Die avond op de afdeling konden ze samen over niks anders praten dan het aanstaande ontslag. Peter had op zijn bed gelegen en gezegd “ eindelijk weer eens in mijn eigen huis en bed slapen”

Waarop Natasha op de stoel naast hem raar had opgekeken en gezegd “ Meneer van de Bos, als U denkt dat U in Uw eigen bedtje kunt gaan slapen. Heeft U dat helemaal mis. U slaapt namelijk bij zuster Natasha in haar bed want ik moet Uw vitale lichaamsfuncties continu in de gaten houden! “. Daarna was ze lachend bij hem op bed gesprongen en hadden ze elkaar innig gezoend. En had Natasha in zijn oor gefluisterd “ Stel dat je weer een aanval van scrotatum krijgt Peter, dan zal ik wel moeten ingrijpen toch “

En ze hadden het toen uitgegierd van het lachen.

Donderdagochtend was er nog voor het ontbijt er een dame van het laboratorium langs geweest en had verschillende buisjes bloed afgenomen. Waarop Peter had gezegd “ zeg vampirella laat je er nog wel wat inzitten “. Waarop de dame lachend had gereageerd met “ orders van de grote baas meneer, hij wil dat we alles checken en dubbel checken dus heb wel een litertje nodig, en trouwens ik moet vandaag ook nog lunchen “ Daarna was ze weer weg gegaan met haar 8 buisjes bloed.

Die ochtend was ook Joke langs geweest, en hadden ze geen EMDR gedaan maar gesproken over voornamelijk de foto’s die Peter gisteren had gezien, en kon daarmee eindelijk ook de geur van verbrand vlees verklaren.

Wat Joke weer wat aanknopingspunten gaf voor verdere behandeling.

Net voor de middag was Natasha gekomen, ze had vandaag vrij genomen om met Peter mee te gaan naar het oogziekenhuis waar Peter een afspraak had met dokter Lammers voor zijn nieuwe bril.

En Peter was weer helemaal verbaasd toen ze voor hem stond. Natasha was gekleed in een strakke witte spijkerbroek, met witte riem met gouden gesp. Met hierop een knoop loos knalroze blouse waarvan het rechter gedeelte van het voorpand en de mouw wit was met roze bloemen. Een klein kraagje en een behoorlijk decolleté. De haren weer los in golvende slagen. Om haar hals en vingers een paar gouden sieraden en ringen. Een paar simpele witte plateau schoenen met enkelbandjes met blokhakje maakt het compleet. “ En mag ik zo met je mee? “ Zegt ze terwijl ze een rondje om haar as draait. Waarop Peter reageert met “ Jij altijd schat, je weet me elke keer weer te verbazen met je outfits, ik kan er geen genoeg van je krijgen “

Even later lopen ze weer gearmd door de gang, waarbij je weer mensen ziet kijken. Ja de bril die Peter draagt is echt wel een dingetje. Bij de uitgang tikt Martin weer tegen zijn pet en stuurt Natasha hem weer een kushandje.

Na een kleine rit van een twintig minuten moeten ze weer zoeken naar een parkeerplaats. Rotterdam is mooi maar door de week is het in het centrum een drama om je auto kwijt te raken. Zeker in de buurt van het oogziekenhuis. Maar uiteindelijk toch een plekje gevonden aan de Leuvehaven vlakbij het scheepvaartmuseum en moeten ze een behoorlijk stuk lopen. Waarbij diverse mensen kijken en Peter zegt “ Dat zal straks wel over zijn, want het is een best raar brilletje op mijn neus “. Waarbij Natasha even in zijn arm kneep.

In het ziekenhuis haalde ze nog snel een even een broodje, en de oude dame achter de toonbank herkende Natasha en vroeg:

“Is tie nou net zo lief als hij eruit ziet? “ met een knipoog. Waarop Natasha lachend had gereageerd met “ Nog veel liever en hij is daarbij ook nog eens ontzettend lekker“ Waarop de oudere dame had gezegd “ meid vastbinden dan “ En beide hadden even gelachen.

