De volgende ochtend stonden we op tijd op, pakten de tent in en reden naar Hirtshals in het noorden van Denemarken, om daar de boot naar Kristiansand in Noorwegen te pakken. De rit ging voorspoedig en we waren ruim op tijd in Hirtshals om de boot van 13.30u te halen. Op de boot genoten we van de zee, we zagen bruinvissen en langzaam doemden de bergen van Noorwegen in de verte op. Om vijf uur waren we in Noorwegen.

We kochten snel boodschappen voor het avondeten en zochten een wildkampeerplekje aan een meertje vlak tegen de stad aan. Er was ook een openbaar toilet dichtbij. Heerlijk voor ons tentje genoten we van de rust. Een simpele campingmaaltijd van bonen met wat groente, champignons en een salade. Dan even zwemmen, een lekkere kop koffie en lekker tegen elkaar aangeleund wat lezen. We deden nog even een hardlooprondje wat we afsloten in het meertje. Even een sapje om bij te tanken en daarna kropen we tegen elkaar aan in onze slaapzak. Janna draaide haar billen tegen mijn buik en ik sloeg mijn arm om haar heen. Binnen een paar minuten voelde ik haar adem rustig worden. Ze was in slaap gevallen. Met een glimlach op mijn lippen zakte ik ook weg. Ik droomde dat ik op het balkon van een paleis seks had met Anke, voor het oog van een plein vol toeschouwers.

De volgende ochtend werd ik wakker met de billen van Janna schuivend langs mijn stijve ochtendpaal. Ik kantelde mijn bekken wat en schoof mijn eikel i haar lekkere warme, vochtige tunneltje. Janna vindt dat lekker zo ’s ochtends, even intiem zijn zonder dat er meteen heftige seks bij komt. We moesten allebei onze ochtendplas nog doen, dus lang duurde het niet, maar fijn was het wel.

Nog 3 volle dagen, en we zouden Anke ophalen van het vliegveld in Oslo. We ontbeten op ons gemakkie en pakten de kaart erbij om te kijken hoe we deze dagen in zouden vullen. We besloten naar Stavanger te gaan en daar de komende dagen door te brengen. Maar wel op een camping daar, zodat we niet steeds weer in zouden hoeven pakken.

Het was een uur of vier rijden naar Stavanger. We hoefden ons dus niet te haasten. We vonden een simpele camping even buiten Stavanger, dichtbij genoeg om ernaartoe te kunnen lopen maar toch buiten de stad.

De verwachting voor de volgende dagen was niet denderend, dus we besloten een hut te huren in plaats van ons tentje op te zetten. De hut had een overdekte veranda, dus ook bij regen kon je buiten zitten. Vooralsnog was het weer nog prima, dus al gauw zaten we prinsheerlijk in het zonnetje, een sapje voor onze neus. Ik draaide snel een simpele maaltijd in elkaar: aardappelpuree, boontjes, ui en champignons en een salade met sla, komkommer, dadels en feta.

Terwijl we zaten te eten, hoorden we van een paar hutten verderop muziek komen: een gitaar en een fluit, zo te horen. Toen we het eten op hadden, gingen we even kijken. Vier huisjes verderop zagen we twee mannen die gezellig aan het spelen waren. Het bleken twee Duitsers uit Hamburg te zijn, Helmut en Egon. Hoe Duits kan je het hebben. Ik schatte ze zo rond de dertig. We vroegen of we mee mochten komen spelen. Dat vonden ze erg leuk, dus even later zaten we gezellig te jammen. Janna begon steeds vrijer te worden in haar spel en speelde op de fluit leuk samen met Helmut, met Egon en mij als begeleider.

Al gauw kwam er een aantal mensen uit naburige hutten en campers luisteren en er ontstond een sfeertje dat wel leek op de camping in Ribe. Iedereen neemt wat mee en deelt wat hij heeft. Een aantal stellen begon te dansen. Dat leeft in de Scandinavische landen toch wat meer dan bij ons. Als er bij ons al gedanst wordt, is het vormeloos individueel gehups, niet noodzakelijkerwijs in de maat van de muziek. Hier gingen mensen echt samen dansen.

Net als in Ribe kwamen er ook meer muzikanten bij. Er kwam zelfs iemand met een Nyckelharpa aanzetten, dat is een soort viool met toetsen. De speler heette Knut. Dat gaf Janna en mij gelegenheid om soms ook te gaan dansen. Janna danste vaker dan ik en ik zag dat Helmut en Egon ook graag met haar dansten. Ze genoot, ze zag er super sexy uit met blosjes op de wangen.

