally is echt een hele leuke meid, Jack! En ik kan heel goed zien, dat je echt ontzettend verliefd op haar bent. Maar pas je wel een beetje op? Niet dat je in een te diep gat valt, mocht het fout lopen…’
‘Ja, ik pas wel op, pap. Maar ik verwacht niet zo heel veel problemen met Sally. Natuurlijk moeten we nog wel een en ander van elkaar leren en moeten we nog aan elkaar wennen, maar met alles wat er de afgelopen dagen is gebeurd, heeft het onze relatie wel al behoorlijk sterk gemaakt.
En misschien is er nog iets, wat je moet weten. Ik denk, dat ik nu echt helemaal over het trauma van mevrouw Hafelmans ben. De afgelopen dagen heb ik een paar dromen over haar gehad, het ging steeds om die gebeurtenis. Maar met elke droom kon ik beter verstaan, wat ze toen allemaal gezegd heeft. En nu blijkt, dat ze het eigenlijk heel goed met me voor had. Ze was alleen een beetje doorgedraaid. Maar ik begrijp nu, wat ze me probeerde duidelijk te maken, en daar heb ik nu wel vrede mee. Bij de laatste droom denk ik er zelfs met plezier aan terug.
Of dat nu te maken heeft, dat ik eindelijk iemand gevonden heb, waar ik verliefd op kan zijn en van kan houden, dat weet ik niet, maar het voelt wel als een verlossing!’

Mijn moeder glimlacht. ‘Ik ben blij, dat je nu inziet, dat Wietske het nooit fout met je voor heeft gehad. Ze was weliswaar een hele vreemde vrouw, maar ze had haar hart wel op de goede plaats. En er zijn veel mensen geweest, die haar nooit helemaal begrepen hebben. Ik heb wel vaker met haar gepraat. Ze had interessante ideeën, maar ik ben het met je eens, dat ze soms wel een beetje gek deed.’
Mijn vader lacht. ‘Een beetje gek? Volslagen gestoord zal je bedoelen!’

Ik zie dat mijn moeder er nog wat over wil zeggen, maar dat ze besluit het niet te doen. Enkele minuten later moet mijn vader echter nog hout halen voor de kachel, die dreigt uit te gaan. En dan grijp ik mijn kans om mijn moeder te vragen, wat ze nog wilde vertellen.
‘Mam? Je wilde net nog wat zeggen, toen pap zei, dat Wietske helemaal gestoord was.’
‘Ja, maar het leek me beter om er verder niets over te vertellen. Je vader zou het niet begrijpen. Wietske was een hele bijzondere vrouw. Ze kon dingen, die andere mensen niet konden.’
‘Hoe bedoel je, mam?’
‘Ze werd niet voor niets een heks genoemd, Jack. Maar ze was wel van het goede soort. Ze gaf om de natuur, maakte zieke dieren beter, soms ook mensen. Ik heb nooit echt begrepen, waarom ze bij jou opeens dat heeft aangedaan. Dat was niet zoals ze normaal was.’

‘Ik denk, dat ze het op haar manier goed bedoelde, mam. Het is alleen wat verkeerd overgekomen. Ik neem het haar nu ook niet meer kwalijk. Die droom, die ik van Wietske heb gehad, die heeft Sally ook gezien. Het was echt levensecht, maar nu begrijpt ze wel, wat ik toen heb doorgemaakt. En misschien zorgt dat er ook voor, dat onze relatie wat gemakkelijker loopt.’
Mijn moeder kijkt verbaasd. ‘Allebei dezelfde droom? Dat kan toch geen toeval zijn, Jack!’
‘Nee, dat denk ik ook niet. Wat me duidelijk is van die droom, is dat ze heeft geprobeerd me voor slechte relaties te beschermen. Maar ze had het ook over het Duister, wat dat ook moge zijn.’
‘Daar heeft ze me wel eens iets over uitgelegd, Jack. Het Duister is al het kwade, wat er in deze wereld leeft. Die zorgt voor ziektes, ruzies, oorlogen, hebberigheid, noem het maar op.’
‘Je gaat me toch niet zeggen, dat je ook een heks bent, mam?’

Mijn moeder lacht. ‘O nee! Ik moet er niet aan denken, Jack! Ik ben maar een hele normale vrouw.’
Ik lach. ‘Dat zal Wietske ook wel altijd gezegd hebben, mam. Maar ik geloof niet, dat er zoveel vrouwen zullen zijn als Wietske.’
‘Nee, maar als je nog ooit meer wilt weten over Wietske, dat zou je eens haar dochter Jolijn kunnen vragen. Maar die woont in Otterlo.’
‘Is die dan ook een heks?’
‘Nee, maar ze weet er wel een en ander vanaf. Ze heeft ervoor gezorgd, dat de spullen van haar moeder verdeeld werden over de andere heksen, die ze kenden. Jolijn wilde niet, dat al haar kennis verloren ging.’
‘Nou ja, zo belangrijk vind ik het niet meer, mam. Laten we het er maar bij houden, dat ze het eigenlijk goed bedoeld heeft, maar dat de uitvoering wat te wensen over liet.’

Mijn moeder glimlacht. ‘Dat is een heel goed idee. Maar betekent het nu ook, dat jij en Sally nu ook echt gaan samenwonen?’
‘Voorlopig wel. In ieder geval, tot haar zus Marijke er nog woont, en dan zien we wel verder.’
‘En hoe bevalt dat?’
‘Eerlijke gezegd wel goed. Maar het is vreemd, zoveel anders voelt het nu ook weer niet. Het is alsof we nooit anders gedaan hebben. Natuurlijk, op bepaalde gebieden moeten we echt aan elkaar wennen, maar verder?’
‘Dat is een goed teken, Jack.’
‘Zo zie ik dat ook, mam. En daardoor kijk ik nu ook heel erg uit naar de toekomst. Het gevoel is goed, dus dat geeft hoop.’
‘En hoe moet het nu met de volgende kerst? Want dan heb je twee families, die je graag willen zien.’
‘Daar vinden we heus wel een oplossing voor, mam! En anders komen we toch allemaal met oudjaar hier samen? Ik vind dit wel gezellig!’

‘Hmm, daar zouden we wel eens over na kunnen denken.’
Dan staat mijn moeder op. ‘En wie helpt me met het eten klaarmaken?’
Sally staat op. ‘Mag ik helpen? Ik ben voorwaar geen keukenprinses, maar ik wil wel leren.’
Ik lach. ‘Ze kan anders wel een goede zuurkoolschotel maken, mam. En ze zal heus wel wat van haar moeder geleerd hebben, en die kan misschien nog wel beter koken, dan jij!’
Sally lacht. ‘Stt! Niet alles verraden!’
Mijn moeder lacht. ‘Je mag me gerust helpen, Sally. Maar het meeste is toch al klaar!’
Petra staat ook op en mijn moeder mee te helpen, maar Helen blijft zitten.

