De zenuwen gieren door mijn keel. Vanaf het moment dat Ruben me voorstelde om oudjaar bij hem thuis te vieren, heb ik het niet meer. Ik zal voor het eerst zijn dochters ontmoeten! Veertien, twaalf en zes jaar oud zijn ze. Ik vrees vooral de twee oudsten. Ze zijn op een moeilijke leeftijd en zien me wellicht als een indringer. Iemand die hun vader van hen af wil pakken. Ze zijn de laatste twee jaar hecht geweest met elkaar. Hebben het verlies van zijn vrouw en hun moeder samen verwerkt. Misschien zien ze me als iemand die zich gaat opdringen hun nieuwe moeder te worden. Ik heb altijd graag kinderen gehad, maar het is nooit gelukt. Ik wilde adopteren, maar dat wilde mijn ex niet. En hoewel het nog vroeg is in de relatie tussen Ruben en mij, is het vooruitzicht dat dit mijn dochters kunnen worden iets wat voortdurend door mijn hoofd spookt. Natuurlijk wil ik hun nieuwe moeder worden! Maar ik wil ze niet hun echte moeder laten vergeten, of zelfs maar haar plaats innemen. Hun moeder zal er altijd zijn, in hun gedachten, in hun bloed. Dat moet zo blijven.

Ik heb vrij genomen tussen kerst en nieuwjaar, en ga pas op 6 januari, halverwege de week, weer aan het werk. Ruben had ook vrij, maar morgenmiddag, nieuwjaarsdag, heeft hij alweer dienst en vanaf 2 januari, nota bene een zondag, gaat hij alweer fulltime aan het werk. We hebben een heftige week achter de rug. Hij wilde tijd voor zijn dochters combineren met tijd voor mij. Dat was een gegoochel met tijden. Gelukkig zijn de kinderen graag bij zijn schoonouders, en is dat gevoel wederzijds. Soms was hij de ochtend en een deel van de avond bij mij, soms brachten we de nacht samen door. Steeds een paar uur, een periode die hij afwisselde met het samenzijn met zijn kinderen. We hadden veel te vertellen. We hadden beiden een verhaal wat we kwijt moesten. Een rugzak die geleegd moest worden.

Hij vertelde me over zijn vrouw. De moeilijke tijd van het ziek zijn, de nog moeilijkere tijd daarna, om het samen met zijn dochters te verwerken. Maar ook een tijd waarin de band met zijn dochters inniger werd dan ooit tevoren. Hij vertelt me over zijn pogingen om zijn liefdesleven daarna toch weer op te pakken. Verder dan een paar scharrels is hij niet gekomen. Hij is er eerlijk over. Natuurlijk hoopte hij elke keer op het begin van een nieuwe relatie. Iemand die er voor hem, maar vooral ook voor zijn dochters zou zijn. Iemand die hun gezin weer compleet zou maken. Ja, hij ging ook met ze naar bed. Het was fijn, maar die noodzakelijke klik kwam maar niet. Dus was het steeds kort. Voorbij voordat hij er zelfs maar over dacht ze aan zijn dochters voor te stellen.

Ik vertelde hem over mijn ex. Hoe zijn leven werd beheerst door seks. En hoe ik me daarna toch langzaam realiseerde dat dat bij mij ook een beetje het geval was. Niet zoals hij, dat ik met andere mannen het bed in dook, zoals hij dat met andere vrouwen deed. Ik genoot van de seks, hoe vaker hoe beter. Maar ik vroeg me niet eens meer af wat voor relatie we verder eigenlijk nog hadden. Ik miste de signalen waaruit bleek dat we eigenlijk een relatie hadden die vanaf het begin gedoemd was te mislukken. Bijna 15 jaar was ik bij hem. In de meeste van die jaren was ik tevreden. Met de seks, mijn baan, mijn woning, mijn vrienden, ook al was die laatste groep vrij klein. Ik had in die tijd niet het gevoel dat ik iets te klagen had. Als je alleen achteraf vaststelt dat het 15 lege en verloren jaren geweest zijn, kun je dan spreken van een mislukte relatie? Moet je spijt hebben van iets waar je eigenlijk wel tevreden over was zolang het duurde?

