Mini - 212

Eenmaal thuis troffen we de zussen Bongers op de bank aan. Allebei met een laptop naast zich en een boek op schoot. “Jullie moeten de groeten hebben van Fred en Wilma, dames. We hebben ons weer kostelijk vermaakt met die twee.”
Lot keek ons aan. “Dat zal best. Heel veel lawaai zeker?” Joline keek zuinig. “Nee, dat viel deze keer wel mee, meiden. Ze hebben zich redelijk gedragen.” Margot snoof. “Jaja. En dat moet ik geloven? Ik geloof er niks van.” Ik boog me van achter de bank over haar heen. “Margootje… Als ik dat gezegd zou hebben, zou je wellicht redenen gehad hebben om te twijfelen. Maar als mijn lieve aanstaande echtgenote dat zegt, is dat zo. Begrepen?” Ik legde mijn hand in haar nek en begon voorzichtig te knijpen. Ze piepte. “Goed zo. Ik neem aan dat dat geluidje betekende: “Sorry Joline”. Doe je goed aan.”
Ik liet haar los en ze keek me grinnikend aan. “Ja Kees. Goed Kees. Ik ben een net meisje, Kees.” “Nee, die zit dáár.” Charlotte wees op Joline. Die lachte liefjes. “En nu ben ik wel toe aan een lekker wijntje, Kees.” “En jullie, dames?” Charlotte klapte haar laptop dicht. “Ik ook wel. Vanaf dat jullie weg gingen hebben we zitten studeren, met een kleine onderbreking voor het avondeten.” Ze giechelde. “En wat hebben de dames naar binnen zitten stouwen, als ik vragen mag?” “We zijn naar de patatzaak hier verderop gegaan, Kees. Allebei een grote frites speciaal en een kroket gegeten. Héérlijk!” Joline knipoogde stiekem naar me en ik begreep maar al te goed wat die knipoog inhield: weer een stapje verder in de grote wereld.

We dronken samen nog wat, kletsend over hun studie en toen trok Charlotte haar zus overeind. “Kom Mar… Genoeg gekletst. Morgen weer vroeg op.” In tegenstelling tot wat ze normaal deden trok Margot haar zus direct tegen zich aan en gaf haar een uiterst opwindende tongzoen. Beide zussen stonden dicht tegen elkaar aan en hielden hun handen op elkaars billen. “Nou meiden… Als jullie er niet mee zitten, dan wij ook niet. Kom hier, Kees!”
Even later stonden wij ook te zoenen. Joline liet er geen gras over groeien: ze liet haar tong in mijn mond over de mijne glijden, trok me tegen zich aan en wreef haar heupen tegen de mijne. Dat bleef natuurlijk niet zonder gevolgen: in no time stond mijn paal recht overeind. “Wacht even, Kees…” Joline liet me los en liep naar de CD-speler. Even later klonk een langzame wals uit de speakers. “Dansen, Kees. Lekker rustig en lief…” Ik trok haar tegen me aan en fluisterde: “Graag, liefje. Altijd fijn om slow met jou te dansen.”
We genoten van elkaar en uit mijn ooghoeken zag ik dat Margot en Charlotte ook rustig wiegden op de maat van de muziek. Armen om elkaar, hoofden op elkaars schouders, helemaal tegen elkaar aan. De wals was ten einde en de intro van een volgende klonk. Joline knipoogde naar mij, liep naar Margot en tikte op haar schouders. “Wisseldans!” Margot aarzelde een fractie van een seconde en liep naar mij. “Mag ik met jou dansen, Kees?” “Altijd, mooie dame”, antwoordde ik en gaf haar een handkus. Toen legde ik een hand op haar rug en met de andere pakte ik haar hand.
Rustig draaiden we rond over de vloer. Charlotte danste op dezelfde manier met Joline als met haar zus: dicht tegen elkaar, armen om elkaar heen. Margot zag het ook en vroeg zachtjes: “Mag ik ook…” Ze beet op haar onderlip. Ik zei niets, maar legde twee armen om haar heen. Even later gleden haar armen om mij heen en legde ze haar hoofd tegen me aan. Over haar hoofd heen zag ik Joline zachtjes glimlachen en ze knipoogde naar mij. Heel langzaam walsten we nu door de kamer; Joline met Charlotte, dicht tegen elkaar aan en Margot bijna net zo dicht tegen mij aan.
“Heerlijk zo, Kees…” hoorde ik haar zachtjes zeggen. “Je bent lief, Margot. En je danst fijn.” “Jij ook… Ik voel me hier héél veilig, zo in jouw armen. Mag dat wel van Joline?” Ik tilde haar kin op. “Kijk eens naar Joline…” Die draaide haar hoofd naar ons toe en glimlachte lief. “Geniet maar, Margot. Hier mag dat.” Zachtjes streelde ik haar rug, nog steeds kleine, langzame pasjes makend.

Plotseling voelde ik Margot’s schouders schokken. Héél zachtjes, maar overduidelijk. Ik tilde haar kin weer op: tranen liepen over haar wangen. “Wordt het je even te veel, schoonheid? Ook dat mag hier.” Ik leidde haar naar de bank en ging naast haar zitten. Snikkend steunde ze haar hoofd in haar handen. Lot kwam aan de andere kant naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen. Joline zit voor haar op de grond zitten.
“Wat is er, Margot? Zeg het maar, schat…” Ze huilde nog steeds, maar schokkend zei ze: “Zó fijn net… Met Kees dansen… Zo lief en ik voelde me helemaal… veilig. Geborgen. Er kon me niets gebeuren. Dat zou eeuwig moeten duren. En toen realiseerde ik me…”
Ze stopte in haar zin, maar Joline maakte hem zachtjes af. “…dat Kees vrijdag met mij gaat trouwen?” Ze knikte, nog steeds huilend, met haar hoofd in haar handen. “Kijk mij eens aan, Margot”, zei Joline zachtjes. Ze tilde haar hoofd op. “Kees is Kees. Een hele lieve vent, die jou nu een fijn gevoel gaf. En dat mag. Ik ben erbij en van mij mag het. Je bént hier veilig, Margot.”
Ze keek Joline wanhopig aan en toen mij en zei toen zachtjes: “Maar ik voelde…” Joline lachte lief. “…Kees z’n paal tegen je aan?” Margot knikte heel voorzichtig. “Dat gebeurt nu eenmaal als een man close met een mooie vrouw danst, schat. Da’s de natuur, dat hou je niet tegen. Net zo goed als wij, vrouwen, vochtig worden als we opgewonden zijn. En soms wil je dat laten merken, soms ook niet, schat.”
Ze tilde Margot’s kin op. “Zeg eens eerlijk, lieve schat: werd jij opgewonden?” Een klein knikje volgde. “En ik schaam me zó!” Joline gebaarde mij opzij, ging naast Margot zitten en sloeg beide armen om het huilende meisje heen. Charlotte zat nog steeds aan de andere kant en streelde haar zus. Joline keek me aan. “Kees, jij gaat een stuk lopen. Over een half uurtje ben je weer welkom. Dit is nu even ‘ladies time’. Ik knikte. “Ik ga wel even in de garage zitten.” Ze gaf me een knipoogje. “Tot straks.”