Ik kijk Helen aan, en die begint te lachen.
‘Nee, ik ga niet helpen! Die paar keer per jaar, dat ik niet hoef te koken, die laat ik me niet ontnemen!’
Ik moet ook lachen. ‘En ik geef je niet eens ongelijk, Helen.’
Ik ga naast haar zitten. Helen vraagt: ‘En, hoe bevalt het leven, nu je niet meer vrijgezel bent?’
‘Fantastisch! Er is nog wel een en ander gebeurd, nadat we bij jullie zijn gebeurd, maar dat heeft ons alleen maar sterker gemaakt. Laat ik het zo zeggen, de zus van Sally had wat probleempjes, en daarbij heb ik wat geholpen.’
‘Ik had niet anders van je verwacht, Jack! Maar ik kan wel merken, dat je iets veranderd bent. Hoe moet ik dat zeggen, je lijkt wat milder te zijn, wat gevoeliger.’
‘Hoezo, was ik eerst altijd dan zo’n foute jongen?’
Helen lacht. ‘Nee, maar je ziet er gelukkiger uit, en daardoor laat je je niet meer zo ophitsen. Ik hoorde van Edward en Loes, dat je je niet meer zo uit de tent liet lokken door Mark.’
‘Dat klopt ook weer niet helemaal, maar misschien ben ik wel wat rustiger geworden. Bovendien wil ik ook niet, dat Sally een verkeerd beeld van me krijgt.’
‘Dat komt wel goed, Jack. Ik heb net nog even met haar gepraat, ze is echt verliefd op je. En ze vond de tocht, die je met haar gemaakt hebt, heel erg leuk.’
‘Ja, maar dat was ook heel erg leuk, Helen. En hoe is het afgelopen zaterdag met jullie gegaan?’

‘Fantastisch! De wagen ziet er nog best goed uit, al heb ik daar niet zo veel verstand van. Maar ik heb de foto’s gezien, hoe de wagen er uit heeft gezien. Dat vind ik wel een mooie wagen. En we hebben nog een keer moeten rijden om alle onderdelen mee te krijgen. Jammer, dat je niet mee kon helpen!’
‘Tja, Sally was ziek. Moest ik haar dan maar helemaal alleen ziek in bed laten liggen?’
Helen glimlacht. ‘Natuurlijk niet! Je laat je nieuwe vriendin niet onverzorgd achter. Maar dat is wel precies, wat ik bedoel, dat je veranderd bent. Je denkt niet meteen aan jezelf, maar eerst aan Sally.’
‘Ze is dan ook belangrijk voor me, Helen. Maar het is een raar iets, dat verliefd zijn. Echt verliefd zijn, dat bedoel ik. Al het andere is dan niet meer zo belangrijk!’

Petra komt dan de keuken uit gelopen.
‘Dekken jullie de tafel op? We zijn bijna klaar!’
Meteen springen we overeind en Helen wil ook opstaan, maar ik duw haar terug in de stoel.
‘Niets daarvan, jij mag lekker blijven zitten. Je had toch vrij vandaag?’
Helen lacht. ‘Dat is goed. Schud je me dan ook nog een nieuw glas wijn in?’
Ik pak de fles en schud haar glas dan half vol.
‘Anders loop je straks al te zingen, voor het middernacht is!’
Helen lacht. ‘Misschien ook maar beter ook!’

Ik help mijn vader en mijn broer dan met het dekken van de tafel, en niet veel later kunnen we allemaal aan tafel. Of liever gezegd, tafels. In de woonkamer hebben we twee lange tafels achter elkaar gezet, en daardoor kunnen we met ons allen aan tafel zitten.
Sally mag naast me zitten, en voor het eerst in mijn leven ben ik echt blij, dat er nu iemand naast me zit. Ik ben nu niet meer de enige, die niet alleen is gekomen. En dat voelt zo ontzettend goed, dat mijn liefde voor Sally nog groter wordt. Onder het eten kijkt Sally me enkele keren aan met een grote glimlach.
Na het eten ruimen de heren de tafels af en mogen de dames lekker uitbuiken. Maar vele handen maken licht werk en niet veel later kunnen we de dames weer vergezellen.
Ik ga naast Sally zitten op een stoel, maar al snel komen Jana en Jelle, de kinderen van Petra op mijn schoot geklommen. Ze hebben nog energie genoeg over, en dat moet ik dan ontgelden. Maar het lukt me om ze rustig te houden. Jana, echt een schat van een meisje, blijft op mijn schoot zitten, terwijl Jelle zijn aandacht elders zoekt.

Jana begint me dan allerlei vragen te stellen. Dat doet ze wel vaker, de wijsneus.
‘Ome Jack? Wanneer ga je weer vliegen?’
‘Over twee weken, Jana. Moet ik dan weer iets leuks voor je meebrengen?’
‘Jaaah! Kun je me een vogeltje meebrengen? Zo’n mooie gekleurde?’
‘Ik denk niet, dat papa en mama dat goed zouden vinden. Maar misschien kan ik wel kijken of ik een mooie knuffel voor je kan vinden, Jana. Is dat ook goed?’
Ze denkt even na en knikt. ‘Een knuffel is ook goed.’
Petra hoort dat en zegt: ‘Jack, ze heeft knuffels genoeg!’
‘Alsof ik dat niet weet, Petra! Wie heeft de meeste van die knuffels voor haar gekocht?’
Petra lacht. ‘En wie mag die de hele tijd uitwassen?’
‘Juist, dan slijten er wel eens een paar, die je dan weg kunt gooien.’
‘Jij hebt gemakkelijk praten! O wee, als er een knuffel mist, dan is het huis te klein! Weggooien, dat zit er echt niet in! En er zijn er echt wel een hoop, die echt helemaal op zijn!’

Ik kijk Jana aan. ‘Is dat waar, Jana?’
Ze kijkt me zielig aan. ‘Nee! Er zijn er wel een paar een beetje kapot, maar mama wil die niet maken!’
Petra zucht eens. ‘Liefje, die kan ik echt niet meer maken! Die zijn echt helemaal versleten! Weet je wat? Als ik die nou weg mag gooien, dan mag ome Jack je een nieuwe knuffel meenemen. Is dat goed?’
Het kleine meisje denkt even na, want zoiets is natuurlijk voor haar een belangrijke beslissing. Dan knikt ze driftig en omhelst me. ‘Breng je me dan wel een hele mooie knuffel mee?’

‘Dat is goed. Ik zal mijn best doen! Maar dan wil ik niet horen, dat je gaat huilen, als mama een paar van je knuffels weggooit!’
Het meisje knikt. Dan laat ze zich van mijn knie glijden en gaat met haar nichtje spelen.
Petra zucht nog eens diep. ‘Dank je, Jack! Nu weet ik in ieder geval zeker, dat ze niet zo zal opspelen, als ik die versleten dingen weggooi!’
Dan kijkt Petra Sally aan. ‘Dat zijn nou dingen, die Jack wel zomaar van haar klaar krijg, en ik en Herman met geen mogelijkheid voor elkaar krijgen. En je kunt er donder op zeggen, dat ze nu niet eens protesteert.’
Sally glimlacht. ‘Ik heb het ook gezien bij mijn nichtje. Die lust geen sinaasappelsap, maar toen Jack die haar voor zette, dronk ze haar beker gewoon leeg. Mijn zus zat erbij en kon haar ogen niet geloven. Jack heeft echt een gave om met kinderen om te gaan!’

‘Als je dat maar weet, Sally. Maar dat heeft hij niet alleen met kinderen, maar ook met honden. De hond, die naar iedereen gromt, ligt bij Jack al meteen op zijn rug te kwispelen. En moet je je voorstellen, dat ik dagelijks met honden werk, en Jack niet. Ik zou toch wel moeten weten, hoe ik met een hond moet omgaan als dierenartsassistente. Maar het gebeurt wel eens, dat ik Jack moet bellen, als we weer een onhandelbare hond hebben. Jack komt dan, en doet alles met die hond, wat wij niet klaar krijgen. Ik ben af en toe stik jaloers op hem!’

