Vrijdag ochtend 08.00 , Peter wordt weer wakker gemaakt door zijn kleine licht bruine Pindarotsje. Na een knuffel gaat Natasha weer verder met haar taken en eet Peter zijn boterhammen met Hagelslag en kaas. Daarna bril af en gehoorapparaat uit en trainen omdat hij om tien uur een afspraak heeft met Joke besluit hij om wat minder repeats te doen met zijn oefeningen,

En staat om even voor half tien onder de douche. Om 5 minuten voor tien zit hij klaar, want 5 minuten voor tijd is op tijd is bij hem erin gedrild. Terwijl hij aan de tafel met een kopje koffie zit te wachten op zijn therapeut Joke kijkt hij op zijn horloge en ziet dat Joke al weer te laat is. En baalt want sinds hij uit het leger is gekomen kan hij er nog steeds slecht tegen als mensen niet op tijd op hun afspraak zijn.

Maar als Joke dan eindelijk om 10 over 10 binnen komt, maakt ze het gelijk goed door een vers kopje koffie neer te zetten. “ Sorry zegt zij. Ik weet dat jij er een hekel aan hebt als ik te laat ben, maar ik stond in de file. “

De opmerking “ had je tien minuten eerder moeten gaan rijden “ weet hij nog net op tijd in te slikken. Dan gaan ze weer een sessie EMDR doen en het is wederom een heftig gebeuren. Waarbij de spanning toch nog redelijk hoog op loopt. Peter moet altijd een cijfer geven van 0 tot 10. Waarbij 0 geen spanning en 10 heel veel spanning betekent,

Maar nú geeft hij het toch uiteindelijk nog een 7 wat voor Joke een redelijk goed cijfer is zeker gezien zij nú het “ verhaal “ extra veel lading had gegeven door letterlijk een verbrand stuk stof en speklapje uit een bakje te halen. Peter had

op haar verzoek zijn bril afgezet en kon niet goed zien wat Joke had gedaan. Maar de lucht was voldoende geweest op Peter goed te laten pieken in spanning.

Na de sessie van ruim 2 uur waarbij de laatste twintig minuten van de sessie en het gebeuren werd nabesproken.

Peter zei dat hij waarschijnlijk misschien wel in of voor het weekend naar huis zou mogen. Waarbij Joke had gezegd, prima dan zou je vanaf maandag elke werkdag van week op de poli om half twee kunnen verschijnen want we beginnen nu eindelijk stappen te maken en als ik moet inschatten zijn we nog wel een maand of twee intensief bezig om je trauma’s te verwerken en de PTSS af te bouwen.

Waarop Peter had gezegd PTSS ? Hoe komt je op die conclusie, waarna Joke de symptomen goed beschrijft

Zoals de nachtmerries, het verdringen van zaken die gebeurt zijn in je vorige functie in het leger, het herbeleven en zelfs het ruiken van de geur en horen van geluiden, de boosheid die steeds maar weer de kop opduikt en waarbij hij voornamelijk zichzelf beschadigd.

Joke vertelt ook dat PTSS nooit meer over gaat en dat hij ermee moet leren omgaan en dat ze de traumatische gebeurtenissen niet kan wegnemen maar wel kan leren te accepteren en te verwerken.

Het gesprek geeft wel weer een goed gevoel en samen hebben ze er vertrouwen in dit op te lossen.

Na de lunch, met groenten soep, een heerlijke bal gehakt met boontjes en aardappeltjes en chocolade pudding toe was daar het bezoekuur. Waarbij Tante Jans en ome Jan langs komen en zij blij verrast zijn met zijn nieuwe bril.

“Zo Peter heb je nou je racefiets in geruild voor een echte Tom Cruise bril “ had ome Jan gezegd. Peter had gelachen en alleen maar gezegd “ jaloers op me nieuwe fokkie Pa “. Tante Jans had hem gezegd “ staat je echt goed jongen, en hoe vind je nieuwe vriendin het nou?” Waarop Peter eerlijk had gezegd “ zij is er net zo blij mee als ik “

Toen had hij aan ome Jan gevraagd “ Pa is het nou gelukt en heb je hem bij je ? “

Waorop Jan had gezegd “ Wat denkie zelf nou ouwe kroten koker, als jij je ouwe vader om een boodschap stuurt dat hij het dan niet voor jou ritselt ? Dan hebbie toch verdomd weinig vertrouwen in me vrind, hierzo en wat zeggie dervan “

Terwijl hij een klein blauw fluwelen doosje uit zijn zak haalt en een aan Peter geeft.