Ik pakte mijn telefoon en liep rustig naar beneden. Pfoe… wat een toestand ineens. En dat alleen maar doordat Margot en ik even innig fysiek contact hadden… In de garage ging ik op een tuinstoel zitten en probeerde een en ander te analyseren. Kwam mijn erectie door Margot? Nee. Een paar seconden daarvoor had Jolien zich lekker tegen me aangewreven. En in de auto had ze gezegd dat ze met me wilde vrijen. En toen ik met haar danste had ik weer eens genoten van haar heerlijke lijf tegen me aan. En twee seconden daarna kwam Margot tegen me aan en sloeg haar armen om me heen… En ja, beide zussen waren knap en zagen er nu ook regelmatig leuk uit… Enfin, ze waren bij Joline in goede handen, dat wist ik zeker.
Na 25 minuten ging mijn telefoon. Joline. “Kees, je kunt binnenkomen, hoor.” “Oké schat, ik kom er aan.” Ik pakte de lift. Geen zin in om hijgend boven te komen. Eenmaal binnen zaten de drie dames op de bank, armen om elkaar heen. Joline keek me aan. “Kees, kun jij een nachtje op de slaapkamer van de meiden slapen?” Ik trok een wenkbrauw op en ze ging verder. “Ik wil deze schatten laten voelen dat ze hier écht mogen zijn. En dat kan alleen als er geen gevaar is voor lompe mannengrappen.”
Ik knikte. “Oké… Dan hoop ik dat jullie je slaapkamer ondertussen ontdaan hebben van alle sexy lingerie, dames…” Joline zuchtte en de zussen schoten in de lach. “Kijk, dát bedoel ik nou met lompe mannengrappen, meiden… Meneer Jonkman: wegwezen!” “Ja, schat. Nog even een welterustenzoentje, schat…” Ik kuste Joline kort. Haar ogen in de mijne en ze keek me lief aan. “Welterusten, Kees.” “Welterusten, meiden.” Ik sloot de deur zorgvuldig achter me en tien minuten later lag ik op het bed van de zussen na te denken.
Joline was in meerdere situaties een prima therapeute gebleken, maar… Wat was ze nu van plan? Na tien minuten piekeren was ik er nog niet uit. Maar ik kon er niets aan veranderen; de slaapkamer binnenrennen en de meiden naar hun eigen slaapkamer sturen was de beste manier om Joline furieus en de zussen aan het janken te krijgen. Dan maar slapen. Morgenochtend zien we wel weer. Vertrouwen. Vertrouwen op je eigen toekomstige echtgenote… Ik rolde op mijn zij. Slapen als je slapen kan, Kees…

Ik werd wakker van een lichaam wat naast me op bed ging zitten en een paar lippen op mijn schouder. “Wakker worden, Kees… Koffie!” Ik draaide me om. Hé? Geen ramen boven me? Oh, wacht even… de kamer van de zussen. En Joline naast me. “Hoi schat. Ik moest me even oriënteren. Goeiemorgen!” Ze kuste me. Geen normaal ‘goedemorgen-zoentje’ maar een lange kus die over ging in een intieme tongzoen. Ik trok haar op bed, tegen me aan. Toen ik de kus verbrak, keek ik in twee lieve, blauwe ogen.
“Heb jij, hebben jullie lekker geslapen, schat?” Ze giechelde. “Ja, vanaf een uur of half vier, geloof ik.” Ze keek me lief aan. “We hebben heel lang liggen praten, Kees. En er kwam nog veel meer ellende boven water dan we al wisten. Vanaf hun kindertijd zijn ze stelselmatig vernederd, onderdrukt en hun gevoel van eigenwaarde werd de kop in gedrukt. Ze hebben heel veel gehuild en ik ook. Alles kwam naar buiten…”
Ze zweeg even en keek me peilend aan. “Ja, zeg het maar, Jolientje…” “Kees… Daarna hebben we elkaar heerlijk verwend. Ik wilde die meiden laten voelen dat wij van ze houden en dat ze zich nóóit meer minderwaardig moesten voelen.” In tegenstelling tot wat ik verwachtte kroop Joline niet dicht tegen me aan, maar kwam weer overeind. “We hebben als vrouwen de liefde gevierd, schat. Heerlijk knuffelend, zoenend, vrijend. En ik geloof dat ik ze heb kunnen overtuigen dat ze hier veilig en geliefd zijn.”
Ik trok haar naar me toe. “Je bent een prima therapeute, schat. Ik heb gisteren nog even liggen piekeren, maar daarna ben ik met vertrouwen in jou in slaap gevallen.” Ik grinnikte. “Hoewel ik er misschien wel bij had willen zijn…” Joline keek verontwaardigd. “Stop even met je macho praatjes, Kees. Daar wilde ik de dames maar even voor behoeden.”

Ze kwam weer naast me liggen en sloeg haar armen om me heen. “En voor het geval je het wilt weten: Ja, we zijn alle drie een paar keer klaargekomen. Ik heb hen verwend, zij mij. En we hebben ervan genoten. En rond half vier zijn we gaan douchen, hebben het bed verschoond en zijn heerlijk in elkaars armen in slaap gevallen.” Ik kuste haar. “Goed zo schat. Geen geheimen voor elkaar. En hoe is het nu met de zussen?” “Die drinken nu hun kopjes koffie op bed en zitten te overleggen hoe ze jou zo meteen onder ogen moeten komen. Daar waren ze een beetje zenuwachtig voor.”
Ik knuffelde haar. “Ze hebben een hele lekkere ambassadeur. Die ontdooit Kees de IJsberg wel.” Joline giechelde, maar keek me daarna recht aan. “Geen problemen mee, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Het zijn onze vriendinnen en die moeten weer even in het zadel geholpen worden. Jij kunt dat beter dan ik, want ze hebben nog steeds een rotherinnering aan de keren dat ze het bed met een man deelden.” Ik moest even lachen. “Om het woord ‘klote’ maar even te vermijden.” Twee lippen kwamen kort op de mijne. “Lief…” Toen kwam ze overeind.

