Eva

In de vier weken, dat ik in Nijmegen ben, gaat alles voor de wind. De introductie op de universiteit was gezellig, zonder vernederende dingen, maar wel met een enkel drankje. Het was gericht op kennismaking met Nijmegen en de uni zelf. Sommige dingen die we hoorden waren tamelijk lachwekkend. Bijvoorbeeld dat een bepaald lunchcafe ook wel bekend staat als “Quicky”, omdat in de achterkamer gelegenheid gegeven wordt voor een vluggertje. Of dat waar is? Met mijn jaargenoten kan ik goed opschieten, op één na. Ene Roald is een heel eigenwijs mannetje, die op één of andere manier altijd met mij in discussie gaat. Iri. Mijn huisgenoten zijn ook heel aardig. Na mij zijn er nog drie bijgekomen zodat alle kamers bezet zijn. Vijf jongens,Alex,Mo, Ronald, Jasper en Peter. Vijf meisjes, Lynn, Charlotte, Anouk, Yasmine en ik. Mijn kamer is prachtig, vanuit een openslaande deur loop ik zo de tuin in. Hij is ruim, met een hoogslaper, wat nog meer ruimte oplevert. Ik heb mijn spulletjes een plekje gegeven, en nu is het echt mijn kamer. Vanavond is de eerste Saamavond, zoals ze, de oudste bewoners, het noemen. Wat dat inhoud is weten de nieuwkomers niet. Alleen dat er altijd een thema is, dat door de huisbaas, Michael, wordt bepaald. Vanavond is het: "Nadere kennismaking". De saamavond wordt altijd gehouden in de grote kamer met het podium. Ik ben heel benieuwd.

Als ik die avond de kamer binnenstap vallen me enkele dingen direct op. De tafel staat centraal, 11 stoelen er omheen en een stapel speelkaarten erop. Om ons heen staan een tiental paspoppen , allemaal in een andere kleur, tegen de muur. Er staan diverse sofa’s en het podium is ontruimd, hetgeen betekent dat er volop ruimte is. De meeste stoelen zijn al bezet door mijn huisgenoten. Aan het hoofd zit de huisbaas, Michael, de enige veertiger in een gezelschap van veelal twintigers, en buiten mij Anouk en Peter als tieners. Alleen Jasper komt nog na mij binnen. Als ieder van een drankje voorzien is neemt Michael het woord. “Beste huisgenoten, dit is de eerste Saamavond in dit collegejaar. Vier nieuwe huisgenoten maken dit voor het eerst mee, en ik neem het woord om enkele regels heel duidelijk op tafel te leggen. In de eerste plaats: Hoewel het een verplichte avond is, is iedereen vrij op te gaan, als dat hem of haar uitkomt. Ten tweede: de dingen die we doen blijven binnenskamers. Ten derde: Als je vind, dat er over jouw grenzen heengegaan wordt, zeg je stop. En dan wordt er onmiddellijk gestopt, zonder discussie. Vragen?”. Ik heb er zo ongeveer tienduizend, maar ik zwijg. Dat geldt voor alle nieuwkomers, de oudgedienden zitten er met een uitgestreken snoet bij. “Goed”, herneemt Michael. “Ik verzin de thema’s, voor vanavond is dat “nadere kennismaking”. Ik heb daarvoor een aantal attributen klaargelegd, verder ben ik spelleider. Dat doe ik vanuit de regiekamer”. Hij wijst op een deur, naast een grote spiegel, die, zoals ik begrijp, eenzijdig spiegelt, zo’n politieding. Hij kan alles van ons zien, wij niets van hem. “Het laatste wat ik in deze kamer doe is het verstrekken van de eerste twee opdrachten. Eën: Kies allemaal een paspop”. Er volgt gerommel en gestommel, Ik heb mijn zinnen gezet op een neongroene paspop. Verreweg de lelijkste, en daarom juist heel aantrekkelijk. “Opdracht twee: Hang drie kledingstukken, die je draagt, aan je pop”. Dat is even denken. Ik trek twee sokken uit, en doe ze de pop aan. Het zijn Happy socks en de pop is direct vrolijker. Ook draag ik een dasje over. Ik kijk rond, en zie, dat veel mensen er dezelfde ideeën op na houden. Alleen Peter heeft zijn T-shirt opgeofferd, naast zijn schoenen, en zit nu met ontblote torso. We gaan allemaal weer zitten. Maar