Mini - 213

“Bzzz…bzzz…bzzz… Klik” “Goedemorgen Kees! Je moet er uit… Geld verdienen!” De stem van Joline klonk vrolijk. “Waarom moet ik er wél uit en jij niet?” Een zoen op mijn volgde. “Omdat de meiden en ik vandaag lekker in de collegebanken kunnen hangen lieve schat. En jij moet richting DT. Hard werken.”
Ik zwaaide mijn benen buiten het bed. “Ik zal professor van Weenen eens opbellen. Dat jij jullie vandaag het vuur maar eens goed aan jullie sexy schenen moet gaan leggen.” Joline giebelde. “Heeft niet zo veel zin, Kees. Als wij die schenen een beetje laten zien, en wat erboven zit, heeft hij misschien hele andere interesses.” Ik verdween brommend in de badkamer. Toen ik er even later uitkwam, was het bed leeg.

Ik kleedde me aan. Geen speciale dingen, dus spijkerbroek en overhemd. Sokken en schoenen aan en ik was gereed. In de kamer rook het naar koffie en vers brood. Joline was al druk bezig met het ontbijt en had niet in de gaten dat ik zachtjes achter was gaan staan. “Lief van je, dat je tóch het bed uitkwam voor het ontbijt, schat.” Ik zoende een stukje blote nek, nét naast haar blonde staart en ze huiverde even. Toen draaide ze zich om. “Dat doe ik graag voor mijn lieve vent.”
Ze sloeg haar armen om mijn nek. “Dank je wel voor gisteren, Kees. Niet alleen in bed, maar de hele dag. Was heerlijk.” Een lange zoen volgde. “En nu breng ik de zusjes een ontbijtje op bed. Met een gekookt eitje.” Ze knipoogde. “Zullen ze nodig hebben.” “Liefje, als ik dat gezegd zou hebben, zou dat onmiddellijk in de categorie ‘lompe mannengrappen’ vallen…” Terwijl ze wegliep met het dienblad zei Joline: “Daarom zeg ik het maar, Kees. Voor jou ligt er ook een gekookt eitje. Heb jij ook nodig. Voor vrijdagnacht. Doeiiii…”
Ik schudde mijn hoofd maar eens. Vrouwen… Joline en ik ontbeten samen, aan bar. En toen ik het brood gesmeerd had voor de lunch nam ik afscheid. “Lekker leren,meisje. Goed opletten bij professor van Weenen en niet teveel van je benen laten zien. Kun je zo’n eerzaam man niet aandoen.” Ze knipoogde en ik vertrok.

Bij DT was het een vol dagje. Hier even helpen, daar assisteren, nog een uurtje aan het schema voor het lasbedrijf werken… En ik moest nog wat ‘personeelsdingen’ klaarzetten voor Henk. Die moest vakantiedagen en zo kunnen goed- of afkeuren en urendeclaraties opmaken. Voor het einde van de ochtend had ik het met Henk doorgesproken.
“Maak je niet dik, Kees. Vaker met dit bijltje gehakt, hoor.” Tussen de middag een lekker stukje rennen, onder leiding van Fred. Verder gebeurde er weinig bijzonders en rond half vijf liep ik naar m’n eigen bureau. Het grootste deel van de Piraten was ook aan het opruimen. Alleen Frits en Henry niet; die zouden overwerken.
“Sterkte, makkers. Ik zal aan jullie denken als ik achter een vol bord lekker eten zit en jullie je hier moeten troosten met een bakje bouillon met een verdwaalde sliert prei en één soepballetje.” “Ik dacht het niet, Kees. Wij laten vanavond een paar pizza’s aanrukken. En Angelique doet mee.” “Gezellig… Maak er wat moois van en tot morgen. Ik ga koken voor een paar studenten!” “Nou, dat zal wat worden… Een blik Suzi Wan?” “Je brengt me op ideeën, Henry! Mazzel!”
Op de snelweg overdacht ik het menu. Suzi Wan… op zich helemaal niet zo’n gek idee. Weer eens een rijsttafel maken. Ik belde Joline op. Geen gehoor. Die zaten dus nog in een collegezaal. Oké, dan in Veldhoven snel langs de supermarkt…

Inwendig lachend liep ik de supermarkt in en laadde een karretje vol met ingrediënten voor een Indische rijsttafel. Tijdens het bodschappen doen een appje: “Wij zijn rond 18:30 thuis! J&M&C” Mooi, dan had ik nog drie kwartier de tijd… En om vijf over half zeven kwamen de dames binnen. Tot mijn verbazing alle drie in een rokje, hakjes en nette blouses. “Zozo… Professor van Weenen heeft het moeilijk gehad vandaag, zo te zien… Welkom thuis, dames.”Joline gaf me een zoen, gevolgd door Charlotte en Margot.
“Héhé, dit moeten jullie niet op het werk doen, meiden! Anders krijgen we écht praatjes in de wereld…” Charlotte zei droogjes: “What happens in the bedroom, stays in the bedroom, Kees. Vanochtend op de heenweg kregen we daar een college over van Joline.” “Ja, allemaal leuk en aardig, maar dit is geen ‘bedroom’ dames. Dit is de huiskamer.”
“Niet mauwen, Kees. We hebben hier ook al eens leuke dingen gedaan, weet je nog?” Joline knipoogde en vervolgde: “En wat ben jij allemaal voor lekkers aan het maken?” Ze tilde een deksel op. “Ohhh… Indisch! Meiden, trek een stretchjurkje aan, want dat hebben jullie vanavond nodig!” Al roerend zei ik over mijn schouder: “In jouw kast hangt er nog wel eentje, Joline! Die paste mij zelfs!” Ze schoot in de lach en de zussen keken vragend. “Kees in een jurk? Hoe dan?”

Joline vertelde het verhaal van Rob z’n ontbijt, halverwege December. Margot keek me aan. “Dat zou ik wel eens willen zien…” Ik schudde mijn hoofd. “Mooi niet, dames. Geen zin om weer in ademnood te komen. Bovendien zouden jullie hevig van de leg raken van mijn mooie benen. Gaan we niet doen.” Joline snoof. “Als er iemand is die van de leg raakt van mooie benen, ben jij het wel, Kees.” “Ik beken. Daarom hoop ik er op dat je een korte bruidsjurk aan hebt, vrijdag.”
Een minachtend geluidje was de reactie. Even later zaten we te eten en vertelden Joline en de zussen over een dagje Utrecht. “En professor van Weenen liet ons tijdens zijn college compleet met rust! Eergisteren compleet voor niks zitten ploeteren!” Lot was bijna verontwaardigd. “Zus, als we dat niet hadden gedaan, hadden we nu hete tranen geschreid omdat we grondig door de mangel waren gehaald. Net als de knulletjes achter ons… De koekenbakkers.” Margot relativeerde het geheel. “En bovendien heb je deze stof binnenkort weer nodig. Dus die zaterdag studeren hebben we niet voor niks gedaan.” Joline knikte. “Zo is dat!”