Ze moesten nog even wachten in de spreekkamer maar toen kwam dokter Lammers binnen, in haar wolk van Lou Lou.

Peter die de optometrische bril voor zich op het bureau had gelegd zei “ goedemiddag dokter hier is uw oude wonder terug, hartelijk dank voor het lenen het heeft mijn leven weer kleur gegeven.” En de dokter had verbaasd gezegd “ oh kunt U weer zo goed zien dat u mij zonder bril ziet binnenkomen “

Waarop Peter zei “ Dokter dat niet maar mooie dames daar heb ik een neus voor “

Peter kon natuurlijk niets zien dan een vaag figuur, maar Natasha zag de dokter blozen.

Die zei dan ook “dank u voor het compliment maar zet hem nog maar even op want dan kunt u zien wat voor verrassing ik voor u heb. “ En pakte uit haar lade een doosje en zette deze op haar bureau.

Peter zette de oude bril op en zag dat de dokter 3 brillen uit het doosje op het bureau legde.

Alstublieft wat vind U ervan.

Daar lagen drie brillen een grote Harry Potter bril, met de gebruikelijke ronde glazen en dun zwart montuur, een bril die leek op een blues brothers bril met een duidelijk zwart montuur. En een bril als een ray-ban aviator model, met een dun goud kleurig montuur, alle drie met links een helder glas en rechts donker zwart glas.

“Wauw. Die is gaaf “zei Peter die gelijk het pilot model pakte. “ Dat had ik wel verwacht en de brillenmaker ook, hij heeft deze speciaal voor U gemaakt op zijn vrije zaterdag, en het mooie van zowel die bril die U nu vasthoudt als deze “, terwijl ze het blues brother model omhoog houdt “ beide brillen hebben mee kleurende glazen”. Peter is verrukt en zet de optometrische bril af en de piloot op. En het zicht is perfect het lijkt zelfs nog iets beter dan met zijn optometrische bril. Hij kijkt Natasha aan en zegt “ mag ik zo met jou mee ? “ Als verwijzing naar Natasha haar vraag van vanochtend.

Natasha is verrukt: “ Die bril staat je helemaal te gek Peet. Wauw echt waar, helemaal top “. Dokter Lammers begint te lachen daar zal Pierre blij mee zijn.

“ Pierre? Wie is dat, als ik vragen mag“ vraagt Peter verbaasd.

Dokter Lammers begint te lachen, “ mijn man, de brillenmaker. En hij heeft ook een berichtje voor U geschreven. Hier heeft U zijn briefje. En pakt een opgevouwen papiertje uit het doosje.

Peter pakt het aan en leest het.

‘ Beste meneer Van de Bos,

Hierbij een blijk van mijn waardering voor uw inzet voor de veiligheid van onze mooie stad. Uw ongeval heeft veel mensen doen beseffen hoe belangrijk het is voor onze samenleving dat u en alle andere hulpverleners ongestoord en met respect hun werk moeten kunnen doen.

Ik hoop met recht dat deze piloot u verdere sturing en geluk mag brengen in Uw verdere leven.

Hoogachtend Pierre Lammers ‘

Peter is zichtbaar ontroerd door deze brief en geeft hem aan Natasha, die even later ook een vinger snel langs haar oog haalt.

“ Dankjewel dokter en wilt U uw man ook heel hartelijk bedanken voor deze waanzinnige gave bril. Die andere zijn ook mooi maar deze vind ik fantastisch, normaal gesproken heb ik dit model altijd op als zonnebril”

Dokter Lammers had gelachen en zei

“ Dat had mijn man al verwacht en zoals gezegd speciaal voor U gemaakt, hij vond het een uitdaging voor zijn beroep om een dergelijke bril te maken in de prisma en focus die u heeft. En hij zal verheugd zijn als hij hoort hoe blij hij u heeft kunnen maken.

