Mijn Tweelingbroers - 1

Kleine waarschuwing vooraf: wie liever verhalen leest met (één of meerdere) ‘echte’ seksscènes negeert dit verhaal maar beter volledig, want zelfs voor wie houdt van enkel wat spanning en anticipatie kan dit nog steeds heel saai en langdradig worden vrees ik, zeker in deze categorie. Er zit ook een kleine bi-/homoseksuele toets in, maar de rode draad blijft wel heteroseksueel gericht. Het is mijn eerste openbare verhaal, geschreven zoals het in mijn hoofd zit, dus alle eerlijke reacties waar ik wat mee kan, positief of negatief, worden dan ook héél erg geapprecieerd, en dan weet ik meteen ook of het wel nut heeft om eventuele vervolgen nog te posten. Met grote dank! :)

Daan en Milan zijn mijn oudere broers, mijn tweelingbroers moet ik zeggen. Als twee druppels water gelijkend op elkaar - zo hard dat ik soms nog twijfel wie Daan is, en wie Milan - en al even onafscheidelijk als water van het strand. Het lijkt wel alsof ze één persoon zijn, nooit hebben die twee een afwijkende mening en ze zijn zowat 24 uur per dag samen. Op school, het basketbalteam en zelfs slapen doen ze in hetzelfde bed. Maar dat is nog niet het vreemdste, niet voor buitenstaanders althans, want Daan en Milan douchen in de ochtend ook vaak gewoon samen. Voor hen, voor mij en voor pap is dat heel normaal. We hebben een ruime douche voor twee personen en ze douchen na het sporten ook al samen ten slotte, waarom zouden ze het thuis dan niet doen? Het spaart ‘badkamertijd’ en uiteindelijk zou het pas raar zijn mocht iemand zich schamen tegenover z’n identieke tweelingbroer, niet?

Ik wil maar aantonen hoe erg die twee aan elkaar gehecht zijn. Als kind voelde ik mij soms wel eens buitengesloten, het derde wiel aan de wagen. Nochtans is dat op geen enkele manier hun schuld. Mijn broers zijn amper twee jaar ouder, maar vroeger waren zij het - en niet papa - die me snel nog een verhaaltje kwamen voorlezen, die altijd heel beschermend zijn geweest, ook nu nog, en me steeds in alles hebben betrokken. Ruzie hebben we nooit gekend, ik was eerder het kleine zusje waar ze altijd vanzelf zorg voor wouden dragen. We zijn als drie handen op één buik in plaats van twee en ik ben pas later gaan beseffen hoeveel geluk ik eigenlijk wel heb met hen.

Pap is al naar het werk deze morgen wanneer ik met Daan en Milan nog aan de ontbijttafel zit en plannen maken voor vandaag. Meer bepaald: helemaal niks doen en er een lekker luie dag van maken. De warmte van gisteren is vannacht al stevig blijven hangen, en vandaag begint de hittegolf pas echt met temperaturen die een ganse week ruim boven de dertig graden zitten, geen weer om actief te zijn dus. Ik ben al gewassen, en na het ontbijt doen Daan en Milan hetzelfde. Wanneer ze de badkamer uitkomen en ik al in de sofa op mijn smartphone zit, zie ik twee bloedmooie jongens met niks anders aan dan hun boxershorts die mijn hart een beetje sneller doen kloppen.

Wij delen zowat alles met ons drietjes, maar de manier waarop ik de afgelopen maanden naar mijn broers gaan kijken ben houd ik liever voor mezelf. We groeien allemaal op, je gaat aan liefde en seks denken en je masturbeert. Maar wanneer ik aan jongens denk, denk ik in de eerste plaats aan hen. Zij zijn de jongens waarmee ik kan praten en die er altijd en onvoorwaardelijk zijn. Dat klinkt dan wel flauw, maar naast hen heb ik nog geen jongen leren kennen waar ik hetzelfde voor voel, iemand die niet overduidelijk de eerste wil zijn om me in bed te krijgen. Het soort jongen die niet met z’n uiterlijk te koop loopt of zichzelf beter vindt dan de rest. Dat is wat Daan en Milan zijn. Soms beseffen ze niet goed hoe meisjes naar hen kijken, of deels misschien wel, maar het zijn geen jongens die op basis van hun uiterlijk iets met een meisje beginnen, laat staan er mee slapen, ook al hebben ze daar voldoende kans toe. Ze leren niemand kennen waarmee ze écht iets willen luidt het dan net als bij mezelf, maar echt zoeken doen ze niet, alsof het hen niet zoveel boeit. Het zijn geen jongens die met hun pik denken, en vooral dat maakt hen nog eens zo aantrekkelijk dan enkel hun uiterlijk.

