Mini - 127

We schoven de meubels en het vloerkleed aan de kant en even later had Joline een Rumba uitgezocht op haar playlist. “Kees, dit is een makkie. De Rumba is een soort chacha, maar dan langzamer. Kom, omkleden jij. In je mafia-outfit.” “En wat trek jij dan aan, Mafia-vriendinnetje?”
Ze lachte mysterieus. “Zul je wel zien. Ik ga even naar de logeerkamer om me om te kleden.” “Wil je wat drinken als je terugkomt?” Ze knikte, de klink van de deur in de hand. “Geef mij maar een glas van die witte wijn. Die is lekker. En daar kom ik lekker los van.” Hmmm… Dat beloofde wat.
Ik kleedde me snel om: zwarte broek, zwart overhemd, witte riem en rode stropdas. Glimmend zwarte schoenen. Ik keek in de spiegel toen ik de stropdas knoopte: niet de kleding waarin ik me ‘thuisvoelde’, maar goed, bij dansles past decorum. Een ondeugende gedachte kwam bij me op: de volgende danssessie mijn nette uniform maar eens aantrekken. Over ‘decorum’ gesproken…

Grinnikend liep ik de kamer weer in om in deuropening abrupt te stoppen. Joline stond in de kamer. En als je het nu had over decorum… Een felrode strokenrok tot haar knieën, witte blouse met een shawl in dezelfde kleur als haar rok, zwarte lakschoentjes met een vierkante hak en haar haren in één lange vlecht opzij van haar hoofd. “Wauw… Wat een schoonheid staat hier op me te wachten…” Ze lachte liefjes. “En wát een knappe vent komt er uit onze slaapkamer. Daar wil ik mee dansen!” Ze liep naar me toe en omhelsde me. “En vanavond ook nog wat andere dingen doen…” hoorde ik in mijn oor. “Dat lijkt me wel een fijn plan, schoonheid. Zulen we het dansen dan maar skippen?”
Ze duwde me iets van zich af en keek me aan: haar blik in de stand ‘pas-op-of…’. “Ik dacht het niet, ventje. Jij luistert het eerste uur héél goed naar jouw danslerares en doet exact wat ze zegt. Anders kun je die andere dingen wel op je buik schrijven. Volgende week vrijdag moeten we weer verschijnen bij Carlos en Juanita, en dan wil ik niet staan stuntelen met jou! Hup, zet de muziek aan; dansen!” Ze lachte. Het volgende uurtje verliep lekker; de Rumba was niet zo moeilijk; redelijk rustig en qua passen leek hij inderdaad op de chacha. Dacht ik. Tot Joline een wat sneller nummer opzette.
“Dit is ook Rumba, Kees, maar dan de Latin versie. Hard werken!” Dat bleek, want de volgende vijf minuten moest ik inderdaad hard aan de bak. Het ‘leiden’ van de dame hield in dat ik haar regelmatig naar voren of naar achteren moest ‘gooien’ of andere, bijna acrobatische, toeren moest uitvoeren. Aan het einde van het nummer stonden we beiden te hijgen. “Je deed ’t best leuk, Kees. Nog iets meer souplesse in je heupen en je kunt zó mee naar het bal.” Ik keek verontwaardigd. “Nóg meer souplesse in m’n heupen? Hé schat, ik heet geen Elvis Presley, bijgenaamd ‘Elvis the Pelvis’. En bovendien staan we niet op de set van ‘Dirty Dancing’. Ik ben een simpele Hollandse houten Klaas.”
Ze tikte op mijn neus. “Voor een houten Klaas doe je het best wel aardig, vriendje van me. Maar nogmaals: iets meer vanuit de heupen werken.” Ik grinnikte. “Vanuit de heupen werpen? Da’s meer een specialiteit van vrouwen hoor. Aan het einde van de zwangerschap.” Ze sloeg haar ogen demonstratief omhoog. “Mánnen! Kom vriendje, we zijn er nog niet: nog een herhaling van de voorgaande lessen.” Ze zette een chacha op en we dansten de kamer weer rond. Nu was ik weer op vertrouwder terrein en probeerde ik bewegingen uit. Joline kon dat wel op prijs stellen; ze anticipeerde goed en volgens mij leek het wel ergens op. Regelmatig zag ik een brede lach op haar gezicht en aan het einde van de dans, na de handkus zei ze zachtjes: “Dat had ik een maand geleden niet verwacht, Kees… Je doet ’t prima. De chacha heb je prima onder de knie.” “Mooi schat. Dan wordt dat de openingsdans van ons feest. Hebben we dat maar achter de rug.”