En mocht de bril kapot gaan of iets anders, achter op het briefje staat ons privé adres

Komt u daar dan heen, ik weet dat hij nog 1 gewoon glas in reserve heeft liggen.

Maar ik vraag u vriendelijk dit tussen ons te houden want normaal mag mijn man geen opdrachten rechtstreeks voor mij doen, ziet u, anders krijg ik problemen in verband met mogelijke belangenverstrengeling “

Iets wat natuurlijk van zelf sprekend is.

Peter probeert ook de andere brillen nog uit en alle glazen zijn perfect. Alleen van de blues brother moet er nog het één en ander aan de poten versteld worden.

Dan maakt de dokter nog een paar foto’s met haar mobiel ook van Peter met zijn museum stuk op, die ze hierna weer voorzichtig uit elkaar haalt en opbergt in het oude verweerde doosje waar hij uitkwam. Dan nemen ze afscheid , Natasha stopt de twee andere brillen en het brillendoosje van de piloten model in haar ruime witte handtas en wandelen stijf gearmd het oogziekenhuis uit. Het zonnetje doet het glas gelijk iets verkleuren en van een afstand lijkt het of Peter een gewone zonnebril draagt.

Eenmaal buiten tilt hij Natasha nog een keer de lucht in draait een keer in de rondte en zegt lachend “ kom op kanjer we gaan stappen en shoppen en ik moet nodig naar de kapper, want ik hoef pas om 10 uur thuis te zijn van mijn moeder “

Natasha lacht het uit en is blij dat Peter zo zelfverzekerd is. “ zal ik niet even bellen Peter om het te melden “

Terwijl Peter haar laat zakken en onderweg naar beneden haar voorbij komende lippen kust en dan zegt “ als jij je zelf daar beter bij voelt moet je dat zeker doen, maar het is nu 4 uur en we moeten doorlopen anders zijn ze dicht.” En terwijl Peter al richting de nieuwe binnenweg loopt belde Natasha snel naar de afdeling, dat Peter pas in de avond zou terugkomen.

Dan haakt ze in en loopt vol trots naast haar vent de brandweerman met zijn nieuwe bril. Vol zelfvertrouwen en schijt aan de wereld en zijn uiterlijk. Iets wat een maand geleden wel anders was, en ze denkt “ Joke wat ben je toch een kanjer van een vakvrouw, van de week eerst nog even knuffelen om je te bedanken “

Na een kleine wandeling van zo’n kleine vijftien minuten, stappen ze samen barbershop schorem binnen, waar Peter al veel vaker over de vloer kwam. En moet even wachten totdat het glas weer helder is en hoort Christian zeggen “ schone dame u wilt toch niet zeggen dat het scheergerei wat we u geadviseerd hebben niet goed was? En meneer U kunt even plaatsnemen dan wordt u zo geholpen”.

Waarop Peter zegt “ Is dat wat! kom je hier al jaren, heb je een keer een bril op je gok, kent ie me nie meer “ en zet dan zijn bril af. Het wordt even doodstil in de zaak , want ja de aanblik is àlles dan geheel fraai. Dan roept Christian “ Jezus Peter, was jij die brandweerman uit het nieuws, Jezus man en die Paul zegt dan ook niks laatst, hoe gaat tie kerel “. En tegen zijn klant “ moment meneer ík moet even een oude vriend gaan begroeten “

Dan krijgt Peter een hand en een klap op zijn schouder en zegt Christian “ tof dat je er weer bent maat, hoe gaat het met je “

Peter lacht en zet zijn bril weer op en kijkt naar zijn kapper “ dat zal ik je zo in de stoel allemaal vertellen, maar denk je kan je er nog wat van maken want het zit nou allemaal wel erg raar en is beetje lang “. Christian zegt dan “ Eindelijk heb je het eens een keer laten groeien en kan ik er is wat mooiers van maken dan je gebruikelijke coupe G I Jane vriend “ Maar vraagt dan “ excuses mevrouw, maar waar kan ik u meehelpen dit keer “