Maar toch, je kan er niet omheen zoals ze nonchalant - of onwetend - de badkamer komen uitgestapt in hun boxers. Met hun gladde borst en benen, net zo glad als de mijne bezwaarlijk mannelijk te noemen, maar beharing spreekt me bij jongens ook helemaal niet aan. Het zijn sportieve kerels, niet gespierd maar eerder atletisch. “Hey, sexy boys!”, zeg ik grappend naar de ‘blondies’ zoals ik ze graag noem. Het zijn net als mij dan ook blondjes met blauwe ogen, maar bij jongens is dat toch net wat specialer. Daan toont zich wat bezorgd: “Ooh… Ehm… Heb je liever dat we wat anders aantrekken ofzo…?”, is hij net als z’n broer wat in verlegenheid gebracht terwijl beiden hun lach amper kunnen onderdrukken door wat ik zeg. Het is nog niet zolang dat ik zo’n soort opmerkingen maak maar ik zie dat ze het wel fijn vinden, dat het net als nu wel een glimlach op hun gelaat tovert, zij het dan een beetje verlegen.

“Maar neen, haha!”, moet ik erom lachen. Ik ben er ook wel wat aan gewend dat ze op hete vakantiedagen niet meer dan een boxers dragen, ik heb het nooit anders geweten.
alleen zijn het nu andere tijden, je komt ‘op die leeftijd’ en je ontwikkelt bepaalde gevoelens, en ze dan beiden net-niet-naakt zien versterkt dat alleen maar. Ik tik mijn handpalmen langs mij op de sofa: “Kom maar eens bij zus”, lach ik naar hen, waarop Daan effectief links, en Milan rechts van me komt zitten. “Mijn favoriete halfnaakte jongens!”, grap ik erbij. We zakken wat onderuit in de sofa met onze voeten op de tafel. Ik leg mijn hoofd heel even tegen Milan’s naakte schouder en adem diep in door mijn neus, vervolgens doe ik hetzelfde bij Daan. Ik moet lachen om de vreemde blik die ze me beiden toewerpen: “Wat? Jullie ruiken gewoon heerlijk fris vanonder de douche...”, leg ik gauw met een grijns uit. Dat is ook de waarheid, al vertel ik er niet bij dat ik hier wel de rest van de dag kan blijven liggen en wegdromen tussen hen.

Terwijl we wat verder bijpraten dwalen mijn ogen af naar hun mooie gestrekte benen. Van Milan de zijne naar die van Daan, terug naar Milan… Zonder er erg in te hebben streel ik ze zomaar beiden over hun dijen, net voorbij hun boxers, verder kan ik ook niet reiken. Ik laat mijn handen secondenlang rusten op hun benen tot: “Euh… Emma? Is er iets dat je wil zeggen ofzo…?”, vraagt Milan met een grijns. “Ooh sorry jongens! Ik wou gewoon eens voelen of jullie benen echt zo glad zijn als ze eruit zien… En dat zijn ze, haha! Maar echt, sorry hoor...”, verontschuldig ik me met een glimlach. “Geeft helemaal niet, jij mag dat doen”, grapt Milan met een tik tegen mijn arm. “Voel aan de mijne ook maar eens als je wil”, zeg ik zonder er verder bij na te denken. Maar dat levert me vier twijfelende blikken op, “Eh… Hoeft niet hoor... Bij jongens geeft dat niet, maar aan een meisje haar benen ga je toch niet voelen?”, werpt Daan zich op als gentleman van dienst. “Welja, dat is toch niet correct?”, zeg ik, en neem hen beiden bij de hand om ze elk bovenop m’n dijbeen te leggen.

Jezus, wat een heerlijk apart gevoel om twee ‘vreemde’, en vooral warme handen op mijn ontblote benen te voelen! Zelfs al is het maar voor een seconde of twee, want de broertjes trekken zich lichtjes in verlegenheid gebracht al snel terug. “Haha, je doet wel wat gek vanmorgen, zus! Nog gekker dan anders”, klinkt het plagerig. En dat klopt wel, van zodra ik hen in boxers zag zit er een spanning in mij, opwinding zonder seksuele betekenis. Nuja, een beetje misschien wel. Alsof er een duiveltje in mij zit vandaag en dat is niet van plan om nu al weg te gaan…

“Hihi, ik ben maar wat aan het dollen natuurlijk… Trouwens, ik bedenk me net iets… Jullie zijn de eersten die over mijn benen strelen!”, lach ik er uitdagend nog bij. “Maar… Even iets serieuzer… Jullie slapen en douchen samen zonder enige schaamte… Ik voel me daar nogal een buitenstaander in. Ik bedoel daarom niet dat ik mee onder de douche wil of zoiets… Maar… Jullie kunnen zo open zijn met elkaar, intiem of wat je maar wil, zonder dat het seksueel hoeft te zijn… Ik mis dat ergens… Iemand waar ik zo close kan mee zijn... Ik ben er wat jaloers op, want met mij kan zoiets dan niet… Begrijp je?”

