Wat Stijn zojuist zei was écht te gek voor woorden. Oké, mijn eigen klaagzang tegenover zijn baas over te weinig aandacht van mijn man was niet helemaal waar, maar wat hij als tegenargument bedacht klopte absoluut niet. Al in onze verkeringstijd had ik Stijn leren kennen als een groot fellatio-liefhebber. Toen al had ik hem, met alle liefde die ik in mij had, toegestaan om in mijn mond klaar te komen. Anders dan ik verwachtte, was ‘mannenpap’ helemaal niet vies gebleken. Sindsdien was ‘pijpen’ binnen onze seksbeleving een regelmatig terugkerend item gebleven, waar we ons allebei goed bij voelden. Hij ‘onderging’ het wat graag en ik ‘gaf’ het hem al even graag. Het zien van zijn ‘strijd’ om het moment van klaarkomen nog wat uit te stellen, bleef na al die jaren nog steeds even mooi. Hem zien stralen op het moment dat hij zijn zwemmertjes mijn mond in joeg, gaf mij telkens weer een zalig gevoel van macht. Iets waar mijn ventje niet tegenop kon.

Stijn aankijkend zag ik de guitige fonkeling in zijn ogen. Natuurlijk! Binnen het kader van ons plannetje met zijn baas was dit absoluut goed bedacht. Pedro zou van mij vast een passende reactie verwachten en dus schoot ik maar snel opnieuw in ‘spelmodus’.

“Schat, kunnen we het hier later over hebben,” vroeg ik Stijn, gevolgd door een diepe zucht.

“Ach zo!” reageerde mijn man, per direct. “Jij mag wel over mij klagen bij mijn baas, maar andersom mag ik dat niet!?”

Vanzelf stuurde ik mijn man een blik vol ongeloof toe, waardoor Pedro wel moest geloven dat ik zoiets nooit van Stijn verwacht had. Pedro moest geloven dat het mij stoorde dat mijn man zo’n intieme vraag durfde stellen in het bijzijn van een buitenstaander. Dat leek aardig te lukken, maar dan nog verbaasde ik mezelf. Het vlammetje van pure passie wat in mij ontstoken leek was niet te missen, al voelde dat tegelijkertijd best wel een beetje beangstigend aan.

Naast mij gaf Pedro giechelend aan dat hij er ook nog was en dus draaide ik me naar hem toe.

“Ik weet niet wat jouw probleem precies is, Lena,” zei hij, “maar als ik mag afgaan op jouw reactie, dan heeft jouw man misschien wel een reden om een beetje ongelukkig te zijn, lieve schat.”

Ik wilde hem tegenspreken, maar met een hoofdknik en een klopje op mijn schouder gaf hij aan nog niet uitgesproken te zijn.

“Misschien heb ik een suggestie voor jullie,” zei Pedro, terwijl hij opstond uit de bank. “De voorbije jaren ben ik meermaals voor een of andere modeshow naar Rusland geweest. Na Corona en zeker sinds de oorlog met Oekraïne is dat compleet stilgevallen, maar die Russen waren toen al compleet gek. Die deden soms dingen die je jezelf niet eens kunt inbeelden.”

In de pauze die Pedro liet vallen, nam hij de fles wijn en vulde onze glazen opnieuw. Mijn man en ik keken elkaar vragend aan. Geen van beiden hadden we een idee waar Stijns baas naartoe wilde. Zodra de drie glazen weer gevuld waren, reikte hij de onzen aan en nadat hij het zijne had opgepakt, nodigde hij ons met een handgebaar uit om te klinken. Zodra we dat hadden gedaan, begon hij weer te praten.

“Ik stel voor dat we elkaar toedrinken volgens die gekke Russische traditie. De Russen doen dit met meer wodka dan ze aankunnen, maar dat kunnen wij hier vanavond misschien maar beter niet doen. Laat ons het maar bij wijn houden. Dat moet ook wel lukken,” zei hij. “Ik stel voor dat ik als eerste drink. Daarna volgt Stijn en dan Lena.”

Opnieuw keken mijn man en ik elkaar vragend aan. Konden we dit wel doen, maar vooral wat wilde Stijns baas hiermee in godsnaam bereiken?

Pedro stond op, zette zijn glas aan de mond en in enkele grote slokken kapte hij de inhoud achterover. Meteen daarna legde hij zijn hand zachtjes op mijn achterhoofd en bukte zover voorover dat hij zijn neus in mijn haren kon drukken. Vooraleer ik goed en wel besefte wat er gebeurde, snoof hij overduidelijk mijn geur op. Het volgende moment stond Pedro weer rechtop en het leek wel alsof mijn geur hem meer bedwelmde dan de wijn. Met de armen gespreid richtte hij zijn blik naar het plafond.

