Mijn Tweelingbroers - 2

Daan en Milan denken misschien van niet, maar ook in het weinige licht heb ik hen beiden een snelle blik over mijn gladde buik zien werpen. Dat moet ergens toch een teken zijn dat ze een zekere interesse in mij hebben, op welke manier dan ook. Daar hoop ik stiekem toch op ten minste. Ik hoop zelfs dat ze tijdens de film nog wel een paar keer naar me gluren, met mijn shortje dat niet eens groter is dan hun boxers en mijn shirt dat enkel nog mijn borsten bedekt lig ik er nauwelijks minder naakt bij als hen.

Maar die film komt er niet eens. Je voelt dat we meer zin hebben in een ouderwets onderonsje, gewoon wat liggen praten zoals we vroeger 'pre-Netflix' soms deden. Ik trek mijn benen gekruist op alsof ik ze in de kijker wil zetten, zonder echt die bedoeling te hebben, en zet grappend opnieuw de toon voor de rest van de avond: "In bed tussen de twee meest sexy halfnaakte jongens ooit, waarom zou ik dan in godsnaam een film willen kijken? Hahaha!” De stemming zit meteen goed, Daan en Milan kunnen ook al heel wat losser om mijn opmerkingen lachen dan dat ze er in verlegenheid door worden gebracht, maar diezelfde stemming zou even vlug weer omslaan…

De tv gaat uit en het nachtlampje aan, en de jongens draaien zich naar mij, steunend op hun ellebogen. “Nu we toch bij het onderwerp zitten”, gaat het duiveltje in mij verder, “Hoe zit het intussen nog in de liefde? Het kan toch niet dat kerels als jullie nog steeds niemand op het oog hebben?” Het wordt even stil, maar dan komt Milan toch met verrassend nieuws: “Wel… Er is eigenlijk wel iemand… Maar euh… We hebben er eigenlijk beiden een oogje op… Op hetzelfde meisje dus…”

Ik zou blij moeten zijn voor voor hen, maar het is moeilijk om dat te tonen, het voelt eerder alsof ik net een dolk in mijn hart geduwd kreeg. Dat ze op hetzelfde meisje vallen is slechts bijzaak, ik had het nooit anders verwacht en ik zou er helemaal niet van schrikken mochten ze ooit ook echt samen een relatie hebben met één meisje. Een heel gelukkig meisje zou ik zo denken.

Milan ligt wat smalend naar me te lachen, alsof hij fier is dat ze iemand op het oog hebben. “Oké dan...”, vraag ik toch maar met een geforceerde lach, “Wie is het? Iemand die ik ken?”

“Welja… Ik denk wel dat je haar kent hoor…”, zegt hij geheimzinnig met een blik over mij richting Daan, “We staren haar op dit moment zelfs aan...”

Van de hemel naar de hel en terug naar de hemel voelt het. De jongens liggen er met een brede glimlach bij, en al weet - of denk - ik dat het niet meer dan een complimentje is dat ik niet al te serieus moet nemen, geef ik de jongens toch een snelle knuffel met een dikke smakkerd erbij. Ik trek er niet eens m’n shirt voor omlaag, mijn borsten zijn ten slotte toch bedekt, maar dat is ook niet waarom Daan en Milan het nog wat warmer lijken te krijgen. Ze stralen echt als ‘kleine’ zus haar liefde toont, telkens weer, en daar ben ik op mijn beurt dan weer allesbehalve rouwig om.

Ik weet niet zeker hoe het komt dat we nog steeds zo hecht zijn, maar ik denk dat mam er voor een groot deel tussen zit. Die verdween met de noorderzon - én een welgestelde man - toen we nog klein waren. Ze liet ons met z’n vieren achter voor het geld, en dat heeft vooral papa zwaar geraakt. Het leek alsof we wel moesten samen blijven, voor hem én voor ons. Dat heeft dan misschien net ons geluk bij een ongeluk geweest.

We praten rustig nog wat verder zonder het nog al te spannend of persoonlijk te maken. Het moet ook niet te gek worden. Hoe ik over hen denk, alles wat in mijn gedachten zit is geen realiteit moet ik beseffen. Iets wat niet kan tussen broers en zussen. Maar… Bij hen blijven slapen kan natuurlijk wel... Ik lig hier prima nu en dan moet ik niet meer naar m’n eigen kamer verhuizen. Dat deden we vroeger ook wel eens, maar moet het nog gezegd dat alles nu anders is? Dat voelen de jongens evenzeer aan maar uiteraard gaan ze wel meteen akkoord met mijn voorstel.

