Het Leger Van De Prins - 6

Gisteren ben ik weer gearriveerd in het kasteel van Versailles. Vandaag komt mijn extra personeel aan, waaronder Cilly, een nymfomaan kamermeisje dat altijd beschikbaar is om geneukt te worden. Ik verheug me erop! Maar nu moet ik eerst naar de koning, hij verwacht me over een uur.

Charles de Blanchard heeft de afgelopen week in zijn hertogdom orde op zaken gesteld, nadat zijn vader het door zijn goklust naar de afgrond had gedreven. Dankzij fors wat geld van Zonnekoning Louis de veertiende kunnen alle betrokken onder leiding van zijn broer Richárd er aan gaan werken om de economie en welvaart van het gebied weer op orde te brengen. Charles moest van de koning er voor zorgen dat iedereen zijn régime aanvaardt en daarna terugkomen naar Versailles. Daar moet hij de rechterhand Philip worden, de broer van de koning, als die bevelhebber wordt van het leger dat de Spaanse Nederlanden moet gaan veroveren.


Net als vorige keer ben ik opnieuw geïmponeerd door het tempo dat de koning er op nahoudt. Nadat hij me heeft laten binnenkomen groeten we elkaar met een buiging en dan komt hij meteen ter zake: ‘alors Duc de Montauban, heeft u resultaat bereikt daar in het Zuiden?’ Hij spreekt me aan met ‘u’! Ik knik, licht dan toe hoe we het hebben aangepakt en dat er velen uit de lagere adel, de kerk, de stadsbesturen, de pachterij en de gildes bij de gesprekken zijn betrokken, om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. ‘En, zullen ze bijdragen aan mijn régime?’ vraag de koning dan. ‘Oui Majesté, ik heb daar steeds weer nadrukkelijk over gesproken en allen zijn gaan beseffen dat het goed is samen toe te werken naar een verenigd en groot Frankrijk. Mijn broer die mij vervangt zal daar stevig en zonder pardon op gaan sturen.’

De koning knikt tevreden: ‘bien Uwe Genade, goed werk, ik ben contènt. Morgen start Condé met zijn strategielessen, je wordt verwacht. Ik heb Philip al geïnformeerd dat jij in de campagne tegen Oranje zijn rechterhand wordt.’ Hmm, ik ben benieuwd hoe dat bij hem gevallen is. Maar ik laat niets merken van eventuele twijfel, ik buig en zeg: ‘Dank U wel Majesteit, U kunt op me rekenen.’ De koning glimlacht, knikt dan instemmend en geeft vervolgens een subtiel signaal aan Bontemps. Juist, ik kan vertrekken. Een goed verstaander heeft bij de koning genoeg aan nog geen half woord, dus na een buiging verlaat ik het eerste stukje achteruit lopend de audiëntiezaal.

Opnieuw ben ik onder de indruk van de autoriteit en de efficiëntie die de koning laat zien. Hij is amper tien jaar ouder dan ik en als ik overzie wat het me al kost om mijn hertogdom te besturen…, niet te geloven, de koning lijkt over álles controle te hebben.

Is het de macht? Is het de grandeur, de pracht en praal? Is het dat ik me kan laven aan de zonnekracht van deze koning? Ik weet niet hoe het komt, het gesprek met hem heeft me behoorlijk geraakt en ja, zelfs opgefokt, deze man heeft een uitstraling en een wilskracht die hij méér dan een op een op me weet over te brengen, waardoor ik een enorme dadendrang voel opkomen. En daar moet ik wel ergens mee heen…

Cilly gearriveerd

Als tot mijn plezier die middag mijn extra personeel arriveert en met hen het meubeltransport, laat ik meteen Cilly naar mijn privévertrek komen. Ze is mijn lievelingsmeid als ik nabij Toulouse in chateau de la Reynerie logeer. Ze is jong, ruim negentien, ze is práchtig, ze is lang en slank, ze ziet er met haar grote bruine amandelvormige ogen uit als een trots hertenvrouwtje en ze heeft net als ik een lichtbruine huidskleur. Ik geloof dat ze me eens verteld heeft dat haar ouders uit Algerije komen. Alors, wat het ook is, op de een of andere manier heeft ze een bijzonder zuidelijk temperament, zonder dat ze geremd wordt door alles wat daar vooral níet mag. In Reynerie had ik altijd de meest woeste seks met haar, reden dus waarom ik haar na het verlies van mijn seksslaafje Anne-Sophie hier naartoe heb gehaald…

‘Uwe genade’ zegt ze, een révérence makend terwijl ze binnenkomt. Het lijkt dat ze onderdanig is, zoals het hoort, maar die ogen, die grote donkere hertenogen, niet te geloven…
Daar is niets van haar onderdanige révérence in te herkennen, ze weet precies hoe ze me in moet pakken met dat zwarte jurkje en dat witte kapje op haar hoofd.