Ik kreeg een vuile blik terug. “Denk maar niet dat jij er zo makkelijk van af komt als kersverse bruidegom. Ma wil ook met je dansen, en ik denk je zussen ook. Ik wil in ieder geval met mijn broers dansen. En met Pa. En jouw Pa, als jij met mijn Ma danst.” Ik fronsde. “Ma kan wel dansen, maar Pa… Waar denk je dat mijn diploma ‘Houten Klaas’ verdiend heb? Pa zat in de examencommissie…” Joline begon ondeugend te kijken. “Ik weet nog wel een leuke danslerares voor hem. Woont in Malden. Ik zal het ze eens voorstellen…” Ze pakte mijn hoofd tussen haar handen en kuste me. “En nu gaan we even lekker zitten, nog een wijntje drinken en snel douchen. Ik stink naar zweet. En dan koken en lekker eten.”

Twee uur later zaten we met een kop koffie voor ons op de bank. Even gedouched, schone kleren aangedaan en gegeten. “Zo. Héhé… Lekker Kees. Nu even uitbuiken hoor, voordat we ergens anders aan beginnen.” Ik knikte. “Ik gaTon even bellen. Kijken of hij ook zo’n brief heeft.” Even later hoorde ik zijn stem. “Hoi Kees…” “Hé makker. Heb jij ook post van ene Meester Zomers?” “Nee. Bij mij was de brievenbus helemaal leeg.” “Hmm… Dat zou inhouden dat ‘mijn’ slachtoffer op de solotoer is gegaan…” “En de meiden hebben ook geen post in Wageningen. Jij bent de kwaaie pier, maat.”
Ik grinnikte. “Ach, dat wist meester Zomers al lang. Ik heb haar eens toegebeten dat, als ik nog een keer last van haar zou hebben, ik haar persoonlijke duivel zou worden en dat ik daar erg goed in ben. En dat mijn CV te vinden is in stookruimte 13 van de hel.” Ton schoot in de lach en op de achtergrond hoorde ik Claar meelachen. “Een deel van je CV kunnen wij ook wel voordragen, Kees!” riep ze even later. “Dank je wel zussie. Techniek, klassieke muziek en hardlopen zeker? Ik hou ook van jou.”
Ton werd serieus. “En nu, Kees?” “Bij DT hebben we een juridisch medewerkster. Schat van een meid, Angelique. Die heeft ondertussen het proces-verbaal en de brief van Zomers gekregen. En om haar eigen woorden te gebruiken: ze gaat kijken of ze ergens een gat in kan schieten” Ton bromde. “En als haar dat niet lukt?” “Dan schakel ik m’n rechtsbijstandsverzekering in. Kijk, als dat kleerkastje een civiele procedure wil beginnen, zal hij vooraf moeten betalen. En oh ja: er komt eerst een strafrechtelijke procedure, want de ‘heren’ probeerden mijn zusjes tegen hun wil mee te nemen en ons te vloeren. Daar hebben wij aangifte van gedaan. En de weken voorafgaande aan het incident, werden een aantal vrouwelijke studenten ook door hen lastig gevallen. Voordat die strafrechtzaak voor komt, daar gaan een paar maanden overheen. Civiel recht gaat sneller. Mevrouw de advocate wil een voorschot nemen op de strafzaak. Als ik nu ga schikken is dat meteen schuld bekennen. En over m’n lijk dat ik dat doe. Vergeet niet: ik heb eerder met dit bijltje gehakt, Ton.”