Ik keek hen aan. “Maar vertel eens… Waarom zijn jullie ‘dressed to thrill’ naar Utrecht gegaan?” Joline lachte geniepig. Ten eerste omdat deze twee dames het de aankomende weken zonder hun beschermengel moeten stellen; ten tweede omdat we wel eens wilden weten hoe de mannelijke studentenpopulatie op hun nieuwe looks zou reageren. Nou, Kees: da’s gelukt.”
Lot en Margot kleurden een beetje. “We hebben vandaag leuke complimenten in ontvangst mogen nemen. Dat was even wennen.” En Joline vulde aan: “En vanaf de zijlijn, vermomd als muurbloem, heb ik aardig wat blikken en opmerkingen richting deze mooie meiden mogen onderscheppen.” “Jij als muurbloem? Dat geloof ik niet, schat.” “Toch wel, Kees. Ik haalde thee voor ons en bij de counter hoorde ik een paar mannelijke studenten over deze twee dames praten. En dat was, ondanks dat er nogal wat wat onzedelijke praat bij zat, best wel complimenteus. Op studentikoze manier dan.”
Ze grinnikte. “En daarna heb ik de vier heren die dit dispuut voerden er maar even op gewezen dat de Veemarkt zich elders in Utrecht bevond. Leuk, om vier kerels tegelijk een rooie kop te zien krijgen…” “Jaja, meisje Boogers. Met twee blauwe laserstralen op hen gericht natuurlijk.” Met haar mond vol kon Joline weinig anders doen dan knikken, maar wel met een tevreden lachje op haar gezicht.

Na de afwas doken de dames in de studieboeken en ik achter mijn computer om mijn gegevens over die waterkrachtcentrale in Bosnië nog eens goed door te rekenen. En ik nam me voor om, als het kon, in Noorwegen zo’n centrale eens goed te bekijken. Er stonden er twee, iets ten oosten van Bergen en er was, zij het summier, wat info te vinden op Internet. Om negen uur werd ik in de kamer geroepen. “Nog even samen wat drinken Kees. Daarna gaan we naar bed. Wat wil jij?” “Goed plan, schoonheid. En schenk voor mij maar een Jägermeister in.” “Hmmm… Ik begrijp dat ik morgen rij, Kees?”
Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Morgen rijdt een van de zussen. Die moeten ook een wennen aan de Volvo.” Joline trok haar wenkbrauwen op. “Volvo? Ze zouden toch de Mini gebruiken?” “Ja, alleen… Zij rijden ons naar Doorwerth en vandaar weer terug naar Malden. Met de Volvo. En nemen die vervolgens mee terug naar Veldhoven. Dan kunnen ze net zo goed de Volvo gebruiken om naar DT en Utrecht te gaan, schat.” Joline dacht even na. “Misschien wel een goed idee.” En met stemverheffing vervolgde ze: “Hé meiden! Wie van jullie rijdt er morgenochtend?”
Een oorverdovende stilte volgde en toen zei Margot zachtjes: “Hoezo Joline?” “Nou… jullie moeten wel even aan de auto van Kees wennen, voordat jullie straks fulltime taxichauffeur zijn, hoor.” “Oh, dan rij ik wel! We hadden al afgesproken dat Lot de auto van Fred zou rijden. Zij is meer van het off-road-werk.” “Ja, Charlotte is wel duidelijk de ruigste van jullie twee, dat zie je zo.” Joline keek droogjes de kamer in en er vloog een onderzettertje haar kant uit.
Even later zaten we lekker te genieten van ons afzakkertje en om half tien vonden we het wel genoeg voor vandaag. Ik sloot af en de zussen liepen mee. “Vanaf morgen doen jullie het veiligheidsrondje, dames. ten slotte willen Fred en ik ons wel veilig voelen als we donderdag het moede hoofd te ruste leggen…” Margot giebelde. “Dat begrijpen we helemaal, Kees. ten slotte zijn jullie best wel bange watjes.”
Ik kneep zachtjes in haar nek. “Kijk jij een beetje uit Margootje? Ik knijp zachtjes, maar ik weet niet of mijn bud die fijngevoeligheid kan opbrengen.” “Dat leren we hem wel. Donderdagavond laat is hij helemaal getemd.” Ik keek haar minachtend aan. “Jaja… Geloof je het zelf? Het enige wat hem temt is een forse fles behoorlijk sterke drank. En Wilma waarschijnlijk, maar daar hoef ik niet bij te zijn. En misschien de nabijheid van een bruiloft… Dat zou ook nog wel eens invloed kunnen hebben. We gaan het zien. En nu opletten jullie twee; anders weet je de codes van het alarmsysteem niet meer en staan jullie voor een gesloten deur.”

Rustig legde ik hen het systeem uit. “En denk er aan: voor je de deur van het complex beneden opendoet: zeker weten dat er een bekende voor de deur staat. We hebben hier afgesproken dat we geen ‘meelopers’ accepteren. Idem als hier iemand voor de deur staat: alleen opendoen als je de persoon kent. Of dan juist niét opendoen, natuurlijk.”
Ik keek hen beiden aan. “En dat meen ik, dames. In de tijd dat Joline en ik hier wonen hebben we onszelf minder populair gemaakt bij een makelaar tussen diverse criminele bendes in Utrecht; Die rot nu weg in een cel in Frankrijk. En een bepaalde familie uit Driebergen is ook niet zo dol op ons; die zitten ook een paar lange gevangenisstraffen uit, helaas in Nederland.
Jullie eigen ouders en hun vriendenkring; zijn ook niet zo blij met jullie. En verder heeft Joline een paar pubertjes bij de supermarkt ook nogal vinnig toegesproken en het leidertje ervan een enorme klap voor z’n arrogante kop gegeven. Weliswaar hebben die er geen idee van waar wij wonen, want ik heb wat voorzorgsmaatregelen genomen, maar je weet nooit. Kortom: er zijn nog wel wat lui die hier graag de boel zouden willen verbouwen. Maar als jullie de maatregelen nemen die ik zojuist heb voorgedaan, is de kans klein dat er hier iemand ongewenst binnenkomt.
En mochten jullie je bedreigd voelen: Angelique en Henry wonen hier niet zover vandaan; die kunnen met een half uur hier zijn. Hetzelfde geldt voor Frits; die woont in Tilburg.” Margot knikte nadenkend. “Het zal wel meevallen, Kees.” Ik knikte. “Ik hoop het,meiden. En nu de handel netjes afsluiten, zoals ik gezegd heb.” Dat deden ze keurig. “En hoe onthouden jullie de code van het alarmsysteem?”
Ze dachten even na. “Vermomd als postcode. Het zijn twee letters en vier cijfers. Als we ze andersom noteren, en we zoeken op Internet het adres erbij… Kunnen we het in de telefoon noteren als ‘Henk & Ingrid, Kievitsmeen 38, postcode huppeldepup, Harderwijk. Of zo. Lieve kennissen. Moesten alleen niet op Wilders stemmen.” Charlotte lachte lief.
“Jullie zijn een stel doortrapte tutjes. Nou, welterusten. Morgenavond overhoring!” “Ja meester Jonkman. Eerst juf bijna Jonkman – Boogers een nachtzoentje geven.” Ze liepen naar de kamer, waar Joline de laatste prulletjes aan het opruimen was en gaven haar twee knuffels. “Welterusten Joline. Op tijd gaan slapen hoor… Morgen je laatste werkdag voor je huwelijk Da’s best emotioneel!” Joline haalde haar schouders op. “Boejuh. Die bruiloft zelf, dát is pas emotioneel! Welterusten, meiden.” Ze gaven mij ook een knuffel. “Lekker slapen Kees.” “Maf ze, meiden. Handjes boven de dekens houden hé?” Ze giechelden. “Misschien liggen wij er ook wel boven, Kees…” Margot knipoogde en sloot de deur achter zich.

