Een verlaat kerstverhaal voor Carolien

Ik was nog niet uit mijn wagen gestapt of Mariah Carey kwam me al met open armen tegemoet gelopen: “All I want for Christmas is you!” Ik zette de kraag van mijn jas recht en wandelde naar het centrum van de stad. De wind sneed diep in mijn gezicht. Het was ijskoud. Al leek niemand zich daaraan te storen. De krioelende massa hield iedereen warm. Je kon over de koppen van de mensen lopen. Ik hield absoluut niet van shoppen. Of van slenteren door overvolle winkelstraten. Behalve met Kerst. Dan deed ik niets liever. Ik bezocht de kerstmarkt en wandelde urenlang, winkel in, winkel uit, enkel en alleen om de sfeer. Flikkerende lichtjes, kleurrijke winkels, valse sneeuw die in de lucht werd gespoten, kerstliedjes,... Hoe groter het cliché, hoe beter ik me voelde! Ik liep rond met het kinderlijke verlangen dat alles anders en beter zou worden. Dat het dit jaar zou gebeuren! Het hing in de lucht. Ik zag de voortekens overal. “It is the most wonderful time of the year “, zong Andy Williams. En uiteraard droomde Sinatra ieder jaar opnieuw van een witte kerst! Het was nu niet anders. Sneeuw zou er zeker komen. Ook die hing in de lucht. En ik? Waar droomde ik dit jaar van? Naar welke fonkelende ster keek ik uit?

Van overal klonken kerstliedjes, gerinkel van belletjes en ‘ho ho ho’s’ van Santa die in iedere straat en in iedere winkel tegelijk leek te zijn! De betovering was er. Even oppervlakkig als intens. De fel verlichte etalages, de grote kerstbomen met hun kleurrijke versieringen, de muzikanten die in de straat speelden, de houten kraampjes, de warme ghlüwein, de wafels, het reuzenrad, de ijspiste,... Iedereen liep er gehaast maar toch vrolijker dan anders bij. Het waren de laatste uren voor het feest. Iedereen wilde nog iets. Ik wilde alleen maar... haar… “Last Christmas I gave you my heart, but the very next day…”

Het voelde voortdurend alsof ze in de buurt was. Heel dichtbij. Maar net niet zichtbaar. Net niet grijpbaar. Ergens verborgen in die massa die voorbij de etalages bewoog, in de winkels verdween en een beetje later weer naar buiten kwam gestroomd. Ergens tussen die jassen, warme mutsen, lachende gezichten,... rode lippen, glinsterende ogen, ronde vormen,... Soms hoorde ik haar klaterende lach achter me, maar als ik omkeek was ze er niet meer. Nu eens zag ik haar lange bruine haar onder een rode muts, dan weer haar bolronde kont in een strakke jeans of haar volle tieten onder een dikke wintertrui. Haar parfum dat door de lucht zweefde en me plots in vervoering bracht… Soms waren het de elegante bewegingen van een hand, de felle schittering van een paar donkere ogen of de verleidelijke vorm van een uitnodigende mond… Een seconde lang was ik in verwarring… Als ik al die stukjes kon samenleggen, dan was ze er... Dan kon ik haar vastgrijpen, haar kussen, haar strelen, haar likken, haar opsnuiven, haar… Mijn kruis deed pijn van lust en verlangen… Maar zij was er niet... Alle anderen waren er wel. Maar zij niet. Allemaal even mooi ingepakt... Soms zelfs met een strikje errond! Dit was mijn Kerstmis, dacht ik. Ik alleen. Temidden van al deze mooie cadeautjes. Die ik niet kon uitpakken! Want ze waren voor iemand anders. Straks zat ik weer alleen voor de televisie. Te kijken naar de zoveelste terugblik op een voorbij en treurig jaar. Of erger nog: voor het computerscherm met een eenzame kerstpiek en twee kerstballen in mijn hand!

