“Kom tot rust Honey… sss. O wat voel ik in jou een gigantische hoeveelheid seksuele energie? Die angst? Is dat compensatie? Welk trauma is er jou overkomen lieve meid?”

Honey was helemaal van de kaart. Ze trilde. Dit had Laetizia niet verwacht. Ze had via haar liefdesleven cognitieve barrières willen slechten, en doordringen tot de geheimen van Storm, en had dit veroorzaakt.

Ze probeerde de schade te beperken. Ze wou Honey helpen ergens. Maar hoe?

“Rustig, rustig, ik ben bij je. Je mama is bij je. Tut … Drink van mijn zoete melk. Vertel als je wil. Je hoeft niet.”

Honey trok een pijnlijke grimas.

“Jij weet het toch ook nog mam…?”

Honey keek onbestemd voor zich uit met zichtbare angst, alsof ze alles opnieuw beleefde. “Wij zagen elkaar zo graag!” Ze viel hijgend van angst in haar armen.

“Wie zag je zo graag?”

“Erik!” Ze staarde Laetizia met lege wijdopen ogen aan en klemde zich aan haar vast.

“Ik was zo verliefd op hem…”

“Die jongen…?” Laetizia bleef zich de rol van moeder aanmeten.

“…onze buurjongen. Mijn jeugdvriend, mijn eeuwige speelkameraad… We deden alles samen. Ik was verliefd op hem en hij op mij, dacht ik… Hij noemde me Boterbloempje en ik noemde hem Kalfje.”

“Je beste kameraad.”

“En ik brandde op,” sprak ze in het ijle, tot niemand, aarzelend.

“Je brandde op…”

“Ik was verliefd zonder vangnet, ik was verliefd zoals een junkie op zoek naar heroïne. Ik verlangde naar hem in al mijn vezels. Hij was zo’n mooie jongen… mijn lieve mooie jongen…”

Ze keek met lege ogen voor zich uit en fluisterde bijna geluidloos uit het diepst van haar keel.

“We werden allebei vijftien jaar in die vakantie. We gingen een hele dag fietsen. Het was zo’n warme zomer, weet je nog mama?

Ik had zo’n verlangen naar hem. Ik had niet anders aan dan een ruim kleedje over mijn blote lijf. En ik liet hem achter mij fietsen, en ik liet alles wapperen. En ik voelde zijn ogen over mijn naakte huid gaan, en ik genoot ervan.

En waar we picknickten, op een afgelegen veldje bij het kanaal, kuste ik hem en liet hij begaan.”

Honey glimlachte met ogen toe terwijl ze dit zei.

Ze aarzelde.

“Ik vroeg het hem niet, ik respecteerde hem niet, weet ik nu. Ik bracht zijn handen naar mijn borsten. Ik stak mijn slanke vingers in zijn jongensslip, spelend met zijn erectie. Hij was zo hulpeloos…. en lief… Dat is het liefste wat er bestaat weet je, zo een trillende jongen in je hand… Ik keek in zijn grote vochtige ogen.

Het voelt nog als toen, als hij mij tussen mijn dijen streelde, ik spreidde ze zo graag voor hem als hij in mijn ogen keek…”

Laetizia streelde haar onmerkbaar langs haar rug naar beneden. Honey merkte het onderbewust en plaatste het in haar herinneringen. “O als hij mij streelde tussen mijn binnenste schaamlipjes, en ik verlangde naar zijn streling. Zo goed…. O ja, wat waren we goed samen…”

“En…?” fluisterde ze in haar oor.

“En? We waren vijftien jaar. Hij liet me voor de eerste keer van mijn leven vrouw voelen, en ik maakte hem tot man… We waren voor elkaar gemaakt… We zouden eeuwig bij elkaar blijven.”

Hij was gelukkig bij mij. Ik werd ronduit depressief wanneer ik hem niet meer zag, en wanneer ik hem zag, juichte ik en kon ik niet van hem afblijven.”