dat is niet de bedoeling. Vanuit de regiekamer, of is het het commandocentrum, klinkt het: “Zet de stoelen omgekeerd rond de tafel. Behalve de mijne en die van Anouk. We gaan voor de aloude stoelendans”. En daar begint de muziek. Als die stilvalt, laat ik me direct op een stoel zakken. Jasper is de verliezer. De prijs: weer een kledingstuk voor de paspop. Hij loop nu op blote voeten, gelukkig had hij van die korte sokjes, anders waren andere keuzes nodig geweest. De muziek begint weer, ik houd het drie ronden vol, en dan raak ik ook mijn laatste sok kwijt. Uiteindelijk blijft Peter over. Tijd voor nog een drankje. Nog tijdens het drankje komt de volgende opdracht. We moeten ballonnen opblazen, en met een touwtje aan onze voeten bevestigen. Zo gezegd, zo.. Daarna klimmen we allemaal op het podium. Het spel is, nu zoveel mogelijk ballonnen van een ander stuk te trappen, je doet mee zolang je zelf nog een ballon aan je been hebt hangen. Als Michael het startsein geeft, barst de hel los. Jagen is leuk, met je rechteroog zoek je een prooi. Gejaagd worden is minder. Met je linkeroog speur je naar bedreigingen. In het begin is het geknal niet van de lucht, maar spoedig komt er ruimte op het podium. Ik bewaak mijn ballonnen zorgvuldig, neem Peter en Charlotte te grazen, dan nog eens Peter. Doei. Ai, daar gaat een ballon. Jasper, sneaky sluip, die had ik niet gezien. We zijn nog met z’n drieën nu. Anouk heeft nog twee ballonnen, Jasper en ik één. Een uitval van Anouk en mij samen. Exit Jasper. En exit ik, want in één beweging heeft Anouk ook mijn ballon vermoord. Elke kapotte ballon kost weer een kledingstuk aan de paspop. Ik offer een ketting en twijfel dan…broek of blouse. Blouse wordt het. Daar zit ik in mijn blauwe bh. Ik ben niet de enige. Ook Charlotte heeft haar blouse gelaten, Mo en Jasper zitten in hun onderbroek, het wordt mooi om je heen te kijken.

Het spel gaat verder aan de tafel. We nemen allemaal een stoel, om en om zitten een jongen en een meisje. Het spel is “Truth or dare”. Daarom liggen twee stapeltjes kaarten omgekeerd op tafel. We beginnen met de rechterstapel. De oudste, Jasper, vierde jaars biologie, stelt de vraag aan zijn rechterbuurmeisje, Yasmine. Ze kiest voor truth. “Hoe oud was je, toen je het verschil tussen jongens en meisjes ontdekte?” Het is niet moeilijk hier eerlijk over te zijn. Yasmine gaat verder, Peter naast haar kiest “dare”. Hij moet met zijn ogen dicht rond de tafel lopen, zonder zich te stoten. Dat lukt hem niet, want Charlotte steekt een been uit. Na de bons mag hij zijn broek bij de paspop aantrekken. Hij heeft een mooie, knalgroene onderbroek aan, constateren we. Het spel gaat door, en we verliezen steeds meer aan de paspoppen. Jasper is de eerste die zijn zwarte boxer verliest. Met een tragisch gebaar trekt hij hem naar beneden, ons even vol zicht gevend op zijn lid, ik zucht, want dat mag er wezen. Zo in slappe toestand, dat zal wat zijn als hij opgewonden raakt. Overigens: ik ga mee met de stroom, maar nu ik in bh en slip zit krijg ik toch mijn bedenkingen. Als ik zo zelf voor gaas ga, gun ik ze dan een vol zicht op….De slips en bh’s volgen elkaar nu in rap tempo. Ik moet mijn laatste kledingstuk laten op “dare” ,druk je twintig keer op. Bij vijftien tikt Anouk mijn rechterhand weg. Schijnt te mogen. Ik ben niet kinderachtig. Daar gaat mijn broekje. Ik neem haastig plaats aan de tafel. Anouk en Yasmine zitten net als ik, met de armen over elkaar. Lotte en Lynn tonen onbevreesd hun borsten, uitdagend zelfs. De volgende opdracht komt van Michael: “Ga op het podium, loop rond en bekijk de anderen. Je mag niets verbergen, maar ook nergens aanzitten”. Dat is heel spannend. Het is geen