Een lage, gemene grom klonk aan de andere kant van de lijn. “Hé maat, maak je niet zo druk. Ik denk dat mijn antwoord aan mevrouw Mr. Zomers hetzelfde zal zijn als destijds het antwoord van generaal Mc. Aucliffe aan de Duitsers die in 1944 Bastogne omsingelden: ‘Nuts’. Vrij vertaald: stik er maar in, stelletje klootzakken.” Ik moest grinniken. “En nu ga ik de verbinding verbreken makker, want jouw zus heeft mij ondertussen behoorlijk afgeknepen met dansles. En ze beloofde me dat we na de dansles nog andere bezigheden zouden gaan doen. In onze geluiddichte slaapkamer.” “Ik heb medelijden met je, Kees. Gelukkig kun je morgen uitslapen.”
Joline riep: “Dat zal hij wel nodig hebben!” “Hallo zussie! Knijp je je vriendje niet teveel af?” “Misschien vindt hij dat wel lekker…”, gniffelde ze. “Ik wil het niet weten. Maar jullie brengen mij wel op goeie ideeën. Eens kijken of ik Claar ook zover kan krijgen. De slaapkkamer van mijn flatje is weliswaar niet 100% geluiddicht, maar in ieder geval beter dan in Amersfoort. Have fun en daarna: lekker slapen!” “Tot uw orders, luitenant”, zei Joline spottend, “en jullie ook veel plezier!”

Ik verbrak de verbinding en keek Joline aan. “Zo. Ook weer iemand gerustgesteld.” “En ik ga Angelique even bellen. Vragen of zij mogelijkheden ziet.” Even later zaten de dames in een geanimeerd gesprek over mode. Joline had de telefoon op ‘speaker’ gezet, dus ik kreeg alles mee. Angelique had geshopt en was wat ‘leuke dingetjes’ tegengekomen. “En moeder is meegeweest en heeft ook nieuwe dingen gekocht, Jo! Gewoon, omdat het kon. Heerlijk!” Ik liet de meiden maar even kletsen. Meestal duurde het even voordat ze ‘to the point’ kwamen. Het waren niet voor niets dikke vriendinnen…
Na een minuut of vijf vroeg Joline: “An, heb jij nog naar die brief gekeken? En het proces-verbaal?” Een lachje klonk. “Wat denk je? Jo, er blijft he-le-maal niets van die eis over. Ik weet niet wie die brief heeft opgesteld, maar als dat Zomers zelf is geweest, mag ze haar studie rechten wel opnieuw gaan doen. Fred zou dit ding hebben verscheurd met de opmerking: ‘Prutswerk. Opnieuw.’ Net als hij tegen Marion zei toen ze die SWAT-analyse had gemaakt.”
Ik schoot in de lach. “Wat een giller! En dat noemt zich advocaat? Geen wonder dat ze failliet ging.” Joline keek plotseling een stuk vrolijker. “Dus…” “Jo, er zitten zoveel fouten in dat zelfs ík er gehakt van maak. Met twee vingers in m’n neus. Jullie hoeven echt niet bang te zijn; een rechter leest dit, kijkt Zomers lang en minachtend aan en zal waarschijnlijk zeggen: ‘Wil de advocaat van de eiser haar huiswerk even opnieuw doen en niet mijn tijd lopen te verprutsen? Vordering afgewezen.’ Bám, klap met de hamer en de volgende zaak.” “Angelique, wat adviseer je mij?” “Schrijf een net briefje waarin je schrijft dat je niet ingaat op een schikkingsvoorstel en waarin je stelt dat, als zij de zaak wil laten voorkomen, ze dat vooral moet doen. En waarbij ze vooral de strafrechtelijke procedure even af moet wachten om te bepalen wie er nu in feite schuldig was. De feitelijke inhoud is vrij, daar worden geen eisen aan gesteld. Je zou kunnen volstaan met de tekst: ‘Krijg de pip mens, en stik er maar in’, maar da’s niet zo netjes. Aangetekend versturen, met ontvangstbevestiging.”

