Boswandeling - 7

Op vrijdagochtend, we lagen nog te soezen nadat we elkaar al een tijdje lui en loom hadden gelikt, ging mijn gsm over. Half slaperig nam ik op, maar ineens was ik klaarwakker: Elvira aan de telefoon. Ik stootte Amélie aan en zette de luidspreker aan zodat ze kon meeluisteren.

'Hallo, Linda, Elvira hier. Hebben jullie zin in een boswandeling vanavond? Ze geven heel goed weer en er is een voetbalmatch met de Belgische ploeg op TV, dus zullen er geen joggers en heel weinig wandelaars zijn. Iedereen zit voor de buis vanavond! Zoals beloofd nodig ik jullie uit om erbij te zijn. Wat denk je?'

'Hoi, Elvira, Amélie luistert mee en knikt nu al van ja. Voor mij is het ook in orde, hoor. Waar spreken we af? Ik logeer tegenwoordig bij Amélie, moet je weten, dus dat is nogal ver van bij mij.'

'Geen probleem, we kunnen jullie met de jeep komen afhalen en weer terugbrengen.'

Amélie nam de telefoon over en vroeg hoe laat ze ons kwam oppikken. 'Half negen? Dat is OK, Elvira.'

We brachten de dag toch in spanning door. We vroegen ons af wat er precies zou gebeuren. 'Ik doe in geen geval een onderbroekje aan,' besloot Amélie, 'dat zit toch maar in de weg. Als we mogen loeren terwijl zij seks hebben, wil ik me afspelen en dan zit een slipje toch maar in de weg. Wat jij?'

'Ik hou een onderbroek aan,' zei ik, 'ik vind dat sexy.'

'En jij bent dan degene die zo graag zou bekeken worden! Dat snap ik niet goed.'

'Ik ben nog altijd een beetje bang, Amélie. Jij niet. Dat bewonder ik in jou. Ben jij echt geen heel klein beetje bang dat er iets zou gebeuren dat we niet willen?'

'Ik vertrouw Elvira. Het is toch waar wat ze zegt: als die kerels niet naar haar luisteren, kapt ze ermee en dan is de pret voor hen ook uit.'

Daar zat wel iets in, moest ik toegeven. Uiteindelijk leefden we de hele dag naar die avond toe en toen de jeep om half negen voorreed, Het was toch met een bang hartje dat ik in de wagen klom. De struise man zat aan het stuur met de kleine naast hem. Elvira, Amélie en ik zaten op de achterbank. De ruiten aan onze kant waren geblindeerd, zodat niemand de passagiers kon zien. Na twintig minuten stopten we en maakten we nog een wandeling van een kilometer of zo tot we aan de bekende plek kwamen. We hadden onderweg niemand gezien.

'Jullie gaan nu eerst op uitkijk zitten in de kuil,' zei de struise, die zich John liet noemen: 'dat is gemakkelijker voor de communicatie,' gromde hij. Daarop stelde de kleine man zich voor als Bert. Eens we in de kuil zaten, stelde Amélie voor dat zij het bospad in het oog zou houden: 'Kijk jij maar naar wat ze doen, liefje,' fluisterde ze. Nu hoefde ik mij niet te verbergen. Ik stond recht in de kuil en had een goed uitzicht op het open plekje waar Elvira al op het gras lag en haar rok en slip had uitgetrokken. Bert was al bezig haar polsen vast te binden en trok de koorden tot bij de twee berkenstammen en bond ze daar aan vast. Net als vorige keer dus. Van op deze afstand kon ik niet heel veel zien van Elvira, wel dat ze dik behaard was tussen haar benen. John kleedde zich langzaam helemaal uit en ging op zijn knieën tussen haar benen zitten, boog over haar heen en even later begon hij te bewegen. Toen hij gedaan had, deed Bert hetzelfde bij Elvira. John trok zijn broek aan en ik zag hem naar ons toekomen.

'Vooruit, meisjes,' zei hij, 'nu kunnen jullie tot bij Elvira gaan. Ik zal hier de wacht wel houden.'

We slopen naar de open plek waar Bert nog bezig was met Elvira te neuken. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik zoiets zag - van in de kuil zagen we immers de mannen alleen op de rug - of eigenlijk op hun achterwerk - bezig. We schoven tot op zo'n meter of twee van het koppel en zagen hoe Elvira ervan genoot. Ze lag daar languit in het gras met alleen haar topje en haar beha nog aan, haar armen achter haar hoofd met haar polsen stevig vastgebonden aan de twee boomstammen.