Herman knikt. ‘En weet je hoe erg het is, als je eigen hond beter naar Jack luistert, dan naar zijn baasje? Ik probeer Jengel al tijden te leren hoe hij moet dood liggen. Ik ben hem dat echt al maanden te leren. Komt Jack binnen, doet alsof hij Jengel met een pistool schiet, en de hond valt precies op zijn rug neer, pootjes netje omhoog, en wacht keurig tot Jack hem roept. Om dan kwispelend Jack te begroeten. En als ik het dan eens probeer, kijkt Jengel me wat meewarig aan. Zo van: Wat wil hij nou van mij?’

Ik lach. ‘Honden zijn net kinderen, Herman. Je moet laten zien, dat je boven ze staat. Dat voelen ze aan. Maar je moet ook met ze meedenken en er niet vanuit gaan, dat ze meteen alles voor je doen. Jengel is nog een jonge hond, die wil spelen. En die weet heel goed, als ik hem wat vraag, en hij luistert, dat ik even met hem speel. Voor wat, hoort wat. En dat is met kinderen niet anders. Ze weten, dat ik tijd voor hun maak, in plaats de hele tijd druk bezig te zijn. En ik begrijp heel goed, dat jullie niet altijd de tijd hebben om met ze te spelen, maar dat moet je toch echt proberen. Dan krijg je ook veel meer gedaan.’

Herman zucht. ‘Je hebt gelijk, maar het is nogal aanpoten met een tweeling! We werken allebei, en we proberen ze allebei de aandacht te geven, die ze verdienen, maar dat gaat gewoon niet altijd.’
Mijn moeder heeft ons gesprek zitten afluisteren. ‘Onzin, Herman. Ik had drie kinderen, en ik vond altijd wel tijd om iedereen de aandacht te geven, die ze nodig hadden. En ja, dat was soms lastig, maar dat nam je gewoon voor lief. En ik geloof niet, dat ik ooit echt last van ze gehad heb. Ja, natuurlijk was er ook dat incident met Jack. Maar zelfs dan vind je nog tijd om het te doen. Je zet er dan gewoon nog een tandje bij.’

‘Maar we werken allebei al zo hard om Jana en Jelle het beste te geven, dat ze verdienen!’
‘Misschien willen ze wat meer aandacht, dan spullen, Herman. Denk daar maar eens over na. Mijn kinderen heb ik nooit overladen met cadeaus en speelgoed. Die vermaakten zich buiten wel. Sterker nog, het speelgoed dat ze hadden, daar werd nauwelijks naar omgekeken! Ze vonden het veel leuker om een hut te bouwen, ze hebben zelfs een echte windmolen gebouwd!’
Petra lacht. ‘Ja, een windmolen. En die lag dankzij de technische bouwvaardigheid van Jack de volgende dag weer overhoop!’
‘Dat maakt toch niet uit? Jullie hadden er veel plezier aan en er is niemand gewond geraakt. Ik lette heus wel op, toen jullie daarmee bezig waren.’

Petra knikt. ‘Misschien heb je wel gelijk, mam! Maar soms is het zo druk op het werk, dat je al moe bent, als de kinderen thuiskomen. Maar daar gaat ook wat verandering in komen. Ik ga nu andere tijden werken in het komende jaar. Eerst werkte ik drie volle dagen, dat worden nu vijf halve dagen, waarbij ik wel wat eerder moet gaan beginnen. Maar dan ben ik ’s middags wel vrij. Herman brengt dan de kinderen weg, en ik haal ze dan op. Herman blijft wel 4 dagen werken, dus dan hebben we ook wat meer tijd voor elkaar en de kinderen.’
‘Nou, dat heb je goed geregeld, Petra!’
‘Het kwam toevallig zo uit, mam. Er was vraag naar vroegere openingstijden, en op die manier kunnen we het doen, zonder dat we iemand extra moeten aannemen. Susan werkt nu wel wat meer uren, en ik blijf dezelfde aantal uren draaien.’
‘Prima toch?’
Ik ben ook die mening toegedaan. ‘Dan vind ik ook. En dan zal je vanzelf zien, dat het allemaal veel gemakkelijker gaat. Daar ben ik van overtuigd!’

We praten nog wat verder en opeens zegt mijn moeder tegen mij: ‘Gaan jullie straks weer met de taxi terug, Jack?’
‘Dat is wel de bedoeling, maar we moeten wel even kijken, dat we nog op tijd een taxi kunnen krijgen, met oud en nieuw.’
‘En waarom blijven jullie dan niet hier slapen? Je oude kamer is nog steeds onze logeerkamer. Daar zouden jullie gewoon kunnen blijven slapen.’
‘Ja, maar we hebben niets bij!’
‘Ik durf te wedden, dat jullie elkaar wel warm kunnen houden. En je gaat heus niet dood, als je je doucht zonder je favoriete douchegel. Dan brengt pap je morgen wel naar huis.’
Ik kijk Sally aan. Ze antwoordt: ‘Dan zou ik wel even mijn zus moeten opbellen. Morgen zouden we samen naar mijn ouders gaan. Dan weet ze, dat ze nog even moet wachten.’
‘Dan doe je dat toch!’
Sally belt dan meteen Marijke op, die zich heel begrijpend opstelt.
De drank vloeit dan wat rijkelijker en dat maakt Sally wat meer aanhankelijker. Niet dat ze dronken is, maar duidelijk wat minder geremd, dan normaal.


 
1 januari.

Na het vuurwerk om middernacht kus ik Sally lang. Ze duwt zichzelf tegen me aan, en ik kan het niet helpen, dat ik een erectie krijg. Dat voelt Sally ook en gelukkig houdt ze wel wat rekening met me, want ik heb vandaag weer zo’n slip aan, die niet erectieproef is… Maar ze kijkt me wel aan met een blik, die voor de nacht nog wel wat belooft. We wensen dan iedereen een voorspoedig nieuwjaar toe, ook de kinderen, die mochten opblijven tot het vuurwerk. Leon en Helen nemen dan afscheid, want voor Jens en Lilian is het hoogste tijd dat ze naar bed gaan. En datzelfde geldt ook voor Jana en Jelle, die al bijna liggen te slapen in de armen van Herman. Ze nemen dan ook afscheid van ons, en zo blijven ik, Sally en mijn ouders nog alleen over. We praten nog wel even verder, maar de gezelligheid is nu wel wat verdwenen. Dus niet veel later gaan we ook allemaal naar bed.

Ik neem Sally mee naar mijn oude kamer. Die ligt helemaal op het einde van de gang. Ik open de deur en laat Sally eerst naar binnen gaan. Ze kijkt rond. Hoewel dit een logeerkamer is geworden, is het nog steeds heel duidelijk, dat dit een echte tienerkamer is geweest. De meubels, die er eerst al stonden, staan er nog steeds, alleen de meeste posters zijn verdwenen. Alleen één grote poster, die tegen het schuinse plafond vast zit, is er nog. En ik weet ook wel de reden. Daar zit nog een aandenken van mijn jeugd, een flink gat, dat ik in het plafond had geslagen, toen ik mijn frustraties niet goed kon uiten. Mijn vader heeft dat nooit gerepareerd en ik heb er uiteindelijk die poster overheen gehangen. En schijnbaar hebben mijn ouders die nog laten hangen, zodat het gat niet zichtbaar is.

