Klik hier voor meer...
Donkere Modus
Datum: 01-09-2022 | Cijfer: 9 | Gelezen: 7786
Lengte: Lang | Leestijd: 19 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): 16 Jaar, Boswandeling, Jong En Oud, Kamp, Lesbienne, Vriendinnen,
Vervolg op: Boswandeling - 5
Al vanaf mijn elfde, om precies te zijn vanaf mijn plechtige communie, hield ik bijna elke dag trouw een dagboek bij. Ik hoor het mijn moeder nog zeggen: 'Je zult later blij zijn wanneer je alle momenten van je jonge leven nog eens kunt meemaken door ze te lezen.' Ach, mama, je moest eens weten...

Nu, dertien jaar na mijn eerste dagboeknotitie, lees ik inderdaad mijn dagboeken van elf jaar geleden na om mijn belevenissen met Amélie, Leo en Elvira te reconstrueren en ze in verhaalvorm te gieten.

Wat er daarna allemaal met mij gebeurd is, komt later nog aan bod. Laat me nu volstaan met jou, lieve lezer en lezeres, te zeggen dat ik anno 2022 van mijn pen leef. Onder mijn echte naam schrijf ik columns in tijdschriften en onder een schuilnaam heb ik al twee bundels met erotische verhalen kunnen uitgeven. In die verhalen staat niets over mijn jeugdervaringen, die wens ik uitsluitend anoniem te publiceren en daar leek Opwindend.Net mij de ideale plek voor. Uiteraard zijn alle namen fictief, voor de rest klopt alles tot in het kleinste detail, met dank aan mijn dagboeken en aan mijn mama die me mijn eerste dagboek cadeau deed...

In september 2010 schreef ik voor het eerst iets over het meisje dat in dit verhaal Amélie genoemd wordt:

'Naar een nieuwe school en ik had schrik dat ik niemand zou kennen. Al mijn vriendinnen zitten nu op een andere school dan ik. In het eerste speelkwartier kwam er een meisje naast me zitten: 'Hoi, ik ben Amélie, hoe heet jij?' Ze zit een jaar hoger dan ik, ze is jarig op 16 april en ik op 16 september, dus is ze bijna anderhalf jaar ouder. Ik vraag me af waarom een meisje uit een hogere klas op mij afstapt en vrienden wil worden met mij, want dat zegde ze toen de bel weer ging en we elk in onze rij gingen staan. Amélie is heel mooi en dat komt niet door haar kleren, want die zijn niet eens 'van de mode'. Ze heeft een heel mooi gezicht en hele mooie handen. Ze lacht heel veel en ik denk dat ze heel slim is. Ik ben blij dat ik al van de eerste dag een vriendinnetje heb.'

Over een maand word ik vierentwintig en ik vond het hoog tijd om mijn belevenissen met Amélie op te schrijven, niet in dagboekvorm, want in mijn dagboeken heb ik meestal alleen korte notities gekrabbeld van wat er gebeurd is. Over mijn gevoelens staat er helaas weinig in. En die probeer ik nu in dit verhaal binnen te smokkelen en ook wil ik er een samenhangend geheel van maken. Ik heb het verhaal expres ook niet literair willen schrijven om niet de kans te lopen herkend te worden door de schrijfstijl van mijn gepubliceerde verhalen of van mijn columns. Ik weet echter dat Amélie, Leo, Elvira en sommige anderen die verder nog in dit verhaal zullen voorkomen, mee lezen. Daardoor houd ik me ook aan de feiten, maar natuurlijk vanuit mijn perspectief en mijn gevoelens. Hun versie zou dus van de mijne kunnen verschillen omdat ze het anders hebben ervaren of anders hebben aangevoeld. Ik draag dit verhaal, 'De boswandeling', graag op aan Amélie zelf en blijf vooral ook Elvira en Leo dankbaar voor wat ze voor mijn jeugd en volwassen worden betekend hebben.


--- --- --- ---

Ik sla mijn dagboek open op de derde week van de zomervakantie 2012, wanneer ik al twee dagen bij Amélie logeer. Dinsdagvoormiddag ben ik bij haar toegekomen en we hebben al direct twee uur in bed gelegen. Ik weet niet hoe dikwijls ik klaargekomen ben, zeker vier keer, elke keer een beetje anders, maar wel altijd met Amélies tong tegen mijn gleufje en mijn kitten (zo noem ik mijn clitoris). Ik heb niks anders gedaan dan aan haar tieten gezogen, staat hier. Misschien heb ik ook wel iets meer gedaan, dat weet ik niet meer. Ik vertrouw er op dat mijn dagboeknotities juist zijn. 's Avonds hebben we nog eens gevrijd en 's anderendaags weer twee keer. Ik krijg niet genoeg van haar en zijn klaarblijkelijk ook niet genoeg van mij. Ik heb haar elke keer gevingerd, dat doe ik graag en Amélie zegt dat ik het heel goed doe.

