Toen ze uit de badkamer kwam, moest ze de slaapkamer van haar ouders passeren. De deur stond bijna half open en er brandden alleen de twee nachtlampjes op de kastjes naast het bed. Op de gang was het donker en omdat ze rare geluiden hoorde, keek Martha naar binnen. Wat ze zag was dat haar moeder op ellenbogen en knieën zat en haar vader zat boven op haar. Haar ouders zaten met hun rug naar Martha toe en hadden er geen idee van dat ze thuisgekomen was. Martha keek gebiologeerd toe en kon duidelijk zien dat haar vader zijn penis niet in de spleet van haar moeder stak, maar in haar poepgaatje! Ze bleef kijken tot haar vader zich na lange tijd uit haar moeder losmaakte.

Stilletjes tippelde ze op haar blote voeten naar haar eigen kamer. Gelukkig had ze de deur op een kier laten staan, zodat ze geen lawaai hoefde te maken. Met het beeld van haar parende ouders op haar netvlies gebrand, speelde ze zich nog eens heel heftig af: twee vingers langs haar klitje en twee vingers tegen de ingang van haar muis. Ze spoot als nooit tevoren en viel ogenblikkelijk in een droomloze slaap.

Toevallig kon ze nog in de loop van de week naar de gynaecoloog gaan in de nabijgelegen stad. Ze fietste twaalf kilometer tegen de wind in en hoopt dat die niet zou keren wanneer ze terug naar huis moest. Ze was helemaal bezweet toen ze in de wachtzaal aankwam en ging zich op het toilet een beetje fatsoeneren. Ze plaste en waste daarna haar kutje zo goed en zo kwaad als het ging omdat ze gezien had dat er toch een mand vol propere handdoekjes stond. Ze kwam wel voor haar borsten, maar misschien ging de dokter toch ook tussen haar benen kijken. Terwijl ze daar aan dacht, voelde ze zich al heet worden. Ze pakte een handdoekje en wreef zich nog eens extra droog.

De dokter bleek een man van tegen de pensioenleeftijd te zijn. Kort grijs haar, vriendelijke blauwe ogen, een rozig gelaat met een mond die naar lachen stond. Hij was heel groot, Martha kwam niet eens tot aan zijn schouders met haar 156 centimeter.

'En, juffrouw Bauwens, wat kan ik voor u doen?' vroeg hij, terwijl hij haar een hand gaf. Die voelde warm en droog aan. Martha ging zitten en vertelde zonder schroom dat ze net achttien geworden was en nog altijd geen borsten had. Dat ze daar al jaren lang meer gepest werd. Dat ze nu een jongen had en bang was dat hij haar zou laten zitten omdat ze geen boezem had.

'We zullen eens kijken,' zei de dokter opgewekt, 'mag ik Martha zeggen of heb je liever dat ik je juffrouw Bauwens noem?'

'Zeg maar Martha,' antwoordde ze. Ze vond de dokter een aangename man, hij stelde haar gerust. Toen ze haar jasje en haar blouse had uitgetrokken, ging ze, op aanwijzing van de arts, op de onderzoekstafel liggen.

'Hmmm,' hoorde ze de dokter zeggen, 'je hebt wel een mooie welving, hoor, en je tepels zijn niet alleen normaal, maar gewoonweg om fier op te zijn.' Hij werkte met zijn handen van tegen haar oksels naar haar borsten toe en zag dat haar tepels rechtop gingen staan.

'Ik hoorde van iemand dat er hormonen voor zouden zijn,' zei Martha, terwijl ze zich concentreerde op haar hoofd om niet te hoeven voelen wat zich in haar onderbuik begon af te spelen. Verdomme, ze werd een beetje nat tussen haar benen! Gelukkig had ze haar lange broek aangedaan! Nu hoopte ze alleen dat ze zich straks niet helemaal zou moeten uitkleden...

De dokter had ondertussen beide tepels tussen zijn vingers genomen en trok er een paar keer lichtjes aan. Daarna streek hij over haar borst van onder naar boven toe en nog eens van opzij naar het midden.