Wel hangen er nog diverse medailles aan de muur, die ik verdiend heb bij de scouting. En er hangen ook nog een paar foto’s van mij. Ook enkele, die ik nog niet eerder heb gezien. Die moeten mijn ouders daar gehangen hebben. Sally bekijkt ze. ‘Je ziet er wel schattig uit in je scoutingkostuum!’
Ik glimlach. ‘Dat was wel een van de laatste jaren, dat ik nog bij de scouting was. Daarna ben ik meer de sportschool ingegaan, en ben ik ook gaan studeren. Eigenlijk wilde ik, net als mijn vader, boswachter worden. Maar ik bleek veel meer aanleg te hebben voor handelen, dan voor boswachter te spelen. En dat is ook een goede keuze geweest. Ik voel me nu echt op mijn plek. Ik ben nog steeds met hout bezig, en ik kan ook een goede bijdrage leveren, dat dit ook op de juiste manier gebeurt.

Want daar zitten me toch een stelletje piraten bij! Je moet echt heel erg oppassen, als je zo’n controle gaat uitoefenen. Daarom kondig ik ook nooit lang van te voren aan, wanneer en waar ik ga controleren. En dan heb ik al van te voren wat berichten en rapporten bestudeerd. En als dat niet klopt, als ik daar ben, dan hebben ze een groot probleem.’
‘Hebben ze dan nog nooit geprobeerd je om te kopen?’
‘O ja, dat is ook al eens gebeurd. Maar daar ben ik heel stellig in. Als ze daarmee beginnen, dan is het wat mij betreft meteen afgelopen. We mogen dan wel een kleine houthandel zijn, maar we hebben wel een verantwoording af te leggen. En zoiets meld ik meteen bij de betreffende instanties, en je kunt er dan donder op zeggen, dat dan even de hel los is voor die bedrijven. Ik heb nu een bepaalde reputatie opgebouwd, en dat helpt best wel. De meeste bedrijven weten, dat ze zoiets niet bij mij moeten proberen.’
Sally knikt. ‘Het is goed, dat je je werk serieus oppakt, Jack!’

Ik glimlach.
‘Maar er zijn ook andere dingen, die ik heel serieus oppak, Sally!’
Ik trek haar tegen me aan en geef haar een zoen. Ze glimlacht.
Dan vraagt ze me: ‘Hoeveel meisjes heb je hier al naar toe genomen, Jack?’
‘Jij bent de eerste, Sally. Er zijn hier wel eens meisjes geweest, maar dat waren meestal vriendinnen van Petra. Die hebben wel eens wat proberen te doen, maar ze deden me nooit erg veel.’
Sally glimlacht. ‘En ik weet nu wel, waarom dat zo is.’

‘Toch was dat niet altijd leuk, Sally. Soms heb ik echt aan mezelf getwijfeld. Ik heb zelfs aan mijn seksuele geaardheid getwijfeld, maar al snel heb ik ontdekt, dat ik me toch meer aangetrokken voelde tot vrouwen. Ik kan een man wel knap vinden, maar seksueel doet het me helemaal niets! Een mooie vrouw, daarentegen wel. Maar dat was wel een mindere periode.’
Sally knikt begrijpend. ‘Ik kan me voorstellen, dat het voor jou een moeilijke periode was.’
Ik knik. ‘Je ziet al je vrienden verliefd worden, maar het lukt jezelf niet. En dan begin je te twijfelen. Maar het heeft ook zijn goede kanten gehad, want zo ben ik Eric en Lenny tegen gekomen. Door hun ben ik gaan beseffen, dat ik toch meer op vrouwen viel. En ik denk, dat ze door mij ook wel wat zijn gaan doen met Vivian en Renate.’

‘Heb jij dan wel eens seks gehad met Vivian en Renate?’
‘Nee, dat niet. Ik heb met geen van mijn vrienden seks gehad. Zelfs niet met Elian.’
‘Maar je hebt wel flink ervaring met seks.’
‘Het is ook niet, dat ik nooit seks heb gehad. Maar dat was meestal maar voor een of een paar nachten. Zoals ik al zei, ik kon gewoon niet verliefd worden.’
‘Maar wij zijn nu eigenlijk ook nog maar een paar nachten bij elkaar?’
Ik kijk Sally recht in haar ogen aan.
‘Dit voelt anders, Sally. Meestal had ik al na de eerste nacht samen al genoeg. Maar ik ben wel altijd eerlijk naar die vrouwen geweest. Ze begrepen, dat ik niet verder met ze wilde, maar meestal wilden ze dan toch nog wat afscheidsseks. Misschien in de hoop, dat ze me konden overtuigen, maar dat was gewoon tevergeefs.’
‘En hoe zie je mij nu?’
‘Ik kijk nu alweer uit naar de volgende morgen en de volgende nacht. En die nacht daarop en de nacht daar weer op. Ik kan gewoon geen genoeg krijgen van jou! Om de een of andere manier kun je me wel boeien en binden.’
‘En hoe zie je nu naar die zakenreis uit?’
‘Eigenlijk met flinke tegenzin. Ik wil helemaal niet weg van jou! Maar ik kan niet anders!’
Sally glimlacht en geeft me dan een lange tongzoen.

Dan duwt ze zichzelf van me af en draait zich naar me om. Ze kijkt over haar schouder en zegt: ‘Maak je even de rits van mijn jurk los, Jack?’
Ik glimlach en wil niets liever. Maar voordat ik dat doe, kus ik haar eerst in haar nek. Daar is Sally bijzonder gevoelig, en ze kreunt dan ook. ‘O Jack! Je maakt me helemaal gek!’

Ik laat mijn handen dan over haar lichaam glijden en maak dan de rits van haar jurk los. Ze laat me haar mouwen naar beneden trekken, en haar mooie blanke rug komt dan vrij. En zodra haar armen vrij zijn, valt het jurkje over haar heupen naar beneden. Ze heeft klassieke lingerie aan, met veel kant. Dat past goed bij haar. Met mijn vingertoppen streel ik haar lichaam, en ik zie hoe ze huivert van genot, als ik haar streel. Met een handige beweging haar ik haar bh los, ze heeft het amper in de gaten. Maar ze lacht als ze de bandjes langs haar lichaam voelt vallen.
‘Hoe deed je dat?’
‘Ervaring! Dat ik niet verliefd kon worden, wil niet zeggen, dat ik niet bedreven ben in het losmaken van een bh!’

Ze lacht weer. Ze laat dan zelf haar bh vallen en gooit die door de kamer. Het kan haar niet schelen, waar het terecht komt. Het enige, wat ze nu wil, is dat ik verder ga. En dat doe ik dan ook. Ik kus haar schouders en haar hals. Mijn handen laat ik onder haar armen glippen en streel de contouren van haar borsten. Ze kreunt weer en ondergaat mijn liefkozing met gesloten ogen. Ik laat mijn handen dan richting haar heupen glijden, en vind dan haar slipje. Ik laat mijn vingers eronder glijden en voel dan haar reeds natte gleufje. Ze kreunt wat harder. En als ik een vinger in haar gleufje duw, kreunt ze nog harder. Dan trekt ze mijn hand weg, en draait zich om. Met een zoen maakt ze me duidelijk, dat het nu haar beurt is. Ze begint mijn trui omhoog te trekken, waarbij ik haar help door mijn armen vooruit te steken. Ze werpt de trui weg, en begint dan met haar handen door mijn borstharen te kroelen, en daarbij geeft ze me kusjes op mijn borst.