Vanaf de eerste dag met Ruben had ik vlinders in mijn buik. Ik kon moeilijk van hem af blijven. Ik wilde hem. En het was wederzijds. Dus wat doe je dan? Eerlijk is eerlijk, we hebben geneukt als konijnen in deze week. Allebei waren we onverzadigbaar. Veel van onze ontmoetingen speelden zich dan ook vrijwel geheel af in bed. Daar kun je immers ook praten! Maar we begonnen met neuken, en we eindigden met neuken. Dat is vier keer op een dag als we elkaar twee keer zagen! Het is heel andere seks dan ik met mijn ex gewend was. Die beukte me zo even twee keer klaar als hij eenmaal zijn ritme gevonden had. Hard en compromisloos. Ik dacht dat dat typische seks was, goede seks. Dacht dat dat zo hoorde. Ik heb er ook jaren van genoten. Deze week heb ik een heel andere vorm van seks leren kennen. Die van het vrijen, het bedrijven van de liefde. Neuken is daar een onderdeel van, en het orgasme nog steeds een heerlijke climax, maar het is zoveel meer. Het is meer geven dan nemen, elkaar verwennen, elkaars lichaam verkennen en bewonderen. Elkaar mentaal stimuleren. Alles om elkaar naar grote hoogte te stuwen voordat dat orgasme als een vulkaanuitbarsting leidt tot het hoogtepunt en alle opgebouwde spanning weer uit je lijf glijdt.

Ook vanochtend hebben we gevreeën. Ik heb bij hem geslapen, terwijl zijn dochters nog bij zijn schoonouders waren. Ik was nauwelijks wakker, of ik voelde zijn handen over mijn lichaam gaan. Mijn naakte lichaam, want zo slaap ik nou eenmaal graag. Ik heb deze hele week overigens grotendeels naakt doorgebracht. We hebben elkaar bijna niet anders gezien!
“Ben je wakker?”, fluisterde hij.
Ik kon alleen zachtjes kreunen als bevestiging. Mijn huid tintelde daar waar hij hem aanraakte. Mijn hele lichaam leek één grote erogene zone. We zoenden elkaar, verstrengeld in elkaars armen en benen. Hij kneedde mijn borsten en maakte mijn tepels hard door er zachtjes in te knijpen. Hij zoog mijn tepels één voor één naar binnen en verwende ze met zijn tong. Ze waren zo gevoelig dat het bijna pijn deed. Bijna, want ik wilde niet dat hij stopte.

Ik zocht en vond zijn harde pik tussen zijn benen. Klaar voor het echte werk. Ik trok hem langzaam af en liet zijn natte eikel door mijn hand glijden. Hij kreunde zachtjes. Mijn onderlichaam verkrampte bijna in die wens om hem tot me te nemen. Ik draaide me op mijn rug en spreidde mijn benen.
“Neuk me”, fluisterde ik hem in zijn oor. “Ik wil je in me voelen.”
Hij rolde zich op me en duwde het topje van zijn pik tussen mijn schaamlippen. Ik pakte hem beet en streelde met zijn eikel langs mijn clitoris. Ik huiverde even. Toen duwde hij door en gleed in een lange beweging helemaal bij me naar binnen.
“Oh god, ja”, kreunde ik.
Langzaam begin hij me te neuken terwijl ik onder hem lag te kronkelen. Hij steunde op eén arm, om niet met zijn volle gewicht op me te liggen. Met zijn andere hand wreef hij stevig over mijn tietjes en liet mijn tepels tussen zijn duim en wijsvinger doorrollen. Stevig, tot ze heet aanvoelden.