“Oh zo heerlijk!” orakelde hij, waarna hij zijn ogen op mijn man richtte. “Jouw Lena ruikt heerlijk, vriend. Haar geur is het lekkerste wat ik rook sinds mijn laatste bezoek aan Rusland… Jouw beurt nu, Stijn”

Zijn glas wijn ietwat onhandig omhoog houdend, keek mijn man met enige verbijstering op naar zijn baas. “Wil je dat ik hetzelfde doe als jij?” vroeg hij. “Wil je dat ik haar geur ook opsnuif?”

“Oh nee,” zei ik, oprecht verontrust bij het idee dat ik weldra ook mijn glas wijn in één keer zou moeten leegdrinken. “Hier kan ik niet in meegaan, anders moeten jullie dadelijk een ambulance bellen.”

Pedro grinnikte, maar verder negeerde hij mijn woorden volkomen.

“Kom op Stijn! Toon jezelf een man,” zei hij. “Sta op, drink je glas leeg en adem Lena’s geur in!”

Mijn man leek te twijfelen, wat zijn baas dan weer deed besluiten dat Stijn meer aansporing nodig had.

“Laat je niet kennen,” drong Pedro aan. “Drink en snuif haar geur op, man! Het is je eigen vrouw, dus kus je Lena daarna vol op de lippen… Geloof me. Geen snack, geen stukje kaas, bacon of exotisch fruit heeft je ooit zoveel plezier en vreugde gegeven en voor Lena zal het lekkerder smaken dan alles wat ze de laatste tijd geproefd heeft.”

Met zijn glas in de hand stond Stijn op. Bang als ik was dat ik weldra alsnog verplicht zou worden om in het tempo van de mannen mee te drinken, keek ik mijn echtgenoot met een verwarde blik aan.

“Komaan Stijn!” jutte Pedro ondertussen mijn man op. “Doe het nu maar gewoon… Stel het niet langer uit!”

Stijn nam een besluit. Hij zette het glas aan zijn lippen en goot het in één keer achterover. Terwijl ik hem met verbijstering gadesloeg, boog hij al voorover om zijn neus in mijn haren te drukken

Uiteraard had mijn man zijn neus wel eens eerder in mijn haren gedrukt, maar dan nog voelde het dit keer voor mij aan als totaal nieuw. Lag het aan de aanwezigheid van zijn baas, of kwam het door de drank dat hij me nu zo herhaaldelijk en zo krachtig besnuffelde?

Hoe dan ook was het al snel geen familiair gesnuif meer. Hoe het mogelijk was begreep ik niet, maar ook mijn man leek op een vergelijkbare manier door mijn geur ‘bedwelmd’ als even voordien zijn baas.

Uiteindelijk ging Stijn dan toch rechtop staan en in navolging van zijn leidinggevende, spreidde ook hij zijn armen.

“Je hebt verdomd gelijk, Pedro,” zei mijn man. “Wow, Lena! Dit is echt wonderbaarlijk, schat.”

Stijn richtte zijn blik op mij en zonder zijn glas los te laten, hielp hij me rechtop staan. Met zijn rechterarm rond mijn middel trok hij me stevig tegen zich aan, waarna hij me passioneel op de lippen kuste.

Als vanzelf ging ik mee in de vurige kus van mijn echtgenoot. Ook ik plooide mijn rechterarm rond zijn nek, terwijl ik mijn linkerarm gestrekt hield in een poging om mijn glas recht te houden en vooral geen wijn op de bank te morsen.

In mijn ooghoek zag ik hoe Pedro weldra breed glimlachend het glas uit mijn hand nam, waardoor ik mijn man met twee armen kon omhelzen en onze kus vanzelf flink verdiepte.

Aan de ene kant voelde deze tongkus heel erg vertrouwd. We hadden elkaar de voorbij jaren op deze plek immers ontelbare keren staan of liggen zoenen, dus dat was bekend terrein. Aan de andere kant voelde het allesbehalve onschuldig aan, met Stijns baas zo dicht in de buurt. Zou Pedro het niet redelijk vervelend vinden dat mijn man en ik, notabene onder zijn ogen, onszelf verloren in een intens rondje van passioneel tongzoenen?

Ondanks die gedachte ervaarde ik onze intense tongzoen als een magisch momentje met mijn eigen man. Ergens voelde het dus een beetje teleurstellend aan toen Stijn vrij snel een einde maakte aan onze kus. Hij trok zich los uit mijn omarming, waarna hij een beetje afstand nam.

“Wauw, schat!” zei hij. “Ongelooflijk hoe lief jij altijd voor me bent. Deze kus herinnerde mij aan de tijd toen we nog jong en onbezonnen waren. Maak je geen zorgen en drink gerust nog een flinke slok, schat. Mocht het nodig zijn, dan ben ik er voor jou.”

“Ja, Lena. Jouw beurt nu,” mengde Pedro zich in het gesprek. Gelijk pakte hij mijn glas wijn van de salontafel en duwde het in mijn hand. “Deze ronde drinken we apart, maar het volgende rondje doen we het samen.”

