Als dit het eerste verhaal is dat je van me leest, zou je er meer plezier aan kunnen beleven door te beginnen met hoofdstuk 1, omdat er verwijzingen kunnen zijn naar personages of gebeurtenissen die in eerdere hoofdstukken hebben plaatsgevonden. Alle personages die deelnemen aan seksuele activiteit in de verhalen zijn 18 jaar of ouder. Dit verhaal is volledig een fictief werk. De namen, personages, plaatsen en incidenten die erin voorkomen zijn het werk van de verbeelding van de auteur. Elke gelijkenis met werkelijke personen, levend of dood, gebeurtenissen of plaatsen is geheel toevallig.
Een lijst van de figuren die in mijn verhalen voorkomen vind je op mijn profiel pagina.

De tweede week van januari liep ten einde en op vrijdag de 15e zouden Jeff en Rachel aankomen voor hun bezoek van een week aan België, alvorens door te reizen naar Italië. Daar wilden ze twee weken blijven en Gina en Victoria bezoeken, in de hoop, daar ben ik zeker van, dat het weer mooier zou zijn dan de winter in België.
Donderdagavond belde Grace om me eraan te herinneren dat we hadden afgesproken onze Amerikaanse vrienden op het vliegveld van Brussel op te halen.

"Hallo Lew, je bent het toch niet vergeten hoop ik?"

"Nee Grace ik ben het niet vergeten, morgen om 10:30 moeten we Jeff en Rachel ophalen op het vliegveld.

"OK, geweldig, ik wilde gewoon zeker zijn."

"Maak je geen zorgen, ik haal je om 9:00 op zodat we ruim op tijd op het vliegveld zijn. De kofferbak van mijn auto zal leeg zijn dus er is voldoende ruimte om hun bagage erin te leggen."

"Gewoon om zeker te zijn."

"Ja schat, ik mag dan nu 60 zijn maar ik ben nog niet seniel, anders zou ik je niet meer die geweldige orgasmes kunnen geven waar je zo regelmatig om vraagt."

"Orgasmes waar ik om vraag, jij bent altijd degene die wil spelen, ik ben gewoon een arme alleenstaande moeder die wegkwijnt, een beetje verlangend naar wat gezelschap."

"Je brengt me echt in tranen, als je zo doorgaat geloof ik je nog, heeten teen."

"Nen heeten teen, ik? Ik ben de deugd zelf, jij bent degene die me altijd in vervoering brengt, me als een piraat meeneemt op een groot schip en me aan boord gevangen houdt terwijl je elke nacht en soms zelfs overdag van alle soorten ondeugende dingen met me doet."

"Alsof je het niet leuk vindt, je droomt er zelfs al van om de komende week door onze bezoeker en mijzelf dubbel gepenetreerd worden."

"Oh jij stoute man, je zou me dat plezier toch niet misgunnen zeker?"

"Absoluut niet! Ik zal je zelfs meenemen naar mijn kelder en je tentoonstellen voor alle clubleden en je geselen."

"Oh wil je dat met me willen doen? Alsjeblieft, Meester Lew?"

"Dat zou je nu wel willen, hè?"

"Heb je al met Tanja gesproken over ons bezoek?"

"Ja dat heb ik en ze heeft er zelfs voor gezorgd dat Jack er ook bij zal zijn, hij kijkt er echt naar uit om zijn touwen om een Amerikaans meisje te knopen, vooral nadat hij van mij gehoord heeft hoe ze eruit ziet."

"Uitstekend ik kan niet wachten om erheen te gaan, wanneer heb je dat bezoek gepland?"

"Ik dacht het langzaam op te bouwen in de loop van de week en net voor de laatste avond van hun bezoek hier naar de club te gaan, zodat ze nog een nacht en een dag hebben om bij te komen voordat ze naar Rome gaan."

"Goed gedacht, we kunnen ze de hele week van alles over de club vertellen zodat ze niet meer kunnen wachten om naar de club te gaan."

"OK, probeer wat te slapen, alles zal vlot verlopen, dus tot morgen."

"Ja, tot morgen, slaap lekker, laat de... de rest weet je wel. "

Op de vijftiende was ik zoals gewoonlijk om 7 uur op, deed mijn ochtendrituelen in de badkamer, verzorgde extra alle lichaamsdelen die geschoren moesten worden, en trakteerde mezelf op een lekker ontbijt met alles erop en eraan. Ik stapte om 8.50 uur in de auto en stopte om 9 uur precies voor de deur van Grace. Ze stond me al op te wachten.

"Oh, je bent er eindelijk," zei ze nerveus.

"Ja, schat. Zoals afgesproken om 9 uur, weet je nog."

"Ja, ja ik weet het, laten we gaan."

"Waar ben je in ‘s hemelsnaam zo zenuwachtig voor? Het zijn alleen maar Jeff en Rachel, niet de paus die op bezoek komen. Die mogen ze misschien bezoeken als ze in Rome zijn, maar nu zijn het gewoon onze vrienden uit Amerika die aankomen."

"Ik weet het, ik weet het, maar er hangt veel af van dit bezoek, ik moet hen ervan overtuigen dat ik hen een soortgelijke deal kan aanbieden voor hun Amerikaanse klanten die Europa willen bezoeken. En ik heb geen mooie villa's zoals Gina en Victoria aan de Italiaanse kust."

"Waarschijnlijk niet, maar je hebt vast en zeker wel iets dat hun kan bekoren?"

"Ja, ik heb een pand in Antwerpen gekocht in de Cogels-Osylei bekend om al zijn prachtige belle époque huizen en ik heb ook nog een optie op een pand in het centrum van Brugge, maar ik weet niet zeker of ze het leuk zullen vinden."