Hoewel het kroelen door mijn borstharen echt een fetisj van Sally is, windt het me toch op. Vooral door de sensuele manier, waarop Sally het doet. Ze trekt me dan dicht tegen haar aan en begint mijn broek los te knopen. Die valt op mijn enkels, maar doordat ik mijn schoenen nog aanheb, kan ik de broek niet meteen uitschoppen. Gelukkig heb ik wel instappers aan, en met wat handigheid lukt het me dan toch om mijn schoenen en mijn broek uit te trappen. Sally kust me dan, en laat dan een hand in mijn slip glijden, waar zich al een behoorlijke paal aan het vormen is. Mijn slip staat al bijna op barsten, en daardoor begint mijn pik nog harder te zwellen. Als mijn slip het dan begeeft, kan ze het niet laten om te lachen.
‘Sorry, dit is echt te leuk!’

Ik lach met haar mee, want ik kan het me goed voorstellen. Maar ze verspilt dan geen tijd, en zakt meteen door haar knieën, en trekt de restanten van mijn slip weg. Mijn pik krijgt dan de vrijheid, die hij nodig heeft, en ze begint me meteen met overgave te pijpen. Ze maakt cirkeltjes met het puntje van haar tong over mijn eikel, en laat haar lippen over de gevoelige rand van mijn eikel glippen. Dan laat ze mijn pik diep in haar mondje glijden en gebruikt haar tong om de nodige druk te zetten. Ik kan het niet laten om te kreunen, dit is gewoon heerlijk! En heel lang ga ik dit niet volhouden. Ik leg mijn handen op haar hoofd en houd haar dan stevig vast, terwijl ze doorgaat met pijpen. Dan komt wat niet meer te houden is, en kom ik met een hevige kreun klaar. Ik spuit haar mondje vol met een paar grote stralen zaad, die ze begerig doorslikt. Ze likt mijn pik helemaal zuiver, en komt dan weer staan.

Ze glimlacht. ‘Dat wilde ik al de hele avond met je doen. Je heerlijke pik proeven en dan je zaad in mijn mondje laten spuiten.’
Ik lach. ‘Je bent volgens mij soms wel een ondeugend meisje!’
Ze grijnst. ‘Een heel ondeugend meisje! Heb ik geen straf verdiend?’
‘O ja! Honderd inwendige stokslagen!’
‘O, dat is nogal! Mogen het er ook tweehonderd zijn?’

Ik lach en til haar dan op en leg haar op bed. Daar trek ik haar slipje uit, en trek zelf ook de restanten, van wat ooit mijn onderbroek is geweest, uit. Daar heb ik toch niets meer aan. Dan zet ik me tussen haar benen en begin Sally dan heerlijk te likken. Haar vrouwelijkheid geurt heerlijk en ze is al lekker nat. Gulzig slobber ik haar vocht op tussen haar roze bloemblaadjes, en laat mijn tong zijn werk doen. Sally kreunt van genot, en al snel merk ik, dat ze richting haar hoogtepunt gaat. Ik wil doorgaan, maar dat wil Sally niet.
‘Ik wil klaarkomen, terwijl je me neukt, Jack!’
Wie ben ik om haar dat te weigeren? Bovendien is mijn pik alweer helemaal gereed voor actie. Ik trek haar richting de bedrand en zet mijn pik dan voor haar schaamlippen. Dan druk ik mijn pik er langzaam in en zie hoe mijn eikel verdwijnt en centimeter voor centimeter in haar kutje schuift. Sally bijt op haar onderlip van genot, terwijl ik steeds dieper in haar stoot. En dan zit mijn pik er tot de staart erin, en begin ik Sally op een redelijk tempo te neuken. Het orgasme van Sally, dat een beetje weggeëbd was, begint al snel weer op te komen.
Ze kermt het uit van genot, en ik voer het tempo een tandje op. Opeens slaat ze haar armen om me heen en klemt zich flink aan me vast, terwijl ze geluidloos haar mond openspert en een amper hoorbare gil uitslaakt. Ze kronkelt en siddert, terwijl ze heftig klaarkomt. Ik ga gewoon door, en voel ook bij mij weer een orgasme opkomen. Terwijl Sally nog in haar roes van haar orgasme zit, dat alsmaar doorraast, voel ik het dan komen en spuit weer een flinke lading zaad in haar, nu diep in haar baarmoeder. Ik laat me dan voorover vallen, en we hijgen allebei uit. Sally heeft een voldane glimlach op haar gezicht.
‘Hmm, hier kan ik echt wel aan wennen, Jack! Dit was gewoon fantastisch!’

Ik glimlach en geef haar een zoen. We gunnen elkaar een tijdje om op adem te komen. Dan rol ik van haar af en mijn inmiddels slappe pik glijdt uit haar kutje, en een klein golfje zaad lekt uit haar kutje. Ze geeft me nog een zoen en zegt dan: ‘Waar is hier de badkamer? Misschien is het beter, als ik me wat zuiver maak.’
‘Je treft het, die is hier recht tegenover mijn kamer.’
Ze staat dan op en loopt snel naar de badkamer heen. Ik fatsoeneer dan het bed weer, en maak het gereed voor de nacht. Een paar minuten later komt Sally weer terug en ziet me onder het dekbed liggen. Ik sla het voor haar open en glimlachend komt ze naast me liggen. Het bed is niet heel breed, maar breed genoeg om allebei in te kunnen liggen. Het duurt niet lang, voordat we allebei in een diepe slaap vertrokken zijn.

Hoewel ik pas na twee uur ’s nachts sliep, ben ik toch vroeg wakker. Ik kijk op de wekkerradio, die net als vroeger, nog steeds op het nachtkastje staat, en zie dat het half acht is. Voorzichtig kruip ik uit bed, zonder Sally wakker te maken. Ik douche me in de badkamer, en kleed me dan aan. Daarna loop ik naar de keuken. En zoals ik al verwacht had, zit daar mijn moeder al. Ze is altijd vroeg op. Ze glimlacht als ik binnenkom.
‘Zo, jij bent vroeg wakker!’
‘Dat heb je soms, mam.’

Mijn moeder glimlacht. ‘Sally lijkt me echt een hele leuke meid, Jack. Je hebt een goede keuze gemaakt.’
Ik glimlach. ‘Daar heb ik anders lang op moeten wachten, mam!’
‘En soms is dat wachten het allemaal waard, jongen.’
‘Dat is helemaal waar! Sally is echt alles, wat ik me zou kunnen wensen. Ze is mooi, grappig, leuk, lief, sociaal, en ze begrijpt, waarom ik eerst nooit verliefd kon worden. Of ten minste, ze doet moeite om het te begrijpen.’
Mijn moeder glimlacht weer. ‘Je hebt het echt goed van haar te pakken, Jack! En dat is goed zo. Probeer haar maar te houden, ik zou het echt niet erg vinden, als je met haar verder zou gaan.’
‘Ik ook niet, mam. We zullen wel zien. Ik geniet er voorlopig eerst even goed van. Voor het eerst in mijn leven echt verliefd!’
Ik straal helemaal als ik dan glimlach. Mijn moeder staat op en pakt de thermoskan en vraagt: ‘Koffie?’
Ik knik. Zwijgend genieten we dan van de dampend hete zwarte drank. Ik hoor dan de boiler van de verwarming aanslaan. Mijn moeder zegt: ‘Volgens mij is je vader ook wakker. Weet Sally waar de badkamer is?’
Ik knik. ‘Is ook niet moeilijk te vinden, of wel?’