Zijn stoten waren lang en diep, maar niet hard zoals ik jarenlang gewend was. Hij streelde de hele lengte van mijn vagina en schuurde met zijn schaambeen langs mijn clitoris als hij het diepste punt had bereikt. Ik genoot van elke aanraking, waar dan ook op of in mijn lichaam. Mijn ademhaling werd onregelmatig, hortend en stotend. Ik hoefde nog niet zo nodig dat orgasme. Ik genoot van het samenzijn en het genieten van elkaars lichaam. Maar het lichaam laat zich niet altijd sturen. Eerder dan ik wilde, voelde ik het aankomen.
“Oh god, Ruben, ik ga komen!”, kreunde ik zachtjes.
Hij versnelde nog iets, waarschijnlijk wilde hij tegelijk met mij komen. Terwijl ik verdwaasd wegzonk in weer een heftig orgasme, voelde ik zijn pik in me samentrekken. Zijn hete zaad kolkte rond mijn baarmoedermond in meerdere opeenvolgende stralen. Toen ik weer bij mijn positieven kwam, lag hij zwaar op me na te hijgen. Zijn pik was nog steeds groot en hard en ik voelde een laatste golf van zijn zaad bij me naar binnen gepompt worden. Ik was gelukkig!

Ik zit nu alleen op de bank te wachten. Ruben is zijn kinderen halen. Ze komen zo meteen thuis. Ik heb natuurlijk gedoucht na die vrijpartij met Ruben. Daarna was ik te zenuwachtig om het nog een keer te doen. We waren ruim acht uur samen in zijn huis, zonder te neuken. Een nieuw record! Ik heb me netjes aangekleed. Degelijk, zoals het een moeder betaamt. Je krijgt maar één kans op een goede eerste indruk en die kans wil ik niet laten schieten. Ik kijk op mijn horloge en realiseer me dat ze elk moment thuis kunnen komen. Hij heeft zijn kinderen natuurlijk al over me verteld. Hij heeft ze gevraagd of ze me wilden ontmoeten. Annemiek, de oudste, was wat terughoudend, had ik begrepen, maar liet zich snel overhalen. Haar nieuwsgierigheid won het van haar wantrouwen. Rosanne, de middelste, vond alles prima. Volgens Ruben is ze sowieso bijna niet van haar stuk te krijgen. Evelien, de benjamin van het gezin, was dolenthousiast.

Als ik de voordeur open hoor gaan, sta ik op. Ik trek nog even nerveus mijn rok naar beneden, zodat hij mooi strak valt. Ik slik nog een keer in een poging mijn angst te verdrinken.
“Rustig, rustig”, hoor ik Ruben in de gang roepen.
Veel helpt het blijkbaar niet, want een meisje van zes jaar oud komt de woonkamer binnengestormd. Een meter voor me komt ze tot stilstand en ze kijkt me brutaal aan.
“Word jij mijn nieuwe mama?”, vraagt ze.
Ze tovert een glimlach op mijn nerveuze gezicht. Tegelijkertijd voel ik een steek in mijn hart. Graag, ja, maar dat kan ik hier toch niet zo zeggen? Ik laat me op één knie zakken, zodat we op gelijke hoogte komen.
“Misschien moeten we eerst vriendinnen worden?”, vraag ik, een beetje ontwijkend.
Ze knikt heftig.
“Krijg ik dan een knuffel?”, vraagt ze.
Als antwoord open in mijn armen en ze vliegt me om de nek. Ik voel een paar tranen in mijn ooghoeken als ik haar even tegen me aandruk. Deze zorgt al direct voor een heel emotioneel moment. Niet de moeilijkste op deze leeftijd, maar ik voel wat van de spanning uit mijn lichaam glijden.

Het is me even ontgaan, maar de andere twee meisjes staan inmiddels ook vlak voor me. Als ik weer overeind gekomen ben, steekt de middelste haar hand uit. Haar ogen stralen weinig uit. Misschien een tikje nieuwsgierigheid, maar ik denk dat ze dat niet wil laten merken.
“Ik ben Rosanne, mevrouw”, zegt ze alleen maar, terwijl ik haar hand in de mijne neem.
“Ik ben Suzanne”, zeg ik. “Je mag me zo ook noemen. Ik ben geen mevrouw, hoor.”
Ik voel iets aan mijn rok trekken.
“Ik heet Evelien!”, roept er iemand.
“Ik weet het”, zeg ik. “Mooie naam, hoor.”
Ik streel met mijn hand door haar lange blonde haren.