"Maak je geen zorgen, wat is er niet leuk aan de huizen in de Cogels-Osylei ze zijn uniek en wereldberoemd, het verbaast me dat je er één hebt kunnen kopen. Dat moet je wel een serieus bedrag gekost hebben?"

"Ik mag niet klagen, ik had het geluk te stuiten op een rijk echtpaar dat in een echtscheidingsstrijd verwikkeld was, en het pand moest snel verkocht worden, dus ik kon een goede prijs bedingen. Ik had zelfs genoeg budget over om er twee grote appartementen van te maken, dankzij een slimme architect en binnenhuisarchitect. Beide appartementen hebben alle modern comfort, en genoeg slaap- en badkamers, en zijn mooi ingericht."

"Voor je het weet heeft Jeff een rijk Amerikaans koppel gevonden om het te huren. En wat Brugge betreft, dat is de plek die alle Amerikanen willen bezoeken, dus zelfs als je ze in een krot stopt zullen ze het nog geweldig vinden. Je had moeten zien waar ik in New Orleans terechtkwam toen ik er laatst was en voor historische verhuur ging."

"Heb je ooit een historisch gebouw gehuurd in New Orleans?"

"Jazeker, en historisch was het dat kan ik je verzekeren. Aanvankelijk zou ik in de slavenverblijven in de achtertuin verblijven, maar toen ik aankwam bleek dat die zwaar geteisterd waren door termieten en niet meer veilig om in te verblijven, dus stopten ze me in het kanonskogelhuis aan de voorkant. Ik weet niet echt wat er historisch aan was, behalve het stof overal. Onder het bed lagen zeker een paar centimeter, maar uiteindelijk was het erg leuk omdat het precies in het historische deel van de stad lag en ik overal heen kon lopen, zelfs naar Preservation Hall, wat ik erg leuk vond."

"Wat is Preservation Hall?"

"Weet je dat niet? Laat je niet misleiden door de naam, het is een heel oud gebouw met een wat grotere voorkamer die ik nooit een hall zou noemen, dus toen iedereen binnen was, was het stampvol. Maar ze hebben daar een band spelen met muzikanten van ver in de tachtig en negentig, meestal Afrikaanse Amerikanen, en de muziek die ze spelen is gewoon goddelijk, het is het toppunt van jazz. Mensen staan meer dan een uur voor de opening in de rij op de paar avonden dat ze spelen. Je betaalt een minimale bijdrage, dus de zaak is tot de nok toe gevuld en stomend heet, maar de sfeer is ongelooflijk."

"Ik denk dat ik je de volgende keer dat ik naar de States ga weer mee moet nemen, zodat je mijn gids kunt zijn."

"Alleen reisleider?"

"Nee, je kunt ook mijn toy boy zijn."

"En hoeveel is mevrouw bereid te betalen voor mijn unieke diensten?"

"Ik betaal je in natura en fungeer als je persoonlijke seksslaaf."

"Je hebt een deal. Zullen we een vlucht boeken als we op het vliegveld zijn en gewoon gaan?"

"Dat zou je wel willen."

"Oh nee, er is toch een Amerikaans koppel dat we moeten oppikken?"

"Ja, en jij mag een paar dagen hun gids in België zijn. "

"Oh, is het dat wat we gaan doen, sightseeing."

"Ja, en eten en drinken, Jeff wil zoveel mogelijk biertjes proberen."

"Dan kan ik beter op hem letten, anders krijgt hij een chronische kater."

"Ja, hou hem weg van de echt sterke."

"En wat wil Rachel proeven?"

"Oh, ze is in haar e-mails razend enthousiast over de verschillende soorten jenever, citroen, appel, jonge, oude al wat we maar hebben en ze wil zoveel mogelijk gebakjes proeven en chocolade natuurlijk."

"Ik hoop dat ze dan ook boodschappen heeft gepland."

"Waarom?"

"Ze zou op die manier wel eens een paar kilo kunnen aankomen en niet meer in haar kleren passen."

"Daar heb je een punt, dus ik kan haar maar beter in de gaten houden."

Voor we het wisten waren we op het vliegveld aangekomen, en was ik druk op zoek naar een plekje op één van de parkeerplaatsen. Vanaf daar was het slechts een korte wandeling naar de aankomsthal van de terminal. Zoals gewoonlijk was het erg druk, met veel mensen die wachtten op de aankomst van familie of vrienden. Sommigen met spandoeken, sommigen met bloemen, en sommigen die gewoon nerveus van de ene voet naar de andere huppelden. Jeff en Rachels vlucht was net voor onze aankomst op de luchthaven geland.

Het zou nog wel even duren voor ze buiten kwamen, want ze moesten door de grenscontrole, hun bagage ophalen en door de douane. We wachtten geduldig en na ongeveer 45 minuten zagen we de eerste passagiers van de Amerikaanse vlucht door de deuren komen. De eersten die naar buiten komen zijn meestal zakenmensen die licht reizen met alleen handbagage. Dat deed ik ook altijd als ik voor mijn werk reisde. Soms bespaar je een half uur of meer door niet te hoeven wachten op je bagage op de band.

Eindelijk kwamen ze tevoorschijn en keken om zich heen naar ons. Toen ze ons zagen, verscheen er een grote glimlach op hun gezicht. Eenmaal voorbij de slagboom werden kusjes en omhelzingen uitgewisseld tussen Grace, Rachel, Jeff en mijzelf, maar alleen backslaps tussen Jeff en mij om ons mannelijk imago hoog te houden, want we wilden geen van beiden overkomen als supporter van de tegenpartij. We brachten ze naar de auto en reden weg, waarbij we bij de uitgang de rekening betaalden. Gelukkig was het vrijdag midden op de dag, het verkeer stroomde redelijk door op de snelweg tussen Brussel en Antwerpen. Door de week en vooral in de spits kon het soms verschrikkelijk druk zijn, maar we waren ruim op tijd en kwamen rond het middaguur aan bij het huis van Grace, waar ze zouden verblijven.