Daan en Milan snappen natuurlijk heel goed wat ik bedoel, en vragen zich terecht af of ze daar in hun persoon eigenlijk wel iets kunnen aan veranderen. Met ons drietjes onderuitgezakt en een lichte zweterige glans over ons heen begin ik zomaar te lachen en richt mijn blik zich niet heel discreet naar de bult in hun boxers. “Wat heeft die toch allemaal?”, spreken hun ogen duidelijke taal. “Hihi, wel kijk, we kunnen misschien wat meer dingen delen. Privé… Intieme dingen, weet je? Op een normale manier, geen flauw gedoe, we zijn geen kinderen meer hè. Ik heb een idee... Jullie zijn identiek, juist? Ik vraag me al langer af of dat écht overal zo is? Intiem bedoel ik, euh… Hieronder dus…”, wijs ik kort naar hun boxers.

Daan en Milan lachen even, maar bevestigen dat ook alles ‘daar beneden’ hetzelfde is. “Ook qua lengte dan? Zacht en euh… Welja, erect hè…” Het wordt hier steeds warmer gniffel ik in mezelf. “Hehe”, lacht Milan, “Yup, echt wel exáct hetzelfde…” Hmmm, dan vraag ik me nog wel iets af: “Ooh... Jullie hebben dus ook jullie erectie al vergeleken?”, stel ik misschien een wat stoute vraag, want Daan en Milan kijken elkaar grijnzend en met enige twijfel aan. “Is het goed als ik het vertel?”, maakt die eerste het nog wat spannender. Milan moet erom lachen: “Komaan zeg, haha! Als jij het goed vindt, dan ik toch ook hè!” Daan verlost me van mijn spanning: “Wel kijk, Emma… Je hebt gelijk, het zou wel fijn zijn als we zo’n dingen kunnen delen, gewoon meer open zijn met z’n drieën, niet enkel tussen Milan en mezelf. En bij deze… We hebben eigenlijk al wat meer gedaan dan enkel vergelijken. Een paar keer… Onder de douche… Welja, we hebben elkaar al wel eens een handje geholpen, snap je? Maar enkel voor de lol hoor, het betekent niks… Ik bedoel dat we echt enkel op meisjes... Ik wil niet dat je ons daarom anders gaat bekijken of zoiets, want voor Milan en mij stelt het ook amper iets voor…”

Ik sla mijn handen voor m’n gezicht om mijn lach te verbergen, Daan en Milan denken even dat ik hen hierom uitlach, “Maar neen, helemaal niet! Ik vind dit gewoon kei-lief! Elkaar… Euh… Masturberen dus… Maar dat bedoel ik nu net, het is toch gewéldig als je dat kan!? Echt waar, bedankt om zo eerlijk te zijn”, laat ik m’n lach terug achterwege, “En euh… Ik weet dat het misschien wat vreemd is, maar euh... Zou ik eens mogen kijken?” Ze twijfelen wat ik daar nu weer mee bedoel, “Gewoon eens kijken wat er in de boxers zit bedoel ik… Het is oké als jullie niet willen hoor, maar… Onder elkaar zijn jullie toch ook niet verlegen hè”, zet ik met een knipoog toch wat druk. De jongens lijken de vraag nog een secondje te moeten verwerken met een blik naar mij en naar elkaar, maar ik voel dat ze wel in dezelfde gedachtegang als mij zitten intussen, als zijnde dat hier geen bijbedoelingen aan verbonden zijn, dat ik wel degelijk gewoon één van hen ben en zich letterlijk en figuurlijk net zo bloot aan mij kunnen geven als dat ze dat aan elkaar al hun hele leven doen.

“Wel… Ja...Oké… Waarom ook niet dan hè?”, richten ze zich tot elkaar, en hoogstens een seconde of twee tillen ze de elastiek van hun boxers nauwelijks op. “Mja… Kom zeg flauweriken…”, tik ik hen beiden tegen de arm, “Kijk, een penis op zich boeit me heus niet zoveel hoor. Mijn hoofd slaat er echt niet op hol door, haha! Het gaat me gewoon om niet zo uitgesloten te worden, maar nu voelt het zelfs nog meer zo…” Snel gevolgd door Milan reageert Daan meteen op mijn ietwat gespeelde ontgoocheling, maar het werkt wel lach ik bij mezelf: “Ik begrijp het, Emma…”, waarop ze beiden hun boxers vooraan wegduwen en het hele ding open en bloot leggen. Daan grijpt ‘m met z’n andere hand zelfs vast en draait en schudt er grappend wat mee, terwijl Milan als reactie daarop zich recht stelt en met afgestoken boxers z’n kruis in volle glorie dollend aan me presenteert.