“Kom, je koffie wordt koud. Wij gaan ons even aankleden… Oh, wacht even: dat moeten de meiden natuurlijk hier doen! Als jij, na je koffie, jezelf in een broek en T-shirt hijst, hoef je niet in je nakende niksie door onze slaapkamer te paraderen. Dan kunnen de zussen hierheen en zich douchen, optutten en aankleden. En we gaan vandaag niét naar de kerk, hebben we besloten. Bovendien zijn we ruimschoots te laat; het is drie minuten voor tien.” Ik keek somber. “Dan krijg ik donderdag billenkoek van Greet…” Joline knikte. “Ja. En vrijdagnacht van mij. Doe ik het nog eens dunnetjes over.”
“Lijkt me heerlijk, schat. In zo’n kouwe kerker van kasteel Doorwerth vastgebonden te worden en dan door jou…” Ze legde haar hand op mijn mond. “Stoppen, Kees. Ik ben sinds vannacht genezen van het begrip ‘kouwe kerker’.” Ze keek serieus. “Geen toespelingen daarop waar de meiden bij zijn.Heb je koffie op? Mooi. Broek aan, T-shirt aan en mee jij.”
Ik volgde haar even later naar onze slaapkamer. Margot en Charlotte zaten op bed. Ze keken een beetje nerveus. “Goedemorgen dames… Lekker geslapen?” Even was het stil en toen zei Margot, terwijl ze me recht aankeek: “Goedemorgen Kees. We hebben heerlijk geslapen… vanaf half vier of zo. Dank je wel dat je plaats voor ons maakte in dit heerlijke bed.” “En met die heerlijke vrouw”, vulde Charlotte aan. “We hebben…” Ik stak mijn hand op.
“Lot, Margot: Jolien heeft globaal vertel wat er hier gebeurd is. Jullie hebben er zo ongeveer alles uitgegooid wat jullie is overkomen en daarna hebben jullie heerlijk met elkaar geknuffeld en gevreeën. Dat mag. Jullie hoeven me niet alle pikante details te vertellen; ik heb een goeie fantasie. Joline, ehhh…wij wilden jullie laten weten dat jullie hier veilig en gewild zijn. Dat je jezelf mag zijn. En dat is zo te zien gelukt, want ik zie drie mooie dames die goed in hun vel zitten. Joline net zo goed als jullie. En dat ik dan een nachtje tussen jullie lakens moet liggen… Het zij zo. Ik heb prima geslapen. En wat langer dan jullie, maar dat is jullie eigen schuld.” Ik lachte even.
En wat ik niet verwachtte: beide zussen gooiden het dekbed van zich af, stonden op en omhelsden me. In twee korte en doorzichtige nachtponnetjes van Joline. “Dank je wel, Kees”, hoorde ik in m’n ene oor en in het andere: “Jullie zijn lief…”
Joline kroop tussen ons in. “Kom dames… groepshug. Doen we met de zussen van Kees en mijn broers ook regelmatig: laten zien en voelen dat je van elkaar houdt.” Even stonden we met z’n vieren vlak bij elkaar, de armen om elkaar heen, elkaar aankijkend en knuffelend. “Kom dames, voordat er nu lompe mannengrappen gemaakt gaan worden: laat Kees maar los, hij moet zich douchen en scheren en in een zondags pak hijsen.” Joline giebelde even. “Wij hebben vannacht al gedoucht…”
De zussen schoten ook in de lach. Voluit. “Ja. En dat was ook heerlijk, Joline.” “Nou, hopla, wegwezen jullie. En netjes aankleden! Het is vandaag een feestdag!” De zussen verdwenen en de slaapkamerdeur ging dicht. Joline keek me lief aan. “Da’s beter dan de vorige keer, schatje.” Ik trok haar naar me toe en knuffelde haar langdurig. “Zoals ik zei: ze hebben een hele goeie ambassadeur, Joline… En je bent aardig bezig om Kees de IJsberg te ontdooien!”
Ze giechelde en keek omlaag. “Ik voel het… Of komt dat door die schattige nachtponnetjes van de zussen? En wat er onder zat?” “Je bent nog steeds een heks, Joline Boogers. Net, bij die groepshug keken zes tepels me aan. Dat laat een man niet koud, hoor!” Ze keek in mijn ogen. “Dat is niet erg, schat. Ik heb vannacht met vier van die tepels gespeeld. En zij met de mijne. We hebben er van genoten. Heb je ons nog gehoord?” Ze keek nu ondeugend. “De meiden waren nogal ehhh… vocaal. Ze hebben af en toe bijna liggen gillen.”
Ik schudde mijn hoofd. “Niets gehoord, schat. Ik heb een minuut of tien liggen piekeren, toen heb ik me omgedraaid en de motorkettingzaag gestart. Prima geslapen.” Joline keek me lang aan. Liefdevol. “Je bent een schat, Kees. En ik ga je belonen. Ik trek vandaag iets aan wat jij wel kan waarderen, denk ik. En ik ga je zó opwinden dat je je vanavond, als we weer in deze slaapkamer staan, op me stort. En dan ga jij genieten, dat weet ik zeker.” Haar glimlach was prachtig. “Ik zie er naar uit, Joline.” Even kusten we elkaar. “Ik ga me douchen en scheren.” Ze knikte. “Prima. Dan maken wij zo het ontbijt wel klaar.”

Fluitend liep ik de douche in. En een kwartiertje later er weer uit: fris en fruitig. Gewassen, geschoren… Op bed lag mijn nette blauwe pak. Stropdas ernaast. Oké, de dames wilden een nette vent aan tafel? Dat kon. Even later keek ik in de spiegel: stropdas recht, haren in de plooi… Schoenen waren nog netjes gepoetst, niks meer aan doen. Zo liep ik de kamer in en er klonk een fluitje van Joline. En toen van de zussen. “Kijk eens meiden… Dat is nou die Kees Jonkman, waar ik jullie over verteld heb. Aardige vent, maar soms nog wat verlegen en vrouw-onvriendelijk. Zoals hij zelf ooit zei: “Vrouwen zijn vreemde wezens. Komen van Venus. Doe mij maar machines. Kletsen niet terug, er zit een ‘uit-schakelaar’ op en ze kopen geen schoenen.”
Joline lachte zachtjes toen ze uitgesproken was. “Jullie beurt, meiden.” Margot liep op me toe en gaf me een zoen op mijn wang. “Dank je wel voor gisteravond, Kees. Je weet niet hoeveel dat voor ons betekende.” Een zoen van Charlotte volgde. “Dank je wel. Dat je mijn zusje hebt getroost, maar ook voor vannacht. Samen met die schat dáár.” Ze wees op Joline. Ik stond op het punt een gevatte opmerking te maken, maar hield me in.
Ik keek hen beurtelings aan. “Ik ben blij voor jullie, dames. En ik weet zeker dat jullie genoten hebben vannacht. Da’s goed. En mag ik jullie een compliment maken over jullie uiterlijk? Jullie zien er weer prachtig uit. En dat geldt ook voor Joline.” Margot en Charlotte hadden een licht, zomers jurkje aan, lichte panty en pumps. Beiden hadden ze zich een beetje opgemaakt. Joline had haar favoriete blauw-oranje combinatie aan, een wat donkerder panty en open schoentjes met hoge hakjes.
Ze wees naar de keukenbar.“Kom dames en heer. Zitten en ontbijten! Eitje erbij dames? Hebben jullie nodig.” Ik trok een gezicht. “Hé schoonheid, da’s mijn tekst!” Joline trok een nuffig gezicht. “Meneer Jonkman, als ik dat zeg is dat een simpele constatering. Als jij die tekst gebruikt valt dat onder de noemer ‘lompe grappen’ en daar zijn wij nu even niet gediend.” Ze knipoogde.

Na een uitgebreid en rustig ontbijt dook Joline achter haar laptop. “Ik ga toch even studeren, Kees. De dames hebben dat al gedaan, maar ik heb geen zin morgen een rooie kop te krijgen als ik geen slim antwoord op de nóg slimmere vragen van meneer de professor kan geven.” “Legt hij het vuur je zó na aan de schenen dan?” Joline knikte en de zussen giechelden. “Professor van Weenen heeft het uitzonderlijke talent om de studenten die weinig aan hun werk gedaan hebben er feilloos uit te pikken. Er gaan geruchten dat hij gedachten kan lezen.” Joline knikte en vulde vinnig aan: “Precies. En ik heb er geen zin in dat hij mijn gedachten kan lezen. Zeker niet de gedachten die een net meisje heeft een paar dagen voordat ze gaat trouwen.” We schoten in de lach, daarna dook Joline in haar boek. De zussen liepen mijn boekenkast langs maar kwamen onverrichter zake terug. “Niets interessants, dames? Loop anders even mee naar de slaapkamer…”
Joline keek op. “Zeg Kees… Er zijn grenzen, hoor.” “Niet piepen Jolientje. Ik heb al jouw erotische lectuur netjes opgeborgen in je lingerielades. Inclusief ‘Fifty shades of gray’ en ‘L’ Histoire de O’. Bovendien kwamen de dames vanochtend uit diezelfde slaapkamer. Toch?” Ze keek me triest aan. “Ik hoop voor jou dat die ingebonden jaargangen van de Playboy en Penthouse ook uit het zicht liggen. Anders zouden de dames wel eens een slechte indruk van ons kunnen krijgen en dat wil ik niet.” “Jaja, je bent een net meisje en zo. Kom dames, mij volgen.”