De wanhoop greep me bij de kraag. De eenzaamheid kneep mijn keel dicht. Ik rukte me los en ging achter de winkelende vrouwen aan, keek naar hen, volgde hen, ging naast hen staan, probeerde hen aan te raken, wilde hun warmte voelen, hun stemmen horen, met hen mee lachen en roddelen, met hen in de paskamers glippen, hen langzaam uitkleden, hun hals en schouders kussen, mijn handen om hun tieten slaan, onder hun rokken grijpen, tussen hun warme dijen wrijven, in hun natte kerstkutjes vingeren… Ik kreeg koorts van verlangen… ik wilde om me heen tasten… alle vrouwen die ik zag aanraken... strelen... kussen ... likken… alle teenies... mommies... grannies... skinnies... chubbies... fatties... al die vrouwenlijven rond mij wilde ik vastpakken… naar me toetrekken… me ter plekke op hen werpen… hen de kleren van het lijf scheuren… hen… hen… ik achtervolgde hen als een bezetene... tot ik niet meer kon… alles in mij deed pijn...Ik strompelde naar buiten. Geen minuut te vroeg want ik begon vreemde blikken te krijgen. De frisse lucht bracht me weer tot mezelf. In een wat minder drukke straat ging ik op een bank zitten om wat uit te bekomen van mijn oververhitte verbeelding. In de etalage van een kledingwinkel bij de bank werd op een scherm een modeshow geprojecteerd, levensgroot en in een loop. Terwijl ik in de vrieskou mijn handen warm wreef, werden me al de verlokkingen van de lente voorgesteld. Een rij van modellen kwam op me af. Ze lieten zich van alle kanten even zien en draaiden me dan de rug toe om opnieuw in de diepte van het scherm te verdwijnen. Maar ik was te moe… te uitgeput… Het moet de eindeloze herhaling van die beelden zijn geweest...

Toen ik wakker schoot, was de avond al gevallen. Geen enkel idee hoe lang ik geslapen had. Mijn lichaam rilde van de kou. Ver weg klonk nog wat muziek, maar voor de rest leken de straten leeg. Ook de beelden van de modeshow in de etalage waren verdwenen. Dit was dus mijn Kerst! Verkild en wezenloos staarde ik in het lege wit glanzende scherm met een klein zwart stipje in het midden. Dan maar naar huis. Vanavond zoals iedere avond: me and my guitar! Op het ogenblik dat ik wilde opstaan om naar mijn wagen te gaan, zag ik dat het zwarte stipje bewoog. Het leek groter te worden. Ik bleef gebiologeerd kijken. Het stipje werd steeds voller en leek dichterbij te komen. Ik hoorde van diep in het scherm tientallen belletjes rinkelen. De witte leegte van het scherm veranderde in een sneeuwlandschap. Ik zag in de achtergrond hoge bergen met besneeuwde toppen oprijzen tegen een strak blauwe hemel. Halverwege de bergflanken verschenen bossen die liepen tot in het dal en bedekt waren onder een dikke laag wit. Dan werd een pad zichtbaar dat vanop de bergen door het bos naar beneden slingerde. Het zwarte stipje bewoog zich nu over dat pad. Het werd groter en kreeg steeds meer kleur. Ook het gerinkel van de belletjes werd steeds luider. Vol kinderlijke verbazing zag ik dat uit de stip twee rendieren te voorschijn kwamen die naast elkaar renden. Dan zag ik er vier, dan zes, dan acht! De sneeuw stoof onder hun hoeven op tot een grote witte wolk. ‘Ho ho ho’, klonk er plots boven het gerinkel van de belletjes uit! Nu was er geen twijfel meer. Het was de slee van Santa Claus die vanuit de verte naar mij toe kwam gejaagd! Voortgetrokken door een span van twaalf rendieren met een enorm gewei waarin belletjes hingen! Nu kon ik de rode mantel en de witte baard van Santa al zien. De slee stormde op mij af! De sneeuw spatte in het rond en vormde grote witte wolken…! Een ogenblik leek het alsof de rendieren door het scherm zouden schieten en op straat terecht zouden komen...! Ik stond op het punt om opzij te springen…! Maar Santa bracht zijn span net op tijd tot stilstand met een luidde ‘Hooo!!!’.