Ik grinnikte. “Ik heb wel wat ideetjes over de inhoud, Angelique. Dank voor je adviezen.. Hier kunnen we wat mee.” Een giechel klonk. “De rekening volgt, meneer Jonkman…” “Ik zal een van mijn medewerkers hier zorg voor laten dragen, mevrouw. Claassen heet hij. Henry van voren. U hoort nog van hem.” “Hé, Kees, je dopt je eigen boontjes maar! Ben jij gek…” hoorden we Henry roepen. “Je mag vanavond beginnen met een aanbetaling, Henry. In natura.” “Er zit hier iemand een bijzonder rood gezicht te krijgen, Kees”, zei Angelique. “en m’n moeder zit hier ook bij, wil je daar rekening mee houden?”
“Ik ben ondertussen wel wat gewend hoor, Kees!”, hoorde ik Gien roepen. “Maar soms…” “Sorry Gien. We laten jullie met rust. An, dank je wel! Je krijgt maandag een hele dikke knuffel van ons.” We verbraken de verbinding en Joline keek me aan. “Wát een kneus. Ik verheug me nu al op een eventuele civiele procedure.” Ik schudde mijn hoofd. “Die komt er niet. Ze gaat antwoord krijgen van mij en daarna horen we niets meer van haar. Dit is pure bluf. Bangmakerij. Ze heeft geen poot om op te staan. Claar en Mel werden meegesleurd en hebben, als weerloze meisjes, gebruik gemaakt van de enige wapens die ze hadden: naaldhakken en nagels. Ton en ik werden aangevallen door twee kleerkasten en hebben hen met hun eigen gewicht verslagen door een stap opzij te doen en ze wat meer snelheid te geven. Zelfverdediging en proportioneel gebruik van geweld. Geen speld tussen te krijgen. Bovendien: die vier heren hadden voor die tijd nog wat andere zaken op hun kerfstok, nietwaar? Aanranding en lastig vallen van vrouwelijke studenten, toch? Als dat ook naar voren komt, maken ze grote kans op een paar weken cel.”

Joline zuchtte. “Wat een gedoe…” Ik trok haar naar me toe. “Ja. Gedoe, inderdaad. Maar dankzij het initiatief van Claar en Mel is er wel een eind gekomen aan ‘gedoe’ voor vrouwelijke studenten in Wageningen, vergeet dat niet. Die kunnen weer een stuk geruster over straat.” Ze draaide zich langzaam naar me om. “En dankzij mijn stoere broer en mijn stoere vriendje.” Ze lachte geniepig. “En mijn lieve schoonzussen met hun naaldhakken, niet te vergeten.” Ik bromde. “Vergeet hun nagels niet. Ik heb de sporen ervan gezien op de gezichten van die twee kleinsten; die waren een stuk dieper dan de nagels die ik ooit in mijn gezicht kreeg. Het zou me niets verwonderen als de 'heren' er fraaie littekens aan overhouden. Een straatkat zou er trots op geweest zijn…”
Joline giechelde en kroop in mijn armen. “En nu ga ik die stoere meneer hier eens onderwerpen. Deze stoere meneer gaat een lekker wijntje voor ons inschenken. In de tussentijd trek ik mijn broek en trui uit en verwissel die voor iets leukers. En dan gaat deze stoere meneer exact doen wat de blonde feeks van Gorinchem hem zegt…” Ik keek haar vragend aan en ze knikte. “Ja, vanavond deel ik de lakens uit, Kees. Schenk twee glazen wijn in en neem die maar mee naar de slaapkamer. En neem de fles ook maar mee. Over tien minuten mag je binnenkomen. Niet eerder.” Ze zoende me vluchtig en liep de deur van de slaapkamer in. “En niet spieken!” Een paar minuten later hoorde ik naaldhakjes op de vloer. Ik maakte een fles wijn open, schonk twee glazen in en zette die, met de wijn op een dienblad. Toen controleerde ik deuren en ramen, deed ik het alarm aan en het licht in de kamer uit.