We liepen de slaapkamer in en ik wees ze hoe ik de boekenkast had ingedeeld. Romans daar, techno-thrillers elders, reisverhalen, en ondertussen stonden er ook een behoorlijk aantal boeken van Joline in die kast… En dat bracht me op een idee. Ik pakte een boek van Thea Beckman. ‘Kinderen van Moeder Aarde’. “Hier. Het eerste deel van een trilogie. Joline vindt deze serie prachtig. En op haar aanraden heb ik ze ook gelezen. Goed geschreven en het geeft een andere kijk op het begrip ‘godsdienst’.
Charlotte las de cover, keek me aan en zei: “Ik ga het eens proberen.” Margot keek ondertussen verder en pakte een boek over de zoektocht naar de Titanic, het beroemde schip wat in 1912 was vergaan. Het boek beschreef de zoektocht van Bob Ballard naar het wrak, afgewisseld met de gebeurtenissen voor en rond de scheepsramp. “Hier ga ik me eens in verdiepen. De Titanic heeft me altijd gefascineerd.” Ik pakte ‘Stof op de golven’ van Edward L. Beach en even later heerste er rust in de huiskamer, slechts verbroken door de klanken van de Branderburger Concerte van Bach. Na een half uurtje keek Charlotte op. “Dit is een prachtig boek, Joline!” Die keek op en lachte toen ze zag wat Lot aan het lezen was. “Daar ben je wel even mee zoet. Maar je hebt gelijk: prachtige serie.” Ze stond op en rekte zich uit. “Zo… Even rekken en strekken, hoor.” Ze boog voorover en raakte, met gestrekte benen, haar tenen met haar vingertoppen aan.
“Schat… Zó blijven staan. Je bent prachtig zo.” Haar rok kwam aan de achterkant behoorlijk omhoog en liet wat meer zien dan in het openbaar verstandig was. Ik genoot van haar lange benen in sexy nylon, zo vlak voor me. Langzaam kwam ze overeind en keek me aan.
“Je bent een stiekeme gluurder, Kees Jonkman. Een meisje onder haar rokje bekijken als die zich even aan het uitrekken is.” Ik keek verontwaardigd. “Stiekem? Echt niet. Dan had ik m’n mond wel gehouden en was ik gewoon blijven kijken.” Ze liep naar me toe. “Da’s ook weer waar. Maar je bent wel een gluurder.” Ik trok haar op schoot. “Ja. En hier mag dat. Ik ben in ons huis, jij gaat over vijf dagen met me trouwen, dus ik wil weten wat voor vlees ik in de kuip heb.” Joline gaf me een zoen. “Wild vlees. Héél wild vlees, Kees.” Margot zei droogjes: “Klopt. Wij zijn getuigen.” Joline giechelde. “Niet alles verklappen, Margot. Hij moet nog wat te raden overhouden…” Ze gaf me een zoen en wipte overeind.
“Wie wil er nog wat drinken? Koffie, thee, een sapje… Voor alcohol vind ik het nog te vroeg; het is nét één uur. Vijf minuten hadden we allemaal een drankje voor ons staan en was de rust weergekeerd. Zo ging de dag rustig voorbij: lezen, studeren, om één uur een lichte lunch en om drie uur vond Joline het genoeg.

Met een demonstratieve klap sloot ze haar laptop. “Genoeg gestudeerd! Ik ben helemaal klaar voor professor van Weenen!” Ik keek op. “Hoe oud is die man, Joline?” Ze keek vragend. “Ik schat een jaar of vijf en vijftig… Hoezo?” “Dan heb ik mijn twijfels of hij wel klaar voor jou is, schat. Ik hoorde zo straks iemand zeggen dat jij nogal wild bent.” Ze zuchtte. “Professor van Weenen heeft de gave om de lesstof op een nogal ludieke wijze over te brengen. En dat is wel prettig, anders zou de complete collegezaal spontaan in slaap donderen. Verder lijkt hij best wel fit voor z’n leeftijd, dus wie weet, Kees…”
“Arme prof”, mompelde Charlotte. “Hij zou zo maar eens een hartverzakking kunnen krijgen als hij hoort hoe er hier over hem gesproken wordt. Hij kon toch gedachten lezen?” Joline snoof. “Als hij zich tijdens zijn college verdacht vaak in de buurt van onze zitplaatsen ophoudt,weten we het zeker, meiden. Maar even wat anders: het is redelijk weer buiten; ik heb zin om een stukje te lopen. Niet rennen, maar gewoon wandelen. Kees die z’n harem uitlaat.” Margot gniffelde en Charlotte deed mee.
“Het zou eerder zijn: ‘Joline die haar harem uitlaat’. Maar dat zullen we niet overduidelijk aan de buitenwereld tonen, dat beloven we.” Joline trok een gezicht en ik moest lachen. Jassen hadden we niet nodig; de temperatuur buiten was prima. Ik nam m’n camera mee en maakte onderweg een aantal leuke foto’s: bij een klein speeltuintje klommen de zussen op een wip en testten het ding. Klik-klik-klik… Joline en ik moesten er ook aan geloven en Lot nam de camera over. “Kijk nou… Kees en Joline maken een wipje en wij mogen foto’s maken!”
Joline keek gemaakt boos. “Ik zal ze voorleggen aan de redactie van de Playboy, Charlotte.” “Als ze jou er af knippen wordt het misschien nog wat, Kees”, zei Joline droogjes. Dat kon ik niet op me laten zitten en ik trok in één keer m’n benen in. Joline schóót omhoog en werd bijna van het stoeltje gelanceerd. Ze kwam nogal stevig neer. Een fel “Rotzak!” was mijn beloning. De zussen gierden van het lachen.
“Oh, Joline, deze foto’s gaan het uitstekend doen bij die redacties, hoor!” Ik stond op en keek over hun schouder mee. Lot had de camera op ‘burst’ gezet en de hele lancering van Joline stond er op. Eerst zat ze met een glimlachend gezicht op het stoeltje, wat snel veranderde toen ze omhoog schoot. De laatste foto toonde haar een centimeter of tien zwevend boven het stoeltje en haar mooie benen bijna geheel zichtbaar. Haar gezicht was wél veranderd; ze keek paniekerig.
“Laat zien!” klonk het bevelend naast ons. Bij de eerste foto’s humde ze: “Nou dat ziet er best beschaafd uit…” bij de laatste foto keek ze bijna boos. “Hang ik daar in de lucht met m’n bijna naakte poes! Wissen!” Ik nam de camera van Lot over.
“Niks ervan schat. Die foto print ik uit en hang ik op A2 formaat in onze slaapkamer. Als inspiratiebron, zeg maar. En vooruit, omdat het anders aanstootgevend zou zijn: pas als we terugkomen van onze huwelijksreis.” Ik keek in twee furieuze blauwe ogen. “Niks ervan, meneer Jonkman! Die laatste foto gaat nú gewist worden, anders krijgt jouw camera zwemles!”
Ze meende het. “Oké, oké… Ik wist niet dat je kwaad werd…” Ik wiste de foto en ze controleerde me. “Nou, daar gaat m’n Pulitzer-prijs”, zei Charlotte sip. “Die verdien je maar ergens anders!” snauwde Joline haar toe. “Maar niet ten koste van mijn poesje!” Toen sloeg ze haar arm om Lot’s schouders. “Sorry, ik ben héél spichtig als het gaat om foto’s van mezelf. Teveel enge verhalen over gehoord.” Charlotte lachte voorzichtig. “En sorry dat ik die foto’s maakte, Jolien.”
Ze sloegen hun armen om elkaar heen en liepen door. Ik keek Margot aan. “Nou, dan moeten wij ook maar…” Margot sloeg haar arm om me heen. “Geen straf, Kees.” Ze glimlachte en ik vroeg: “Ben je een beetje over je schrik van gisteravond heen, Mar?” Een knik was haar antwoord en ze keek me aan. “Gisteravond schrok ik me rot, Kees. Jij ging met me dansen en dat was zo’n heerlijk gevoel… Rustgevend, veiligheid. Totdat ik iets van jou nogal duidelijk tegen me aanvoelde. En dat was ook een heerlijk gevoel, maar heel anders. Nogal confronterend. En toen knapte er iets.”
Ik bromde en we waren even stil. “Ik had vlak daarvoor nogal close met mijn liefje gedanst, Margot. En de gevolgen daarvan waren nog niet geheel verdwenen. Wat niet wil zeggen dat ik het niet fijn vond om met jou te dansen.” Ze keek me even ondeugend aan. “Oh… En ik maar denken dat het door mijn sensuele moves kwam.” Joline keek om. “Nee Margot, die kwamen een half uurtje later pas goed naar boven… Op bed.” De drie meiden giechelden ondeugend en ik keek even om me heen. Nee, niemand die kon luistervinken. “Jaja… En ik maar eenzaam en alleen op jullie bedje liggen. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.”