“Zeg ehm… Vat dit niet al te vreemd op alsjeblieft, maar euh… Slapen jullie altijd met dezelfde boxers die je al de ganse dag draagt…?” Daan en Milan moeten er kort om lachen, “Wel euh… Normaal gezien niet...”, geeft die eerste een niet mis te verstane hint. “Ooooh!? Dus de ‘blondjes’ slapen naakt samen? Jullie zouden beter gewoon met elkaar trouwen, haha!” Milan wil onnodig nog eens uitleggen dat ze onder elkaar wel zo vrij kunnen zijn. “Al goed hoor, ik snap het wel. Maar… Je kan gerust doen alsof ik er niet ben hoor, maakt me echt niks uit hoe jullie slapen. Ik heb jullie piemel vanmorgen toch al gezien ten slotte...”

Het is niet gelogen, ik ga heus niet flauw doen om een piemel, ook al noem ik het zo. Ik zou het waarschijnlijk niet eens zo sexy vinden als met hun boxers aan. Maar mijn voorstel wordt zoals verwacht snel afgewimpeld. Ik reik plots naar Milan’s boxers en tracht ze naar onder te duwen, “Komáán, doe eens niet flauw!”, lach ik, maar het slachtoffer van dienst legt net op tijd zijn handen op z’n kruis. Ik stort me daarop zowat letterlijk op Daan die net hetzelfde als z’n broer doet, maar ik duw m’n knie op zijn bovenbeen terwijl ik z'n handen tracht weg te trekken.

Dit doet me plots denken aan onze kleine worstelpartijtjes van vroeger en dat lijkt ook Daan niet te ontgaan. Hij trekt z’n handen onverwachts weg en grijpt me vliegensvlug bij mijn polsen. Voor ik het goed en wel besef zit Daan op z’n knieën en dwingt me met m’n rug opnieuw op bed. Geen Daan zonder Milan natuurlijk, en die laatste schiet ter hulp - misschien wel tot z’n eigen verbazing, en de mijne - door mijn spartelende benen op bed te klemmen.

En zomaar lig ik door de jongens helemaal overmeesterd met mijn armen en benen geklemd op bed. Ik heb nooit eerder zo’n opwinding door mijn lichaam gevoeld besef ik meteen. Met hun zweterige blik naar de mijne overvalt de plotse intieme situatie hen zelf ook waarop de broertjes gauw weer loslaten. Ik blijf roerloos liggen met een kleine gelukzalige glimlach en mijn handen over mijn hoofd. Dat worstelen moeten we dringend terug wat meer gaan doen gniffel ik bij mezelf.

Het is al laat intussen. Het licht gaat uit en als perfecte afsluiter klinkt het nog hoe we elkaar graag zien. Ik lig nog wel even wakker met alle gekheid van vandaag, en natuurlijk de warmte. Na een tijdje schuif ik mijn shirt stilletjes over m’n hoofd. Zonder bijbedoelingen, ik slaap altijd met ontbloot bovenlichaam op warme nachten als deze en het is pikkedonker ten slotte, maar het voelt in deze situatie ook wel gewoon fijn geef ik toe.

Tijdens de nacht word ik eens wakker. Geen idee welk uur het is. Ik lig op m’n zij gedraaid richting Milan en voel m’n arm tegen de zijne. Slaperig en zonder nadenken rol ik een beetje door, met mijn bovenlichaam deels op hem, één been over de zijne en mijn hand op zijn naakte borst. Ik streel langzaam zijn gladde buik, omhoog tot in z’n hals, en terug. Minuten aan één stuk, dit is heerlijk denk ik maar hoe meer ik uit m’n slaap kom hoe meer ik besef dat dit misschien wel wat vreemd is, helemaal mocht Milan nu wakker worden. Maar het voelt zo goed, ik laat mijn hand langs z'n boxers afglijden - niet over z'n kruis al vraag ik me wel stiekem af of hij nu al een ochtenderectie heeft - en streel door over Milan's blote been, mijn vingertoppen uitdagend langs de binnenzijde.

Ik glijd nauwelijks voorbij z'n boxers terug omhoog wanneer plots: "Huh…? Wat...? Emma…???" Een grote FUCK gonst door mijn hoofd. Mijn hart gaat tekeer en ik blijf helemaal verstijfd liggen met mijn hand op zijn ontblote borst, het is te laat om nu nog snel weg te rollen. Stomverbaasd en nog half slapend herhaalt hij mijn naam. "Eh, ja… Sorry...", reageer ik fluisterend. Maar Milan legt daarop onverwacht z’n hand op de mijne. Ik denk dat ik z’n hartslag omhoog voel gaan. “Ooh… Ik… Ik vind het helemaal niet erg hoor…”, zegt hij stilletjes. Met een lachje en een figuurlijke knipoog laat ik bewust de opluchting in mijn stem horen: “Echt niet? En euh… Bedoel je daar dan soms wat mee?”.