De oudste staat me alleen maar aan te kijken. Wantrouwend. Niet goed wetend wat ze moet doen. Ze had het voorbeeld van Rosanne kunnen volgen, maar ik denk dat haar wantrouwen te groot is om zelf het initiatief te willen nemen. Ik doe een stap naar voren en steek mijn hand uit.
“Jij moet Annemiek zijn”, zeg ik.
Ze knikt alleen maar, maar geeft me vervolgens wel een hand. Erg spraakzaam is ze niet. Ik zal erg mijn best moeten doen om haar vertrouwen te winnen.

Ruben stelt voor dat we bordspelletjes spelen. We spelen Sequence en Triominos. Als laatste wil Annemiek ook Catan spelen. Evelien is voor alle spelletjes eigenlijk te jong, maar ze speelt samen met haar vader en heeft de grootste lol. Annemiek is fanatiek. Ik zie de spanning in haar ogen. De wil om te winnen. Rosanne is onverstoorbaar. Ze is moeilijk te peilen. Zo zou een goede pokerspeelster kunnen zijn. Zij loert op haar kansen, speelt intelligent en geconcentreerd. Ondanks haar jonge leeftijd weet ze de eerste twee spelletjes te winnen. Natuurlijk komt er wat geluk bij kijken, maar ze speelt ook heel strategisch. Ruben heeft me al verteld dat ze waarschijnlijk hoogbegaafd is. Ze zit nu in de brugklas en doet het heel erg goed. Hij wil haar binnenkort laten testen. Misschien kan ze aangepast onderwijs krijgen, wat recht doet aan haar intelligentie.

Ik laat zelf een kans om het spelletje Catan te winnen voorbij gaan. Annemiek is ook heel dicht bij de overwinning en met rode koontjes van de spanning doorstaat ze de laatste ronden. Ik ben van mening dat spelletjes eerlijk gespeeld moeten worden, en dat je moet spelen met de wens om te winnen. Kinderen moeten vooral ook leren omgaan met verlies. Des te meer kunnen ze daarna ook genieten van een overwinning die ze helemaal zelf hebben bewerkstelligt. Maar nu gun ik het haar, en zo erg is het niet voor deze éne keer om opzettelijk te verliezen. Terwijl ze blij haar overwinning claimt, moffel ik snel de twee overwinningspunten weg waarmee ik al vier ronden eerder de overwinning had kunnen opeisen. Niemand heeft het in de gaten.

We bestellen pizza voor het avondeten. Het is gezellig. Zelfs Annemiek komt wat los tijdens het eten en vertelt over haar hobby’s. Ze doet aan jazzballet en zit op school bij de toneelclub. Zoals zoveel jonge meisjes wil ze later actrice worden. Gelukkig is ze verstandig genoeg om te beseffen dat dat maar voor weinigen is weggelegd. Haar back-up plan om interieurarchitect te worden, lijkt me dan ook een verstandige. Rosanne weet het allemaal nog niet. Evelien wel, die wil dierenarts worden, en als dat niet kan, astronaut.

Om acht uur brengt Ruben Evelien naar bed. Rosanne is zo moe dat ze rond negen uur vrijwillig haar bed opzoekt. Ze krijgen beide de verzekering dat ze om half twaalf wakker gemaakt worden om het nieuwe jaar mee in te luiden. Annemiek gaat voor de TV zitten en kijkt een serie op Netflix. Voor het eerst in de afgelopen uren, kan ik me weer even helemaal op Ruben richten, en hij op mij.
“Mijn god, wat is dat vermoeiend”, zucht ik, terwijl ik naast Ruben op de bank plof.
Hij grinnikt een keer.
“Ik zou ze niet willen missen”, zegt hij. “Ze zijn mijn lust en mijn leven, vooral nu.”
“Ik geloof je. Het is vermoeiend, maar ook geweldig.”
Dit is nou precies wat ik al die jaren al had gewild. Voor het eerst voel ik wat het nou echt betekent om dat al die jaren gemist te hebben. Ik wil het meer dan ooit tevoren!
“Ze zijn fantastisch”, zeg ik. “Stuk voor stuk. Je hebt geweldige dochters.”