Ik klopte op de slaapkamerdeur. “Roomservice…Mevrouw, u had witte wijn besteld?” “Kom maar binnen, de deur is open…” Ik deed de deur open en was wéér verrast. Joline zat op de rand van het bed. Haar lange rode jurk aan, haren in een staart, mooi opgemaakt en de hele kamer rook naar haar parfum. “Zet het daar maar neer jongeman.” Ze wees naar het nachtkastje. “Helaas heb ik geen fooi voor je… Althans geen geld. Maar kan ik de fooi ook op een andere manier geven?” Ze trok haar jurk iets op, zodat de split zichtbaar werd. Twee prachtige lange benen werden zichtbaar. Ik keek op m’n horloge. “Dan moet dat wel vlug mevrouw, want mijn cheffin is een ongeduldig type.” “Die bel ik wel even op dat je langer bezig bent.” Ze deed alsof ze een telefoon pakte. “Hallo? Met mevrouw Boogers van kamer 201. Ik heb wat problemen met de koelkast op mijn kamer. De jongeman van de roomservice zei dat hij dat misschien kon maken, maar dan is hij wel een uurtje bezig zei hij. Kan dat?... Oké, dank u wel! Ja, ik stuur ‘m naar beneden als hij klaar is.”

Ze keek me aan. “Zo jongeman… Je bent nu een uur voor mij. Kom eens hier zitten.” Ze klopte naast zich op het bed. “Jij ziet er uit alsof je veel hard loopt. Dat mag ik wel, zo’n lekker kontje.” “Ja mevrouw, maar ik heb ook nog andere hobby’s hoor. Techniek en klassieke muziek, dat zijn mijn werelden…” “Techniek? Oh… Welke technieken beheers jij dan allemaal, jongeman?” Ik grinnikte. “Nou, ik kan elektrische schema’s voor schepen en boorplatforms ontwerpen maar ben ook redelijk bedreven in de betere zoen- en streeltechnieken.” “Nou, die elektrische schema’s bewaar je maar voor de koelkast, maar in die andere technieken ben ik wel geïnteresseerd. Kun je die eens demonstreren?” Ik bekeek haar. “Tja, dat kan ik wel, maar dan zult u me toch de ruimte moeten geven. Die jurk is best lang en de zones waar ik het beste kan strelen zitten momenteel behoorlijk verborgen, mevrouw.”
Ik zag een lachje in haar ogen. “Je zult me moeten overtuigen jongeman. Denk maar niet dat ik zonder meer deze jurk uittrek. Je probeert het eerst maar over die jurk heen.” Ik zuchtte. “Mevrouw, u wilde mij een fooi geven. In natura. Als u daar allerlei voorwaarden aan gaat verbinden, ga ik weer naar beneden en ga ik wel op de solo-toer. Met u op mijn netvlies, dat dan weer wel…” Joline keek me in de ogen. “Je bent er toe in staat, jongeman. Nou kom hier dan, dan zal ik jou eens wat laten voelen. Ga eens op dit bed liggen…”

Ik gehoorzaamde. Langzaam sloeg ze een lang been over me heen. Ze streelde mijn gezicht met haar voet en ik voelde haar hand de knoop van mijn broek losmaken. Even later was mijn broek uit. Nu kroop ze helemaal op me, haar gezicht naar mijn voeten en haar jurk gleed over mijn hoofd heen. “Bekijk maar goed wat je ziet, jongeman. En als je wilt voelen, mag dat ook… Ik ga jou ook eens goed voelen. Want dat gereedschap van jou…” Ze trok mijn boxer uit en even later voelde ik haar lippen om mijn paal. Ik betastte haar tussen haar benen; steeds hoger, tot ik een klein slipje voelde wat strak over haar bolle poesje spande. Joline had ondertussen mijn paal in haar mond genomen; met haar zachte tong streelde ze me en langzaam ging ze met haar hoofd op en neer: een heerlijk gevoel!
“Mevrouw, als u zo doorgaat, kom ik in een sneltreinvaart klaar…” Ze liet even los. “Wil je dan wat anders? Zeg het maar… Jij moest een leuke fooi krijgen, toch?” Ik kwam overeind. “Ik wil met u zoenen, mooie mevrouw. En u tussen uw prachtige benen strelen… Voelen wat er onder dat geile slipje verstopt is…” Joline glimlachte, draaide zich om en ging naast me liggen.