Ze vonden het huis van Grace prachtig, maar waren een beetje teleurgesteld dat ze geen speelkamer had. We verzekerden hen dat we een reservering hadden in de club in de kelder van mijn studio die hen van hun sokken zou blazen. Toen Nancy opdook met baby Amelia, kirde Rachel moederlijk naar de baby. Ze hoefde geen twee keer na te denken toen Nancy voorstelde het gelukkige bundeltje vast te houden. Amelia was op haar best, glimlachte en maakte vrolijke babygeluiden, maar was ook druk op zoek naar eten en probeerde één van Rachels borsten te pakken. Dat maakte Rachel aan het lachen en Nancy in verlegenheid, maar uiteindelijk waren we het er allemaal over eens dat Rachel er geweldig uitzag toen ze de baby vasthield en haar plaagde over wanneer ze eindelijk zou besluiten er zelf één te krijgen.
Er was die middag en avond niets speciaals gepland om hen een beetje bij te laten komen van hun jetlag, dus nam ik afscheid. Ik sprak af om 's avonds terug te komen om samen te eten en de sightseeingtours te bespreken die we voor hun verblijf van een week hadden gepland.

Grace bracht hen naar hun kamer, waar ze uitpakten en rustten. Om half zeven, zonder iets van hen gehoord te hebben, werd Grace een beetje ongerust en ging naar hun kamer en klopte op de deur. Niets, geen reactie. Toen ze opnieuw klopte, nog steeds niets, werd Grace echt ongerust en opende de deur om naar binnen te gluren. Jeff en Rachel lagen op het bed, vast in slaap in elkaars armen, ze wenkte me om een kijkje te nemen. Na nog een klop op de binnenkant van de deur zag ze dat Jeff één oog open deed en haar slaperig aankeek.

"Oh zijn we in slaap gevallen?" Vroeg hij terwijl Rachel ook haar ogen opende, knipperde en haar armen boven haar hoofd uitstrekte, nu ook wakker.

"Ja, dat klopt, maar dat is begrijpelijk met het tijdsverschil en het reizen."

"Het spijt me zo Grace we staan meteen op."

Rachel sprong helemaal in haar blootje uit bed. In tegenstelling tot wat ik hoopte, was haar schaamhaar nog steeds blond geverfd, passend bij de krullen op haar hoofd. God, ze zag er nog beter uit dan ik me haar herinnerde van ons bezoek vorig jaar. Ik wist zeker dat Tanja en Jack een leuke tijd zullen hebben als we later deze week met hen de club zouden bezoeken. Ik kon nauwelijks wachten om weer met haar te kunnen spelen en wie weet, met een beetje geluk hoefde ik misschien niet zo lang te wachten.

"Neem je tijd, maar om je interne klok zo snel mogelijk aan de tijdsverandering te laten wennen stel ik voor om op te staan zodat we een hapje kunnen eten."

"Klinkt goed, gaan we ergens heen?"

"Nee, ik dacht dat het misschien beter zou zijn als we thuis blijven en hier eten en dan gewoon ontspannen, ik heb iets kleins voorbereid, niets speciaals gewoon een populair lokaal gerecht."

"Oh, en wat mag dat dan wel zijn?" vroeg Rachel geïnteresseerd.

"Het is witlof, of zoals wij het lokaal noemen, omwikkeld met ham bedekt met een kaasachtige bechamelsaus en gebakken in de oven, vergezeld van aardappelpuree ook in de oven, en ook met een lekkere kaasachtige korstje."

"Mmmmhmmm klinkt heerlijk, ik kan niet wachten om het te proeven - voor onze magen is het nu ongeveer lunchtijd."

"Het is jammer dat je er niet bent in mei of juni, dan hadden we je ons witte goud kunnen voorschotelen."

"Wit goud, wat zou dat zijn?"

"Zo noemen we onze witte asperges."

"Oh God nee, ik vind ze helemaal niet lekker, we hebben het een keer geprobeerd toen een Belgisch echtpaar dat bij ons op bezoek was en er lovend over was. Ik heb ze uren gekookt en ze waren nog steeds hard, totaal oneetbaar."

"Heb je ze geschild?"

"Geschild? Nee, ze zeiden niet dat ze geschild moesten worden, we schillen asperges nooit."

"Dat is je probleem, witte asperges, in tegenstelling tot de groene variant die meer voorkomt in de States, moeten geschild worden net als aardappels. Doe je dat niet, ja dan kun je ze zelfs dagen koken en dan zijn ze nog steeds niet eetbaar. Als je ze op Vlaamse wijze wilt serveren, moet je ze koken in een speciale smalle pot met een mand van gaas waarin je ze rechtop kunt zetten. Het water mag de koppen niet bedekken, zodat die alleen door de stoom gaar worden. Na ongeveer 45 minuten zijn ze zacht, dan leg je ze op een bord, bedek je ze met fijngehakt hardgekookt ei en gesmolten boter, en serveer je ze met een paar gekookte aardappelen. Geloof me, het is heerlijk. Binnen de kortste keren garandeer ik dat je een fan bent. "

"OK, ik zal het zo eens proberen als we thuis zijn en het je laten weten, bedankt voor de tip."

De maaltijd zelf verliep erg rustig; Jeff genoot meteen van een paar lokale biertjes. Grace wist van zijn belangstelling voor lokale bieren en had een groot aantal verschillende bieren ingeslagen. Voor haarzelf en Rachel had ze een lekkere witte Belgische wijn, die de laatste tijd ook nogal populair begonnen te worden. In heel Vlaanderen doken steeds meer wijngaarden op, wat waarschijnlijk te maken had met de klimaatverandering en de belangstelling van de plaatselijke bevolking voor meer lokale producten.