Margot trok me dichter tegen zich aan. “Ja. Heel oneerlijk. Als jullie vrijdagnacht in de bruidssuite liggen en wij op een ‘gewone’ tweepersoonskamer. Ik hoop dat die op enige afstand ligt van die van jullie!” Joline hield even in en draaide zich om. “Dat hoop ik ook, Margot. Anders genieten wij mee van jullie lawaai. Dat is op zich niet zo’n probleem, want Kees en ik zijn dat ondertussen wel gewend, maar Fred en Wilma zouden bij het ontbijt wellicht wat indringende vraagjes kunnen stellen…”
De zussen werden allebei rood en Joline en ik schoten in de lach. “Zo, die was omdat jullie mij net hebben zitten pesten met die foto.” Al geinend liepen we weer naar huis en eenmaal in de huiskamer zei Joline: “Kom meiden en Kees: groepshug!” Ik zuchtte. “Gelukkig wat minder confronterend dan vanochtend.” Lot keek me aan. “Vanochtend? Oh, in onze nachtpon?” Ik knikte. “Ik werd aangekeken door drie fraaie borstpartijen in best wel leuke, transparante nachtponnetjes. Erg slecht voor mijn gemoedsrust op een willekeurige zondagochtend.” “Dat klopt, Kees. Meestal was jij daarna niet zo rustig.”
Joline keek me lief aan en ik zuchtte maar weer eens. “Liefje, wil jij niet mijn reputatie van ‘Kees de IJsberg’ te grabbel gooien ten opzichte van deze lieve dames? Dank je wel. En meiden: ik zei het vanochtend, maar zeg het nu weer: jullie zien er fantastisch uit vandaag. En nu helemaal: een mooie blos op jullie wangen, jullie hebben mooie grijze ogen, jullie haar zit leuk, hebben leuke jurken aan en zijn niet meer die, pardon: magere sprieten die jullie een paar weken geleden waren. Volgens mij zijn jullie een aardig eind op weg richting die tien kilo extra, of niet?” “Dat gaan we eens controleren, Kees. Mogen we jullie weegschaal gebruiken?” Joline knikte en de zussen gingen naar onze slaapkamer. En kwamen daar breed lachend uit. “En?” Margot zei: “Zes kilo aangekomen!” En Lot vervolgde: “Vijf en een half.”
Joline bekeek hen kritisch. "En goed verdeeld ook. Jullie kuiten zijn duidelijk steviger, en jullie hebben volgens mij ook wat vrouwelijker heupen gekregen.” Margot giechelde. “En de extra vulling in de BH’s is ook niet meer nodig, Jolien.” Ik bromde. “Zal wel komen door die frites en kroketten die jullie gisteren naar binnen hebben zitten stampen…” “Jaloers, Kees? Jullie zullen ook niet van de honger zijn omgekomen bij Fred en Wilma, hoor.”
Joline schoot in de lach. “Nee, zeker weten! Wilma en ik gingen boodschappen doen en ze zei: “Oh, ik moet nog even brood pakken…” En ze kwam met zes volkorenbroden terug. Dat was de voorraad tot maandagochtend.” Ze keek nu serieus.
“Oké meiden, dat gaat de goede kant uit. Maar denk er aan: het gewicht moet wel op de goeie plaatsen terecht komen! Dus denk aan de vezels en vitaminen en blijven sporten, ook als wij in Noorwegen zijn!”
“Ja juf Jolien. We zullen braaf sporten.” Ik vulde aan: “Ik zal het aan de loopgroep doorgeven, dinsdag. Oh ja, en aan Fred en Mariëtte natuurlijk.” Een dubbele uitgestoken tong was de reactie. “En nu gaan we eten koken”, zei Charlotte. “Jullie gaan lekker zitten, wij zijn vandaag de keukenprinsesjes!”
“Daar zeg ik nooit nee tegen.” Joline plofte op de bank en trok mij mee. “Hier jij. Je hebt vandaag naar andere vrouwen staan kijken. Dat moet je compenseren, vriendje!” Ik duwde haar achterover op de bank. “Zeg ik geen ‘nee’ tegen, Jolientje.” Ik kuste haar. Langdurig. En ze protesteerde niet, maar sloeg haar armen om me heen en kuste sensueel terug.
En tijdens het zoenen hoorde ik een zacht kreuntje en vervolgens: “Laat mij eens bovenop liggen, Kees.” Ze kroop op me en wreef zich tegen me aan. En kuste me weer, haar tong gleed in mijn mond en speelde met de mijne. Ik maakte me na een paar minuten los en fluisterde in haar oor: “Joline… En de meiden dan?”
Tot mijn schrik zei ze hardop: “De zussen? Die zijn momenteel keihard aan het leren, Kees. Had ik ze beloofd.” Ik veegde een aantal blonde haren opzij en keek recht in de ogen van Charlotte en Margot. “Sorry meiden… Hier lig ik, ik kan niet anders.” Ze giebelden niet, maar glimlachten. “Joline zou ons wat dingen leren, heeft ze beloofd. En daar is ze nu mee bezig.” Ik bromde. “Had ze ook wel eens tegen mij kunnen vertellen…” Een giebel klonk in mijn oor.
“Echt niet. Dan had je hier niet gelegen, Kees. En nu doorgaan waar je gebleven was, meneertje. Dat voelde best prima, die hand op mijn billen.” Ik liet haar haren weer zakken en streelde haar zachtjes en langzaam. Ik voelde Joline ontspannen; ze kuste me niet meer, maar had haar hoofd naast het mijne op de bank gelegd. Ik greep achter me om een kussentje te pakken, maar greep mis. Een seconde later voelde ik het kussentje tegen mijn hand aankomen. “Alsjeblieft Kees.” “Dank je wel, wie het ook was.” De zussen lachten zachtjes. Ik legde het kussentje onder Jolien’s hoofd. “Leg je hoofd maar lekker neer, schat.” Ze humde zachtjes. “Heerlijk zo, Kees…” “Vind ik ook, schoonheid. Geniet er van.” Even later was ze in slaap gevallen. Ik hoorde de zussen zachtjes opstaan en naar de keuken lopen.
Ik ontspande ook; ik voelde me nu vrij genoeg ten opzichte van Charlotte en Margot. De meisjes hadden vannacht heerlijk met Joline kunnen vrijen. Waarom zou ik me dan schamen om te laten zien dat ik helemaal gek was van haar? Langzaam gleed mijn hand van haar billen naar beneden; ik voelde de rand van haar rokje en daaronder haar warme benen. Langzaam streelde ik een van haar knieholtes, wetende dat ze daar altijd van genoot. En terwijl ik haar voelde, voelde ik ook een loomheid over me heenkomen…

