Het was medio maart, het ochtendzonnetje scheen al mijn slaapkamer in. ik word altijd weer vrolijk als ik ‘s ochtends in het licht naar mijn werk kan. Ik stapte uit bed en liep naar de douche. Dieuwertje lag nog soezerig in bed. Met een glimlach dacht ik aan gisteravond. Na een partijtje squash hadden we heerlijk gevreeën. Ik draaide de kraan koud en bleef een minuut onder de koude douche. Nu was ik wel helemaal wakker. Ik droogde me af, trok mijn kleren aan en ging fluitend naar beneden om het ontbijt te maken.

Even later kwam Dieuwertje naar beneden. De ochtend was niet haar beste tijd van de dag, ze mopperde: “Doe niet zo walgelijk vrolijk. Het is verdorie nog maar half acht!” Ik lachte. “Dat krijg je ervan als je ‘s avonds stoute dingen doet!” plaagde ik haar. “Jullie mannen zijn egoïsten, zonder enige consideratie voor de nachtrust van hun onschuldige vriendin doen ze maar waar ze zin in hebben!” klaagde ze.

Ik gaf haar een zoen. “O, wat heb jij je gisteravond opgeofferd! Ik hoorde jou toch echt dingen roepen als: 'ga door! 'harder!' 'nog een keer!' Kortom, je hebt me weer een goede reden gegeven om vanavond terug naar huis te komen, schat! Maar ik moet weg, mijn collega’s van het werk houden.” Ik pakte mijn laptop en mijn tas en stapte neuriënd in de auto.

Op de parkeerplaats van mijn werk stapte ik tegelijk met mijn collega en vriend Frits uit. “Morgen, Frits, heerlijk zonnetje, niet?” “Douwe, die niet zo walgelijk vrolijk. Ik heb nog geen koffie op!” “Wat nou, wilde Anke niet vrijen?” “Daar geef ik geen antwoord op. Slaapkamergeheimen, weetjewel. Maar die troela moest vanmorgen bij het eerste ochtendkrieken zo nodig al gaan hardlopen.” “Moest jij mee om haar handje vast te houden?” “Nee, maar ze wilde dat het ontbijt klaar zou staan.” “Zo, je zit aardig onder de plak!” “Verloren weddenschap”, zei hij somber. “Vertel!” Hij bloosde. “Slaapkamergeheimen, kerel. Top secret. Ze vermoordt me als ik dat vertel.” Inmiddels waren we bij de koffieautomaat aangeland. Frits nam genietend een slok van zijn koffie. “Ah, daar knapt een mens van op!” “Als je al ontbijt klaar had voor Anke, waarom dan geen koffie voor jezelf?” “Man, ik krijg ‘s ochtends niks door mijn keel. Pas op mijn werk de eerste koffie.”

Frits vroeg me: “Volgende week met dat bedrijfsfeest, neem jij dan Dieuwertje mee?” “Denk het niet. Zij wil wel, maar ik heb niet zo’n zin om oppas te spelen. Ze kent niemand.” “Nee, omdat jij haar nooit meeneemt.” “Doe jij toch ook niet met Anke.” “Dat is omdat zij dat zelf nooit wil. Maar volgende week komt ze wel.” “O? Hoe heb je haar overgehaald?” Frits grijnsde. “Slaapkamergeheimen.”

Ik zuchtte en hief mijn handen “OK, ik vraag Dieuwertje ook wel mee, kan ze met Anke over ons roddelen. Wie weet, krijg ik op die manier nog wat van jouw slaapkamergeheimen mee. Knap, man, hoe je me zo ver gekregen hebt. En dat op de vroege ochtend!” Frits gniffelde: “Heb ik jou iets gevraagd? Ik heb alleen maar verteld dat ik Anke heb overgehaald!” “Ja, maar nog niet hoe! Je maakt me heel erg nieuwsgierig.” Weer bloosde Frits. Hij keek een beetje schichtig om zich heen. “Anke heeft bepaalde fantasieën. Ze daagde me uit zo'n fantasie werkelijkheid te laten worden, dan zou zij meegaan naar het feest.” “O? En welke fantasie heb je uit laten komen?” “Seks met toe... ach nee, dat gaat je ook geen flikker aan! Wat in de slaapkamer gebeurt, blijft in de slaapkamer!” “Weet je zeker dat het in de slaapkamer gebeurde?” grijnsde ik. “Rot op, man. Aan je werk!”