'Je hebt me toen, bij mij thuis, gevraagd of het voor mij de eerste keer was,' vraag ik haar na onze zoveelste lik- en vingerpartij, 'en ik heb naar waarheid geantwoord van ja. Ik vraag me af of het voor jou ook de eerste keer was. Je deed het zo goed, dat ik denk dat je al veel ervaring had. Met meisjes, bedoel ik, want ik weet wel dat je voor je met mij vrijde ook al seks had met je papa.'

'Je weet dat ik nog maar sinds drie maanden seks heb met papa,' antwoordt Amélie, terwijl we languit in elkaars armen op bed liggen, 'maar ja, ik heb het ook al eens met een meisje gedaan. Alleen was het geen meisje meer, maar een vrouw.'

'Vertel!' roep ik.

'Niet jaloers worden, jij,' lacht ze, 'eigenlijk wil ik je dit best vertellen, maar niet als je zult denken dat ik het liever met haar deed als met jou, want dat is niet waar.'

'Ik ben niet jaloers, Amélie. En ik zal ook niet jaloers worden, dat beloof ik je. Maar ik weet nog van niks en ik wil gewoon dat ik je evenveel plezier kan geven als jij mij. Vertel dus maar, ik luister met oren zo groot als van een olifant.'

'Dan hoop ik dat jouw oren niet gaan wapperen of flapperen als die van een olifant, liefste. Goed, ik zal het je vertellen. Ik heb het nog nooit tegen iemand gezegd, zelfs papa weet er niets van. Niet dat hij er boos zou om zijn, het zijn gewoon zijn zaken niet. Het heeft ook niets met hem te maken, natuurlijk.

Ik was tot verleden jaar lid van een jeugdbeweging die ieder jaar op kamp ging in de Ardennen. Allemaal meisjes natuurlijk. Dat ging me tegensteken, want ik had eigenlijk meer interesse gekregen in jongens, stel je voor! Ik was toen verliefd op Arnold die een klas hoger zat als ik. Maar hij keek niet eens naar mij. Goed, op dat kamp dus, verleden jaar, kreeg ik op een namiddag hele erge buikpijn. Het was alsof er allemaal stenen in mijn buik zaten. Ik kon bijna niet op mijn benen blijven staan. Twee leidsters brachten mij naar de tent van de verpleegster.

Die verpleegster was de tante van een van de meisjes bij de jeugdbeweging. Nu weet ik natuurlijk waarom ze ieder jaar vrijwilligster was op dat kamp. Zo kon ze, zonder argwaan te wekken, aan het lijf van meisjes komen. Ik weet bijna niks van die vrouw, alleen dat ze heel mooi was, groot en slank, bruingebrand en heel kort zwart haar en in een spierwit verpleegstersuniform zag ze er echt fantastisch uit. Ze lachte ook de hele tijd en ik voelde me direct goed bij haar. Ik denk dat ze vooraan in de dertig was. Enfin, ik moest op een brits gaan liggen met mijn uniformkleedje naar omhoog want ze ging mijn buik masseren. Na een paar minuten voelde ik dat het al wat beter ging, ze deed dat heel goed, vond ik. Toen zegde ze dat ze ook nog lager op mijn buik moest masseren en ook: 'Ge gaat straks windjes moeten laten, Amélie, ik verwittig u maar. Trek het u niet aan, meid, er zit gewoon veel te veel lucht in uw darmen. Mag ik uw broekje wat lager trekken, anders kan ik u niet masseren.'

Ik knikte en met een hese stem zegde ik dat het goed was, maar ondertussen was ik helemaal ontspannen en die warme handen op mijn buik waren eigenlijk heel opwindend, zeker toen ze mijn onderbroekje naar beneden trok. Ik dacht nog: straks ziet ze mijn kutje, wat dan?

'Hef uw billen eens op, meid.'

Ze trok mijn broekje af tot op mijn benen, dat voelde ik wel. Ze begon weer zachtjes te masseren en dat masseren werd steeds meer strelen, tot vlak boven mijn haartjes, mijn heuveltje, zogezegd.