“Het volgende rondje?” vroeg ik, Stijns baas vragend aankijkend. “Ik denk niet dat ik een volgend rondje overleef, Pedro.”

Mijn man en zijn baas lachten allebei. Stijn zette zijn lege glas ook maar op het tafeltje, waarna het duidelijk werd dat Pedro het zo snel niet opgaf.

“Geloof me, Lena,” zei hij. “Zoiets heb ik lang geleden ook eens gezegd toen ik me voor het eerst aan alcohol waagde. Komaan zeg! Drink met ons mee. Je bent gewoon thuis en Stijn en ik zijn allebei dicht in de buurt. Er kan jou écht niets gebeuren.”

Nou… Daar was ik zelf helemaal niet zo zeker van. Kijkend naar het glas in mijn hand, moest ik voor mezelf bekennen dat ik me alsmaar meer opgewonden voelde bij alles wat hier aan het gebeuren was. De bovengemiddelde aandacht van de beide mannen, de eerdere aanrakingen van Stijns baas en het ietwat vreemde gedrag van mijn man waren op dat vlak niet bepaald geruststellend. Toch was het vooral de passionele, intieme kus met mijn eigen ‘halve trouwboek’ die mijn opwinding naar een hoger level had getild. Alcohol zou dat effect wellicht alleen maar versterken.

‘Was dat vanavond echt wel zo erg?’ vroeg ik me af.

Mijn aarzeling wegdrukkend, ademde ik een keer diep in en uit.

“Vooruit dan maar,” zei ik. “Op jullie verantwoordelijkheid, maar kom achteraf bij mij niet klagen… Je weet wat ik bedoel. Ja toch, Stijn?”

Natuurlijk, schat,” grinnikte mijn man, waarna ik het glas toch maar naar mijn lippen bracht.

Met de ogen gesloten dronk ik het met enkele grote slokken helemaal leeg, waarna ik me wilde bukken om het glas op het tafeltje te zetten. Daar kwam ik echter niet aan toe, omdat uitgerekend dan Stijn me stevig bij mijn schouders vastpakte. Voor ik goed en wel wist wat er gebeurde had hij me al omgedraaid en stond ik ‘face tot face’ met zijn baas.

“Kus hem, schat!” zei mijn man. “Kus hem zoals je mij zojuist hebt gekust.”

De smekende ondertoon in zijn woorden ontging me niet. De zachte druk die Stijns handen op mijn rug uitoefenden al evenmin, maar dat deed me wel heel goed beseffen dat mijn man dit absoluut meende. Hij wilde dat ik lichaamscontact maakte met zijn baas en dat ik hem flink ging zoenen. Ik vroeg me af of zoiets wel te verantwoorden viel binnen het spelletje wat we met meneer Lopez speelden, maar wat dan nog? Het idee dat ik een rondje zou gaan tongzoenen met de niet meer zo jonge, maar wel nog goed uitziende Spaanse baas van mijn man, vervulde me alleszins niet met afschuw. Integendeel, ik vroeg me zelfs af wanneer Pedro voor het laatst een gepassioneerde kus met een vrouw gedeeld zou hebben.

Het moet echt wel zo zijn dat alcohol grenzen doet vervagen. Voor mezelf, en ook voor mijn man, was dat al lang geen verrassing meer. Ik werd vrijwel altijd meteen onwel als ik iets gedronken had, maar als dat toch eens een keer niet zo was, dan werd ik haast automatisch heel wat ‘toeschietelijker’, om het zo maar eens te benoemen.

Zelf schrok ik dus niet echt van het sprekende gemak waarmee ik mijn armen rond Pedro’s nek plooide en hem mijn lichtjes getuite lippen aanbood.

‘Zou alcohol op Stijns baas min of meer hetzelfde effect hebben,’ vroeg ik me af, toen hij me het laatste stukje tegemoet kwam en zijn lippen zonder aarzelen op de mijne drukte.

Het leek wel alsof Pedro op mijn ‘maneuver’ had gewacht, want het volgende moment voelde ik zijn tong al over mijn lippen glijden.

Nog één keer ademde ik diep in, maar dan opende ik mijn lippen om hem toegang te geven tot mijn mond. Enkele tellen later vonden we elkaar al in een heuse ‘French kiss’. Een bijzonder hete kus, waarbij onze tongen als het ware samensmolten en passioneel om elkaar heen dansten.

Pedro kwam wel iets dichter naar me toe, waardoor onze houding om te kussen iets vanzelfsprekender werd, maar dan nog trok hij me niet tegen hem aan. Zijn handen zweefden ergens ter hoogte van mijn taille, maar ook daar raakte hij me niet aan.

Het leek wel alsof hij schrik had dat ik een einde aan dit intieme gebeuren zou maken als hij me aan zou raken, alhoewel… Misschien was het al zo lang geleden dat Pedro zo zoet en gepassioneerd gezoend had, dat hij niet eens meer wist hoe het hoorde…