Na de maaltijd zette Grace de tv aan en stemde af op de officiële Belgische zender TV1, want er was een Amerikaanse film op, niet onderbroken door reclame.

"Onderbreken ze nooit films of programma's voor reclame," wilde Rachel weten.

"Nee, niet op het officiële kanaal, dat is alleen op commerciële zenders, en wij hebben het extra voordeel dat films of series altijd in de oorspronkelijke taal met ondertiteling worden uitgezonden."

"Alles?"

"Ja, om er maar een paar te noemen, we hadden ooit een Japanse serie genaamd naar het hoofdpersonage "Oshin", met Japanse dialoog en ook een Braziliaanse serie, "Escrava Isaura", hetzelfde, Portugees gesproken maar ondertiteld in het Vlaams."

"Daarom spreken jullie meerdere talen."

"In Vlaanderen is dat een goed deel van de reden. In het Franstalige deel van België is het net als in Frankrijk een mix, met sommige films origineel ondertiteld maar de meeste nagesynchroniseerd in het Frans, en het is vergelijkbaar in Duitsland en alle grotere Europese landen. Het ergste is Polen, Lew vertelde me dat hij daar eens tv keek en op de achtergrond kon je vaag het originele geluid horen, maar het was in het Pools ingesproken, met alle personages ingesproken door één en dezelfde acteur."

"Mannen en vrouwen?"

"Ja, zelfs kinderen - het was verschrikkelijk frustrerend zei hij."

"Ik kan me voorstellen, God we leren nu echt veel over jullie land en Europa, wat niet het geval was toen we vorig jaar op de vakantiebeurs in Brussel waren. We hadden geen vrije tijd om iets te zien. Ten eerste waren we te moe na een hele dag werken op de beurs, en als er geen late opening van de beurs was, had de Amerikaanse ambassade verschillende evenementen georganiseerd om lokale reisagenten en hoogwaardigheidsbekleders te ontmoeten."

"Ja, ik herinner me dat je altijd moe was. Het was een zegen dat er een probleem was met je terugvlucht en ik je een dag naar Keulen kon brengen om je familie te bezoeken."

"Dat was inderdaad een geluk dat ik een tante en oom kon bezoeken die ik kende maar nooit had ontmoet omdat mijn ouders naar de VS emigreerden toen ik nog maar een baby was."

"Oh ja ik was vergeten dat jouw roots Duits waren, ik zou het me moeten herinneren want je familienaam is toch Baumgartner?"

"Ja dat klopt, ik heb nog een oom aan mijn moeders kant die in Zuid-Frankrijk woont."

"Ga je hem bezoeken?"

"Ik denk het niet, het is te ver van Rome."

Door het tijdsverschil bleven ze nogal laat op en stonden ze dus ook laat op in de ochtend, maar toen ik om 10 uur aankwam hadden ze van Grace een uitgebreid ontbijt gekregen, klaar voor een spannende dag sightseeing in en rond Antwerpen. Ik nam ze mee naar alle bezienswaardigheden, waaronder de kathedraal, de grote markt en de historische gebouwen aan en rond de Schelde, maar helaas misten we de zondagse markt, in Antwerpen "De vogelen markt" genoemd, niet te verwarren met een andere betekenis van het Antwerpse jargon "vogelen", dat neuken betekent.

We lunchten snel in één van de vele restaurants op het "Wapperplein" met aan de ene kant het Rubenshuis, dat we natuurlijk bezochten, en aan de andere kant het voormalige koninklijk paleis. Hiermee werd het culturele deel van de tour afgesloten Het plein ligt midden in de belangrijkste winkelstraat van de Meir, waar Rachel met Grace wilde gaan winkelen. Nadat Jeff een warmere jas had gekocht voor de rest van zijn bezoek, vervolgden hij en ik onze culturele tour en bezochten een paar van de musea, afgewisseld met bezoeken aan een paar beroemde cafés zoals "Den Engel" op het grote marktplein om de plaatselijke brouwsels te proeven. Om eerlijk te zijn brachten we veel meer tijd door in de cafés dan in de musea.

Toen we terugkwamen bij Grace was het bijna zeven uur ‘s avonds en we hadden om acht uur gereserveerd in restaurant De Jachthoorn. Ze hadden alleen tijd voor een heel snelle douche voordat ze wat aangepaste kleren aantrokken."
Jeff was opgewonden in het vooruitzicht van zijn eerste echte Belgische culinaire traktatie die ze tijdens hun vorige bezoek aan België wel hadden gemist, dus drong hij er bij Rache op aan zich snel klaar te maken.

Twintig minuten later verschenen ze in de woonkamer, fris ruikend en ze zagen eruit als een miljoen dollar. Rachel droeg een nauwsluitende rode jurk, met een diep decolleté, bijna tot aan haar navel met haar tepels duidelijk zichtbaar. De rok was tot halverwege haar dij met een split aan de linkerkant bijna tot aan de bovenkant van haar dijen. Maar daar bleef het niet bij, toen ze ronddraaide en ons haar rug liet zien, was die bijna helemaal naakt, net geen cleavage te zien aan die kant, als begrijpt wat bedoel.

Om de prachtige look af te maken droeg ze rode stiletto's waarvan ik zelfs de hoogte niet durfde te raden. Ik weet zeker dat als we de Jachthoorn zouden binnenlopen, de tongen weer zullen gaan wiebelen en dat waarschijnlijk minstens een week lang zullen blijven doen.