“Joline… Kees… Over een paar minuten is het eten klaar!” De stem van Charlotte wekte me. Joline begon ook te bewegen. “Hé… Kees, jij ook hier?” “Jawel schoonheid. Volgens mij zijn we lekker in slaap gevallen toen die schatten hier aan het koken waren. Lief van jullie, dames!” De bar was netjes gedekt en het eten smaakte prima: aardappels, verse worteltjes, een gehaktbal en pudding toe.
“En nu wil ik weten wie wat gekookt heeft, meiden.” Joline keek hen aan. “De aardappelen en de pudding komen van Lot, de wortels en gehaktbal heb ik gedaan, Jolien.” Ze knikte. “Smaakte mij uitstekend. Mogen jullie vaker koken.” Ik knikte. “En nu: wieberen jullie. Lekker verder lezen over Thule en de Titanic. Wij doen de afwas wel. En daarna koffie. En vanavond op tijd naar bed; wij moeten nog twee dagen keihard aan de bak in Gorinchem, jullie nog drie.”
Joline keek me ondeugend aan. “En wij moeten vanavond nog even oefenen voor vrijdagnacht, Kees… Hoewel: ‘even’… het zou zomaar wat langer kunnen duren.” Ik zuchtte demonstratief, maar gaf haar een lange zoen. “Het zal me een genoegen zijn, mooie dame.” De afwas was zó gepiept, we maakten koffie en even later zaten we met z’n vieren te lezen. Margot en Charlotte op de bank, Joline en ik op de stoelen. Plotseling legde Margot haar boek weg en trok het boek uit handen van Lot. “Mag ik je lekker zoenen, schat?” Ze keken elkaar aan en giebelden.
Toen kusten ze elkaar. In het begin rustig, maar langzamerhand steeds heviger. Joline pakte mijn hand vast en keek me glimlachend aan. Ik fluisterde: “Heb jij dit met ze afgesproken?” Ze knikte. “Beide dames waren nog steeds heel terughoudend als het ging om liefkozingen naar elkaar toe. Ik heb ze vannacht gezegd dat een lekker potje vrijen ook op de bank mag. En als ze geen pottekijkers wilden, dat ze dat gewoon moesten zeggen.” Ze keek ondeugend. “En ik heb nog niks gehoord. Jij wel?” Ik schudde mijn hoofd. Joline legde haar hoofd op mijn schouder en keek me aan. “Geen lompe grappen nu, Kees.”
Ik knikte. “Beloofd.” Charlotte’s jurk was ondertussen omhooggeschoven, haar slipje was zichtbaar. En Margot streelde tussen haar benen! “Ohhh… Zusje, wat doe je dat lekker… Doorgaan, lekker zachtjes, je weet precies wat ik nodig heb!” Charlotte kneedde Margot’s borsten en ook die kon dat wel op prijs stellen. Joline streelde mijn paal, over mijn broek heen en keek me aan. “Zo opwindend, Kees…” Ik knikte. “Best wel, Jolientje.” Ze giebelde. “Ik voel het.” Ik streelde haar tussen haar benen. “Ik voel het ook, lekker stuk.” Ze was al een beetje vochtig.
“Zal ik jou eens verwennen Jolientje?” Ik wachtte haar antwoord niet af, maar ging op de grond voor haar zitten en streelde haar mooie benen. Expres met m’n rug naar de zussen toe; Ik hoorde ze wel maar zag ze niet. En Joline kon maximaal van het uitzicht genieten terwijl ik haar verwende. Achter me hoorde ik soppende geluidjes en hijgende zussen; voor me zag ik Joline achterover liggend genieten van mijn strelingen en kusjes. Plotseling werd Joline’s slipje écht nat en trok ze mijn hoofd tegen haar natte slipje aan. “Lik me, Kees! Lik me… Dat maakt het helemaal af…”
Ik kuste haar natte slipje en panty en ze duwde haar benen naar elkaar en sloeg ze over mijn rug heen. Joline schokte en kwam klaar: ze schokte, kreunde en duwde haar warme poesje tegen mjn mond aan. Even later ontspande ze zich en liet me ontsnappen tussen haar benen. “Kijk, Kees… Zó opwindend…” Ik draaide me om. Charlotte en Margot lagen nu tegen elkaar aan, de armen om elkaar heen, hun benen verstrengeld hevig elkaar te bevredigen. Ze kusten elkaar en streelden tussen elkaars benen. En na een paar ogenblikken begonnen ze simultaan te schokken en kwamen hevig klaar!
Een paar minuten lagen ze na te genieten: rustig zoenen, strelen en af en toe nog een schokje. Ik zat nog steeds op de grond, voor Joline’s stoel. Joline had haar benen om me heengeslagen en streelde met haar handen onder mijn overhemd. Toen de zussen overeind kwamen verwachtte ik een gilletje te horen, maar niets daarvan: Ze gingen staan, omhelsden elkaar en keken ons aan.

“Heerlijk dat dit kan, Joline.” Achter me klonk: “Helemaal mee eens schatten. Ik hou van jullie.” Charlotte keek me recht aan. “We hebben vannacht een lesje ‘schaamte’ van Jolien gehad. En ze zei dat we hier zoveel mochten vrijen als we wilden…” Joliens benen streelden mij en ik herinnerde me haar uitspraak over lompe grappen. Ik glimlachte. “Als zij daar toestemming voor geeft… Geniet ervan meiden. Zijn jullie gelukkig?” Ze knikten samen. “Dat was de bedoeling. Hier kan dat.” Ze lachten lief. “Wij gaan naar onze slaapkamer. Dan kunnen jullie ook lekker je gang gaan.” Achter me klonk: “Kees heeft me al een keertje laten klaarkomen net, meiden. Maar er is altijd ruimte voor meer. Welterusten!” “Slaap lekker Jolien en Kees… Ergens vannacht.” En giechel volgde en ze sloten de deur achter zich.
Ik draaide me om. “Zo, meisje Boogers. En nu wij…” Joline’s benen zwaaiden van me af. Ze stond op en pakte mijn hand. “Ga jij afsluiten? Dan maak ik het alvast gezellig in de slaapkamer.” Een lange kus volgde, toen liet ze los en draaide zich snel om. Haar rok woei op en liet me die prachtige, lange benen zien. Ze zag dat ik keek en tilde het rokje iets op. “Alvast een voorproefje, Kees.” Ik sloot af: deuren dicht, alarm aan, lichten uit, controle van de keuken… Klaar. Fort Knox zat dicht.