Mijn mond viel open van verbazing. De slee lag vol met dozen van allerlei grootte en in alle kleuren, al overheerste duidelijk het rood. Santa keek me recht in de ogen. Ik kon me niet bewegen. De stilte werd alleen doorbroken door het zachte rinkelen van de belletjes in het gewei van de rendieren. Uit hun neuzen kwamen grote wolken damp. Dan begon Santa hard te lachen, greep achter zich in de slee en wierp een grote rode zak in mijn richting. ‘Merry Christmas’, bulderde hij met luide stem en dan tegen de rendieren: ‘Juuu!!!’ De slee maakte een scherpe bocht naar links. De sneeuw spatte in mijn gezicht. Santa keek nog even maar mij en riep opnieuw ‘Merry Christmas’. De slee was nu omgekeerd en schoot vooruit. Ze verdween in een enorm sneeuwwolk. Ik hoorde alleen het gerinkel van de honderden belletjes. Toen de sneeuwwolk weggetrokken was, zag ik dat de slee al bijna aan de voet van de berg was, en heel snel kleiner werd. Ook het gerinkel van de belletjes verdween. Toen was er alleen nog een kleine zwarte stip en zelfs die verdween. En toen was er alleen nog de grote rode zak in het witte sneeuwlandschap…!

Ik besefte nog altijd niet goed wat er nu precies gebeurd was! Plots begon er iets te bewegen in de zak die losjes samengebonden was met een gouden koord. Wat er ook in zat, het wilde er duidelijk uit. En uiteindelijk lukte het. De gouden koord gaf mee en de zak viel open en daaruit kwam, als uit een muziekdoosje dat openging, draaiend rond haar as, ...een… een… een… ik wist het niet… een… sneeuwfee… een ... winternimf… nee… Ik wist niet wat ik zag! Ik had haar de hele dag tevergeefs gezocht en nu was ze er! Even plots en onverwacht. Zou Kerstmis dit jaar toch zijn belofte waarmaken? Net zoals Santa droeg ze een rood met wit afgezet pak en een rode puntmuts met een dikke witte bol. Maar in plaats van een broek droeg ze een kort rood rokje en in plaats van een dikke winterjas had ze een strak gespannen rood jasje dat haar tieten nauwelijks kon bedekken. Haar lange slanke benen waren bloot en ze droeg korte zwarte winterlaarsjes. De kou leek haar niet te deren. Dan begon ze op en neer te lopen, als op een catwalk, met haar handen in de zij en met wiegende heupen en schouders. Haar strakke jasje probeerde wanhopig het witte vlees bedekt te houden. Ze zwierde haar muts in de lucht en keek omhoog om te zien hoe die bleef hangen in de takken van een hoge den. Ze schudde haar lange bruine haren los, lachte haar tanden bloot en knipoogde naar mij. De gebaren van mijn kerstcadeautje werden steeds verleidelijker en lieten al snel niets meer aan de verbeelding over. Dit was geen modeshow meer, maar een striptease on ice! Nu trok ze haar rode jasje helemaal open. Haar volle tieten sprongen als twee witte duiven naar buiten. Ze wierp haar jasje weg, boog wat voorover en begon met haar tieten te zwieren. Ik verstijfde, maar niet van de kou!. Nu pas zag ik dat ze haar tepels gepierced had met kleine belletje die op het ritme van haar heen en weer zwaaiende tieten begonnen te rinkelen. Plots herkende ik het melodietje en kwamen ook de woorden: “Oh, I just want you for my own/ More than you could ever know/ Make my wish come true/ Baby, all I want for Christmas... is you!” Ja, schat, ook jij bent alles wat ik wil… de hele dag loop ik al naar je te zoeken… Daar vloog haar rode rokje in de lucht en belandde als een rood hart in de sneeuw. Ze droeg nu alleen nog maar haar zwarte laarsjes. En waar kwam die paal plots vandaan waarrond ze begon te dansen? Ze stak haar ronde blote kont naar me toe en trok haar billen open… Kon ik maar met mijn slee door dat nauwe dalletje glijden! Dan lag ze plots op haar rug in de sneeuw met haar benen wijd open, mijn winterteefje! Ze trok met de ene hand hard aan haar tepels en vingerde zich wild met de andere. Ik hield het niet meer vol, trok mijn broek open en begon mezelf af te trekken. Mijn sneeuwsletje knipoogde opnieuw en gooide mijn piek een kushandje toe dat zijn effect niet miste…! Ze kwam naar me toe… en stapte uit het scherm… plots stond ze voor me…! Ik was zo verbaasd dat ik even ophield met rukken. Maar ze stond nu voor me! Ze nam haar tieten in haar handen en bood ze me aan als op een schotel. Ik boog me voorover maar had schrik dat ze mijn lippen te koud zou vinden. Ze greep me echter bij mijn haren en trok mijn gezicht ruw naar haar tieten:

‘Zuigen’, beval ze ruw.