Ik kijk Cilly grijnzend aan, ren dan bijna op haar af, trek haar frêle lijf tegen me aan, voel haar behoorlijk groot uitgevallen tieten tegen me aan drukken en brom zo aardig mogelijk: ‘dat werd tijd, ma chère! Allez vite, uit met dat alles…!!’ Tegelijk laat ik haar weer los, duw haar bijna van me af, om genietend toe te kijken hoe ze zich uitkleedt. Op de een of andere manier heeft deze meid dat tot een soort van kunst verheven, hoe ze haar witte kapje los speldt, hoe haar lange donkere haren golvend loskomen en hoe ze die wulps uitschudt, hoe ze na het eindeloze losknopen uit haar jurkje stapt, hoe ze haar hemdje daar achteraan laat gaan, hoe ze de bandage om haar borsten los wikkelt, hoe ze haar broekje omlaag laat glijden en hoe ze haar petit chat toont, dat donzige driehoekje op dat punt waar haar slanke lange benen samen komen...

Ze is een simpele kasteelmeid en tegelijk zou ik denken dat ze niet zou misstaan in de mondaine oorden waar de adel zich vermaakt. Het voordeel is echter dat er hier niet allerlei ‘heren’ om haar heen draaien maar dat ze alleen voor mij is, of beter gezegd, dat ze me toebehoort en dat ik de enige ben die haar hier en nu zal neuken.

Ik wijs naar mijn bed waar Cilly netjes op gaat liggen, haar benen alvast optrekkend en lichtjes openend. Snel kleed ik me uit, nestel me dan tussen die lange wonderbaarlijk mooie benen die nu ik ze ver uiteen heb gespreid hun ultieme geheim prijs geven. Ik spuug enkele keren op Cilly haar petit chat, wrijf haar daarmee goed glad, plaats dan mijn harder dan harde queue voor haar entree en druk me dan in één keer naar binnen, tot ik voel dat ik niet verder kan en mijn paal totalement in haar zit. Op hetzelfde moment slaat Cilly zowel haar armen als haar lange benen om me heen en kreunt ze ‘hmm, Uwe genade, wat heb ik dát gemist, dat u uw harde lans zonder genade en zo hard in mijn arme lijf drijft.’

Ik kan er niks aan doen, normaal hoeft dat niet zo voor mij, vrouwen die zich zo laten gelden maar dit is écht genieten altijd. Deze meid is met haar schunnige taal echt schaamteloos, ze pakt me in alsof ik niet haar hertog maar de eerste de beste boerenknecht ben.
Haar forse tieten stevig onder me plettend begin ik me in en uit haar te pompen, alsof ze verstopt is en ik haar met geweld moet openen. Na een paar keer diep stoten krijg ik het ritme te pakken, steeds trek ik me bijna uit haar terug en jaag mijn lans dan weer over zijn volle lengte diep naar binnen, wat Cilly bij iedere stoot begeleidt met een ‘oui, oui oui…’

Te paard, te paard!

Het zaad zat alweer behoorlijk aan te dringen in mijn ballen en na niet al te lange tijd schiet ik mijn eerste lading diep bij Cilly naar binnen. Ze reageert door zich nog steviger om me heen te klemmen waardoor ik me bijna niet in haar kan bewegen, zo al mijn zaad opeisend en uit me knijpend. Ik laat haar even begaan maar dan wil ik het initiatief terug. Ik commandeer haar zich om te draaien en op haar handen en knieën voor me te komen. Ik duw haar benen ver uiteen, plaats me er daarna tussen en steek me opnieuw volledig in haar. Tegelijk geef ik op haar beide billen stevige klappen, waardoor de bruine tint van haar huid roze kleurt. Daarna zijn haar tieten aan de beurt, ik neem ze beiden vol in mijn hand en knijp en masseer ze tot haar tepels als harde staafjes uitsteken.