Joline lachte zachtjes. “Dat klonk beter dan het “Jawel meneer Jonkman” van de eerste dagen, nietwaar?” Ik pakte haar hand. “Ja. En dat is grotendeels aan jou te danken, mooie vrouw. Kom, wij gaan Balou gezelschap houden.” Tien minuten later lagen we op bed. “Nog helemaal vergeten gisteren… Balou, kerel, wat heb jij allemaal gezien eergisternacht?”
Met mijn ‘Baloustem’ antwoorde ik: “Wou je dat echt weten, Kees? Kun jij morgen wel goed werken als je maar twee uur slaapt? Want ik zal een uurtje of vijf nodig hebben om alles te vertellen wat zich hier…” Péts. “Bek dicht, beer. Of je hebt ruim drie weken kast-arrest en ik zal de meiden vragen of ze je lekker in die kast laten zitten. Met isolatietape over je snoet. Duidelijk?” Een grom klonk en de beer zweeg.
“Nou ja zeg… Je ontneemt me de mogelijkheid om iets te leren van de vrouwenliefde, Jolientje.” Bits klonk in het donker: “De volgende keer mag je kijken, Kees. Vastgebonden op een stoel naast het bed.” Ze schoot in de lach. “Met een belletje aan je paal, zodat wij horen of je stijf bent. En daar doen we dan even niks mee.”
Ik snoof. “En jij wilt met mij mee op huwelijksreis? Ik denk er nog even over na.” Ze rolde naar me toe en kuste me. “Ja. En na dat nadenken weet je heel zeker dat ik met jou mee ga op huwelijksreis. Denk hiér maar eens over na.”
Ze ging op haar knieën op me zitten, trok haar nachtpon op en showde haar borsten, vlak voor mijn neus. Toen trok ze haar nachtpon weer omlaag en ging weer naast me liggen. “Zo. Nagedacht? En wat was de conclusie?” “Je hebt best wel twee goeie argumenten, Jolientje. Je mag mee.” Een tevreden brommetje was het resultaat. “Dat dacht ik al. Anders had ik je overtuigd met mijn benen.” “Olala, madame…” “Te laat, Kees. Je hebt al ja gezegd…”
“Nee schat, dat komt vrijdag pas.” Een diepe zucht volgde. “Etterbak. Slapen!” Na nog een lange knuffel draaiden we ons om. Ik kroop tegen Joline’s rug aan. “Heerlijk, met zo’n kacheltje achter me…” Niet veel later sliepen we.

Dinsdag. Nog drie dagen voor de bruiloft. Tijdens het ontbijt realiseerde ik me dat ik nu toch wel enige spanning begon te voelen. En bij Joline was dat niet anders, bekende ze. “Enfin Kees… Als er iets fout gaat, gaat er maar wat fout. We maken er hoe dan ook een enorm feest van.” Ze keek me glimlachend aan.
Even later, bij DT, was het drukker dan ik me had voorgesteld. Een aantal zaken moesten geregeld worden voor de diverse projecten en ik zat er al over te denken om de loopgroep aan Linda over te laten en over te gaan werken. Toen ik op mijn bureau dat tegen Henk zei, keek hij me aan.
“Ben jij helemaal belazerd? Jij gaat netjes op tijd naar huis met je dames en ze het snot voor de ogen lopen. Wij gaan het hier gewoon drie weken zonder jou, zonder jullie, rooien, vriend. Gonnie houdt Backoffice wel in de hand, ik doe dat wel bij de Piraten, samen met Rob en als er iets is op softwaregebied laten we Fred wel even overvliegen uit Drenthe. Jullie gaan je niét met DT bemoeien als jullie op huwelijksreis zijn. Duidelijk, Kees?”
Hij keek me strak aan. “Jawel chef, zeker chef…”
“Die zit hier tegenover. Theo heet hij. En die heeft mij duidelijke orders gegeven: ‘Laat Kees met rust.’ Iets dergelijks zal hij ook wel tegen Gonnie gezegd hebben, denk ik.” Ik bromde wat en Henk greep me bij m’n kraag.

“Hé! Ik meen het Kees! Ik heb geen zin om over drie-en-een-halve week onder uit de zak te krijgen van Joline! Ondanks dat je er zelf misschien anders over denkt: jij bent niet onmisbaar!” Hij keek serieus. “Je kent me, Henk. Ik wil graag…”
“Ja, je wilt graag alles weten. En dat was vorig jaar, toen je hier net begon prima, hoewel ook uiterst irritant. Maar nu? Iedereen in de groepsruimte weet feilloos waar hij mee bezig is. En we houden elkaar goed in de gaten,Kees. En helpen waar nodig. Dat weet jij net zo goed als ik. Lóslaten, Kees. Ze zijn hiernaast in de groepsruimte niet achterlijk.”
Hij liet me los. “Een beetje vertrouwen geven, Kees. Volgens mij hebben we dat na een jaar wel verdiend.” Au. Die kwam aan en ik schrok.
“Sorry Henk. Je hebt gelijk. Ik ging te ver. In dit jaar hebben jullie me nooit teleurgesteld. Dank daarvoor en ik zal m’n grote bek verder houden.” Hij knikte. “Mooi. En nou weer aan ’t werk; ga maar even teamleiders-dingen doen of zo, maar je laat de jongens vanaf nu met rust. En om vier uur hebben we even groeps-overleg. Daarna nok jij om half vijf af met Joline en de zussen.”

Hij draaide zich om en deed de deur naar de groepsruimte demonstratief dicht. Zo Kees Jonkman… Die had je even verdiend. Ja, de Piraten zouden het wel redden zonder Kees. Ik ruimde mijn bureau op, maakte hier en daar wat schoon en leegde de prullenbak en de oud-papierbak.
Oud-of-office-reply aan: ‘Vanaf 30 Mei tot en met 26 Juni ben ik op huwelijksreis. Mijn mail wordt niet gelezen, anders heb ik onmiddellijk ruzie met mijn kersverse echtgenote. En u ook. Bij problemen kunt u terecht bij de receptie van DT; daar wordt u doorverwezen naar een collega. Met vriendelijke groet, Ir. C. Jonkman.’
En de computer ging uit. Een hoes over de monitor en het toetsenbord. Ik keek rond. Niets vergeten? Nee. Het was bijna vier uur.