Toen Bert kreunde, fluisterde Amélie me in het oor: 'Hij is klaargekomen in Elvira.'

'Ja,' antwoordde ik, 'John heeft het ook al met haar gedaan.'

'Wat moet dat ontzettend heet zijn, zo twee keer achter elkaar met twee verschillende mannen, Linda.'

Mmm, ik weet niet... ik heb het nog nooit gedaan, dat weet je toch. En als ik het zou doen, dan niet zo.'

'Jij zou het alleen met Leo willen doen, hé?'

Het verbaasde me dat ik niet helemaal rood werd van verlegenheid en dat ik zomaar 'Ja' antwoordde.

'Dan zal je nog een hele tijd moeten wachten, liefje. Dat weet je ook wel.'

Bert was nu van Elvira afgekomen en stond recht. Voor het eerst zag ik nu een piemel, hij was nog helemaal stijf. Ik vond het wel mooi. Hij trok gauw zijn broek aan en liep naar de kuil. Even later kwam John terug, stroopte zijn broek af en ging terug tussen de benen van Elvira zitten. Zijn piemel was nog een stuk groter dan die van Bert. Hij stak hem waar hij moest zijn en begon te pompen. Nu duurde het veel langer dan de eerste keer tot hij klaar kwam. De twee mannen wisselden elkaar weer af en Bert neukte Elvira nog een tweede keer. Achteraf lag ze verzaligd met haar ogen dicht te genieten. Bert maakte de koorden los en Elvira ging rechtop zitten: 'Daar kijk ik nu een hele week naar uit, meisjes,' zuchtte ze, 'altijd in de hoop dat het weer goed genoeg is. Als het regent of als het te koud is, doen we het bij mij thuis, maar ik doe het toch het liefst in open lucht.'

'Amai,' zei Amélie bewonderend, 'heb jij nu echt vier keer sperma in jou gekregen?'

'Ah ja, natuurlijk, die twee kunnen echt twee keer na elkaar klaarkomen. Ze sparen een hele week hun zaad voor mij, is dat niet geweldig? En jij, Amélie, vond je het opwindend?'

'Ik ben vergeten me af te spelen,' antwoordde mijn lief, 'het was de eerste keer dat ik het zelf zag.'

'Ga maar gerust je gang, hoor,' zei Elvira, 'je hoeft niets te laten zien als je dat niet wilt. Kom maar tussen mijn benen zitten.' Ze legde zich weer op haar rug en spreidde haar benen. Amélie zette zich nu ook op haar knieën en stak een hand onder haar rokje. Terwijl ze naar het glibberige kruis van Elvira keek, waar een slijmerig spoor van al dat sperma uit kwam pruttelen, speelde ze zich af. John en Bert keken toe, ze zaten elk aan een kant van Elvira en streelden haar borsten op de stof van haar topje. Ze staarden naar Amélie haar gezicht waar van af te lezen was dat ze hevig opgewonden was. Met een zucht kwam ze klaar en trok ze haar hand van onder haar rokje weg. Ze viel voorover, met haar hoofd op Elvira's buik en haar handen rond Elvira's bovenbenen.

'Het hoeft niet, maar het mag,' zei Elvira, 'ik weet dat je graag likt, Amélie. Doe maar als je daar zin in hebt. Ik zou het wel graag voelen. Ik ben zelf nog niet klaargekomen.'