Na een vrolijke horlepiep stonden we even in elkaars armen na te genieten. “Ik heb zin om met jou te vrijen”, glimlachte ze. Ik gaf haar een warme zoen. “Anders ik wel. Wat dacht je van een lekkere massage als opwarmertje? Ik heb zin om je lekker te verwennen.” “Waar heb ik jou toch aan verdiend? Ik had nooit gedacht dat het zo fijn zou zijn om bijvrouw te zijn.”

Die opmerking van Janna trof me onaangenaam. “Voel je je zo, bijvrouw?” Ze keek me zacht aan. “Ik geniet heel erg van deze dagen met jou en ik voel dat jij er helemaal voor mij bent. Maar over twee dagen komt Anke er weer bij en dan is zij weer gewoon jouw nummer één vrouw. Ik geniet van jullie oprechte liefde en ik ben daar heel gelukkig mee. Maar doe niet alsof ik voor jou net zoveel beteken als Anke. Die leugen moet je me niet aandoen.” Het trof me als een mokerslag. Ik pakte ontroerd haar handen beet. “Janna, ik ga niet ontkennen dat je gelijk hebt. Anke betekent inderdaad alles voor me, al heb ik de laatste dagen eigenlijk totaal niet aan haar gedacht. Maar wil jij geloven, lieve schat, dat ik ook stapeldol op jou ben? Dat ik intens gelukkig ben dat jij jouw leven met mij wilt delen?” Ze keek me vol liefde aan. “Ik geloof je.” We gaven elkaar een eindeloze zoen, helemaal de wereld om ons heen vergetend. Onze handen begonnen aan een dwaaltocht over elkaars lichaam.

We werden gestoord door Helmut, die grijnzend zei: “Het lijkt me best wel geil om naar jullie liefdesspel te kijken, maar misschien zijn er mensen die daar wat minder goed tegen kunnen. Spelen jullie nog even mee?” We kregen allebei een vuurrood hoofd. We waren er inderdaad na aan toe om te plekke de liefde te gaan bedrijven. Niet dat we in Ribe en op Rømø geen toeschouwers hadden gehad, maar we waren nu veel intiemer met elkaar dan daar.

We kwamen nog even op de veranda bij Egon en Helmut, maar we wilden allebei eigenlijk nog maar één ding: vrijen. En iedereen kon dat aan ons zien. “Ga maar naar jullie hut. Wij overstemmen jullie wel”, grapte Egon. Hand in hand liepen we naar onze hut, terwijl de klanken van Knut’s Nyckelharpa en de fluit van Helmut ons vergezelden.

Die klanken vormden nog steeds de achtergrondmuziek bij ons langdurige en intense liefdesspel. Dit was geen ‘bedrijven’ van de liefde, dit was een eredienst voor onze liefde, tegelijk teder en gepassioneerd. Ik beminde lichaam en ziel van Janna zoals ik nog nooit had gedaan, als een ware symphony érotique. Langzaam en teder, snel en vurig, hard en ruig, alles kwam aan bod, culminerend in een daverend slotakkoord van sublieme eenwording. Ik betwijfel of de muziek er nog bovenuit kwam, maar wat kon het ons schelen. We zonken weg in een peilloze, postorgastische bedwelming.

Ik kwam bij terwijl er buiten onze hut een kleine serenade klonk. Ik streelde Janna zachtjes. Ook bij haar begon het leven terug te keren. Egon en Helmut zongen het duet uit de Parelvissers van Bizet. Ik kreeg de slappe lach, ik kwam niet meer bij. Janna moest al net zo lachen als ik. Gierend lagen we op het bed. We stonden op en liepen naar de veranda. Daar stond een groepje mensen. Behalve de Duitse muzikanten ook Knut en zijn vriendin, en nog een ander stel.

“Geweldig! Dank jullie wel!” riep ik. “Jullie ook, voor jullie inspirerende spel op het liefdesorgel!” riep Helmut. Lachend liepen ze weg naar hun eigen hut. “Oeps, vergeten iets aan te trekken!” giechelde Janna. “Wie kan er nou iets tegen hebben om de godin van de liefde te aanschouwen”, zei ik. Ik trok haar daar op de veranda naakt tegen me aan en intens verliefd vonden onze lippen elkaar maar weer in een lange zoen. Ik hoorde een hoge lach van de vriendin van Knut. “Kom, meisje, een avondplas en dan lekker samen in de slaapzak.” “Ik wil nu niet douchen. Ik wil jouw geur de hele nacht bij me dragen”, fluisterde Janna.

Ik was er me nog net bewust van hoe we genietend van elkaars nabijheid samen in de slaapzak lagen. Toen niets meer.