Honey keek angstig, somber. “Toen…”

Laetizia leunde voorover en met haar diepe moederlijke stem fluisterde ze: “Bij mij ben je veilig, Honey. Mama luistert...”

Ze dacht even na en veranderde van houding.

“Vertel voort lieve schat. Het heeft niet mogen duren?”

“Ze gingen een maand op vakantie naar Amerika. Ik verlangde zo naar zijn terugkomst. En… Ze kwamen niet meer terug.”

“O?”

“Zijn vader kreeg promotie en het aanbod om te blijven op het hoofdkwartier van zijn bedrijf. Per onmiddellijke ingang. Hij zei het met een gewoon tekstberichtje.”

“Ai… en dat was het einde?”

“Nee! Ik wilde hem niet lossen. Ik kon hem niet loslaten. Ik stierf vanbinnen zonder hem. Ik heb gebeld! En geëmaild! En brieven geschreven! Honderden!! Hij was onvindbaar op sociale media. Ik zag zijn lieve grote ogen voor mij als ik de mijne sloot…”

“Eén keertje kreeg ik hem aan de lijn. Hij zei dat het beter was dat we elkaar vergaten. En hij hing op.

Ik ging kopje onder.”

“Je hebt de liefde van je leven verloren en je ging in een rouwproces, mijn lieve Honey…”

“En toen…”

“En toen?”

“Was ik over tijd. Ik was zwanger, van hem! Dat was het! Dit was de manier om hem terug te winnen!”

“Ai…”

“Ik probeerde hem te bellen, ik wilde zelfs illegaal naar Amerika reizen om het hem te zeggen.”

“Ging dat gemakkelijk?”

“Nee, ik was amper vijftien jaar… Ik vond toch een manier om…”

“En?”

“Het licht ging uit in mijn hoofd… Ik had een miskraam.”

“O, lieve schat…”

“Weet je dat niet meer, mama? Hoe lang heeft het geduurd vooraleer ik terug een beetje kon functioneren, kon leven…”

“Je bent er bovenop gekomen, en nu, nu ben je een prachtvrouw…”

“Misschien.”

“Akelig bang om verliefd te worden, is het niet?”

“Ja mama. Zo verliefd worden wil ik nooit meer zijn. Je brandt op. En als je opgebrand bent en het overleeft, kan je nooit meer verliefd worden.

Het is alsof je hart een pistool is met exact één kogel, een cupidoboogje met exact één pijl.

Mijn pijl is verschoten.”

“Honey, je verslindt mannen alsof het snoepjes zijn?”

“O ja, dat is geen verliefdheid, mama. Dat is seks. Uitsluitend professioneel. Hooguit kan ik een man voor praktische zaken appreciëren. Als ik iets meer dan sympathie voel, moet ik vluchten.

Verliefdheid is een vuur dat alles vernietigt. Nee daar is mijn hart niet meer toe in staat. Het zou verpulveren tot asse. Verliefdheid doet pijn. Nee nee nee bespaar me dat.”

Laetizia boog zich voorover dichter bij het hoofd van Honey. “Waaw wat een verhaal. Ergens benijd ik je lieve meid, zo’n diepe allesomvattende passionele verliefdheid… al is het éénmaal in je hele leven.”

Ik hou wel van mijn Magnus, dacht ze bij zichzelf, maar zó? Ik ben zijn muze, zegt hij, maar hijzelf is de muze van iemand anders. Nee. Ik zou geen traan laten als hij zou weggaan. Of toch. Baby'tje zou hem ook missen.

“Wil je hem terugzien?”

Honey’s ogen verstarden van angst. Ze klauwde zich vast in haar - dacht ze - moeder.

“Sssst,” fluisterde Laetizia, “ssst…“

Laetizia omhelsde Honey teder en intens en liet haar dan los, ze knipte met haar vingers.

Honey werd wakker uit haar schijnslaap.

“Zo, beginnen we met de sessie, Laetizia?”

"Cho, Honey. Het wordt al laat. Laten we maar naar baby'tje gaan kijken, kom je?"