“Dirk, vind je mij nog aantrekkelijk?”

“Wat? Euh? O ja, natuurlijk mijn lieve Varkentje.”

“Laat het dan zien?” antwoordde Esmeralda, op het randje van het kribbige.

“Hoe? Ik heb je nog een mooie ruiker bloemen gekocht, laatst?”

“Dat bedoel ik nou. Jij begrijpt mij niet!”

“Hoe?” Dirk werd instant wanhopig.

“Als ik aantrekkelijk ben, dan moet jij aangetrokken zijn,” poneerde ze.

“Ja… Heu…. Dat zal wel? Waarschijnlijk?”

“Laat het dan zien mijn Dirkie? Moeniemoenimoeni…” Esmeralda kwam fluisterdicht bij zijn linkeroor.

Dirk deed een wanhopige poging om haar tevreden te stellen met een snel kusje. Het hielp niet.

“Hoe lang is het geleden dat wij nog eens seks gehad hebben.”

“Gisteravond nog!”

“Was dat seks? Ik bedoel écht seks.”

“Dat was toch echt seks,” begon Dirk, ietwat zelfverzekerd.

“Was dat echt seks?”

“Ja… Toch?”

“Binnenkomen, klaarkomen, buitengaan, snurken?”

“Ja?”

“Dirkie, een vrouw wil meer.”

“Hoe? Wil je meer mannen?”

“Deze vrouw wil een passionele man. Zij wil genomen worden. Zij wil zich aantrekkelijk voelen.”

“Voel jij je aantrekkelijk door seks te hebben?”

“Dat ik mijn man woest maak, er een hersenloos dier van maak, dat mij neemt en een uur lang volpompt.”

“Esmeralda!?”

“Dan stopt hij even en kijkt me verliefd in de ogen, en citeert uit een romantisch gedicht.”

“Kan een hersenloos dier dat? Een gedicht citeren?”

“Of hij maakt de vergelijking tussen onze ontmoeting van lichamen en een symfonie van Beethoven.”

“Tijdens het neuken?”

“En gaat dan onmiddellijk door met mij te nemen, brutaal, in mijn dingske… Nee nee... Een man die aanvoelt wat ik echt nodig heb… Die me dan verwent met zijn tong… Mmmm diep en nat… mrrr”

“Esmeralda! Ik heb al gezegd dat ik dat niet… hyg… aangenaam vindt”

“Dirk! Jij komt klaar na twee minuten! En ik heb er niets aan! Jij bent niet creatief!”

“Creatief? Wat is dat nu weer?” verweerde Dirk zich.

“Een man, die een vrouw beschouwt als een muziekinstrument, dat kan bespelen, betokkelen, tot resonantie kan brengen… Als een Stravidarius…” Esmeralda sloot haar ogen en mijmerde over geheel andere ervaringen.

“Dirk, ik heb heel lang in jou geloofd. Ik heb voor mezelf een beslissing genomen.”

“Wil je… wil je… van me scheiden, Varkentje?”

Dirk was duidelijk geschrokken, en het leek of een traan zich vormde in zijn linkerooghoek.

“Nee nee, Dirkie,” stelde ze hem gehaast gerust.

“Ik denk niet dat je ooit die creatieve, passionele, geniale minnaar kan worden.”

“Dat hoeft toch niet? We zijn toch gelukkig zo?”

“Nee, dat hoeft niet. En jij bent gelukkig zo. En ik zal ervoor zorgen dat je nog gelukkiger wordt.”

“Dat is dan toch prima,” vindt Dirk opgelucht.

“Blij dat je er ook zo over denkt. Kijk Dirk, op het ministerie krijg ik een voedingssupplement speciaal voor vrouwen. Ze raden het ook aan voor mannen zoals jij. Een week lang elke dag drie druppeltjes, en dan ben je goed voor de rest van je leven.”

“Echt?”

“Ik zal vragen of jij ook in aanmerking komt. Het is milieuvriendelijk en duurzaam geproduceerd.

“O? Nou… Dan zal het wel goed zijn?”

Esmeralda gaf Dirk een zoen op het voorhoofd. Ze keek hem liefdevol aan.