Cilly trekt bronstig haar rug hol waardoor ze me zo diep mogelijk in zich laat komen en zo komen we samen in een soort van galop terecht, alsof ze een jong strijdros is dat ik zojuist voor het eerst heb getemd en dat nu met straffe hand moet leren te gehoorzamen. Haar lange volle donkere haren neem ik bij elkaar in een hand en trek er zo haar hoofd mee achterover, haar daardoor nog holler trekkend en daarmee nog toegankelijker makend. Tegelijk zweep ik haar op door haar stevige klappen te geven, op haar billen maar ook overal op haar rug en schouders, en zelfs haar stevige neerhangende tieten ontkomen er niet aan. Het is prachtig om te zien hoe haar huid langzaam begint te glanzen door haar zweet, altijd weer als dat op gang komt wordt ze nog meer een exotische schoonheid om te zien, reden genoeg om haar zo hard mogelijk te berijden en uit te putten.

Nadat ze een behoorlijk tijd zo in de teugels heeft gezeten voel ik aan Cilly haar reacties dat ze klaar gaat komen. Ik duw haar hard omlaag zodat ze languit op het bed komt te liggen, ga dan op haar rug liggen en neuk haar zo verder. Doordat ze nu haar benen bij elkaar heeft is haar neukgleuf nog strakker geworden en het voelt alsof ik me nu steeds weer opnieuw een toegang moet boren. En hoewel het me eigenlijk helemaal niet maalt of een meid nou wel of niet haar gerief haalt, dit keer komen we precies tegelijk klaar en dat maakt het wel bijzonder. Tegen elkaar op kreunend halen onze lichamen alles eruit wat er in zit, waardoor we elkaar extreem heftig opzwepen om alles te geven en tegelijk los te laten. Als ik al mijn zaad heb verschoten voelt het alsof ik me een uur lang zwaar heb getraind in zwaardvechten. Uitgeput val ik stil op Cilly, voelend hoe haar lijf onder me heftig blijft transpireren en hoe het intens beweegt door haar hijgende ademhaling.

Dan trek ik me uit haar terug, sta op en verschoon mezelf bij het bidet. ‘Dat was weer prima, Cilly. Ik wil je hier iedere morgen en avond hebben, begrepen?’ Cilly heeft zich inmiddels op haar rug gedraaid en ligt me zo te bekijken, ik moet me beheersen om niet opnieuw op dat goddelijk aanlokkelijke lijf te duiken. Als het stil blijft vraag ik dwingend nog een keer: ‘begrepen?’ ‘Natuurlijk, Uwe Genade’ haast Cilly zich dan te antwoorden, ‘maar misschien zal dat niet altijd lukken. Er is namelijk nog een dame die om uw gunsten vraagt.’ Ik kijk Cilly vragend aan en als het dan stil blijft: ‘alors, voor de draad ermee, wat bedoel je?’

Het slimme loeder

‘Uw halfzusje is hier…’
Het kan niet anders dan dat mijn mond half open hangt van verbazing. ‘Hoezo, nee hoor, die hoort toch in Toulouse te zijn?’ reageer ik, stomverbaasd. Cilly knikt en dan komt het hoge woord eruit: ‘pas in de buurt van Versailles merkte ik dat ze zich als meid verkleed in de achterste koets heeft weten te werken, waar uw personeel uit chateau de Plombis in zat. Zij kennen haar geen van allen.’
Het slimme loeder…

‘En waarom wilde ze mee?’ vraag ik dan. ‘Dat weet ik niet, uwe Genade, dat kunt u beter aan haarzelf vragen.’ Hmm, dat zal ik ook wel doen, maar nu nog niet, wat mij betreft mag ze even in haar sop gaar koken. ‘Wie behalve jij weten hier nog meer van?’ ‘Niemand, Uwe Genade.’ ‘Mooi, dat houden we zo! Zorg dus dat je je mond niet voorbij praat.’ En met een handgebaar laat ik Cilly dan weten dat ze moet vertrekken en snel haar jurkje over zich heen trekkend sluipt ze met de rest van haar kleding in haar hand via een verborgen gang voor het bedienend personeel weg. Het was heerlijk om me stevig uit te kunnen leven op die mooie meid en tegelijk me in haar leeg te schieten. Mijn ballen voelen weer ‘verlicht’ aan.