En Peter zegt “ waarschijnlijk met niets maar deze schoonheid hier naast me is mijn vriendin die even komt kijken of jij je vak wel verstaat. En trouwens goed advies maat , dat scheerset wat ze op jouw aanraden heeft gekocht is top “

Hij ziet Christian en diverse mannen in de zaak even heel raar kijken en hoort wat jaloers gemompel en Christian die lacht en zegt “ Jij hebt ook altijd mazzel hè, ik snap het niet, altijd de mooiste vrouwen van Rotterdam aan je arm. Maar gaan jullie even lekker zitten pak een kop koffie of thee of een biertje dan zal ik je zo meteen helpen.

En even later is hij druk aan het werk en helpt zijn klant af. Dan loopt hij naar de volgende klant, die zegt “ Help jij die held eerst maar Christian ik wacht wel even op jou of Romano “

En Christian maakt een buiging en zegt tegen Peter “ meneer “ en wijst naar zijn stoel.

Als Peter zit zegt hij “ geef je mij de vrijheid? Want ik heb een heel goed idee, en als je het niet goed vindt dan kan ik er nog altijd GI Jane van maken. En omdat je hier nú toch bent krijg jij mij een shave from the house. Zet je bril maar even af “. Peter begint nu te lachen en zegt “ nou dan heb je zeker de vrije hand want dan zie ik geen ene male moer meer “

En dan gaat het feest beginnen, warme doeken, sop en lange halen van een scheermes. Dan het tikken van een hand en de geur van een frisse aftershave. Het zoemen van een tondeuse en snippen van een schaar. Terwijl Peter vertelt wat er zo een beetje gebeurd is en dat hij de liefde van zijn leven gevonden heeft die nu stllletjes zit toe te kijken of het wat wordt. Dan een tik op de schouder en “ zet je bril maar weer op Peet”

En Peter kijkt in de spiegel en Natasha die naast hem staat en zegt “ dit kapsel staat je echt geweldig goed Peter.”

Het is aan beide zijden heel kort en hoog opgeschoren en omdat er aan de rechterkant haast geen haren zitten valt het dus niet op. Aan de linkerkant vrij hoog, zeg maar in een rechte lijn omhoog vanaf het oog een in geschoren naadje terwijl de rest van het haar naar rechts was gekamd en daardoor een gedeelte van de kale kant van het hoofd bedekt .

Peter moest zeggen het zat weergaloos, en was mega blij. Hij bedankte Christian die stond te lachen en zachtjes tegen hem zei “ voor deze keer is het 4 tientjes maat “ En daarna heel luid zodat iedereen het mee kreeg “ en als je de volgende keer kom, neem dan je meisje weer mee, het is zo’n plaatje om naar te kijken als je werkt “

En de hele zaak ligt in een deuk, terwijl Natasha verlegen kleurt, maar Peter stevig omarmd. Peter betaalt en ze verlaten de zaak.

Op de terugweg richting de auto duiken ze nog een paar winkels in maar kunnen eigenlijk niks vinden en eten een lekker broodje in de witte de withstraat.

Natasha is verheugd hoe Peter nu buiten loopt en tussen de mensen. Ze zien sommige mensen wel even kijken of omkijken maar Peter stoort zich er niet meer aan en loopt eigenlijk vol trots met Natasha aan zijn arm te pronken.

Terwijl Natasha vol trots naast haar vent loopt, die groot breed en gespierd is met een perfect kapsel en nog veel belangrijker een waanzinnig lief en goed karakter.

Ze nemen nog een biertje en een wijntje op een terras en daarna brengt Natasha hem naar het ziekenhuis. Waar ze innig afscheid nemen waarbij Peter zegt “ morgen weer een spannende dag”

Als Natasha naar huis is belt Peter nog met zijn ome Jan en hoort dat het klaar is en ome Jan het morgenmiddag komt brengen.