Jeff was conservatiever, hij droeg een polo met korte mouwen en een lichtblauwe broek. Ik denk niet dat ze niet echt beseften dat we midden in de winter zaten en dat het buiten nogal frisjes was.

"Jullie kunnen beter een jasje aantrekken," zei Grace, “het is nogal koud buiten.”

"Oh mijn God ja het is winter hier, we zijn zo gewend aan de milde temperatuur van Florida dat we er niet eens aan gedacht hebben om echte winterkleren in te pakken."

"De nieuwe jassen die je vanmiddag hebt gekocht, hoewel niet erg dik, zullen nu erg van pas komen, nietwaar?"

"Ja, dat zullen ze." beaamde Rachel.

"Ik neem aan dat de jassen die we gekocht hebben volstaan of gaan we een lange wandeling buiten maken?"

"Nee, vanavond niet, maar als je de komende dagen weer gaat sightseeën ben je langer buiten en de weersverwachting voor de komende dagen is niet erg veelbelovend. Je zou kunnen overwegen om er een trui onder aan te trekken als je die hebt?"

"God dat hebben we niet, dus dan gaan we morgen weer winkelen, zullen we?"

"Ik ben bang van niet Jeff, dit is de States niet, de meeste winkels zijn gesloten op zondag."

"Wow, thuis zouden ze al failliet zijn voordat ze open gingen."

"Ja ik weet het, je zult ermee moeten leren leven, winkels 24/7 open houden is niet mogelijk in België. De meeste normale winkels gaan open tussen 8 en 10 uur en sluiten rond 18 uur, maar slechts 6 dagen per week."

"Wat is er dan met de 7e dag?"

"Wettelijk moeten winkels 1 dag per week sluiten, ze mogen echter zelf kiezen welke en er zijn een paar uitzonderingen zoals voor de kerstperiode of wanneer ze de tweejaarlijkse solden periode hebben."

"Wat doe je als je drank nodig hebt, bijvoorbeeld midden in de nacht?"

"We hebben wel, wat we 'nachtwinkels' noemen, daar kun je alle drank, sigaretten, snacks en telefoonkaarten kopen die je wilt, maar alleen tussen 6 uur 's avonds en 1 uur 's nachts, dus ik ben bang dat je na 1 uur 's nachts dorst of honger zult moeten lijden als je niet hebt ingeslagen wat je nodig hebt."

"Oh jongen, jullie leiden echt een zwaar leven nietwaar?"

"We zijn het gewend, sommige winkels zijn zondagochtend open, de bakker, de slager, en af en toe een supermarkt zijn de hele dag open met enkele tuincentra, maar dat is het wel zo'n beetje. In sommige Europese landen is het nog erger, in Nederland is zelfs de bakker gesloten op zondag, dus geen verse broodjes of brood voor de Nederlanders op die dag.”

"Ik zie, we moeten nog veel leren, is dat in Italië ook zo?"

"Ik denk het wel, de zondag is een dag van rust en aanbidding, zeker in Italië waar nog steeds veel meer mensen naar de kerk gaan dan in ons land."

Maar voor nu, laten we genieten van de culinaire hoogstandjes die België je kan bieden."

Toen het tijd was, stapten we in de auto en zwaaiden naar Nancy en Amelia, die geen oppas hadden kunnen vinden en thuis moesten blijven. Er zouden later die week andere gelegenheden voor haar zijn om het Amerikaanse stel te vergezellen op hun sightseeing-tours. Na een korte rit kwamen we aan bij het restaurant en ik parkeerde de auto.

Jeff keek me aan en vroeg, "je moet de auto zelf parkeren, is er geen valet service?".

"Nee, je zult het moeilijk hebben om in België een restaurant of wat dan ook te vinden dat dit soort service biedt."

Toen we het restaurant binnenkwamen gebeurde wat ik had verwacht. Rachel was inderdaad als een magneet voor de ogen van alle mannelijke gasten, bij sommigen gingen zelfs hun monden lichtjes open, bijna kwijlend. De meeste vrouwen keken vijandig, maar sommigen keken naar hun partner en grinnikten om de verwachte reactie. We werden opgewacht door Claire, de zus van Sunshine.

"Hallo, Lew, leuk je weer te zien, en je hebt wat vrienden meegenomen zie ik."

"Ja, hallo Claire, we hebben vrienden uit de States en we wilden hen trakteren op onze Belgische culinaire hoogstandjes."

"Goed idee, en bedankt om aan ons te denken. Ik heb een hele mooie tafel voor jullie en jullie vrienden, deze keer niet in de keuken, maar wel een beetje weg van de nieuwsgierige blikken van de menigte."

"Uitstekend, dank je, oh ja voordat ik het vergeet, hoe is het met je zus Sunshine, het is een tijdje geleden dat ik haar voor het laatst gezien of gehoord heb."

"Het gaat goed met haar, ze praat nog steeds over de avond die ze met jou heeft doorgebracht. Je moet een grote indruk op haar gemaakt hebben, want ik heb haar nog nooit iemand anders zo vaak horen vernoemen als jij."

"Wow, doe haar de groeten en zeg haar dat ik ernaar uitkijk haar binnenkort weer te zien, misschien aan het eind van het schooljaar wanneer ik waarschijnlijk Jada zal vergezellen naar de proclamatie. Het belangrijkste is dat ik nog steeds een open uitnodiging heb om die hele mooie fles Bourgogne te komen drinken die je baas ons na ons laatste bezoek heeft aangeboden."

"Dat zal ik doen, als je me wil volgen, alstublieft."

Grace pakte mijn arm toen we naar onze tafel liepen en vroeg: "Wist jij dat Claire hier werkte?"