Mijn moeder glimlacht. Opeens horen we gegil van boven. Het is duidelijk, dat Sally gilt. Ik haast me naar boven, om daar mijn vader met een rode kop te zien.
‘Verdorie! Je had Sally wel eens mogen zeggen, dat het slot niet heel goed sluit, Jack! Ik liep binnen, en toen stond zij onder de douche!’
Ik lach. ‘Ik dacht al, wat is er toch aan de hand!’
Mijn vader lacht ook. ‘Zag er overigens niet verkeerd uit, Jack! Daar heb je veel geluk mee!’

Ik lach en loop door naar de slaapkamer. Maar Sally is nog op de badkamer. Ik klop op de deur en roep: ‘Gaat het een beetje?’
Ik hoor Sally lachen. ‘Ja, maar ik schrok wel even! Gaat dat slot soms niet goed dicht?’
‘Dat was ik vergeten te zeggen, je moet het twee keer ronddraaien, voordat het helemaal sluit.’
‘Ah, dat had je wel eens mogen zeggen! Ik schrok me rot, toen je vader opeens binnenkwam!’
Ze doet dan de deur open. Ze lijkt alweer over de schrik heen te zijn en kijkt me glimlachend aan. Ik moest je overigens de complimenten geven van mijn vader. Hij vond het er wel goed uitzien!’
Sally lacht. ‘Doet hij dat vaker, naakte vrouwen bespieden?’
‘Niet dat ik weet! Hij schaamde zich rot, omdat hij je volgens mij niet verwacht had!’
Sally glimlacht en geeft me dan een zoen. ‘Goedemorgen, trouwens!’
‘Hmm, dat smaakt naar meer, Sally!’

Ze glimlacht en geeft me nog een zoen. Dan pas merk ik, dat ze een badjas aan heeft.
‘Waar heb je die gevonden?’
‘Die hing langs de kast op je kamer. Ik hoop, dat het niet erg is?’
‘Natuurlijk niet! Kom je zo ontbijten?’
Sally knikt. ‘Eerst even aankleden.’
Ik ga dan weer naar beneden en klop even op de deur van mijn ouders, die tegenover het trappengat ligt. ‘De kust is weer vrij, pap!’
‘Oké, dan duik ik er meteen in!’

Ik loop dan naar beneden, en vertel mijn moeder wat er gebeurd is. Ze kan er hartelijk om lachen. Even later komt Sally naar beneden. Mijn moeder verontschuldigt zich voor wat er gebeurd is, maar Sally wuift dat weg.
‘Kan gebeuren, Tina. Bovendien kan ik de schuld lekker aan Jack geven, want die had me moeten zeggen, hoe dat slot werkte!’
Mijn moeder lacht. ‘Maar toch! Ykes had ook moeten horen, dat de douche liep.’
‘Het is gebeurd, en mocht het voorkomen, dat we weer hier logeren, dan weet ik nu, dat het slot twee keer moet worden rondgedraaid!’
‘Of ik laat Ykes het slot eindelijk eens maken, dat kan natuurlijk ook!’

Een klein kwartier later komt mijn vader ook naar beneden. Hij verontschuldigt zich meteen bij Sally, die zijn excuses meteen accepteert. Daarop zegt mijn vader: ‘Nou, dat is nog eens een begin van het nieuwe jaar! Je maakt het niet iedere dag mee, dat je zo’n mooie vrouw naakt ziet in je eigen badkamer!’
Mijn moeder kijkt mijn vader gefronst aan. ‘Ykes! Zoiets zeg je toch niet!’
Mijn vader lacht. ‘Wat nou, Tina? Ik heb heus mijn ogen niet in mijn broekzak zitten! Ik zeg toch ook niets, als jij naar een mooie man zit te kijken, of wel?’
Mijn moeder lacht. ‘Alsof ik dat ooit zou doen, Ykes. Ik heb meer dan genoeg aan jou!’
Mijn vader geeft mijn moeder dan een zoen en gaat naast haar zitten. Dan zegt hij tegen mij en Sally: ‘En dat is nou het geheim van een goed huwelijk: Elkaar respecteren en erom lachen als de ander een domme fout heeft gemaakt.’

Maar mijn moeder geeft hem een zachte tik tegen zijn hoofd.
‘Waar krijg ik die nu weer voor?’
‘Voor die opmerking van zojuist! Dat zeg je gewoon niet tegen je toekomstige schoondochter!’
‘Ik heb alleen maar gezegd, wat waar is! En Jack kan het weten, want die zal Sally vaker naakt zien, dan ik!’
Ik kan het niet helpen, dat ik erom moet lachen. Sally ook. Mijn moeder kijkt meewarig naar mijn vader en zegt: ‘Sorry, ik kan het ook niet meer helpen. Ze zeggen wel eens, dat de wijsheid met de jaren komt, maar bij sommigen twijfel ik daaraan!’
Dan staat ze op. ‘Ik zal eens ontbijt op tafel zetten!’
Ik sta ook op en help mijn moeder. Even later zitten we aan een simpel ontbijt, waar we nog een keer moeten lachen om het voorval van vanmorgen. Maar we moeten daarna wel naar huis heen. Onderweg verontschuldigt mijn vader zich nogmaals voor vanmorgen, en daarmee is dan de kous af.

Als we weer thuis zijn, zegt Sally: ‘Je hebt een leuke familie, Jack. En je vader is soms best wel grappig! En volgens mij is hij wel een beetje een snoeper! Want toen ik gilde, trok hij zich terug en keer vervolgens nog een keer!’
Ik lach hard. ‘Dat klinkt echt als mijn vader het zou doen. Nou ja, ik kan het hem niet eens kwalijk nemen, je ziet er zonder kleren dan ook echt goed uit!’
Sally kijkt me met een scheve blik aan. ‘Mannen! Jullie denken ook nergens anders aan!’
‘Jawel, maar je moet de momenten grijpen, zoals ze komen! Noem het maar opportunistisch, maar ik weet zeker, als er een mooie man voorbij kwam lopen, zonder kleren, dat je ook wel twee keer keek!’
Sally lacht. ‘Oké, ik geef je gelijk! Maar ik kan nu ongestoord naar een hele mooie naakte man kijken, die dat helemaal niet erg vindt!’
Ik lach. ‘Wil je een showtje dan?’
‘Hmm, doe toch maar niet! We moeten nog naar Veghel.’

We kleden ons dan snel om, en maken ons toilet af, wat we vanmorgen niet naar behoren hebben kunnen doen. Sally belt dan Marijke op.
‘Hoe laat ben je klaar, Marijke? We zijn al thuis en bijna klaar om te vertrekken!’
‘Ah, jullie zijn al thuis? Ik ben bijna klaar met Emily, en dan moet ik mijn haren nog even doen.’
‘Zal ik je even helpen? Kunnen we even bijkletsen. Jack zal zich wel om Emily bekommeren!’
‘Dat vind ik een goed idee. Ik zal Emily alvast sturen!’

Sally hangt op en zegt: ‘Kun jij even op Emily letten? Dan help ik Marijke even met haar haren. Die heeft wat moeilijk haar om te bewerken.’
Ik knik. ‘Dat is goed. Laat die kleine rakker maar komen!’
Sally loopt naar de voordeur, waar Emily al staat te wachten.
‘Dag, tante Sally!’
De kleine meid geeft haar tante een dikke knuffel en rent daarna naar mij toe.