We zitten even zwijgend naast elkaar. Annemiek zit helemaal in de andere hoek van de woonkamer voor de TV en we zitten uit het zicht. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
“Evelien vond je al meteen leuk, maar ook Rosanne heb je als fan”, zegt hij dan.
“En Annemiek?”, vraag ik.
“Dat komt wel goed. Geef het wat tijd”, zegt hij.
We praten wat, en soms zwijgen we. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat we zolang samen zijn zonder te vrijen. Vandaag is zo ongeveer de eerste keer dat we in dit huis samen zijn met onze kleren aan. Ook dat voelt goed. Ik besef natuurlijk heel goed dat we elkaar pas een week kennen, maar ik heb een klik met deze man die ik nooit eerder met iemand gehad heb. Zoals we hier nu zitten, voelt het alsof we al jaren samen zijn. Ik hoop dat hij dat ook voelt, of dat hij het de tijd geeft om het ook zo te gaan voelen.

Half twaalf maakt Ruben zijn beide jongste dochters weer wakker en we bereiden ons voor op de jaarwisseling. De hele straat heeft geld bij elkaar gelegd voor een vuurwerkshow die door een professional wordt verzorgt. Vijf voor twaalf staan we buiten, allemaal met een veiligheidsbril op.
“Ik heb teveel jonge kinderen gezien die een oog, of vingers verloren door vuurwerk”, zegt Ruben. “Veiligheid voorop en wij als volwassenen geven het goede voorbeeld.”
De show is kort maar krachtig. Zoveel mooier dan wanneer iedereen zelf maar wat doet. Na afloop verzamelt iedereen zich op het pleintje. Er wordt druk gelukgewenst voor het nieuwe jaar. Iedereen heeft wat meegebracht. Ruben een paar flessen champagne. Zijn dochters zijn druk bezig met het uitschenken en ronddelen van de glazen. De buren hebben alcoholvrije bubbels voor de kinderen. Weer anderen hebben oliebollen gebakken of gaan rond met andere lekkernijen. Dit is een hechte buurt, heb ik wel in de gaten. Mensen zijn duidelijk nieuwsgierig naar mij, maar niemand dringt zich op. Ik word opgenomen alsof ik er al jaren bij hoor.

Het is half drie als we weer naar binnen gaan. De kinderen gaan snel naar bed. Ze zijn allemaal erg moe, dat is duidelijk.
“Ze sliepen al voordat ik het licht uitdeed”, zegt Ruben, als hij weer de woonkamer in komt.
Hij ploft weer naast me op de bank.
“Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben ook moe”, gaat hij verder.
“Te moe?”, vraag ik hem.
Hij begrijpt natuurlijk meteen wat ik bedoel.
“Nee, daarvoor niet”, zegt hij. “Kom, dan gaan we naar bed.”

Ik kleed me uit, terwijl Ruben nog zijn tanden staat te poetsen in de badkamer. Mijn blik valt op één van de lades van het nachtkastje, die een klein stukje openstaat. Gedachteloos duw ik de lade dicht, maar dan wint de nieuwsgierigheid het. Wat zou hij eigenlijk in die lades hebben zitten? Ik trek de bovenste lade open. Allemaal nieuwe sokken en onderbroeken, nog in de originele verpakking. Hij zal niet snel zonder komen te zitten! De tweede lade bevat een oud scheerapparaat en een blister met een paar tandenborstels. Niks bijzonders. Als ik de onderste lade open, schrik ik even. Er liggen vier leren riempjes met gespen in, met daaraan een eindje touw. En een blinddoek. Ik heb zoiets nog nooit gebruikt, maar ik weet meteen waar het voor bedoeld is.

