Suzanne had een heel vreemd gevoel in haar buik toen ze haar auto voor het hotel inparkeerde... een combinatie van een baksteen die erin lag en een groot aantal vlinders die er rond dwarrelden. Even kwam het bij haar op weer rechtsomkeerd te maken... maar ze realiseerde zich dat ze dat niet kon maken en eigenlijk ook niet wilde.

Ze wist niet precies wat ze van dit eerste echte gesprek met haar coach, buiten de emails om, moest verwachten, maar ze voelde aan dat het niet een gewoon onderhoud zou worden, waarin ze tips zou krijgen. Als dat het was geweest was hij niet zo expliciet geweest over zijn aanpak. Dat hij erin geloofde om goede prestaties te belonen en falen te straffen. En dat zij zich echt helemaal aan zijn coaching moest overgeven, om het succesvol te laten zijn. En dat hij had gezegd te geloven in de ouderwetse disciplinering, met lijfstraffen en al.

Ze had gefaald... Niet alleen was ze onvoldoende aan studeren toegekomen, maar ze had haar tijd verknoeit met spelletjes op de PC. En dat had nu geresulteerd in een 3 op haar laatste toets. Dat had ze hem eerlijk moeten vertellen. En toen had hij deze afspraak met haar gemaakt.

Ze realiseerde zich dat hij haar straks misschien wel met een lineaal over haar hand zou slaan. Of misschien zou ze zich wel 20 keer moeten opdrukken of zo... Maar heel misschien zou hij haar ook wel willen zien om haar heel streng aan te kijken en haar een boetepreek te geven.

Kamer 210 had hij haar op haar mobiel laten weten. Ze volgde de bordjes naar de linkervleugel van het hotel en gebruikte de trap om naar de tweede te komen. Voor kamer 210 aarzelde nog even en klopte toen aan...
John had even te voren ingecheckt en vroeg zich af of Suzanne echt zou komen. Zij moest toch aanvoelen dat hij haar echt straf zou gaan geven. Die 3 voor haar laatste toets was volstrekt niet nodig geweest als ze een beetje haar best had gedaan. En hij had laten weten dat hij in lijfstraffen geloofde.

Eén minuut na vijfen werd er op de deur geklopt. John liep naar de deur en deed die open...

Suzanne bleek een nog mooiere vrouw dan de indruk die hij op basis van haar opgestuurde foto van haar had gemaakt. Ze was zo'n 1,80 lang, had halflang blond haar en grote blauwe ogen in een allerliefst gezicht, die hem nu ietswat bangig aankeken. Ze had een kort rokje aan en een strak truitje, die haar borsten omspande.

"Hoi Suzanne. Kom verder. Fijn om je nu in het echt te ontmoeten." Ze begroetten elkaar met drie zoenen op de wang en John leidde haar de kamer in en liet haar plaatsnemen op een van de twee zitstoelen aan weerszijden van een klein tafeltje.

De eerste minuten was het gewoon gezellig. Suzanne vertelde John hoe vaak aan dit hotel voorbij reed op weg naar haar werk, maar er nooit binnen was geweest en John vroeg door over haar werk, waarna Suzanne vertelde over allerlei asepecten van haar baan bij de politie. Gaandeweg het gesprek kwam het op de cursus die Suzanne deed en waarbij ze zoveel moeite had om aan studeren toe te komen.