In de slaapkamer brandden een paar kaarsjes en Joline zat op de rand van het bed. Ze stak haar hand uit. “Kom eens bij me, Kees.” Ik wist dat ik nu niets moest zeggen en ging zwijgend naast haar zitten. Twee armen gleden om me heen en zachtjes hoorde ik: “Wat ben jij een vreselijk lieve en begrijpende vent. Ik hou van je, Kees Jonkman.” Haar lippen gleden over mijn gezicht om te eindigen bij mijn mond. Langzaam en sensueel kusten we elkaar. Tongen in elkaars mond, die om elkaar heen gleden, handen over elkaars lichaam… “Jolien, ik hou van ook van jou. Zoals jij de zussen hebt kunnen geruststellen: prachtig, hoe ze vandaag steeds meer op hun gemak waren. En heerlijk dat ze zich zó vrij voelden dat ze op de bank elkaar konden verwennen…”
Joline lachte zachtjes. “Ik heb ervan kunnen genieten, Kees. Die twee zijn zo lief voor elkaar en ze kennen elkaar door en door, net als Claar en Mel. Het was een prachtig gezicht.” Ik knikte. “Ben ik met je eens. En het worden nu mooie meiden, Joline. Niet alleen krijgen ze wat vrouwelijker vormen, maar met name hun ogen… Ik heb die vandaag meerdere keren zien stralen. En niet alleen naar elkaar, maar ook naar jou of naar mij.”
Joline wreef zich tegen me aan. “Die twee zijn gek op jou, Kees, besef je dat nog steeds niet? Vannacht vroeg Charlotte aan me, toen we heerlijk moe tegen elkaar aan lagen, of jij wel met hun zou kunnen vrijen…”

Ik zweeg even en dacht na. “En wat was jouw antwoord, Joline?” Ze draaide zich nu helemaal naar me toe en nam mijn hoofd in haar handen. “Ik heb hen verteld dat ze dat rechtstreeks aan jou moesten vragen, schat. En dat ik erbij wilde zijn als ze die vraag stelde én erbij wilde zijn als je met hen zou vrijen.” Ze keek me aan en ik kuste haar. “Dan is het goed, schat. Maar ik weet nog niet wat mijn antwoord zou zijn. Ik hou van jou. Ook van de zussen, maar… op een andere manier denk ik. Dan komt mijn verlegen ik weer boven. Bovendien ben ik vreselijk bang om iets verkeerd te doen bij hen en zijn ze terug bij af.”
Een lange kus volgde. “Kees, het enige verkeerde wat je zou kunnen doen, is een woede-aanval krijgen. Net als de vorige keer. Jij bent de enige vent die hen goed in hun vel laat zitten. Nee, niet helemaal: Fred is de ander. Maar Fred…” Ze giechelde.
“Ja,zeg het maar, Jolientje. Maar geen kwaad woord over mijn bud, hé?” "We hebben het daar vannacht ook even over gehad. Maar de dames waren het er over eens dat ze het niet zagen zitten om Fred bovenop zich te krijgen.” “Kan ik me voorstellen”, bromde ik. “En dan heb ik het nog niet eens over zijn apparaat gehad. De meiden zouden…” Joline’s hand gleed over mond. “Niet verder, Kees. Dit meisje is nogal visueel ingesteld. Maar Fred en jij zijn de enigen die ze voor de volle honderd procent vertrouwen. Wees daar trots op, want deze meiden zijn uiterst zuinig met hun vertrouwen.”
Ik knikte kort. “Ben ik ook, Jolien. En dat vertrouwen wil ik niet beschamen. Dus ben ik tot nader order héél voorzichtig.” Ze legde haar hand nu op mijn arm. “Da’s prima, Kees. En daarom hou ik van je. En dat zal ik je nu laten merken.” Weer gleed haar mond over de mijne heen en even daarna lagen we heerlijk te tongzoenen. Mijn hand gleed weer over haar warme billen en Joline streelde de mijne. “Wil je je uitkleden, Kees? Ik wil je helemaal tegen me aanvoelen… jouw lekkere body tegen me aan.” Ik kreunde. “Het was zo lekker… Ik was van plan om je tussen je mooie pantybenen te voelen.” “Dat mag. Maar dan moet ik wel de juiste kleren aan hebben.” Ze giechelde. “Of juist uit.” Een minuut later had ik alleen nog maar mijn boxer aan. Joline had haar oranje-blauwe combinatie uitgetrokken en haalde haar lange rode jurk uit de kast. “Lekker sexy, schat…” Ze glimlachte. “Weet ik. Maar nog één dingetje uittrekken.”
Ze deed haar schoentjes uit en haar panty volgde. Toen haar slipje uit en vervolgens deed ze een paar nylons aan en tot slot gleed haar rode jurk sensueel over haar mooie lichaam. Ze ging op bed liggen, op haar zij, één been verleidelijk opgetrokken en keek me aan. “Kom bij me, Kees. Kom bij me en verwen dit meisje. Laat me genieten.” “Daar zeg ik geen nee tegen, mooi meisje. Je bent prachtig.”

Ik kroop naast haar en trok haar tegen me aan. “Hmmm… Margot had gelijk: dit is het veiligste plekje van de wereld. Heerlijk tegen jou aan, je armen om me heen…”Verder kwam ze niet, want ik kuste haar. Langzaam, lippen op lippen, een beetje bewegen, maar nog geen tong. En ik streelde haar rug, over de zachte stof van haar jurk. Ik voelde haar tepels tegen me aan: duidelijk voelbare, harde knopjes op de verhogingen van haar borsten. Langzaam duwde ze mijn benen uit elkaar om er een lang, warm been tussen te duwen. Toen kwam haar tong langzaam tussen haar lippen vandaan en likte ze over mijn lippen. Langzaam, zachtjes, passioneel… Alsof er stroom op stond, zo voelden mijn lippen nu.
“Heerlijk, Joline…” Ze bromde zachtjes. Trillingen op mijn mond. Langzaam gleed mijn hand van haar rug, over haar billen weer naar boven, naar de zijkant van een borst. “Wat moet die hand daar, ondeugende meneer?” “Die hand gaat jouw mooie borst verwennen, mooie mevrouw. Maar als u daar bezwaar tegen hebt…” “Hmmm. Doe maar eens een poging, meneer. Ik ben wel benieuwd hoe u dat gaat doen.” In mezelf grinnikte ik. Dat hoefde niet zo gek lang te duren, want Joline’s borsten en tepels waren heel gevoelig. En haar tepels stonden al keihard omhoog, klaar om gestreeld en gevoeld te worden.
Ik streelde langzaam langs de zijkant van haar borsten, steeds de zachte stof van haar jurk meenemend. Op die manier voelde ze de stof van de jurk goed over haar huid glijden. En ze genoot er van. Haar been tussen mijn benen kroop omhoog en ze drukte haar onderlichaam steeds dichter tegen me aan. Toen ik voor de eerste keer haar tepel streelde, verstijfde Joline en een zacht kreuntje ontsnapte aan haar lippen. “Lekker… Dit voelt zó goed…” Een zacht kneepje volgde en ze begon zachtjes met haar onderlichaam tegen me aan te schuiven.

“Meneer… Als u hiermee doorgaat sta ik niet voor de gevolgen in!” “En wat zijn die gevolgen, mevrouw?” “Ik ga…ahhhh, lekker! …gigantisch klaarkomen tegen uw harde paal aan. Ik voel ‘m, lekker tegen mijn natte poesje aan…” Weer een kneepje in haar tepel. Een schok door haar lichaam. Ze keek me nu aan. “Kus me, Kees. Kus me, streel me, laat me genieten… Ga hiermee door, dan kom ik zó klaar, lekker …tegen jou… aan... Ahhh, Kéés!” Ze kreunde toen ik iets harder in haar tepel kneep en ze duwde haar poesje nu hard tegen mijn been en begon ongeremd tegen me aan te schuiven. “Zo lekker om mezelf klaar te maken tegen jou aan… Voel je hoe nat mijn jurk wordt? Komt allemaal door jou, schat…” Ik kuste haar.
“Geniet ervan, Jolientje…” “Kom met je hand tussen mijn benen! Voel mijn natte poesje en bevredig me!” “Ik weet wat lekkerders, schat… Ik wil je likken.” Ze kreunde. “Heerlijk… Maar je gaat verzuipen in mijn vocht, Kees… Ik… word… zó nat…” Ik kroop naar onderen en trok haar jurk omhoog. Joline draaide op haar rug. “Kom, dóe het! Lik mijn natte geile ku…JA!”
Meer kon ze niet zeggen, want ik was al begonnen. Eén lik vanaf haar sterretje, tussen haar lipjes door naar haar clit. En toen zoog ik haar klitje zachtjes in mijn mond en sabbelde er een beetje op. Joline sloeg haar benen om me heen. Ze ademde zwaar, steeds kreetjes uitstotend. Met een hand gleed ik naar haar borsten en kneep in haar linkertepel. Dit keer hard. Ze bokte en haar sappen liepen uit haar openstaande poesje. De vingers van de andere hand gleden langzaam in haar natte kut, op zoek naar haar G-spot.
Vaag, door haar benen die om mijn hoofd geklemd zaten, hoorde ik haar kreunen en toen ik haar lekkerste plekje streelde barstte ze los. Ze trommelde met haar voeten op mijn rug, kneep mijn hoofd bijna fijn en gilde! En een straal vocht spoot uit haar kut, tegen mijn kin aan. Ik liet haar klitje even met rust, maar bleef haar G-spot zachtjes strelen. Telkens kwam er weer een schokje en een lage kreun, totdat ze na een paar minuten helemaal ontspannen haar benen van af liet glijden.