Nog wat nagenietend ga ik met een goed glas cognac in de salon zitten, waar ik me opnieuw verrast realiseer dat ik nu uitzicht heb over het grote centrale voorplein, waar het een drukte van belang is. Het is de entree voor officiële gasten en het is één lange stoet van aankomende en vertrekkende rijtuigen en koetsen. Uit het hele rijk komen hier mensen naar toe voor overleg met de koning, de regering of met lager geplaatsten. Het is een enorme drukte, en dan te weten dat er aan de achterzijde ook zo’n plein en entree is, waar de leveranciers, verhuiskarren, musketiers en noem maar op af en aan rijden en waar alle koeriersdiensten van de koning arriveren of vertrekken. De koning heeft voor de berichtgeving een perfect systeem laten ontwikkelen, waardoor binnen een dag iedere plaats van het land te bereiken is.

Nadat ik al die beweeglijkheid wat heb zitten bekijken keren mijn gedachten terug naar Claire, mijn halfzusje. Wat zou haar bezield hebben om zo stiekem mee te reizen? Ik kan er eigenlijk wel van genieten dat het zo’n initiatiefrijke dame is, dat is ook wel gebleken toen ze me enkele nachten terug wist te verleiden. Maar tegelijk voel ik een soort van boosheid want dit kan natuurlijk niet. Vrouwen horen hun plaats te kennen en die zal ik haar zeker inpeperen. Maar niet nu, want hoewel ik nu het voorrecht heb mijn eten hier te laten komen ga ik voor het eerst dat ik weer hier ben in de centrale dinerzaal wat eten. Daarna hoop ik in de salon prins Philip te treffen…

Pik- en neukorde

Bij mijn binnenkomst is het al een drukte van belang, ik had niet in de gaten dat het al zo laat is. En hoe anders is mijn entree nú dan die andere keer, nog maar amper twee weken geleden. Toen was er niemand die me wilde laten aanschuiven en vandaag… het ene na het andere gezelschap aan de ene na de andere tafel vraagt me in hun midden te komen. Het maakt in één klap duidelijk wat het met je status hier doet als de koning zich in je interesseert.

Terwijl ik wat besluiteloos ronddrentel, ondertussen als een soort vorst iedereen toeknikkend en aan het lijntje houdend, hoor ik ineens achter me een stem: ‘keuzeproblemen, mon chèr?’ Als ik me omdraai kijk ik recht in het grijnzende gezicht van prins Philip, die me met zijn broeierig donkere ogen zeer geïnteresseerd aankijkt. ‘Hoogheid’ zeg ik, een lichte buiging makend. ‘Inderdaad, al deze mensen zijn ineens erg geïnteresseerd in mijn eenvoudige persoontje.’

‘Nou, wen er maar aan, Duc de Montauban. En laat die fratsen van dat buigen en zo voortaan maar achterwege, want ik geloof dat mijn broer ons tot elkaar veroordeeld heeft, is het niet?’ Hem aankijkend peil ik hoe hij dit bedoelt maar als ik dan de pretlichtjes in zijn ogen zie grijns ik breed en antwoord: ‘dat geloof ik ook, hoogheid. En ik zie er naar uit! En mag ik voor U Charles heten?’ Philip knikt en reageert vervolgens door me amicaal een mep op mijn schouders te geven, dan slaat hij zijn arm om me heen en iedereen stomverbaasd het nakijken gevend troont hij me zo mee naar zijn gezelschap, dat in een loge terzijde van de zaal zit. Ik heb het gevoel dat ik er een vriend bij heb en het voelt góed, ik mag hem…

Aan deze tafel is het een vrolijke bedoening, het gezelschap is een mengelmoesje van zo’n tien of elf dames en heren die zo’n beetje allemaal het hoogste woord willen hebben. Af en toe neemt Philip, die tegenover mij zit, deel aan het gesprek maar eigenlijk de meeste tijd zit hij het allemaal wat aan te kijken en vooral voel ik regelmatig hoe zijn ogen op mij branden, alsof hij met die kooltjes van ‘m gaten probeert te branden in mijn lijf.