Ik kon er niks aan doen, maar mijn ademhaling werd onregelmatig, ik moest naar adem happen elke keer dat haar handen bijna tegen mijn kutje kwamen. Ik vond het heel spannend en ineens wou ik dat ze met haar hand tussen mijn benen zou komen en als vanzelf deed ik mijn benen zo ver uit elkaar als die smalle brits dat toeliet.

'Mag het nog wat lager of is het zo goed, Amélie? Is de pijn helemaal weg? Dan mag je nu opstaan. Anders ga ik nog wat door als je dat goed vindt.'

Haar vingertoppen lagen nu tussen mijn haartjes.

'Ga maar door, zuster,' zei ik, want ik wist niet hoe ik haar anders moest aanspreken. Ze was toch helemaal als verpleegster gekleed, dus...

'Zo, dan heb je hier misschien ook nog pijn?' En nu legde ze haar hand tussen mijn benen, zonder me echt aan te raken, ik voelde alleen dat ze tegen mijn haartjes aan lag.

'Ja, zuster, daar moogt ge me ook masseren als de pijn dan weg gaat.'

Ze boog zich over me heen, keek me met vriendelijke ogen aan en zei: 'Ge moet heel zeker zijn dat ge daar wilt gemasseerd worden, Amélie, anders doe ik het niet. Masseert ge u daar zelf ook als het een beetje pijn doet of heeft iemand anders u daar al gemasseerd?'

'Alleen ik, zuster, als het daar kriebelt.'

'En kriebelt het nu?'

'Ja, heel erg, zuster.'

'En ge weet wat dat is, als ik u daar masseer, Amélie? Ik zal het doen als verpleegster, weet ge? Dus als ge er iets van zegt tegen iemand, zal ik zeggen dat ge premenstruele krampen had, dat ik niet anders kon dan u daar aanraken.'

'Ik zal het tegen niemand zeggen, zuster, beloofd,' en ik maakte met mijn vingers het teken dat ik er een eed op deed.

'En toen, lieve Linda, legde ze haar hand helemaal op mijn kruis en ze begon druk te geven en te aaien, te strelen, te wrijven en opeens zat ze met haar vingers in mijn gleuf en ik wist dat ik helemaal nat was, daar. Ik vond het ongelooflijk fijn dat iemand anders dan ik daar nu met haar vingers speelde. Ze vroeg de hele tijd of ik het goed vond en ik kon alleen maar zuchten dat het goed was. En dan heeft ze me gevingerd tot ik helemaal klaar kwam. Het was de eerste keer dat ik moest spuiten, ik dacht ook eerst dat ik geplast had, ik was zo beschaamd. Maar ze zegde dat het normaal was, dat ik nu zeker beter zou zijn. En dat was ook zo. Toen ze nog wat druk op mijn buik gaf, liet ik het ene windje na het andere. Je weet hoe goed dat kan doen als je buikpijn hebt, Linda. De verpleegster zegde dat ik Lut tegen haar kon zeggen en dat ik altijd naar haar mocht komen als ik nog eens buikpijn kreeg, of iets anders. 'Daar ben ik hier voor,' zei ze lachend. Ze trok zelf mijn broekje terug omhoog, hielp me van de brits en trok mijn uniformkleed recht. 'Als ge deze nacht terug buikpijn zou krijgen, dan moogt ge naar hier komen,' zei ze, 'ik zal uw leidsters verwittigen dat ge waarschijnlijk nog last zult hebben van maagpijn en van uw buik. Is dat goed?' 'Heel goed,' antwoordde ik en ik was toen al vast van plan om die nacht naar haar toe te gaan. Ze sliep in die tent, er stond ook een brits met een opgerolde slaapzak naast de brits waar ik op gelegen had. Het idee dat ze nog eens met mijn kutje zou spelen, me nog eens zou vingeren, wond me enorm op. Ik speelde me normaal elke avond af, maar in zo'n tent met twintig andere meisjes durfde ik dat niet omdat ik altijd zo moet kreunen als ik klaar kom. Dus die nacht trippelde ik onze tent uit en liep ik naar het andere eind van de kampeerplaats naar de verplegingstent. Er brandde een lampje binnen. Dat moest, zei Lut, zodat iedereen de tent zou kunnen zien. Wanneer er iemand bij haar was voor verpleging, hing ze een witte doek aan de flap van de tent, zodat er niemand zomaar zou binnen komen. Haar tent stond naast de grote tent waar we aten en spelletjes speelden, dus ver van de slaaptenten af.

Toen ik binnenkwam, lag ze op haar bed met een lamp te lezen.

'Ah, Amélie, ik dacht wel dat je zou komen. Die buikkrampen kunnen lang duren, nietwaar?'