Ik keek in een vermoeid, maar breed glimlachend gezicht. Verwarde haren, een bezweet voorhoofd, borsten die snel op en neer gingen… “Kees… Je hebt me compleet van de wereld gevingerd. Ik bestond alleen nog maar uit kút. Klaarkomen, spuiten, genieten… en wéér klaarkomen… Kom eens hier!” Ik gleed langs haar heen omhoog. “Deze mevrouw heeft enorm genoten, schatje. Hoe kan ik jou bedanken?” Ik keek haar aan. Serieus. “Je hébt me al bedankt, Joline. Door je helemaal aan me te geven. Doordat ik jou mag strelen en verwennen. Als je nu in slaap zou vallen, zou ik er met een grote glimlach naast liggen en ook in slaap vallen.”
Ze keek nu ondeugend. “Dat gaan we maar niet doen, want dan hoor ik woensdagavond ‘plop’ en word ik besprongen. Nét op het moment dat ik de deur uit wil gaan om richting Malden te rijden.” Ik knuffelde haar. “Maf wicht.” Joline keek me aan. Ernstig. “Hoe kan ik jou lekker verwennen, Kees? Oh, wacht, ik denk dat ik wel wat weet. Ga maar op je rug liggen. Genieten Kees, en niet waarschuwen. Ik wil álles hebben!”

Ze draaide zich om en kroop oven me heen: eerst haar hoofd, waarbij ze me nog snel een natte tongzoe gaf, toen gleden haar borsten over me heen; ik voelde haar gezwollen tepels. Toen haar buik en uiteindelijk zette ze haar knieën naast mijn hoofd en hoorde ik: “Geniet maar lekker… Likken, voelen... alles mag! En misschien kom ik ook nog klaar! Jij in ieder geval wél: ik laat je niet gaan voor je alles aan me gegeven hebt!” Langzaam kwam haar geurende poesje dichterbij. Ik voelde hoe Joline mijn boxer uittrok en meteen mijn paal in haar mond nam. Even zoog en likte ze, toen liet ze los. “Als je nu snel klaar komt, Kees: lekker laten komen! Ik begrijp best dat je nu op springen staat…”
Weer die warme lippen over mijn eikel… Een heerlijk nat poesje vlak voor me, mooie benen naast me, een rode jurk deels over me heen, Joline’s geile geur in m’n neus… Ik likte haar klitje en ze begon op en neer te gaan. Toen een vinger tussen haar lipjes en langzaam er in. Een tweede vinger erbij en wat dieper, op zoek naar een geribbeld plekje… Joline liet me los. “Ahhh…. Dit is niet eerlijk, Kees! Ik zou jou klaar laten komen en…nu… Oh, wat lekker!” Wéér kwam er vocht uit haar poesje: Ze trok haar benen op zodat ik haar niet meer kon likken, maar vingeren kon ik nog prima. Ze zat nu op me, pijpte niet meer, maar genoot intens van het gevoel wat ik haar gaf. Een paar schokjes volgden maar toen pakte ze mijn hand en haalde hem van haar poesje weg. “Even stoppen schat… Ik ben nu helemaal óp… Nu is het jouw beurt. Genieten, Kees.”
Ik ontspande me en streelde haar heerlijke benen. “Is ook lekker, Kees. Mooie benen in lekkere geile nylons? Geniet ervan, schatje…” Ze nam mijn paal in haar mond. Even op en neer, toen liet ze weer los. Ik voelde een warme druppel over mijn eikel druipen. “Even lekker nat maken…” Toen weer haar mond. Eerst haar lippen, toen haar tong… En ze gleed steeds verder! Ik voelde haar keel! Toen trok ze zich wat terug. “Deep throat, Kees. Alleen voor jou.” Ze ademde diep in en gleed in één keer omlaag. Ik voelde haar keel en ze slikte: heerlijk! Mijn paal zat gevangen in een warm, glad,bewegend universum wat ‘m aan alle kanten masseerde. En een natte vinger gleed over mijn ster en duwde naar binnen… “Schat!!!”
Ik kwam niet klaar, ik explodeerde! En rechtstreeks in Joline’s keel. Ze slikte en slikte, het heerlijke gevoel stopte niet, ik blééf klaarkomen, tot ze zich terugtrok. Hijgend legde ze haar hoofd op mijn been en ik wachtte even tot ze op adem was gekomen. “Schat… Dank je wel. Dit was…” Joline kwam overeind, draaide zich om en kwam naast me liggen. En bedolf mijn gezicht met kusjes. “Dit wilde ik jou geven, lieve schat. Heerlijk klaarkomen in mijn keel. Ik kan het nu en ik vind het ook heel opwindend: die harde, lekkere pik van jou in mijn keel te voelen kloppen en weten dat je rechtstreeks in me spuit… Al die lekkere zaadjes in mijn buik.”
Ze keek even ondeugend. “Alleen nu aan de andere kant. Zwanger word ik er niet van.” Ze streelde mijn gezicht. “Net zo lekker als jij mijn geil opdrinkt, met je tong diep in mijn poesje likt…: Dit was mijn cadeautje voor jou. Omdat jij zo’n lieve kerel bent. Niet alleen voor mij, maar ook voor onze gasten. Dank je wel, Kees.” Ze kuste me weer. Nu langdurig en lief. En we genoten van elkaar: nu niet meer erotisch, maar liefdevol en teder. Totdat Joline overeind kwam. “Kom, Kees. Even douchen en dan lekker tegen elkaar aan in slaap vallen. Morgen is het weer tijd voor DT.”

Kortom: een kwartier later lagen we in een fris bed. Een blik op de wekker leerde me dat het tien over tien was. Prima tijd om in slaap te vallen… “Dankjewel mooie vrouw, voor je liefde.” Joline giechelde. “Jij ook dankjewel lekkere vent. Voor je zaad.” Ik zuchtte. Diep. “Je bent een plaaggeest, Joline Boogers.” Zachtjes kwam het antwoord: “Ja. En dat ik leuk. Zeker bij de vent waar ik enorm van hou. En jij ook dank je wel, Kees. Voor jouw liefde.” Ze draaide zich om en ik kroop tegen haar aan. “Lekker slapen, Kees. Tegen mijn slaapverwekkende rug aan…” Het was het laatste wat ik hoorde. Zelfs Balou hield zijn bek dicht. Zwaar onder de indruk waarschijnlijk...