Ik ben naast chevallier de Lorraine terecht gekomen, een nogal opgetut heerschap die volgens mij zo’n beetje de vaste sekspartner van de prins is. Hij zit naast me behoorlijk demonstratief en chagrijnig te zwijgen en onderneemt geen enkele poging om in contact te komen met mij. Ik probeer twee keer een gesprekje op gang te brengen maar als hij dan alleen maar chagrijnig wat mompelt laat ik het er verder bij zitten. Tot het hem blijkbaar te machtig wordt dat Philip me steeds maar zit aan te kijken en hij ineens zijn hoofd dicht bij me brengt: ‘wanneer laat je je neuken door Philip?’

Oké, lekker direct weer, maar dat is het dus, er is hier letterlijk een pik- en neukorde en ik stuur die, me nergens van bewust, blijkbaar in de war. Ik geef Lorraine een knipoog en zeg: ‘nooit monsieur. Ik val namelijk totaal niet op heren.’ Hij kijkt me ongelovig aan, alsof het niet van deze wereld is om je níet door de prins te laten neuken. Dan: ‘hmm, zal wel’ reageert hij, ‘tot je wat nodig hebt van hem, dan laat iedereen zich door hem pakken.’ ‘Het zal nooit gebeuren’ reageer ik zelfverzekerd en draai me dan voor een kletspraatje naar de dame aan mijn andere zijde, dat fatterige vriendje van Philip moet het maar even bekijken. Het verrast me daarom dat ik hem al snel een keer hoor schaterlachen om iets wat Philip zegt, hij draait dus blijkbaar al bij. Mooi, want dit soort concurrentie wil ik niet en moet me ook niet in de weg zitten. Gaandeweg wordt de sfeer aan tafel weer steeds meer ontspannen…

Na afloop van het diner gaan we naar de herensalon en komt Philip naast me zitten: ‘wat wilde Lorraine van je?’ vraagt hij dan. Ik besluit ook maar direct te worden: ‘hoogheid, hij vroeg zich af of ik me door u zou laten neuken. Ik heb die kou meteen maar uit de lucht gehaald door te zeggen dat dat nooit zal gebeuren.’ Van verbazing vallen eerst Philips ogen bijna uit zijn hoofd en dan heeft hij het niet meer, hij slaat zowat dubbel van het lachen, hij giert en proest het uit. ‘Die jaloerse duivel’ zegt hij dan, nog na-hikkend.

En dan vraagt hij een beetje quasi-sneu: ‘heeft hij het nou voor me verpest?’ ’Mais non, Hoogheid, excusez-moi, dat zou al sowieso nooit gebeuren, ik ben echt alleen maar van de liefde met dames.’ Philip haalt daarna op een komische manier zijn schouders op, zo van ‘jammer’ en geeft me nog een knipoog, waarna hij met zijn andere buurman in gesprek gaat. Mooi, hopelijk is dit boek dan nu gesloten, wat mij betreft kunnen de andere haantjes aan deze tafel opgelucht adem halen, ik zal hun op pikken georiënteerde neukorde niet in de war gooien. Ik ben moe, vind het hier wel weer mooi geweest. Ik sta op en met een buiging naar het gezelschap verlaat ik hen. Hoog tijd om mijn halfzusje Claire eens te gaan toespreken.

Donderpreek voor Claire

Terug in mijn appartement komt de omvang ervan opnieuw op me af. Gelukkig heeft mijn personeel inmiddels al behoorlijk wat van de vanmiddag uit mijn eigen kastelen gearriveerde meubelen op hun plaats gezet, waardoor het al iets minder kale ruimtes zijn. Ik bedenk me dat het hier wel hollen of stilstaan is, het ene moment zit ik in een overvolle bezemkast en het andere moment heb ik een imposant appartement waarvan ik sommige kamers niet eens ooit zal bezoeken.