“Shit, je hebt mijn meest duistere geheim zojuist ontdekt”, hoor ik een stem achter me.
Ik draai me geschrokken om. Ik voel me betrapt. Ruben schiet in de lach.
“Je moest jezelf eens in de spiegel zien”, lacht hij. “Alsof je er net achter gekomen bent dat ik een seriemoordenaar ben die je betrapt heeft.”
Ik krijg een rood hoofd. Ik voel me zeker betrapt, maar hij is natuurlijk geen seriemoordenaar. Welke seriemoordenaar zou immers zijn slag slaan terwijl zijn drie jonge dochters een paar deuren verderop liggen te slapen? Dat laatste denk ik met een glimlach.
“Ik geloof eerder dat ik hier iets van een kinky kant van je ontdekt heb, dan een duistere kant”, zeg ik.
Ook ik schiet in de lach.

“Ben je in BDSM geïnteresseerd?”, vraag ik dan.
Het is voor mij iets geheel onbekends. Ik geloof niet dat dat mijn ding is. Ik kan pijn niet direct associëren met genot. Ik wil noch dominant, noch onderdanig zijn, maar heb altijd gestreefd naar gelijkwaardigheid in een relatie en in de seks. Ik zie er de lol niet van in, hoewel ik volledig respecteer dat anderen daar van kunnen genieten. Toch is het voor het eerst dat er iets van twijfel over Ruben in mijn hoofd sluipt.
“Nee hoor”, zegt hij, terwijl hij zijn hoofd schudt. “Niet in BDSM, hoewel het misschien afhankelijk is van hoe je BDSM precies definieert. Ik heb het trouwens al ruim twee jaar niet meer gebruikt.”
Zijn blik wordt weer een beetje droevig. Hij denkt terug aan zijn vrouw, waarmee hij dit blijkbaar wel gebruikte.
“Het ging ons om een stukje extra spanning. Het vertrouwen in de partner, het onverwachte wat op je afkomt. En ja, ik weet dat het een stukje macht in handen legt van degene die niet vastgebonden is, maar de kunst is om het niet als zodanig te gebruiken. Het gaat om het genot van de vastgeketende. Mijn vrouw en ik waren afwisselend degene die vastgebonden op bed lag met een blinddoek voor. Iets wat we trouwens hooguit één keer per maand deden. Het moet vooral iets bijzonders blijven.”

Ik staar naar de leren riemen, de touwen, de blinddoek. Ik voel een mengeling van nieuwsgierigheid en angst. Of eigenlijk meer verontrusting. Ik ben echt niet bang voor Ruben, maar vraag me wel even af of we seksueel helemaal op dezelfde golflengte zitten. Totdat ik deze lade opentrok, zou mijn antwoord op die vraag een volmondig “ja” geweest zijn. Nu weet ik het niet meer zo zeker. Ik wilde ook vannacht nog met hem vrijen. Maar ik denk dat ik dit niet zo maar even uit mijn hoofd kan zetten.
“We hoeven er niks mee te doen”, zegt hij, in een poging me gerust te stellen.
Misschien stel ik me aan. Is het nou zo raar dat je in een relatie iets probeert om het leuk en spannend te houden? Ik pak één van de riemen uit de lade en bekijk hem eens goed. Het is een brede leren riem, met een gesp eraan. De binnenkant is bekleed met een fluweelachtige stof en als ik er op druk, voelt het alsof er een laagje schuimrubber onder zit. Het touw is lang, en zo dik als een vinger.

“Hoe werkt dit?”, vraag ik hem.
“Simpel eigenlijk”, zegt hij. “Eén van de twee bindt de ander vast op het bed. De riemen gaan om de polsen en de enkels. De touwen worden aan de bedposten bevestigd. De blinddoek gaat op, zodat de geketende niet kan zien wat er gebeurt. Daarna gebeurt alles op gevoel. Het overkomt je, zonder dat je het aan ziet komen. Je moet op je gevoel en je gehoor vertrouwen, je ziet immers niks. Ik kan je verzekeren dat dat een bijzondere ervaring is.”
“Waarom gebruikten jullie het niet altijd dan?”, vraag ik.
“Het is net als lekker eten. Als je het elke dag eet, is het al snel niet meer bijzonder. En als er dan niks meer is wat lekkerder is, wordt ook het bijzondere heel gewoon”, antwoordt hij.
“Heb je nog meer van dit soort geheimen?”, vraag ik dan.
Hij schiet weer in de lach. “Nee hoor. Ik ben verder een redelijk normale man, als dat is wat je bedoelt. Soms gebruikten we nog wel wat seksspeeltjes, maar dit is wel ongeveer waar het voor ons het meest bijzonder werd.”