Dat liet Amélie zich geen twee keer zeggen en ze dook tussen Elvira's benen. Het duurde niet lang vooraleer Elvira kreunde van genot. De twee kerels bleven de hele tijd met een hand elk een tiet van Elvira strelen. John haalde zijn penis uit zijn broek en begon hem langzaam af te trekken. Elvira zag het en vroeg hem of hij nog iets had voor haar. 'Dat zal wel lukken,' antwoordde hij, en tegen Bert: 'Ga nog eens kijken of er niemand te zien is. Ik denk dat ik takjes heb horen kraken.' Bert sloop geruisloos weg en Johan ging op zijn knieën achter Elvira's hoofd zitten terwijl hij de hele tijd aan zijn piemel trok. Het werd al donker, maar nu zat ik dicht genoeg bij hen om te zien dat hij weer helemaal stijf en hard werd. John mompelde iets en Elvira opende haar mond wijd. Hij boog zich over haar heen en ik zag toch duidelijk genoeg dat er een straaltje sperma uit zijn piemel in haar mond terecht kwam. Ik was ondertussen ook met mijn hand onder mijn rok gegaan en zat met twee vingers met mezelf te spelen. Toen Elvira opkeek zei ze: 'Kijk eens aan, onze kleinste is zich ook aan het amuseren. Doe maar, schatje, laat maar komen.' Ik kon niet anders: ik liet me op mijn rug vallen en speelde me heel hard af. Het kon me niet schelen dat ze het allemaal konden zien, alhoewel ik mijn onderbroek nog aan had, natuurlijk. Ik kwam klaar toen Amélie zich over mij heen boog en me begon te tongzoenen.

We waren nog goed en wel bezig toen Bert terug bij ons kwam met een jongen voor zich uit. 'Ik heb een konijn gevangen,' zei hij nors, 'die kuil schijnt goed bewoond te zijn. Hij zat zich daar af te trekken terwijl hij naar jullie keek. Hij heeft me niet eerder zien aankomen dan toen ik hem bij zijn nekvel greep.'

'Zo,' zei John, 'vertel eens hoe je hier op uitgekomen bent. Je lijkt me een sportieve jongen te zijn.' En inderdaad, de jongen had een short aan zoals van die hardlopers en een rood t-shirt. Je kon duidelijk zien dat hij veel schrik had, maar toen hij Amélie en mij zag, twee leeftijdgenoten, ontspande hij een beetje.

'Ik loop hier elke dag,' stamelde hij ten slotte, 'altijd vroeger dan nu. Ik heb vandaag eerst naar de match gekeken op TV. Daarom was ik vandaag later, maar ik moet elke dag mijn kilometers lopen.'

'En hoe kwam je dan in die kuil terecht?' vroeg John streng, 'volgens mij is dat niet de eerste keer, hé?'

'Nee, ik weet dat jullie hier af en toe komen. Ik heb jullie al drie keer bezig gezien vanuit die kuil.'

'En je kunt goed zwijgen?'

'Ja, natuurlijk. Ik heb dat nog tegen niemand gezegd. En ik zal dat nooit doen, erewoord.'

'Ah, een boy scout ook nog,' zei John ironisch, 'dan geloof ik je op je woord, kerel. Laat de meisjes hier nu eens zien wat je in je sportieve broekje hebt.'

De jongen aarzelde. John zei nu, met meer nadruk: 'Vooruit, man, er zal je niks gebeuren, hoor. Haal gewoon je lul uit je broekje en laat de dames genieten van het uitzicht. Je gaat me toch niet vertellen dat je je schaamt voor wat je hebt? Of heb je tot nu toe alleen maar geloerd? Heb je hem zelf nog niet laten zien aan de meisjes? Of aan de jongens?'

Ik zag dat Bert weer weg geslopen was, die zou het pad wel in het oog blijven houden. De jongen stond nog wat te bibberen op zijn benen. Amélie trok me dichter bij hem en zei nu zelf: 'Toe, laat hem eens zien aan ons. Trek hem eens af terwijl we kijken. Dat is al, daarna mag je weer gaan lopen, ook erewoord!'

Met John onbeweeglijk in zijn rug en met ons tweeën op onze knieën voor hem, trok hij de band van zijn broek omlaag en omvatte hij zijn piemel, maar die was helemaal slap.

'God, laat hem alsjeblief lopen,' kwam Elvira nu tussenbeide, 'die jongen heeft teveel schrik om hem stijf te krijgen.' Ze liep op de jongen toe, trok zijn hand van zijn piemel weg en zei: 'Laat die meisjes gewoon kijken, kerel. Ze hebben nog niet veel piemels gezien en zeker niet zo'n mooie als die van jou. Ze legde nu zelf haar hand op zijn penis en kneedde hem tot er wat leven in kwam. Ze pakte zijn hand en stak die tussen haar benen waar het natuurlijk nog allemaal nat en slijmerig was. Het resultaat liet niet lang op zich wachten. Zijn pik werd stijf en Elvira begon hem nu echt af te trekken. Met de handen van John op zijn schouders achter zich en Elvira naast hem die hem afspeelde, kon de jongen niet anders dan stokstijf blijven staan. Op de open plek was er nog net genoeg licht om de contouren van zijn stijve lul te zien en het zaad dat eruit spoot zag ik ook. Het spoot vlak voor mij met een boogje in het gras.