'Hormonen,' zei hij bedachtzaam, 'ik weet niet of jij die nodig hebt, Martha. Dat moet verder onderzoek uitmaken. Met hormonen zijn we voorzichtig. We kunnen beter eerst de natuur zijn werk laten doen en ondersteunen als het nodig is. Kom maar van de tafel af en laten we eens verder kijken. Als je even je andere kleren wilt uitdoen - achter het gordijntje daar - er zijn planken waar je alles kunt opleggen.'

'Lap!', dacht Martha, 'nu gaat hij zien hoe nat ik ben.'

Ze wreef met haar onderbroekje tussen haar benen en kwam helemaal bloot achter het gordijn vandaan en legde zich neer op de onderzoekstafel. De dokter zette haar voeten in de beugels zodat ze met gespreide benen voor hem kwam liggen.

'Zeg eens, Martha,' zei hij met zijn warme, kalmerende stem, 'sinds hoe lang menstrueer jij?'

Martha bloosde, maar ze wilde zo graag dat ze 'normaal' zou zijn, dus antwoordde ze naar waarheid: 'Ik was al zestien toen ik dat voor het eerst had, dokter. En het is nooit veel en nog altijd niet regelmatig.'

Hij had zijn handen ondertussen aan weerszijden van haar bovenbenen gelegd en ze voelde hoe hij met zijn vingers haar lippen uit elkaar trok. Hoe zacht en voorzichtig hij ook te werk ging, toch voelde ze een rilling door haar lijf trekken. Nog nooit had iemand haar daar bekeken, laat staan aangeraakt. En nu sperde hij haar spleetje helemaal open!

'Ik zie dat je nog maagd bent, Martha?'

Ze bloosde heftig en knikte alleen maar.

'Het is gewoon een vaststelling, meisje,' zei de arts vriendelijk, 'heb je al gemasturbeerd - met jezelf gespeeld, zoals dat heet?'

Martha werd nog roder - vuurrood eigenlijk - en de dokter vroeg haar hoe dikwijls ze het dan deed: 'Af en toe? Regelmatig? Elke week of meer?' Luister, Martha, het is belangrijk dat ik dat weet, maar elk antwoord is prima.'

'Bijna elke dag, dokter.. en soms... verschillende keren na elkaar...' Ze was nu echt beschaamd. Wat moest die dokter nu over haar denken? Maar hij kwam naast haar staan, legde zijn linkerhand op haar buik en zijn rechterhand tussen haar benen. Hij begon zachtjes te bewegen met zijn handpalm op haar venusheuvel, zijn vingers alle vier naast elkaar bedekten haar kruis. Na een tijdje voelde ze hoe één vinger (of twee? moeilijk te zeggen...) tussen haar lipjes gleed (of gleden..) en hoe nat ze al weer was. Hij verhoogde met zijn ene hand de druk op haar onderbuik zodat ze roerloos moest blijven liggen, terwijl hij met trage bewegingen met zijn vinger (of vingers...) op en neer streelde tussen haar schaamlippen.

'Sluit je ogen, Martha, denk aan niets,' hoorde ze de dokter zeggen alsof zijn stem van heel ver kwam. Met een schokje kwam ze klaar en toen ze weer bij haar positieven kwam, kon ze onmogelijk met zekerheid weten of ze daarbij ook gespoten had. Tegelijkertijd kwam er weer schaamte in haar op. Had ze het goed gedaan? Had ze de dokter geholpen om hem in staat te stellen haar te helpen?

De goede man bleef nog een tijdlang roerloos staan in dezelfde houding staan. Ze voelde hoe zijn vingers weer allemaal langs de buitenkant van haar kruis lagen en af en toe nog zacht druk uitoefenden. Licht als een veertje liet hij zijn handen van haar afkomen en hij zei haar dat ze zich weer kon aankleden. Achter het gordijn voelde ze tussen haar benen en ze zag hoe haar vingers dropen van het vocht en een paar sliertjes slijm. Verdomme! Ze was echt klaargekomen! Ze trok zo snel mogelijk haar kleren aan en toen ze terug in de praktijkruimte kwam, zat de dokter achter zijn bureau. Hij wees naar de stoel en ze ging zitten.