Ze keek me aan. “Leef je uit… Kees.” Ik trok een wenkbrauw op en ze zei: “Ik wil ‘gewoon’ Joline zijn en met mijn Kees vrijen. Mijn Kees, die me overal mag voelen en strelen en vastpakken. Met wie ik naar bed wil.” Ze kuste me zachtjes en toen ze losliet zei ik: “Jij bent nooit ‘gewoon’, Jolientje. Jij bent een heerlijke vrouw. Die me begrijpt, me corrigeert as het nodig is en die van me houdt. En waar ik vreselijk veel van hou…” Ze sloeg haar armen om me heen. “Lief…” hoorde ik in m’n oor, gevolgd door een likkend tongetje.
Ik draaide haar op me en streelde zachtjes over haar rug. Joline legde haar hoofd naast het mijne op het kussen. “Heerlijk… Zo kan ik lekker ontspannen… Jouw strelende handen over mijn rug… Dat doe je goed, Kees.” Ik keek haar aan: twee blauwe ogen vlakbij. “Het is ook heerlijk om te doen, Jolientje…” Minuten lang streelde ik haar, af en toe beloond met een zacht zoentje of een kreun. Langzaam maar zeker verplaatste ik mijn handen naar haar billen. ‘Lekker zacht strelen’ werd nu ‘erotisch strelen’: over haar billen, tussen haar billen, over haar benen…
“Knieholten, Kees…” hoorde ik in mijn oor. “Als je dáár streelt…” Ik lachte zachtjes. “Wat dan, schatje?” Ze kneep in mijn oor. “Dan ga je wat beleven, minnaar.” “Hmmm…. Dat gaan we dan maar eens uitproberen.” Ik reikte naar onderenen zei plagend: “Shit. Ik kan er nét niet bij. Sorry schatje.” “Laat die shit maar achterwege, Kees”, bromde ze in m’n oor. Joline drukte zich op en ging iets hoger liggen. “En nu: strelen meneer. Je weet waar.” Langzaam gleden mijn handen langs haar benen omlaag tot ik haar knieholten bereikte. Ik trok haar jurk omhoog, totdat mijn handen haar panty voelden en voelde met één vinger van elke hand in haar knieholten. Een zachte zucht was het resultaat. “Heerlijk… Zó opwindend…” “Jij bent ook opwindend, Joline…” Ze giechelde meisjesachtig. “Ik voel het, Kees. Komt er niets in de knel?” “Kleine Keesje wordt goed in toom gehouden door jou, schat.” Ze bleef giechelen. “En als ik nu eens dit doe?” Ze wiebelde met haar heupen. “Of dit?” Ze spreidde haar benen, tot ze aan de buitenkant van de mijne lagen. “Tja… dan komt kleine Kees in opstand en wordt hij misschien wel grote Kees. En dan is het afgelopen met de rust, dame.”

Ze bleef op me bewegen; de gladde stof van haar jurk streelde mijn paal opwindend. Langzaam maar zeker streelde ik haar benen steeds hoger tot ik haar slipje voelde. Ik streelde langs de rand; over de onderkant van haar billen, en weer terug naar binnen, vlak langs haar poesje, maar er niet op en weer terug langs haar billen. “Je bent een heerlijke plaaggeest…” hoorde ik zachtjes. “En jij een heerlijke sexy vrouw… Ik wil je zo graag lekker tussen je benen voelen en strelen… Voelen hoe nat je wordt… Je klaar laten komen, zo over me heen…” Joline hijgde. “Doé het dan! Voel tussen mijn benen! Betast me, vinger me… Néuk me! Neuk je geile…”
Ze aarzelde weer en zachtjes zei ik: “Wie moet ik neuken, geil meisje van me?” Ze schokte. “Ik … ik kóm, Kees! Vinger je eigen geile meisje!” Ik streelde over haar zachte slipje en voelde het nat worden. “Is mijn geile meisje nat?” “Jaaahhh… Zó nat… Zó lekker… Voel maar! Voel tussen mijn benen, op mijn meest intieme plekje!” Joline wreef met haar poesje tegen mijn harde paal en maakte me nat. “Lekker, Jolientje… Zo’n heerlijk geil meisje op me…” Ze kwam omhoog en kuste me, haar tong verkende mijn mond. “Mag ik op mijn rug op je liggen, Kees? Mijn benen schaamteloos gespreid, zodat je lekker bij mijn natte poesje kan…” “Lijkt me heerlijk schat. Dan kan ik natte kut betasten en je mooie borsten…” Ze ging rechtop zitten. “Eerst die jurk uit…” Ze trok haar jurk ruisend uit en vervolgens haar slipje. Toen ging ze voorzichtig op me liggen. De jurk legde ze over zich heen.