Ik liep de groepsruimte in. “Ha, daar is hij! Zitten, Kees!” Ik moest op een stoel gaan zitten. “Wat…” “Klep dicht en even wachten jij.” Even later ging de deur open en het complete Backoffice kwam binnen. Joline moest rechts van mij gaan zitten en Fred naast haar. Gonnie kwam naar voren. “Lieve Joline, Kees, Fred… Op verzoek van deze hele meute hier ben ik een paar weken geleden weer eens gaan tekenen. Gelukkig had ik wat referentie-materiaal, dus ik denk dat het wel aardig geworden is. De Piraten hier, en het Back-office vonden ze ten minste wel gelukt, dus…”
Frits dook op met twee platte pakketjes en gaf ze aan Gonnie, die ze weer aan ons gaf. “Maak maar open.” Joline keek mij aan en toen Fred. “Jij eerst, Fred.” Met een brom haalde hij het papier eraf. Een lijst op A4-formaat met een tekening er in van Fred en Wilma naast elkaar, uitkijkend over de Merwede. Fred zei niets, maar keek. En keek toen naar Gonnie. En stond op om haar een zoen te geven. “Dank je wel Gonnie. Dit is… Geweldig! Een ander woord heb ik er niet voor. En Wilma zal ‘m ook prachtig vinden, dat weet ik zeker!”
Gonnie keek ons aan. “Jullie beurt.” Voorzichtig pakte Joline ons pakketje uit: dezelfde lijst, maar nu met een tekening van ons. Ook wij keken uit over de Merwede. Armen om elkaar heen, Joline in haar oranje-blauwe combinatie met haar ketting om, haren in een vlecht, ik in m’n blauwe pak. We keken elkaar aan, zeiden niets en gaven Gonnie een hele dikke knuffel.
“Dank je wel, lieve schat”, hoorde ik Joline zeggen. “Wat mooi… Hier gaan we heel zuinig op zijn.” Het was even stil in de ruimte en op dat moment kwam Theo binnen. “Hé, wat is dit hier? Normaal wordt hier grondig keet geschopt als Backoffice hier binnen is! En nu is het hier stil? Mag ik even de reden daarvan weten, dames en heren?”
Ik wees op de tafel, waar beide tekeningen lagen. “We waren even sprakeloos,chef…” Hij bekeek ze nauwkeurig en keek toen naar Gonnie. “Prachtig Gon. Je bent een artiest.” Ze gniffelde. “Moet ik een radslag gaan maken, Theo? Nee, dank je wel, dat laat ik graag aan Angelique over.” Theo griffelde. “Kan ik me voorstellen. Was wel een interessant gezicht, overigens...
Jongens en meiden: we gaan voor een paar weken afscheid nemen van dit drietal Nou ja, we zien ze vrijdag wel, maar dan hebben ze ook wat andere dingen aan hun hoofd. Hoe dan ook: Wij wensen jullie een hele fijne bruiloft en schitterende huwelijksreizen. De rest van de toespraken bewaar ik voor vrijdag.” Hij knipoogde. “Dan hebben jullie nog iets om naar uit te kijken. En nou richting Veldhoven en Rhenen! Tot vrijdag!” Hij gaf Fred en mij een hand en Joline een kus op haar wang.

En even later reden we de parkeerplaats af. Margot en Charlotte voorin, Joline en ik op de achterbank. Eenmaal thuis: een klein hapje eten, omkleden en om zeven uur stonden we te wachten op het cooperparcours. Met de club compleet begonnen we te rennen: drie kilometer, afwisselend een stevige looppas en tussendoor sprintjes. Het gevolg was dat iedereen redelijk hijgend op het eindpunt stond.
“Zo. Ik heb jullie een beetje voorbereid op het betere loopwerk wat Linda ongetwijfeld voor jullie in petto heeft. Over een week verlangen jullie als een malle terug naar Kees Jonkman als trainer. Nietwaar Linda?” Die keek ondeugend. “We zullen zien, Kees, we zullen zien…” Joline nam het van me over. “Lieve mensen, we hopen jullie aanstaande vrijdag allemaal op onze receptie te zien.” Ze gniffelde even. “Graag netjes aangekleed en niet in trainingspak. Dan kunnen we zien wie jullie in het écht zijn. En als we terug zijn van onze huwelijksreis hopen we jullie eens op een dinsdagavond in ons appartement te verwelkomen. Met lekkere hapjes en drankjes.”
Ze wachtte even en vervolgde lachend: “Die jullie de week erna allemaal er af mogen lopen. Tot vrijdag!”

Kletsend ging de meute uit elkaar en wij liepen in een sukkeldrafje terug naar het appartement. “Trap, Kees!” Joline begon te sprinten en ik haalde m’n schouders op. “Oké meissie. Als jij zo meteen weer kramp wil hebben…” Ze keek om. “Dan heb ik een lekkere masseur bij de hand.” Negen verdiepingen later stonden we op het balkon even uit te hijgen. “Zo dames… Nu even… wat drinken op… het achterbalkon. Daarna eten.”
Joline schonk wat sap in en ik schoof lasagne in de oven. Die kon alvast gaar worden. Tien minuten later stonden we onder de douche. Ik waste Joline’s haren, zij de mijne en we genoten er beiden van. Even stonden we tegen elkaar van de warme straal te genieten, toen draaide Joline de kraan resoluut uit. “Kom. Afdrogen, aankleden en lekker eten, Kees. Daarna nog een uurtje lezen, wat drinken en dan slapen.”

Zo gezegd, zo gedaan en om half tien lagen we in bed. “De laatste keer voordat we getrouwd zijn, Kees. Morgenavond lig ik in m’n eigen bedje in Malden. Met Balou naast me.” Ik bromde. “Ja. En ik met Fred. Ik ga m’n oordoppen morgen nog even zoeken. ’t Is oneerlijk verdeeld in de wereld.” “Wil je met Fred hier slapen?” Ik knikte. “” We hebben wel vaker samen geslapen hoor. En iets minder comfortabel. Kun jij je nog zijn gemopper over die ‘vervloekte kouwe mitrailleur in je slaapzak’ herinneren?”
Ze giechelde. “Ja. En jij heb me ook wel iets verteld over je militaire liefjes. Hoe heetten ze ook alweer? Diemaco en Accuracy toch? Hoe doen jullie morgenavond? Nemen jullie onze luchtbuksen mee naar bed om te zorgen dat…” Ze schoot in de lach. “…jullie je niet aan elkaar vergrijpen?”
Ik zuchtte. “Als we dat zouden doen Jolientje, wil ik de buks met het rose strikje. Maar om jouw fantasie enigszins tevreden stellen: als Fred en ik naast elkaar liggen, kleppen we nog even, draaien ons dan om en dan hoop ik van harte dat ik de eerste ben die slaapt. Want anders duurt het nog even. Enfin, dat heb je zelf gemerkt, die nacht toen we op die inbreker wachtten.” Joline wreef zich tegen me aan. “Ja. En toen verlangde ik naar jou. Net als nu. Maar dat verlangen moet even wachten, anders zijn de magazijnen niet vol.” Een plagend ondertoontje was in haar stem hoorbaar.
“We gaan lekker slapen, Kees. Energie opdoen. “Is goed, meissie. Maar als je verlangen je teveel wordt…” “Dan pak ik m’n batterij-vretende vriendje wel. Ik wil vrijdag zelf jouw volle magazijnen legen.” Ze kuste me en ik zag in het schemerdonker nét haar plagende ogen boven me. “Welterusten, Kees.” “Welterusten, gekke plaaggeest.” Wéér lagen we lepeltje-lepeltje tegen elkaar, alleen lag Joline nu achter mij. Lag ook prima trouwens…