Sally loopt dan naar Marijke toe, die haar vervolgens ook met een knuffel begroet en haar een voorspoedig nieuwjaar wenst.
‘En nou vertel eens, hoe waren de afgelopen dagen met Jack? Ik heb je nauwelijks nog gezien!’
Sally vertelt haar zus dan alles over de afgelopen dagen. Ik hoor de twee dames regelmatig samen lachen, maar ze gaan wel door met hun haren in model te brengen. Al duurt dat nog wel een half uur, voordat ze eindelijk klaar zijn. Ik heb Emily bezig gehouden met een kleurplaat, die ze met overgave aan het inkleuren is. Als Marijke binnenkomt, stopt ze daarmee en laat de kleurplaat aan haar moeder zien.
‘Die ga ik aan oma geven!’, zegt ze tegen Marijke.
‘Dat heb je mooi gedaan! Kom, trek je weer even je jas aan? Dan gaan we naar opa en oma toe!’
Marijke geeft me dan de sleutel van mijn auto terug.
‘Dank je, dat ik die mocht lenen. Pap brengt me straks even weg naar huis, en daar haal ik de auto op, zodat ik met mijn eigen auto kan rijden.’
‘Dan moet je wel niet schrikken van de rotzooi, die Gerard heeft gemaakt. Het is er echt een puinhoop!’
‘Dat had Frank me al verteld. En hij heeft al een en ander opgeruimd, zodat het er niet meer zo ernstig uitziet. Maar ik ben wel benieuwd, wat de schade is.’
‘Reken maar op veel. We schrokken ons echt rot, het was alsof er een kudde buffels door jullie huis gerend waren!’
‘Oei, dat zal wel een nieuw interieur betekenen. Nou ja, dan ben ik misschien ook af van die oude dressoir, die vond ik vreselijk!’

We rijden dan naar Veghel. Theo en Lisette zijn er al, want ze moeten zo nog door naar Theo’s ouders. Natuurlijk worden we gevraagd hoe het de afgelopen dagen samen is gegaan, wat Sally ook uitgebreid tegen iedereen vertelt. En het valt me meteen op, dat vrijwel iedereen de nieuwe naam van Sally gebruikt en niet meer Sal zegt. Alleen Els noemt haar nog steeds Sallandy.

Na de lunch, waarbij Els weer haar kunsten heeft laten zien als uitstekende kok, gaan Sally en ik nog langs bij de vriendinnen van Sally. Die zijn aangenaam verrast, dat Sally nu opeens met een vriend komt opduiken, hoewel ze wisten, dat Sally geen vrijgezel meer was.
We treffen ze bij elkaar, ze zijn bij elkaar op bezoek in het huis van Monica en haar vriend.
De vriendinnen van Sally gapen me vol verbazing aan, als we daar aanbellen.
‘Wauw! Waar heb je die gevonden, Sal? Wat een stuk!’
Sally glimlacht. En grijnzend voegt ze eraan toe: ‘En dan zou je hem eens moeten zien zonder kleren! Jack doet aan bodybuilding, maar heeft wel lekker veel borstharen!’
‘Oeh! Geluksvogel! En hoe is hij in bed?’

De dames nemen echt geen blad voor de mond, het interesseert ze niet, dat ik erbij ben en hun vriendjes. Sally glimlacht. ‘Ik zeg maar één ding: Hij heeft me laten smeken om op te houden… Ik kon echt niet meer! Jack wilde nog wel voor een vierde keer! En ik ben geloof ik zes keer klaargekomen!’
De vriendinnen kijken Sally geschokt aan en kijken dan eens naar mij.
‘Uhm, je doet zeker niet aan uitlenen?’
‘Geen haar op mijn hoofd, die daar aan denkt! Jack is van mij!’
‘Grapje! Ik kan alleen maar jaloers zijn! Jeroen kan me wel bevredigen, maar meer dan twee keer zit er bij hem niet in!’
Haar vriend zegt dan: ‘Ja, vertel dan ook maar meteen alles over ons, Diana!’
Diana haalt verontschuldigend haar schouders op.
‘Oeps, sorry schat! Maar je weet toch, dat ik normaal alles met mijn vriendinnen deel?’
‘Ja, maar soms ga je wel wat te ver, Diana!’

De heren stellen zich dan aan me voor. Ze heten Jeroen, André en Ben. Ze blijken niet veel jonger te zijn, dan ik het ben en ik ben blij dat we ongeveer even oud zijn. En dan valt het me op, dat Ben en André wel heel erg veel op elkaar lijken.
‘Zijn jullie soms familie van elkaar?’
Ze lachen. ‘Ja, we zijn halfbroers. We hebben dezelfde vader, maar een andere moeder. Onze vader was in die tijd niet zo monogaam.’
Ik lach. ‘Dat kan gebeuren. Wel apart! En jullie zijn wel net zo oud?’
André knikt. ‘Het scheelt drie dagen. Ik ben ouder dan Ben.’
‘Grappig! En ook wel leuk, dat jullie allebei een vriendin hebben uit Sally’s vriendengroep!’

Ben zegt daarop: ‘Zo heel toevallig is dat niet, Jack. Hoewel we halfbroers zijn, trekken we al ons hele leven met elkaar op. André woonde toen naast ons. En daardoor zijn we altijd vrienden geweest. Ze noemen ons soms tweelingen, en dat zou ook kloppen, ware het niet, dat we verschillende moeders hebben. Dus toen André een oogje op Monica kreeg, heb ik mijn oog op Ilse geworpen. En dat werkte.’
Ik lach. ‘Jullie lijken inderdaad wel erg veel op elkaar. En hebben jullie ook dezelfde hobby’s?’
‘Ja, oude auto’s! André en ik hebben allebei een oude auto. Alleen verschillen we daar wat in van smaak. Ik heb een oude Opel GT en André rijdt in een oude Alfa Guillia 1300 Super.’
‘Oh, maar dat zijn ook hele mooie auto’s! Ik heb zelf ook een oldtimer. Een Austin Healey 3000 uit 1967!’
‘Cool! Dat is een gave wagen! Die heb je toevallig niet bij?’
‘Nee, die staat nu lekker weer te drogen in de garage. Ik heb er gisteren met Sally een tochtje mee gemaakt. Het was zo’n heerlijk weer!’
‘Jammer, die had ik graag wel eens van dichtbij gezien!’
‘We kunnen eens afspreken, maken we samen een tochtje.’
‘Dan moeten we wel iets verzinnen voor Jeroen, want die kan ons niet bijhouden met zijn Eendje!’

Ik glimlach. ‘Het gaat zich er toch niet om bij auto’s, hoe snel die gaat! Het gaat erom, dat je er plezier aan beleeft. En of dat nu een Eend is, of een Alfa, dat maakt toch niet uit?’
Jeroen knikt en glimlacht. ‘Dat is nou eens een verstandig woord. Maar ik heb trouwens wel nieuws, ik heb de Eend verkocht!’
Ben en André kijken Jeroen verbaasd aan. ‘Wat? En nu dan?’
‘Dan moet je maar eens in de garage kijken, daar staat de opvolger al! Een Citroën DS 23 Pallas uit 1973. Daar is nog wel wat werk aan, maar het komt een stuk beter vooruit, dan die Eend!’
‘Ah, eindelijk heb je eens wat verstand gekregen! Een DS? Dat is heel wat anders dan je Eendje!’

We staan op om naar de wagen te gaan kijken, waarop Monica opmerkt: ‘Ah, die gaan zeker de nieuwe aanwinst van Jeroen bekijken. Mannen en hun speelgoed!’
Sally zegt daarop: ‘Jack heeft ook een oude wagen. Een kleine sportwagen! Pff, dat ding kan verdomme snel! We zijn er eergisteren mee naar Valkenburg gereden. Dat was me toch leuk! Ik heb echt genoten!’
Monica kijkt Sally aan. ‘Je glundert als je daarover praat. Volgens mij ben je echt helemaal verliefd op Jack!’