En dan komt het. Milan geeft onder impuls van de vreemde situatie fluisterend toe dat zowel hij als Daan niet zomaar wat aan het grappen waren eerder op de avond. Dat ze op een manier wel degelijk een oogje hebben op mij. In die zin dat ze al langer gevoelens voor me hebben, en dat ik zelfs het enige meisje ben waar ze ooit al iets voor voelden. “Kijk Emma”, gaat het stilletjes verder terwijl er van alles door me heen gaat, “Daan en ik hebben hier al een paar keer over gepraat… En... wij willen helemaal niet dat er iemand tussen ons drieën komt... Dat we voor altijd samen blijven, ook al weten we dat zoiets onmogelijk is, laat staan op een romantische manier…”

“Ik ook, Milan… *zucht*, ik wou dat het kon. Ik denk niet eens aan andere jongens dan jullie…”. We kijken elkaar secondenlang aan, zelfs al is het pikkedonker, je voelt het gewoon. Onze adem raakt elkaar en ik kan aan de verleiding niet meer weerstaan om mijn lippen tegen de zijne te duwen. Een langgerekte kus gevolgd door een diepe ademhaling bij zowel Milan als mezelf die doet vermoeden dat er een enorme last van onze schouders is gevallen. Hij legt z’n hand op mijn rug om dan even te schrikken dat ik geen shirt meer draag. “Hihi, ‘t is oké hoor…”, laat ik ‘m weten, lachend omdat hij nog niet eens heeft gemerkt dat ik met mijn ontblote borsten tegen hem aan lig.

Hij streelt opgewonden over mijn rug, dat voel en hoor ik gewoon. Hij brengt z’n tweede hand erbij wanneer ik Milan opnieuw kus. Geen van ons twee kan nog het karakter tonen om hier te stoppen. Met één hand op z’n wang en de andere op zijn borst ga ik half op Milan liggen. Mijn been tussen de zijne, én op z’n kruis, mijn bovenlichaam grotendeels op het zijne. Kussen wordt al snel tongen en Milan’s handen drukken me steeds steviger tegen zich aan. Ik schuif m’n been heen en weer over zijn erectie die duidelijk voelbaar is, mijn handen glijden steeds makkelijker over z’n zweterige borst. Met onze tongen die gewillig langs elkaar glijden duurt het nog even vooraleer Milan z’n handen laat afdalen naar m’n achterste.

Hij streelt bovenop m’n shortje waarop ik zonder aarzelen z’n ene hand tot net eronder begeleidt. Een duidelijke hint dat hij minder voorzichtig mag zijn en z’n handen verdwijnen in m’n shorts, op mijn billen. Kort erna duwt hij ze zelfs af tot onder m'n poep, z'n handen vol op m'n ontblote billen. Dit is plots de jongen waarvan ik droom denk ik bij mezelf. Milan kan met me doen wat hij maar wil, maar ik denk ook aan Daan die slapend aan de andere kant van het bed ligt. Net dan voel ik Milan helemaal stilvallen, ik denk terecht wel te weten waarom natuurlijk: “Ooh, Emma… Ik zou zo graag… Maar… Daan… Als we dit al doen...”, fluistert hij. “Ik weet het, Milan… *zucht*, op deze manier wil ik het ook niet…”

Ik geef Milan nog een kus voor ik terug tussen de jongens in ga liggen. Hij knikt als ik zeg dat we dit morgen aan Daan moeten vertellen, dat is het minste. Vandaar zien we nog wel verder hoe het loopt, maar negeren is uiteraard geen optie meer nu. Het wordt muisstil, we trachten de slaap opnieuw te vinden maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het beeld van daarnet blijft steeds in mijn hoofd terugkeren, dat van Milan’s handen achter op m’n smalle poep, mijn naakte borsten tegen z’n kale torso gedrukt, tongen die lustig langs elkaar glijden. Mijn hand gaat tussen mijn benen, ik kan aan de verleiding niet weerstaan...

Misschien hoort het niet, in het bed van mijn broers en tussen hen in, maar net die gedachte maakt het nog spannender. Ik streel en bespeel mezelf bovenop m’n shorts, op en rond mijn clitoris. Ik kneed mijn borsten met Milan nog steeds in mijn hoofd, maar niet enkel hij. Ik fantaseer hoe Daan en z’n broer elk een hand in mijn shortje laten verdwijnen. Dat zij met hun vingertoppen mijn intiemste plekje bespelen en verwennen, dat zij mijn vochtige lippen voelen in plaats van m’n eigen hand dat nu in mijn broekje verdwijnt.