willekeurige sauna, het zijn de huisgenoten. Ik keur de anderen en word gekeurd. Jasper maakt de meeste indruk, lang, gespierd, donkerblond krullend haar, een baardje. Ook Mo mag er zijn. Hij is besneden, zie ik, maar er is genoeg overgebleven. Ook hij is gespierd, een sportschooljongen. Zwart haar, bruin. Een mediterraan type. Peter valt tegen, te dik, een beetje kind nog. Alex er tussenin. Ronald daarentegen is ook een beschuitjestype. Een beetje gedrongen, maar wel sterk. En wat daar beneden hangt. Van de dames vind ik Lynn het mooist, dun, een wapperende bos rood haar, ook beneden, kleine tietjes, afgetraind buikje, lange benen. En Charlotte verslaat iedereen op boezem. Zelf zal ik ook wel gerangschikt worden, vrees ik, maar het commando: “Ga maar weer zitten”, klinkt Michaels stem. Dame-heer, om en om”. We gingen zitten. Ik zat naast Alex en Ronald, niet mijn eerste, niet mijn laatste keus. We nemen een drankje, daarna wordt er verder gegaan met de linkerstapel kaarten. Charlotte leest de eerste voor voor Peter, die “truth” kiest. “Heb je je wel eens rotseschaamd, en waarom was dat?”Peter komt weg met een flauw verhaaltje, dat hij als vijfjarige ooit ergens in zijn broek plaste. De dare voor Lynn geeft meer de koers aan, die we gaan varen: “Kus de persoon naast je op de plek, die je het meest aantrekt”. Lynn buigt zich over Mo en geeft hem een intense zoen op één van zijn tepels. Hij slaakt een diepe zucht. De vraag voor Charlotte wordt: “Hoe was je ontmaagding”. “Waardeloos”, zegt ze.” Ik was dertien en voor het eerst op het kerstbal van de middelbare. Ik had een zwarte jurk aan, met rode panty’s eronder, lakschoenen. Ik voelde me een prinsesje. Iedereen was mooi gekleed, anders mocht je niet eens naar binnen. Heel gezellig, dansen, kletsen. Een jongen uit de vierde wilde met me dansen, ik voelde me heel vereerd. Hij gaf me een drankje. Eerstejaars mochten natuurlijk geen alcohol, maar hij gaf me glühwein. Kan geen kwaad, zei hij. Ik werd licht in mijn hoofd, en heel galant ging hij met me mee naar buiten.” In het fietsenhok staan we uit de wind”. Ik hoor het hem nog zeggen. Nou uit de wind, uit het zicht. We waren nog niet in het fietsenhok of hij pakte me vast en drukte zijn mond op de mijne. Vond ik reuze interessant. Zijn tong woelde in mijn mondholte en, gedeeltelijk verdoofd door de nooit eerder gebruikte alcohol, beantwoordde ik zijn zoen. Teken voor hem om aan de bandjes van mijn jurk te frummelen. Eerst had ik niets in de gaten, maar toen ik een hand op de rug voelde, die mijn net aangeschafte eerste bh’tje losmaakte raakte ik in paniek. “Rustig, rustig”, zei de jongen.”Ik wil er alleen even een kusje op geven. Ze zijn zo mooi. Jij bent prachtig”. Zijn handen masseerden mijn kleine heuveltjes, zijn tong likte langs mijn tepeltjes, ik werd als boter. Ik wist wat er ging komen, en het kwam. Zijn handen trokken mijn panty naar beneden, mijn broekje ging in één moeite mee. Zijn vinger masseerde mijn spleetje, eerst voelde het wel lekker, ik masturbeerde al een jaar of wat. Met de ogen dicht genoot ik even, zo’n grote jongen, die aandacht aan mij besteedde. Maar eensklaps werd ik op mijn rug gelegd op een paar vieze zakken, die daar lagen. Het volgende moment voelde ik iets hards daar beneden, zijn penis, de hemel zij dank niet zo’n grote, boorde zich in me. Ik wilde schreeuwen, maar hij sloeg een hand op mijn mond, en neukte me. Pijn, dat was wat ik voelde. Hij was snel klaar, spoot zijn kwakkie gelukkig op de deken naast me. “Sorry”mompelde hij en weg was hij. Ik trok mijn kleren aan en ging stilletjes naar huis. Ik heb het nooit eerder aan iemand verteld”. We zijn er even stil van. Maar het spel gaat verder.