Als mijn lippen al koud waren geweest, ze zouden onmiddellijk zijn ontdooid door de warmte van haar dikke zachte vlees. Mijn mond gleed onmiddellijk naar haar tepel en ik liet mijn tong met het belletje spelen

‘Bijten’, beval ze.

Met mijn tanden trok ik aan de percing. Ik hoorde haar diep grommen van pijn en genot. Ik streelde haar dijen en mijn handen zochten via haar billen langzaam hun weg naar haar twee gaatjes. Ze duwde me terug op de bank en opende haar benen over mijn knieën. pik.

‘Zullen we deze ijspegel hier maar eens lekker laten smelten’, fluisterde ze geil en likte in mijn oor. Een rilling ging door mijn koude lijf. Ik kreunde hard ter instemming. Ze hield mijn pik in haar hand. Ze klom op mij en liet zich langzaam over mijn stijve piek zakken. Ik zuchtte diep terwijl ik in haar natte warme kribbe gleed. Ik siste van genot. Ze begon langzaam met haar heupen op en neer te bewegen. Terwijl ik haar tieten likte en in haar tepels beet, hoorde ik zwaar hijgen in mijn oor. Ze hield zich vast aan mijn schouders en bewoog steeds sneller. De rit werd wilder en wilder! Ik kon nauwelijks op de bank blijven zitten... Dan begon ze te schreeuwen… Ze stond op het punt om te komen… en ik ook...! Ze trok me ruw bij mijn schouder...

‘Hé… hé… hé… wat is dit hier! Schaamt u zich niet? In het openbaar! Gelukkig dat hier niemand meer rondloopt!’

Ik keek verbijsterd in het ronde, boze gezicht van een vrouw! Een politieagente!

‘Wat?... Hoe?… Ik… Waar? ‘

Ik keek naast haar door naar het scherm waarop de modeshow nog steeds bezig was.

‘Wat is er aan de hand?’

‘Ik moet… in slaap zijn gevallen… Het spijt me…’

Ik schaamde me dood en verborg mijn gezicht in mijn handen. Was ik zo diep gevallen dat ik me in publiek zat af te trekken? Ik begon mijn broek dicht te knopen. Mijn pik vocht met mijn wegglijdende geile droom om zijn laatste stijfheid te behouden..

‘Ho… ho… ho…’, zei de agente plots: ‘Niet zo snel. Eerst een proces verbaal opmaken!‘

Ze greep mijn pik vast, trok me recht en begeleidde me met haar hand rond mijn ballen naar de politiecombi die ze vlakbij geparkeerd had.

‘Naar binnen’, commandeerde ze zonder tegenspraak te dulden en trok de zijdeur open.

Ik wist niet wat me overkwam. Misschien dat ik later nog eens wakker zou worden? Ik liet maar gebeuren. Wat kon ik anders? In de wagen duwde ze me ruw op een bank.

‘Als het kerstmis is, dan is het kerstmis voor iedereen!’, zei ze.

Ze stortte zich op mijn pik. Terwijl ze me luid en gulzig begon te pijpen, knoopte ze haar politieuniform open en duwde haar broek naar beneden. Neen, het was geen nimf dit keer, geen jonge fee met slanke benen, perfecte tieten en lange bruine haren, maar een moeder van drie (zo bleek uit de babbel achteraf) met een zware afhangende boezem, een volle kont en korte dikke benen. Maar ze was er. En ze was warm en nat en geil en gul. En we verlangden alle twee een onvergetelijke kerst. En ik moet toegeven: ik heb nooit zo gepiekt als in die koude en ongemakkelijke combi. Engelenkoren zongen en trompetten schalden toen we eindelijk diep in elkaar verlossing vonden…!

Bevrediging op aarde voor iedereen.

Dat was toch the spirit of Christmas! Of niet soms?