Heel eerlijk, ik tracht het nog wel beschaafd voor te stellen maar in mijn hoofd klinkt alles anders. Niet dat ik niet droom van de jongens die met mij ‘de liefde bedrijven’, maar op dit moment - terwijl m’n vingers sneller en sneller tekeer gaan - denk ik eerder aan Daan en Milan die mijn natte poes stevig vingeren, helemaal niet ‘de lipjes van het lieve meisje verwennen’. Ik denk aan handen die gewillig mijn kont en tieten grijpen, de keiharde pikken van mijn bloedmooie broers die me vol ongeduld ontmaagden, die me neukend laten klaarkomen en diep in mij een lading vruchtbaar zaad schieten...

Ik vinger mezelf klaar terwijl ik niet eens weet of Milan intussen opnieuw slaapt. Ik denk dat het niet minder moeilijk voor hem dan voor mij zal geweest zijn, en ik hoor z’n ademhaling niet zoals bij Daan die duidelijk stevig in dromenland zit. Nu ik ben gestopt besef ik pas hoeveel lawaai ik heb gemaakt. Niet dat ik luid lag te kreunen natuurlijk, maar wel doorheen mijn snelle ademhaling, of het schuiven van mijn benen over het laken en m’n hand in mijn broekje. Als hij wakker was, dan heeft hij het ongetwijfeld gehoord. Niet dat ik het erg vind, laat staan dat ik er mij voor schaam. We weten van elkaar dat we masturberen ten slotte, en als zij het samen kunnen doen, waarom ik dan ook niet denk ik maar. Al helemaal na vanavond.

Ik word in de ochtend wakker met het eerste zonlicht dat door de gordijnen dringt. Ik besef dat ik mijn shirt nooit opnieuw heb aangetrokken, maar de jongens slapen toch nog. Ik kan het niet laten om links en rechts mijn blik niet zo discreet af te laten dalen, m’n ogen even de kost te geven. Stevige ochtenderecties lach ik in mezelf, al zitten ze nog steeds in hun boxers verpakt. Een indiscrete blik wordt plots staren. Niet enkel naar hun kruis, maar hun hele lichaam van boven tot onder. Die sportieve lijven, blonde kopjes en hoogstens wat beharing op hun onderbenen.

Ik weet niet zeker wat het is, zowel Laura als mijn twee andere beste vriendinnen vinden Daan en Milan absoluut knappe kerels, maar voelen meer iets voor donkere jongens, en liefst niet met een té gladde borst. Misschien is mijn smaak sterk beïnvloedt doordat we samen zijn opgegroeid en altijd zo hecht zijn geweest, ik weet het niet. Maar terwijl ik nog steeds lig te staren weet ik wel dat ik Daan’s boxers wil afschuiven en z’n paal wil berijden.

Euh… Nee, Emma… *ahum*... Misschien ga ik maar beter eens recht naar de douche om mijn hoofd leeg te maken. Ik gris mijn shirt mee terwijl ik over Daan het bed uitstap, maar net dan hoor ik er eentje ontwaken. “Heeey”, klinkt het gapend. Ik kijk om en zie Daan’s blik op mij gericht. “Ooh... Euh, sorry…”, excuseert hij zich meteen, enkel en alleen omdat hij m’n ontblote rug ziet. Ik moet er ‘s om lachen, en - zonder goed te weten hoe ik me moet gedragen met wat hij straks te horen krijgt - draai ik me om met een arm over mijn borsten. Ik breng mijn hoofd omlaag om Daan een goeiemorgen te kussen, maar met Milan in het achterhoofd twijfel ik heel even of ik hem nu op de wang of op de mond zou kussen. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik doe, maar mijn lippen gaan toch kort op de zijne en ik zeg dat ik alvast onder de douche ga alsof het een ochtend als een andere is.

Daan ligt er stilzwijgend en wellicht wat verdwaasd bij maar dat is bij mezelf niet zo verschillend terwijl ik gauw de kamer uitloop. Na de douche zitten beide jongens al aan de keukentafel. Ik doe nog steeds alsof er helemaal niks aan de hand is, en terwijl ik bijschuif gaat Daan naar het toilet. De ideale kans om snel nog met Milan te praten: “Hey… Ehm… Wanneer gaan we Daan vertellen over vannacht…? Nu meteen misschien…? En hoe? Ik weet het niet, heb jij een idee?”

Milan kijkt me met verbaasde ogen aan: “Euhm… Je maakt me nu wel heel nieuwsgierig… Ik euh… Ik bén Daan…”