Door de omvang van het appartement kan ik niet meer even simpel mijn lijfknecht Jean naar me toe roepen, ik trek daarvoor nu aan een bel en als hij mijn salon binnenkomt vertel ik hem dat Claire vanmiddag illegaal is meegereisd. Samen met Cilly is hij de enige die weet dat ze mijn halfzusje is en ik vertel hem dat ik van plan ben haar hier te introduceren als mijn nichtje. Van mijn vaders zijde is er een verarmde en wat in de vergetelheid geraakte familietak die in de buurt van Perpignan woont. Dat deel van het zuiden wordt nog niet gecontroleerd door de koning dus daar kan ik zonder al te veel gevaar op ontdekking een verhaal over ophangen.

Jean, loyaal als hij is, vindt het zoals gewoonlijk natuurlijk prima en ik weet dat ik volledig op hem kan vertrouwen. Dan laat ik hem Claire ophalen en als zij uiteindelijk voor me verschijnt, schuldbewust, timide en gekleed in ruwe werkkleding moet ik moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Gelukkig weet ik dat te voorkomen en in de plaats daarvan steek ik de donderpreek af die ik me had voorgenomen. Hoe onverantwoord ze bezig is, of ze wel weet dat ze bijna onze familieverhoudingen op straat had gegooid en dat ik van plan ben haar morgen per kerende post terug te sturen.

Op dat moment komen de waterlanders opzetten, precies zoals ik het had verwacht. Ze rent op me af, stort zich in mijn armen en snikt: ‘ohw, Charles, excusez moi, síl vous plaît duizend keer, ik ben zo dom geweest. Maar ik wilde zo graag eens zien hoe het hier is.’ Troostend kroel ik haar wat door haar rode bos lange krullende haren, tevreden over het effect van mijn donderpreek.
‘Bien, ma chère. Ik strijk over mijn hart, je mag een week blijven en ik zal je introduceren als freule Claire de Blanchard, een nichtje van me. Je komt uit Perpignan en ik zal je later nog wel wat preciezer vertellen wat je allemaal moet weten om niet door de mand te vallen. Morgen zal ik ook je maman per koerier laten weten dat je terecht bent en een weekje hier blijft.’

Seksles voor Claire

Dankbaar plet Claire zich nog strakker tegen me aan en dat doet me er aan denken dat het wel ‘voor wat hoort wat’ is. Ik maak me van haar los, bekijk haar nog eens goed en vreemd genoeg wind het me op zoals ze eruit zien, als de eerste de beste kasteelmeid maar dan wel met dat leuke koppie dat ik zo goed ken. Dan zeg ik: ‘je ziet er niet uit, Claire. Hup alles uit en mijn bed in, ik wil met je neuken. Morgen zal ik Cilly andere kleding voor je laten opduikelen, er moeten hier genoeg jongedames zijn die jouw maat hebben.’

Ondanks dat ik haar nog maar kort geleden heb ontmaagd krijgt Claire een kleur als een boei, maar als ik dan zeg ‘allez, tempo’ verdwijnt haar kleding laagje na laagje, tot ze in al haar mooie naakte onschuldige schoonheid voor me staat.
Haar intens witte huid lijkt bijna licht af te geven, waardoor het kleine bosje rood haar tussen de aanzet van haar benen prachtig afsteekt. Dat is ook zo met haar roze tepels die nu stijf op haar kleine borsten pronken. Haar groene ogen zijn nog steeds gevuld met tranen en dat, samen haar mooie gevormde mond met die vuurrode zinnelijke lippen en met de omlijsting van haar rode wilde krullenbos maakt haar tot een onaards mooi onschuldig ogend schepseltje.

Nou, een stukje van die onschuld zal ze hier ongetwijfeld verliezen, want ik vrees dat menig adellijke jongeheer haar als een prooi zal zien. Maar vóór die tijd is ze van míj en ik ben vast van plan haar deze week van alles bij te leren. ‘Je mag mijn broek losknopen en mijn queue in je mond nemen, ik wil dat je leert hoe je een man ook zo kunt plezieren.’ Met mijn handen op mijn heupen duw ik mijn kruis wat naar voren, zodat Claire aan de slag kan.

Ik zie dat ze eindelijk beseft dat ze in feite van de regen in de drup is gekomen, maar dat geeft niet, het is een mooie voorbereiding op de geneugten van het adellijke leven. Bovendien leert ze zo dat voor niets de zon opgaat…



Fijn dat je mijn verhaal leest, reacties zijn welkom! Liefs, Zazie.