Ik gooi de vier riemen op het bed en pak de blinddoek uit de lade.
“Wil je me laten zien hoe dat werkt?”, vraag ik. “Bij mij?”
Ik besluit dat ik het maar beter meteen kan meemaken. Zo niet, dan blijft dit tussen ons in hangen tot we het een keer doen. Ik ben seksueel vrij traditioneel opgevoed en mijn ex was gewoon van het neuken. Nou ja, ook beffen en vingeren kon hij prima, maar dat was het wel zo ongeveer.
“Vertrouw je me?”, vraagt hij me.
“Zodra iemand me dat vraagt, heb ik al mijn twijfels”, zeg ik. “Maar in dit geval: ja, ik vertrouw je. Volledig.”

“Oké”, zegt hij. “Onthoud dat we in dit spel gelijkwaardig zijn. Je bent niet onderdanig, hoeft niet alles te ondergaan. Als je iets anders wilt, zeg je het gewoon. Maar mijn ervaring is wel dat het fijner is om het zoveel mogelijk aan de ander over te laten. We doen ook niet aan safe-woorden of zo. Stop is stop, hoe je het ook zegt.”
Hij pakt de riemen op van het bed en sluit er alvast twee om mijn polsen.
“Ga maar op het bed liggen”, zegt hij.
“Nee, op je buik”, vervolgt hij, als ik op mijn rug ga liggen.
Even twijfel ik weer, maar ik moet dit toch een keer meemaken. Ik draai me op mijn buik en hulpvaardig strek ik alvast mijn armen in de richting van de bedposten aan het hoofdeinde. Ik spreid ook mijn benen alvast. Zou ik het zo goed doen?
Voorzichtig sluit hij de beide andere riemen om mijn enkels en bindt hij me vervolgens vast aan de vier hoeken van het bed. Hij trekt de touwen niet strak, maar mijn bewegingsvrijheid is ook niet erg groot. Achter me zittend trekt hij de blinddoek over mijn ogen. Het is een goede, het is volledig duister en ik zie er niks doorheen of langs de randjes. Plotseling voel ik me afgesloten van de rest van de wereld. Ik heb geen idee meer wat er om me heen gebeurt.

Het is stil om me heen en ik hoor niks. Ik lig hier helemaal naakt op bed. Hulpeloos en zonder dat ik weet wat er gaat gebeuren.
“Wat doe je?”, vraag ik, als het me even te lang duurt.
Ik hoor hem zachtjes lachen. “Je bent te ongeduldig. Ik bekijk je en bewonder je. Je mooie gladde huid, Je lange blonde haren. Het uitzicht op je meest intieme delen.”
Dan voel ik iets zachtjes over mijn benen strelen. Het kriebelt en mijn huid tintelt. Ik vermoed dat het zijn vingertoppen zijn, die me zachtjes beroeren. Via mijn knieholtes gaat hij verder naar boven. Hij raakt zachtjes met billen aan, mijn rug en streelt mijn haren in mijn nek zachtjes opzij. Wat begint als een simpele streling eindigt in een zachtjes tintelende huid over mijn hele lichaam. Ik hou mijn adem in voor wat er verder gaat komen. Ik voel hem nu op het bed bewegen. De strelingen worden herhaald, en het duurt even voordat ik doorheb dat het nu zijn lippen zijn. Ik huiver en ik hoor hem zachtjes grinniken.

Hij kruipt nu over me heen en gaat op mijn rug liggen. Er schuift iets tussen mijn benen en het streelt langs mijn schaamlippen. Ik weet zeker dat dat niet zijn vingers zijn! Ik kreun een keer zachtjes en steek mijn kont iets omhoog om hem makkelijk toegang te geven. Hij grinnikt weer.
“Zo makkelijk gaat dat niet”, fluistert hij.
Zijn rechterhand beweegt nu over mijn billen en via mijn heupen over mijn zij. Hij schuift langzaam naar boven en naar voren. Ik draai me iets naar links zodat hij makkelijk bij mijn tieten kan. Ik hunker naar zijn hand op mijn borst en zijn vingers rond mijn tepel. Maar weer grinnikt hij zachtjes en zijn hand verdwijnt. ik word ongeduldig, omdat ik hem graag in me wil, maar tegelijkertijd vind ik het toch ook opwindend. Het niet weten wat er gebeurt, het niet zien wat hij doet, het bouwt een spanning op die mijn hele lichaam verwarmt en zachtjes laat tintelen.