"Ja, natuurlijk, het verbaast me dat je dat niet wist, haar oudere zus Danielle is ten slotte een leeftijdgenootje van je en zelfs een vroegere schoolvriendin."

"Ja dat is waar, ik wist dat Sunshine een jonger zusje had, maar ik had geen idee dat ze hier werkte als gastvrouw van het restaurant."

"Het is een kleine wereld, Grace, een kleine wereld inderdaad, en niet alleen in het Magic Kingdom in Disney World."

Jeff en Rachel waren onder de indruk van wat ze zagen.

"Dit lijkt een heel mooie plek Grace," zei Jeff.

"Dat is het ook, ze hebben zelfs een Michelinster en werken hard om een tweede te krijgen.

Claire overhandigde ons de menu's, in het Vlaams voor ons en in het Engels voor onze vrienden. Als we ze over een paar dagen naar Mario brengen zal het anders zijn, hij heeft alleen menu's in het Vlaams, Frans en Italiaans, voor zover ik weet. We zullen moeten vertalen, tenzij we Mario natuurlijk zijn ding laten doen en voor ons beslissen wat we moeten eten.

"Zien jullie iets dat jullie lekker vinden, of zijn jullie uitsluitend biefstuketers?"

"Wat bedoel je met biefstuketers?" wilde Jeff weten.

"In de loop der jaren dat ik met verschillende mensen naar restaurants ga, heb ik ze in twee groepen ingedeeld: de biefstuketers, die altijd biefstuk eten, saai, geen interesse in de fijnere culinaire dingen die een restaurant of een land te bieden heeft, en de meer avontuurlijke die altijd voor lokale dingen gaan en de lokale bevolking vragen wat het beste is."

"Dus jullie willen dat wij vragen wat hier het beste is?" zei Jeff met een grinnikje.

Grace en Rachel volgden ons gesprek glimlachend, wisselden begrijpende blikken uit, maar zeiden niets. Jeff keek zijn vrouw aan en zei: "Wat?"

"Niets schat, hoewel ik denk dat als Lew je wat beter kende hij je in de eerste categorie zou plaatsen; je eet altijd stukken gebakken of gegrilde dode koe."

"Dat is niet waar, ik heb pasta gegeten in het vliegtuig."

"Ja omdat ze geen biefstuk hadden, en vis zou wel het allerlaatste zijn wat je zou kiezen."

"OK, maar ik heb al dat vlees nodig om sterk genoeg te zijn om jouw 'behoeften' te blijven bevredigen," zei hij, terwijl hij het benadrukte met lucht aanhalingstekens.

"Maar hey ik sta open voor nieuwe dingen, wat kan jij, als lokale bewoner, aanraden Lew?"

"Omdat we vanavond met z'n vieren zijn, en even geen rekening houden met Nancy als we terugkomen, stel ik de Escargots à la Bourguinonne voor als voorgerecht."

"Wat denk je Grace, zou ze het erg vinden, onze lookadem?

"Als we dat nemen, sms ik haar en zeg dat ze er wat uit de vriezer moet halen.”

"Goed idee.”

"Wacht even, waar vind ik dat op mijn menu, dat escar... ding?”

"Zo staat het niet op je Engelse menu, Jeff, misschien vind je het als wijngaard slakken op Bourgondische wijze."

"WAT! Slakken! Geen denken aan, ik eet geen slijmerige wezens in schelpen."

"Waar is je gevoel voor avontuur Jeff?" mengde Rachel zich in het gesprek met een glimlach.

"Sorry, maar bij slakken trek ik de grens."

"Heb je dan liever oesters?"

"Dat is anders, die zijn heel goed voor de potentie, zeggen ze toch?"

"Dat is waar wij verschillen, voor mij smaken rauwe oesters naar zoute snot, in de zeldzame gevallen dat ik ze eet heb ik ze liever ovengebakken of gegrild."

"Oh ja, zo heb ik ze ook liever."

"Zal ik de kok vragen de slakken voor je in de oven te bakken?"

"NEE nee."

"Heb je ze ooit geproefd?"

"Uh, nee."

"Wat is dan je probleem? Je bent als de boer in een gezegde dat we hebben "wat de boer niet kent, de boer niet vreet.”

Schaam je Jeff, ik dacht dat je avontuurlijker was," zei Grace die zich nu ook in de discussie mengde.

"OK, ik zal ze proberen, al was het maar om je te laten zien dat ik niet bang ben voor nieuwe dingen, maar slechts één of twee."

"Ik ben bang dat het 6 of geen is Jeff."

"OK 6 dan."

"Uitstekend, nu het voorgerecht gekozen is, laten we ons dan concentreren op het hoofdgerecht."

"Mag ik dan nu biefstuk?"

Rachel keek Jeff streng aan en zei: "Nee, je eet wat Lew of Grace voorstelt... en je zult het lekker vinden."

"Ja mevrouw," antwoordde Jeff met het topje van zijn vinger tussen zijn lippen; als een klein schooljongetje.

"Oh Jeff stop met je als een kind te gedragen."

Rache draaide zich naar ons toe en vroeg aan Grace en mij: "Wat stellen jullie voor?".

"We dachten aan lamskroon, één van de specialiteiten van de chef en geheel in lijn, kruidengewijs, met de escargots."

"Oh ja ik weet het nog, beide worden bereid met veel knoflook."

"Ja inderdaad, daarom zei ik dat ik Nancy zou sms'en zodat ze wat voor zichzelf uit de vriezer kon halen, zodat ze bij thuiskomst niet wordt weggeblazen door de knoflookdampen."

"OK lam kan ik voor gaan, het is dicht genoeg bij rundvlees, maar alsjeblieft geen muntsaus."

"Geen muntsaus, daarin ben ik het volledig met je eens Jeff," voegde ik eraan toe.