Woensdag begon normaal. De zussen moesten ten slotte wél naar Gorinchem, dus stonden wij solidair om half zes ook op. Bij het afscheid zei Charlotte ondeugend: “Niet nu wij weg zijn alvast een voorschot nemen op jullie huwelijksreis hé?” Margot trok haar mee richting de deur. “Mee jij, jaloerse trut. Joline, Kees: neem het dit meisje niet kwalijk.” Toen waren we alleen.
“Wat doen we, Kees? Nog even lekker in bed kruipen?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Dan wordt de verleiding te groot, meisje Boogers. Misschien niet voor jou, maar wel voor mij. Je ziet er vreselijk lekker uit met mooie duster aan en je coupe ragebol. Ga maar lekker douchen, aankleden en dan maak ik ondertussen nog een bak koffie. Lekker rustig verder ontbijten. Daarna gaan we spullen pakken voor Noorwegen. Want een deel moet jij meenemen, ik neem het andere deel vrijdag mee.”
Ik trok haar tegen me aan. “En hoe moeilijk het ook is: vandaag wordt er niet gevreeën, Jolientje. Ik wil niet dat ik vrijdagnacht moet zeggen dat de voorraad op is…” Ze keek omhoog met een glimlach. “Lief van je dat je me de hele nacht wil bespringen, schatje.” Ik knikte. “Als je getrouwd bent mag dat.” Ze trok haar voorhoofd in rimpels. “Volgens mij was er zoiets als ‘met wederzijds goedkeuren’ en zo. Toch?” Ik kuste haar. “Ja. En daar gaan we elkaar aan houden, schat.”

Ze vlijde haar hoofd tegen me aan. “Goed. Dat is dan afgesproken. Even zo blijven staan, Kees…” Ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik voelde haar ademhaling: snel en hoog. “Wat is er, Joline?” Ze keek op. “Margot had gelijk, zondag. Dit is het lekkerste plekje van de wereld. Veilig, geborgen… Er kan me niets gebeuren hier.” Tranen kwamen in haar ogen en even later stond ze zachtjes te huilen. Ik streelde haar rug en kuste haar blonde haren.
“Als wij zo samen zijn, kan ons beiden niets gebeuren, schat. We vullen elkaar feilloos aan. Zonder jou ben ik de helft minder waard, Joline. Soulmates. Eén en één is drie. ”
Ze knikte langzaam en hief haar hoofd op. Ze keek me aan. Blauwe, liefdevolle ogen, nu nat van tranen. “Dat klopt Kees. Voor mij net zo. Ik mag dan een hele stoere meid lijken, zonder jou ben ik nog steeds een bang vogeltje in een kooitje.” Ik schudde mijn hoofd. “Daar ben het absoluut mee oneens, Joline. Je hebt, ook in Utrecht, medestudenten keihard op hun nummer gezet toen ze de zussen belachelijk maakten, weet je nog?
Een aantal weken geleden, maar afgelopen maandag nog een keertje. Daar was ik helemaal niet bij. En hebt ze af laten druipen, alleen door een scherpe opmerking en een blik uit die, normaal zo lieve, blauwe ogen. Ik ben zó trots dat ik jou mag trouwen…”
Even stonden we nog tegen elkaar aan. Kostbare momenten. Toen giechelde ze. “Ik ga maar even douchen, denk ik. Ik voel iets de kop opsteken. Jij mag ook douchen. Na mij. Koud. Wel zo veilig voor mijn maagdelijkheid.” Ik zuchtte. “Melissa zou nu geroepen hebben: ‘Te laat!’ en anders Clara wel. Maar goed: die douche is wel een goed voorstel. Jij eerst, dan maak ik koffie.”
Ik trok haar nog even tegen me aan. “Dank je wel voor dit hele intieme momentje, schat.” Ze glimlachte, sloeg haar armen om mijn nek en fluisterde: “Daar komen er nog veel meer van, Kees Jonkman. Bereid je maar voor.” Een snelle zoen volgde, toen liet ze me los. “Over vijf minuten is de douche vrij!”
Een kwartier later gingen we verder met het ontbijt. Geen haast, lekker kletsen… Een uurtje later ruimden we de vaat op. “Wat gaan we vandaag doen, Kees?” Ik dacht even na. “We moeten de laatste spullen nog inpakken voor Noorwegen. Jij neemt jouw spullen vanmiddag mee, ik mijn spullen vrijdag. Etenswaren zijn niet nodig; als we zaterdag vertrekken kunnen we in Nederland nog rustig boodschappen doen voor het weekend. Ik maak wel een doos met dingetjes die we hier al hebben en die mee moeten; koffiefilters, WCpapier, wat spelletjes en dergelijke. Meer niet. En we checken het een en ander voordat je weg gaat, oké? En ondertussen maken we het huis een beetje aan kant, zodat de zussen niet meteen hoeven te gaan stofzuigen.”
Joline knikte. “Gewoon lekker bezig zijn. Met af en toe een motivatiekusje, anders schiet het niet op.” Ze voegde de daad bij het woord en we genoten er beiden van. Toen brak ze de kus af. “Kom, meneer Jonkman: aan het werk, anders lopen er zaken uit de hand. Jij zoent veel te lekker.” Met een ondeugende glimlach stond Joline op.
“Ik begon al bijna te soppen, Kees…” “Moet je bewaren voor de plechtigheid, liefje. In Villa Klein Heumen.” De glimlach veranderde binnen een kwart seconde in een hele boze blik.
“Wat ben jij af en toe een enorme rotzak!” “Het valt me nog mee dat je ‘af en toe’ zegt, schat. Er zijn genoeg mensen die dat gewoon weglaten.” “Ik geef ze geen ongelijk!” kwam er vinnig achter aan. En toen knipoogde ze weer. “Kom. Aan ’t werk. Spullen inladen voor onze huwelijksreis! Spannend…”

Even later betrapte ik Joline twijfelend voor haar klerenkast. “Wat zal ik meenemen, Kees?” “Niet zo moeilijk doen, schat.” Ik legde een koffer open op bed, deed haar lingerielade open, trok die uit de kast en kieperde de inhoud in één beweging in de koffer. Vervolgens de lade met panty’s en nylons: de inhoud daarvan ging er achteraan. “Zo. Het belangrijkste heb je. Aanvullen met korte rokjes en transparante blouses en dan: volgende koffer.”
Ze keek me boos aan. “Lompe, oversekste, vrouw-onvriendelijke hork dat je bent. Alles lag netjes gesorteerd en nu? Moet je eens in die koffer kijken!”
Het was inderdaad een nogal door elkaar gehusselde bende van nylons, lingerie en panty’s. “En wat moeten de grenswachten er wel van vinden? Sta ik straks voor aap als ze deze koffer opendoen, verdorie!” Ik ging op bed zitten. “Liefje…”
“Bewaar dat ‘liefje’ voorlopig maar voor Fred! Als hij vannacht naast je in bed ligt! Ik mag lijden dat je enorme optater van hem krijgt!” Haar ogen spoten vuur, maar ik ging onaangedaan verder. “Liefje… Noorwegen is lid van de EU. Tenzij dat wij hele verdachte dingen doen bij een van de grenzen en ze ons daarom aanhouden, gaat er geen grenswacht in jouw lingerie zitten struinen. En als ze dat wel doen, maken ze je waarschijnlijk een compliment over je lingerie-keuze. Want ik zie onder andere hele mooie, ragfijne, nylons uit Frankrijk. Gelukkig zitten ze nog in de verpakking; anders waren het moordwapens geweest.”
Joline pakte een panty en sloeg die om mijn hals. “Een simpele panty van de Hema kan ook als zodanig gebruikt worden, hoor Kees. Let maar eens op.” Ze trok en het werd inderdaad wat krap om mijn hals.