Mijn opwinding kent na enige tijd nauwelijks nog grenzen. Ik voel mijn sappen stromen en ik wil eigenlijk alleen nog maar die pik van hem in me hebben. Zijn knieën drukken zachtjes tegen de binnenkant van mijn dijen en ik verwacht hem nu elk moment. Ik spreid mijn benen iets verder, voor zover de boeien het toelaten. Ik kantel mijn bekken iets waardoor hij me makkelijk van achteren kan penetreren. Opnieuw schuift er iets tussen mijn benen. Het beweegt langs mijn schaamlippen. Het is hard en warm en ik kan wel raden wat het is. Waarom neukt hij me niet? Waar wacht hij op? Ik voel hoe ik in mijn nek gezoend wordt. Kippenvel krijg ik nu, van elke aanraking. Zijn pik beweegt zich langzaam op en neer, over de lengte van mijn spleetje. Zijn eikel raakt mijn clitoris en even verkramp ik. God, wat ben ik gevoelig daar! Mijn kutje is heet en nat en het schreeuwt om een opvulling. Ik slaak een diepe zucht van opluchting als hij eindelijk zijn pik naar binnen schuift en me langzaam begint te neuken.
“Oh god, ja, eindelijk!”, kreun ik.

Hij lacht zachtjes, maar zegt niks. Hij voert langzaam het tempo op en zijn stoten worden dieper. Ik kan geen kant op. Niet door de boeien, maar ook niet omdat hij zwaar op mijn rug ligt. Ik begin onregelmatig te ademen. Nee, te hijgen. Omdat ik nog steeds niks zie, worden mijn lichaam en mijn hersenen alleen maar gestimuleerd door het gevoel van zijn aanrakingen en zijn stotende pik. Ik heb het idee dat het alles uitvergroot en ik geniet intens van hem, terwijl hij me van binnen en van buiten streelt. Het orgasme dat niet veel later volgt is intenser dan ik ooit eerder gevoeld heb. Ik heb het gevoel dat het ook langer duurt, maar aangezien ik voor het moment nauwelijks enig besef van tijd heb, is dat wellicht een illusie. Hij blijft intussen doorstoten. Diep, sneller, maar nog steeds met gevoel. In de naweeën van mijn orgasme blijft dit me prikkelen. Lang duurt het niet, want dan stoot hij met een luide kreun nog een keer diep bij me naar binnen. Zijn zaad spuit met kracht naar buiten en het brandt in mijn schede. Ik melk hem helemaal leeg met mijn samenknijpende kut. God, wat is dit lekker!

Hij laat zich van me af rollen en streelt zachtjes mijn billen. Mijn kutje blijft zich nog samentrekken en ik voel hoe ik zijn sperma uit mijn lijf pers. Als hij met zijn vingers over mijn natte schaamlippen strijkt, schokt mijn onderlichaam zachtjes na. Hij zoent me weer in mijn nek.
“Lekker, hè”, fluistert hij in mijn oor.
“Hemels!”, kreun ik. “Ik ben nog nooit zo lekker klaargekomen. Nog nooit zo fijn verwend.”
Hij lacht weer zachtjes en begint dan de riempjes rond mijn enkels en polsen los te maken. Ik duw zelf de blinddoek omhoog. We zoenen en strelen elkaar in een langdurig naspel.

“Een nieuw jaar, een nieuw begin”, zegt hij.
Ik knik alleen maar. Ik hoop op een nieuw begin samen.
“Ik hou van je”, zegt hij dan geheel onverwachts.
“En ik hou van jou”, zeg ik zonder enig moment van twijfel.