"Ik zal niet eens raden wat je als dessert zal voorstellen Lew.”
“Dat wordt Dame Blanche," onderbrak Grace.

"Je kent me te goed lieve schat."

"Oh jongen daar gaan we weer met de Franse namen, waarom hebben ze ons in de eerste plaats een menu in het Engels gegeven, wat is Dam Blench nu weer?"

"Dame Blanche of als je het letterlijk vertaalt, witte dame, bestaat uit 2 of 3 bolletjes vanille-ijs overgoten met warme chocoladesaus, natuurlijk gemaakt met echte Belgische chocolade, en slagroom."

"Oh, zoals een ice cream sundae."

"Nee, niet echt, er is een subtiel verschil, je zult het zien, of beter nog, je zult het proeven."

We plaatsten de bestelling bij Claire en vroegen om 4 glazen bubbels. Ik wist dat ze in de Jachthoorn alleen de beste champagnes serveerden, en de Spaanse Cava en de Italiaanse Prosecco vermeden, beide goed op hun eigen manier, maar niet opgewassen tegen het echte werk. Ik hoefde de wijn niet eens te bestellen, Claire kende mijn favoriete Bourgogne, die perfect zou passen bij het eten dat we bestelden. Bij de champagne bracht ze een hapje wat ze omschreef als een amuse bouche en ons vertelde wat erin zat.

Jeff keek me weer aan en zei wat is een 'amous boush' nu weer? “

Ik legde uit dat ze vroeger amuse-gueule werden genoemd, maar dat het vulgaire woord gueule was vervangen door bouche, wat aangaf dat het iets was om je mond te vermaken of te amuseren terwijl je wachtte op de eerste gang.

"Oh jongen ik heb nog veel te leren, ik had beter moeten opletten tijdens de Franse les op school."

"Wacht maar tot je in Italië bent, vriend, daar word je geconfronteerd met een hele nieuwe woordenschat. Ik heb ooit geprobeerd Italiaans te leren en ik snapte er wat van, want veel van de woorden lijken op het Frans, dat ik vrij vloeiend spreek, maar ik kwam er nooit aan toe om het te oefenen en dan raak je het heel snel kwijt."

"Ja, ik heb me altijd afgevraagd hoe je omgaat met al die verschillende talen in Europa en tot voor kort ook nog al die verschillende valuta."

"Veel mensen spreken meerdere talen, maar de meesten communiceren in het Engels. Wat de valuta betreft: de komst van de euro was een zegen, om niet telkens te hoeven wisselen als je op vakantie ging naar een ander land. Toen ik nog werkte en veel door Europa reisde, bewaarde ik enveloppen met alle verschillende Europese munten."

"Waarom gebruikte je geen creditcard?"

"Dat mijn vriend een luxe was die het bedrijf waarvoor ik werkte ons niet toestond en ik was niet geneigd om dingen uit eigen zak te betalen, ook al kon ik het nadien wel terugvorderen."

Gedurende het gesprek had Rachel een hand op mijn been gelegd, kneep in mijn dijbeen en bewoog zich langzaam maar zeker omhoog naar mijn lul, die natuurlijk automatisch reageerde op haar manipulaties door hard te worden. Toen ik haar aankeek, gaf ze me een luchtkusje, alsof ze me uitnodigde hetzelfde bij haar te doen. Hoe kon ik zo'n leuke uitnodiging weigeren? Mijn hand kroop onder het tafelkleed naar Raches dij, waar ik snel de split in haar rok vond. Ik zag aan haar gezicht dat ze mijn nadering had gevoeld en toen ik naar boven bewoog in de richting van haar kruis, was ik aangenaam verrast haar naakte kutje aan te treffen, zonder slipje. Toen ik met mijn vinger haar heiligdom aanraakte gaf ze een bijna onhoorbare gilletje.

Jeff keek haar aan, "is er iets mis, schat?"

"Nee, nee, lieverd ik ben in orde, het moet iets zijn van de jetlag," terwijl ze van Jeff naar mij keek en ons beiden een glimlach schonk. Ik vond mezelf gerustgesteld dat dit was wat ze wilde en ging door met mijn manipulaties terwijl ik voelde dat ze vochtiger werd, waardoor ik het topje van mijn vinger in haar kon laten glijden. Helaas kon ik niet verder gaan of het zou duidelijk zijn aan de manier waarop ik mijn arm hield. Ik nam er genoegen mee het topje van mijn vinger tussen haar binnenste lippen door te bewegen, op zoek naar haar klitje. Ze sloeg haar benen over elkaar, zodat mijn hand ertussen klem kwam te zitten, en spoorde me met haar blik aan haar te blijven stimuleren.

Ook zij werd wat avontuurlijker en zocht de rits van mijn broek, en ik heb geen idee hoe ze het voor elkaar kreeg, maar ik voelde hem net genoeg naar beneden glijden om een paar vingers naar binnen te laten glijden. Ik keek haar aan en schudde bijna onmerkbaar mijn hoofd. Ze keek me met onschuldige ogen aan, trok haar lippen samen en bootste nog een kus na. In tegenstelling tot haar had ik een boxershort aan en het lukte haar om haar vingers naar binnen te werken en de kop van mijn pik te raken. Het verraderlijke orgaan werd onmiddellijk hard alsof het om aandacht smeekte.

Kort daarna kwam Claire terug om de lege amusebordjes op te halen en ons het gereedschap te brengen om de slakken veilig op te eten zonder per ongeluk te morsen. Ik zag dat ze nog een knoopje meer van haar blouse had losgemaakt, waardoor we een nog uitgebreider zicht kregen op haar ruime boezem. Zowel Rache als ik glimlachten naar haar en ons spel onder de tafel ging door alsof er niets aan de hand was. Helaas moest het eindigen toen Claire en een ober terugkwamen met de door een klok bedekte borden met de slakken. Ze zetten ze op tafel en tilden de koepels op om de gevreesde slakken aan Jeffs ogen te onthullen.