Peter pakt het doosje aan en opent het heel langzaam, alsof het in zijn hand zou ontploffen.

“ ZO DAN PA “. Roept Peter en dan iets zachter “ Dit had ik niet verwacht, deze ring is echt schitterend !”

“Ja he.” Zegt Jan , Dat hept ik ff mooi voor jou geregeld hè. Die ouwe schoolkameraad van me heeft jou flink gematst. Ik ben hem vanochtend bij Leo wezen halen in zijn juweliers zaak En die heeft er nog in staan gluren met zo’n glaasje voor z’n oog. En die bood me meer dan het dubbele van wat tie jou gekost heeft. Schijnt dat die ronde een roze diamant is en dat heeft die ouwe plaatboef van een Dennis nooit geweten anders had hij hem nooit voor die prijs verkocht “. “ Dan gaan we hem dat maar nooit vertellen “ zegt Peter

“ Dat is hetzelfde wat ik tegen Leo heb gezegd “ zegt ome Jan “ jij hebt niks gezien en snaveltje toe naar Dennis heb ik in zijn oor gefluisterd.”

Peter begint echt te lachen “ O Pa dit is werkelijk waanzinnig “. En hij bekijkt de ring nogmaals goed.

De ring is van wit goud, en dan in de midden open gesneden zodat de bovenkant van de ring uit twee helften bestaat. En in deze opening zit een rood gouden ellips en daarin zitten drie diamanten gezet in deze volgorde een ellips vorm oftewel marquise geslepen. Dan een ronde oftewel briljant geslepen en wederom een ellips of marquise geslepen diamant.

Waarbij de middelste ronde minstens 5 mm is en een duidelijk een roze glans vertoont.

En zegt ome Jan , terwijl zijn grote dikke vinger naar de kleine steentjes wijst: “die is 1 karaat, die 3 karaat en die weer 1 karaat,

Peter als die sluwe Leo voor deze ring zonder blikken of blozen zomaar 5 roodjes biedt dan weet ik gewoon dat tie het dubbele waard is. Dennis heeft een hele grote fout gemaakt om je deze ring voor die prijs an jou te verpatsen “

En beiden lachen naar elkaar, en tante Jans zegt dan ook, “ peter ík kan het ook bijna niet geloven, maar alle papieren van echtheid en eigendom zitten er bij, dus deze ring is ook niet gestolen dus je ome Jan heeft nu werkelijk een goede deal gemaakt voor je”

Op dat moment wordt er op de deur geklopt en Peter klapt het doosje snel dicht. En professor dokter Pieterse komt zijn kamer binnen. En loopt lachend zijn kant op, en zegt “Zo meneer van de Bos dat is een mooie bri , staat U goed, Maar ik wilde u het goede nieuws nog even persoonlijk komen vertellen. Peter wat mij betreft mag je morgen naar huis. En kunnen we verdere controles allemaal poliklinische afwikkelen. De bloeduitslagen waren allemaal voortreffelijk en zelfs verbazingwekkend goed. Je krijgt morgen nog wat zalf mee en nog wat lotion om op het litteken weefsel aan te brengen. Als advies deze zomer zeker een factor 50 aan zonnecrème aanbrengen liever niet in de felle zon komen. En dan zie ik u over een maand maar weer, U krijgt morgen de definitieve datum en dergelijke nog wel te horen van het verplegend personeel. Gefeliciteerd “ En de dokter steekt zijn hand uit, en Peter moet snel het doosje naar zijn linkerhand verplaatsen. En zegt “ Dankjewel Dokter, voor alles wat U voor mij gedaan heeft”. “Graag gedaan kerel” zegt dokter Pieterse “ maar als ik zo brutaal mag zijn zijn, wat zit daar in dat mooie doosje?”

Peter glimlacht en houdt het doosje omhoog en laat dan de inhoud zien. Dokter Pieterse fluit zachtjes tussen zijn tanden en zegt “en wie wordt de gelukkige dame? “ En Peter zegt lachend “ En dat moet U nog vragen dokter? Er is er hier maar één die mijn hart heeft gestolen en dat is Natasha !”

Dokter Pieterse begint te lachen en zegt “ En wanneer gaat dit gebeuren plaatsvinden als ik zo vrij mag zijn?”

En weer kijkt Peter lachend “ Nu meteen !want u heeft gezegd dat ik morgen hier weg kan dus.., “

Peter springt van zijn bed en loopt de gang op en wandelt op zijn gemak naar het kantoor van het verpleegd personeel, waar vanwege het bezoek uur iedereen aanwezig is.