Op dat moment gaf John aan dat hij juist daar wat verder over wilde praten. Zijn gezicht en de toon van zijn stem werden ernstiger. Hij gaf aan dat hij teleurgesteld was in de mate waarin Suzanne zijn adviezen had opgevolgd..
"... en wat had ik gezegd dat er zou gebeuren als je onvoldoende had gestudeerd?" vroeg John op een strenge toon.
Ik voelde me een klein meisje en het onderbuik gevoel van toen ik net aankwam werd weer voelbaar. Ik vond het moeilijk om wat te zeggen, en haperde even...
"Nou?" drong John aan.
"Dan zou ik straf krijgen" antwoordde ik zachtjes en voelde me nog kleiner worden...
"Precies" zei John... "En je weet dat ik geloof in ouderwetse straf. Dus ga maar even staan en draai je maar met je rug naar mij toe."
Ik keek raar op. Wat zou hij nou willen? Ik had me kunnen voorstellen dat ik, een verbod had gehad om uit te gaan voor een periode of, heel kinderachtig, strafregels had moeten schrijven of in het allerergste geval - want hij had al es iets gezegd over lijfstraffen - dat ik een paar petsen met een lineaal op mijn hand zou krijgen (ik zou door de grond gaan van schaamte). Maar nu? Opstaan en omdraaien?
"Waarom?" vraag ik.
Maar dan wordt hij heel fel en zegt heel streng en kortaf: "Omdat ik dat zeg, en nu gauw."
Ik sta op en draai me om met mijn rug naar hem toe. Het maakt me onzeker hem niet te zien... Wat wil hij met me?
"Doe je rok naar beneden."
Neeeee...! Dat kan hij niet menen. Wat wil hij? Ik draai me om en kijk hem vragend aan.. wat wil je?
"Je bent stout geweest, Suzanne. En stoute meisjes krijgen straf. En ik geloof dat een ouderwets pak billenkoek precies is wat jij nodig hebt."
Ik kan dit niet geloven... En even sta ik als verdoofd hem aan te kijken. Is dit echt?
"Draai je om, Suzanne, en doe je rok naar beneden. We hebben een afspraak, weet je nog wel?"
Ik weet niet waarom en hoe ik dit doe, maar ik voel me warm worden in mijn gezicht en ik draai me gehoorzaam om. Mijn armen gaan naar achteren en mijn handen voelen het ritsje aan de achterkant van mijn rok. En langzaam maar zeker trek ik het ritsje naar beneden en schuif ik vervolgens mijn rokje over mijn heupen omlaag. Als ik het loslaat valt het naar beneden op mijn enkels. Ik moet nu vuurrood zijn in mijn gezicht. Daar sta ik als een klein kind gewoon in mijn roze slipje met mijn rokje op mijn enkels voor een man die ik niet eerder in het echt ontmoet heb...
Ze stond enigszins versteend met haar rug naar me toe. Haar rok op haar enkels. Ik had een prachtig uitzicht op een prachtig stel billen dat door een roze slipje omspant werd.
"Ga maar een beetje voorover gebukt staan".
Als verdoofd gehoorzaamde ze.
Ik stond op van mijn stoel en legde mijn rechterhand op haar rechterbil en voelde de zachtheid van haar achterste. Ze was lief, maar ze was lui en ongedisciplineerd geweest en verdiende flink straf.
"OK Suzanne... ik ga je een idee geven van wat er gaat komen..." en met dat ik dat zei gaf ik haar drie petsen op d´r achterste. Ze gilde, meer uit schrik dan van pijn.
"Je hebt dit verdiend dame. Je bent bezig geweest met PC spelletjes in plaats van te studeren en daarom heb je het niet gehaald en daar krijg je nu straf voor." En weer gaf ik haar drie harde petsen.
"En nu ga je bij mij over de knie, dame."
Ik trok de rechte stoel van onder het burootje vandaan en ging daarop zitten. Ik pakte Suzanne bij haar arm en trok haar over mijn knieën. Zij had haar armen op de grond nodig om niet voorover te vallen. Haar benen kwamen van de grond.
"Wat heb jij verdiend, Suzanne?..."
En als er niet meteen een antwoord komt, sla ik haar met kracht drie keer op haar linker en drie keer op haar rechterbil. "Wat heb jij verdiend, Suzanne?..."
"Ehh.. ik heb straf verdiend, John"
PETS, PETS, PETS, PETS, PETS, PETS, PETS, PETS...
"En hoe heb jij straf verdiend?"
Ik merk hoe het haar moeite kost om dat te zeggen en laat mijn hand nog een paar keer hard op haar billen neerkomen... "Hoe heb jij straf verdiend?" PETS PETS PETS
"Ik heb een pak op mijn billen verdiend."
"Juist, Suzanne, dat heb je zeker."
En weer gaat mijn arm de lucht in ... PETS PETS PETS PETS
"En eigenlijk heb je dat op je blote billen verdiend."
En onder protesterend stribbelen, wat geen zin heeft omdat ik haar stevig vast heb, trek ik haar slip naar beneden. Over haar billen en over haar bovenbenen tot aan haar knieën.
Haar billen zien al wat rood.
Ik ben voornemens haar goed te laten voelen dat ze fout is geweest. En na even haar billen bevoeld te hebben, gaat mijn arm omhoog en laat ik mijn hand kletsend op haar rechterbil naar beneden komen... KLETSSsssss En weer, en weer, en weer. En dan op haar linkerbil... KLETSSSsssss...KLETSSSsssss...KLETSSSsssss.
En weer en weer en weer...
Langzaam, maar zeker kleuren haar billen vuurrood.
Haar aanvankelijk spartelen neemt gaandeweg af... en op een gegeven moment ligt ze stil over mijn knieeen en ontvangt ze mijn klappen gelaten... Ik hoor haar zachtjes snikken...
"De laatste twintig, dame" kondig ik aan... en tel de slagen af. Op haar linker en haar rechterbil alternerend... luid kletsend.
k voel me onmogelijk als ik zo bij John over zijn knieën lig mijn handen voor me op de grond om te voorkomen dat ik helemaal voorover kieper... Ja, ik weet het dat ik straf heb verdiend. Maar dit...? Dit is zoooo genant.
En dan vraagt hij mij om het te zeggen. Ik moet zeggen hoe ik straf heb verdiend, maar ik krijg het niet over mijn lippen. Totdat hij me weer hard op mijn billen slaat...
"Ik heb een pak op mijn billen verdiend" gooi ik eruit.
"Precies" zegt hij weer.
En dan gaat hij weer door... er lijkt geen einde aan te komen. En mijn billen doen al zo zeer.
Op een gegeven moment snik ik het uit.. het doet zo'n zeer, maar ik heb ook zo'n spijt van mijn domme gedrag.. en ik weet dat ik dit echt verdiend heb. Af en toe slaat John een paar keer achter elkaar op precies dezelfde plek en dat is bijna onhoudbaar, maar dan gaat hij weer net wat verder... ik heb het idee dat mijn billen overal geconcentreerd bewerkt worden en er geen plekje overgeslagen wordt.
Dan na een eeuwigheid stopt hij...
Het geklets is eindelijk uit de lucht en het wordt er stil van.
Hij tilt me omhoog en houdt zijn hand onder mijn kin, mij dwingend om hem aan te kijken.
Haar betraande ogen kijken mij verdrietig aan...
"Ben ik duidelijk geweest, Suzanne? Heb je hier iets van geleerd?" En met een nasnikkende stem zegt zij "het spijt me, John. Ik zal beter mijn best gaan doen."
Ik kus haar op haar hoofd. "Goed zo, meisje, daar ben ik blij om.
De volgende keer dat het niet lukt ga je gewoon weer over de knie en dan ga ik een paddle gebruiken. Ga nu maar in de hoek staan om het te laten bezinken."