Mijn paal lag nu tussen haar benen. Ze duwde haar benen even tegen elkaar; ik voelde haar warme panty tegen mijn paal aan. “Heerlijk, schat…” “Jij bent ook heerlijk… Verwen me, Kees! Streel met die heerlijke vingers van je over mijn natte poes! Laat me je voelen!” “Doe je benen uit elkaar schat…” Ik tastte onder haar panty naar haar lipjes en gleed er tussen. Een langgerekte kreun was het gevolg. Joline tilde haar heupen op. “Dieper, lieverd… En sneller. Oh jaaahhhh…” Ze schokte. “Zo lekker… Jouw vingers in me…” “Je bent heerlijk nat, schatje… Zó opwindend om jou te mogen strelen…” Ze plukte nu zelf aan haar tepels. Door haar jurk heen. “Kees… Ik… ga wéér komen! Ohhh…. Lekker weer klaarkomen, met jouw vingers in m’n natte, geile…” Ze hijgde en trilde, vlak voor haar orgasme. “In je geile kutje…? Zeg het, Joline! Zeg het! Laat je gaan!”

Ze liet haar borsten los en pakte mijn polsen. “Voél me, Kees! Voél m’n natte poes!” Ik trok mijn handen terug. “Nee, schatje. Ik ga pas verder als je het hebt gezegd…” Ze kreunde. “Sla mijn stoute, natte poesje!” “Nee… Eerst netjes vragen. In de goede bewoordingen.” Ze hijgde. “Zó vreselijk fout… Zó geil…” Ze aarzelde nog steeds en gaf een klein tikje op haar poesje. “Ahh…” “Toe maar Jolientje. Daarna komt de beloning.” Ze keek me geil aan, haar hoofd vlak naast het mijne en ze kuste me. “Ik hou van je Kees… Sla me op mijn geile, natte kutje… Please?” Ik gaf haar een tik en ze schokte. Meteen streelde ik haar, over haar panty. “Geil…” hoorde ik naast me. “Je hebt een heerlijk nat, geil kutje, meisje. Dat ga ik lekker betasten. Over die sexy panty van je heen.”
“Jaaa…. Lekker! Voel me! Voel maar hoe nat en geil ik ben…” Ze kronkelde onder mijn hand. Met de andere hand kneedde ik een borst en kneep even in haar harde tepel. Dat haalde haar over de drempel. “Oh, je maakt me zo geil… Ik ben helemaal van jou Kees, jouw geile, natte sletje…” Ze schokte nu, en met haar ogen dicht zocht ze mijn mond. “Tóngen! Lekker nat tongen als ik klaar kom…” Haar tong en de mijne kwamen nat tegen elkaar en duelleerden. Ik voelde weer een straaltje vocht uit haar lopen. “Ohh… Kees… Ik blijf klaarkomen… Zo nat…” Ze schokte toen ik nog een keer op haar pantypoesje sloeg. “Benen uit elkaar, Jolientje. Ik wil je voelen!”