Ik protesteerde. “Als je me dan toch wil vermoorden schat, doe het dan met een kwaliteitspanty. Anders is het heel slecht voor mijn imago. ‘Kees Jonkman? Oh, je bedoeld die vent die met een Hema-panty van 2 euro om zeep is gebracht, twee dagen voor z’n trouwen? Ja, wat een looser was dat hé?’ Ben ik niet zo blij mee.” Joline viel gierend van het lachen op bed. “Idioot! Hoe kan ik nou kwaad op jou blijven? Droogkloot!” “Nou nee, dát nu even niet. De magazijnen..”
Ze onderbrak me. “…zijn weer aardig gevuld zeker? Da’s dan pech voor Fred.” Ik keek haar vragend aan. “Ja. Vannacht lig jij hier naast hem en dan hoort hij plotseling ‘plop’. Wie weet denkt hij dat dat een hint is…” Ik ging naast haar liggen. “Zullen we deze onzin maar even stoppen, mevrouw-nu-nog-Boogers-en-straks-Jonkman? Anders komt er helemaal niks van inpakken en spullen klaarzetten. Het is ondertussen bijna elf uur.”

Ze kuste me. “Kees… ik heb besloten dat wij vandaag nog een keer gaan vrijen. Ik heb nog nooit te klagen gehad over jouw productie, dus vanaf zo meteen tot en met vrijdagavond kan de chef productie van jouw zaadfabriekjes zich helemaal uitleven.” Ze giebelde. “Dan loop ik vrijdagnacht ten minste geen kans op zaad wat over de uiterste houdbaarheidsdatum is.” Nu keek ze serieus. “Ja Kees. Ik wil met je vrijen. All the way. Nu. Lekkere geile spelletjes doen. En die doen we in de badkamer. Doe de stop in het bad, zet de warme kraan aan. En wacht in de badkamer op me.”
Ze omhelsde me. “Ik hou van je Kees, en dat wil ik je nog een keer laten voelen.” “Ik hou van jou, Joline. Ik hoop dat ik jou dat ook kan laten merken.” Ze lachte zachtjes. “Dat denk ik wel, Kees. Ik maak je helemaal gek… Maar voor je de badkamer in gaat: de buitendeur op slot, alarm er op. We zijn even niet thuis.” Ik knikte. “Aye-aye madam.”

Even later zat het appartement compleet op slot. Joline stond in een slipje en BH in de slaapkamer. “Doorlopen, Kees. Deur van de badkamer dichtdoen, uitkleden en niet spieken.” Niet spieken… Moeilijk! Ze was duidelijk iets van plan wat in de categorie ‘niet gewoon’ viel. Enfin… Kraan aan, temperatuur van het badwater controleren. Die was in ieder geval in orde. En nu maar wachten…
Na een aantal minuten ging de deur op een kier open. “Ogen dicht, liefste. En pas opendoen als ik het zeg.” Ik hoorde geklik van naaldhakjes, geschuif van een krukje. En Joline’s ‘jonge meisjes-stemmetje’ klonk. “Hier ben ik meneer. Zullen we nu verder gaan met de sexlessen?”

Ik deed m’n ogen open. Joline zat op het krukje; haar lange vlecht langs haar bovenlichaam, subtiel opgemaakt, een dun rood bloesje aan, een kort wit plissérokje, haar lange en sexy benen in een lichtbruine panty met letters er op, witte sokjes er overheen en zwarte lakschoentjes met een riempje over de wreef en kleine hakjes. Ze keek me lief aan. “Jolien…”
Ze schudde haar hoofd. “Nee meneer, dat is voor wanneer ik 21 ben. Ik heet Jolientje. En wil u als mijn vriendje.” Haar ogen lichtten even op en ik moest lachen. “Oké Jolientje… Wat wil je allemaal leren?” Ze keek naar de grond. “Ik streel mezelf de laatste tijd wel eens over mijn poesje, meneer. En dat is een lekker gevoel. Maar mijn vriendinnetjes lieten me een paar nachten geleden voelen dat het nog veel lekkerder kan. Met hun vingers en hun vibrator. Maar met u lijkt het me ook heel fijn. Want u heeft iets wat zij niet hebben… En daar ben ik heel nieuwsgierig naar…”
“Je bent een lief meisje, Jolientje. Weet je het zeker? Het kan pijn doen, de eerste keer, hoor.” Ze sloeg haar benen langzaam over elkaar heen. “Dat heb ik gelezen, meneer. Maar ook dat het daarna heel fijn is, en dat wil ik met u samen beleven.” Ze keek me aan en een glimlachje gleed over haar lippen. “U kijkt naar mijn benen, meneer?”
Ik knikte. “Ja. Je hebt hele mooie benen. Mag ik die eens helemaal zien?” Ze glimlachte weer. “Helemaal? En wat gebeurt er dan?” “Dan word ik keihard. En wil ik je lekker tussen je benen betasten. Je mooie poesje voelen. Voelen of je nat wordt… Strelen. Likken. Je lekkere poesje proeven… En dan mag jij mijn paal likken. Als je dat wilt.”
Ze beet op haar onderlip. “Dat lijkt me wel lekker, meneer…” Ze schoof nu heen weer op het krukje. “Jolientje… Laat me je mooie benen zien! Helemaal! Show je natte kutje aan me!” Ze kreunde zachtjes. “Wat geil…” Toen sloeg ze haar benen van elkaar, trok haar rokje wat omhoog en spreidde haar benen zo ver mogelijk. “Vind u me mooi, meneer?” Ik ging op de grond zitten, mijn rug tegen het bad. “Je bent prachtig… Mooie lange benen, je mooie borsten kan ik zien… Je tepels zijn hard! Steken bijna door je bloesje heen, Jolientje! En je panty is al een beetje nat, geloof ik?”
Ze knikte. “Ja meneer. Toen u zei dat u me wilde betasten en voelen en likken… ik werd meteen nat in m’n panty en in mijn rokje. Lekker vies… Kan dat? Lekker en toch vies zijn in één keer?” Ik knikte. “Hier bij mij is het lekker. Tenminste: als jij dat ook vindt. Als je het op school zou doen zouden ze je vies vinden, denk ik. Laat me eens zien hoe jij jezelf over je poesje streelt… Lijkt me een mooi gezicht.”
Ze keek ondeugend. “Mag dat wel meneer? Dat doe ik anders alleen maar onder het dekbed op m’n slaapkamer…”
“Niet jokken meisje. Je zei net zelf dat je het ook met je vriendinnetjes had gedaan.” Ze bloosde. “Aha, zie je wel? Heb je jezelf ook zo aan hen laten zien, geil meisje?” Ze knikte bijna onmerkbaar. “En zij aan mij, meneer… We hebben elkaar heerlijk gezoend, gestreeld en gelikt… En samen geneukt, met een dubbele dildo. Eerst Charlotje en Margootje samen, toen ik met hen beiden. En we zijn alledrie heerlijk een paar keer kletsnat klaargekomen… Charlotte één keertje vlak boven mijn gezicht…”
Ze streelde zich nu hevig over haar panty heen. “En heb jij Charlotte toen lekker gelikt?” Weer een knik. “En uit haar lekkere poesje gedronken. Ze werd in één keer kletsnat, toen ik mijn tong in haar geile kutje bewoog…Ahhhh….” Joline spoot door haar panty, over me heen. “Jij bent ook lekker Jolientje. Ik proef jouw geil…” “Voel me, meneer! Voel lekker aan mijn natte, geile kutje! Ik wil nog een keertje klaarkomen, maar nu moet u het doen… Lekker in uw mond spuiten, weten dat uw tong over mijn natte, geile pantykutje glijdt…”
“Ik wil dat geile kutje van jou van dichtbij zien. Even wachten.” Ik pakte een stel handdoeken en legde die op de grond. “Kom eens op me liggen, je knieën naast mijn hoofd… Dan kan ik jouw mooie poesje goed bekijken. En voelen… Likken…” Ze zakte langzaam op me en haar benen gleden tegen mijn hoofd. “Vind u me mooi, meneer?” Ik humde, terwijl ik haar natte kut zoende. “Mooi… sexy… lekker geil… En je smaakt lekker, Jolientje. Wil jij mij wel proeven?”
Ze gaf geen antwoord, was al begonnen met mijn paal te likken. “Mooi… Warm, hard, maar toch zo zacht… Die wil ik wel in mijn kutje voelen, meneer…” “En als je lief voor ‘m bent gaat hij spuiten, Jolientje. Zul je dan niet schrikken?”
“Ik heb wel eens filmpjes gezien meneer. Op Internet. Werd ik ook opgewonden van. Dan fantaseerde ik dat er zo’n mooie pik in me zat. En lekker veel sperma heel hard in mijn poesje spoot… Maar ik wil het eerst proeven. Lijkt me ook geil…” “Dan ga ik jou lekker likken, Jolientje… Genieten we samen van elkaar, oké?” Ik wachtte niet, maar duwde mijn mond tegen haar natte panty aan. “Ohhhh…. Lekker… Ik wil uw tong in mijn kutje… Lik mijn geile kutje diep!”
Ze klauwde tussen haar benen en trok haar panty kapot. Ik trok haar poesje voorzichtig wat open. “Lekker Jolientje… Lekker nat en zacht…” Ik bromde tegen haar clit en ze schokte. “Ahhh…. Dat trilt zo lekker…” Ik deed het nog een keer. En nog een keer. Ik voelde haar verstrakken. “Ohhh… Ik kom zo klaar! Zo lekker! Ze duwde haar onderlichaam tegen me aan; ik kon nauwelijks ademhalen.
“Lik me! Lik in mijn geile kút! Laat me klaarkomen, ik ben… er…. Ahhhh….” En golf vocht kwam uit haar kut en ik zette mijn mond er vol op. Met mijn tong roerde ik langs haar schaamlippen en over haar clit en Joline’s benen hielden mijn hoofd in de knel. “Lekker… spuiten… Lekker kletsnat klaarkomen… Ik hoorde haar vaag mompelen; haar benen drukten mijn oren dicht. Even later ontspande ze wat en zakte op me neer.