Sandra het hoofd, Dora, Stefan, Joost, Esther, Joyce en nog een paar eerste en tweede jaars verpleegkundigen die Peter alleen van naam kent. En natuurlijk Natasha die met haar rug naar de deur zit en niemand aan ziet komen lopen. Peter met in zijn kielzog dokter Pieterse, tante Jans en Ome Jan.

Als hij bij het bij het kantoor is pakt hij het doosje in zijn linkerhand en stapt het kantoor binnen.

Bijna iedereen had door het glas Peter en gevolg aan zien komen lopen en kijken enigszins verbaasd, maar niet verrast.

Natasha die dat dus niet had gezien draait zich om en zegt verbaasd “ Peter wat kom jij hier nou doen?

En Peter zegt heel gemoedelijk “ Nou Natasha ik mag hier morgen weg dus dit weekend ben ik weer thuis.”

Natasha springt op en vliegt hem om zijn hals en geeft hem een dikke zoen en roept “ O wat fijn voor je “

Maar dan doet Peter een stapje naar achteren en kijkt Natasha heel verbaasd als Peter haar rechterhand pakt langzaam naar beneden zakt en op één knie gaat zitten

Dora zegt gelijk “ Neee “ en diverse dames doen de hand voor de mond en Peter vraagt ; “ Natasha Dessé, liefde van mijn leven, vrouw van mijn dromen en waarnemend hoofd van de afdeling brandwonden van het Maasstad ziekenhuis, wil jij met mij trouwen en samen oud worden ? “

En houd dan met zijn linkerhand het open geklapte fluwelen doosje omhoog waarin de ring in het licht schittert en blinkt.

Natasha is met stomheid geslagen ze kijkt naar beneden ziet het gezicht van Peter, haar Peter, de brandweerman die zwaargewond haar afdeling op kwam, en waarvoor ze vanaf dag 1 een zwak had. De man die niet beseffend streed om zijn leven en om haar hart, deze Peter zat nú voor haar op één knie en vroeg haar ten huwelijk.

En heel zachtjes fluistert ze dan “ Ja..”

Peter kijkt vragend omhoog, toen sprong ze een klein stukje omhoog hoog en riep “JAAA !!”

Dan begint iedereen te klappen en te juichen ook op de gang zijn er patiënten en bezoekers die het allemaal hebben meegemaakt, waar Dokter Pieterse staat te lachen als een trotse vader. En waarbij zijn grote ome Jan de tranen over zijn wangen lopen en tante Jans over zijn brede rug staat te strelen en een klein traantje weg veegt.

Peter en Natasha krijgen het niet eens mee, zitten in een eigen bubbel, ze kijken elkaar diep in de ogen, Peter die komt omhoog en schuift dan de vinger om de linkervinger van Natasha. Die zachtjes fluistert terwijl haar ogen de schittering van de ring over nemen “hij past.., “

Waarop Peter zegt “ waarom dacht jij dan dat ik dat papiertje om je vinger wikkelde “

Dan beginnen ze beiden te lachen en even later knettert er een tongzoen in het kantoor waar nu Stefan op zijn vingers begint te fluiten en iedereen keihard joelt.

Na deze zoen worden ze iedereen gefeliciteerd en Dora geeft hem 3 zoenen en fluistert zachtjes in zijn oor “ doe je een beetje voorzichtig met haar beest ”

Dokter Pieterse geeft ze ook een hand en geeft dan Natasha dan ook 2 zoenen op haar wang, en zegt zachtjes tegen haar;

“ Ik hoop dat je heel gelukkig wordt Natasha, en wat zal je tante Marie blij zijn voor je. Ze maakte zich zorgen om je “

Waarop Natasha de dokter terug zoent en in zijn oor fluistert “ Dat doet hij al oompje, maar wilt U tante nog niets vertellen. Dat wil ik graag zelf doen “

Waarop de dokter ja had geknikt en geglimlacht. Daarna waren Tante Jons en Ome Jan aan de beurt. Tante Jans had ze beiden geknuffeld en tegen Natasha gezegd “ wil je beloven goed voor mijn kleine jongen te zorgen lieverd “

En tegen Peter “ ga je nou eens een keertje verstandig worden en naar deze mooie dame luisteren”. Waarop Peter had gezegd “ zal ik zeker doen Ma “, en had haar nog even liefdevol geknuffeld.