“Helemaal voor jou, Kees… Lekker geil en nat… Zo wil je me toch? Een lekker nat en geil sletje?” Ik duwde haar benen tegen elkaar. “Streel me met die heerlijke benen van je! Ik wil ook klaarkomen! Lekker over je heen spuiten!” Ze likte in m’n oor en zei zachtjes: “Toe maar! Kom maar lekker klaar! Spuit het maar over me heen, schat!” Ze rukte haar jurk van zich af en ik bekeek haar: kleine borsten met harde tepels, een prachtige platte buik die snel op en neer ging, eindeloos lange benen met mijn paal ertussen… En toen opzij: twee blauwe ogen die me aankeken en een mooie mond die zei: “Kom maar… Laat je gaan! Spuit het maar over je eigen geile meisje heen…”
Ik kreunde: “Schat… Je bent het einde… Ik kóm… Lekker over je…” Verder kwam ik niet. Een hevig orgasme overviel me en ik spoot vier harde stralen over Joline heen. Haar borsten kregen de volle laag. “Heerlijk, Kees… Zo mooi…” Ze streelde haar borsten en verdeelde mijn sperma over zich heen. Ze glansde van het vocht en likte toen haar vingers af… “Lekker…” Toen schoof ze van me af, knielde naast me en zei giechelend: “Even de bron ook uitlikken…” Ik voelde haar lippen en tong over mijn paal en genoot er van. “Schat…Jolientje… Wat lekker…” Ze keek me aan en liet mijn paal los. “Heerlijk toch, om elkaar zo te kunnen laten genieten? Jij hebt mij verwend en ik jou…” Ze kwam overeind en kuste me, haar tong diep in mijn mond. Toen ze losliet keek ze me aan. “Ik hou van je, Kees. Je maakt me gek van genot. Telkens laat je me weer heerlijk klaarkomen…”

Ik omarmde haar. “En jij mij, lieve vrouw. Met je heerlijke spelletjes.” Ze giechelde. “Ik weet nog steeds niet wie wie nu een fooi in natura heeft gegeven…” Kom, even het bed opruimen, douchen en dan lekker slapen. Speciaal voor jou zal ik een paar geile Franse nylons aandoen en een lekker sexy onderjurkje. Dan beginnen we morgen met sex. De eerste die wakker wordt, gaat de ander verwennen, oké?” “Lijkt me een heerlijk vooruitzicht, schat.” Een kwartier later lagen we lekker tegen elkaar onder het dekbed. Joline had inderdaad mooie dunne nylons aan en een sexy rood onderjurkje. “Als ik over een half uur nog niet slaap, vergrijp ik me aan je, lekker ding…” Een zacht lachje was haar antwoord. “Als ik binnen het kwartier niet slaap, doe ik hetzelfde bij jou, Kees. Ik boog me over haar heen. “Dan gaat de tijd nú in, Jolientje… Dank je wel, lieve schat.” Ik kuste haar zachtjes. “Jij ook, heerlijke vent. Lekker slapen.”

Er schoot mij nog iets te binnen en ik stond op. “Wat ga je doen, Kees?” “Even iemand de vrijheid geven, schat…” Ik deed een kast open, haalde Balou er uit en zette hem weer op de stoel naast Joline. Toen kroop ik weer in bed en zei met m’n ‘Balou-stem’: “t zal potdomme tijd worden dat jullie me vrij laten. Stelletje sexbeesten. Vanaf nu: handjes…” Joline onderbrak me. “Jajaja, we weten het Balou: boven de dekens. Ben jij van de maagdelijkheidspolitie? Ja? Nou, dan ben je mooi te laat. Waakbeer van niks.”
“Ik hou ook van jou, Jolientje…” bromde ‘Balou’. Ze trok de beer van de stoel en knuffelde even met hem. Toen moest hij weer op de stoel en deed ik het licht uit. Ik voelde Joline’s warme lichaam in nylon tegen me aan. “Heerlijk, schat…” “Dank je wel, Kees. Lekker slapen, geile minnaar. Welterusten.” "Slaap lekker, geil moppie van me..." Een por in mijn rug was haar reactie. "Morgenochtend, geile beer..." "Nee schat, die zit op de stoel naast je bed." Een diepe zucht klonk, daarna was het stil. Het kwartier haalden we beiden niet.