Ik zei niets en ging gewoon op de brits liggen, naast die van haar.

'Zeg het eens, meisje, wat wilt ge?'

Zonder me te bedenken en zonder enige schaamte zei ik: 'Dat ge nog eens met mijn muis speelt, Lut. Ik doe dat elke avond, maar in de tent met al die andere meisjes durf ik dat niet. En ik kan niet slapen als ik het niet gedaan heb. Maar ik heb liever dat gij het doet.'

'En ik heb je woord van padvinder dat ge het tegen niemand zult zeggen?'

'Ik zweer het!'

'Kom maar bij mij op mijn brits, Amélie, leg u maar boven op mij, kind.'

Ze had alleen een nachtkleedje aan, ze rook zo lekker, ik kon haar borsten voelen. Ik had mijn pyjama aan en daar had ik een trui boven aan getrokken. Terwijl ik op haar lag, trok ze al mijn kleren uit, heel handig.

'Oh, ge hebt al geen broekje meer aan,' stelde ze vast. Ze trok me tegen zich aan en kuste me. Gelukkig had ik al veel over seks gelezen en mama, die een jaar daarvoor gestorven was, had me ook voorlichting gegeven en onder andere ook over tongzoenen gesproken, hoe dat moest, en zo. Dus deed ik al maar direct mijn mond open en ze stak haar tong bij mij naar binnen terwijl ze mijn billen streelde en dicht tegen zich aantrok. Haar hand gleed langs mijn billen tussen mijn benen en ze begon me direct af te spelen, ze kon met haar vingertoppen net tot aan mijn klitje en ik kon niet anders dan klaarkomen. Toen ik bij mijn positieven kwam, zei ze dat ik aan haar tepels mocht zuigen en zij zou daarna aan de mijne zuigen. Dat was echt een openbaring, Linda, ik had dat zo graag, van de eerste keer al voelde ik elektriciteit door heel mijn lijf gaan, van mijn tieten tot in mijn kutje.

'Als ge wilt, moogt ge mijn kutje likken,' fluisterde ze en ze ging met haar benen helemaal open liggen, 'heb je al met meisjes gevrijd, Amélie?'

'Nog nooit, Lut, maar ik vind het wel heel leuk met u.'

Ze nam mijn hoofd tussen haar handen en leidde me tussen haar benen. Ze was helemaal kaal daar, ik wist niet dat vrouwen zich daar scheren, ik dacht gewoon dat zij daar geen haar had. Ze rook zo lekker, maar voor je jaloers wordt, Linda, moet ik zeggen dat jij nog veel lekkerder ruikt dan zij, hoor. Bij haar was dat een zware, zwoele geur terwijl jij heel fris ruikt. Enfin, ik heb haar kutje gekust en ze zei dat ik mijn tong moest gebruiken, dus dat heb ik gedaan en ze heeft me geholpen om het goed te leren doen. Het was ontzettend warm in die tent, dat weet ik nog. Ze zei dat ik niet terug naar de slaaptent moest gaan, maar op de brits naast haar kon blijven slapen. Ze zou een rapport maken voor de leidsters dat ik ziek geworden was en dat ze vond dat het beter was dat ze me kon verzorgen als het nodig zou zijn. In dat rapport stond ook dat ik na het middageten mijn siësta in de verplegingstent moest houden. Of de leidsters dat nu wisten of niet, heb ik nooit geweten. Maar dat die twee leidsters van mijn groep lesbiennes waren en eigenlijk een koppel waren, heb ik achteraf wel vernomen. Dus denk ik dat zij wel wisten wat Lut in haar verplegingstent met sommige meisjes deed. Ik heb nog drie middagen mijn siësta in haar tent doorgebracht, elke keer een half uur waarin zij mij likte en ik haar. En ze zoog ook elke keer lang aan mijn tepels, dat vond ik echt de max. Maar nu doe jij dat, lieve schat, mijn Linda, en ik wil niet dat er nog een ander meisje aan mijn tieten zuigt of aan mijn kut. Geloof je me?'

Ik trok haar dicht tegen me aan en zei dat ik haar tieten wilde afzuigen. En terwijl ik als een baby aan haar tepel zoog, gleed haar hand tussen mijn benen. Ik deed ze open, zodat ze met haar volle handpalm mijn hele kruis bedekte en nu was het alleen nog wachten op haar vingertoppen tegen mijn kitten...
Lees verder: Boswandeling - 7
Geef dit verhaal een cijfer:  
5   6   7   8   9   10  
Klik hier voor meer...
Klik hier voor meer...