'Zo erg was dat toch niet,' knorde John, 'trek je broek op en loop verder. En als we je nog eens betrappen op spioneren, zal ik niet zo vriendelijk meer zijn als vandaag.'

'Ach nee,' kwam Elvira tussenbeide, 'zo erg was dat echt niet. Ik vond het leuk om eens zo'n jonge gast af te trekken. En hij heeft me goed tussen mijn benen gevoeld, de schat. Dat had je nodig, hé? Ik zou eerder zeggen dat je altijd welkom bent en dat je niet in die kuil hoeft te zitten. Je kunt gewoon meedoen, jongen. Hoe heet je eigenlijk?'

'Wouter,' stamelde hij verlegen.

'Wel, Wouter, ik zou je graag nog dikwijls aftrekken. En de meisjes hier zullen er ook wel van genieten als je zo'n heerlijke stralen zaad los laat. Je hoeft dat allemaal niet zelf te doen, Wouter. Daar zijn meisjes voor gemaakt, weet je? Zo'n meisjeshand rond je pik, dat is toch veel leuker dan je eigen hand, niet? Of was het de eerste keer misschien, dat je je liet aftrekken?'

'Ja,' mompelde hij, 'erewoord.'

'Daar heb je hem weer met zijn erewoord,' bromde John, 'zeg eens, kerel, als mijn vriendin je uitnodigt om je af te trekken, wat zeg je dan? Of ga je in het vervolg langs een andere weg je kilometers lopen? Dag mag ook, hoor.'

'Hou je mond eens,' zei Elvira nogal bits, 'je snapt toch dat Wouter helemaal van zijn melk is. Luister, jongen, als je zin hebt om nog wat verder te spelen met mij en met deze meisjes hier, zonder die mannen erbij, dan geef je me gewoon je telefoonnummer en dan spreken we verder af. En als je geen zin hebt, dan gaan onze wegen hier uit elkaar en je zwijgt als een graf, versta je?'

Wouter knikte heftig. Hij wist nog altijd niet wat hem overkwam. Amélie, die nooit op haar mondje gevallen is, verbrak de stilte die er plotseling gevallen was: 'Hey, Wouter, wij zijn even oud als jij. Ik snap dat je het niet graag hebt met volwassenen erbij, maar met mij en mijn vriendin... als je daar zin in hebt, dan geef je je telefoonnummer gewoon aan ons. Dan kunnen we onder ons drietjes met elkaar spelen.'

'Dat is goed,' stamelde hij. Amélie gaf hem haar gsm en hij tikte zijn nummer in. 'Zet er zelf maar 'Wouter' bij,' zei ze, 'en ik bel je een van de dagen wel eens op.'

Bert was ondertussen weer bij ons gekomen en ging nu met Wouter door de varens naar de bosweg. 'We zullen toch naar een andere plek moeten zoeken,' vond John, 'dit lijkt me iets te bekend te worden. Al bij al valt het nog mee, maar op een keer zullen we minder geluk hebben.'

'Je hebt gelijk,' stemde Elvira in, 'zoek maar iets anders, John. Al vind ik het jammer, dit is echt wel een goed plekje.'

Iedereen kleedde zich aan, behalve Amélie en ik omdat we niks uitgedaan hadden. We stapten in stilte naar de jeep en ze brachten ons naar Amélie haar huis.

'Vond je het ook leuk, drie piemels zien op een avond?' vroeg Amélie in de auto, 'die van Wouter vond ik zelf wel de mooiste, al was het te donker om hem goed te zien.'

'Zou je het met hem willen doen?' vroeg ik.

'Dat denk ik wel, het is toch een mooie jongen. Weet je, Linda, ik ben er zeer van dat ik biseksueel ben. Ik val op jongens en op meisjes. Maar ik wil het echt maar met een meisje doen, liefste schat, en dat ben jij. En je moet wel weten dat ik er nooit iets zou tegen hebben als je het ook met een jongen zou doen, Linda. Of met een man. Als ik maar je enige meisje mag blijven.'