Bij de volgende “dare” moet Ronald het mooiste kutje kiezen. De dames gaan naast elkaar zitten op de rand van het podium, de benen uit elkaar. Ronald kijkt, extra lang bij het roodkroezige schaamhaar van Lyn. “Zo kan ik niet kiezen”, zegt hij. Dan zakt hij op zijn knieën bij Anouk, verbergt zijn gezicht in haar schaamstreek en likt hevig. Hij verplaatst zich naar Lynn, zelfde ritueel. Dan ben ik aan de beurt. Ik zie zijn donkerblonde koppie tussen mijn benen, ik voel zijn tong in en rond mijn vagina, ik voel de opwinding toenemen. “Laat me niet alleen, Jongens”, zegt Ronald, alvorens Charlotte te grazen te nemen. “We besluiten met zijn allen wie het mooiste, lekkerste pruimpje heeft. Peter zet zijn mond al begerig op de spleet van Anouk, de rij van de heren sluit aan. Elke kut wordt geproefd door elke jongensmond. Als voor ieder meisje een jongen zit, want Ronald is gewoon weer overnieuw begonnen, zegt Jasper: “De winnaar is zij, die het eerste komt”. Die challenge gaan ze aan. “Op mijn teken”, zegt Jasper. “Nu”. Alex valt op mijn doosje aan, alsof het een fruitschaal is. Ik knijp mijn benen rond zijn hoofd. Mijn rechterhand helpt, ik vinger mezelf om zijn tong heen. Diep van binnen begint het. Een paar diepe likken van Alex, en ik begin zacht te jammeren. Het orgasme komt als een warme deken, een opluchting, een bevrijding. Maar ik was niet de eerste. Charlotte, die door Mo gebeft werd, liet een oerkreet horen. Ook de andere dames laten niet lang op zich wachten. Yasmine rolt ettelijke keren met haar hoofd over de vloer van het podium, “Zo lekker”, verzucht ze. Alleen Anouk, die Peter tussen haar benen heeft, heeft er moeite mee. Natuurlijk worden de rollen nu omgedraaid. De jongens gaan zitten. Wij lopen voorlangs, tot er “stop geroepen wordt. Ik sta voor Jasper, zijn paal piekt omhoog. Ik veeg wat haar uit mijn gezicht, buig me voorover en proef hem. Mijn hand masseert zijn ballen, zijn stam. Ik hap, lik, slik, kijk naar zijn ogen, die weggedraaid zijn, kietel met mijn tanden om zijn eikel, lik nog eens. Zijn hand schiet naar beneden, hij trekt zijn penis terug uit mijn mond, ik steek mijn tong uit, en dan schiet het witte spul tevoorschijn, onder mijn ogen, op mijn neus, op mijn wangen en kin, maar niet op mijn tong. “Wat ben je mooi,”, zegt Jasper, en smeert het uit over mijn gezicht. Ik ga met mijn vingers door het sperma en lik het op. Naast me is het gehijg nog volop bezig. Anouk en Alex zijn tweede. Hij komt in haar mond. Ze slikt alles in met een verheerlijkt gezicht. Het volgende wat ik voel is Ronald, die me vingert, nattigheid voelt, en binnendringt. “Ik neuk”, zegt hij. “Ik paal het mooiste wezen van het huis. Ik bijt in haar borsten, ik smeer haar schoorsteen, ik ga klaarkomen op het diepste level”. Het podium ligt ineens vol condooms, die gretig worden gebruikt. Want het is ieder met ieder, ook Michael komt erbij. Zijn penis is het meest indrukwekkend, na die van Jasper, ik zie hem verdwijnen in Lotte’s achterste. Peter berijdt haar van voren. Nog twee keer beleef ik een orgasme, deze avond. Ja, het thema was goed. We hebben nader kennisgemaakt.