“Oh… Kees! Je hebt me compleet uitgewrongen! Even… uitpuffen hoor…” Zachtjes streelde ik haar rug en haar warme billen. “Zonde van die mooie panty, schatje. Ik had wel porno-scrabble willen doen met de letters op die panty.” Ze giebelde; ik voelde haar zachtjes schudden. Ze draaide zich om, legde haar hoofd op mijn schouder.
“Zo heerlijk, Kees… Helemaal ongeremd mijn fantasietjes werkelijkheid laten worden… Ik mag Jolientje wel. Dat schatje is nog zó onervaren… Geniet van alle nieuwe dingetjes.”
Ik kuste haar langzaam, mij tong gleed over haar lippen. “En ik mag haar volwassen evenbeeld ook wel. Een heerlijke sexy vrouw, die me telkens weer verrast…” Ze kronkelde tegen me aan en giebelde. “En jij bent nog niet eens klaargekomen. Hoe komt dat, Kees?”
“Ik wilde Jolientje niet laten schrikken, schat. Ik weet niet of ze de complete voorraad zou kunnen verwerken zonder zich te verslikken.” Ze likte over mijn tong. “Dat is lief van je. Maar haar volwassen evenbeeld kan dat wél, hoor.” Ze keek me aan met haar blauwe ogen. “Ik ga je helemaal leegzuigen, Kees Jonkman. En je gaat er van genieten, dat beloof ik je.”
Ze gleed over me heen naar onderen. Even hield ze mijn paal tussen haar borsten. “Dat is ook lekker, schat…” Ze giechelde weer. “Om het goed te doen kom ik wat borst tekort, lekker ding. Kom over een paar jaar maar terug, als ik zwanger ben.” Ik schoot in de lach. “Rare muts! Jij hebt heerlijke borsten!” “Ik heb ook een heerlijke mond, Kees… Voel maar.”
Langzaam likte ze over mijn eikel. “Blijf me aankijken, Kees! Ik wil je ogen zien als je klaarkomt!” Ze pakte mijn paal, trok die wat overeind en zoog hem in haar mond. Langzaam steeds verder. Haar tong cirkelde er omheen en ik voelde mijn opwinding snel toenemen. Niet alleen van het heerlijke geoel, maar ook van het prachtige uitzicht: Joline’s ogen op me gericht, haar borsten die soms tussen haar armen door zichtbaar waren, haar mooie billen en eindeloze pantybenen…
En nog steeds met die witte, kanten sokjes en haar schoentjes aan. “Schat, ik hou het niet meer! Het gaat komen!” Ze liet even los en kuste mijn eikel. “Kom maar schatje… kom maar bij Jolientje. Ik ga ervan genieten!” En meteen verdween mijn paal weer in haar mond. Een hand gleed onder me en voelde aan mijn ster…
En dat haalde me over de drempel! Ik voelde mijn zaad omhoog komen en Joline opende haar mond. “Lekker klaarkomen, Kees… Lekker sperma…” Ik genóót! De eerste straal spoot in haar mond, de rest dirigeerde zij zelf over haar gezicht. Op haar voorhoofd, haar wangen, haar keel, in haar haren… En het laatste restje zoog ze langzaam en genietend uit mijn paal.
“Heerlijk…” zei ze zachtjes, terwijl ze me aankeek. “Lekker mezelf helemaal volspuiten met jouw sperma… Jouw geile zaadsletje.” Ze kroop langzaam en sensueel over me heen. “Wil je me kussen schat, of nu liever niet?” Ik trok haar tegen me aan en kuste haar gezicht. Het boeide me niet dat ik m’n eigen zaad proefde, ik wilde deze heerlijke vrouw bedanken voor wat ze gedaan had.

“Schat, je bent heerlijk. Met jou wil ik trouwen!” Ze glimlachte, veegde een sliert sperma van haar wang in jaar mond, proefde overdreven en zei toen: “Dat smaakt wel goed… Oké, dan trouwen we! Overmorgen, kun jij dan?” We schoten samen in de lach. “Heerlijke meid van me… Ja, dan kan ik wel een gaatje vrijmaken,denk ik.” Ze keek ondeugend.
“Nee Kees, jij moet het gaatje dichtmaken.” We knuffelden nog heerlijk na, tot ik zei: “Zeg liefje… Naast ons staat een warm bad. Zullen we daar…” Verder kwam ik niet. Met wat moeite stond Joline op, trok haar schoenen uit en ging nog gekleed in het bad zitten.