Rachel had met tegenzin mijn hand tussen haar dijen vandaan laten gaan, zodat ik beide handen weer boven de tafel kon krijgen, klaar om de sappige slakken aan te vallen, overgoten met de cholesterolrijke knoflook- en kruidenbotersaus. Jeff keek nog steeds twijfelend, zonder echt enthousiasme om aan het eten te beginnen. Hij keek naar ons om te zien hoe we verder zouden gaan.

We pakten de tang die Claire eerder had gebracht, pakten er een slakkenhuis mee, en plukten het beest eruit met een dun vorkje. Het brood dat bij de slakken was geserveerd, drenkten we in de botersaus en stopten beide in onze mond, genietend van de smaak. Jeff keek toe en probeerde ons na te doen, maar hij had een paar problemen voordat hij het slakkenhuis met de tang kon pakken en vasthouden. Toen hij het geweekte brood en de slak in zijn mond stopte, sloot hij zijn ogen alsof dit het allerlaatste was wat hij ooit in zijn mond zou stoppen voordat hij zou sterven. Toen zag ik zijn gezichtsuitdrukking veranderen, van "dit gaat vies smaken naar, mmm, het lijkt toch niet zo slecht, eindigend met God, dit smaakt echt veel lekkerder dan i’ dacht. "

"Dus Jeff, wil je na ééntje stoppen, of verandert de boer van gedachten na het proeven?"

"Ik weet het nog niet zeker maar het smaakt beter dan ik had verwacht, ik denk dat ik er nog eentje probeer om zeker te zijn."

Onnodig te vermelden dat hij ze allemaal opat, en elke druppel saus die hij op zijn bord kon vinden opzuigend met het laatste stukje van zijn brood. We zullen nog een fijnproever van hem maken. Tegen 11 uur hadden we de maaltijd afgesloten met koffie en cognac, maar niet voor mij. Ik vertelde hen dat ik 'BOB' was die avond.

"BOB wat bedoel je met BOB?" wilde Rachel weten.

"Het is een naam die we gebruiken voor de aangewezen bestuurder van het gezelschap, die helemaal niet of heel weinig drinkt. Het komt van een langlopende campagne om rijden onder invloed in België tegen te gaan."

"Ja, nu je het zegt, ik zag dat je maar één glas wijn hebt gedronken."

"Als we worden aangehouden en ik een blaastest moet doen, zal het ruim binnen de wettelijke grenzen blijken."

Ik had gemerkt dat Claire als een kip rond de tafel zweefde en niet goed wist waar ze haar ei moest leggen, dus wenkte ik haar.

"Alles in orde Claire? Is er iets wat we voor je kunnen doen?"

"Nee, nee het gaat prima, ik vroeg me alleen af wat jullie hierna gaan doen, gaan jullie dansen of wat drinken in een café?"

"Ik denk dat we naar het huis van Grace gaan en daar wat gaan drinken en ik kan me bij hen aansluiten, waarom, wil je ook mee?"

"Zou je het erg vinden? Mijn dienst zit erop en ik zou het leuk vinden om je Amerikaanse vrienden beter te leren kennen."

"Oh waarom, heb je een bepaalde reden?"

"Ik ben van plan om deze zomer op vakantie naar de States te gaan en ik kan wel wat informatie uit de eerste hand gebruiken over waar te gaan en wat te doen."

"Ik denk niet dat we het erg vinden, toch Grace?”

"Wat vinden we niet erg, lieverd?"

"Dat Claire met ons meegaat voor een praatje en informatie van Jeff en Rachel voor haar komende vakantiereis naar Amerika."

"Nee, geweldig, je bent van harte welkom bij ons, Claire; je weet waar ik woon?"

"Ja, natuurlijk, mijn zus heeft me alles over je verteld."

"Ah, Sunshine, hoe gaat het trouwens met haar?"

"Het gaat goed met haar, vooral nadat ze Lew heeft ontmoet, ze kan echt niet zwijgen over hem."

"Waarom verbaast me dat niet, maar ik moet je waarschuwen; Jeff en Rachel zijn swingers dus als je met ons meegaat ben je misschien niet vroeg thuis, of moet ik zeggen dat je inderdaad pas morgenochtend heel vroeg thuis zal komen."

"Ik vind het niet erg, ik hou wel van een goed feestje."

"Dus dan zien we je over een half uurtje?"

"Ja, ik zal er zijn. Moet ik nog iets meebrengen?"

"Nee, alleen je mooie lichaam en de bereidheid om nieuwe dingen te ervaren misschien?"

"Ik heb eerder al swingers ontmoet en samen met mijn zus zijn we in het verleden naar enkele swingersfeesten geweest."

"Wow, nu kijk ik er echt wel naar uit om je beter te leren kennen."

Tijdens de rit naar Grace besloten we dat we Claire gingen uitdagen. Er kwamen verschillende ideeën maar we kozen een suggestie van Jeff die de hele avond naar haar had zitten lonken telkens ze aan de tafel kwam. Rachel merkte op dat hij zijn ogen niet van haar ruime boezem kon afhouden. Het was geen geheim dat Jeff een tietenman was.
Ik weet zeker dat hij dolblij zal zijn als hij haar tieten live kan zien en er met zijn handen en mond aan kan zitten.

Als je het verhaal leuk vond, vergeet dan niet om een score te geven of een berichtje te sturen, Een score, liefst zo hoog mogelijk is zoals het applaus dat je een artiest geeft aan het einde van de voorstelling.