Ome Jan had weer anders gereageerd en had Natasha vastgepakt en opgetild waarbij Natasha bijna met haar hoofd tegen het plafond kwam “ Dus jij kleine filmster hebt eindelijk zijn hart gestolen. Welkom in de familie en als tie een keer vervelend doet gewoon tegen mij zeggen, dan zet ik neus wel weer tussen zijn oren “. En had daarna Natasha tegen zich aan had gedrukt en geknuffeld. Waarbij Peter zei “ rustig Pa straks knijp je haar nog plat “

Waarop Ome Jan had gezegd “ zulk mooi speelgoed krijg je niet plat “ en gaf Peter zo’n een klap op zijn schouder dat hij even door de knieën veerde. Hierop was Peter gaan lachen, had tante Jans ome Jan een klap op zijn arm gegeven, en kreeg ome Jan een kop als een tomaat.

Iedereen had gelachen en keerde de rust langzaam weer, Peter ging weer naar zijn Kamer en Natasha moest helaas weer aan het werk. De rest van de middag was het een komen en gaan van artsen en verpleegkundigen die Peter en Natasha kwamen feliciteren, want het was als een lopend vuurtje door het ziekenhuis gegaan.

Peter had niet geweten dat Natasha zo bekend en populair was in het ziekenhuis.

Na de dienst van Natasha waren ze naar beneden gegaan om in de hal samen een broodje te eten en ook hier kwam van alles en iedereen naar ze toe, laboranten, technici, röntgenologen zelfs schoonmaaksters en mannen van de technische dienst.

En bijna alle dames moesten de ring van Natasha zien.

Ook Martin had zijn post verlaten en had teder Natasha omarmd en zachtjes gezegd “ mijn lieve kind ik hoop dat je nou je geluk hebt gevonden “ en had zachtjes en voorzichtig de wangen gekust. Daarna Peter een stevige handdruk gegeven en gezegd “ wil jij goed voor mijn lieve oosterse prinsesje zorgen “

Iets wat Peter natuurlijk had beloofd.

Toen ze weer op de kamer waren had Natasha gezegd, “ík kom je morgen wel ophalen, maar ik moet nog wel even wat boodschappen halen en zo want hier heb ik niet op gerekend. “

Waarbij Peter had gezegd “is geen probleem want ik weet nog niet hoe laat ik hier klaar ben. Ik krijg nog van alles mee en zo ik bel je wel als ik klaar ben. “

Toen hadden nog even met elkaar gevreeën en had Natasha naar haar ring gekeken. En gezegd “ ik kan het nog steeds niet geloven, ik heb hier zo vaak over gedroomd en jij doet het gewoon”

De volgende dag op zaterdag had Peter om tien uur alle papieren en zalfjes en smeersels gekregen. Had hij met Joke gesproken die had gezegd “ jij gaat eerst een week lekker genieten en dan gaan we de daaropvolgende week samen aan de slag. Peter had Natasha gebeld en gezegd dat hij om 11 uur beneden in de hal zou wachten. Toen had Peter afscheid genomen op de afdeling, er waren nog een paar patiënten waar hij een redelijke band mee had gekregen. Waaronder een meisje van rond de twintig waar beide borsten en buik ernstig waren verbrand door een patatpan. Dora had dienst gehad en Peter had haar even geknuffeld, en gezegd “ Lieve Dora, dank je voor alles en meer, ik weet dat je vanavond een afspraak hebt met Rinus, wees een beetje voorzichtig met hem want zijn hart is al te vaak gebroken “

En Dora had gebloosd en toen gezegd, “Natasha heeft mij een en ander verteld, maar we hebben al een paar keer gebeld en geappt, en mijn oude schoolliefde is weer helemaal opgebloeid “

En was Peter naar beneden gelopen in zijn door Natasha uitgekozen outfit, op zijn bootschoenen en met een grote sporttas met zijn spullen in zijn rechterhand.

En terwijl hij richting de uitgang loopt hoort hij een gil en zijn naam, en komt daar een tropische verrassing gekleed in een hagelwit

Tennisjurkje met een bescheiden decolleté op spierwitte gympen met een zwarte staart met een wit lint erom op hem afgerend en hij weet nog net op tijd zijn tas uit zijn handen te laten vallen, wanneer ze dolblij in zijn armen springt. Haar armen om zijn nek en haar stem in zijn oor “. Oh Peter eindelijk mag je met mij mee, ik ben zo gelukkig”

Na een innige zoen laat Peter, zijn toekomstige vrouw zakken, pakt zijn tas met rechts slaat zijn linkerarm om het bevallige lichaam heen, trekt haar tegen zich aan en lopen stijf gearmd het ziekenhuis uit.

Samen een nieuwe toekomst tegemoet.

Einde… ?