“Zo. Jolientje zit er in. Komt die lekkere meneer er ook bij?” “Graag, Jolientje. Zal ik je haren eens wassen?” “Eerst even uitkleden, meneer. Dat mag u doen.” Ik kleedde haar langzaam uit. Overal waar blote huid vrijkwam kuste ik die en Joline lag het genietend te ondergaan. “M’n panty nog even niet, Kees. Laat die nog maar lekker aan. Ik weet dat je dat vreselijk geil vind.” Ze knipoogde. “En ik zie het ook…” Mijn paal was weer hard. “En nu m’n haren wassen, Kees. En m’n gezicht.” Een giechel volgde. “Anders moet je me weer ontsmetten met Whisky.”

Langzaam en teder waste ik haar haren. “Je hebt mooie manen, meisje Boogers…” bromde ik. “Wacht maar, meneer Jonkman. Over twee dagen ziet het er nog veel mooier uit. Ik heb vrijdagochtend om acht uur een afspraak met een kapper. Die komt mij in Malden helemaal optutten, zodat jij, als je me om half twaalf op komt hlen, alleen maar steil achterover kunt vallen. En je laatste woorden zijn dan: “Oh, Jolientje, wat ben jij mooi…”
“Ik zie er naar uit, schoonheid. Maar… Hoe krijg je me dan zover dat ik in Villa ‘Klein Heumen’ de gewenste woorden ‘Ja, ik wil!’ uit ga spreken?” “Oh, da’s niet zo moeilijk hoor”, zei ze met een uitgestreken gezicht. “Een liter koud water doet wonderen.”
En meteen vloog haar hand naar de mengkraan. “En nee, die wonderen gaan we nu niet uitproberen! Je spoelt mijn haar netjes af met warm water en blijft met je boeventengels van die mengkraan af!” “Je kent me ondertussen al een beetje, merk ik…” Ik spoelde haar haren rustig uit. “Zo. Je bent weer helemaal schoon, Jolientje.” Ze kuste me.
“Dank je wel. Lief van je. En nu wil ik jou nog een keertje klaar laten komen, liefje. Kom maar lekker in me, ik ben helemaal van jou…” Ze ging op mijn schoot zitten, pakte mijn paal en leidde die naar haar poesje. “Lekker hard nu, Kees… Ik verlang naar jou sperma in mijn kut! Néém me!” Ik stootte in haar haar en Joline begon me meteen meteen te melken.
“Ik ga je lekker klaar laten komen, Kees… Kijk naar mijn mooie benen, naar m’n lekkere tepels… Voel mijn zachte kutje om je lekkere pik heen…” Ze zat me op te geilen en dat wist ze! “Lekker spuiten Kees… Neuk je geile sletje…” Ik genoot van het uitzicht; over haar schouder heen zag ik haar heerlijke benen, ik kneep in haar tepels, streelde haar clit en stootte ondertussen lekker in haar.
“Je bent een geile minnaar, Kees…Ik voel je overal en dat is heerlijk…” “Jij bent ook heerlijk, Joline… Mijn geile aanstaande vrouw…” Plotseling verstrakte ze en hijgde: “Zeg dat nog eens!” “Mijn vreselijk geile sexy aanstaande vrouw…”
Ze kneep haar poesje samen en schokte. “Ohhh… Kees! Lekker… Daar kom ik van klaar… Nog eens!” Ik bleef in haar oren fluisteren en Joline kreeg een heel zacht orgasme. Intiem bijna. Ik voelde haar zachtjes schokken.

“Lekker…” fluisterde ze. “Zó intens… Nu even kalm aan, Kees.” Ik gleed rustig uit haar. “Volgens mij ben jij een beetje óp nu, schat. Of niet?” Ze knikte. “Maar jij dan?” “Weet je onze afspraak nog? We moeten het sámen leuk vinden, meisje Boogers. En ik voel dat jij nu best wel moe bent. Dus: even rustig uitpuffen in dit lekkere badje; daarna gaan we er uit en aankleden.”
Ze leunde tegen me aan. “Lief…” We hingen nog een tijdje tegen elkaar aan, langzaam elkaar strelend en vooral genietend van het moment. Teder, zachtjes, minder erotisch maar heerlijk intiem. Toen gaf ik haar een lange zoen. “De volgende keer dat we in een bad zitten, zijn we getrouwd, Joline.” Twee blauwe ogen keken me lief aan. “Ik zie er naar uit, Kees. Dank je wel dat je zo lief bent. Kom, er uit. Het water koelt af.” Rustig kleedden we ons aan: Joline in een spijkerbroek en een ruitjesoverhemd.

“Zo. Nu ben ik ook lumberjack, Kees.” “As je mijn paal maar niet omhakt, schat. Maar je kunt zó meedoen aan ‘The Dukes of Hazard”. Moet je alleen een hotpants dragen.” Ze schudde haar hoofd. “Nee, dan breng ik mijn voormalige puistige buurjongen op verkeerde gedachten en wil hij alsnog de theorielessen van Rob in praktijk brengen.”
Ik gromde. “Laat ik het niet merken. Dan gaat dat pubertje een hele onplezierige dag krijgen, vrijdag.” Joline grinnikte. “Puber? Hij is net zo oud als ik, Kees. En ondertussen zijn zijn ouders al lang verhuist. Ik denk dat ik ‘m voor het laatst gezien heb toen ik in de vijfde klas of zo zat.”
Rustig kletsend pakten we onze kleren in. En na een uurtje waren we klaar, inclusief de andere spullen: voor de was, voor de afwas, om schoon te maken; ik had in de garage nog een stofzuiger die op 12 volt werkte, die ging ook mee. Paspoorten, tickets voor de boot, 200 euro contant geld (“je weet nooit of je eens storing bij een pin-automaat hebt”) en bij de slijter kocht ik nog een paar flesjes kruidenbitter. “Stel dat we de Noorse zus van Annette tegenkomen…”

Na de lunch gingen we nog een stukje wandelen. We zeiden niet veel, hielden alleen elkaars hand vast en genoten er van. En rond half drie zei Joline: “Kees, ik ga er vandoor. Wil voor de spits in Malden zijn. Ga jij het wel uithouden hier?” Ze keek me aan.
“Liefje… Fred komt met de zussen mee. Vanavond is het gewoon gezellig met z’n drieën, morgen moet ik m’n trouwpak ophalen, gaan we samen naar Peter en ’s avonds even lekker uitblazen bij Greet. Daarna lig ik, denk ik voor Pampus in bed, naast die kettingzaag. En draai me nog een keertje om als de kapper jou onder handen neemt. En rond elf uur sta ik voor de poort in Malden!”
Haar ogen glinsterden. “Ik heb er zin in, Kees! Het wordt een prachtig feest, zo samen met Fred en Wilma!” We omarmden elkaar lang. “Ik hou van je, Kees Jonkman. En ik ga ‘Ja’ zeggen, dat weet ik zeker!” “Dat ga ik ook doen, Joline. Met volle overtuiging.”
Een laatste, lange zoen in de hal. Toen pakten we de spullen op die Joline mee zou nemen: twee koffers, een weekendtas en een doos met onze eigen keuken- en schoonmaakspullen. Ze zette het in de Mini, nog een korte zoen in de garage en daarna reed ze vlot weg…