Ik moet natuurlijk net als de jongens stevig lachen om de situatie en wanneer Milan terug gaat zitten geef ik ze elk een dikke smakkerd op de wang met mijn armen rond hun hals, en een al even dikke “Dankjewel!” De rust keert terug en we zitten er met z’n drieën wat blozend bij, geholpen door de warmte, maar niet enkel daardoor natuurlijk. En eerlijk, vooral bij Daan die z’n ‘speeltje’ in de hand hield had ik het gevoel dat hij… Laat ons zeggen: ‘niet helemaal zacht’ meer was… Maakt ook niet uit, al wil ik wel al langer weten hoe zij precies over me denken. Zou ik ook hun type zijn? Vinden ze me mooi of zelfs sexy? Of ben ik gewoon het zusje dat hen op zo’n manier helemaal niks boeit?

Nuja, genoeg gek gedoe voor één ochtend denk ik zo. Hoewel… Als zij zich aan mij wouden tonen, dan… “Hey zeg, het is maar eerlijk dat ik nu hetzelfde doe, toch? Ik zal mijn borsten laten zien… Of… Helemáál naakt?” Ik til gelijk mijn shirt al op maar meteen houden de jongens me tegen: “Wat!? Maar neen! Je hoeft dat helemaal niet te doen... “, klinkt het, “Eh… Dankje dat je hetzelfde wil doen, maar dat is echt niet nodig hoor!” Ik schrik wel even dat ze zo fel protesteren, een tikkeltje ontgoocheld zelfs, maar dat zijn nu eenmaal de nobele jongens die ik ken, ik weet dat er niks anders achter zit.

Ik dring natuurlijk ook niet aan om mijn shirt of shortje uit te gaan spelen, dat zou dan ook weer vreemd overkomen. Geen gek gedoe meer de rest van de dag. Samen met pap en de broers nog steeds nonchalant in hun boxers gezellig een koude schotel klaarmaken, wat tv kijken en dan stilaan ons veel te warme bed in. “Het wordt lastig slapen”, vreest Milan, waarop Daan zegt dat het inderdaad nog wel een tijdje te ‘Netflixen’ wordt. “Een film kijken?”, richt hij zich gelijk tot mij. Een voorstel dat ik natuurlijk niet weiger. We doen het al enkele jaren, al sinds we televisie hebben op de slaapkamers. Ik ga dan gebruikelijk bij Daan en Milan in bed tv kijken waar ik dan soms ook wel eens in slaap val, en de nacht tussen hen spendeer. Maar de laatste keer is nu wel al even geleden, het was anders, we waren jonger en toen was er niet de minste sprake van bepaalde gevoelens zoals nu, laat staan dat er een ochtend zoals deze aan voorafging. En zelfs al waren - of zijn - die er bij Daan en Milan wél, dan nog zouden ze zich wegdraaien mocht ik poedelnaakt tussen hen gaan liggen, getuige deze morgen.

Met diezelfde ochtend vers in het geheugen wordt onze laatavond-Netflix-sessie natuurlijk overgoten met een leuke dosis spanning. Papa heeft daar zonet zonder het zelf te beseffen nog een schepje bovenop gedaan: “Jongens, jullie trekken eerst toch wat anders aan hè?” Daan en Milan stonden heel even vertwijfeld waarop pap met een smalend lachje verderging: “Ik bedoel échte shorts hè, losse shorts… In die boxers zie je toch nogal wat meer dan wat Emma wil zien, zeker om dan samen in bed te gaan kruipen…” Ik vergeef papa gemakshalve hoe hij niet eens om mijn mening vraagt, of dat hij me nog steeds een stuk jonger lijkt te zien dan ik werkelijk ben. Het is allemaal met de beste bedoelingen ten slotte, dat hebben de jongens duidelijk van hun vader.

“Oja, natúúrlijk doen we dat”, reageert Daan heel serieus, om minuten later op de slaapkamer toe te geven dat hij net als Milan en mezelf net niet in een lach schoot van pap’s opmerking. Maar net als we in bed gaan vraagt Milan tóch of ik niet wil dat ze gewone shorts aantrekken. Hij krijgt er van mij een vriendelijk pletsje op z’n blote buik voor in ruil en de lachende gezichten verraden dat ze beiden ook wel weten hoe gek z’n vraag wel niet is. De film wordt gestart en de lichten gaan uit. Met niks dan de weerkaatsing van de televisie over drie stel voeten en benen, met de mijne in het midden, trek ik mijn shirt omhoog om mijn buik tot net onder mijn borsten te ontbloten voor een - eender hoe - zwoele avond en dito nacht...