Sally zucht eens diep. ‘En hoe! Hij is echt ongelofelijk! Hij is niet alleen ontzettend knap, maar ook heel erg lief! En je zou hem eens moeten zien omgaan met kinderen! Zo leuk!’
Monica lacht. ‘Ik heb je nog nooit zo over een man horen praten, Sal! Ik geloof, dat je de Jackpot hebt gewonnen! En is hij ook nog rijk?’
‘Rijk is hij niet, maar hij heeft ook geen slecht salaris. Maar dat vind ik niet eens belangrijk. Ik verdien zelf ook best goed!’
‘Maar hij heeft wel een sportwagen?’

‘Ja, zo’n oude Engelse sportwagen. Een Austin Healey. Schijnt best wel een duur ding te zijn. Maar Jack heeft die goedkoop met schade kunnen kopen, en die heeft hij samen met zijn broer, die automonteur is, opgeknapt. En daarvoor heeft hij flink moeten sparen, en hij had wat geld uit een erfenis gekregen, dat hij daarvoor gebruikt heeft.’
‘Nou ja, dan zou het toch helemaal perfect zijn geweest!’
‘Hij is perfect genoeg voor mij, Monica. Ik wil hem echt nooit meer kwijt!’
‘Oehh! En dat uit jouw mond? Dan moet het al serieus zijn!’
‘Meer dan serieus! Ik woon al praktisch bij hem in!’
‘Wat? En je bent net op jezelf gaan wonen!’
‘Hij is mijn buurman!’
‘Ooo… En die liep daar dus zomaar in het wild rond? Geluksvogel!’

Intussen loop ik met de vrienden mee naar de garage. Daar staat een glanzend rode DS in, die er nog best goed voor zijn leeftijd uitziet. Er is inderdaad nog wel wat werk aan, maar Jeroen kan er zo in rijden.
André zegt dan: ‘En sinds wanneer heb je deze dan gekocht?’
Jeroen glimlacht. ‘Gisteren heb ik de Eend daarop ingeruild. Ik hoefde er maar duizend euro op toe te leggen!’
‘Heb je nog zoveel voor die eend gekregen? Dat meen je niet!’
‘Toch echt waar! Ik heb veertienduizend voor de DS betaald, en ik kreeg dertienduizend voor de Eend terug. De eend was nog wel iets meer waard, maar zo vond ik het wel goed. Nu heb ik een echte oldtimer, waar ik straks met vrouw en kind in kan rijden.’
André en Ben kijken verrast om. ‘Vrouw en kind?’
Jeroen glimlacht. ‘Het is nog niet zo ver, maar we zijn er wel voor bezig. Daarom wilde ik ook wat groters dan een eend.’

Ik glimlach. ‘Dat kan ik wel begrijpen. Om die reden twijfel ik ook of ik mijn Austin niet zal inruilen voor een Lotus Cortina. En mijn schoonvader heeft toevallig zo’n ding staan en heeft oren naar mijn Austin.’
André zegt lachend: ‘Je kent Sal nog maar net!’
‘Dat wil niet zeggen, dat ik niet vooruit denk! Maar voorlopig zal ik de Austin nog wel even houden. Sally vond het erg leuk, toen we die tocht maakten. En op de achterbank kan ook nog wel een stoeltje gemonteerd worden. Dat heb ik al eens eerder gezien.’
‘Is zo’n Austin duur?’
‘Dat ligt eraan in welke toestand je de wagen hebt. Mijn wagen is nu getaxeerd op vijfenzestigduizend euro. En heel verschil voor de achtduizend, die ik betaald heb, toen ik hem kocht. Het transport kostte me echter wel negenduizend, en de restauratie, de wagen had schade, heeft me nog eens tienduizend gekost. En later heb ik ook nog wat aan de motor laten doen, die heeft nu zo’n 25 pk meer, en heeft nu zo’n 175 pk.’
‘Netjes! Maar vijfenzestigduizend! Dat is niet mis!’
‘Inderdaad, maar soms moet je geluk hebben. En een broer, die automonteur is.’
‘Dat zal wel schelen. Maar achtduizend! Dat was echt niet veel!’
‘Ja, daar had ik veel geluk bij. Ik heb die gekocht op een veiling, en ik had voor de lol achtduizend geboden. En toen won ik de wagen ook nog! Nou ja, toen had ik dus plotseling een oldtimer. Ik was wel op zoek naar iets, maar ik had eigenlijk iets anders op het oog. Ik vond de Austin wel erg mooi, maar ik dacht niet, dat ik zou kunnen winnen. Wel dus…’
‘Foto’s?’

Ik laat ze wat foto’s zien op mijn telefoon, waaronder ook één met Sally.
‘Mooie wagen! Is het ook een beetje snel?’
‘Ja, de wagen weegt niet zo heel veel en heeft toch flink wat vermogen. Maar de topsnelheid is niet zo hoog, maar daarvoor trekt hij op een bochtig weggetje iedere golf het snot voor zijn ogen.’
‘Maar dat zal nu wel koud zijn om met zo’n cabrio te rijden!’
‘Het ging net, maar eergisteren was het ook best mooi weer. Maar de terugweg was minder mooi weer. We hebben een nachtje overnacht in Valkenburg.’
‘Je maakt er meteen werk van! Goed bezig!’

We lopen dan weer terug naar de woonkamer, waar Sally nog steeds druk aan het kletsen is met haar vriendinnen. Monica roept tegen ons: ‘En, bevalt jullie onze nieuwste aanwinst?’
‘Mooie wagen, Monica! Maar ik ruil hem niet voor de mijne!’
Jeroen lacht meteen. ‘Dat mag wel, Jack! Zou ik helemaal geen probleem mee hebben!’
‘Dat dacht ik wel! Maar voorlopig zeker niet!’

Een klein uur later rijden we op huis aan. Ik heb al met Jeroen, André en Ben afgesproken, dat we in het voorjaar een tocht gaan maken. Ik vertel Sally er over, en ze is meteen enthousiast.
‘Dat lijkt me echt leuk! Waar gaan we dan naar toe?’
‘Dat moeten we nog even bekijken. Het leukste zou zijn, als we de Eifel in konden gaan. Daar zijn veel mooie weggetjes, en is het echt mooi rijden. Maar ik heb nu hun telefoonnummers, dus we kunnen wel gaan plannen.’
Sally glimlacht. ‘En weet je, wat ik fijn vond? Dat niemand moeilijk deed, dat we nog zo kort bij elkaar zijn. Ze hebben je meteen als vriend geaccepteerd.’
‘Ja, dat vond ik ook fijn. Ze deden helemaal niet moeilijk.’

We rijden dan naar huis en ploffen neer op de bank. De afgelopen dagen zijn toch best druk geweest, en al snel liggen we te slapen op de bank. Na een paar uur word ik wakker van de honger. Maar in plaats dat ik opsta om eten klaar te maken, kijk ik naar Sally, die tegen me aan ligt te slapen. Ik voel me nu volmaakt gelukkig, het leven lacht me toe, en het komende jaar dreigt dan ook fantastisch te worden. Ik probeer me onder Sally vandaan te wurmen, zonder dat ze wakker wordt. Dat lukt en ik druk haar een kusje op haar voorhoofd. In haar slaap glimlacht ze. Wat een begin van een nieuw jaar!

Dit verhaal gaat nog verder, maar daarvoor zullen jullie tot kerst moeten wachten...